ΕΝ ΤΟΠΩι ΦΥΣΙΚΩι

ΕΝ ΤΟΠΩι ΦΥΣΙΚΩι

     Δολιότατο ζώο, στη φύση, ο Άνθρωπος, το μόνο που φέρει στο διάβα του αυτό τον χαρακτηρισμό εν μέσω όλων των άλλων αδόλων πλασμάτων που τον περιβάλλουν! Και για να κυριαρχήσει εφ'  όλων των άλλων, αδίστακτος ο Άνθρωπος, επιστρατεύει την πλέον ραδιούργα εφευρετικότητα, αδίστακτος προ της όποιας φυσικής καταστροφής νομίζοντας ότι νικά, ενώ οδεύει νομοτελειακώς προς τον αφανισμό του.

     Έτσι, ο Άνθρωπος προκειμένου να υποχειριάσει ακόμη αποτελεσματικότερα κι ευκολότερα τον Ίππο τον οποίο ανέκαθεν θεώρησε και θεωρεί "σκλάβο" του, εκτός από τα βασανιστικά "μέσα" υποχειριασμού του τα οποία εφηύρε  και καθιέρωσε ως άλλοθι, δήθεν, "ασφαλούς ιππεύσεως" (στομίδες, μαστίγια, σπιρούνια κλπ) δεν δίστασε να τον αποξενώσει και από το φυσικό του περιβάλλον , φυλακίζοντάς τον σε καγκελόφραχτα,  manèges ώστε να επιβιώνει ως αντικείμενο ανθρώπινης εκμεταλλεύσεως υπό όρους που συμφέρουν τον δουλέμπορο Άνθρωπο. 

     Μέσα σ' αυτά τα τεχνητά κάτεργα στυγνής εκμεταλλεύσεως του Ίππου από τον Άνθρωπο που ονομάζονται "manèges", ο Ίππος χάνει την φυσική του υπόσταση και καθίσταται ένα άψυχο "εργαλείο" ικανοποιήσεως της εύπορης κάστας των κοινωνιών η οποία έχει τόσο το οικονομικό πλεονέκτημα της ανιδρύσεως αυτών των εγκαταστάσεων όσο και την ανάγκη "μιας ταξικής καταξιώσεως" προς συμπλήρωση του τεράστιου υπαρξιακού κενού που, κατά κανόνα, συνεπάγεται ο πλούτος! Κι έτσι ανεπτύχθη η "ακαδημαϊκή Ιππασία" η οποία αποτελεί ακόμη ένα κακούργημα του Ανθρώπου κατά της φύσεως, με θύμα τον Ίππο.

     Ευτυχώς για τον Ίππο και την φύση, στον αντίποδα αυτής της εγκληματικής και αφύσικης "ακαδημαϊκής Ιππασίας",  αναπτύσσεται ένα παγκόσμιο κίνημα, αυτό της Φυσικής Ιππικής (Natural Horsemanship) το οποίο επεκτείνεται διεθνώς, πλέον, ώστε να αποδώσει στον Ίππο το φυσικό του πλεονέκτημα και να τον προστατεύσει από τις, εις βάρος του,  βασανιστικές αυθαιρεσίες του Ανθρώπου. Και είναι Τιμή της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" η, εξ ιδρύσεώς της, ένταξή της στο κίνημα της Φυσικής Ιππικής.

     Όπως, όμως, είναι ευνόητο ο Άνθρωπος επιλέγει την εκμετάλλευση του Ίππου στο τεχνητό περιβάλλον των αφύσικων "manèges" που ο ίδιος κατασκευάζει προκειμένου να αποφύγει τις δυσκολίες που συνεπάγεται η διαχείριση του Ίππου στο φυσικό περιβάλλον του! Και μία από αυτές είναι και ο περισπασμός της προσοχής του Ίππου από τους φυσικούς  "γευστικούς" πειρασμούς που ενυπάρχουν άφθονοι στο φυσικό έδαφος και για τον αποτελεσματικό έλεγχο του Ίππου που διευθύνεται μέσα σε αυτό απαιτείται υψηλή διευθυντική ικανότητα του αναβάτη.

     Όχι τυχαία, στα  "manèges" ο δόλιος Άνθρωπος δεν επιτρέπει την ύπαρξη φυσικής χλωρίδος αλλ΄ αντιθέτως χρησιμοποιεί τεχνητά δομικά υλικά και επιστρώσεις ...άμμου, δήθεν για την ευημερία του Ίππου ανεξαρτήτως αν η άμμος συχνά αποβαίνει επιβαρυντική για τους τένοντες του ζώου, ενώ ο σκοπός του πονηρού Ανθρώπου είναι η αποφυγή του αταβιστικού ενδιαφέροντος του Ίππου προς αναζήτηση φυσικής τροφής με συνέπεια τον περισπασμό της προσοχής του και την ανάγκη επιπλέον διευθυντικών χειρισμών του αναβάτη. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο, η απάνθρωπη "ακαδημαϊκή Ιππική" την οποία προωθούν όλες οι "Ομοσπονδίες Ιππασίας" διεξάγεται στα τεχνητά περιβάλλοντα των "manèges" και όχι σε φυσικό έδαφος.

      Η Φυσική ιππική, λοιπόν, αυτή η οποία σέβεται εμπράκτως την ευημερία του Ίππου, δεν είναι κάτι το ...ευκολότερο, αλλά κάτι το πολύ δυσκολότερο και πολύ απαιτητικότερο και σήμερα, στη Κοιλάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" αυτό επεδείχθη στους εκπαιδευομένους μας όταν τους ζητήθηκε να διευθύνουν τον Ίππο μας μέσα σε ένα φυσικό περιβάλλον γεμάτο "πειρασμούς" από τους οποίους θα έπρεπε να το αποτραβήξουν και να ολοκληρώσουν το έφιππο έργο τους το οποίο, τη φορά αυτή ήταν η Έφιππη Τοξοβολία στην οποία, ξεπερνώντας πολλές ομότεχνες Σχολές, οι "Έλληνες Κένταυροι" εκπαιδευόμαστε, κατά προτίμηση, σε  εντελώς φ υ σ ι κ ό  έδαφος χωρίς καν να ορίζουμε "καλπαστικό ίχνος" ("διαδρομή") κάτι το οποίο από άλλες εφιπποτοξοτικές Σχολές με γνώμονα την ανετότερη, για τον Εφιπποτοξότη, διεύθυνση του Ίππου.

     Και το μάθημά μας στη Κοιλάδα, σκληρό και άτεγκτο όσο κι αν αυτό δεν γίνεται αισθητό από τους εκπαιδευομένους μας οι οποίοι διατηρούνται χαλαροί κι ανυποψίαστοι, τούτη τη φορά κατέδειξε το πόσο απαραίτητη αλλά κι επίπονη για τα χέρια του αναβάτη είναι η επικέντρωση σε μία εργασία (΄Εφιππη Τοξοβολία) όταν ο Ίππος κινείται στο φυσικό του περιβάλλον όπου προβάλλουν πολλές αφορμές διασπάσεως της κατευθυντικής προσοχής του.

     Σε πόσα ελαχιστότατα ...δευτερόλεπτα περιορίζεται η χρονική διάρκεια για να καταφέρει ένας εκπαιδευόμενος να τοξεύσει ένα βέλος σε βάδην, όταν οι περιβαλλοντικοί "πειρασμοί" για τον Ίππο είναι τόσοι πολλοί ώστε να εγκυμονούν κινδύνους περισπασμού της κατευθυντικής προσοχής του; Πόσο άνετο αυτό φαίνεται σε μια πρώτην "ανάγνωση" κι όμως, μέσα σε απειροελάχιστο χρόνο ο Ίππος έχει ανακαλύψει τη ζουμερή χορτομπουκιά, έχει ακινητοποιηθεί κι έχει σκύψει για να την ...απολαύσει; Κι ο αναβάτης αιφνιδιάζεται με το Τόξο και το βέλος ανά χείρας, ίσως και την χορδή ανοικτή, χωρίς να επιτρέπεται να τοξεύσει το βέλος αφού ...δεν κινείται ο Ίππος, όπως θα έπρεπε σύμφωνα με τις οδηγίες του Εκπαιδευτή! Κι έπεται, αναγκαστική, επανάληψη προκειμένου να αφεθεί το βέλος με τον Ίππο εν κινήσει! 

     Τούτη τη φορά , λοιπόν, ασκηθήκαμε όχι μόνον στην Ιππασία και στην Έφιππη Τοξοβολία αλλά και στην ...υπομονή και μάλιστα τοποθετώντας στο "μάτι του κυκλώνος" των δυσκολιών την αρχαριότερη όλων, την αγαπημένη μας Αγγελική την οποία χαιρόμαστε στην παραπάνω φωτογραφία κατά το τρίτο (μόλις!) μάθημά της και της οποίας την πρόοδο προσδοκούμε και επιδιώκουμε.

     Προηγουμένως, τον Ίππο της προετοίμασε η Νικολέτα, μερικώς και όχι εξ ολοκλήρου διότι θέλαμε ο πυρήνας της δυσκολίας να αφεθεί στα χέρια της Αγγελικής ώστε να ωφεληθεί πραγματικά η νεαρή μας Αμαζόνα, όπως κι έγινε. 

     Και, κατά το μέτρο του δυνατού, η Αγγελική κατενόησε την δυσκολία του περισπασμού της προσοχής του Ίππου και εξετέλεσε και τις τοξεύσεις που της ζητήθηκαν.

     Το ίδιο κατάφεραν και όλοι οι λοιποί Συνασκούμενοι κατ΄ αυτή την εκπαιδευτικήν ημερίδα.

     Ο Ίππος, αν και ανεκπαίδευτος ακόμη εις το να περιφρονεί την πρόκληση του περισπασμού της προσοχής του, μπορεί να υπέκυπτε στον πειρασμό της εκτροπής εκ του ίχνους του ώστε να  βοσκήσει το χόρτο που τον "προκαλούσε" εκτός του αποψιλωμένου μονοπατιού, ωστόσο, οι εκπαιδευόμενοι εύρισκαν την στιγμή να εκτελέσουν τις τοξεύσεις τους εν κινήσει του.

     Το κρίσιμο, όμως, σημείο αυτής της εκπαιδευτικής ημερίδος ήταν η μύηση στην Ιππασία του νεο-"αφιχθέντος" Συνασκουμένου μας Βασίλη του οποίου ο ερχομός συνέπεσε με την κατάδειξη της δυσκολίας στην διαχείριση του Ίππου που συνεπάγονται τα φυσικά περιβαλλοντικά ερεθίσματα και, όπως είναι γνωστό, η "φιλοσοφία" της Σχολής μας είναι να αντιμετωπίζει την διδασκαλία ως συμπακτή συνέχεια με τους εκπαιδευομένους ως ενιαίο σύνολο μη διακρινόμενο σε "παλιούς" και σε "νέους"... 

     Δυσκολότατο μάθημα, πρωτίστως για τον Εκπαιδευτή και δευτερευόντως για τον Ίππο και, εν τέλει, για τον ίδιο τον πρωτο-εισαγόμενο εκπαιδευόμενο Βασίλη, αλλά η δεκαπεντάχρονη εμπειρία της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν αναγνωρίζει "άλυτα προβλήματα"! Κι ενώ η δημοκρατία αποτελείται από πλέγμα τυραννικότατων αδιεξόδων, η Έφιππη Τοξοβολία δεν έχει κανένα αδιέξοδο!

     Έτσι, επελέγη η λύση των, εκατέρωθεν του Ίππου, παραστατών η παρουσία των οποίων θα λειτουργούσε (όπως και λειτούργησε) ως μέσον αποτροπής παρεκκλίσεως του Ίππου προς το περιβαλλοντικό ερέθισμα, δηλαδή, του εκατέρωθεν του αποψιλωμένου μονοπατιού υπάρχοντος γρασιδιού και της, συνεπαγόμενης, διασπάσεως της κατευθυντικής προσοχής του, κάτι που θα δυσχέρανε τον εκπαιδευόμενο με αιφνιδιαστικές εκτροπές διευθύνσεως και, επιπλέον απαιτούμενους διορθωτικούς χειρισμούς. 

     Με την δοκιμασμένη μέθοδο των "παραστατών του Ίππου", ο νεοείσακτος Βασίλης κατάφερε να βρει ένα ασφαλές κάθισμα ώστε να αναλάβει τις ηνίες και να αποκτήσει μια πρώτην αίσθηση διευθύνσεως του Ίππου του σε βάδην επ΄ ευθείας.

     Και, μετ'  ου πολύ, ο Βασίλης "ανεκάλυψε" και, εκείνο, το βαθύτερο αίσθημα ευσταθούς ισορροπίας, ώστε να αποδεσμευθεί από την στήριξη επί των ηνιών, κάτι το σύνηθες για αρχαρίους, να τις εγκαταλείψει και να αισθανθεί το πραγματικό έφιππο κάθισμα.   

      Εν τόπω φυσικώ, εν τόπω ...χλοερώ, εν τόπω  ...αναψύξεως Ίππων και αναδείξεως Ιππέων, ένθα ...απέδρα κάθε κίνδυνος ατυχήματος (βλέπε δεύτερη, τρίτη, πέμπτη και έκτην εικόνα, παραπάνω, από επάνω προς τα κάτω...), η πρόοδος των "Ελλήνων Κενταύρων" είναι εμφανής, μέσα σε ένα "κλίμα" ομαδικής συνεργασίας κι αλληλεπιδράσεως με πρώτιστο γνώμονα την ευημερία του Ίππου άνευ της οποίας ο υ δ έ ν  στην Ιππική! Κι αυτό ας μη το ξεχνάμε, αποτίοντες την οφειλόμενη ευγνωμοσύνη προς τον μεγάλο Δάσκαλό μας, τον Ίππο! 

2018

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ ΜΑΣ

Η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "Έλληνες Κένταυροι", έχει την καταγωγή της στον Οργανισμό "KASSAI" με Δάσκαλο τον ίδιο τον παγκόσμιο Πρωταθλητή Kassai Lajos,  λειτουργεί από το 2005 με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων, είναι Μέλος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Έφιππης Τοξοβολίας (W.H.A.F.) και έχει τιμηθεί με δύο πρώτα παγκόσμια βραβεία και πολλές διακρίσεις.

Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν εισπράττει χρήματα και, βεβαίως και η Τοξοβολία προσφέρεται ΔΩΡΕΑΝ στους μαθητές μας, ενώ τους παρέχονται και Τόξα (κατασκευής "KASSAI").

Η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" παρέχει στα Μέλη της μια πολυσχιδή και ολοκληρωμένη εκπαίδευση η οποία αποβλέπει στη δόμηση χρηστών και δυνατών χαρακτήρων!

Οι τακτικές Προπονήσεις διεξάγονται στους Αμπελοκήπους (κέντρο) και την πρόσβαση στον προπονητικό χώρο εξυπηρετεί η μπλε γραμμή του μετρό, στάση "Αμπελόκηποι".

Aνεξαρτήτως του περιορισμένου του χώρου, μπορούμε όλοι να προπονούμεθα κατόπιν συνεννοήσεως στο 6977764737 ορίζοντας, όπως καθένας ευκαιρεί, ημερομηνία και ώρα, τουλάχιστον 24 ώρες πριν. Αυτό επιτρέπει τον καλύτερο συνδυασμό Συνασκουμένων με την καλύτερη σχεδίαση προπονητικού προγράμματος.

Πλην των νεοπροσερχομένων, όλοι υποχρεούνται να αποδέχονται το Καταστατικό της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας", τον Κανονισμό Λειτουργίας της Ομάδος, να φέρουν την προβλεπόμενη αμφίεση των "Ελλήνων Κενταύρων" και να τηρούν τις οδηγίες των Εκπαιδευτών.