ΠΑΡΙΣΙ-ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΓΟΔΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ ΤΗΣ VINCENNES

 ΠΑΡΙΣΙ-ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΓΟΔΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ ΤΗΣ VINCENNES

ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΓΟΔΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ ΤΗΣ VINCENNES

     Λένε ότι η σωστή διδασκαλία του διαλογισμού προϋποθέτει ...Δάσκαλο και είπαμε να ακολουθήσουμε το ...ρηθέν παρά πολλών και επαϊόντων! 

     Και παραμένοντας επί μακρόν στο Παρίσι, επιλέξαμε γι αυτή την βιωματική μάθηση την Μεγάλη Παγόδα του Δάσους της Vincennes, το έγκυρο, αυτό Βουδιστικό ευρωπαϊκό επίκεντρο ώστε να συναντήσουμε τον "Δάσκαλο" που θα μας χειραγωγούσε στην ορθή διαδικασία του διαλογισμού.

     Το Δάσος της Vincennes, αυτός ο άλλοτε κυνηγότοπος του υψηλού ενοίκου του γειτονικού Κάστρου (Château de Vincennes), περικλείει όχι μόνον μία συναρπαστική φύση με πολλά νερά και άγρια χλωρίδα αιώνων, αλλά κι έναν εσωτερισμό που αφήνει το ίχνος της διδαχής του στους διψασμένους για αυτοβελτίωση.

     Στο 12ο, λοιπόν, διαμέρισμα της γαλλικής πρωτεύουσας και το μεγαλύτερο σε έκταση από τα 20 διαμερίσματα της πόλεως, με ένα δάσος 9.950 στρεμμάτων, μεγαλύτερο και από το δάσος της Βουλώνης, αποτελεί την "καρδιά" του μη τουριστικού Παρισιού, με λίμνες, νησάκια, κανάλια, ρυάκια, μνημειακές κατασκευές και αμέτρητα άλλα  που τα χαρήκαμε επί πολύ καιρό πριν γράψουμε τον επίλογο τούτης της εμπειρίας.

     Μέσα σ' αυτό το μοναδικό περιβάλλον την επαύριον θα ολοκληρώνονταν μια μακροχρόνια σπουδή που διήρκεσε πολλές ημέρες διαλογισμού, καταλήγοντας στην εμβάθυνση της αποκωδικοποιήσεως του Ζεν,  όπως το ξεφλούδισμα του κρεμμυδιού με την καταληκτικήν εμπέδωση, πράγματι, να προκαλεί δάκρυα. Ανυπομονησία για το αυριανό ξημέρωμα στη Μεγάλη Παγόδα! Το Παρίσι μπορεί να γίνεται όμορφο παρά την ασκήμια που προσπαθούν οι "μεταμοντέρνοι" να του προσδώσουν...

     Οι αντιφασιστικές δημοκρατίες αποτελούν αηδιαστικούς κοπρώνες μέσα στους οποίους συναγελάζονται μόνον κόπρανα, καθήκον δε των διαφοροποιουμένων είναι ο αυτοθέλητος  διαχωρισμός των νοημόνων υπάρξεων τους από τις αποικίες των ανοήτων σκυβάλων. Αυτό και μόνον προϋποθέτει την επιβίωση των αξιών εν μέσω της παρακμής των ανάξιων και την αποτροπή του παρασυρμού των πρώτων στον νομοτελειακό αφανισμό των εσχάτων. Τούτο δε επιτάσσει και την επιλεκτική αποστροφή των νοημόνων από την οιανδήποτε διεκδίκηση εξουσιαστικότητος επί των ανοήτων, ευνόητου όντος ότι ουδεμία "σωτηρία" και υφ' οιονδήποτε πρόσχημα (δήθεν "σωτηρίας", π.χ.) των ανοήτων προσδοκάται όταν η ίδια η φύση (τους) τους έχει εκ γενετής καταδικάσει! 

     Και μέσα στο δεοντολογικό πλαίσιο  αυτού του αυτοθέλητου διαχωρισμού ήταν και η επιλογή της σημερινής "στιγμής" για περισσότερη εμβάθυνση στην ζενική παράμετρο, σε ένα ιδανικό σημείο της Ευρώπης, σε μια μοναδική "γωνία" του Παρισιού το οποίο φθίνει υπό το άλγος της εισβολής οικονομικών μεταναστών αλλά και της ηλιθιότητος των αυτοχείρων "ιθαγενών" του.

     Στη Μεγάλη Παγόδα, τούτη την φορά, μέσα σε ένα ευρύτερο τοπίο απείρου φυσικού κάλους που ευνοεί τον διαλογισμό και διευρύνει τα αντιληπτικά όρια. Στο Παρίσι, λοιπόν, στο Δάσος της Vincennes, στο επίκεντρο ενός πνευματικού Βουδιστικού Οργανισμού.

     Με ποια κριτήρια, όμως, έγινε η επιλογή του συγκεκριμένου τόπου για ένα τέτοιο  διαλογιστικό αφιέρωμα? 

     Γιατί διαλέξαμε αυτό το σημείο όπου η πανίδα είναι τόσο γαλήνια κι εξοικειωμένη με τον Άνθρωπο, για τον σημερινό διαλογισμό μας?

     Αρχικώς, ποια φαίνεται να ήσαν τα κριτήρια επιλογής του τόπου ως σημείου ανιδρύσεως της Μεγάλης Παγόδας?

     Πρώτη προϋπόθεση ενός χώρου σοβαρής εργασίας, η φυσικότητα του, απηλλαγμένη από κάθε ανθρωποκεντρική αλλοίωση. Κι αυτό, οι ιδρυτές της Μεγάλης Παγόδας το έλαβαν υπ όψη!

     Δεύτερη προϋπόθεση είναι η καθαριότητα του χώρου η οποία θα πρέπει να είναι αψεγάδιαστη κι αυτό δείχνει ότι το στάθμισαν προσεκτικά και οι ανιδρύσαντες και οι διοικούντες την Μεγάλη Παγόδα.

     Τρίτη προϋπόθεση είναι η διασφάλιση της περιβαλλοντικής γαλήνης κι αν προσέξουμε την εικόνα ενός δρομέως ο οποίος τρέχει εν μέσω σμήνους πτηνών τα οποία παραμένουν απαθή και δεν ενοχλούνται από την κίνηση και τον θόρυβο του, τότε, θα καταλάβουμε πόσο ο παράγων "γαλήνη" χαρακτηρίζει αυτόν τον χώρο...  Κι απ' το σημείο αυτό, από την γαλήνη του περιβάλλοντος μέρος του οποίου είμαστε κι εμείς, εξαρτάται και η επιτυχής "στρογγυλή κίνηση" μας η οποία είναι ο άξονας των ορθών χειρισμών κατά την διεκπεραίωση κάθε προσπάθειας μας, όπως επιμένουμε και κατά την εκπαίδευση νεολέκτου Ίππου στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Τετάρτη προϋπόθεση είναι η Αισθητική του περιβάλλοντος και η προστασία της χωρίς αναιδείς παρεμβάσεις δια των οποίων η ανθρώπινη κοινότητα προσχηματικώς υλοποιεί δήθεν για "αναπτυξιακούς" λόγους ενώ, στην πραγματικότητα εγκληματεί κατά της φύσεως προωθώντας ίδια, αυτής, μικρο-οικονομικά συμφέροντα.

     Κι όμως! Όσο κι αν αυτή η τετράδα των βασικών προϋποθέσεων για έναν χώρο σοβαρής εργασίας φαίνεται αυτονόητη, οι σύγχρονες κοινωνίες την καταπατούν ανοήτως και γίνεται ευκόλως αντιληπτή η απουσία σοβαρότητας από το αποτέλεσμα της προσπαθείας των πολιτών τους οι οποίοι μπορεί να αριστεύουν στην απόδοση τεχνοκρατικής αναπτύξεως, εν τούτοις, πάσχουν οικτρά στην συμμετοχή επί της ουσιώδους ζωής.

     Αντιθετως, η παγκόσμια εφιπποτοξοτική "οικογένεια" ορθώς "δεδιδαγμένη" από τον πρώτο διδάξαντα Kassai Lajos, συμπεριλαμβανομένης βεβαίως και της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων", εντάχθηκε στο φυσιοκεντρικό πλαίσιο με ο,τι αυτό, πρακτικώς κι αισθητικώς συνεπάγεται, διακρινόμενη σε μια χορεία περιρρέουσας αντιφυσικότητος και ασκήμιας, ομοίως δε και η Μεγάλη Παγόδα εντάχθηκε στο ίδιο φυσιοκεντρικό πλαίσιο.

     Και, σήμερα, σ' ετούτο τον ιδανικό φυσικό χώρο, στο Δάσος της Vincennes με την βοήθεια δύο εξαιρετικών Δασκάλων το ζεν έγινε ακόμη πιο κατανοητό και η μυητική διαδικασία πιο ολοκληρωμένη, ενώ επιβεβαιώθηκε το ρηθέν ότι ο Δάσκαλος είναι απαραίτητος για την εισαγωγή σ' αυτό το πνευματικό μονοπάτι.

     Δυστυχώς, στη βαλκανική γραικία η οποία μετατρέπεται σε στάχτη από την ηλιθιότητα των κατοίκων της, όλα αυτά παραμένουν ακατανόητα και σε τούτο τον τόπο ούτε η φύση, ούτε η καθαριότητα, ούτε η γαλήνη του περιβάλλοντος και, προ παντός, ουτε η Αισθητική έχουν κάποιο νόημα...

     Όμως, στην Vincennes, όλες αυτές οι προϋποθέσεις, μαζύ με δύο εξαιρετικούς Δασκάλους, στάθηκαν αρωγοί διαλογιστικής εμβαθύνσεως στο Ζεν και μια επαλήθευση και της συντάξεως προς αυτές τις κρίσιμες παραμέτρους των επιλογών της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" στους χώρους των δράσεων της.

     Από την Μεγάλη Παγόδα της Vincennes πήραμε διαλογιστικές κατευθύνσεις πολύτιμες και μιαν άυλη σμίλη βάθυνε τις αύλακες της ...φαιάς ουσίας μας! Όμως, η εύνοια του χρονισμού συνεπλήρωσε την προσφορά αυτής της σμίλης με ένα ακόμη ανεκτίμητο δώρημα...

     Ωστόσο μάθαμε να επαναλαμβάνουμε ένα υποστηρικτικό ασκησιολόγιο και, μάλιστα υπό διαφορετικές συνθήκες και σε διαφορετικούς τόπους.

     Και επαναλάβαμε αυτό το ασκησιολόγιο στα υπέροχα φυσικά σημεία του Δάσους της Vincennes, βεβαίως και εκτός Μεγάλης Παγόδας.

     Παρίσι, δεν είναι ούτε ο Πύργος του Άιφελ, ούτε η Disneyland, ούτε τα τυρια camembert... Παρίσι είναι μια ευκαιρία διεισδύσεως σε έναν, παραπέρα, στοχασμό που κάθε ταξίδι σου προσφέρει κι εναπόκειται σε σένα το αμιγώς υλικό ταξίδι να το αναδείξεις σε πνευματικό.

    Ευγνωμοσύνη προς τους δύο Δασκάλους που απεδείχθησαν λαμπρό τεκμήριο ορθότητος του δόγματος ότι η μύηση χρειάζεται Δάσκαλο! 

     Και αυτοί και η Μεγάλη Παγόδα έχει την ευγνωμοσύνη μας για τούτη την διαλογιστικήν εμπειρία.

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ