Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2020

ΜΟΝΟΗΜΕΡΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗ ΒΟΙΩΤΙΑ ΥΔΑΤΙΝΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ 30ή Αυγούστου 2020

ΜΟΝΟΗΜΕΡΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗ ΒΟΙΩΤΙΑ

ΥΔΑΤΙΝΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ

30ή Αυγούστου 2020

     Εξαγνιστική προσφυγή στην καθαρτήρια δύναμη των αιθέριων Ναϊάδων ήταν ο εσώτερος χαρακτήρας αυτής της μονοήμερης εκδρομικής μας εξορμήσεως στα υδάτινα μονοπάτια της Βοιωτίας!

     Επιδιώκοντας την αγαθοποιό παγίδευση του αισθητηρίου των Συνταξιδιωτών μας σε μία, απρόσμενα, ωραία πραγματικότητα της Πατρίδος μας και την δι αυτής της παγιδεύσεως ανέλιξη της ψυχής σε ανώτερες σφαίρες, την φορά αυτή το παρακάναμε και, μεταξύ μας, αυτή ήταν και η επιτυχία και τούτου του εκδρομικού μας εγχειρήματος.

     Η πλησμονή των καταρρακτών, των ποταμίων ρευμάτων, των γάργαρων ρυακιών και της αφθονίας των νερών που μας δρόσισαν σε όλη την διάρκεια αυτού του ολοήμερου οργίου μας στη βοιωτική φύση, μόνον μία παρενέργεια είχε: Τον δυσβάστακτο κορεσμό μας από φυσικήν ομορφιά που δεν φανταζόμασταν ότι βρίσκονταν ...πλάι μας, ενώ την αναζητούσαμε στις όχθες του Τάμεση τον οποίο πλέον θεωρούμε ...βούρκο για φτηνό ψαρολόι.

     Ελλάδα, λοιπόν και κει, στη βοιωτική "καρδιά" της, οι νύμφες των γλυκών νερών μαζεύτηκαν για να μας υποδεχθούν στην καταφρονημένη Λιβαδειά που είναι γνωστή μόνον για τα ...σουβλάκια της, ενώ παραβλέπονται ακόμη και από τους ντόπιους οι απαράμιλλες υδάτινες ομορφιές της που οι "Έλληνες Κένταυροι" ανεκάλυψαν και εξετίμησαν, συνδυάζοντάς τις με ένα πρόγραμμα χαλαρωτικής Τοξοβολίας αλλά και κολυμβήσεως! 

     Κι εδώ, κάπου κοντά στους καταρράκτες της Πέτρας (Αλιάρτου) μας έφερε ο οδηγός μας για να ξεκινήσουμε από τούτο το σημείο την ολοήμερη εξερεύνησή μας στα καθάρια νερά της Βοιωτίας αποκαθάροντας σ΄ αυτά ό,τι βάραινε τις ψυχές και τους λογισμούς μας!

     Αυτή η υπέροχη περιπέτειά μας ξεκίνησε διασχίζοντας ένα κοντινό φυλλοσκέπαστο μονοπάτι που δημιουργούσε ένα "μυητικό" προοίμιο για ό,τι, πράγματι συγκλονιστικό, θα ακολουθούσε.

      Σ΄ αυτό το μονοπάτι είχαμε την πρώτην ευκαιρία διαλογισμού εν κινήσει και η σκιερή διαδρομή μας ήταν ένας εισαγωγικός "προθάλαμος" στην βαθύτερη περίσκεψη στην οποία μας χειραγωγούσε το μυητικό περιβάλλον.

     Και να οι πρώτες Ναϊάδες με τους κατάλευκους χιτώνες τους, λεπτόκορμες και καλλίγραμμες να κατηφορίζουν απ΄ το βουνό: οι καταρράκτες της Πέτρας, ολοζώντανοι μπροστά μας!


     Το περιβάλλον, στ΄ αλήθεια, να ξελογιάζει τον επισκέπτη και να μας απογειώνει, προξενώντας μας περίεργα συναισθήματα που μόνον σειρήνες, μεσοπέλαγα, θα μπορούσαν να μας κάνουν να νιώσουμε... 

     Κι όμως, πατούσαμε στεριά κι αυτή η οργιώδης βλάστηση μας αγκύρωνε σταθερά στη γήινη πραγματικότητα!

     Ο Εκπαιδευτής των "Ελλήνων Κενταύρων" Μηνάς Α. Τσομπανιάν, με τα απαραίτητα ανά χείρας, ευδαίμων όπως όλοι γύρω του άρχισε να προετοιμάζεται για ένα πραγματικό ...ρεσιτάλ ενστικτώδους Τοξοβολίας που ακολούθησε και για το οποίο όλοι τον θαυμάσαμε και τον επαινέσαμε.

     Κι όσο οι νύμφες Ναϊάδες μας κρατούσαν αιχμάλωτους γύρω από την γοητεία των στροβιλιζόμενων λευκών πέπλων τους, ρουφούσαμε τον οξυγονωμένο αέρα καθαρίζοντας την αναπνευστική μας "οδό". 

     Το τοπίο αυτό ήταν τόσο φυσικό και απόκοσμο που σε κάποια στιγμή, "έσκασε" ψηλά, από τα βράχια και στάθηκε ανάμεσά μας έκπληκτος ένας κατάμαυρος τράγος "ελευθέρας βοσκής". Μας κοίταξε εμβρόντητος για το θράσος μας να διαταράξουμε τη γειτονιά του και μετά μας πισωπλάτησε και άρχισε να καλπάζει καταχαρούμενος στα βράχια απολαμβάνοντας το μαγευτικό τοπίο μέσα στο οποίο διάλεξε νε υπάρχει. Σκηνή μοναδική, μεταφυσική με τόσα πολλά υπαινικτικά "στοιχεία" για ξεδιάλεγμα... Τα φυσικά πλάσματα δεν δέχονται λαθροεισβολείς στον ζωτικό τους χώρο και δεν συμμερίζονται διόλου τα ανθρώπινα λάθη!

     Επέπρωτο, όμως, να αρχίσει το ρεσιτάλ μυητικής Τοξοβολίας και ο Μηνάς είχε ήδη επιλέξει το κατάλληλο σημείο για την βέλτιστην ωφέλεια του κοινού που ήδη αδημονούσε να ακούσει το θρόισμα της χορδής να σεκοντάρει την ροή των νερών που ακούγονταν ολόγυρα! 

     Ας σημειωθεί ότι εν προκειμένω, ο ρόλος του Μηνά ως Εκπαιδευτή είναι ιδιαιτέρως βαρύς, κοπιαστικός και πολύ υπεύθυνος διότι θα πρέπει να σχεδιάσει και να υλοποιήσει μία εκπαίδευση η οποία χαρακτηρίζεται από την αντιμετώπιση αρχαρίων οι οποίοι σε περιορισμένη χρονική διάρκεια θα πρέπει να μάθουν να τοξεύουν σωστά ενώ παραμένουν χαλαροί, χωρίς καμία ένταση και υπό την κυρίαρχη προϋπόθεση της αποφυγής ατυχήματος κάτι που λειτουργεί εξοντωτικώς για τον Εκπαιδευτή. Κι όμως ο Μηνάς αποδεικνύεται ολοένα και αποτελεσματικότερος καρπούμενος την προσωπική του, μεγάλην, ωφέλεια από την συμμετοχή του στο πρόγραμμα "Open days on ...wheels": Την διαρκή βελτίωσή του ως Εκπαιδευτή και Εφιπποτοξότη διότι διδάσκοντας ...διδάσκεσαι και, μάλιστα, κατά τον δραστικότερο τρόπο!

     Επιλογή μοναδική από πλευράς του Μηνά! Με τα πόδια των Τοξοτών μέσα στο νερό να δέχονται τις ψυχοθεραπευτικές δονήσεις του ρέοντος υγρού στοιχείου και τον στόχο (τον, ίδιο τον, ατελή εαυτό μας) "γειωμένο" πάνω στο φυσικό έδαφος ενός γεφυριού, ανάμεσα σε μια χλωρίδα απείρου κάλλους και μια πανίδα με κυρίαρχο στοιχείο τα γηγενή βατράχια που χοροπήδαγαν στα πόδια των Τοξοτών, ο Μηνάς είχε επιλέξει το ιδανικότερο φυσικό φεγκ σούι προς όφελος των μαθητών του, μικρών και μεγάλων! Και, βεβαίως, ο Μηνάς ξεκίνησε με την μύηση στην Τοξοβολία των μικρών Συνταξιδιωτών μας και μέσα στο γενικότερο παιδαγωγικό πλαίσιο της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" όπου δεν αναγνωρίζονται διακρίσεις ηλικίας και όλοι αντιμετωπίζονται "ωσεί" ώριμοι!

     Εκπληκτικός Εκπαιδευτής ο Μηνάς και τόσο αφοσιωμένος στο καθήκον του ώστε να μην αντιλαμβάνεται ότι κάθε του κίνηση κάθε του ενέργεια παρακολουθείται αδιακόπως από δύο απαιτητικότατα μάτια έτοιμα να τον κατακεραυνώσουν στην περίπτωση ατελείας! Κι όμως, αυτά τα δύο μάτια που τον παρακολουθούν αδιακόπως δεν είναι σε θέση να παρατηρήσουν καμιά του ατέλεια διότι είναι διαρκώς δακρυσμένα από την συγκίνηση των ορθών πεπραγμένων του Μηνά, όπως και σε τούτη την περίπτωση που ο Μηνάς, πριν ξεκινήσει την οιανδήποτε μυητική προσέγγιση με τους μικρούς μας μαθητές τους υπέδειξε χωρίς καμία δασκαλίστικη εκφυγή, ότι το πρώτο πράγμα που απαιτεί η ζωή για να είνα γόνιμη είναι η ατομική και ομαδική πειθαρχία!

     Ο Μηνάς, αυτή την τόσο δύσκολη κι "ευαίσθητη" προϋπόθεση την "υπέδειξε" ως ωφέλιμην αναγκαιότητα χωρίς κανένα στοιχείο απωθητικής επιβολής στα, μέχρι τώρα, ζωηρότατα παιδιά μας τα οποία, αμέσως κι ενστικτωδώς κατέκτησαν ακρώρειες ...στρατιωτικής πειθαρχίας και, πραγματικά, απόλαυσαν όλη την επακολουθήσασα τοξευτική διαδικασία! 

     Και, όπως απαιτούν οι κανόνες εκπαιδεύσεως της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων", ο Μηνάς δίδαξε σε ένα προς ένα τα παιδιά, με εξατομικευμένη διδασκαλία, τα όσα είχε να τους μεταφέρει ώστε να καταγράψουμε σε όλα τους ένα ιδανικό καταληκτικό αποτέλεσμα.

     Σοφά πράττων, ο Μηνάς, στην "περίπτωση" των ...μεγάλων οργάνωσε ένα εισαγωγικό, συνοπτικό, σεμινάριο ώστε να αποφύγει απώλεια χρόνου επιτρέποντας περισσότερες τοξεύσεις στον καθένα εκ των παρισταμένων.

     Και πάλι με τα πόδια στο νερό και το βλέμμα στον "γειωμένο" στόχο, ένας-ένας, οι αγαπημένοι μας Συνταξιδιώτες χάρηκαν την λυτρωτικήν αίσθηση της παλλόμενης χορδής και της αποδράσεως του βέλους προς τον στόχο.

      Ίδια ιδανικά κι εδώ τα καταληκτικά αποτελέσματα από την Τοξοβολία με το νερό να ρέει στα πόδια των Τοξοτών μεταφέροντας τον χαιρετισμό των Ναϊάδων που παρέμεναν συντροφιά μας όσο εμείς τοξεύαμε.

     Αδυσώπητο το ωρολόγιο πρόγραμμα της εκδρομής και, παρακάτω, άλλος χορός Ναϊάδων μας περίμενε οπότε, ακούσαμε να ηχεί το τύμπανο του πανδαμάτορος χρόνου κι εμείς στην ώρα μας, προς το πούλμαν. Όμως, ένα κομμάτι της "ψυχής" μας αφέθηκε εδώ, όπως όταν αφήνουμε σε έναν αγαπημένο τόπο που επισκεφθήκαμε τα υποδήματά μας για να μας ξαναφέρουν στο ίδιο σημείο...

     Καθ'  οδόν, η πάντοτε αιφνιδιαστική Δέσποινα μας προσέφερε "Μάτσα", ένα ιαπωνικό κέικ το οποίο έφτιαξε η ίδια για να γιορτάσει δυο επαγγελματικές νίκες που κατήγαγε και να μοιραστεί την χαρά της μαζύ μας. Την συνοδεύουν οι ευχές όλων μας στις νέες της, πολύ διακεκριμένες δραστηριότητες στον τομέα της Τέχνης! Και εις ανώτερα, αγαπημένη μας Δέσποινα!

     Επίσης, η Κατερίνα που σήμερα μας συνάντησε για πρώτη φορά κέρδισε την εκτίμησή μας και την αγάπη μας με τα όσα μας αφηγήθηκε από μικροφώνου ως φιλόλογος και ηθοποιός. Την ακολουθούν οι ευγνώμονες ευχαριστίες μας! 

     Κι ο Ιωάννης με τον Αντώνιο, φυσιολάτρες και συναισθηματικοί ως αυθεντικοί ...Κένταυροι, δεν άντεξαν κι έβγαλαν μιαν αποχαιρετιστήρια φωτογραφία, έχοντας ανάμεσά τους την πινακίδα που πρωτο-αντικρύσαμε δυο ώρες πριν όταν προσεγγίζαμε τις νύμφες της Πέτρας... Στους "Έλληνες Κενταύρους" δεν ενθαρρύνουμε μόνον την ανάπτυξη του ενστίκτου, αλλά και του συναισθήματος το οποίο ολοκληρώνει τον άνω θρώσκοντα...

     Μπαίνοντας στο κλιματιζόμενο πούλμαν που μας περίμενε και ξεκινώντας, δεν ακούσαμε τον κινητήρα του! Τα αφτιά μας ήσαν μαγεμένα από τα νερά της Πέτρας και οι δονήσεις του ρέοντος ρυακιού στα πόδια μας όπου συνέχιζαν να χοροπηδούν μικρά βατράχια, ήσαν ακόμη αισθητές. Πόσοι, άραγε, το έχουν νιώσει αυτό το θείο δώρο;...

      Με τις άρπες των Ναϊάδων της Πέτρας στην ακοή μας, βρεθήκαμε στον επόμενο προορισμό μας, την περιφρονημένη Λιβαδειά και βγαίνοντας από το πούλμαν καταλάβαμε ότι ενώ εμείς παραμέναμε άνετοι και δροσεροί, γύρω μας επικρατούσε ένας αφόρητος λίβας που σύντομα θα μας μετέτρεπε σε ...αφυδατωμένες ρέγγες.

      Καθώς περπατούσαμε, ώσπερ ιουδαίοι ανέστιοι, στο φλεγόμενο αστικό τοπίο της Λιβαδειάς αρχίσαμε να νιώθουμε την πνιγηρήν ατμόσφαιρα να μας εξοντώνει.

     Κι όμως, πριν καν προλάβουμε να δυσφορήσουμε για την επικρατούσα ...σαχάρια θερμοκρασία, το ψυχο-ιαματικό Τροφώνιο Μαντείο και ο ...γάργαρος περιβάλλων χώρος του, μας άνοιγαν την αγκαλιά τους.   

     Ένα απίστευτα όμορφο φυσικό περιβάλλον με κυρίαρχο στοιχείο το νερό στο επίκεντρο μιας πόλεως κυριολεκτικώς καταφρονημένης μέχρι σημείου ταυτίσεως με κοψίδια και σουβλάκια και με τους κατοίκους της, πρωί Κυριακής, να κατακλύζουν τους αμέτρητους καφενέδες, αδρανείς, να ρουφούν "φραπέδες" με διπλά ...καλαμάκια, εκεί όπου όλα τούτα τα νερά θα μπορούσαν να αποτελούν τα ωραιότερα φυσικά γυμναστήρια μιας νεολαίας που καταδικάζεται από ένα διεφθαρμένο κράτος σε θάνατο από ...παχυσαρκία!

     Καθώς περιτρέχαμε το απίθανο αυτό τοπίο αδιαφορώντας για την σημαντικότατη ιστορική του σημασία αλλά εξερευνώντας την φυσιοκεντρική και περιβαλλοντική σημαντικότητά του, συγκρίνοντάς το με τις πολυδιαφημισμένες "γωνιές" του Άμστερνταμ ή της Βενετιάς, τούτο εδώ το μέρος το βρήκαμε πολύ ανώτερο και πολύ πιο θελκτικό! 

     Δυστυχώς, όμως, οι γραικύλοι δεν εξετίμησαν ποτέ την Ελλάδα ή, τουλάχιστον, δεν την εξετίμησαν ποτέ όσο εξετίμησαν την πατρίδα τους οι Ολλανδοί ή οι Ιταλοί! Άλλωστε, η διαφορά των επιπέδων Παιδείας είναι τεράστια...


     Πάντως, η Έρκυνα, η κόρη του Τροφωνίου, πάντοτε περιστοιχιζόμενη από της ολόδροσες Ναϊάδες, ήταν εκείνη που μας υποδέχθηκε στη "εξώπορτα" και μας άφησε άφωνους με την ομορφιά της!

     Η εμβληματική θωριά αυτού του λιμναίου γλυπτού θάμπωσε αμέσως το βλέμμα των "Ελλήνων Κενταύρων", πως όμως να ζυγώσεις αυτή την ομορφιά όταν γύρω της ήταν ένα ανθρώπινο "συρματόπλεγμα" εκατοντάδων αδρανών καφενόβιων που "λέρωναν" την εικόνα με την περιφρόνησή τους προς την Αισθητική του τοπίου και την αρρωστημένη ακινησία τους;...

     Οι "Έλληνες Κένταυροι", πάντως, βρήκαν την λύση  και την καμάρα του γεφυριού στο στόμιο της λίμνης για να αλλάξουν και να ξεχυθούν στο γαλήνιο, παγωμένο, νερό αφού τα δικά μας παιδιά αδιαφορούν για τους ακριβοπληρωμένους ανθυγιεινούς καφενέδες, προτιμώντας πολύ καθαρότερα φυσικά δωρήματα!

      Σε λίγο οι "Έλληνες Κένταυροι" χαίρονταν και την Έρκυνα και την υπέροχη λίμνη της ενώ γύρω τους, εκατοντάδες απορημένοι καφενόβιοι απορούσαν πως αυτοί οι "ξένοι" ανεκάλυψαν και χαίρονταν εκείνο που αυτοί το είχαν κτήμα τους και δεν είχαν αντιληφθεί την αξία του...

     Κάπου εκεί ο φωτογράφος "κρυφάκουσε" ένα "πηγαδάκι" ...ιθαγενών να αναρωτιέται "που βρέθηκαν αυτοί τρελλοί να κολυμπάνε στα παγωμένα νερά;" με τα νερά όντως κρύα αλλά και με θερμοκρασία 38C! Καλαμάκια έπεσαν από στόματα, φραπεδόκουπες αφέθηκαν στα τραπεζάκια και οι φιμωμένοι μασκοφόροι του κοροϊδοϊού απορούσαν για το απρόσμενο θέαμα... 

     Εν προκειμένω, παρενεβλήθη αυτοκλήτως ο ...Αγαμήδης, αδελφός του Τροφωνίου και έπεμψε τα πιπεράτα "δέοντα" στους απανταχού ...δημοκρατικούς λοιμωξιολόγους και λοιπούς παρακρατικούς (=παρά τω κράτει) οι οποίοι, με το αζημίωτο των ψήφων των ηλιθίων, παριστάνουν τους .."σωτήρες" των κοινωνιών επιβάλλοντας φίμωτρα, φραπεδο-ακινησίες και, κυρίως, εξαναγκαστικούς δανεισμούς υπέρ συμφερόντων τοκογλύφων κατόπιν εντέχνου καταστροφής των οικονομιών. Άλλωστε, μόνον ένας ...Αγαμήδης θα μπορούσε να εκφράσει τούτα τα σεξιστικά "δέοντα" εν όψει μιας τέτοιας καταστάσεως, ή μάλλον, δημοκρατικότατης ακαταστασίας!

     Η Τοξοβολία, όμως, μας περίμενε με ανυπομονησία στη ..."γωνία", εν μέσω Ναϊάδων, Ερκύνας  κ α ι  Αγαμήδη, εκεί μπροστά στον ...οικητήριο του Τροφωνίου, χώρο. 

     Σ΄ ετούτο το μέρος, όπου τα, διαρκώς, ρέοντα νερά και η σκίαση των τεράστιων πλατάνων δημιουργούσαν μιαν ιδανική "ατμόσφαιρα" για αυτοσυγκέντρωση και διαλογιστική Τοξοβολία, ο Μηνάς μας, έστησε τον στόχο του και παρέταξε τους μαθητές του.


     Και την φορά αυτή ο Μηνάς "ξεδίπλωσε" ένα πρόγραμμα που εξασφάλιζε την απόλυτην ασφάλεια των συμμετεχόντων αποκλείοντας κάθε ατύχημα, αλλά και συνέπτυσσε σημαντικά τον απαιτούμενο χρόνο ώστε κάθε Συνταξιδιώτης μας και να μπορέσει να καταλάβει, επί του ασφαλούς, τον χειρισμό του Τόξου και την τεχνική της τοξεύσεως και να καταφέρει και να τοξεύσει βέλη.


     Το παραπάνω σημείο είναι ζωτικό διότι η Τοξοβολία δεν είναι παιγνίδι, ούτε αστείο και η μη κατοχή των "μυστικών" της μπορεί να προξενήσει και μυοσκελετικούς τραυματισμούς στον αδαή χρήστη, αλλά και πολλά δυσάρεστα που κάθε άλλο παρά είναι συγχωρητέα σε μία σοβαρή διοργάνωση, όπως οι εξορμήσεις των "Ελλήνων Κενταύρων".


     Και σ΄ αυτή, λοιπόν, την περίπτωση, η Τοξοβολία μας διεξήχθη υπό τις καλύτερες προϋποθέσεις που διασφαλίζει η ικανότητα σχεδιάσεως ενός παρομοίου προγράμματος ως απότοκος της εμπειρίας του Εφιπποτοξότη και Εκπαιδευτή των "Ελλήνων Κενταύρων" Μηνά Α. Τσομπανιάν.


      Και Φύση και Τοξοβολία και Αρχαιολογία, αλλά και Ιστορία σε τούτη την εξόρμηση, όπως συνηθίζουμε να περιλαμβάνουμε σε όλες τις εκδρομές μας και το Μεσαιωνικό Κάστρο της Λιβαδειάς ορθώνονταν πλάι μας για να το χαρούμε.


     Παραμένοντας εκεί στη "γειτονιά" του Τροφωνίου Μαντείου, "γαντζωθήκαμε" στην κλίμακα που οδηγούσε προς το Κάστρο και το παρατηρήσαμε.


     Τα Κάστρα και οι Τοξοθυρίδες αποτελούν βασικά ενδιαφέροντα μιας Ομάδος σαν τη δική μας η οποία αναβιώνει τακτικές των Ελλήνων Στρατιωτών της Δύσεως και αντλούμε από την Οχυρωτική βασικά συμπεράσματα για την, εσωτερική, πλέον εκπαίδευσή μας. 


     Με βαρειά καρδιά θα έπρεπε να εγκαταλείψουμε πίσω μας τη στιβαρή παρουσία του Τροφωνίου Μαντείου των νερών του και την οργιώδη βλάστησή του διότι ο Πολεμιστής, εκτός από πνεύμα, γνώση και τέχνη χρειάζεται και ...τροφή και ήρθε η ώρα που θα έπρεπε να καταφύγουμε, ξανά, στην αγαπημένη μας Ταβέρνα "ΦΛΟΓΑ" του Ακραιφνίου όπου ποιοτικότατα, γευστικότατα και πάμφθηνα "πιάτα" μας περίμεναν σε ένα πεντακάθαρο και προσεγμένο περιβάλλον εστιάσεως.


     Και μετά ταύτα, η ...χώνεψη, που καλύτερα από ένα εντυπωσιακό ιδιωτικό Οινοποιείο για την σχετικήν ...οινογνωσία.


     Ναι, «Ουκ επ' άρτω μόνον ζήσεται άνθρωπος» διότι και ο οίνος είναι ...απαραίτητος και σε αυτό το οινοποιείο ο οίνος είναι ένα έργο Τέχνης.


     Μια ωραία εισαγωγή στην οινοποιία και στις ποικιλίες της περιοχής μας έκανε ο ίδιος ο ιδιοκτήτης και κατόπιν ευγενώς θέλησε να μας καλέσει να δοκιμάσουμε τις ποικιλίες του. "Θα θέλατε να δοκιμάσετε;" ρώτησε και ακούστηκε η λεπτή φωνή της Δέσποινας: "Eννοείται!", οπότε όλοι έσπευσαν στην ιερή προσκύνηση της ...Μαλαγουζιάς και των άλλων τερψιλαρύγγιων δημιουργημάτων του Οινοποιείου.


     Ο χώρος μοσχοβόλησε μόλις άρχισαν να ανοίγουν τα βαρέλια με τα μυρωδάτα ...αγιάσματα και φάνηκε να ξεφεύγουμε προς στιγμήν και από το ωρολόγιο πρόγραμμα και, ίσως και από το γενικό ...πρόγραμμα...


     Ένα μικρό ...ξεσάλωμα ακολούθησε με ποτήρια να γεμίζουν και να αδειάζουν αλλά, ευτυχώς, περισώσαμε τα προσχήματα ώστε χωρίς πολλά ..."χικ" και τρικλίσματα να επιβιβαστούμε και πάλι στο πούλμαν για τον επόμενο, ιερό αυτή την φορά, προορισμό.


     Στον Ναό του Απόλλωνος, στο Πτώον όρος, η επόμενη στάση μας και απόδοση Τιμής στους Θεούς μας και στην Ελληνική Θρησκεία και Παράδοση με την Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" να υποκλίνεται δια της Σημαίας της στην ιερότητα του τοπίου!

     Θλιβερά εγκαταλελειμμένα από την ιταμή απαξίωση των γραικύλων, τα ιερά απομεινάρια του Ναού του Πτώου Απόλλωνος, τιμήθηκαν από την προσκυνηματική παρουσία μας και ‘τούτοι οι περήφανοι λίθοι μετά την αποχώρησή μας, εκεί ψηλά στο Πτώον υπενθυμίζουν στον εσμό των ασεβών ετεροδόξων ότι η ιερότητα της Ελλάδος συνεχίζει να αναγνωρίζεται από τους Έλληνες ανά τους αιώνες, συμπεριλαμβανομένων και αυτών της ετεροδόξου παρακμής!

     Και στον Ναό του Πτώου Απόλλωνος, οι απομένοντες λίθοι και μέλη θα μαρτυρούν εσαεί την βλασφημία της ανίερης μισαλλοδοξίας των ανελληνίστων δογματικών οι οποίοι προέταξαν το Θεοδοσιανό μίσος έναντι του ίδιου του Πολιτισμού!

     Επάνω σε 'τούτα τα σπαράγματα των Ιερών μας, ο Ελληνισμός με αισιοδοξία θα αναλογίζεται το λαμπρό παρελθόν του και θα σχεδιάζει το εξίσου λαμπρό μέλλον του με γνώμονα τις δυνατές ψυχές των παιδιών του!


     Κι απ΄ ό,τι φαίνεται αυτό το κερί που είναι αρκετό να σπάσει το σκοτάδι καίει άσβεστο στις καρδιές των νεαρών Ελλήνων!


     Στον κόλπο της Αλυκής επρόκειτο να γραφεί ο επίλογος αυτής της ωραίας εκδρομής μας με θαλασσινό, τη φορά αυτή, μπάνιο και χαλάρωση. 


     Ήρεμος τόπος, ήρεμο λιμανάκι και τα παιδιά μας χάρηκαν βουτιές κι οι περιπατητές μας εικόνες μαγικές...


      Όμως, σαν τα τρεχούμενα νερά των Ναϊάδων που συναντήσαμε σήμερα και δε θα λησμονήσουμε ποτέ, τίποτε...!

     Στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" το πρόταγμα είναι η ψυχοπνευματική, αλλά και η σωματική υγεία! Δεν περιμέναμε κανέναν λοιμωξιολόγο να μας πει να πλένουμε τα χέρια μας και να μας υπαγορεύει εκβιαστικά την ψυχολογία του νοσούντος για να προωθούνται ανομολόγητα εξουσιαστικά σχέδια... Είναι δική μας επιλογή να παραμένουμε υγιείς, με μία φυσιοκεντρική και καθόλου ...φαρμακευτική αντίληψη διατηρήσεως της υγείας μας! Και το καταφέρνουμε όχι προτάσσοντας την όποιαν αυθαιρεσία ή πειραματισμό, αλλά ακολουθώντας τις αλάνθανστες Ιπποκράτειες παρακαταθήκες οι οποίες κράτησαν υγιείς τις κοινωνίες προ εφευρέσεως κάθε ...κοροϊδοϊού! Μείνετε συντονισμένοι μαζύ μας και με τα προγράμματα των εκδρομών μας που, χωρίς φίμωτρα, μπορούν να διατηρούν την ψυχοπνευματικήν υγεία μας!


Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

Οργάνωση/Υποστήριξη:








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.