Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ελληνες κενταυροι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ελληνες κενταυροι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2024

ΜΕ ΤΟΝ "ΣΑΥΡΩΤΗΡΑ" ΒΑΘΙΑ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ

 

ΜΕ ΤΟΝ "ΣΑΥΡΩΤΗΡΑ" ΒΑΘΙΑ 

ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ



     Επιλέγοντας τον υψηλότερο βαθμό εκπαιδευτικής δυσκολίας, αυτόν, όμως, ο οποίος προσφέρει και το υψηλότερο επίπεδο δεξιοτήτων, η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", αντιθέτως από όλες τις άλλες ομότεχνες Σχολές παγκοσμίως, εκπαιδεύει τους μαθητές της με πρώτιστη προϋπόθεση την ασφάλειά τους, (α) σε φυσικό έδαφος όπως αρμόζει στην εκμάθηση μιας πολεμικής τέχνης και όχι σε κλειστά, ελεγχόμενα, Ιππευτήρια, όπου οι υπόλοιπες Σχολές συνηθίζουν, (β) σε ελεύθερες καλπαστικές διαδρομές και όχι σε προκαθορισμένες με χαραγμένα "αυλάκια" ή με κορδέλες, όπως οι άλλες Σχολές εφαρμόζουν, (γ) με ανενστόμιστους, χωρίς στομίδα, Ίππους και (δ) με ανεπίσακτους, χωρίς σέλλα, Ίππους!


     Με σταθερά εμπεπηγμένο στο "έδαφος" του εφιπποτοξοτικού αντικειμένου μας τον "σαυρωτήρα" της τεχνογνωσίας μας, χαιρόμαστε με ασφάλεια και σταθερή πρόοδο της εκπαιδευτικές ημερίδες μας αναπτύσσοντας όχι μόνον τις μαχητικές μας δεξιότητες αλλά και το Ήθος μας μέσα σε μία παρακμιακή κοινωνία η οποία αυτοδιασπάται οσημέραι με σταθερή κατάληξη τον πλήρη ευτελισμό της μέσα σε ένα βάραθρο, όπως το βιώνουμε, αρρώστιας και ασκήμιας! Και δεν υπάρχει τίποτε πιο ικανοποιητικό από το να καταφέρνεις να στέκεσαι ορθός και αλώβητος εν μέσω ερειπίων! Κι αυτά επιτύχαμε και σήμερα!  

     Σε προ-διαπιστευτική  περίοδο από σήμερα οι δύο εκπαιδευόμενοί μας περνούν στα ...δυσκολότερα των, προαναφερθέντων, ήδη ...δύσκολων και, ακολουθώντας το κλασικό πλαίσιο της "διαλειμματικής προπονήσεως" κι έτσι, τόσο αυτοί όσο, κυρίως, ο σχολικός Ίππος μας, χρειάσθηκαν σήμερα περισσότερες "ανάπαυλες" εργασίας προς αποφυγήν περιττής καταπονήσεως και το καταπράσινο γρασίδι ήταν η καλύτερη επιφάνεια για τα διαλείμματά τους. 

     Μαζύ μας, τούτη την πανέμορφην ημέρα για μια πρώτη επαφή με τον Ίππο και ο φίλτατος Νικόλαος, δια βίου αθλητής της άρσεως βαρών και γυμναστής ο οποίος ίππευσε για λιγότερο από δέκα λεπτά αλλά κατάφερε μέσα σε αυτόν τον χρόνο όσα άλλοι χρειάζονται κάμποσα μαθήματα... και παρά τις δυσκολίες δυσκαμψίας σώματος που συνεπάγεται η δραστηριότητα της καταπονητικής άρσεως βαρών. 

     Με την βοήθεια του Μάνου και της Εύας ο Νικόλαος ίππευσε σήμερα για πρώτη φορά σε μία "γνωριμία" με τον Ίππο και, χωρίς να κάνει μάθημα, χειρίσθηκε με ακρίβεια τον Ίππο του έστω για ελάχιστα λεπτά! Και όχι μόνον...

     Ο Νικόλαος επιτυχέστατα "κάθισε" με γεωμετρημένο "κάθισμα" και ευσταθή ισορροπία καταλήγοντας μέσα σε αυτό τον χρόνο "dt" όχι μόνον να διευθύνει τον Ίππο του αλλά να κρατά και Δόρυ!

     Κι όταν μία ημερίδα αρχίζει τόσο καλά είναι φυσικό να συνεχίζει ...καλύτερα!  

     Το κυρίως πρόγραμμα αυτής της ημερίδος το άνοιξε ο Μάνος με μία ολοένα και καλύτερη εφίππευση δι εφάλσεως και, βεβαίως, με Έφιππη Τοξοβολία σε ακόμη καλύτερους καλπασμούς στους οποίους εισήγαγε και τον σχολικό Ίππο μας.

     Οι καλπαστικές έξοδοι του Μάνου ακόμη καλύτερες αυτή την φορά, με ισοτονικό βηματισμό και ρυθμό, βοήθησαν όχι μόνον τον ίδιον αλλά, κυρίως τον Ίππο να αποδώσει χωρίς περιττήν εφίδρωση και άγχος! 

     Ο εξαιρετικός Μάνος είναι έτοιμος για τις πρακτικές εξετάσεις του εδώ και πολύ καιρό όμως, οι, ως νομικού, υποχρεώσεις του δεν του επέτρεψαν να προετοιμασθεί και για τις θεωρητικές κάτι που τώρα θα επιχειρήσει. 

     Και με την Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" να μην "μοιράζει" πτυχία και διαπιστεύσεις όταν δεν πληρούνται οι προβλεπόμενες προϋποθέσεις (όπως, π.χ. ...διαπράττει η "Ελληνική Ομοσπονδία Ιππασίας" κατά πως γράφει στο βιβλίο του "Σε θέση μάχης" ο ειδικός δημοσιογράφος Άρης Τασούλης) ο Μάνος μας, πέραν των πρακτικών δεξιοτήτων του,  θα προετοιμασθεί και για τις θεωρητικές εξετάσεις του όπως απαιτείται!

     Με την ανεκτίμητη διάδραση του Μάνου που την βοήθησε να βελτιώσει τον καλπασμό της, σήμερα η Εύα έδειξε ότι μπορεί να είναι ένα γλυκύτατο κοριτσάκι αλλά, ταυτοχρόνως, είναι και μια αποτελεσματική μαχήτρια και, μάλιστα, υπό τις δυσκολότερες συνθήκες, εξακοντίζοντας ευστόχως το ακόντιό της πάνω απ΄ τη ράχη του Ίππου της. 

     Με την σεμνότητά της, την αυτοπειθαρχία της και τις μαχητικές δεξιότητές της η Εύα μας κάνει υπερήφανους, κάνοντας, ομοίως, υπερήφανο και το γυναικείο φύλο που αναδεικνύει χαρακτήρες πολύ μακράν της υπελίξεως που μας «ταίζει» καθημερινώς η ...τηλεόραση και τα πρωτοσέλιδα!

     "Eπίλογος" της σημερινής ημερίδος και πάλι με έφιππο τον Μάνο σε καλπαστικούς δορατισμούς επί στόχου!

     Άψογος καλπαστικός ρυθμός, άψογη διεύθυνση του Ίππου, άψογος χειρισμός του δόρατος και ο δορατισμός δεν προκύπτει τίποτε λιγότερο από άψογος! 

     Την Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" ακολουθούν πολλές ευχές, αλλά την ακολουθεί και μία ...κατάρα: να αναδεικνύει συνεχώς ολοένα και καλύτερους έφιππους πολεμιστές!

     "Κοινός τόπος" όλα τούτα εκεί που η γνώση κι η συνεχής προσπάθεια διαμορφώνει οικογενειακό πλαίσιο συλλογικής προόδου κι αυτό το διατηρούμε στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Συγκινητική και σήμερα, η παρουσία του Μάνου στην Ομάδα μας! Και όχι μόνον για τον  πειθαρχημένο χαρακτήρα και, κυρίως, το Ήθος του, αλλά και για την αυθόρμητην αλληλεγγύη του προς τους Συνασκουμένους του, κάτι που τον κάνει να «ιδρώνει» χωρίς ποτέ να ανακόπτει την προσφορά του για να πάρει μιαν ανάσα, 

     Με κόπωση που φτάνει το όριο της αυτοθυσίας και "καλπάζοντας" ταχύτερα από τον Ίππο για να διευκολύνει την Συνασκουμένη του, ο Μάνος δεν μας κάνει μόνον υπερήφανους αλλά και πολύ τυχερούς, ενσαρκώνοντας το ιδανικό των «Ελλήνων Κενταύρων».

     Σήμερα, στον ανοιξιάτικον Υμηττό όλα προόδευσαν, μέσα σε ένα κλίμα αγαθής συνυπάρξεως: ένας σχολικός Ίππος, δυο εκπαιδευόμενοι, ένας Εκπαιδευτής και μια ...φιλία μνεγαλύτερη μισού αιώνος αποδεικνύοντας ότι τόσο η Έφιππη Τοξοβολία όσο και η πραγματική φιλία είναι το ίδιο ανθεκτικές μέσα στο χρόνο!   

     Και μακρύς ο «δρόμος» της ασκήσεως σε μία Πολεμική Τέχνη, μακρύς και μοναχικός, δυστυχώς δε, σήμερα, δεν ελλοχεύουν σ΄ αυτόν ούτε Λαιστρυγόνες ούτε Κύκλωπες, ειδικώς σε Σχολές όπως αυτή των «Ελλήνων Κενταύρων» που δεν διαθέτει «Δασκάλους» ...μονοήμερης "εκπαιδεύσεως" και δεν μοιράζει περγαμηνές  για ...κορνιζάρισμα και ομαδικές χαρωπές φωτογραφίες! 

     Κι ο δικός μας «δρόμος» είναι ακόμη δυσκολότερος, γεμάτος αγελαία πρόβατα που μας κυκλώνουν και μπερδεύονται στα πόδια μας δυσκολεύοντας ακόμη περισσότερο την πορεία μας την οποία τελικώς καταφέρνουμε επί δέκα εννέα συνεχή χρόνια. 

     Κι αυτή είναι η δική μας νίκη, μια πολιτιστική "δορατομαχία"  με την παρακμιακή απολίτιστη δημοκρατία την οποία ο Πλάτων χαρεκτήρισε, πολύ σωστά, "μήτρα της τυραννίας"!  


Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

Σάββατο 9 Μαρτίου 2024

Π Ε Ν Η Τ Ε Σ ΟΣΟΙ ΕΚ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΙΣΤΟΙ

 Π Ε Ν Η Τ Ε Σ 

ΟΣΟΙ ΕΚ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΙΣΤΟΙ


«Οι των Ελλήνων Άριστοι πενία διέζων παρά πάντα τον βίον»


     Οι Πολεμικές Τέχνες, είτε Έφιππες είτε άμιππες, επιτάσσουν κανόνα ανιδιοτελείας έως και πενίας σε όσους ασχολούνται με αυτές και δη σε όσους τις διδάσκουν! Και η Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» αυτό το υιοθέτησε από την πρώτη στιγμή της ιδρύσεώς της υιοθετώντας έναν χαρακτήρα μη κερδοσκοπικό και μηδέποτε αποβλέψασα στον όποιο χρηματισμό. Και αυτό όχι μόνον ως Σχολή μιας Πολεμικής Τέχνης και, μάλιστα, της κορυφαίας, αλλά και ως Σχολή Ελλήνων περί των οποίων, ο ελληνομαθής Ρωμαίος Κλαύδιος Αιλιανός (175 – 235 μ.χ.χ.) στο ένατο κεφάλαιο του ενδεκάτου βιβλίου της «Ποικίλης Ιστορίας» του, έγραψε ότι οι Άριστοι Έλληνες ζούσαν σε όλη τους τη ζωή πτωχοί, όπως μελετούμε σε ένα από τα παλαιότυπα βιβλία της Βιβλιοθήκης της Σχολής μας που εκδόθηκε το 1746 στην Γερμανία. 

     Τούτο, δηλαδή, το προνόμιον της πενίας δεν αποτελεί «τύπον» αλλά «ουσία» για την διατήρηση της ποιότητος που πρέπει να χαρακτηρίζει μία Πολεμική Τέχνη της οποίας η δραχμοποίηση της διδασκαλίας συνιστά ευτελισμόν εμπορικοποιήσεως όπου κανόνας του εμπορίου είναι το πρόταγμα του υλικού κέρδους με πλήρη «δευτεροποίηση» της ποιότητος!

     Αυτή είναι και η απάντησή μας σε όσους μας ρωτούν γιατί στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» δεν εισπράττουμε χρήματα από τους μαθητές μας επιμένοντας να μην εμπορευματοποιούμε το εκπαιδευτικό μας αντικείμενο αλλά να σεβόμαστε την ποιότητά του!

Πέμπτη 7 Μαρτίου 2024

Η ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΗ ΣΤΟΜΙΔΑ

 Η ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΗ ΣΤΟΜΙΔΑ

 


     Το εν συνεχεία κείμενο είναι δημοσιευμένο στην σελίδα του κορυφαίου Ρώσου Ιππογνώστη Alexander Nevzorov ο οποίος διευθύνει και την Σχολή «Haute Ecole» στην οποία λειτουργεί και ειδικό ερευνητικό εργαστήριο επιστημονικής μελέτης της ευημερίας του Ίππου. Αν και ο Alexander Nevzorov, αντίθετος με το καθεστώς  του Πούτιν έχει διαφύγει στο εξωτερικό, το έργο της Σχολής του συνεχίζεται από ικανότατα Στελέχη. Ας μελετήσουμε την σχετική ανακοίνωση περί της βασανιστικής στομίδος εναντίον της χρήσεως της οποίας έχει τοποθετηθεί κατ΄ επανάληψη ο μεγάλος Ρώσος Ιππογνώστης και, ως "Έλληνες Κένταυροι" ας νιώσουμε υπερήφανοι διότι  π ο τ έ , εξ αρχής της ιδρύσεως της Σχολής μας, δεν χρησιμοποιήσαμε στομίδα, αρνούμενοι να βασανίσουμε τον Ίππο, προάγοντας ουμανιστικότερες εκπαιδευτικές προσεγγίσεις.  

 



     Παρά τις αξιοσημείωτες τεχνολογικές προόδους σε όλες τις πτυχές της ανθρώπινης πραγματικότητος, η ακατάπαυστη χρήση του σαδιστικού σιδήρου που λέγεται «στομίδα» παραμένει ως κάτι το πολύ ανησυχαστικό!

     Γενικώς, παντού στην παγκόσμια Ιππασία, από τους Ολυμπιακούς μέχρι τους πιο παρακατιανούς Σταύλους, η σιδερένια στομίδα  παραμένει ένα τεκμήριο  απόλυτης βλακείας, άγνοιας και σκληρότητας. Αυτό το βασανιστικό για τον Ίππο παρελκόμενο, σχεδιάστηκε για να το υποχειριάζει προκαλώντας του ισχυρό πόνο στο πιο ευαίσθητο και πλέον νευροβριθές μέρος ενός Ίππου, το στόμα, ενώ μας υπενθυμίζει την βαθιά μας άγνοια ως προς την κατανόηση της ευημερίας του Ίππου σε όλους τους ιππικούς «κύκλους». Και πρέπει να υπογραμμίσουμε  ότι η γειτνίαση της στοματικής κοιλότητος του Ίππου με τα κρανιακά νεύρα επιτείνει το μαρτύριο των πόνων που προκαλεί η στομίδα της οποίας και η ελάχιστη πίεση ενέχεται στην πρόκληση βασανιστικών συνεπειών στο ζώο.

     Κι αν κάποιος ...εξωγήινος μας παρακολουθεί  από κάποιον άλλο πλανήτη ασφαλώς και θα συμπεράνει ότι εμείς οι γήινοι Άνθρωποι μισούμε τον Ίππο τρέφοντας γι αυτόν μια ριζωμένη εχθρότητα! Άλλωστε, φαίνεται να υπάρχει μια απόλαυση υποβάλλοντας τους Ίππους σε ατελείωτα βασανιστήρια μέσω των ευαίσθητων βλεννογόνων, των ούλων, της γλώσσας και των δοντιών για απλή διασκέδαση του είδους μας. Όλοι οι αναβάτες αγνοούν τα σημάδια του πόνου και αποκαλούν "άτακτο" τον Ίππο, δικαιολογώντας τη συνεχή χρήση του πόνου μέσω του μετάλλου στο στόμα εναντίον ενός αβοήθητου άφωνου ζώου. Και η εμμονή στη χρήση της στομίδος συντελεί στην ακύρωση κάθε εκπαιδευτικής προόδου που θα μπορούσε να υπάρξει αντικαθιστώντας τον πόνο στο στόμα του ζώου.

     Η συνεχής χρήση της στομίδος  δια μέσου των αιώνων, όχι μόνο αποκαλύπτει την έλλειψη διαθέσεως προσεγγίσεως του Ανθρώπου προς τον Ίππο , αλλά εκθέτει επίσης τον Άνθρωπο για μια πλήρη έλλειψη ενσυναισθήσεως, σε συνδυασμό με σκληρότητα, αδιαφορία και πεισματική άρνηση αποδοχής οποιουδήποτε επιστημονικού συμπεράσματος κι επιστημονικής επιταγής . Και η εμμονή στην χρήση στομίδος ακολουθείται από τους δράστες με έωλες δικαιολογίες όπως  «δεν φταίει η στομίδα αλλά τα χέρια» κλπ κλπ  συνδυάζοντας την ανθρώπινη βλακεία η οποία αποκαλύπτει την εκ μέρους του «ελλόγου» πλάσματος απουσία κάθε ανατομικής ή επιστημονικής κατανήσεως! Και όσοι ακολουθούν την χρήση της στομίδος αψηφούν τη φύση, τους νόμους του σύμπαντος και τη βασική ανατομία! Γιατί?! Γιατί μπορούν! Και δεν θέλουν να σταματήσουν τη «πλάκα» τους με έναν Ίππο τον οποίο ιππεύουν και με τον οποίο υπερπηδούν και εμπόδια!

     Και όλα αυτά δεν συνιστούν «αγάπη» προς τον Ίππο αλλά επισφραγίζουν την ανθρώπινη άγνοια διαιωνίζοντας ένα διαχρονικό βασανισμό κατά του Ίππου με κύρια αφετηρία τον ανθρώπινο ναρκισσισμό  που μας θέλει «κυρίαρχους» του Ίππου.

Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2024

ΚΑΤΑ ΦΥΣΗ!

ΚΑΤΑ ΦΥΣΗ!



      Η Ιππασία είναι το βασικό σχολείο της αναδείξεως του ΗΓΕΤΗ, λόγος για τον οποίον, ανέκαθεν, ήταν κύριο μάθημα όλων των στρατιωτικών Ακαδημιών του κόσμου, βεβαίως και της Ελλάδος μέχρι την στιγμή που η "μεταπολίτευση", απεφάσισε να απονευρώσει (διάβαζε: "διαλύσει") τον Ελληνικό Στρατό, καταργώντας το μάθημα της Ιππασίας στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων προκειμένου να αποστρατιωτικοποιήσει τα στελέχη του μετατρέποντάς τα σε ευτελισμένα δημοσιοϋπαλληλάκια με μόνη "έγνοια" τους τον μισθό, το εφ΄ άπαξ και την σύνταξη! Έτσι, στα μέσα της δεκαετίας του '80 η Ιππασία καταργήθηκε στη "Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων", οι Ίπποι της εγκαταλείφθηκαν και οι εκπαιδευόμενοι αξιωματικοί του ελλαδικού (πλέον) "στρατού" μετετράπησαν σε κομματικά σκύβαλα! Και το αποτέλεσμα ΟΙΚΤΡΟ! τόσο ΟΙΚΤΡΟ! όπως το βλέπουμε σε ένα από τα αμέτρητα παρόμοια τεκμήρια εξευτελισμού της δημοκρατικής και αντιφασιστικής, σημερινής, γραικίας:


     Όμως, απέναντι σε αυτές τις δημοκρατικές και αντιφασιστικές ...κωλοκουνίστρες, η φύση προνοεί για την "απάντησή" της και αντιπαραθέτει την ΥΓΕΙΑ η οποία είναι απαραίτητη για την επιβίωση των πλασμάτων της!


     Λίγα μέτρα πιο πέρα από την "Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων", την ίδια στιγμή, μια Ομάδα Ελλήνων με συνείδηση της εθνικής της προελεύσεως και χωρίς να καταδέχεται καμιάν εξωτερική "βοήθεια", με απολύτως δικά της "μέσα", καταφέρνει να διατηρεί ζωντανές τις Αξίες και την πολεμική Παράδοση της φυλής μας, αναδεικνύοντας τον υγιή Πολεμιστή ανάμεσα στους αρρώστους που συνθέτουν την περιρρέουσα ψυχοπαθητική δημοκρατική και αντιφασιστική ανθρωπομάζα: Οι "Έλληνες Κένταυροι", "τοις  κ ε ί ν ω ν  ρήμασι πεπεισμένοι", διατηρούμε την αλκή της ράτσας μας κι αφήνουμε όσους "γεννήθηκαν νεκροί και ζουν πεθαμένοι" να θάπτουν τα κουφάρια τους στα μνήματα που τους σκάβει η επιλογή τους!

     Διότι, η διατήρηση της ψυχοπνευματικής όσο και σωματικής υγείας είναι προσωπική υπόθεση  ε π ι λ ο γ ή ς  του νουνεχούς ο οποίος, ακόμη και σε τόσο παρακμιακές εποχές, μπορεί να επιτύχει την ευδαιμονία του ακολουθώντας το φυσικό "μονοπάτι" του άνω θρώσκοντος το οποίο είναι παράλληλο με την φύση, άξονας της οποίας είναι η άσκηση!

     Αγγίζοντας την εικοσαετία συνεχούς, όσο και ευρυθμότατης, λειτουργίας της η ιδεαλιστική και μη κερδοσκοπική, Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων κατά την καθημερινή της δράση, σεμνύνεται να έχει υποδείξει στους 630 μαθητές της την γόνιμη κατεύθυνση για την διατήρηση του Ήθους και της υγείας τους και συνεχίζει...

     Μελλοντικός σκοπός μας είναι η ένταση των προσπαθειών μας προς όφελος ακόμη περισσότερων μαθητών μας επιμηκύνοντας ακόμη περισσότερο την χασματική απόσταση που μας διαχωρίζει από το περιρρέον αρρωστημένο περιβάλλον της ανθρωπομάζας που έχασε τον προορισμό της. Κι αυτό είναι υπόσχεση στον εαυτό μας!   


Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2024

ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΠΡΕΛΑ

 ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΠΡΕΛΑ



     Όταν έχεις διδαχθεί το ηρωικό πνεύμα από τους Έλληνες Στρατιώτες της Δύσεως, από τους Ούννους του Αττίλα και από τους Μογγόλους του Τσίγκις Κχάαν, κάθε παρόμοια διδασκαλία από ...Γάλλους φαίνεται σαν σκηνή από το σενάριο "Μαίρυ Πόπινς εναντίον χρυσαλλίδων της Βουλόνης"! 

     Παρά ταύτα κι επειδή, προκειμένου να καλύψουμε την δίψα μας για Παιδεία και μάθηση,  δεν περιφρονούμε τίποτε και από κανέναν, κρατήσαμε τη ...Βουλόνη και το Παρίσι όπου, κατά την εκεί πρόσφατη παραμονή μας,  διδαχθήκαμε το "τι" δεν αποτελεί "ηρωισμό" και το "τι" δεν συνιστά "επικό πνεύμα" εκτιμώντας την Μαίρη Πόπινς και την ...ομπρέλα της ως ...πολεμιστήριο όπλο, κατά πολύ αξιομαχότερο εκείνων που κρατούσαν οι δημοκρατικοί Γάλλοι "υπερασπιστές" της Γραμμής Maginot όταν παρεδίδοντο ...συν γυναιξί και τέκνοις στις νικήτριες Ναζιστικές δυνάμεις, διερωτώμενοι "Pourquoi?". 

     Nαι, η ομπρέλα μπορεί να είναι ένα φοβερό όπλο εναντίον των  φ ο β ι ώ ν  που ταλανίζουν τον Ίππο! Ένα αντικείμενο  φ ό β ο υ  για το αθώο τετράποδο φυγής που λέγεται "Ίππος"! Και, σήμερα οπλιστήκαμε με μία ...ομπρέλα ώστε να επαυξήσουμε το ηρωικό πνεύμα του ...σχολικού Ίππου μας. Να τον "ξεφοβίσουμε" όχι μόνον από τον φόβο της ομπρέλας, αλλά και από πολλούς ακόμη φόβους που "συνοψίζονται" επάνω σε αυτό το φοβικό αντικείμενο! 

     Ιδανική ημέρα για το τόλμημα, ηλιόλουστη και χωρίς ανέμους ή άλλα καιρικά φαινόμενα των οποίων η ύπαρξη δεν θα επέτρεπε την αυτοσυγκέντρωση του Ίππου, κάτι πολύ βασικό όταν επιχειρείται ένα "ευαίσθητο" εκπαιδευτικό εγχείρημα σ΄ αυτό το πολύ ντελικάτο, από πλευράς ...ευαισθησιών, πλάσμα! 

     Μετά τα διδάγματα του Ρώσου Νευρολόγου Ivan Petrovich Pavlov, η συνδυαστική μνήμη είναι ο σταθερός άξονας προσεγγίσεως κατά την εκπαίδευση των ζώων και εν προκειμένω δεν θα μπορούσε να ισχύσει κάτι άλλο. Και ο Εκπαιδευτής, με αυτοπεποίθηση και χωρίς καμιά ένδειξη αγωνίας για την αποτελεσματικότητα των χειρισμών του που θα ακύρωνε την εγκυρότητά του απέναντι στον εκπαιδευόμενον Ίππο "φόρτωσε" στις πτυχώσεις της διπλωμένης ομπρέλας του ...καρπό που τόσο αγαπά αυτό το τετράποδο και ...αδιάφορος, παριστάνοντας τον ...τυχαίως περαστικό από τον προσδετήρα, χωρίς να προτάσσει την ομπρέλα προς τον Ίππο άφησε τον Ίππο να μυρίσει τον κρυμμένο καρπό και να ενδιαφερθεί για την ...απόλαυσή του.

     Ο Ίππος, πράγματι ανεκάλυψε την θελκτικήν οσμή του καρπού που έβγαινε μέσα από τις πτυχώσεις της ομπρέλας κι εκεί ξέχασε την ...ομπρέλα μιας και η όσφρησή του αμέσως διήγειρε άλλες ...προτεραιότητες, αρχίζοντας να ψάχνει μέσα στις πτυχώσεις για να γευθεί τον καρπό! Για τον Ίππο, εκείνη την στιγμή η ομπρέλα έπαυσε να ...υπάρχει και η επιθυμία του να τσιμπολογήσει τον καρπό εξαφάνισε κάθε άλλο συναίσθημα, φόβου κλπ, ενώ η πρόνοια να διεξάγεται ταυτοχρόνως με την εκπαιδευτική διαδικασία και η καθιερωμένη περιποίησή του συνέτεινε στον γενικότερο καθησυχασμό του δημιουργώντας το σύνηθες πλαίσιο της καθημερινότητός του μέσα στο οποίο η ομπρέλα αφομοιώνονταν... 

     Χωρίς καμιά βιασύνη ο Ίππος αφέθηκε να απολαύσει τον καρπό μέσα από τις πτυχώσεις της ομπρέλας και ο Εκπαιδευτής συνέχισε να παραμένει στη θέση του ώστε ο Ίππος να "ξεψαχνίσει" πλήρως την ομπρέλα ...εξοικειούμενος με το αντικείμενο, την όψη, το σχήμα και τις "μυρωδιές" του και τότε άρχισε σιγά-σιγά, με "στρογγυλή κίνηση" να ανοίγει λίγο την ομπρέλα και να την ξανακλείνει αποφεύγοντας θορύβους. 

      Μετά από μερικές επαναλήψεις των μερικών ανοιγμάτων και κλεισιμάτων της ομπρέλας, επιχειρήσαμε πολύ σιγάτο πλήρες άνοιγμά της πολύ κοντά στο κεφάλι του Ίππου. Η μυρωδιά του καρπού υπερτερούσε του "αντικειμένου ομπρέλα" κι απέκλειε τις φοβικές της "αντανακλάσεις" στον Ίππο ο οποίος παρέμενε ήρεμος και ερευνητικός για, τυχόν, ύπαρξη καρπού ακόμη στο αντικείμενο των ...φοβιών του.


     Εδώ πήραμε πονηρά το ...γλειφιτζούρι από το στόμα του πιτσιρίκου και ξανακλείσαμε την ομπρέλα αφήνοντας τον Ίππο στα κρύα του λουτρού, τουτέστιν, με την αγωνία ότι του αποκλείουμε την δυνατότητα να ανακαλύψει πιθανά υπόλοιπα καρπού, κάνοντάς του την ομπρέλα ακόμη πιο ...επιθυμητή. Και τότε αρχίσαμε ένα παιγνίδι ξανανοίγοντας σιγά-σιγά την ομπρέλα δίνοντάς του την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να την ξαναψάξει...


     Ναι, ο παμπόνηρος Άνθρωπος και πάλι ξεγελά το αθώο ζώο και πάλι εκμεταλλεύεται την ανάγκη του τετραπόδου για μια μπουκιά, όμως, αυτή τη φορά για καλό σκοπό, για να το κάνει πιο άφοβο και για να απολαμβάνει τη ζωή του με λιγότερο ή και καθόλου άγχος. Κι απ΄ το σημείο αυτό, ξεκινά και ο επίλογος του προοιμίου αυτής της εξοικειώσεως η οποία διεξάγεται, ακόμη, στον προσδετήρα: H πλήρης αποδοχή της ομπρέλας πριν αυτή αποτελέσει και αντικείμενο συνυφασμένο με την εργασία του.


     Τώρα ο Εκπαιδευτής έχει ανοίξει με ήπιους χειρισμούς την ομπρέλα και την έχει τοποθετήσει πλαγίως και προς το κεφάλι του, αντιθέτως από τον Ίππο ώστε να του επιτρέπει να την βλέπει πλήρως ανοικτή και, παραλλήλως, να προκαλεί το ενδιαφέρον του γι αυτή (για τον καρπό...) αφήνοντάς του την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να περιέχει ακόμη την γευστική ...προσδοκία! 


     Τώρα ο Εκπαιδευτής προσεγγίζει διακριτικά τον Ίππο φέρνοντας και την ομπρέλα πλησιέστερα προς το κεφάλι του ζώου.


     Σε λίγο το κεφάλι του Εκπαιδευτή και το ρύγχος του ζώου βρίσκονται κάτω από την ομπρέλα κι εδώ οι μυρωδιές του καρπού γίνονται εντονότερες στον Ίππο ενώ το επιστέγασμα της ομπρέλας τον πείθει ότι η ομπρέλα όχι μόνον δεν εγκυμονεί κίνδυνο αλλά διασυνδέεται και με την απόλαυση του καρπού. 


     Ευθύς αμέσως κι ενώ ο Ίππος παραμένει στον προσδετήρα, αρχίζουν πλάι του οι διελεύσεις της ομπρέλας με τον ίδιο να νιώθει την επιθυμία να την ερευνήσει και πάλι μήπως και..., όμως, η ομπρέλα απομακρύνεται και γίνεται ακόμη περισσότερο το αντικείμενο όχι του φόβου του αλλά του ...πόθου του!


     Εδώ ολοκληρώθηκε όλη η εξοικειωτική προδικασία στον προσδετήρα, δηλαδή, εκτός κυρίας εργασίας και δίδονται οι οδηγίες για την μετακίνηση του Ίππου προς το Ιππευτήριο όπου και θα επιχειρηθεί η ολοκλήρωση της εξοικειώσεως του Ίππου με την ομπρέλα εν ώρα εργασίας. Η ρυταγώγηση που θα ακολουθήσει είναι πολύ κρίσιμη διότι θα πρέπει να αποτελέσει μια "γέφυρα" συνεχείας ενώ έχει κινδύνους να εξελιχθεί σε διάκενο αποκοπής από όσα έχουν μέχρι τώρα επιτευχθεί γι  αυτό θα πρέπει όλα όσα ακολουθήσουν να γίνουν σωστά και προσεκτικά. 


     Μπροστά πηγαίνει το ...δόλωμα, η ομπρέλα ανοικτή, πλάι στον Ίππο η "αγέλη" του, οι Συνασκούμενοι που τον πλαισιώνουν ώστε να διατηρείται το καθημερινό, σύνηθες, πλαίσιο ανθρώπινου "περιβάλλοντος" που του παρέχει σιγουριά! Kαι, μετά από λίγα μέτρα, να! 'μαστε εν ...πομπή στο Ιππευτήριο.


     Για την σημερινή ημερίδα εξοικειώσεως του Ίππου με την ομπρέλα, σχεδιάσθηκε ένα πρόγραμμα που να αφομοιώνει τα ατομικά μαθήματα των τριών παρουσών και παρόντος Συνασκουμένων μέσα στο πλαίσιο της εξοικειωτικής διαδικασίας και αυτό όχι μόνον προς ευθυγράμμιση με το πνεύμα της εξοικονομήσεως χρόνου αλλά, κυρίως, με την διαμόρφωση πραγματικών συνθηκών εργασίας για τον εκπαιδευόμενο Ίππο ώστε να αποδεχθεί την ομπρέλα ως στοιχείο της εργασίας του με δεδομένο ότι η εργασία του στη δική μας Σχολή, λόγω του διαλειμματικού χαρακτήρος της και της εν γένει ηπιότητός της που δεν του προξενεί αποτέλεσμα κοπώσεως, του είναι ευχάριστη.


     Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο σχεδιάστηκαν και τα σημερινά ατομικά μαθήματα, δοθέντος ότι στην Σχολή μας τα μαθήματα είναι πάντοτε ατομικά και ποτέ ομαδικά, λαμβανομένου υπ΄ όψη ότι η μεν αρχάρια Εύα προετοιμάζεται για καλπαστικές τοξευτικές εξόδους, η ήδη προχωρημένη στην ακαδημαϊκήν Ιππασία Ταξιαρχία για καλύτερο "κάθισμα" και διευθυντική ικανότητα στην Γυμνιππευτική, ενώ ο Μάνος για την βελτίωση του καλπασμού του. Και, βεβαίως, για όλους και τον καθένα ξεχωριστά το "μέσον" ήταν η κλειστή και ανοικτή ομπρέλα και οι βαλβίδες σε βάδην, τροχασμό και για τον Μάνο, που τον αφήσαμε τελευταίο για να μην "ξεσηκώσει" τον Ίππο,  ο καλπασμός.


     Η Εύα η οποία προηγήθηκε, ξεκίνησε με την ομπρέλα επί βαλβίδων με άριστο, όπως πάντοτε, "κάθισμα" και αρκετό ...κέφι, κάτι που της "βγαίνει" κατά κανόνα στα μαθήματα όσο κι αν προσπαθεί να το κρύψει!


     Σήμερα, ενστικτωδώς -κι αυτό μας άρεσε πολύ!- ανεκάλυπτε συνεχώς τρόπους εργονομικότερης χρήσεως των ηνιών για την αποτελεσματικότερη διεύθυνση του Ίππου με την επιβάρυνση του υπερυψωμένου κρατήματος της ομπρέλας και αυτό την βοήθησε σήμερα ώστε να βελτιώσει ακόμη περισσότερο το ήδη ...βελτιωμένο και ασφαλές "κάθισμά" της.


     Και διεκπεραίωσε "αέρας" το ασκησιολόγιό της βοηθώντας και τον Ίππο να αποδεχθεί την ομπρέλα ως "στοιχείο εργασίας"!


     Αξίζει να σημειωθεί ότι σήμερα η Εύα εξήλθε ακουσίως δύο φορές σε βραχείς καλπασμούς εξ αιτίας της καλής διαθέσεως που φρόντισε να διαμορφώσει στον Ίππο της, αντιδρώντας και τις δύο φορές με την ίδια ψυχραιμία ώστε μόνη της και με ...χαμόγελο, χωρίς εμφανή πανικό, να ελέγξει τον Ίππο και να τον επαναφέρει στο εργασιακό πνεύμα.


     Έχουμε την αίσθηση ότι η Εύα, ακόμη και μετά την διαπίστευσή της, θα εξακολουθήσει να προτιμά την γυμνιππευτικήν ίππευση αποφεύγοντας την σέλλα αν κρίνουμε από την ήδη προσαρμογή της στην γυμνιππευτική "γεωμετρία", όπως άλλωστε τεκμηριώνει και η άνεση κινήσεως του Ίππου της.  

     Πολύ καλή και στην αφίππευσή της, η Εύα, κρατώντας ψηλά τις ηνίες της κατά την αποκόλλησή της εκ του Ίππου.


     Βεβαίως, ως αρχάρια, έχει και το δικαίωμα του ...λάθους, όπως φαίνεται στο παραπάνω στιγμιότυπο όπου κατά την στιγμή της προσγειώσεώς της δεν απελευθερώνει αμέσως τις ηνίες ώστε να μην ενοχληθεί ο Ίππος ο οποίος, εν προκειμένω ενοχλείται αλλά, ευτυχώς, λόγω απουσίας στομίδος δεν υφίσταται ενδοστοματικό πόνο. Όμως, η Εύα έχει μπροστά της πολύ χρόνο  εξασκήσεως προς αποφυγή αυτού του λάθους και θα τα καταφέρει!


     Με την εξαιρετική σχέση της με τον Ίππο, αλλά και με το πολύ καλό "κάθισμά" της, η Ταξιαρχία εισάγεται ομαλά και σταθερά στην Γυμνιππευτική η οποία, μάλιστα, θα ενισχύσει και την απόδοσή της στην ακαδημαϊκή Ιππασία με την οποία από χρόνων ασχολείται.


     Αν και δεν είναι διόλου εύκολη η "μετάπτωση" από την ακαδημαϊκή Ιππασία στην Γυμνιππευτική, η αυτοπειθαρχία αλλά και η πνευματική ωριμότητα της Ταξιαρχίας την βοήθησε ώστε να προσαρμοσθεί στο ειδικό, αυτό, ασκησιολόγιο, συμβάλλοντας στην εξοικείωση του Ίππου με την ομπρέλα αλλά και βελτιώνοντας την δική της σχέση με την Γυμνιππευτική.


     Μπορεί η αντιθετική σύγκρουση των δύο διαφορετικών Ιππασιών με τις οποίες καταγίνεται να της δημιούργησε δυσκολίες, το πείσμα της, όμως, την βοήθησε ώστε να ξεπεράσει ένα μεγάλο μέρος αυτών των δυσκολιών και να εμπεδώσει διαφορές και τρόπους "γεφυρώσεως" ώστε ο Εκπαιδευτής να εκμεταλλευθεί την σταθερότητα χειρισμών της Ταξιαρχίας και να "παρασύρει" τον Ίππο σε μιαν ακόμη στενότερη εξοικείωση με την ομπρέλα.


      Ο συγκεκριμένος Εκπαιδευτής δεν αφήνει να πάει χαμένη καμιάν ευκαιρία εκπαιδεύσεως των παρόντων στα μαθήματά του κι εδώ, ασφαλώς, ακολουθήθηκε ο κανόνας της αξιοποιήσεως της "στιγμής"! 


     Και, σήμερα, η Ταξιαρχία έδωσε πολλές ευκαιρίες στον Ίππο να αποδεχθεί την ομπρέλα και όλες, εν ώρα εργασίας, αξιοποιήθηκαν κατά τον καλύτερο τρόπο!

    Ακολούθησε η εφίππευση, όπως πάντοτε δι εφάλσεως, του Μάνου ο οποίος, αυτοσυγκεντρωμένος, ξεκίνησε αμέσως την εκτέλεση του ασκησιολογίου του.


     "Μια φορά Καταδρομέας, πάντα Καταδρομέας" και ο Μάνος, με το πρωσικό στυλ του ...εισέβαλε στις βαλβίδες με ακρίβεια χειρισμών και σωστή χρήση βοηθημάτων. 


     Ακολούθησαν οι αμφίδρομες τροχαστικές διελεύσεις βαλβίδων άνευ ηνιών του Μάνου τον οποίον, ο Ίππος, δείχνει να παρακολουθεί ιδιαιτέρως λόγω του δυναμισμού του αναβάτη του.


     Και όπως προείπαμε, τον Μάνο τον αφήνουμε πάντα στο τέλος των μαθημάτων διότι το δυναμικό ταμπεραμέντο του εξιτάρει τον Ίππο (ο οποίος κι αυτός αρέσκεται στα ...παιγνίδια) και αυτό δεν ευνοεί τους, ηπιοτέρων ιδιοσυστασιών, μαθητές που θα πρέπει να ακολουθήσουν με έναν "κεφάτο" σχολικόν Ίππο.


     Οι διελεύσεις υπεράνω βαλβίδων με ομπρέλα του Μάνου έγιναν αρχικώς σε τροχασμό στα όρια του καλπασμού.


     Σχεδόν αμέσως, κατά τις διελεύσεις του υπεράνω βαλβίδων ο Μάνος με την ομπρέλα βρέθηκε και σε ακούσιο καλπασμό, πάντως, με αποτελεσματικόν έλεγχο και διεύθυνση του Ίππου του. 


     Πριν ολοκληρώσει το  σημερινό ασκησιολόγιό του ο Μάνος προετοιμάσθηκε, όπως συνήθως, επιμελώς, καλπάζοντας άνευ χρήσεως ηνιών, φυσικά, με τον Ίππο του πανευτυχή διότι ως ανανεστόμιστος και, μάλιστα, χωρίς καμία στήριξη στις ηνίες του αναβάτη του ένιωθε ...ελεύθερος και ωραίος!


     Για το "φινάλε" του ασκησιολογίου του Μάνου επιλέξαμε περιορισμένους καλπασμούς με κράτημα ομπρέλας, προνοώντας να μην εγγραφεί στην συνδυαστική μνήμη του Ίππου η σχέση ομπρέλας και κοπώσεως έργου. Και, γι αυτό τον λόγο, αφού εξηγήθηκε στον εκπαιδευόμενο το όριο των διαδρομών του, του δόθηκε σχετική οδηγία ώστε οι εντολές του να είναι ήπιες και όχι ..."πρωσικές" και, αρχικώς, ο Μάνος τήρησε τις εντολές του Εκπαιδευτή, δίνοντάς μας εικόνες όπως τις θέλαμε.


     Σε λίγο, όμως, το πάντρεμα των δυναμικών χαρακτήρων του Μάνου και του Ίππου ανέβασαν τους ...τόνους και είδαμε εικόνες εντόνων καλπασμών με μία υπερυψωμένην ομπρέλα να ...κροταλίζει από τον αέρα της κινήσεως και τα δυο "παιδιά χαρά γεμάτα" (Μάνο και Ίππο) να γράφουν χιλιόμετρα...


      Εξαιρετικός, πράγματι, επίλογος και για την εξοικείωση του Ίππου με την ομπρέλα την οποία πλέον, μετά από αυτό, θα την θεωρεί αναπόσπαστο μέρος του ...αναβάτη του!

     Και η όλη διαδικασία έδειξε τα αποτελέσματά της όταν στο τέλος του προγράμματος του Μάνου και προ της αφιππεύσεώς του ο Ίππος παρέμεινε απαθέστατος όταν λίγα μέτρα πίσω του, μέσα στο Ιππευτήριο ένας ...γερανός φόρτωνε ένα ...κοντέινερ! Ιδού, πως η ζωή ενός Ίππου γίνεται ποιοτικότερη χωρίς φοβίες όταν υφίσταται σωστήν εκπαίδευση! 


     Κατά την σημερινή  ημερίδα εκπαιδευτήκαμε και οι ...πέντε! Ο Ίππος απέβαλε σημαντικούς φόβους κάνοντας τη ζωή του ακόμη ωραιότερη, ο Εκπαιδευτής επαλήθευσε την αποτελεσματικότητα των προσεγγίσεών του και βελτίωσε τις τεχνικές του, η Εύα βρέθηκε ακόμη πιο κοντά στις επικείμενες καλπαστικές τοξευτικές εξόδους της, η Ταξιαρχία αντελήφθη ακόμη καλύτερα κάποιες σημαντικές διαφορές μεταξύ ακαδημαϊκής Ιππασίας και Γυμνιππευτικής ώστε να διατηρήσει την ικανότητά της στην πρώτη χωρίς να ακυρώσει τα όσα ήδη έμαθε και να τα αναπτύξει ικανή να προχωρήσει και στην Γυμνιππευτική με άνεση, ενώ ο Μάνος πράγματι βελτίωσε την καλπαστικήν αίσθησή του εκτελώντας ακόμη αρμονικότερους καλπασμούς. Μια ημέρα δημιουργική όπως πρέπει σε μια Σχολή που σέβεται εαυτόν και, κυρίως, την Ιππική και τις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες!

     Θερμές ευχαριστίες στην Εύα και στην Ταξιαρχία μας που μερίμνησαν για την λήψη  πολλών "ευγλώττων" φωτογραφιών της ημερίδος!  

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ