ΩΔΗ ΣΤΗΝ ...ΙΠΠΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

 ΩΔΗ ΣΤΗΝ ...ΙΠΠΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

  *   

Με αυτοσεβασμό και προσήλωση στην προαγωγή του ιππικού πολιτισμού, ως "Έλληνες Κένταυροι" αποδίδουμε την δέουσα σημασία στην ασφάλεια και στην ωφέλεια των δράσεών μας έναντι όλων των συμμετεχόντων. Έτσι, προσπαθούμε πάντοτε να σχεδιάζουμε τα μαθήματά μας κατά το πλέον ασφαλές και ωφέλιμο "πνεύμα" ώστε το αποτέλεσμα να διατηρείται ευεργετικό για τον σχολικό Ίππο, τους εκπαιδευομένους, αλλά και τον ίδιο τον Εκπαιδευτή αφού ο πρώτος και εσαεί αρχάριος μαθητής παραμένει ο Εκπαιδευτής!

     

O ΙΠΠΟΣ & Η ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΙΔΟΣ: Μία από τις πλέον δύσκολες, σύνθετες αλλά και ωφέλιμες εκπαιδευτικές ημερίδες στην εικοσαετή λειτουργία της Σχολής μας απεδείχθη η παρούσα η οποία δεν υπήρξε, απλώς, εξαιρετική και απολαυστική για τον Ίππο, τον Εκπαιδευτή και τους εκπαιδευομένους μας, αλλά και ασφαλέστατη και, οπωσδήποτε, διδακτικότατη για ολόκληρη την Ιππική, αποδεικνύοντας ότι ένας Ίππος που επί χρόνια ιππεύεται με στομίδα και με τα βοηθήματα της ακαδημαϊκής Ιππικής, μπορεί  α μ έ σ ω ς  να ιππευθεί με ασφάλεια και ακρίβεια αφαιρουμένων της στομίδος και του χαλινού και γυμνιππευτικώς, ακόμη και από έναν εντελώς αρχάριο, πρωτοείσακτον, Ιππέα! Και ο συγκεκριμένος Ίππος (φορβάδα) τον οποίο σήμερα αναλάβαμε για πρώτη φορά και μάλιστα ως "σχολικό" Ίππο προοριζόμενο να εκπαιδεύσει δύο εντελώς αρχαρίους (Εύη και Γεώργιο) εκ των οποίων ο δεύτερος είναι και παιδί, διακρίνεται για την αιματώδη ιδιοσυγκρασία του! Συνεπώς, κατ΄ οικονομίαν χρόνου, τόσο η εκπαίδευση του Ίππου ως πρωτοεισάκτου στην Φυσικήν Ιππική, όσον και η εκπαίδευση των λοιπών εκπαιδευομένων θα έπρεπε να διεξαχθούν ταυτοχρόνως και παραλλήλως! 

     

Ο ΒΑΣΙΛΗΣ: Προχωρημένος Ιππέας με άριστη σχέση με τον Ίππο αλλά και εν γένει την φύση, πειθαρχημένος χαρακτήρας με μόνο μειονέκτημά του το "βαρύ κάθισμα" που οφείλεται στην αναγκαστικώς καθιστική, ως φοιτητή, καθημερινότητά του, κάτι που για τις ανάγκες του ρόλου του στην υπό προετοιμασία ταινία θα πρέπει να διορθωθεί με την "γομολάστιχα" του "καθίσματος επί του κόκκυγος". Περισπασμοί ζωής, αυτή την περίοδο, δυσκολεύουν τον Βασίλη μας να επικεντρώνεται συνεχώς στην προτεραιότητα των διαρκώς αναφυομένων περιβαλλοντικών κεντρισμάτων κάτι που επιτείνεται από την ευγενώς ονειροπόλο ιδιοσυγκρασία του, παρά ταύτα τον χαρήκαμε διότι επέμενε να εκτελεί αμέσως και με ακρίβεια κάθε οδηγία φθάνοντας σε ελάχιστο χρόνο στο πολυπόθητο αποτέλεσμα του "ελαφρού" αλλά και ασφαλούς "καθίσματος" όπως σχεδίασε για την περίπτωσή του ο Εκπαιδευτής.  

     

Η ΕΥΗ: Πρωτοείσακτη, σήμερα, στην Ιππασία με κύρια προσόντα την πειθαρχία του χαρακτήρος της και την πολύ καλή αντίληψη και ερμηνεία των περιβαλλοντικών ερεθισμάτων, κατάφερε να συνεργασθεί αμέσως με τον Ίππο ο οποίος έδειξε και να την εμπιστεύεται εξ αρχής παρά το ότι το ευφυέστατο τετράποδο έδειξε να αντιλαμβάνεται αμέσως την αρχαριότητα της αναβάτιδός του. Αυτή η λεπτομέρεια αυξάνει πάντοτε τους κινδύνους αρνητικών αντιδράσεων του Ίππου αλλά, προνοητικότατα, ο Εκπαιδευτής είχε προτάξει τον Κύκλο Προσεγγίσεως για όλους, του εαυτού του συμπεριλαμβανομένου, ώστε να αποτραπεί παρόμοιο ενδεχόμενο.     

Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ: Δεκατριών, μόλις ετών αλλά ιδιαιτέρως αυτοπειθαρχημένος (και ευγενέστατος!) ο νεαρός, πρωτοείσακτος κι αυτός, ανταποκρίθηκε αμέσως σε κάθε εντολή του Εκπαιδευτή με ακρίβεια εκτελέσεως ολίγον σπάνια για ένα παιδί της ηλικίας του. Αξίζει να σημειωθεί ότι "δοκιμάσθηκε" σε ακραίες ισορροπιστικές καταστάσεις για έναν εντελώς αρχάριο μαθητή Ιππασίας ανταποκρινόμενος σε όλες με τον καλύτερο τρόπο και χωρίς καμιάν ένδειξη δυσφορίας η οποία, άλλωστε, θα ήταν και φυσική. Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε η οξύνοιά του η οποία τον βοήθησε στην εκτέλεση "χειρουργικών" διευθυντικών χειρισμών!     

Ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ: Βιωματικός μαθητής, ο οποίος τελεί εν επιγνώσει ότι αυτά που γνωρίζει είναι ασήμαντα κι αμελητέα προ αυτών που αγνοεί και πρέπει να μάθει σε όσα χρόνια του απομένουν στην ηλικία των 73 χρόνων του. Και, "ευτυχώς" ή "δυστυχώς" η Ιππική είναι η επιστήμη των επιστημών η οποία δεν παρέχει προσδοκία κατακτήσεως του πλήρους περιεχομένου της ακόμη και από τον πλέον νοήμονα Άνθρωπο έστω και εάν της αφιερώσει ολόκληρη την ζωή του και, μόνη, εν προκειμένω, προσδοκία μας είναι να φανούμε αντάξιοι των Δασκάλων μας προς τους οποίους οφείλουμε το "ευ ζειν" μας.

     Και, όπως προαναφέραμε, αναλαμβάνοντας έναν, μέχρι τώρα, εντελώς άγνωστο για μας Ίππο, προηγείται η εφαρμογή του "Κύκλου Προσεγγίσεως" από όλους και πρώτου του Εκπαιδευτή ο οποίος ήλεγξε και την θερμοκρασία των οπλών, είναι εκ των ουκ άνευ! 

     

Δεύτερος, κατά σειρά, "σπόνδυλος" της σημερινής ημερίδος ήταν, όπως προβλέπεται, η Ιπποκομία στην οποία έλαβαν όλοι μέρος, περιποιούμενοι, προ εργασίας, τον Ίππο και καθαρίζοντας προσεκτικά τα πέλματα. Κρίσιμη αυτή η φάση για κάθε μάθημα Ιππασίας και ζωτικότατης σημασίας αφού κατ΄ αυτήν ο Ίππος αισθάνεται κοντύτερά του τον μέλλοντα χειριστή του και αναπτύσσει μαζύ του ακόμη καλύτερη σχέση, ενώ ο χειριστής του μειώνει την ταξιδερμική "απόσταση" που τον χωρίζει από το ζώο με πολλά οφέλη που, κάτι τέτοιο συνεπάγεται.

Τρίτος "σπόνδυλος" η ρυταγώγηση ώστε ο Ίππος να συνδεθεί με τον Άνθρωπο σε σχέση συνεργασίας από του εδάφους. Μια διαδικασία με κανόνες αυστηρούς οι οποίοι παραπέμπουν σε μία σχέση χωρίς καταναγκασμούς για τον Ίππο ο οποίος ενώ θα εκτελέσει τις εντολές του Ανθρώπου-χειριστή του θα παραμείνει με την αίσθηση ότι είναι ελεύθερος επιβολών και με την πρωτοβουλία της εργασίας που θα ακολουθήσει σαν να ήταν δική του. 

     

Τέταρτος, κατά σειρά, "σπόνδυλος" η συραγώγηση του Ίππου προς διάγνωση του χαρακτήρος του, της κινησιολογίας του και της εν γένει ψυχολογίας του με την παράλληλη άσκησή του και στους τρεις βηματισμούς. Από αυτό το σημείο ο Ίππος έδειξε ότι είναι "μαθημένος" σε ...γρήγορους  ρυθμούς, κάτι όχι και τόσο ...ιδανικό για μαθήματα αρχαρίων και δη πρωτοεισάκτων, όμως η αγάπη, η υπομονή και η απαραίτητη τεχνογνωσία μπορούν να βοηθήσουν τον Ίππο να αντιληφθεί τάχιστα τι νοείται ως επιθυμητό για την περίπτωση και να προσαρμοσθεί! Όπως και ...προσαρμόσθηκε! 

     

Με ελάχιστο κόπον επιδείξεως της συραγωγήσεως από τον Εκπαιδευτή, οι τρεις εκπαιδευόμενοι κατάφεραν αμέσως να συραγωγήσουν "διδακτικά" και να χαλαρώσουν τον Ίππο ο οποίος εξετέλεσε και τους τρεις βηματισμούς λες και υπάκουε σε ...μετρονόμο, με τον Βασίλη, την Εύη και τον Γεώργιο να τον ελέγχουν άριστα! 

     

Η δομή της κυρίως ημερίδος ήταν η ...αυτονόητη, με προηγούμενο τον εμπειρότερο εκπαιδευόμενο οποίος θα εκτελούσε το ασκησιολόγιό του διατηρώντας ήρεμο τον Ίππο σε βάδην και τροχασμό χωρίς να τον ωθήσει σε καλπασμό ...δι ευνοήτους λόγους διότι οι επόμενοι δύο εκπαιδευόμενοι θα έπρεπε να βρουν έναν ήρεμο και, ως εκ τούτου, ασφαλή  Ίππο. Ακολούθως οι δύο επόμενοι εκπαιδευόμενοι θα εμυούντο στην Ιππασία με ασφάλεια, όπως και έγινε. Κι απ΄ την στιγμή της εφιππεύσεως δι εφάλσεως, όπως προβλέπεται στη Σχολή μας και την οποία εξετέλεσε με άνεση ο Βασίλης, ξεκίνησε το πρόγραμμα  της εκπαιδεύσεώς του με στόχο την βελτίωση της ισορροπίας και του καθίσματός του.

Μία διαρκής συσχέτιση, "καθίσματος", ταχύτητος και ισορροπίας ως πλαίσιο των ασκήσεων στις οποίες, εν συνεχεία, υπεβλήθη ο Βασίλης, σιγά-σιγά τον έφεραν σε μία καλή εννόηση (πλήρη συνείδηση) του "επικέντρου του κόκκυγος" επί του οποίου, αργότερα, θα έπρεπε να επανέλθει. Με τα πόδια να απομακρύνονται από τα πλευρά του Ίππου και να μην εμπλέκονται στην στήριξη του αναβάτη αλλά αυτός να επαφίεται ολοένα και περισσότερο στην έδραση επί του κόκκυγος, ο Βασίλης έφθασε στο επιθυμητό ζενίθ του μαθήματος στους χαλαρούς βηματισμούς, με την ολοκλήρωση του ασκησιολογίου του μετά τα δύο  μυητικά μαθήματα αρχαρίων που θα ακολουθούσαν. 

     Ήδη, μια ιδανική εικόνα "στάσεως κορμού" και "καθίσματος" αποτυπώνει ο Βασίλης στην κάμερα και όλα τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν! Κυρίως, μια υπέροχη εικόνα ανενστόμιστου και αχαλίνωτου Ίππου χειριζόμενου ακριβέστατα, απλώς, με χαλαρές ηνίες ενώ μέχρι τώρα ο Ίππος αυτός διευθύνετο με στομίδα και κανονική χαλίνωση, επιβεβαιώνει έναν Kassai, έναν Nevzorov, έναν Hempfling, έναν Parelli, έναν Roberts, έναν Levinson, όπως και την ίδια την Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων"!

     

Με την πολύτιμη βοήθεια του Βασίλη, ξεκίνησε και το εισαγωγικό μάθημα της Εύης, με έμφαση στην συνειδητή αντίληψη της κινήσεως του Ίππου και της ισορροπιστικής στάσεως επί της ράχεώς του και η Εύη, παρά τις εμφανείς αρχικές "επιφυλάξεις" της, σύντομα έδειξε ότι τις παρέκαμψε  και άρχισε να απολαμβάνει την πρώτην εμπειρία ιππεύσεως. 

     

Σήμερα, η Εύη μας, έμαθε να ξεκινά, να ακινητοποιεί και να  στρίβει και προς τις δύο κατευθύνσεις τον Ίππο της. Κυρίως, έμαθε να τον απολαμβάνει και να χτυπά ανέμελα και ...παλαμάκια πίσω απ΄ την πλάτη της, χωρίς να έχει ανάγκην στηρίξεως επί των ηνιών! Και όλα, η ικανότατη Εύη, τα έκανε ...αδίστακτα και με ακρίβεια. Και για κάθε επιλήσμονα, δεν θα παραλείψουμε μια σοφή διαπίστωση η οποία επιμένει στο ότι "Δια γυναικός πηγάζει τα κρείττω!". 

     

Με πρωτοστάτη τον ακούραστο Βασίλη, ο νεαρός Γεώργιος βρέθηκε σαν σίφουνας στη ράχη του Ίππου και ξεκίνησε ένα ασκησιολόγιο μυήσεως στην Ιππασία δίνοντάς μας την εντύπωση ότι έκανε parkour στη γειτονιά του. Η ζωηρή ιδιοσυγκρασία του δεκατριάχρονου μας παρέσυρε όλους (ε, δεν θέλαμε και πολύ!...) και όπως εκτελούσε και πολύ καλά ότι του υπεδεικνύετο, μας χάρισε ωραία στιγμιότυπα ενός ιδανικού εισαγωγικού μαθήματος επάνω σε έναν εξίσου ιδανικό Ίππο, όπως η φορβάδα μας είχε, εν τω μεταξύ, ανελιχθεί.

     

Ταχύτατα ο Γεώργιος ανεκάλυψε το ασφαλές "κάθισμα" και αφέθηκε στην απόλαυση μιας ευσταθούς ισορροπίας νιώθοντας την κίνηση του Ίππου χωρίς καμιάν ανάγκη στηρίξεως. Και, βεβαίως, σήμερα έμαθε να θέτει σε κίνηση τον Ίππο του, να τον ακινητοποιεί και να τον στρέφει προς τα δεξιά και αριστερά εκτελώντας τις οδηγίες του Βασίλη. Είναι αξιοπρόσεκτο το πόσο, τα νέα παιδιά που παραμένουν, ακόμη, ανέγγιχτα από την νοσηρή κοινωνία που τα περιβάλλει, αντιδρούν τόσο φυσικά και αρμονικά κοντά σε ένα ζώο συνεργαζόμενα αγαστά με ένα πλάσμα πολλαπλασίως δυνατότερο από αυτά.

     

Και το ...parkour του Γεωργίου εξακολούθησε χαριτωμένο και ζωηρό καθ΄ όλη την εκτέλεση του έφιππου ασκησιολογίου του μέχρι την ωραιότατην αφίππευσή του όταν του δόθηκε η εντολή της εγκαταλείψεως του Ίππου η οποία είναι και η "πύλη εισόδου"  στην εκμάθηση της ασφαλούς, ενστικτώδους, εγκαταλείψεως του Ίππου στην περίπτωση ανάγκης και προς αποφυγή οδυνηρών τραυματισμών ανεξέλεγκτης πτώσεως. Είναι το ειδικό κεφάλαιο που διδάσκουμε στην Σχολή μας και μας διασφαλίζει από ανεπιθύμητες "εξελίξεις" ατυχημάτων σε πτώσεις που είναι αναμενόμενες σε μία δραστηριότητα όπως η Ιππασία. Και με την ενστικτώδη εκμάθηση της ασφαλούς πτώσεως μπορούμε να ξεπερνάμε την ανάγκη του προστατευτικού κράνους διατηρώντας τον μηδενικό δείκτη ατυχημάτων της Σχολής μας επί εικοσαετία!

     Τώρα, πια, ήρθε και η ώρα της ολοκληρώσεως του ασκησιολογίου και του Βασίλη με τον τελικό καλπασμό με έδραση επί του κόκκυγος, αφού, ο Ίππος, έχοντας εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του απέναντι στους δύο αρχαρίους, θα μπορούσε πλέον να καλπάσει! 

     

Και κάλπασε, με τον Βασίλη επί του κόκκυγος σε άψογο "κάθισμα" και σταμάτησε με ασφάλεια όταν ο Βασίλης απεφάσισε να κλείσει τον καλπασμό! Ω! Ναι, είναι αλήθεια! Δεν μπορεί να ανήκεις στον κύκλο της Φλωρεντινής αριστοκρατίας, να είσαι φίλος του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη να αναλαμβάνεις για πρώτη φορά έναν εντελώς άγνωστο Ίππο, να του αφαιρείς την στομίδα υποχρεώνοντάς τον να εργασθεί για πρώτη φορά αχαλίνωτος και να μην καλπάσεις απολύτως ελεγχόμενα και με ιδανικό κάθισμα, όπως σήμερα τα κατάφερε ο Βασίλης Ζομπανάκης, εκπαιδευόμενος για τον ρόλο του στην ταινία μεγάλου μήκους που ετοιμάζουμε! Τόσο απλά και για όποιον γνωρίζει από Ιππασία κι έμεινε με χαίνουσες ...σιαγώνες θα τον βοηθήσουμε να τις κλείσει!

      Στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" ...μετράμε και σταθμίζουμε τα πάντα και με αριθμητικά εξαγόμενα, σεβόμενοι τα στατιστικά δεδομένα της Ιππικής. Και σήμερα, μετρήσαμε τον 102ο σχολικό Ίππο μας το ίδιο ιδανικό όσο και οι προηγούμενοι 101! Θα λέγαμε ότι η επιμονή μας στο ότι όλοι οι Ίπποι είναι  κ α λ ο ί  επιβεβαιώνεται κατά ...102%. Όχι, δεν είναι η δική μας "δουλειά" που τους κάνει καλούς, από φυσικού τους είναι καλοί ΟΛΟΙ! οι Ίπποι κι εμείς, απλώς, αυτό μπορούμε να το ανακαλύπτουμε. Κι αυτή την φορά στο ίδιο συμπέρασμα καταλήξαμε! 

Τέλος, οι στομίδες, οι εγκεντρίδες, τα μαστίγια και όλα τα παρόμοια μέσα βασανιστικού υποχειριασμού του Ίππου, στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» έχουν θέση μόνον όχι στον Ίππο, αλλά στο Μουσείο μας, ως παραδείγματα προς αποφυγή και αποδοκιμασία!

Και όπως μας δίδαξε και ο Δάσκαλός μας Kassai Lajos, πρέπει να ακολουθούμε αυτό που ακολουθούσαν οι Πρόγονοί μας χωρίς να διστάζουμε να διορθώσουμε και τα δικά τους λάθη λόγος για τον οποίον τολμούμε να διορθώσουμε ακόμη και τον αρχαίο Ξενοφώντα ως προς το λάθος της χρήσεως στομίδος, εγκεντρίδων και μαστιγίου, αποδεικνύοντας ότι χωρίς αυτά ο Ίππος συνεργάζεται με τον Άνθρωπο κατά πολύ ασφαλέστερα, αρμονικότερα και αποτελεσματικότερα!

*  Ευχαριστούμε τον Πατέρα (Εκπαιδευτικό-Γυμναστή) του νεαρού Γεωργίου ο οποίος μας προσέφερε την φωτογραφία και απόλαυσε τον εξαιρετικό γιο του να ανταποκρίνεται με ακρίβεια στο ιππικό ασκησιολόγιο αυτής της δυσκολότατης ημερίδος.

11 ΧΡΟΝΙΑ «WORLD HORSEBACK ARCHERY GROUP»

 11 ΧΡΟΝΙΑ

«WORLD HORSEBACK ARCHERY GROUP»

Σήμερα συμπληρώνονται 11 χρόνια από την ημέρα που κάποιος άγνωστός μας φίλος, μας όρισε Διαχειριστές της Ομάδος «WORLD HORSEBACK ARCHERY GROUP» που είχε φτιάξει στο Facebook με τριψήφιο αριθμό μελών. Έκτοτε και επί 11 συνεχή χρόνια προσπαθούμε μέσα από την Ομάδα αυτή να υπηρετούμε την διάδοση ενός πολύ ειδικού Πολιτισμού προβάλλοντας κατά προτεραιότητα ξένους φορείς, σχολές και ομάδες, όπως επίσης και μεμονωμένα άτομα που προάγουν τα αντικείμενα ενδιαφερόντων αυτής της Ομάδος, ενώ ελάχιστες (λιγότερες από 1%ο) αναρτήσεις αναφέρονται και στο δικό μας έργο, το έργο των «Ελλήνων Κενταύρων».

Προσπαθούμε να διατηρούμε πολύ υψηλό επίπεδο περιεχομένων αμιγώς ενημερωτικού χαρακτήρος με ποιότητα σχέσεων και αποφυγή αντεγκλήσεων πολύ συχνών σε παρόμοιες ομάδες και το καταφέρνουμε μη διστάζοντας να αρνούμεθα την είσοδο ή και να διαγράφουμε αδίστακτα πληθώρα «περιέργων» οι οποίοι προσέρχονται για την προώθηση εμπορευμάτων ή και ...τοξικότητος, λόγος για τον οποίο μια λίστα αμέτρητων διαγεγραμμένων τεκμηριώνει του λόγου μας το αληθές.

Μέσα σε ένα πλαίσιο συστηματικής και ακαταπόνητης εργασίας, η Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων», επί είκοσι συναπτά έτη συνεχούς λειτουργίας, παράγει ένα πολυ-επίπεδο πολιτιστικό έργο, συμπεριλαμβανομένης και της προαγωγής της εν λόγω Ομάδος «WORLD HORSEBACK ARCHERY GROUP» η οποία σήμερα αριθμεί 6.200 μέλη και με περισσότερους από 8.500 διαγεγραμμένους από εκείνους που κατακλύζουν παρόμοιες ομάδες προωθώντας ...διαφημιστικές φανέλες και άλλα άσχετα καταναλωτικά προϊόντα, με τεράστια επισκεψιμότητα και διαδραστικότητα.

Στόχος μας, οι αναρτήσεις με μεστή ενημέρωση επί των πεδίων των ενδιαφερόντων μας, όπως επιμένουμε μέχρι σήμερα παραμένοντας και η μοναδική Ομάδα που, διεθνώς, προωθεί όχι μόνον τον γενικό εφιπποτοξοτικό πολιτισμό, αλλά, ταυτοχρόνως, την Φυσική Ιππική, τις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες, το Ιππικό Θέατρο, και την Γυμνιππευτική (Voltige).

"ΘΝΗΣΚΟΥΣΑ" Η ...ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ;

 "ΘΝΗΣΚΟΥΣΑ" Η ...ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ;

     Mόνος πραγματικός κι αναφαίρετος πλούτος για τον Άνθρωπο είναι η γνώση και η πηγή της γνώσεως είναι και η εμπειρία του, αλλά, κυρίως, το καταγεγραμμένο απόσταγμα που ξεχειλίζει από τις σελίδες των βιβλίων με τα οποία ο χρόνος γεμίζει τα ράφια των Βιβλιοθηκών, όπως και της δικής μας, των "Ελλήνων Κενταύρων". Και κάθε φορά που ακούμε κάποιον επισκέπτη μας απορημένο να μας ρωτά "Μα καλά, όλα αυτά τα βιβλία τα έχετε διαβάσει;" ψάχνουμε να βρούμε λόγια για να του απαντήσουμε ότι όχι μόνον τα έχουμε διαβάσει αλλά και τα διαβάζουμε συνεχώς και για πολλοστή φορά διότι, κάθε φορά, κάθε που τα ξεφυλλίζουμε μελετώντας το περιεχόμενό τους ανακαλύπτουμε και κάτι καινούργιο, κάτι που ποτέ προηγουμένως δεν το είχαμε προσέξει, όπως κι αυτή την φορά, ξανα-μελετώντας ένα βιβλίο που το πιάνουμε συχνά στα χέρια μας.

     Αυτό το βιβλίο εκδόθηκε το 1935 και είναι τυπωμένο με χαρακτήρες Fraktur τους οποίους πολλοί γνωρίζουν ως "Γοτθικούς", όπως ακριβώς συνηθίζονταν στην Γερμανία ιδίως κατά την περίοδο του III Reich. Άλλωστε, βρισκόμαστε δύο μόλις χρόνια μετά την ανάδειξη, κατόπιν εκλογών, ως Καγκελαρίου του Αδόλφου Χίτλερ και όλες οι τότε εκδόσεις χαρακτηρίζονταν από υψηλή ποιότητα περιεχομένων με το τελικό εκδοτικό αποτέλεσμα πάντοτε σε καλλιγραφικά Fraktur. Κι αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο, σε εξαιρετικό χαρτί και εκτύπωση είναι ένα σύγγραμμα 211 σελίδων του Ferdinand Lessing με τίτλο "ΜONGOLEN". Ο Γερμανός συγγραφέας Ferdinand Lessing (1882-1961) υπήρξε σπουδαίος σινολόγος και βαθύς γνώστης του Λαμαϊσμού ώστε να είναι δεδομένη η αυθεντία του, ενώ, παραλλήλως, τα πέντε μεγάλα ταξίδια του στην Άπω Ανατολή (όπως φαίνονται στον, παραπάνω, χάρτη) τον "πίστωσαν" και με μιαν επιτόπια γνώση πολλών αντικειμένων με τα οποία καταπιάστηκε. Κι όμως, αυτός ο διανοητής της Ανατολής και των όσων την συνθέτουν δεν απέφυγε το λάθος και το λάθος αυτό κατεγράφη στο βιβλίο του με μία απλή λέξη στην λεζάντα μιας φωτογραφίας...

     "Sterbende" (θνήσκουσα) η λέξη, γραμμένη, όπως και όλο το βιβλίο, με τυπογραφικούς χαρακτήρες Fraktur και, κάτω από την φωτογραφία του Τοξότη η λάθος φράση: "Μία θνήσκουσα Τέχνη", εννοώντας την ...Τοξοβολία! Έτσι ο συγγραφέας είδε την Τοξοβολία τον 20ό αιώνα με την δυτικότροπη σκέψη του σε μιαν εποχή υπεραναπτύξεως της τεχνολογίας όταν οι κοινωνίες, χάρη στη καθημερινή ευκολία τους, έσπευδαν να αποτινάξουν παραδοσιακές τέχνες που τις στήριξαν επί αιώνες, μεταξύ των οποίων και την Τοξοβολία. Κι όμως! Απεδείχθη ότι πλείστες όσες παραδοσιακές τέχνες, μεταξύ των οποίων και η Τοξοβολία, όχι μόνον δεν ήσαν απορριπτέες αλλά και τους έμελλε να αναπτυχθούν ακόμη περισσότερο αποκαλύπτοντας οφέλη πολύ μεγαλύτερα της επιδερμικής τους, τελικώς, "πρακτικότητος".

     Πράγματι, η Τοξοβολία, μετά την ραγδαία άνθιση της τεχνολογίας απεκάλυψε τον ψυχωφελή "εσωτερισμό" της αναδεικνύοντάς τον σε "ίαμα" ψυχής σε μιαν εποχή υψηλών εντάσεων ως συνεπειών του τρόπου ζωής που συνεπάγεται το πλαίσιο της τεχνολογικής αναπτύξεως. 

     Δεν είναι, άλλωστε, αμελητέο το ότι σήμερα, η Τοξοβολία ανθεί παντού στον πλανήτη και σε μια "γωνιά" του, όπως η σημερινή Ελλάδα, δεν ανθεί απλώς ως πολεμική τέχνη και ως άθλημα αλλά κορυφώνεται και ως διαδικασία ενισχύσεως του ανθρωπίνου ενστίκτου "δίδοντας όραση" σε τυφλούς, όπως συμβαίνει στην Σχολή Τυφλών Τοξοτών και Εφιπποτοξοτών των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας"! 

     Και τον 21ο αιώνα, η Τοξοβολία αναφαίνεται ανελισσόμενη, όχι μόνον ως υψηλή τέχνη ευρύτατης αποδοχής με πολλαπλασίως περισσότερες "εστίες" καλλιεργείας της ανά την υδρόγειο, αλλά και ως απαραίτητο μέσον "ισορροπίας" του Ανθρώπου εν μέσω ενός περιβάλλοντος εχθρικού για την υπαρξιακή γαλήνη του, διαψεύδοντας την απαισιόδοξη λεζάντα της φωτογραφίας του αειμνήστου Ferdinand Lessing.