Η "ΜΑΓΕΙΑ" ΤΗΣ ΕΦΙΠΠΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ

Η "ΜΑΓΕΙΑ" ΤΗΣ ΕΦΙΠΠΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ

     Η συστηματική διοργάνωση μιας σοβαρής παραγωγής ταινίας μεγάλου μήκους είναι σίγουρο ότι αποτελεί ένα πολυπρισματικό μάθημα πολυειδών γνώσεων για όποιον την επιχειρεί και η όλη διαδικασία παραπέμπει σε μια διαρκή σύζευξη όλων των αισθήσεών του προς την τελική δημιουργία. Αυτό ακριβώς που συμβαίνει και κατά την άσκηση μιας πολεμικής τέχνης όπου όλες οι αισθήσεις συναρμόζονται προς επίτευξη του τελικού πλήγματος, βεβαίως δε, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην Έφιππη Τοξοβολία όπου ο Εφιπποτοξότης εναρμονίζει όλες τις αισθήσεις του πριν απελευθερώσει την χορδή του Τόξου του ενώ βρίσκεται στην φάση απογειώσεως ενός καλπαστικού διασκελισμού.

     Πολύ ωραίες προσπάθειες, γύρω μας, εντυπωσιακότατες θα λέγαμε, με επίκεντρο την πρακτική της Έφιππης Τοξοβολίας, με συναρπαστικές εικόνες Εφιπποτοξοτών εν δράσει σε αγωνιστικές διαδρομές και διεθνή "events", με λαμπρούς πρωταθλητές που διδάσκουν με τις τεχνικές τους την εφιπποτοξοτική "μαγεία" που αναδεικνύεται μέσα από τον κονιορτό του καλπασμού όταν το βέλος εγκαταλείπει το Τόξο... Όμως, πόσοι έχουν αναρωτηθεί εάν η ίδια εφιπποτοξοτική "μαγεία" μπορεί να εντοπισθεί σε όλες τις εκφάνσεις μιας αρμονικής καθημερινότητος από κάποιον που κατάφερε να διδαχθεί πραγματικά από την Έφιππη Τοξοβολία και να την κάνει βίωμα ζωής;

     Μια πολεμική τέχνη δεν μπορεί να συνιστά "απασχόληση ελευθέρων ωρών" σε έναν συγκεκριμένο χώρο προγραμματικής ασκήσεως κάποιου που θέλει να "ξεφύγει" από μία μίζερη πραγματικότητα διότι κάτι τέτοιο μοιάζει με μία απελπισμένη διάθεση αναμορφώσεως ενός τσαλακωμένου παρουσιαστικού με την πρόσκαιρη ένδυση ενός καλοσιδερωμένου υποκαμίσου. Αντιθέτως, μια πολεμική τέχνη είναι το καλοβαλμένο περίβλημα μιας διευθετημένης υπάρξεως η οποία, απλώς, ενδύεται το ανάλογον και το ευάρμοστον αυτής της ιδίας. Και το "ζήτημα" είναι, βεβαίως, εσωτερικό και όχι εξωτερικό!

     Όλα τούτα είναι σημαντικά να τα κατέχουμε όσοι αφιερωθήκαμε σε μία πολεμική τέχνη και, πολύ περισσότερο, όσοι είχαμε το προνόμιο να εμβαθύνουμε στην Έφιππη Τοξοβολία υιοθετώντας την ως τρόπο ζωής, ως διαρκές βαθμονόμιον  ε α υ τ ώ ν  και όχι ως πρόσκαιρο βαθμολόγιο ανταγωνιστικότητος με τους άλλους. Και αυτό είναι και το πνεύμα της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων".

ΕΚΜΑΙΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΡΤΕΜΙΔΑ

 ΕΚΜΑΙΕΥΟΝΤΑΣ 

ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΡΤΕΜΙΔΑ

     Κυνηγώντας την αλήθεια της θεάς Αρτέμιδος, αλλά και την δικαίωση της Γυναίκας σε μια κοινωνία που την εργαλειοποιεί παγιδεύοντάς την σε γκρίζες μεθοδεύσεις, διέσχισε τον Ατλαντικό κι έφτασε κοντά μας η ρηξικέλευθη και δυνατή Σιέρρα,  έχοντας ήδη νιώσει ισχυρές "δονήσεις" ζωής πλάι στις γυναίκες του Αμαζονίου και ακολουθώντας τις "πατημασιές" του Δαλάι Λάμα προκειμένου να ολοκληρώσει ακόμη μία παραγωγή της για τον Οργανισμό "National Geographic".

      Μαχητική και εργώδης, η Αμερικανίδα Sierra Bender, με κινητήρια δύναμη την βαθιά πνευματικήν ανησυχία του σκεπτόμενου όντος, όπως όλοι οι σκεπτόμενοι, πάτησε το Ελληνικό έδαφος όχι για να προσκυνήσει τα κακόδμητα "αυθαίρετα" εκείνων που το καταπάτησαν, αλλοιώνοντάς το με λείψανα ανθρωποκατασκεύαστης πλάνης και ξενόφερτες δογματικές δοξασίες, αλλά για να τιμήσει την αρχαία Ελληνίδα θεά Αρτέμιδα, τους Ναούς της και την λυτρωτική της αλληγορία!

     Μεταφέροντας στις "αποσκευές" της μιαν εμβληματικήν αρχαιοελληνική αριστοκρατικότητα, έναν πνευματικόν ακτιβισμό και πολύ πάθος συνεισφοράς προς το φύλο της το οποίο ο "νεωτερισμός" θέτει σε μια επικίνδυνη τροχιά φυγοκέντρου εκτροπής από το πραγματικά υψηλό βάθρο περιωπής της μητρότητος που δικαιούται η Γυναίκα, η Σιέρρα, με την ομάδα της βρέθηκε στο ...παράξενο χώρο των "Ελλήνων Κενταύρων" για να βιώσει σε ακόμη βαθύτερο επίπεδο την μαχητικότητα της Αρτέμιδος ερχόμενη για πρώτη φορά σε επαφή με την  Έφιππη Τοξοβολία. Και όχι μόνον...

Ψηφιδωτό από την αρχαία πόλη Ισσός-Επιφάνεια (Κιλικία), σημερινής Τουρκίας.  Μουσείο Hatay, Antakya.

     ...Και όχι μόνον, διότι η Σιέρρα ταξιδεύοντας στην Ανατολή, όπως κι θεά Άρτεμις της οποίας η παρουσία εμφανίζεται από την Αίγυπτο μέχρι την Κριμαία, άδραξε Ίππο και Τόξο και υπό την καθοδήγηση του Εκπαιδευτή της, παραδόθηκε στη γοητεία της Έφιππης Τοξοβολίας.

     Αφού, όπως ήδη δημοσιεύσαμε, η Σιέρρα είχε την ευκαιρία να μυηθεί στην προαιώνια παραβολή της Αρτέμιδος και να αγγίξει τις αλήθειες και τις υπερβολές της Αρχαιολογίας του ζητήματος, τούτη την δεύτερην ημερίδα που αφιέρωσε στο Ιππευτήριο των "Ελλήνων Κενταύρων", εισέδυσε ακόμη βαθύτερα στην δυναμική του Τόξου και της Τοξοβολίας ακολουθώντας με αυτοπειθαρχία και συνέπεια τους κανόνες της διδασκαλίας της Σχολής μας.

     Βεβαίως, στο σημερινό πρόγραμμα η Σιέρρα είχε την συμπαράσταση του ιδανικού σχολικού Ίππου μας ο οποίος, μετά από μακρά περίοδο θερινών διακοπών ξαναβρέθηκε στην υπηρεσία των μαθητών μας προβαίνοντας, μάλιστα, σε συγκινητικές εκδηλώσεις αγάπης ξαναβλέποντας τον Εκπαιδευτή του ο οποίος, αυτή την φορά δεν απέφυγε τον πειρασμό να τον κουράσει ιππεύοντάς τον επί μακρόν ώστε να τον προετοιμάσει και για την συνεργασία του με την Σιέρρα.  

     Προηγουμένως, όμως, ο αναβιωτής του αρχαίου Ελληνικού Τόξου Περικλής Τελειορίδης, παρεχώρησε μια συνέντευξη αναλύοντας το δικό του "μονοπάτι" που τον οδήγησε στην αναζωογόνηση ενός Ελληνικού πολιτιστικού μνημείου που παρέμενε "ενταφιασμένο" στο μνήμα του χρόνου επί αιώνες.

      Με τα άριστα Αγγλικά του ο Περικλής μας κατέθεσε την έμπνευση και το πλαίσιο της αναβιώσεως του αρχαίου Ελληνικού Τόξου στην φιλοξενούμενή μας Σιέρρα.

     Η συνέντευξη του Περικλέους στην Σιέρρα ήταν γλαφυρότατη, διανθισμένη όχι μόνον με λεπτομέρειες από την προσωπική του αναλαμπή για την αναβίωση του αρχαίου Ελληνικού Τόξου αλλά και με συναρπαστικές πληροφορίες για την Αρχαιολογία αυτού του "κομβικού" πολιτιστικού τεκμηρίου.

     Στον Περικλή η Σιέρρα εμπιστεύθηκε τις απορίες και τα ερωτήματά της τα οποία ο Περικλής κάλυψε αναδεικνύοντας την  συνεπή έρευνα επί του αντικειμένου την οποία έχει καταφέρει επί μακρό χρόνο μέχρι να καταλήξει στα χειροποίητα δημιουργήματά του τα οποία ήδη έχουν την διεθνή τους προβολή και βρίσκονται στην διάθεση της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Ακολούθησε το έφιππο πρόγραμμα της ημέρας το οποίο, στην πραγματικότητα, αποτελούσε την αναστροφή της Παραδόσεως που θέλει την θηλυκή Αρτέμιδα να προηγείται της γεννήσεως του αδελφού της άρρενος Απόλλωνος και, μάλιστα, να την θέλει βοηθό της μητέρας της Λητούς στην εκμαίευση του αδελφού της! Άλλωστε, ο άνδρας γεννά και η γυναίκα τίκτει κι αφού ο άνδρας γεννά μπορεί και να ...ξεγεννά!

     Κι ενώ γύρω μας αμέτρητοι ηλίθιοι μαυρίζουν την ζωή και τον κόσμο, στο επίκεντρο του Ιππευτηρίου των "Ελλήνων Κενταύρων" η θεά του τοκετού Ειλειθυία είναι πάντοτε έτοιμη να ξεγεννήσει το φως της αρμονίας και της ομορφιάς όπως πάντοτε προσδοκούσαν οι Έλληνες!

     Έτσι, σήμερα, στο Ιππευτήριό μας οι άρρενες Κένταυροι ανέλαβαν το υψηλό έργο της εκμαιεύσεως μιας σύγχρονης Αρτέμιδος στο πρόσωπο της θηλυκότατης Σιέρρα κι απ΄ ό,τι απεδείχθη, η διαχρονική Άρτεμις εξακολουθεί να ζει επί αιώνες, ακόμη και με Αμερικανικό διαβατήριο στην κομψότατη, μοντέρνα, τσάντα της.  

     Κατά την διάρκεια των υποχρεωτικών προκαταρκτικών προθερμαντικών διαδικασιών του μαθήματός της, η Σιέρρα επέδειξε έναν αξιοπρόσεκτο δυναμισμό δείχνοντας ότι κατέφθασε στο Ελληνικό έδαφος με την αυθεντική μαχητική ψυχολογία της Βραυρωνίας Αρτέμιδος.  

     Την ίδια βιωματική αυτοπειθαρχία της πολεμίστριας επέδειξε και όταν εκλήθη να διευθύνει τον Ίππο της με κλειστά μάτια όταν, παρέμεινε υπό απόλυτον αυτοέλεγχο καθ΄ όλους τους βηματισμούς του, επίσης, πολεμιστήριου Ίππου της!

     Το αρχαίο Ελληνικό Τόξο στα χέρια της Σιέρρα έδειξε ότι στέκει μόνον εκεί που ...αρμόζει! Αυτό το δημιούργημα του Περικλέους Τελειορίδη δείχνει ότι δεν αρκείται στον ρόλο ενός αγοραίου "προϊόντος" αλλά διεκδικεί τις ακρώρειες μιας τελετουργικής οντότητος η οποία επιστρέφει από το παρελθόν "ύπνου" αιώνων για να θυμίσει σε έναν σύγχρονο σπαρασσόμενο κόσμο ότι οι Αξίες εξακολουθούν να εμπνέουν τον άνω θρώσκοντα (=Άνθρωπο) κάτοικο της γης! 

      Σήμερα, η Σιέρρα αλλά και o Oργανισμός "National Geographic" πιστώθηκαν με μία πρωτιά: Είναι οι πρώτοι μη Έλληνες που αναλαμβάνουν το αναβιωμένο αρχαίο Ελληνικό Τόξο για να τοξεύσουν και, μάλιστα, από την ράχη του Ίππου! Και η Σιέρρα κατάφερε να το αναδείξει ως αποτελεσματικότατο όπλο, όπως και κατά τους αρχαίους χρόνους, τοξεύοντας επανειλημμένα και επιτυχέστατα, έφιππη και εν κινήσει! 

     Όμως, η καλύτερη τόξευση της Σιέρρας ήταν σε καλπασμό, ενθουσιάζοντας τον Εκπαιδευτή της αλλά και όσους θεατές την παρακολουθούσαν, αφού, σήμερα, στο πρώτο της μάθημα η Αμερικανίδα Άρτεμις δεν περιορίστηκε απλώς σε τοξεύσεις ηπίων βηματισμών αλλά κατάφερε και να τοξεύσει σε καλπασμό! 

     Το ολοκληρωμένο σύστημα διδασκαλίας της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" προνοεί -ειδικώς- για τα ...δύσκολα τα οποία κάνει ασφαλή και εύκολα! Και πολλά περισσότερα θα είχε να μας "αφηγηθεί" ο κινηματογραφικός φακός του Συγγραφέως, Εκδότη και Σκηνοθέτη Παναγιώτη Γλυνού ο οποίος, ως σταθερός συνεργάτης των "Ελλήνων Κενταύρων", κατέγραψε με την τελειότητα της δουλειάς του και την κάμερά του, ολόκληρη την σημερινή ημερίδα.

     H αρμονία στα μαθήματα και στις δράσεις Ιππευτηρίου των "Ελλήνων Κενταύρων" είναι κανόνας και αυτός ο κανόνας τηρήθηκε και σήμερα με μία Αμαζόνα που πειθάρχησε όχι μόνον στις οδηγίες του Εκπαιδευτή της αλλά  και στην "εσωτερική φωνή" της η οποία συστρατεύονταν με ένα αμιγώς πολεμικό ασκησιολόγιο. Έτσι, η επιτυχής κατάληξη δεν θα μπορούσε να ήταν άλλη από αυτή της τοξεύσεως σε καλπασμό, αυτό δηλαδή που χαρήκαμε όλοι!  

     Οι "Έλληνες Κένταυροι" παραμένουμε ευγνώμονες προς την Sierra Bender και την ομάδα της για την παρουσία τους κοντά μας, την εξαιρετική μεταφράστρια Ελληνο-Αμερικανίδα κυρία Γιώτα Μητσάκου για την γλωσσική διαμεσολάβησή της ώστε να γίνουν αμφιπλεύρως κατανοητές δύσκολες νοηματικές διατυπώσεις, τα Μέλη μας Παναγιώτη Γλυνό, Περικλή Τελειορίδη και Γεώργιο Παυλίδη, Tαξιαρχία Αθανασάκη όπως επίσης και τον ιδανικό Ίππο της Σχολής μας, για την υπέροχη διήμερη βιωματική εμπειρία της αναβιώσεως της θεάς Αρτέμιδος, του αρχαίου Ελληνικού Τόξου και του Οψιανού σε έναν χώρο ο οποίος συνεχίζει στην εποχή μας τις αρχαίες Ελληνικές Αξίες και Παραδόσεις!    

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

ΕΠΑΝΕΝΑΡΞΗ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ

 ΕΠΑΝΕΝΑΡΞΗ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ 

     Όχι, τα μαλλιά μας δεν σηκώθηκαν όρθια από την θέα των ...ερπετών, αλλά από το δροσερό αεράκι του Ιππευτηρίου μακράν του οποίου κάθε ημέρα είναι μια χαμένη ημέρα!

     "Πρεμιέρα" για την ΙΖ' Προπονητική Περίοδο των "Ελλήνων Κενταύρων" και μια ωραιότατη, εντελώς απρόσμενη, εκπαιδευτική εμπειρία μας επανέταξε στον ...φυσικό μας χώρο, ανάμεσα σε έναν επιβήτορα, έναν εκτομία και μια νεαρή Αμαζόνα 18, μόλις, ετών, αλλά από βρέφος εν μέσω Ίππων.

     Μαζύ μας και ο Σκηνοθέτης και Εκδότης, φίλτατος, Παναγιώτης Γλυνός στου οποίου την κάμερα οφείλουμε την αποτύπωση των ωραίων φωτογραφιών της σημερινής ημέρας, ξαναρχίζοντας τον κύκλο των μαθημάτων μας! 

ΥΠΟΔΕΧΟΜΕΝΟΙ ΤΟΝ ΘΡΑΚΑ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ

ΥΠΟΔΕΧΟΜΕΝΟΙ ΤΟΝ ΘΡΑΚΑ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ

    Μία ευτυχής έμπνευση των μαθητών του και Συνασκουμένων μας Αλεξάνδρου και Κωνσταντίνου τον έφερε κοντά μας και όταν από το πρώτο μάθημα καταφέρνεις να έχεις αυτό τα «κάθισμα» κι αυτή την «στάση» επάνω στον σχολικό Ίππο κάνοντάς τον κι αυτόν να νιώθει τόσο υπερήφανος που σε έχει στη ράχη του τότε σε λένε Κρις Ραντάνοφ και είσαι ήδη ένας λαμπρός ηθοποιός κι ένας εκπαιδευτής επαγγελματιών Cascadeurs, κυρίως, μια φωτισμένη προσωπικότητα γεμάτη θετική ενέργεια που σήμερα τη μοιράστηκες στο Ιππευτήριο των «Ελλήνων Κενταύρων» με Συνασκουμένους που σε χαρήκαμε να τοξεύεις, να χειρίζεσαι Δόρυ και Ακόντιο και να καλπάζεις για πρώτη φορά λες και ήσουν μαζύ μας δεκαετίες!  

     Καλωσήλθες Κρις και σε ευχαριστούμε για τα όσα ανεκτίμητα, σήμερα, μας έκανες να απολαύσουμε από την παρουσία σου ανάμεσά μας! Eδικώς δε, πιστεύοντας ότι ο τρόπος που ιππεύουμε αποκαλύπτει τον χαρακτήρα μας, παρατηρούμε ότι ο Θράκας Ιππέας, αριστοκράτης όσο και πολεμιστής, εξακολουθεί να παραμένει ζωντανός ανά τους αιώνες όχι ως ένα "προϊόν" συνοικιακού γυμναστηρίου, αλλά ως αναλλοίωτη μαχητική οντότητα η οποία διατηρεί έναν απαράγραπτο βιωματικό δεσμό με τον "Πατέρα πάντων", τον Πόλεμο!

     Προσπαθώντας να σχεδιάσουμε σωστά αυτό το εισαγωγικό μάθημα για έναν νεοείσακτο πολύ πέραν των "κοινών", λάβαμε πολλά υπ΄ όψη αλλά, δυστυχώς, όλα απεδείχθησαν πολύ "λιγότερα" απ΄ όσα θα έπρεπε αφού ο Κρις συνοψίζει μιαν ενότητα χαρακτηριστικών που ξεπερνούν κατά πολύ τον "ηθοποιό" και τον καλο-εκπαιδευμένο (σε επίπεδο "Δασκάλου") Cascadeur αφού στις "αποσκευές" του μεταφέρει την πολιτιστική σημαντικότητα της πανέμορφης γενέτειράς του Русе ή "Μικρής Βιέννης" όπως απεκαλείτο αυτή η πέμπτη κατά σειρά μεγαλύτερη πόλη της Βουλγαρίας η οποία, από τον 19ο αιώνα εντυπωσίαζε με την νεο-μπαρόκ και νεο-ροκοκό πολεοδομική Αισθητική της, μια πόλη στην οποία εμφανίζεται το πρώτο τυπογραφείο (1864) της Βουλγαρίας και προβάλλεται η πρώτη κινηματογραφική ταινία (1897) στη γείτονα χώρα. Είναι η πόλη της οποίας το Δημοτικό Συμβούλιο το 1893 εξέδωσε κτηριακό κανονισμό στον οποίον ανέφερε: "Όλες οι προσόψεις στους κεντρικούς δρόμους πρέπει να έχουν πλούσια διακόσμηση με σμιλευμένη πέτρα". Τίποτε το τυχαίο... Kαι, βεβαίως, διόλου τυχαία και η επιλογή της λαμπρής συντρόφου του η οποία και Θρακιώτισσα(!) είναι και κορυφαία ηθοποιός μας!...

     Ο Κωνσταντίνος μας υπήρξε ο αρωγός της σημερινής "μυήσεως" του Δασκάλου του στην Ιππική και παρέμεινε με σεβασμό πλάι του σε όλη την διαδικασία. Κοντά τους και η προχωρημένη και πάντοτε ...αλληλέγγυα Μυρτώ μας!

     Η πολυεπιστήμη της Ιππικής αρχίζει και τελειώνει στον Σταύλο με την Ιπποκομία, την πραγματικήν επιστήμη που εξασφαλίζει την ευημερία του Ίππου και ο σημερινός μας νεοείσακτος Κρις, αφού ολοκλήρωσε τον "Κύκλο Προσεγγίσεως" ανέλαβε την περιποίηση του τετράποδου Ανδρέα.

     Πέντε οι πρωταγωνιστές αυτής της πολυσήμαντης εκπαιδευτικής ημερίδος που άφησε πίσω της πολλά διδάγματα για όλους μας: η Μυρτώ, o Kωνσταντίνος, ο Κρις και τα δύο τετράποδα, ο Ανδρέας και η Nur. Kαθένας εξ αυτών των πρωταγωνιστών μας, συνέβαλε καθοριστικά στη βελτίωση όλων μας με συμπεράσματα που βελτιώνουν την σχέση μας με τον Ίππο και, βεβαίως, τις ιππικές μας δεξιότητες. Ας μη ξεχνάμε ότι, στην Ιππασία, το σημαντικότερο μάθημα είναι η παρατήρηση της ιππεύσεως του άλλου και η σημερινή ημερίδα ήταν μια ανεξάντλητη ευκαιρία αλληλοπαρατηρήσεως και αλληλοδιαδράσεως.

     Όπως τηρούμε πάντοτε ως κανόνα, στην αρχή κάθε μαθήματος, ο εκπαιδευόμενος δεν εφιππεύει για να ξεκινήσει το ασκησιολόγιό του αλλά ρυταγωγεί τον Ίππο αρκετήν ώρα και με συγκεκριμένη τεχνική ώστε τα δύο διαφορετικά πλάσματα να "γεφυρωθούν" στο εργασιακό περιβάλλον (στίβο Ιππευτηρίου) νιώθοντας αλληλοεμπιστοσύνη σε μια τόσο επικίνδυνη συνεργασία όπως η Ιππασία την οποία αποφεύγουν να ασφαλίσουν ακόμη και οι ασφαλιστικές εταιρείες. Κι όμως, είμαστε υπερήφανοι για το ότι στα 19 χρόνια της συνεχούς λειτουργίας της Σχολής μας, με το ακραία επικίνδυνο ασκησιολόγιό της, διατηρούμε  μ η δ ε ν ι κ ό  δείκτη ατυχημάτων!

     Γεωμετρημένη η εφίππευσή του μας έδειξε μια λεπτομέρεια μαχητικής ετοιμότητος με τα πόδια όχι παράλληλα αλλά απέχοντα, με το ένα ήδη από την απογείωση να είναι κατευθυνόμενο απευθείας προς την ράχη του Ίππου! Στο παρατηρητικό μας "εργαστήριο", όπως είναι η Σχολή μας, κάτι τέτοια τα προσέχουμε, τα αναλύουμε, τα αξιολογούμε και τα υιοθετούμε και, να!, σήμερα που ο εκπαιδευόμενός μας Κρις έρχεται να μας διδάξει την απολύτως πολεμικήν έφαλση η οποία βραχύνει τον χρόνο εφιππεύσεως αλλά και διαμορφώνει στον Ιππέα μιαν, εξ αρχής, μαχητική ψυχολογία για την, κατόπιν, εξέλιξη της ιππεύσεώς του! Τον ευχαριστούμε! 

     Με γυμνασμένο τον νου, την ψυχή του και το σώμα του, ο Κρις, δεν χρειάστηκε πολλές οδηγίες για να βρει το ασφαλές και ενδεδειγμένο "κάθισμα" το οποίο διετήρησε αναλλοίωτο καθ'  όλη την διάρκεια του μαθήματός του, κάτι εξαιρετικώς δύσκολο, όταν, μάλιστα, του ζητήθηκε να χειριστεί και διαφορετικά όπλα με τα οποία ποτέ πριν δεν είχε ασχοληθεί. 

     Ο πολλαπλώς και πλήρως "γυμνασμένος" όμως, επαφίεται στο ένστικτο το οποίο αποδεικνύεται αλάνθαστο και υπέρτερο οιασδήποτε διδασκαλίας...

     Και ο Κρις είναι τόσο γυμνασμένος ώστε ήταν περιττή και η χρήση διατατήρος τον οποίο, πάραυτα, του δώσαμε να χρησιμοποιήσει περισσότερο για να ...παίξει και να χαλαρώσει παρά για να προθερμανθεί.

     Παρά ταύτα, τον βοηθήσαμε να εμπεδώσει την ευστάθεια σε έφιππη κίνηση ακόμη περισσότερο, ενεργοποιώντας του ακόμη περισσότερο την "παρακολούθηση" αυτής της κινήσεως από την λεκάνη του η οποία, αμέσως, συντονίσθηκε. 

     Και ο τρόπος ήταν απλός και δοκιμασμένος, ειδικώς με έναν πανάλαφρο δίσκο κολυμβήσεως κι έναν άνεμο που λυσσομανούσε και τον παρέσυρε ανεξέλεγκτα. Αλλά ο Κρις τον ήλεγχε μια χαρά! 

     Στην αρχή αυτού του πρώτου μαθήματός του κι ενώ ο Κρις μάθαινε να ελέγχει τον Ίππο του, σε εντελώς ανυποψίαστη στιγμή, βρέθηκε με ένα Τόξο κι ένα βέλος στα χέρια και, χωρίς ποτέ προηγουμένως να έχει κρατήσει Τόξο, άκουσε την εντολή: «Τόξευσε για να μη σε τοξεύσουν!» 

     Κι αμέσως ο Κρίς, συνεχίζοντας να ελέγχει τον Ίππο του και χωρίς να διακόψει την κίνησή του, όπλισε το Τόξο του "ψάχνοντας" ψυχραιμότατα το τι πρέπει να κάνει, αναζητώντας την σχέση χορδής και βέλους κάτι που βρήκε και πήρε, μάλιστα, αμέσως και την ιδανική στάση τοξεύσεως αφού το μαχητικό ένστικτο είναι ο καλύτερος "Δάσκαλος" της ανάγκης!  

     Τέλος, ο Κρις ...τόξευσε με, εμφανή, εκρηκτικότητα ...έμπειρου Εφιπποτοξότη όπως κατέγραψε ο φακός!

     Ο γεννημένος πολεμιστής δεν χρειάζεται την υποκριτική για να δείξει την μαχητικότητά του και δεν χρειάζεται τους προβολείς της σκηνής για να την φωτίσουν! Όλα αναδεικνύονται κατά τον φυσικότερο τρόπο στο Ιππευτήριο των «Ελλήνων Κενταύρων» όπου αποκαλύπτεται η εσώτερη «εικόνα» μας από την ίδια την συμπεριφορά του Ίππου.

     Κατόπιν, του αλλάξαμε τα "δεδομένα" και του δώσαμε το Ακόντιο, αλλά...

      Αλλά, του ζητήσαμε να το εξακοντίσει, πάντοτε εν κινήσει, όχι κατά την εύκολη φορά, αλλά κατά την δύσκολη, δηλαδή, προς την αντίθετη πλευρά καθέτως προς τον επιμήκη άξονα του Ίππου, όμως, ο Κρις αστραπιαία τα κατάφερε και δεν χάσαμε άλλο χρόνο!

     Κάτι ανάλογο έγινε και με το Δόρυ που, εν συνεχεία, ανέλαβε.

     Σε αυτή την περίπτωση, χρησιμοποιώντας εν κινήσει αυτό το βαρύ και μη ενδεδειγμένο για έφιππη χρήση όπλο, έκανε στοχαστικές ανασύρσεις επίγειου στόχου εκτιμώντας σωστά την απόσταση και την ταχύτητα! 

     Καθ'  όλη την διάρκεια της εκτελέσεως του ασκησιολογίου του ο Κρις, με την υποδειγματική ψυχραιμία του και την επακριβή τήρηση των οδηγιών του Εκπαιδευτή του βοήθησε την παρούσα Nur, η οποία παρακολουθούσε τα "δρώμενα", να αποδεχθεί "εικόνες" που σε άλλη περίπτωση θα την τρόμαζαν (ιπτάμενα αντικείμενα, τοξεύσεις, εξακοντισμούς, δορατισμούς κλπ) αποενοχοποιώντας αντικείμενα "φόβου" (δίσκους, Τόξα, Ακόντια και Δόρατα) επιτρέποντάς μας να αξιοποιήσουμε πολλαπλώς την "ώρα του μαθήματος" που για εμάς σημαίνει "κόπωση σχολικού Ίππου"!

     Κι έτσι, μέσα στην ίδιαν ώρα, ενώ ο έφιππος εκπαιδευόμενος προόδευσε στην Ιππασία επάνω στη ράχη του κοπιώντος τετράποδου Ανδρέα, η μεν Nur εκπαιδεύθηκε ως νεόλεκτος Ίππος στην αποβολή φόβων, οι δε υπόλοιποι παρόντες εκπαιδευθήκαμε στην ...εκπαίδευση  αφοβίας νεολέκτου Ίππου, μία, δηλαδή, συνδυαστική διάδραση την οποία εφαρμόζουμε σε κάθε μάθημά μας. 

     Αυτή την πρώτη "μυητική" επαφή του Κρις Ραντάνοφ με την Ιππική δεν την αφήσαμε να πάει χαμένη χωρίς να "ψηλαφήσουμε" και την υποκριτική του δεινότητα εν σχέσει με την ίππευση, μια ειδική κατάσταση που αποτελεί παραπλήρωμα ενός ολοκληρωμένου ηθοποιού. Και δεν τον αφήσαμε να αφιππεύσει χωρίς προηγουμένως να του ζητήσουμε έναν έφιππο αυτοσχεδιασμό του, επάνω σε ένα σενάριο που του δόθηκε εν τάχει κι ενώ διηύθυνε τον Ίππο του, ένα σενάριο σχετικό με ένα προσωπικό βίωμά του κι αυτός, αμέσως, χωρίς κανένα δάνειο χρόνου προετοιμασίας, σε ...εκτυφλωτική "prima vista", απέδωσε ορθοφωνημένα με πλήρη υποκριτική πειστικότητα και χωρίς "φλυαρίες" κινήσεων, σε ένα προκαθορισμένο μήκος κινήσεως του Ίππου που δεν ξεπερνούσε τα πέντε μέτρα(!),  το ζητούμενο, ενώ συνέχιζε να διευθύνει άψογα τον Ανδρέα! Και το ασκησιολόγιό του ολοκληρώθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο με ωραίους καλπασμούς! 

     Τώρα η σύνθεση αλλάζει και η Μυρτώ εφιππεύει για λίγο τον Ανδρέα, προετοιμάζοντάς τον για τον Κωνσταντίνο. Μετά τον δυναμικό Κρις, ο Ανδρέας θα πρέπει να ανακτήσει ψυχολογία σχολικού Ίππου κατάλληλου για αρχάριο εκπαιδευόμενο ο οποίος θα πρέπει να τελειοποιήσει τον καλπασμό του, άσκηση βασική για τον εξαιρετικό Κωνσταντίνο μας και η Μυρτώ, ως πλέον προχωρημένη, ανέλαβε τον ρόλο του "γεφυροποιού", ενώ ο Κρις παρέλαβε την νεαρή φορβάδα! Όλοι για όλους σ΄ αυτό το Ιππευτήριο!

     Με την Μυρτώ, χαλαρώσαμε τον Ανδρέα και βελτιώσαμε τον καλπασμό του μειώνοντας ταχύτητα κι ενισχύοντας τον ρυθμό του.

     Στην Έφιππη Τοξοβολία επιδιώκουμε πάντοτε έναν καλπασμό τόσο γρήγορο ώστε να μην επιβαρυνόμεθα με ποινή χρόνου βραδύτητος και τόσο βραδύ ώστε να μην χάνουμε στόχους που φεύγουν "πίσω" μας μη προλαβαίνοντας να τους δούμε. Και με αυτή την ρύθμιση που έκανε η Μυρτώ μας, ο Ανδρέας δόθηκε στα χέρια του Κωνσταντίνου μας για να εκτελέσει κι αυτός το ασκησιολόγιό του. 

     Με εξαιρετικό ψυχικό σθένος αλλά και άριστη σχέση με τον Ίππο, ο Κωνσταντίνος μπορεί ως αρχάριος να υπολείπεται σε τεχνική ιππεύσεως όμως έχει το αντιληπτικό πλεονέκτημα να απορροφά και να εκτελεί οδηγίες, κάτι που τον έκανε να προχωρήσει αρκετά σε τρία μόλις μαθήματα φθάνοντας σε σημείο, πια, βελτιώσεως του καλπασμού του. Και σήμερα το αντικείμενο δεν ήταν, απλώς, η έξοδος σε καλπασμό αλλά η έξοδος "με το σωστό πόδι" του Ίππου, μια λεπτομέρεια σημαντική για την καλπαστικήν ισορροπία του Ίππου.  

     Αν και η σχετική εντολή του Ιππέως σε κάθε Ίππο έχει σταθερούς συντελεστές σημείων επί των οποίων εφαρμόζονται τα πόδια του ώστε ο Ίππος να εξέλθει σε καλπασμό με το "σωστό πόδι" συχνά παρατηρούνται μικρές παραλλαγές στις θέσεις αυτών των σημείων από Ίππο σε Ίππο και, σήμερα, ο Κωνσταντίνος μας, μετά από κάποιες προσπάθειες κατάφερε να εκτελέσει σωστά τους καλπασμούς του, με ελεγχόμενη διεύθυνση και ταχύτητα, κυρίως, με το "σωστό πόδι"! Άλλωστε, ένας Δάσκαλος Ιαπωνικής Σπαθασκίας όπως ο Κωνσταντίνος, δεν θα μπορούσε παρά να αντιληφθεί γρήγορα μια κατάσταση η οποία παραπέμπει σε συνθήκες μάχης με το ετερόκλητο των δύο διαφορετικών, ταξιδερμικώς, πλασμάτων, του Ανθρώπου και του Ίππου, αναφορικώς με την μεταξύ τους συνεννόηση και συνεργασία.

     Κι έτσι ο Κωνσταντίνος μας χάρηκε τους καλπασμούς του όπως τον χαρήκαμε κι εμείς επάνω στον ανάλαφρο Ίππο του ο οποίος, σημειωτέον, κατόπιν όλων όσων προηγήθηκαν παρέμενε ανίδρωτος με την εφαρμογή των κανόνων της Διαλειμματικής Εξασκήσεως (Διαλ. Εξα.) που κάποτε μας δίδαξε ο αείμνηστος Δάσκαλός μας, Ιππιατρός Θεόδωρος Γ. Αντίκας (DVM, PhD). 

     Όπως προαναφέραμε, ιδιαιτέρως τυχερή ήταν η Nur, η οποία αφέθηκε να παρατηρεί τα "δρώμενα" με επίκεντρο τις αντιδράσεις του Ανδρέα ο οποίος δέχθηκε στη ράχη του τρεις διαφορετικούς Ιππείς και πολλές ξεχωριστές δραστηριότητες με υποδειγματική ανοχή και καθόλου συμπεριφορά αφού, βεβαίως, το όλο πρόγραμμα σχεδιάστηκε με γνώμονα την αποφυγή κοπώσεώς του η οποία θα είχε και αρνητικές επιπτώσεις για τους αναβάτες του.

     Έτσι κι αλλιώς μη ιππευόμενη η Nur λόγω νεαρής ηλικίας, ωφελείται πολύ να παραμένει μέσα στον χώρο εργασίας ενός καλώς εκπαιδευμένου Ίππου και να εξοικειώνεται με την ευπείθειά του ενώ, ταυτοχρόνως, "συμφιλιώνεται" και με την εικόνα των αντικειμένων που εμφανίζονται στην δράση του στίβου (όπλα κλπ) αποβάλλοντας φοβίες.  

     Και αυτή τη φορά η Nur χαλάρωσε τόσο πολύ έτσι που εν μέσω ...κλαγγών μάχης, δεν δίστασε να ...κυλιστεί στην άμμο για να ...φρεσκαριστεί ως τετράποδη κοκέτα!

     Σε κάποια στιγμή η Nur ανελήφθη από τον Εκπαιδευτή της για να βαθμολογηθεί, ενδεικτικώς, η υπερπηδητική της αντίληψη και διάθεση και η πρωτοβουλία απεδείχθη χρησιμότατη διότι, η πρώτη διαπίστωση ήταν η επαλήθευση της ευφυίας του ζώου το οποίο δεν είχε καμία διάθεση να τροχάσει όπως την προέτρεπε η συραγώγηση του Εκπαιδευτή της, αντίδραση ερμηνεύσιμη αφού η Nur παραμένει ανεκπαίδευτη και ανίππευτη.

     Όμως επί του εμποδίου η Nur έδειξε ότι και τα πόδια συμπτύσσει σωστά και διάθεση υπερπηδήσεως, με την απαιτούμενη συσπείρωση, διαθέτει οπότε, γνωρίζουμε πως θα εξελιχθεί σε μία πολύ καλή υπερπηδήτρια εμποδίων. 

     Ωστόσο θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πανέξυπνη Nur εκγύμνασε τον ...Εκπαιδευτή της στην υπερπήδηση παρά ο Εκπαιδευτής της την ίδια! Αυτά συμβαίνουν όταν νομίζουμε ότι εκπαιδεύουμε Ίππους ενώ μας ...εκπαιδεύουν εκείνοι! 

      Πάντως, η Nur, σήμερα δέχθηκε πολλά χάδια και ήλθε ακόμη πιο κοντά στον "Άνθρωπο", κάτι που θα την ωφελήσει πολύ στην συνέχεια της εκπαιδεύσεώς της.

       

Τούτη τη φορά καταλάβαμε καλύτερα το σπουδαίο έργο περί "Θρακός Πολεμιστή" του, επίσης Βουλγάρου, Ivan Marazov το οποίο μελετήσαμε για πρώτη φορά στη Βουλγαρία, κατά την περίοδο της εκεί ιππεύσεώς μας, έχοντας τώρα μπροστά μας τον ίδιο τον "Θράκα Πολεμιστή" στο πρόσωπο του Κρις Ραντάνοφ ενός Cascadeur όχι της "οθόνης" αλλά της ζωής, ενός σκηνικού χαρακτήρος του οποίου η μαχητικότητα δεν περιορίζεται στο "σανίδι" αλλά σαρώνει το απέραντο πεδίο της επιβιώσεως σε μιαν αδυσώπητη καθημερινότητα που απαιτεί πραγματική "κατάθεση ψυχής"  και όχι, απλώς, υποκριτικής ικανότητος! Κι όλα αυτά μας ξανάφερε στο νου αυτός ο Βούλγαρος με τα ξεχωριστά υπαρξιακά του βιώματα που μας αφορούν όλους, ιδιαιτέρως εκείνους που έμαθαν να περιφρονούν τον "κατώτερο" για να νιώσουν οι ίδιοι "ανώτεροι", αγνοώντας ότι το μόνο αδιάψευστο "ανωτερόμετρο" είναι τα ίδια τα ενάρετα πεπραγμένα μας και μόνον αυτά!