Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2020

ΣΚΙΑΓΡΑΦΙΑ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ

ΣΚΙΑΓΡΑΦΙΑ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ


     Επαναφέροντας στο νου παλιές σημειώσεις σε "ξεχασμένα" βιβλία που μας στηρίζουν στο εσωτερικό "μονοπάτι" της Τοξοβολίας, το "Kyudo" του Hideharu Onuma με τους Dan και Jackie de Prospero, "σκιαγραφεί" τόσο βαθιά αυτή την αρχέγονη πολεμική τέχνη όπως μόνο ο μεγάλος Yukio Mishima θα μπορούσε να κάνει:

     "Κάθε ένας που υπηρετεί το Kyudo προτιμά να ευστοχεί παρά να αστοχεί ' προτιμά να πλήττει τον στόχο παρά να αποτυγχάνει. Όμως, επειδή ο στόχος είναι απλώς χαρτί και ξύλο και το Ιαπωνικό Τόξο δεν χρησιμοποιείται πια για κυνήγι ή για πόλεμο, ένα απλό πλήγμα του στόχου φαίνεται χωρίς σημασία. Το Kyudo αντιμετωπίζει αυτό το ζήτημα ενθαρρύνοντάς μας να αντιμετωπίσουμε τον στόχο ως αντανάκλαση των δυνατοτήτων και των αδυναμιών μας ώστε η βολή να αποτελεί μία δράση προς την κατεύθυνση της ανακαλύψεως των αυτο-ορίων μας. Η προοπτική αυτή θέτει τα αγωνιστικά συναισθήματά μας προς μία θετικήν αξιοποίηση και δίνει ένα βαθύτερο νόημα στην εκτόξευση του βέλους μας. Ίσως κάποτε πλήττουμε τον στόχο αλλά αστοχούμε έναντι του εαυτού μας. Άλλες φορές, αντιθέτως, ευστοχούμε επί του εαυτού μας αλλά αποτυγχάνουμε να πλήξουμε τον στόχο. Ο σκοπός μας είναι να ευστοχούμε ταυτοχρόνως τόσον επί του στόχου όσο και επί του εαυτού μας ελπίζοντας ότι ο ήχος της τροχιάς του βέλους μας θα μας κρατά αφυπνισμένους απέναντι σ΄εκείνο που λέγεται "όνειρο ζωής" επιτρέποντάς μας να βλέπουμε όσο γίνεται πιο καθαρά, πιο απαραμόρφωτα, το βάθος της υπάρξεώς μας."

[κλικάρετε στην εικόνα]

     Σκέψεις αφιερωμένες με ευγνωμοσύνη στην Sensei Shidoshi-Ho-Yon-Dan Elise Elle η οποία μου έκανε την Τιμή να απολαύσω το μάθημα της προς την Ομάδα των ασκουμένων στο Kunoichi, μαθητριών της!

Α.Η.Κ.

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2020

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ

 ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ


     Στον ορισμό του Πολέμου συνυπάρχει το "π υ ρ" και η "κ ί ν η σ η" και, σε ό,τι αφορά στην Τοξοβολία, όταν αυτή εκλαμβάνεται ως στατικό άθλημα, ασφαλώς, δεν είναι πολεμική τέχνη ενώ, όταν την χαρακτηρίζει το στοιχείο της κινήσεως καθίσταται τέχνη Πολέμου! 

     Ωφέλιμη και στις δύο εκδοχές της η Τοξοβολία, καλύπτει διαφορετικές αποστολές και προσδοκίες, αλλά και διαφορετικά επίπεδα εκρηκτικότητος χαρακτήρων, με αποτέλεσμα σπανίως να συναντούμε Τοξότες οι οποίοι να ενδιαφέρονται για την προαγωγή, ταυτοχρόνως, της αθλητικής και της πολεμικής Τοξοβολίας και αποτελεί χαρά αλλά και πρόκληση για την Ομάδα μας η παρουσία ανάμεσά μας της Αγλαίας η οποία αποτελεί μια τέτοιαν εξαίρεση.  


     Το στοιχείο της "κινήσεως" όχι απλώς διαφοροποιεί την αθλητική από την πολεμική Τοξοβολία αλλά και τις αντιδιαστέλλει με κύρια διαφορά τις "επαφές" που είναι κανόνας στην τεχνική της αθλητικής στην οποία το ένστικτο παραμερίζεται από την χρήση βοηθημάτων τεχνολογίας του Τόξου, ενώ οι "επαφές" είναι ανεφάρμοστες αλλά και άχρηστες στην πολεμική Τοξοβολία όπου προτάσσεται το ένστικτο και δεν υπάρχουν σκοπευτικά όργανα, αντισταθμιστικά, "παράθυρα" κλπ βοηθήματα στο Τόξο.


     Αναλαμβάνοντας, λοιπόν, την εκπαίδευση στην πολεμική Τοξοβολία μιας Τοξότριας η οποία ήδη έχει προχωρήσει στην αθλητική Τοξοβολία, ο Εκπαιδευτής βρίσκεται προ μιας συνδυαστικής υποχρεώσεως, δηλαδή, να προστατεύσει την δεξιότητα που η νεοεισερχόμενη έχει ήδη κατακτήσει στην αθλητική Τοξοβολία, αλλά και να την επεκτείνει προς την κατεύθυνση της πολεμικής Τοξοβολίας. 


     Και, λόγω της ειδικής περιπτώσεως, η παρούσα εκπαιδευτική ημερίδα προγραμματίσθηκε αυστηρώς μονοπρόσωπη ώστε να αντιμετωπισθεί εξατομικευμένα η εκπαιδευόμενη.  


     Και για τον Εκπαιδευτή, από το σημείο αυτό αρχίζει η πρόκληση η οποία απαιτεί μεγάλη προσοχή και, κυρίως, διαρκή εξισορρόπηση εκείνων που πρέπει να μάθει η εκπαιδευόμενη χωρίς να αλλοιωθούν τα όσα ήδη γνωρίζει. 


     Σε μια τέτοια περίπτωση, αναγκαστικώς, η εκπαιδευτική προσπάθεια της μυήσεως στην πολεμική Τοξοβολία θα πρέπει να ξεκινήσει "υποψιάζοντας" τον εκπαιδευόμενο στην παράμετρο της "κινήσεως" και αυτό πρέπει να γίνει κατά έναν τρόπο ο οποίος δεν θα προκαλέσει χειριστικό πανικό στον νεοείσακτο.


      Με εξαιρετική διανοητική συγκρότηση και άριστον αυτοέλεγχο, η Αγλαία βοήθησε πολύ τον Εκπαιδευτή της να της μεταβιβάσει την πρώτην αίσθηση της "κινήσεως" με ασκήσεις αναπτύξεως της κιναισθητικής ικανότητος.


     Η διαδικασία "υποψιασμού" της στην "κίνηση" υπήρξε πολύ μεθοδική και με πολύ "πλάγιες"  εισαγωγικές ασκήσεις ώστε, τελικώς, να υλοποιηθεί η προσδοκία ενός θετικού αποτελέσματος, όπως κατεδείχθη επί του στόχου, έστω και εάν η κινητική εκρηκτικότητα, όπως είναι αναμενόμενο για κάθε αρχάριο, ήταν περιορισμένη.


     Στην εκπαιδευόμενη δόθηκε η δυνατότητα να τοξεύσει με δύο Τόξα "Kassai" εντελώς διαφορετικών βλητικών χαρακτηριστικών και από τις τοξεύσεις της ο Εκπαιδευτής της εξήγαγε σημαντικά συμπεράσματα για τον σχεδιασμό της περαιτέρω εκπαιδεύσεώς της.


     Και στο "γεμάτο" δίωρο αυτής της εκπαιδευτικής ημερίδος η Αγλαία βρέθηκε αντιμέτωπη και με την "πρόγευση" του ιπτάμενου στόχου χωρίς να καταρρίψει κάποιον, όπως άλλωστε ήταν φυσικό γι αυτή την πρώτη απόπειρα, αλλά ήταν χαρακτηριστικό ότι και οι είκοσι τοξεύσεις της έστειλαν τα βέλη της πολύ κοντά στον κινούμενο στόχο ενώ, σε δύο περιπτώσεις τον άγγιξαν ανακόπτοντάς του την τροχιά.


     "Γηράσκω αεί διδασκόμενος" επαναλαμβάνει και πάλι ο Εκπαιδευτής και αισθάνεται υπόχρεος έναντι της συγκυρίας να υποδέχεται ευκαιρίες μαθήσεως για τον ίδιον, όπως του προσφέρει η φίλτατη Αγλαία την οποία καλωσορίσαμε στην Ομάδα μας! 


ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ ΜΑΣ

Η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "Έλληνες Κένταυροι", έχει την καταγωγή της στον Οργανισμό "KASSAI" με Δάσκαλο τον ίδιο τον παγκόσμιο Πρωταθλητή Kassai Lajos,  λειτουργεί από το 2005 με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων, είναι Μέλος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Έφιππης Τοξοβολίας (W.H.A.F.) και έχει τιμηθεί με δύο πρώτα παγκόσμια βραβεία και πολλές διακρίσεις.

Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν εισπράττει χρήματα και, βεβαίως και η Τοξοβολία προσφέρεται ΔΩΡΕΑΝ στους μαθητές μας, ενώ τους παρέχονται και Τόξα (κατασκευής "KASSAI").

Η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" παρέχει στα Μέλη της μια πολυσχιδή και ολοκληρωμένη εκπαίδευση η οποία αποβλέπει στη δόμηση χρηστών και δυνατών χαρακτήρων!

Οι τακτικές Προπονήσεις διεξάγονται στους Αμπελοκήπους (κέντρο) και την πρόσβαση στον προπονητικό χώρο εξυπηρετεί η μπλε γραμμή του μετρό, στάση "Αμπελόκηποι".

Aνεξαρτήτως του περιορισμένου του χώρου, μπορούμε όλοι να προπονούμεθα κατόπιν συνεννοήσεως στο 6977764737 ορίζοντας, όπως καθένας ευκαιρεί, ημερομηνία και ώρα, τουλάχιστον 24 ώρες πριν. Αυτό επιτρέπει τον καλύτερο συνδυασμό Συνασκουμένων με την καλύτερη σχεδίαση προπονητικού προγράμματος.

Πλην των νεοπροσερχομένων, όλοι υποχρεούνται να αποδέχονται το Καταστατικό της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας", τον Κανονισμό Λειτουργίας της Ομάδος, να φέρουν την προβλεπόμενη αμφίεση των "Ελλήνων Κενταύρων" και να τηρούν τις οδηγίες των Εκπαιδευτών. 

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2020

ΑΡΧΑΡΙΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΝ ΒΕΛΗ ΚΑΙ ...ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΥΝ!

 ΑΡΧΑΡΙΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΝ ΒΕΛΗ 

ΚΑΙ 

...ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΥΝ!




     Ανέκαθεν, όπως και σήμερα,  α ρ ν η τ ι κ ή  για τους πολιτισμένους Ευρωπαίους η "εικόνα" των νοτιοβαλκανίων  γ ρ α ι κ ύ λ ω ν  οι οποίοι, χάρη τοπογεωγραφικού προσδιορισμού απεκαλούντο, αδοκίμως, ..."Έλληνες"! Ληστές, απειθείς, φθονεροί και ...δημοκράτες, οι γραικύλοι, "τρυγούσαν" όπως και συνεχίζουν να "τρυγούν" την παγκόσμια επίκριση για μία ομαδική κοινωνική συμπεριφορά η οποία, διεθνώς, θεωρείται παράδειγμα προς αποφυγήν! Παρά ταύτα, μέσα σε αυτή την "χωματερή" των γραικύλων ανθούν ..."παράλληλα σύμπαντα" αυθεντικών Ελλήνων οι οποίοι αποτελούμε υποδείγματα ανιδιοτελείας, πειθαρχίας, αντιδημοκρατικότητος και φιλαλληλίας, όπως η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" (και, ευτυχώς, αρκετοί άλλοι Συνέλληνες) που βαλθήκαμε να διορθώσουμε τον Γερμανό ιστορικό Carl Wolfgang Paul Mendelssohn Bartholdy σε ό,τι αφορά στην, κατά τα λοιπά, αληθή κρίση του περί των γραικύλων τους οποίους, καταχρηστικώς, αποκαλεί "Έλληνες".

     Κι έτσι, υπερήφανοι για τις, ως Ελλήνων, ιδιότητές μας, σήμερα επιβεβαιώσαμε ότι βαδίζουμε στο σωστό δρόμο, επιχειρώντας μιαν εντελώς ρηξικέλευθη Προπόνηση με εισαγωγική διδασκαλία πρωτοείσακτης Συνασκουμένης η οποία ολοκλήρωσε το, σημερινό, μυητικό της απόγευμα με τρεις ωραιότατες καταληκτικές τοξεύσεις με την καθοδήγηση των δύο αρχαρίων Συνασκουμένων της.

     Σήμερα, οι δύο προχωρημένοι (και πολύ καλοί για την βραχύτατην εμπειρία τους) Συνασκούμενοι, η Δέσποινα και ο Αντώνης, εξασκήθηκαν όχι μόνον στην στοχαστική Τοξοβολία αλλά και στην αξιολόγηση βελών, τοξεύοντας πειραματικώς με διαφορετικά βέλη, εναλλάξ.

     Παρά το ότι η τοξευτική εμπειρία αμφοτέρων είναι πολύ μικρή, όταν τους ζητήθηκε να αξιολογήσουν τα βέλη που τόξευσαν, ήταν εκπληκτική η ακρίβεια των χαρακτηρισμών και των κατατάξεων που έκαναν και οι δύο, αξιολογώντας ακριβέστατα τις ομάδες των τοξευθέντων βελών με οξυδέρκεια και σωστήν αποτίμηση των ιδιοτήτων τους.


     Το εισαγωγικό μάθημα της ευγενέστατης νεαρότερης Συνασκουμένης έγινε με μία πρωτότυπη διαδικασία ξένη προς ό,τι ίσχυε μέχρι σήμερα γνωρίζοντας ότι αυτό το, εμφανώς, ευφυέστατο παιδί θα μπορούσε να μυηθεί στην Τοξοβολία με έναν δυναμικότερο, του συνήθους, τρόπο, εντάσσοντάς το απευθείας στη Γραμμή Βολής και διορθώνοντάς το εκ των υστέρων για τα όποια, ενδεχόμενα, λάθη και αδυναμίες του.

     Σήμερα η Βίκη ελαφρώς "υποψιασμένη" για την Τοξοβολία κατόπιν των συμμετοχών της στις πρόσφατες εκδρομές μας και με την φροντίδα του Μηνά μας ως Εκπαιδευτή της, ανέλαβε το Τόξο της και τα βέλη εντασσόμενη εξ αρχής στη Γραμμή Βολής με όλα όσα αυτό σημαίνει αλλά δεν υστέρησε καθόλου σε χειριστικήν αποφασιστικότητα καίτοι απολύτως αρχάρια. Και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Εκπαιδευτής εκτιμώντας την αντιληπτικότητα του εξαιρετικού, αυτού, παιδιού αλλά και τις ικανότητες των άλλων δύο Συνασκουμένων, ...απεσύρθη παραδίδοντας την Βίκη στην, πραγματική, στοργή της Δέσποινας και του Αντώνη οι οποίοι την ανέλαβαν προθυμότατα και την "οδήγησαν" στο επιθυμητό αποτέλεσμα ενός διεξοδικού μεν αλλά και ευχάριστου, πλήρους, εισαγωγικού μαθήματος.

      Εναλλασσόμενοι, οι Δέσποινα και ο Αντώνης, ..."επέπεσαν" με προσοχή στην Βίκη ξεκινώντας την από το "μηδέν" και τηρώντας όλους τους κανόνες αποφυγής ενδεχομένων μυοσκελετικών καταπονήσεων την "χειραγώγησαν" με σεβασμό προς το επιθυμητό αποτέλεσμα.

     Παρατηρώντας και τους δύο αρχαρίους στον ρόλο του "Εκπαιδευτή" της νεαρής Βίκης δεν θα μπορούσε κανείς να μη θαυμάσει την ψυχική καλλιέργεια και των δύο αλλά και την υπευθυνότητα να μεταδώσουν σωστά τις όποιες γνώσεις τους, με σεμνότητα και χωρίς την οποιανδήποτε δασκαλίστικη έπαρση την οποία, αναγκαστικώς, παράγει η "στιγμή".

     Η ευγένεια αποτελεί το βασικό γνώρισμα των Ελλήνων διότι σ΄ αυτήν συνοψίζονται πολλά, επιμέρους, χαρακτηριστικά τα οποία καθορίζουν μια πολιτισμένη ράτσα κι η ευγένεια είναι ο άξων της λειτουργίας των "Ελλήνων Κενταύρων", κάτι που και σήμερα χαρήκαμε στην ομαδική συμπεριφορά και των τριών νεαρών Συνελλήνων της Γραμμής Βολής!

     Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" με τον "βατήρα" της πολεμικής τέχνης που υπηρετεί στοχεύει, πρωτίστως, στην ανάδειξη των θετικών χαρακτηριστικών των ελληνικών μας υπάρξεων και η επιτυχία αυτής της επιδιώξεως ήταν εμφανής σε τούτη την προπονητικήν ημερίδα της οποίας ο "επίλογος" υπήρξε περισσότερο από ικανοποιητικός.


     Αλλά η ομορφιά αυτής της ημερίδος δεν έληξε στη Γραμμή Βολής αλλά συνεχίστηκε στην έδρα της Ομάδος όπου, σε μια ωραία συναναστροφή ...διαρκείας, απολαύσαμε την χαρά και τον ενθουσιασμό των τριών συνασκηθέντων όχι μόνον για το περιεχόμενο και τα αποτελέσματα αυτής της Προπονήσεως αλλά και για τις προσωπικές τους επιτυχίες στο επαγγελματικό επίπεδο με προαγωγές και προτάσεις εργασίας σε σημαντικές θέσεις στο εξωτερικό... Το ήθος, η καλλιέργεια και η ευγένεια ανταμείβονται και, μάλιστα, πλουσιοπάροχα και, όταν οι μεγαλύτεροι γινόμαστε κοινωνοί αυτής της ανταμοιβής των νεωτέρων εισπράττουμε το δικό μας ηθικό κέρδος, διορθώνοντας, επιπλέον και τον Γερμανό ιστορικό Carl Wolfgang Paul Mendelssohn Bartholdy, ώστε, έστω και μετά θάνατον να μπορεί, από κει όπου βρίσκεται, να ξεχωρίζει τους διαμετρικώς διαφέροντες "Έλληνες" και "γραικύλους"!


ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ ΜΑΣ

Η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "Έλληνες Κένταυροι", έχει την καταγωγή της στον Οργανισμό "KASSAI" με Δάσκαλο τον ίδιο τον παγκόσμιο Πρωταθλητή Kassai Lajos,  λειτουργεί από το 2005 με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων, είναι Μέλος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Έφιππης Τοξοβολίας (W.H.A.F.) και έχει τιμηθεί με δύο πρώτα παγκόσμια βραβεία και πολλές διακρίσεις.

Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν εισπράττει χρήματα και, βεβαίως και η Τοξοβολία προσφέρεται ΔΩΡΕΑΝ στους μαθητές μας, ενώ τους παρέχονται και Τόξα (κατασκευής "KASSAI").

Η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" παρέχει στα Μέλη της μια πολυσχιδή και ολοκληρωμένη εκπαίδευση η οποία αποβλέπει στη δόμηση χρηστών και δυνατών χαρακτήρων!

Οι τακτικές Προπονήσεις διεξάγονται στους Αμπελοκήπους (κέντρο) και την πρόσβαση στον προπονητικό χώρο εξυπηρετεί η μπλε γραμμή του μετρό, στάση "Αμπελόκηποι".

Aνεξαρτήτως του περιορισμένου του χώρου, μπορούμε όλοι να προπονούμεθα κατόπιν συνεννοήσεως στο 6977764737 ορίζοντας, όπως καθένας ευκαιρεί, ημερομηνία και ώρα, τουλάχιστον 24 ώρες πριν. Αυτό επιτρέπει τον καλύτερο συνδυασμό Συνασκουμένων με την καλύτερη σχεδίαση προπονητικού προγράμματος.

Πλην των νεοπροσερχομένων, όλοι υποχρεούνται να αποδέχονται το Καταστατικό της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας", τον Κανονισμό Λειτουργίς της Ομάδος, να φέρουν την προβλεπόμενη αμφίεση των "Ελλήνων Κενταύρων" και να τηρούν τις οδηγίες των Εκπαιδευτών. 

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2020

ΒΟΥΔΙΣΤΙΚΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ERDENE ZUU KHIID


ΒΟΥΔΙΣΤΙΚΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ 

ERDENE ZUU KHIID  

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ, ΜΟΓΓΟΛΙΚΗ ΑΕΤΟΘΗΡΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΠΑΣΜΟΙ

 [Συνέχεια του εκπαιδευτικού ταξιδιού μας στη Μογγολία]



     Από την πρωτεύουσα Ulaanbaatar, διασχίζοντας τη στέπα με ένα δυνατό τζιπ, πάντοτε παρέα με τον διερμηνέα μας και τον οδηγό μας και σε απόσταση 373 χιλιομέτρων, μας περίμενε  το αρχαιότερο βουδιστικό μοναστήρι της Μογγολίας Erdene Zuu για να μας προσφέρει δυο μεγάλες εμπειρίες: Βαδιστικό διαλογισμό και ένα εισαγωγικό μάθημα μογγολικής Ιερακοθηρίας.

     Πίσω μας η "πύλη" του Ulaanbaatar μας αποχαιρετούσε αφήνοντάς μας να πάρουμε τη λιτήν ομορφιά μιας πρωτεύουσας με φυσικότατην απλότητα και ανθρωπιά κατοίκων που σπανίως συναντάς στις πόλεις του κόσμου.

     Η πολύωρη διαδρομή συναρπαστική και περιπετειώδης μας έδειξε αδρότερα τις "διαστάσεις" της μετακινήσεως στις απέραντες εκτάσεις της Μογγολίας.

     Το ασταμάτητο "σάβανο" της οράσεώς μας από την σκόνη των προπορευομένων, οι παράξενες εικόνες των κατάφορτων οχημάτων που διέσχιζαν από όλα τα σημεία προς όλες τις κατευθύνσεις μέσα στην απέραντη στέπα, κράταγαν αδιάπτωτο το ταξιδιωτικό ενδιαφέρον μας.

     Και σε όλο το μήκος της διαδρομής, η ιδιομορφία της επιφανείας του στεπώδους εδάφους, με την αμετάβλητη "εικόνα" της μας μετέφερε μύριες όσες πληροφορίες που έφθαναν μέχρι και την ερμηνεία της διαμορφώσεως του μογγολικού Ίππου...

     Σ' αυτή την ιπποτρόφο χώρα, είναι φυσικό ο Ίππος να κυριαρχεί παντού και να αποτελεί το εμβληματικό στολίδι κάθε σημείου της είτε στο φυσικό περιβάλλον είτε διαχειριζόμενος από τον Άνθρωπο.

     Η κυκλοφορία στη στέπα όπου δεν υπάρχουν χαραγμένοι δρόμοι αλλά όλοι βρίσκουν τον προσανατολισμό τους ακολουθώντας 'πεπατημένα" ίχνη για να μη χαράξουν υπερβολικά τη γη, είναι κάτι το απερίγραπτο. 


     Kαι καθώς δεν υπάρχουν χαραγμένοι δρόμοι, στη στέπα μπορεί να βρεθείς ξαφνικά μπροστά σε ένα ξέφρενο καμιόνι που κατάφορτο με μαλλί από κουρά προβάτων και που σανιδώνει απεγνωσμένα για να μη πέσει επάνω σου. Κι όμως, κανένας οδηγός δεν εκνευρίζεται, κανένας δεν βρίζει τον άλλο γιατί εδώ επικρατεί ένας κώδικας αλληλο-ανοχής με αποτέλεσμα οι δύο οδηγοί να χαμογελάσουν ο ένας στον άλλο και να απεμπλακούν ευγενικά και με καλή διάθεση!


     Μεγάλη βοήθεια στον προσανατολισμό παρέχουν τα "ovoo" και που δεν είναι τίποτε άλλο παρά κωνικές σωρολιθιές κωνικού σχήματος με διάμετρο βάσεως δύο έως τριών μέτρων, στολισμένες με γαλάζια, κυρίως, "khadag" (μεταξωτές ταινίες ή ταινίες λεπτού υφάσματος) και ουρές Ίππων ως προσφορές σεβασμού. Αυτές οι σωρολιθιές έχουν λατρευτικό χαρακτήρα αποδόσεως τιμών στα πνεύματα και οι διερχόμενοι, πεζοί κι εποχούμενοι δεν παραλείπουν να περιστραφούν γύρω τους, ενώ πολλές από αυτές περιέχουν στο κέντρο τους τα εννέα πολύτιμα στοιχεία, χρυσό, άργυρο, κοράλλι, σιντέφι, χάλυβα, χαλκό, τυρκουάζ, λάπις λάζουλι και μαύρη πέρλα.  

     Και οι καντίνες που εξυπηρετούν τους ταξιδιώτες, "σπαρμένες" σε αποστάσεις εκατοντάδων χιλιομέτρων στη μέση του πουθενά, δεν υστερούν διόλου σε ποιότητα εξυπηρετήσεως και η καντίνα που επιλέξαμε να ξαποστάσουμε μετά από κάμποσες ώρες ταξιδιού στη στέπα ήταν μία από αυτές που "ανεφοδιάζουν" ταξιδιώτες και οχήματα, ενίοτε δε και πεινασμένους ...Ίππους.

     Το δικό μας φαγητό, κλασικό μογγολικό, από τα πιο εύγεστα και καθαρά, καλοσερβιρισμένο και ό,τι έπρεπε για να πάρουμε δυνάμεις για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας.


     Σταθερά παντού, το χαρακτηριστικό σκαθάρι της Μογγολίας που συναντάται σε κάθε γωνιά της και είναι άκακο, πεντακάθαρο και κοινωνικότατο αφού οι ντόπιοι δεν ενοχλούνται από την παρουσία του και δεν το ενοχλούν.


     Κι όταν συμβεί το απρόοπτο στη μέση του πουθενά, όπως στη περίπτωσή μας που αντιμετωπίσαμε σοβαρό πρόβλημα με το ακραξόνιο, όλοι οι οδηγοί είναι προετοιμασμένοι να αποκαταστήσουν επιτόπου τα πάντα με την ψυχραιμία του σοφού ο οποίος με την δύναμη ...πνευμάτων κι έστω με απώλεια κάποιου χρόνου, ξαναθέτει το όχημά του σε κίνηση με απόλυτην ασφάλεια χωρίς καμιά βοήθεια, εκεί που οι άλλοι εν μέσω συνεργείων κινητών και ακινήτων πανικοβάλλονται και καλούν ...γερανοφόρα για μία αλλαγή λάστιχου στο κέντρο της ...Αθήνας!


     Ο ευγενέστατος και πεντακάθαρος οδηγός μας αμέσως μετά την ακινητοποίηση του οχήματός μας στη μέση της έρημης στέπας, άλλαξε τα γάντια οδηγήσεως με γάντια εργασίας και πρώτα μας ρώτησε αν θα θέλαμε να μας στήσει ειδική τέντα που μετέφερε, ώστε να βολευτούμε στη σκιά της αλλά εμείς, σεβόμενοι τον χρόνο του αρκεστήκαμε στη σκιά του ίδιου του οχήματος! Κι εκείνος, έστρωσε κάτω από το όχημα ένα μουσαμά επάνω στον οποίο σύρθηκε κάτω από το αυτοκίνητο και μετά από δύο σχεδόν ώρες εργασίας το δυνατό τζιπ όργωνε και πάλι τη στέπα! Έτσι, χωρίς ράμπες, χωρίς επίτοιχες εργαλειοθήκες, χωρίς τα μέσα ενός οργανωμένου...εξειδικευμένου και ...πιστοποιημένου συνεργείου αυτοκινήτων, εκεί στη μέση του πουθενά!

     Και κάπως έτσι μετά από κάμποση ακόμη οδήγηση, ...κάποτε φθάσαμε στο αρχαίο Karakorum, την παλιά πρωτεύουσα της χώρας επί εποχής μεγάλου Τσίγκις Κχάαν κι ελάχιστα πιο πέρα, δύο μόλις χιλιόμετρα το παμπάλαιο μοναστήρι Erdene Zuu που μας περίμενε, ανοίγοντάς μας "ορίζοντες"...


     Πλησιάζοντας στο μοναστήρι, λίγο πριν, ο συμβολικός φαλλικός λίθος καλωσόρισε και μας, όπως καλωσορίζει και τους μοναχούς επιτάσσοντάς τους αποχή από τις σαρκικές ηδονές.


     Και δίπλα ακριβώς από αυτό το πέτρινο σύμβολο, ένα μικρό παζάρι με "παλιοπράγματα" όπου εντοπίσαμε ένα παμπάλαιο τοπικό ορειχάλκινο κύπελλο που χρειάστηκε μεθοδική και πολύωρη συντήρηση για να αποκαλύψει την εκπληκτικήν ομορφιά του. 

     Το Erdene Zuu Khiid, είναι το αρχαιότερο βουδιστικό μοναστήρι της Μογγολίας, χτισμένο το 1586 από τον Abtai Khan και ένα από τα ελάχιστα που διασώθηκαν από τους βαρβάρους κομμουνιστές οι οποίοι, από το 1930, επιδόθηκαν στην καταστροφή των πολιτισμικών μνημείων της Μογγολίας. Και η ονομασία "Erdene Zuu" σημαίνει "Πολύτιμος Βούδας". Οι εγκαταστάσεις του περιβάλλονται από ένα αμυντικό τείχος πλευρών 400  μ. επί 400 μ. δομημένο από γκρίζους κυβόλιθους που προέρχονται από τα ερείπια του Karakorum.


     108 περιμετρικά στούπα χρωματισμένα λευκά (με δεδομένο τον συμβολικό αριθμό "108" για τον Βουδισμό) περιβάλλουν αυτό το μοναστήρι το οποίο υπέστη σοβαρές καταστροφές το 1731 από τον κινεζικό στρατό των Manchu αλλά και πολύ σοβαρότερες από τους κομμουνιστές οι οποίοι, από το 1931 και μετά, γενοκτόνησαν τους Βουδιστές της Μογγολίας με αποτέλεσμα σε αυτό το ιερό μνημείο, από το 1941 έως το 1990, να χάσει κάθε "ζωή".  


     Περνώντας την εξωτερική, κεντρική, πύλη του, αισθάνεσαι να σε κυκλώνει μια θετική ενέργεια που ευνοεί τον διαλογισμό όχι ως μιαν επιδίωξη αλλά ως κάτι το φυσικώς δεδομένο.

     Εδώ δεν αισθάνεσαι ότι "περιηγείσαι", αλλά ότι αποτελείς αναπόσπαστο μέρος του όλου το οποίον "όλο" σε παρασύρει να "ανασαίνεις" μαζύ του!

     Αν πέρασες την πύλη αυτού του μοναστηριού με την περιέργεια του τουρίστα, απλώς, θα οπισθοχωρήσεις και θα αναζητήσεις πιο ενδιαφέρουσες συγκινήσεις εκτός των τειχών του. 

     Αν, όμως, πέρασες την πύλη του "αδειάζοντας" το νου σου για να τον προετοιμάσεις να γεμίσει με τις "πληροφορίες" του χώρου, τότε, η ανταμοιβή σου θα είναι μεγάλη.

     Σε τέτοιους χώρους δεν νοούνται ναοδομικές και, λοιπές, αρχιτεκτονικές αγκυλώσεις, αρχαιολογικές ή ιστορικές προσεγγίσεις, ή και θρησκευτικο-κοινωνιολογικές αναζητήσεις... αλλά, το μέγα όφελος είναι η αβίαστη και μη επιδιωκόμενη διείσδυση στην αλήθεια χωρίς η ύπαρξη της "αλήθειας" να αποτελεί "φορτίο συνειδήσεως".

     Εδώ βρεθήκαμε να βαδίζουμε επί ώρες γύρω από την αποξηραμένη λίμνη, τους τρεις λίθους των λεόντων, το χρυσό στούπα, τον ναό του Δαλάι Λάμα, τους τάφους των Abtai Khan και του Τüsheet Khan, των τριδύμων ναών αλλά και του Θιβετανικού ναού, χωρίς να νιώθουμε καμιά κούραση!  

     Αθόρυβες και, ίσως, ...άϋλες οι παρουσίες των μοναχών ολόγυρά μας, περιφέρονταν για να περιστρέψουν τους κυλίνδρους των προσευχών και να συνεχίσουν το δρόμο τους προς το αέναο...


     Η αρμονία είναι το κυρίαρχο στοιχείο σε όλο τον μοναστηριακό χώρο του Ederne Zuu.


     Κι αυτή η αρμονία κυριαρχεί και στις μικρότερες, ακόμη, λεπτομέρειές του, αισθητή από εκείνον που περιέρχεται του χώρους του.


     Η αρμονία κι η ...σιωπή μαζύ με το ...απρόσμενο, πλαισιώνουν τις πανταχού παρούσες παρουσίες των μοναχών οι οποίοι δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για ο,τιδήποτε άλλο εκτός από τις σκέψεις τους.


     Και οι κτηριακοί όγκοι δε δείχνουν διόλου "υπερόπτες" μέσα σε αυτό τον χώρο.


     Οι λεπτομέρειές τους προσδίδουν σ΄ αυτά τα κτίσματα μιαν υψιπέτεια που απογειώνει όποιον τα παρατηρεί.


     Στο Ederne Zuu το ξάφνιασμα του επισκέπτη είναι διαρκές και η παρατηρητικότητά του ανταμείβεται γενναία.

     Το "Πωλητήριο" του μοναστηριού μικρό και σκοτεινό, είναι "διαιρεμένο" σε δύο πάγκους, ο ένας για τους τουρίστες κι ο άλλος για τους "υποψιασμένους" προσκυνητές με διαφορετικά αντικείμενα ο καθένας. οι Μογγόλοι διαθέτουν μιαν ιδιαίτερη Παιδεία που βασίζεται στην ιεραρχία και την διάκριση σε όλα τα κοινωνικά "πεδία", κάτι που ισχύει σε όλες τις πολεμικές κοινωνίες, χωρίς κανένα ξεπεσμό προς αφύσικες "εξισώσεις" και "συμψηφισμούς". Σταθήκαμε στον δεύτερο πάγκο κι απ' εδώ αγοράσαμε ένα τελετουργικό κρόταλο βουδιστικής λατρείας 

     Η υφασμάτινη "γλώσσα" του, είναι διακοσμημένη με την ιερή Σβάστικα, που αποτελεί επίσημο σύμβολο της χώρας. 


     Από το ίδιο Πωλητήριο ξεχωρίσαμε και μια τελετουργική , θυσανοφόρο, "ιππουρίδα" κεντημένη με άνθη λωτού.




     Και τα δύο αντικείμενα της εποχής του δευτέρου ημίσεος του 19ου αιώνος, συνοδεύονταν από άδεια εξαγωγής του Υπουργείου Πολιτισμού της Μογγολίας στην οποία απαγορεύεται με μεγάλην αυστηρότητα κάθε εξαγωγή φυσικού (ορυκτά, μέρη φυτών, ζώων και πτηνών κλπ) ή ιστορικών κειμηλίων.


     Αποχαιρετώντας το Erdene Zuu κατευθυνθήκαμε προς την επόμενη διδακτικήν εμπειρία, την Ιερακοθηρία και σε ό,τι αφορά στο πρώτο συνθετικό ως τρόπο του λέγειν διότι οι Μογγόλοι δεν εκτιμούν πολύ τα μικρά αρπακτικά (ιέρακες) αλλά προτιμούν τους αετούς! Η διακριτική φιγούρα του μοναχού μας οδήγησε μέχρι το υπερήφανο πτηνό που μας περίμενε για να σκιρτήσει πάνω στο βραχίονά μας.


     Να τον πεις "γερακάρη", "ιερακοθήρα" ή "ιερακοτρόφο" δεν θα ήταν ακριβές, καθώς τον βλέπεις να σε πλησιάζει με ένα φτερωτό ...θηρίο στα χέρια του! Σωστότερο θα ήταν να τον πεις "αετοθήρα" διότι εδώ, το αρπακτικό χρησιμοποιείται για το κυνήγι και όχι για "συντροφιά" ή για "επιδείξεις". Στη Μογγολία όλα είναι μάχιμα ασχέτως αν παντού κυριαρχεί το χαμόγελο, ίσως-ίσως διότι ο πόλεμος κι η μάχη είναι οι αφετηρίες της χαράς!


     Ο χειρισμός του αετού δεν έχει καμία σχέση με τον χειρισμό των μικρότερων αρπακτικών και το βάρος του που πολλαπλασιάζεται με την παραμικρή κίνηση του πτερώματός του όχι απλώς είναι υπολογίσιμο για τον χειριστή αλλά και συχνά εξοντωτικό και συχνά απαιτεί την χρήση ειδικής υποστηρικτικής ξύλινης κατασκευής για την ανακούφιση του χεριού του χειριστή.


     Οι αφέσεις και οι επικαθήσεις του αετού από και στον βραχίονα, μετά από σύντομο χρόνο, γίνονται πολύ επώδυνες για τον χειριστή ο οποίος, όμως, ξεχνιέται και αφήνει στην ισχυρή συγκίνηση να τον συναρπάσει, ξεχνώντας το ...χέρι του.


     Και η εισαγωγική εκπαίδευση του χειριστή ξεκινά από την παράμετρο του σωστού χειρισμού του μεγάλου αρπακτικού με την διατήρησή του συνεχώς μέσα στο κέντρο βάρους του επάνω στο βραχίονα του χειριστή, κάτι όχι και τόσο εύκολο.


     Οι Μογγόλοι δίνουν μεγάλη σημασία στη σωστήν εκπαίδευση του αετοθήρα και στη Μογγολία βρίσκονται εύκολα αρκετά βιβλία και έντυπα που προάγουν αυτή την υψηλή τέχνη.


     Και, μαθημένο σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες κατά το μεγαλύτερο διάστημα του έτους στη Μογγολία, το αρπακτικό, μέσα στη ζέστη του καλοκαιριάτικου μεσημεριού, χρειάζονταν αρκετή φροντίδα, ...πρωτόγονη, αλλά, πάντως, απαραίτητη φροντίδα, ώστε να διατηρείται σε άριστη κατάσταση και διάθεση.


     Αγέρωχος ο αετός αλλά και πειθαρχημένος στην μεθοδικήν εκπαίδευση που έχει υποστεί αναμένει τον χειριστή του και ανταποκρίνεται με προθυμία σε ό,τι του ζητηθεί. Όμως, οι Μογγόλοι εκπαιδεύουν τον χειριστή να βιώνει την πτήση του αετού και συμμερίζεται την πτητικήν ισορροπία του αρπακτικού ακόμη κι αν αυτό ησυχάζει επάνω στο χέρι του.


     Κυρίως, εκείνο που προέχει για τους Μογγόλους κατά την εισαγωγικήν εξοικείωση του αρπακτικού με τον χειριστή του είναι να καταφέρουν την απόλυτην αλληλο-αποδοχή και την εξάλειψη κάθε εκατέρωθεν φοβίας ή απλής επιφυλάξεως.


     Και στη προκειμένη περίπτωση αυτή η αλληλο-αποδοχή κατορθώθηκε ...αμέσως, λες και στην άκρη του κόσμου αυτός ο υπέροχος Μογγόλος αετός περίμενε τον Έλληνα να τον κρατήσει στο χέρι του.


     Η μογγολική αετοθηρία δεν εξαντλείται ούτε σε τόμους περιγραφικής αναφοράς, αποτελώντας μια παραδοσιακή τοπική κυνηγετική τέχνη αιώνων, αφού, μόνον μια πρώτη επαφή διαρκεί ώρες εκπαιδεύσεως και χειρισμών οι οποίοι, στο τέλος, εξουθενώνουν τον εκπαιδευόμενο. Ας φαντασθούμε και την συνέχεια... Ωστόσο, το πρόγραμμά μας στη περιοχή του Kharkhorin είχε πολλά ακόμη να μας προσφέρει κι ετοιμαστήκαμε για διανυκτέρευση, που αλλού, σε καταυλισμό ger (γιούρτες, στρογγυλές σκηνές) για να προετοιμασθούμε για την επόμενη ημέρα. Ξαναφορέσαμε, λοιπόν, την καλύπτρα στον αγαπημένο μας, πλέον, αετό και τον αφήσαμε στο πόστο του να ξεκουρασθεί.


     Ο καταυλισμός "Anar", οργανωμένος από κάθε άποψη, ακόμη και με τεράστιο ger (γιούρτα, στρογγυλή σκηνή) ως εστιατόριο-τραπεζαρία, μας περίμενε για διανυκτέρευση και ένα διασκεδαστικό βράδυ με υπέροχη μογγόλικη μουσική και χορευτικές ...εκπλήξεις.


     Στο πάρκιγκ του καταυλισμού, βεβαίως είχε και πάρκιγκ, πάντα η γνωστή εικόνα των "σκυλιών της στέπας", των ρωσικών μίνιβαν τα οποία διασχίζουν το έδαφος της Μογγολίας απ΄ άκρη σε άκρη με ένα φθηνό "κοστολόγιο" αλλά αξιόπιστο τρόπο.


     Όπως τα πάντα στη Μογγολία γίνονται υπό το βλέμμα του γενάρχη Τσίγκις Κχάαν έτσι και στο εστιατόριο-ger αυτού του καταυλισμού η μορφή του γενναίου κατακτητή δέσποζε στο χώρο και όλοι, περνώντας μπροστά του, και ημών συμπεριλαμβανομένων, δείχναμε τον σεβασμό μας!


      Κι όταν τελείωσε το πλούσιο δείπνο, στην αίθουσα μπήκαν οι μουσικοί με παραδοσιακά όργανα και φορεσιές ακολουθούμενοι από την ακροβάτιδα χορεύτρια η οποία συνόδευε με αρμονία κινήσεων τους μαγικούς ήχους των παραδοσιακών συνθέσεων που πλημμύριζαν τον χώρο. 



     Με τους βαθείς, συναισθηματικούς ήχους, του κορυφαίου παραδοσιακού εγχόρδου Morin Khuur να προκαλεί ισχυρές δονήσεις συγκινήσεως, η απίστευτη χορεύτρια μας έκανε να αναθεωρούμε πολλά για την ανθρώπινη ανατομία.


     Οι λικνιστικές κινήσεις του σώματος της νεαρής Μογγόλας με τις, πέραν κάθε φαντασίας, στάσεις που έπαιρνε, έδιναν την εντύπωση ότι αυτές παρήγαγαν τους μελωδικούς ήχους και όχι τα όργανα.


     Κάτω από την συμβολική δορά του λύκου, ο ήχος και το θέαμα ήσαν τόσο μαγικά που παρακαλούσαμε να μη τελειώσει η παράσταση και να φεύγαμε το πρωί κατ΄ ευθείαν για την ιππική συνέχεια που μας περίμενε...


     Όμως, ευτυχώς για τους κουρασμένους εαυτούς μας, η μαγεία ...τελείωσε και τα λιτά μας κρεβάτια με στρώματα παραγεμισμένα με χώμα της στέπας (όπως και τα μαξιλάρια) ήταν ό,τι ανακουφιστικότερο για να χαλαρώσουμε από τις έντονες εμπειρίες μιας υπέροχης ημέρας με πολύωρο ταξίδι και συναρπαστικές εμπειρίες στη γειτονιά του Μογγόλου γενάρχη.


     Ξημερώνοντας και παρά την κούραση, το πρώτο φως μας βρήκε έξω από τη γιούρτα μας αδημονώντας να ιππεύσουμε ένα μογγόλικο αλογάκι που περιμέναμε να μας φέρει ένας ντόπιος.


     Προσέξαμε την διακοσμητικήν (;) "ιππουρίδα" που στόλιζε τον καταυλισμό και είχε μαύρο χρώμα (με μαύρες αλογοουρές) κάτι που σήμαινε πόλεμο. Πόλεμο, αλλά ...γιατί; Μα, πόλεμο, διότι κάποτε, όλη αυτή η περιοχή ήταν το επίκεντρο του κατακτητικότερου στρατού του κόσμου και οι Μογγόλοι είναι πολύ υπερήφανοι για την ιστορία τους! Και να που μετά το ελαφρύ πρόγευμα κατέφθασε και το πολυπόθητο τετράποδο ιππευόμενο χαλαρά από τον νεαρό γιο του ντόπιου Ιππαγωγού.


     Είχαμε πάθει σαν τις παραμονές των εκδρομών όταν ήμασταν στο δημοτικό και ανυπομονούσαμε να ξεκινήσει το πούλμαν... Καιρό είχαμε να το βιώσουμε αυτό το ανυπόμονο συναίσθημα αλλά ...αμαρτία εξομολογημένη!


     Ένα γνήσιο μογγολικό αλογάκι στη διάθεσή μου για όση ώρα ...άντεχα, μέσα στην απεραντοσύνη της πεδιάδος του Karakorum ήταν η εκπλήρωση ενός ονείρου μου που αποτελούσε και την κύρια προσδοκία μου αυτού του ταξιδιού. Και να, τώρα, που γίνονταν πραγματικότητα... 


     Κατά κανόνα, οι Μογγόλοι δεν πολυχρησιμοποιούν σπιρούνια διότι ο φυσικός τρόπος της ζωής τους γυμνάζει τα πόδια τους τα οποία είναι αρκετά δυνατά. Έτσι, τα μογγόλικα αλογάκια είναι μαθημένα να υπακούν σε "δυνατά πόδια"  και, ευτυχώς, το δικό μου δεν με δυσκόλεψε διόλου να δεχθεί τις εντολές μου.


     Το τοπίο μαγικό, ο ορίζοντας χωρίς όρια, ένα απέραντο Ιππευτήριο όλη η Μογγολία με ένα έδαφος που θα το ζήλευε το ιδανικότερο manege της Ευρώπης κι εγώ μ΄ έναν μογγόλικο Ίππο στα σκέλια μου έτοιμος να ξεχυθώ για τη μάχη του Yehuling!


     Καλπάσαμε δυνατά, περίπου, για δύο συνεχή χιλιόμετρα και κανείς από τους δυο μας δεν κουράστηκε! Το αξιολάτρευτο μογγόλικο αλογάκι, τερατωδώς ανθεκτικό σε επιταχύνσεις και υψηλές ταχύτητες, θα μπορούσε να με μεταφέρει μέχρι την λεκάνη των ...Καρπαθίων αλλά..., αλλά βρέθηκα στη ...θέση του και, από σεβασμό, δεν θέλησα να το κουράσω άλλο... Είχα ήδη βιώσει την εμπειρία!


     Ναι! Ιππασία είναι αυτό ακριβώς, να παραμένεις έφιππος μέσα στη Φύση και να απολαμβάνεις ό,τι αυτή σου προσφέρει... Και τι να απαντήσω μετά από αυτό σε όσους με ρωτούν γιατί, επιστρέφοντας στα ευρωπαϊκά Ιππευτήρια δεν μου κάνει αίσθηση να ιππεύσω; Τι να τους πω; Ότι θα ήθελα να πάρω μαζύ μου τους εκπαιδευομένους μου και να επιστρέψω σ΄ αυτή την απέραντη πεδιάδα με τα υπέροχα τετράποδα κι εδώ να ξαναχαρούμε μοναδικές ιππευτικές εμπειρίες...;


     Aφίππευσα και φρόντισα τον Ίππο, παραδίδοντάς τον στον Ιππαγωγό του. Κατόπιν, μάζεψα τις εμπειρίες μου και πήγα στο κοντινό "δέλτα" για να στοχαστώ και να ταξινομήσω τις σκέψεις μου όντας πραγματικά ευτυχισμένος. 


     Απίστευτες "εικόνες" τοπίων με χρώματα που δεν συναντάς σε κανένα άλλο σημείο του κόσμου, απίστευτη η Μογγολία που κάθε της χιλιοστό είναι ένας πίνακας ζωγραφικής κι ένα κέντρισμα για τη σκέψη.


     Σε λίγο θα ξεκινούσαμε για το ταξίδι της επιστροφής στο αγαπημένο μας Ulaanbaatar κι είχαμε ήδη μάθει και απολαύσει, τόσα πολλά κι ενδιαφέροντα...


Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ