Κυριακή 30 Ιουνίου 2019

ΚΑΙ ΕΚ ΧΑΛΚΙΔΟΣ ΕΡΡΥΗ ΤΑ ΚΡΕΙΤΤΩ


     Στην Ουγγαρία είναι και θα παραμένει, "ριζωμένη" η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" και η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" θεωρεί ως Τιμή της την πίστη της στις επιλογές της! "Η Τιμή μου ονομάζεται Πίστη" έγραφαν στις λάμες των εγχειριδίων τους οι Ιππότες της Ιστορίας και αυτό είναι πεποίθηση και των "Ελλήνων Κενταύρων" οι οποίοι εμμένουμε σταθερά σε ό,τι επιλέγουμε, Αξίες, Ανθρώπους, Πλάσματα, ή, πράγματα.. Έτσι, κάποια από τα Μέλη μας ετοιμάζονται να μεταβούν σε λίγες ημέρες στην Ουγγαρία για να παρακολουθήσουν ειδικό Σχολείο Έφιππης Τοξοβολίας, ή, αν θέλετε, εις απόλαυση "οσμής ευωδίας πνευματικής", "θυμίαμα" σε ό,τι μας καθιστά καλύτερους στο εφιπποτοξοτικό αντικείμενο! 


     Αυτή την ημέρα οι άνεμοι ήσαν ισχυροί και τα ρεύματα του Ευρίπου ακατάστατα. Παρά ταύτα, η σκέψη μας λίαν ανεπηρέαστη από την περιρρέουσα ...ακαταστασία και η διαδρομη με το τρένο που σε λίγη ώρα σε μεταφέρει στην υπέροχη Χαλκίδα ειδυλλιακή, με αποτέλεσμα να φτάνεις πολύ πιο ξεκούραστος εκεί παρά διανύοντας με τρόλεϋ την διαδρομή Κολιάτσου-Παγκράτι.


     Σήμερα είχαμε την χαρά να καλωσορίσουμε και δύο νέα Μέλη στο Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος", τον Κωνσταντίνο που ήρθε από την Θεσσαλονίκη ειδικώς για να εκπαιδευθεί εδώ και τον χαλκιδαίο Φραγκίσκο ο οποίος περνά τις διακοπές του στον τόπο του, σπουδάζοντας στην Κύπρο.


     Η κυρίως εκπαίδευση της ημέρας ξεκίνησε στο Ιππευτήριο με την εκγύμναση του Αρχηγού του Παραρτήματος ο οποίος ξεκίνησε με μιαν ωραία εφίππευση δι' εφάλσεως.


     Οι υψηλές εποχιακές θερμοκρασίες έθεσαν τις δικές τους δυσκολίες αλλά, όχι ανυπέρβλητες.


     Και δεν αργήσαμε να καταλάβουμε ότι εκείνο το ..."practice, and practice, and practice...!" συνιστά σταθερή Αξία για κάθε μορφή προόδου.


     Ο Κωνσταντίνος στο εισαγωγικό μάθημά του υπήρξε πολύ καλύτερος από κάθε ...ενθουσιώδη προσδοκία διότι εκτελούσε αμέσως ό,τι του εζητείτο χωρίς διάθεση "ροκανίσματος χρόνου" και με στρατιωτική συνέπεια, στοιχεία που ευνοούν την ιππικήν εκπαίδευση!.


     Μπορεί η προσωπική ζωή του ως επιστήμονος αλλά και εργαζομένου να μην προάγει διόλου τον φυσικό τρόπο ζωής που απαιτεί η ιππική αλλά, ο Κωνσταντίνος, κατάφερε να αυτοσυγκεντρωθεί γρήγορα και να ανταποκριθεί χωρίς δυσκολία στις υψηλότατες απαιτήσεις αυτού του πρώτου εισαγωγικού μαθήματος, χωρίς καμία προηγούμενη σχετικήν εμπειρία.



     Καθαρό μυαλό και αγαθή διάθεση απεδείχθησαν για άλλη μια φορά υπέρτερα "γιατρικά" της σωματικής δυσκαμψίας που συνεπάγονται για κάθε παιδί τα πάμπολλα χρόνια σπουδών και φοιτητικών ...θρανίων που εφευρέθηκαν για να ακυρώνουν την ανθρώπινη ...φυσιολογία!


     Και να που ο Κωνσταντίνος καλείται να ανορθωθεί επί του Ίππου σε μία κατάσταση ισορροπίας που δεν φαντάζονταν ποτέ ότι θα εκαλείτο να αντιμετωπίσει... Κι όμως, το καθαρό μυαλό κι η αγαθή διάθεση ανακαλούνται στο προσκήνιο και ο άθλος ξεκινά !


     Ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά και το "ορθοστάδην", η καταληκτική άσκηση του νεο-εισαγομένου στην Ιππική, καταγράφεται από τον φακό.


     Και όταν ο Κωνσταντίνος εκτελεί το τελευταίο άλμα εγκαταλείψεως του Ίππου προσγειούμενος επί του εδάφους έχει αποκτήσει την πρώτη "συνείδηση" της αναγκαστικής αφιππεύσεως (σχέση ύψους και βαθμού πτώσεως) πριν, στο επόμενο μάθημα συνεχίσει με την εκμάθηση, εν μέσω άλλων, του σημαντικού κεφαλαίου της ασφαλούς πτώσεως υπό πάσα συνθήκη, κάτι στο οποίο η εκπαίδευση της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" δίνει έμφαση εξασφαλίζοντας μηδενικό δείκτη ατυχημάτων κατά την διάρκεια της 14χρονης λειτουργίας της.


     Αψευδής "μάρτυρας" της επιτυχούς καταβολής προσπαθείας η "στάμπα" του ιδρώτος του Ίππου στην περισκελίδα του Ιππέως κάτι που επιβεβαιώνει τον κόπο και το θετικό αποτέλεσμα κάθε γυμνιππευτικού μαθήματος.


     Και η συνέχεια, στο γνώριμό μας περιβάλλον, έξω από τα σκιερά τείχη του φρουρίου Καράμπαμπα, όπου και η προγραμματισμένη Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας.


     Σ΄ αυτό το ενεργειακότατο φυσικό περιβάλλον τα Τόξα των "Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος" ξαναβρίσκουν τη "φωνή" τους βελτιώνοντας το ένστικτο όσων βρίσκονται στη Γραμμή Βολής.


     Αποτελεσματικότατος, σαφέστατος και ευγενέστατος, ως "Έλλην Κένταυρος" ο Μάριος ανέλαβε την εισαγωγή του Κωνσταντίνου ο οποίος και εδώ, από την πρώτη στιγμή έδειξε να "απορροφά" τάχιστα κάθε εκπαιδευτική υπόδειξη!


     Το ίδιο δεκτικότατος και ο Φραγκίσκος ο οποίος ανταποκρίθηκε αμέσως στις οδηγίες του Αρχηγού του Παραρτήματος τις οποίες, χωρίς καμία δυσκολία, αναπαρήγαγε στη Γραμμή Βολής.


     Έτσι, η εικόνα αυτής της Γραμμής Βολής δεν είχε κανένα "σημάδι" ατελείας όπως συμβαίνει συχνά, όταν συμμετέχουν αρχάριοι!


     Και παρά το ότι ο ...βιαστικός Αρχηγός του τοπικού Παραρτήματος ήθελε να δει από την πρώτη στιγμή ...πρωταθλητές του αρχαρίους μαθητές του ορίζοντας τοξεύσεις από μέσες αποστάσεις (!) εν τούτοις η ομαδική ευστοχία βαθμολογήθηκε ως αρκετά υψηλή.


     Κι όταν είσαι εδώ, σε ένα από τα πλέον ιστορικά σημεία της Πατρίδος μας, δεν μπορεί παρά να χαίρεσαι την κάθε γωνιά και την θέα από κάθε φυσικό άνοιγμα!


     Και, βεβαίως, δεν μπορεί να παραλείψεις το οίκοθεν νοούμενο δώρημα αισθήσεων από μία επίσκεψη στο εσωτερικό και στο εξαιρετικό Μουσείο του φρουρίου της Χαλκίδος, ασχέτως εάν αμέτρητες φορές το έχουμε απολαύσει ελπίζοντας να το απολαύσουμε ...περισσότερες.


     Εξυγιαντικό των αισθήσεων το εσωτερικό του ιστορικού φρουρίου το οποίο, ευτυχώς, σώζεται σε αρκετά καλή κατάσταση!


     Και πάντοτε υπέροχο το εσωτερικό του Μουσείου του όπου τα δημιουργήματα της τέχνης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αλλά και της εξαίσιας Ενετικής Πολιτείας κυριαρχούν.


     Και επιμένουμε στον όρο "Ενετική Πολιτεία" και όχι "Ενετική δημοκρατία" όπως οι αστοιχείωτοι "μεταφράζουν" κατά το ...δοκούν διότι ο όρος "Republica" ουδεμία σχέση έχει με το "democrazia". Άλλωστε, για ποια "δημοκρατία" μιλάμε όταν τον Δόγη, αρχηγό της Ενετικής Πολιτείας δεν τον εξέλεγε ο "λαός" αλλά το Συμβούλιο των 12 ευγενών, προερχομένων από αριστοκρατικές οικογένειες"; 


     ούκας" λοιπόν, ο επικεφαλής της Ενετικής Πολιτείας, όπως "Δούκας" (Duce) και o 40ός Πρωθυπουργός της Ιταλίας Benito Mussolini! Γι αυτό άλλωστε και η Ενετική Πολιτεία, η οποία ουδέποτε υπήρξε "δημοκρατία" ανέδειξε λαμπρό οικουμενικό Πολιτισμό όπως τα αριστοκρατικά -και μόνον- καθεστώτα!


     Και με το αποχαιρετιστήριο πρόσωπο του Ενετικού Λέοντος, αφήσαμε πίσω μας το υπέροχο περιβάλλον του φρουρίου της Χαλκίδος για να βρεθούμε στα πεπραγμένα αθλίων γραικύλων οι οποίοι, ξεδιάντροπα και ιταμά, ακούμπησαν τους κάδους των σκουπιδιών τους (διότι μόνον σκουπίδια παράγουν...) μπροστά στην Σημαία μας η οποίας μας αποχαιρετούσε περήφανη αλλά και θλιμμένη από την ατίμωση των παρακατιανών ξενόφερτων νεογραικύλων που θεωρούν ότι η αναμάσηση της "τσιχλόφουσκας" της "δημοκρατίας" τους χορηγεί ..."συγχωροχάρτι" ακόμη και για το κακούργημα της περιϋβρίσεως του εθνικού συμβόλου!


     Όμως, για εμάς, τους "Έλληνες Κενταύρους" πάντα υπάρχει η δυνατότητα του διαχωρισμού μας από τους ελεεινούς βαρβάρους ώστε να διατηρούμε το βλέμμα μας απαλλαγμένο κάθε ασκήμιας και, εν προκειμένω αφήσαμε πίσω μας την Σημαία μας όπως εμείς την θέλουμε και την εννοούμε, υπερήφανη να κυματίζει στις επάλξεις της Ιστορίας, όχι μόνον της Ελλάδος αλλά και της Ευρώπης!


     Στην πόλη της Χαλκίδος, σε όλο το γύρω περιβάλλον, τα 'ρεύματα" ανήσυχα και ταραγμένα,με τον πορθμό να διασχίζεται από σκάφη και την εποχή από τα δεινά ενός αστοιχείωτου όχλου που σύρεται και πάλι στον εκλογικό εκβιασμό της επανεκλογής ιδίων τυράννων!


     Η λίμναση, το βάλτωμα, σαν αυτό που "περνά" έξω από το παράθυρο του τραίνου καθώς εγκαταλείπουμε την Χαλκίδα, αναπαριστά υπαινιγμό της περιρρέουσας κοινωνικής και εθνικής πραγματικότητος, όμως, εμείς είμαστε "γεμάτοι " και ευδαίμονες διότι ακόμη μία ωφελιμότατη εκπαιδευτική (ψυχών και σωμάτων) ημερίδα συνασκήσεως με ομαίμους, ομοψύχους και ομοδόξους ολοκληρώθηκε με επιτυχία δίκην προαναγγελίας καλών καγαθών εξελίξεων στην Ουγγαρία, μετά από λίγες ημέρες!


Σάββατο 29 Ιουνίου 2019

ΑΔΙΑΚΤΙΝΙΣΤΟΙ...


     Έχοντας την χαρά της υποδοχής του Μανόλη μας από το Παράρτημα των 'Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας", η Ομάδα των Αθηνών βρέθηκε σε μια πολύ κατάσταση έχοντας την υποχρέωση να βρεθεί στην πρόβα generale της "Giselle" στον Πειραιά και, ταυτοχρόνως, στην τακτική εβδομαδιαία Προπόνηση στο κέντρο των Αθηνών!


     Ευτυχείς διότι, αν και ...αδιακτίνιστοι, τα καταφέραμε και στα δύο, αφήνοντας την Προπόνηση στην Αρχηγία Βολής του Συνασκουμένου Ιωάννη ο οποίος, αν και νέο Μέλος στην Ομάδα, εν τούτοις, με τις ιδιαίτερες ικανότητές του τα κατάφερε ικανοποιητικώς και τον ευχαριστούμε! Αλλά, αυτό θα πει "Ομάδα", ενώ στην Αθήνα οι κρότοι της προσκρούσεως των βελών επί του στόχου παράγουν την δική τους αρμονία, ταυτοχρόνως, στον Πειραιά η μουσική του Adolphe Adam  παράγει την αντίστοιχη δική της και αυτό, μόνον στους "Έλληνες Κενταύρους"...


ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΤΩΝ
"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΣΧΗΜΑΤΑΡΙΟΥ"


     Νεοσύστατη Ομάδα κι όμως δείχνει να είναι πολύ "δεμένη" με μία ομαδική δυνατή αίσθηση αρμονίας!


     Ακόμη και στις δυναμικές ασκήσεις αυτή η αίσθηση δεν φαίνεται να διασπάται παρά το ότι η ένταση συνιστά ισχυρό διασπαστικό παράγοντα.


     Το Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Σχηματαρίου υπό την διδασκαλία του Εφιπποτοξότη Γ. Σταυριανόπουλου-Ιφικράτους και με την υποστήριξη του Πολιτιστικού Συλλόγου "Γεώργιος Σχηματάρης" προοιωνίζει μια ραγδαία πρόοδο στην ενστικτώδη Τοξοβολία με την παράλληλη ανάπτυξη του ενστίκτου των Μελών του.



7α ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ


     Η ετήσια πομπική τελετουργία προς Τιμή της πολιούχου των Αθηνών, Θεάς Αθηνάς την οποία διοργανώνει η «Ιερά Φιλενθέων Ιστίη» θα διεξαχθεί και φέτος, με την συμμετοχή της «Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας». Έτσι, την Τετάρτη, 24η Ιουλίου στις 19:00 μ.μ., ξεκινάμε μπροστά από τον σταθμό Η.Σ.Α.Π. του Θησείου για να καταλήξουμε στο Θέατρο του Ηρώδου Αττικού. 

     Είστε όλοι προσκεκλημένοι για να τιμήσουμε, από κοινού, την πολιούχο Θεά μας!

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2019

ME ΜΕΤΡΟΝΟΜΟ ΣΤΟ ..."LARGO"


     Μετά τα "presti" της "Giselle" στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς, οι "Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας" έβαλαν τον μετρονόμο τους στο "largo" λόγω ...υψηλών θερμοκρασιών, όπως σημειώνει στην Αναφορά του μετά το πέρας Προπονήσεως ο επικεφαλής τους, αγαπημένος μας Συνασκούμενος Χριστόφορος Κασφίκης.



     Και η μουσικότητα του νησιού των Φαιάκων μπορεί να είναι συνυφασμένη με την φύση τους, όμως, εκείνο που μας χαροποιεί ιδιαιτέρως είναι ότι οι ανυπέρβλητες αξίες της Αρμονίας και του Ρυθμού συνυφαίνονται στο έργο ολόκληρης της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" ανυψώνοντας την ποιότητα των προσπαθειών μας, όπως ακριβώς και το όλο πρόγραμμα της διδασκαλίας του Δασκάλου μας Kassai Lajos εδράζεται στην Αρμονία και τον Ρυθμό!


     Κι όποιος μπορεί να "δει" την ...αθέατην Αρμονία και τον άυλο Ρυθμό σε μιαν εικόνα, τότε, στις εικόνες των Προπονήσεων των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" αυτά τα δύο σημαντικότατα συνθέτοντα μέρη της ζωής μας μπορεί να τα ανακαλύψει στη δράση των εκεί Συνασκουμένων μας!


     Σε tempo largo, λοιπόν, λόγω θέρους, όπως το σχετικό κονσέρτο του Antonio Vivaldi, με τον λίβα να περιγράφεται σε μουσικές φράσεις που μπορεί, σε μια κλιματιζόμενη αίθουσα συναυλιών, να σε κάνουν να νιώθεις ότι ...διασχίζεις, κάθιδρος, απέραντες εκτάσεις με στάχυα που γέρνουν πλάι σου αποκαμωμένα, ενώ εσύ ανακαλύπτεις τον στόχο! 


     Στην Κέρκυρα όλοι οι αγαπημένοι μας Συνασκούμενοι μαθαίνουν να κρατούν το Τόξο, να το χειρίζονται σωστά και υπό πάσα συνθήκη, σε largo ή και prestissimo, όπως και στην Κοιλάδα "KASSAI", υπό την εμπνευσμένη σχεδίαση του ακούραστου επικεφαλής τους! Και είμαστε υπερήφανοι για όλους τους "Έλληνες Κενταύρους", ανακαλύπτοντας ολοένα και περισσότερο τις Αξίες της Αρμονίας και του Ρυθμού στη ζωή μας! Διότι, αυτός είναι και ο "Πολεμιστής" που βιώνουμε σ΄ ετούτο το μονοπάτι που ακολουθούμε: Εκείνος που νιώθει απτή την αρμονία της ζωής και χουφτώνει τον ρυθμό της, κατακτώντας την υπαρξιακή ευτυχία και ολοκλήρωση!


Πέμπτη 27 Ιουνίου 2019


"GISELLE'
ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΠΑΛΕΤΟΥ 
ΤΗΣ 
ΑΝΩΤΕΡΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ
"ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΑΤΖΙΑΡΑΣ"


     Aπόψε, ο κεντρικός πολυέλαιος του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιώς άναψε στη μνήμη του Δημήτρη Ροντήρη για να φωτίσει τους λογισμούς μερικών εκατοντάδων Ελλήνων που ήσαν σ΄ ετούτο το χώρο, επί σκηνής και κάτω απ΄ αυτή στα να ξανάβρουν τη σχέση τους με την Τερψιχόρη.


     Σε έναν χώρο που αφιερώθηκε στον κορυφαίο αναβιωτή και Δάσκαλο της αρχαίας τραγωδίας, τον Δημήτρη Ροντήρη, η ελάχιστη κι ανάξια λόγου συμβολή της Ομάδος των «Ελλήνων Κενταύρων» μας πλούτισε με την αξέχαστην εμπειρία της απολαύσεως των καρπών της διδασκαλίας μιας κορυφαίας Σχολής Χορού, της Ανωτέρας Επαγγελματικής Σχολή Χορού «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΑΤΖΙΑΡΑΣ», με την οποία έχει το προνόμιο να συνεργάζεται η Σχολή Ιππικού Θεάτρου των «Ελλήνων Κενταύρων». Στην παράσταση αυτή που δόθηκε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς, την 25η Ιουνίου 2019, πρωταγωνίστησαν και συμμετείχαν:


Σοφία Κρανιά (Ζιζέλ)
Έρικ Νούρ (Κόμης Άλμπρεχτ)
Ηλίας Μανιατόπουλος (Ιλαρίων)
Νίκος Χλιός (Ουίλφριντ - ακόλουθος του κόμη Άλμπρεχτ)
Χριστίνα Ορφανού (Μπέρτα - μητέρα Ζιζέλ)
Φανή Δεμέστιχα (Πριγκίπισσα Μπατίλντ - Κόρη του Δούκα του Κουρλάν και μνηστή του Άλμπρεχτ)
Γιάννης Δρίτσας (Δούκας του Κουρλάν)


     Μπορεί τον επισκέπτη σε αυτό το ιστορικό θέατρο να μην τον υποδέχεται η προτομή της Ελένης Παπαδάκη το αίμα της οποίας αποποιούνται δια της λήθης οι ένοχοι της ύβρεως, ωστόσο, η πελώρια αγκαλιά του προστύλου καλωσορίζει κάθε προσκυνητή των Μουσών.


     Και καθαρίζοντας ευλαβικά στο ποδόμακτρο της εισόδου τα καττύματά μας, παραδοθήκαμε, πολλές ώρες πριν την έναρξη της παραστάσεως, στην γοητεία της προετοιμασίας της την οποία, δυστυχώς, δεν μπορεί να απολαύσει ο θεατής!


     Τι κρίμα! Αυτό το ζωτικότατο μέρος της καλλιτεχνικής δημιουργίας η οποία παρουσιάζεται στο κοινό να παραμένει αθέατο ενώ αποτελεί και το "δακτυλικό αποτύπωμα" του τελικού χειροκροτήματος...


     Και στην περίπτωση αυτής της "Giselle" δύο εκπληκτικοί Δάσκαλοι όχι, απλώς, με διδακτική δεξιότητα αλλά με παιδαγωγικό Ήθος, ο Αλέξανδρος Χατζιάρας και ο Άγγελος Χατζής κατέθεσαν όχι, απλώς, μιαν "εκδοχή" ενός κορυφαίου έργου κλασικής ορχήσεως αλλά ένα τεκμήριο συνεπούς μυήσεως στην τέχνη της Τερψιχόρης, με βαθύτατη γνώση και σεβασμό στο αισθητικό πλαίσιο των δημιουργών του! 


     Η μαγεία της προετοιμασίας του "ανεβάσματος"  αυτού του ρηξικέλευθου εγχειρήματος που συνοδεύεται από προγενέστερα "μέτρα συγκρίσεως"  που κόβουν την ανάσα, μας καθησύχασε για το αποτέλεσμα το οποίο, τελικώς, δικαίωσε τους πάντες!


     Ένα πολυπρόσωπο "σχήμα" που έκανε την σκηνή του πειραϊκού θεάτρου να φαίνεται τόσο ...μικρή, υπό τις κατευθυντήριες οδηγίες των Χατζιάρα - Χατζή, λειτούργησε τόσο συντονισμένα με συνεχείς πρόβες και διορθώσεις ώστε το επίτευγμα υλοποιήθηκε δικαιώνοντας το όραμα των δύο Δασκάλων αλλά και των ιδίων των δημιουργών του!


     Εκπληκτικές μαθήτριες της Σχολής, με αφοσίωση στους Δασκάλους τους παρά τις βαρύτατες σχολικές, πανεπιστημιακές και άλλες υποχρεώσεις τους, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, ώρες πριν την επίσημην έναρξη,ώστε όταν θα άνοιγε η αυλαία να "στέκονταν" στο ύψος των απαιτήσεων μιας τέτοιας παραστάσεως, κάτι το οποίο, εν τέλει, επετεύχθη. 


     Αξιοποιώντας την υπερσύγχρονη θεατροδομία του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιώς, η προετοιμασία του έργου δεν αντιμετώπισε κανένα τεχνικό πρόβλημα και οι συντελεστές, παρά το ότι ήσαν σε εργώδη διαδικασία από το μεσημέρι, δεν ένιωσαν "άχθος" προσπαθείας.


     Η "εσωτερική ατμόσφαιρα" της Σχολής "ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΑΤΖΙΑΡΑΣ", ομογενοποιώντας επί τα βελτίω τις σχέσεις των μελών της, από τις δώδεκα το μεσημέρι ώς τις δέκα το βράδυ που 'έπεσε" η αυλαία κι έσβησε και το τελευταίο χειροκρότημα, συνετέλεσε στο να διαμορφωθεί ακόμη ένας "κρίκος" συναδελφώσεως ο οποίος, πάντοτε, οδηγεί στην θετικότερη κατάληξη μιας ομαδικής συνεργασίας.


     Xαρακτηριστικό στοιχείο της Σχολής το επίπεδο των στελεχών αλλά και των μαθητών της, οι μεταξύ τους ποιοτικοί συνδετικοί κρίκοι, ο οικογενειακός χαρακτήρας αυτής της εστίας Τέχνης όπου, π.χ., ο πανεπιστημιακός καθηγητής Πατέρας συμμετέχει στη παράσταση μαζύ με την χορεύτρια κόρη του γεφυρώνοντας χάσματα ...γενεών και κοσμοθεάσεων...


     Και στο ίδιο "κλίμα" λειτουργήσαμε ακόμη και οι εξωτερικοί υποστηρικτές της παραστάσεως οι οποίοι νιώσαμε, από την πρώτη στιγμή, την ζεστήν "αγκαλιά" μιας σχεδιάσεως το ίδιο φιλόξενης για όλους.  


     Κάπως έτσι πορευτήκαμε ως το άνοιγμα της αυλαίας που απεκάλυψε μια γεμάτη αίθουσα να απολαμβάνει, έναν-έναν τους καλλιτέχνες χορευτές υπό τους ήχους του Adolphe Adam. 


     Σαρωτικοί οι δύο κορυφαίοι πρωταγωνιστές, με τον Errik Nour να κατακλύζει με την κινησιολογία του την σκηνή και να κυριαρχεί στη προσδοκία των θεατών, ακόμη και μέσα απ΄το καμαρίνι του! Και, για τον Errik Nour ο οποίος πρωταγωνιστεί και στο Ιππικό Θέατρο των "Ελλήνων Κενταύρων" η Ομάδα μας έχει πολλούς λόγους να είναι υπερήφανη τόσο για την καλλιτεχνική Παιδεία του, τον επαγγελματισμό του, κυρίως δε, για το Ήθος του!


     Επίκεντρο ...ανεμοστρόβιλου επί σκηνής, η Σοφία Κρανιά, όχι μόνον στάθηκε στο ύψος των απαιτήσεων του ρόλου της αλλά και στη παράλληλη μελέτη του έργου, σε κάποιες στιγμές της μας θύμισε (γιατί, άραγε...;) την Svetlana Zakharova! Τοποθέτηση τολμηρότατη, αλλά ...επιμένουμε, ναι, αυτό νιώσαμε πολλές στιγμές παρακολουθώντας την σκηνική κινησιολογία της!


     Ο νεαρός Ηλίας Μανιατόπουλος, όμως, μας έκανε να θυμηθούμε τον Roberto Bolle ως ...Albrecht και αυτό το καταθέτουμε ανεπιφύλακτα, ως πρόβλεψη του καλλιτεχνiκού του μέλλοντος: πάμε στοίχημα;...


     Kι εδώ ευχόμαστε στο νέο αυτό παιδί να  α ν τ έ ξ ε ι  στις μύριες όσες σκληρές δοκιμασίες που υπαγορεύει στους πιστούς της η τέχνη της Τερψιχόρης, ώστε να καταφέρει να προσφέρει, τελικώς, όλα όσα μαρτυρά ότι μπορεί!  


     Αξιομνημόνευτη η παρουσία του νεαρού Νίκου Χλιού, με ένα σώμα πέραν του ιδανικού σώματος ενός χορευτή, κερδίζει στο πολλαπλάσιο με την σκηνική του υποκριτική και το "μπρίο' του που είναι τόσο λεπτά κι ανάλαφρα ώστε να τον κάνουν αξιοπρόσεκτο! Ωστόσο, το νεαρότατο της ηλικίας του προοιωνίζει δυνατότητες θεαματικών βελτιώσεων.


     Το υπόλοιπο "καστ", εξίσου αξιοπρεπές έως και εντυπωσιακό, πλαισίωσε τους πρωταγωνιστές με συνέπεια και βαρύνουσα παρουσία!


     ωτεινή" και η παρουσία του Γιάννη Δρίτσα και παρά τον ελάσσονα ρόλο του επέδειξε και πάλι το λαμπρό υποκριτικό ταλέντο του έστω και στα μικρά "περάσματα" της σκηνικής του συμμετοχής.


     Προσεγμένες οι ενδυματολογικές λεπτομέρειες, τα 'χρώματα" αλλά και οι καθόλου "παρουσίες" όλων των "επί σκηνής", λειτούργησαν ως "πινελιές" πειστικότητος εποχής και ουσίας σεναρίου.


     Παρά ταύτα, η σκηνοθεσία απέφυγε τις τυποποιητικές, ανιαρές, επαναλήψεις, χωρίς μοντερνιστικά και ..."δήθεν", ολισθήματα, επιτυγχάνοντας άλματα τα οποία προσέδωσαν μοναδικότητα στο "ανέβασμα" καταξιώνοντας την "υπογραφή" του. 


     Μία από αυτές τις πρωτοτυπίες και η εισαγωγή στοιχείων που ποτέ προηγουμένως δεν χρησιμοποιήθηκαν σε προηγούμενες παραστάσεις του έργου, όπως η ιδέα του Διευθυντή της Σχολής Αλεξάνδρου Χατζιάρα για την εισαγωγή ...τόξων στη σκηνή των αυλικών που επιστρέφουν από το κυνήγι και, φυσικά, αμέσως τα Τόξα της Οπλοθήκης των "Ελλήνων Κενταύρων" τέθηκαν στη διάθεση της παραστάσεως, μαζύ με τον δικό μας Βασίλειο Ζομπανάκη, μέλος της Σχολής του Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων"! 


     Και, βεβαίως, η παρουσία επί σκηνής του αγαπημένου τετραπόδου συντρόφου του Βασιλείου μας ο οποίος όχι μόνον συμπεριεφέρθη επαγγελματικότατα αλλά και καθ΄ όλη την διάρκεια της παραστάσεως υιοθέτησε ακόμη και τον οπισθοπορούντα βηματισμό των διπόδων συνοδών του, υπήρξε μία σκηνοθετική μοναδικότητα! 


     Καταχειροκροτούμενος από το κοινό, αυτός ο σκύλος με την άψογη σκηνική παρουσία και συμπεριφορά, πραγματικά, επιβεβαίωσε την απέραντην εκτίμησή μας προς αυτά τα ευγενέστατα και νοημονέστατα πλάσματα τα οποία αποκαλούμε "ζώα" και, όμως, αποτελούν αναπόσπαστα ολοκληρώματα της ζωής μας, ακόμη και επί σκηνής παραστάσεων ...μπαλέτου! 


     Χαρακτηριστική "εικόνα" και οι δύο στρατιώτες της παραστάσεως με τους δορυπελέκεις (αλεβάρδες) τους, οι οποίοι ντύθηκαν με αυθεντικές και όχι "θεατρικές" απομιμήσεις, αλυσιδωτών θωράκων και coiffe τις οποίες ευγενώς προσέφεραν τα δύο μέλη των "Ελλήνων Κενταύρων", Συνασκούμενοι Γ. Σταυριανόπουλος-Ιφικράτης και Β. Κροκίδης-Πολυδεύκης, πολλαπλώς αρωγοί της Ομάδος μας και των συνεργατών μας. 


     Με επιπλέον βάρος περίπου 17 κιλών ο καθένας, οι δύο στρατιώτες μπορεί να μη χόρευαν, αλλά η επί σκηνής παρουσία τους υπήρξε σκηνοθετικός "μαγνήτης' για τα βλέμματα των θεατών.  


     Και, βεβαίως, ούτε αυτό το "άλμα" σε προηγούμενες παραστάσεις μπορεί να το δει κανείς και, κυρίως, ελάχιστοι παρατηρήσαμε την προθυμία και το χαμόγελο των δύο "στρατιωτών" οι οποίοι, παρά την δεινή δοκιμασία του βάρους των θωρακίσεων και εν μέσω θερινού καύσωνος, ανταποκρίθηκαν επάξια στους ρόλους τους, πιστώνοντας την Σχολή "ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΑΤΖΙΑΡΑΣ" με την επιτυχία ενός ακόμη τολμήματος!


     Οι δύο Δάσκαλοι της Σχολής "ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΑΤΖΙΑΡΑΣ", Aλέξανδρος Χατζιάρας και Άγγελος Χατζής, κατάφεραν να μας εμψυχώσουν όλους ώστε όχι, απλώς, να χαρούμε την συμμετοχή μας στο όλο εγχείρημα αλλά και να απολαύσουμε όλη την διαδικασία του στησίματός του μέχρι και το τελευταίο χειροκρότημα!


      Εκ της προσωπικής εμπειρίας του γράφοντος, αναμεμειγμένου στο Λυρικό Θέατρο επί πολλά χρόνια, σπανίως μία ομαδική σκηνική προσπάθεια καταλήγει σε μια τέτοιαν ομοψυχία όπως κατέληξε και τούτη η "Giselle" αργά το βράδυ όταν εγκαταλείψαμε το υπέροχο πειραϊκό θέατρο.


      Συγκινητικός ο, προ παραστάσεως, "κύκλος" που συνεκάλεσε ο ευγενέστατος Αλέξανδρος Χατζιάρας παρακινώντας όλους μας να διασκεδάσουμε με την συμμετοχή μας σ΄ ετούτη την προσπάθεια χωρίς άγχος και συγκινητικότερη η ευγενέστατη προσφορά του από ένα τριαντάφυλλο σε όλους τους επί σκηνής μετά την πτώση της αυλαίας!


     Ειδικώς, για τον συμμετέχοντα του εγχειρήματος, Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων" η παρουσία του στον χώρο του ανέλκυσε επαγγελματικές, παρελθούσες, "μνήμες" κάνοντάς τον να περιτρέχει τους χώρους και να μελετά τις λεπτομέρειες της θεατροδομής του μνημειακού Δημοτικού Θεάτρου Πειραιώς ανεβαίνοντας μέχρι και στην ταράτσα, φωτογραφίζοντας τα πάντα, μέχρι και τους χρυσοπλούμιστους τρούλος του παρακειμένου τεμένους του δόγματος των ...ταπεινών και ...πενήτων!


      Επί τρεις, ολόκληρες, ώρες, εξερευνούσε την τεχνική υποδομή του θεάτρου θαυμάζοντας την "αθέατη" πλευρά της που το αναδεικνύουν σε ένα υπερσύγχρονο αλλά και καλαισθητότατο έργο!


     Επί τρεις, ολόκληρες ώρες, η ηδονή της εξερευνήσεως ενός παρόμοιου δείγματος θεάτρου, έρχονταν να ακεραιώσει την ηδονή απο τις σκηνικές εμπειρίες του γράφοντος ο οποίος, ποτέ δεν θα πάψει να υπογραμμίζει στους πρακτικούς εφαρμογείς καλών και πολεμικών τεχνών ότι η υποδομή της προόδου και επιτυχίας τους έγκειται και στην απαραίτητη μελέτη της, κατά περίπτωση, υποδομής!


     Οι εσωτερικοί χώροι και εξοπλισμοί που υποστηρίζουν τις παραστάσεις, πράγματι πληρέστατοι, σε κάνουν να θαυμάζεις τους σχεδιαστές αλλά και εκτελεστές των σχεδιάσεων.


     Η διακοσμητική προσέγγιση κλασικότατη, θερμή και αριστοκρατικότατη, χωρίς οψίπλουτες εξάρσεις παγερών "Μεγάρων" που οικοδομήθηκαν με ξένα "σκιώδη" κεφάλαια προς διάχυση αλλοτρίων προπαγανδών υπό την "προβιά" της "Τέχνης"!


     Μία "Ορφική" πνοή στην αίθουσα ωθεί τον θεατή σε υπερβατικά μετεικάσματα, ενώ απολαμβάνει την παράσταση μεταρσιώνοντας την ύπαρξή του σε μια υπόσταση αφ'  υψηλού θεάσεως, πολύ πιο πάνω από τα υπέροχα καθίσματα του θεάτρου και αυτό πιστώνεται στους αρχιτέκτονές του. 


     Συναρπαστική η όλη δομή του μέχρι και το υπερώο όπου η δομική εγκατάσταση συμπληρώνεται από μία έκθεση έργων τέχνης που σε αιφνιδιάζουν τόσο συναρπαστικά, σαν να γραπώνουν αόρατες Άρπυιες αμέσως μόλις το πόδι σου πατά σ΄ ετούτο τον μυστηριακό χώρο!


     Και γύρω, μέσα στα φατνώματα των παραθύρων, μια ακόμη πιο συναρπαστική έκθεση εκμαγείων τραγικών προσώπων, κραυγάζουν γοερά στον επισκέπτη τα πάθη του κόσμου! Herr, erbarme dich unser! και οι Άρπυιες γαντζώνονται στο λαιμό σου αγριότερα, σ'  ετούτο το απόκοσμο πέρασμα...


     Κατόπιν η αίσθηση των θεωρείων με την ίδιαν αριστοκρατικότητα σχεδιάσεως και διακοσμήσεως την οποία, θλιβερώς, αγνοούν οι μεγαλοσχήμονες μοντέρνοι αρχιτέκτονες μεγαλοΑσχημονεστέρων "λαμέ" ..."Μεγάρων" τα οποία ενθυμίζουν μεν, ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης αλλά καθόλου, δε, "ναό" Τέχνης ευρωπαϊκής χώρας! 


     Χώρος παιδικών αναμνήσεων για τον γράφοντα και το παμπάλαιο ξύλινο κλιμακοστάσιο του υπερώου, το οποίο και αυτή την φορά δέχθηκε το επιβαλλόμενο ...προσκύνημα!


     Ένα σημείο ...λατρευτικού χαρακτήρος από τον καιρό των νεανικών ...εγκαταβιώσεων σε αυτό το κτήριο από αλλοτινές εποχές υπό την πατρική συνοδεία, δεν θα μπορούσε να αγνοηθεί κατά την παρούσα επίσκεψη... 


     Όλα, σ΄ αυτό το καλαισθητότατο θέατρο σχεδιάστηκαν επί τη βάσει της αρμονίας ευθείας και καμπύλης, με καθοδηγό έμφαση στην τελευταία, επί του επιτυχούς ίχνους της οποίας μόνον ο πραγματικός καλλιτέχνης μπορεί να κινηθεί!


     Στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς, η πλησμονή της καμπύλης αρμονίας η οποία ουδέποτε εκτρέπεται σε σχεδιαστικό "φληνάφημα", προσφέρει απλόχερα τον ηδύτερο αισθητικό κορεσμό τον οποίο παίρνει μαζύ του ο επισκέπτης, είτε θεατής, είτε καλλιτέχνης, ως δώρημα αλησμόνητης εμπειρίας!


     Και όταν βγαίνεις από αυτό το θέατρο, αντικρύζοντας την ευτέλεια της ανέμπνευστης ..."μεταμοντέρνας δηθενιάς", προσπαθείς να κρατήσεις τους αισθητικούς κανόνες που, λίγο πριν, σε δίδαξε αυτό το κτήριο του οποίου αξίζει η αιωνιότητα! 


     Κάπως έτσι, στο τέλος αυτής της μοναδικής βραδυάς που μας προσέφερε η Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού "ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΑΤΖΙΑΡΑΣ", αρνηθήκαμε να εγκαταλείψουμε αυτό τον υπέροχο χώρο και ζητήσαμε ..."πίστωση χρόνου" αισθητικής ...ανανήψεως, κάτι που ευχαρίστως μας παρεχώρησαν οι ευγενέστατοι φύλακες, με τον Βασίλειο και τον τετράποδο σύντροφό του να απολαμβάνουν μία ευεργετική ραστώνη ...ξαπλωμένοι επί σκηνής! 


     Κάτι ανάλογο ...διέπραξε και ο γράφων, ανανήπτοντας επί της μοκέτας της αίθουσας και ...οσμιζόμενος "ευωδίαν Αισθητικής" γραμμών, χρωμάτων και φώτων, ώστε να δομήσει υποστηρικτικές ..."αντηρίδες" για την επικείμενη παράσταση της Σχολής Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων"!


     Διότι όλα τούτα τα ανεκτίμητα διδάγματα θα πρέπει να συνιστούν "πυξίδες" έργου ζωής και αλίμονο αν τα αφήνουμε να χάνονται αναξιοποίητα στο εξαχνούμενο παρελθόν μας...


     Βεβαίως, όλοι ευχαριστούν την Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού "ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΧΑΤΖΙΑΡΑΣ" για την τιμητική δυνατότητα συμβολής σε ένα τέτοιο εγχείρημα! Ειδικώς, όμως, οι "Έλληνες Κένταυροι" και πάλι εκφράζουμε τις βαθύτατες ευγνώμονες ευχαριστίες μας για τούτη την τιμητική πρόσκληση σε ένα τόσο ποιοτικό έργο, όπου διδαχθήκαμε, βαθύτερα και εντελέστερα, τα μύρια όσα αφορούν στην τέχνη της Τερψιχόρης, τόσο συγγενούς της δικής μας πολεμικής τέχνης της Έφιππης Τοξοβολίας όπου η κίνηση εμπεριέχει τους κανόνες της αρμονίας και άνευ ταύτης ...ουδέν!  Αλέξανδρε, Άγγελε, Errik, Σοφία και όλοι όσοι μας συντροφεύσατε τόσο ποιοτικά την 25η Ιουνίου 2019, υποκλινόμεθα βαθύτατα ενώπιόν σας! 



Πλήρες φωτογραφικό λεύκωμα ΕΔΩ