ΜΙΑ ΩΦΕΛΙΜΗ ΧΕΙΜΕΡΙΝΗ ΗΜΕΡΙΔΑ!
Υπό συνθήκες συνεχούς βροχής και μονοψήφιας θερμοκρασίας στο υπαίθριο Ιππευτήριό μας έγιναν, σήμερα, τα μαθήματα Ιππασίας και των δύο Συνασκουμένων μας, του Κωνσταντίνου και της Αλεξάνδρας αλλά ...έγιναν(!) και όχι μόνον έγιναν, αλλά απέδωσαν και εμφανή πρόοδο και για τους ...τέσσερις μετασχόντες: τους δύο μαθητές, αλλά και τον ισόβιο μαθητή-Εκπαιδευτή τους και για τον υπέροχο σχολικό Ίππο μας!
Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" δικαιώνει τον τίτλο της ως "πολεμική" αλλά και "παντός καιρού"! Στην Ιππασία, οι ασκούμενοι μουσκεύουν από φόβο ενώ εμείς λόγω βροχής!
Και αμέσως μετά, όπως θα δούμε, αλλάζουμε ρούχα και υποδήματα και πάμε για επίσκεψη στο Μουσείο Μπενάκη διότι αν ο μαχητής δεν συνδυάσει σθένος και Παιδεία παραμένει ανολοκλήρωτος.
Και, βεβαίως, ενθουσιώδης των χαμηλών θερμοκρασιών έως και ...κατακλυσμιαίων καιρικών φαινομένων, ο Εκπαιδευτής φρόντισε να απολαύσει μέρος της Ιπποκομίας του σχολικού Ίππου, τιμώντας υπό συνθήκες μπουρινιού ένα πλάσμα που μας προσφέρει την ύπαρξή του ανεξαρτήτως καιρού!
Και τα δύο σημερινά μαθήματα διεξήχθησαν υπό ψύχος, υγρασία, άνεμο και βροχή ίσως όχι όπως, π.χ., σε ένα ανοιχτό χειμερινό Ιππευτήριο της Ουγγαρίας, αλλά όπως σε μία μεσογειακή χώρα όπου είναι αδιανόητη η Ιππασία υπό τέτοιες συνθήκες με τεκμήριο όχι μόνον τα άδεια Ιππευτήρια αλλά και την μη λειτουργία τους, κάτι που εμάς δεν μας ενόχλησε καθόλου λόγω των ευκολιών που μας παρέχει ο πάντοτε φιλόξενος Σταύλος μας.
Κι όπως στον πόλεμο δεν διακρίνονται διαφοροποιήσεις στις υποχρεώσεις των δύο (και μόνον!) φύλων τα οποία ισοτίμως αναλαμβάνουν το χρέος της προασπίσεως Ιερών και Οσίων, έτσι και στην Σχολή μας, σήμερα, ο Κωνσταντίνος και η Αλεξάνδρα ανέλαβαν ισοβαρείς εκπαιδευτικές υποχρεώσεις και τις διεκπεραίωσαν ακριβώς όπως έπρεπε, με την ίδιαν αυτοπειθαρχία και αποτελεσματικότητα!
Μάλιστα, τα μαθήματά μας, επί τούτου τα ξεκινήσαμε πολύ νωρίς το πρωί για να εκμεταλλευθούμε ακόμη περισσότερο τον βαθμό δυσκολίας των μετεωρολογικών συνθηκών ώστε να σκληραγωγηθούμε όλοι, αλλά και να βοηθηθούμε να διατηρήσουμε την αυτοσυγκέντρωσή μας μέσα σε ένα καιρικό πλαίσιο στο οποίο άλλοι θα προτιμούσαν να απολαύσουν το τζάκι τους.
Ο Κωνσταντίνος, αυτή την φορά επέτυχε μιαν άνετην εφίππευση δι εφάλσεως με τον Ίππο να τον υποδέχεται στωικότατα στη ράχη του, όπως προβλέπει το εκπαιδευτικό σύστημά μας και ξεκίνησε αμέσως την εκτέλεση των ασκήσεών του.
Βασική άσκηση και των δύο σήμερα η ακρίβεια διευθύνσεως Ίππου με τον συντονισμό συνεργημάτων (χειρών και ποδών) καθώς και υπό την απουσία αυτών, ενώ σχεδιάστηκε και η έφιππη χρήση Τόξου η οποία, όμως, ...ατύχησε εξ αιτίας, όπως θα δούμε, απρόβλεπτου παράγοντος!
Ο Κωνσταντίνος μας κατάφερε να αυτοσυγκεντρωθεί στο κυρίως πρόγραμμά του, διερχόμενος μέσω συγκεκριμένης διαδρομής ορθοστατών με άριστο κάθισμα, ενώ ατάραχος ...μούσκευε ολοένα και περισσότερο από την επίμονη βροχή.
Μετ΄ ου πολύ, ο αγαπημένος βορειοελλαδίτης μας Κωνσταντίνος, έχοντας ήδη υποστεί τον αναπόφευτκο κάματο μακράς διευθύνσεως αλλά και επιβαρύνσεως εκ των καιρικών συνθηκών, ανέλαβε το Τόξο ώστε να εκτελέσει, εν κινήσει, τοξεύσεις και τούτο, κατόπιν δόλιας σχεδιάσεως του Εκπαιδευτή ο οποίος ήθελε να παρατηρήσει την δυνατότητα ελέγχου των αντιδράσεων του εκπαιδευομένου του υπό λίαν αντίξοες συνθήκες και τότε...
....Τότε, ο Κωνσταντίνος, όπως ήταν φυσικό, με τρεμάμενα χέρια και αναμενόμενη αδεξιότητα, άνοιξε υπερβολικά την χορδή και, όπως ήταν αναμενόμενο, το υπέροχο Τόξο ...διηρέθη εις δύο(!) διδάσκοντάς μας ότι η Τοξοβολία δεν συνοψίζεται, απλώς, στην ευστοχία, αλλά προϋποθέτει τήρηση κανόνων τεχνικής αν δεν θέλουμε να μείνουμε ...άοπλοι, όπως έμεινε άοπλη η αγαπημένη μας Αλεξάνδρα η οποία ίππευσε εν συνεχεία!
Θεωρούμε ευτυχές το γεγονός της διδασκαλίας που μας προσέφερε η θραύση του Τόξου διότι επαύξησε την εμπειρία μας ανεξαρτήτως αν λυπήθηκε για την φθορά ο τοξοθραύστης μας Κωνσταντίνος αφού, όλα τούτα μας διδάσκουν τόσο ώστε στο επόμενο μάθημα, όπως θα δούμε, ο Κωνσταντίνος πρόσεξε πολύ περισσότερο την χρήση του Τόξου του βελτιώνοντας την σχέση του με την Τοξοβολία, κάτι που επιδιώκει, πέραν κάθε υλικής βλέψεως, η Σχολή μας!
Η Αλεξάνδρα μας, άοπλη πλέον, μας έδωσε την αίσθηση ότι βρήκε τον "εαυτό" της έφιππη και κατάφερε με πλήρη ισορροπία να εκτελέσει το διευθυντικό πρόγραμμά της με πλήρη ηρεμία και συνείδηση "καθίσματος" το οποίο, εξ αρχής, ήταν άριστο, ενώ η βροχή συνέχιζε να την μουσκεύει και να "μουσκεύει" και τον φωτογραφικό φακό της, κατά τα λοιπά, αδιάβροχης κάμεράς μας αφήνοντας τα υγρά ίχνη να μας χαλάνε την εικόνα!
Υποδειγματικό, το νεαρό κορίτσι, απέδειξε ότι μία πραγματική Αμαζόνα νικά κάθε αντιξοότητα και αυτή την φορά η Αλεξάνδρα μας το βίωσε κατά τον πλέον ...υγρό τρόπο!
Το ίδιο βράδυ, στο Μουσείο Μπενάκη, με στεγνά, πλέον, ρούχα και υποδήματα, χαρήκαμε για άλλη μια φορά τα υπέροχα εκθέματά του παραμένοντας ως αργά μέσα στο ζεστό και πάντοτε φιλόξενο περιβάλλον του!
Μια εκπαιδευτική ημερίδα για να είναι πλήρως ωφέλιμη δεν μπορεί παρά να συνδυάζει Παιδεία ψυχής και όπλων ώστε η χρήση των τελευταίων να μην τείνει προς το έγκλημα αλλά την ευποιία. Και η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" αποδίδει μεγάλη σημασία προς αυτό!