ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΙΠΠΟΥ ΣΤΗΝ ΣΠΑΘΗ

ΜΗ ΔΙΑΛΕΙΠΕΙΝ ΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ ΚΑΙ ΠΟΝΩΝ,

ΕΠΙΣΤΑΜΕΝΟΥΣ ΕΣΟΜΕΝΟΝ…ΙΠΠΟΝ

ΚΑΙ ΕΝ ΤΟΙΣ ΕΡΓΟΙΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΔΥΝΑΜΕΝΩΝ ΑΝΤΕΧΕΙΝ ΠΟΛΥΝ ΧΡΟΝΟΝ

ΑΨΥΡΤΟΣ

     Η διαφορετικότητα των λειτουργιών των αισθήσεων του Ίππου αλλά και της ψυχολογίας του, καθώς και των βιολογικών ιδιαιτεροτήτων του θα πρέπει πάντοτε να επισύρει την προσοχή του Ιππαγωγού ώστε να τον εισάγει με ασφάλεια σε κάθε νέα εμπειρία η οποία θα μπορούσε να τον ξαφνιάσει προκαλώντας δυσάρεστες καταστάσεις.

     Κάθε νέα ιππική κατάσταση, κάθε νέο αντικείμενο, κάθε αλλαγή δεδομένων θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ψύχραιμα και προνοητικά ως υποχρέωση του Ιππαγωγού να "ενημερώσει" εγκαίρως τον Ίππο περί αυτού του ενδεχόμενου "νεωτερισμού" και να του διαμορφώσει καθησυχαστική ψυχολογία και προϋποθέσεις ήρεμης αποδοχής αυτού του "νέου". Η διαδικασία αυτή καλείται "εισαγωγή" ή "εξοικείωση", διότι ο Ίππος άγεται με ήπια και μόνον μέσα στο να εισαχθεί στην αποδοχή της νεωτερικότητος και να εξοικειωθεί με αυτήν χωρίς το ενδεχόμενο των αντιδράσεων πανικού, αποστροφής και φόβου.

     Η σπάθη, ασφαλώς και δεν είναι οικεία στον Ίππο και, μάλιστα, σε έναν Ίππο ο οποίος, διάγοντας σταυλικό βίο δεν έχει έρθει ποτέ σε επαφή με το σχήμα της, τις αντανακλάσεις της λάμας της της στον ήλιο, τους ήχους της αλλά και την οσμή της, παράμετροι που θα μπορούσαν να προκαλέσουν αρνητικό αντίκτυπο στην συμπεριφορά του Ίππου με απρόβλεπτες συνέπειες.

     Έτσι ο προνοητικός και προβλεπτικός Ιππαγωγός, κρίνοντας ότι η σπάθη θα είναι απαραίτητη στον Ιππέα ενός συγκεκριμένου Ίππου θα πρέπει, προηγουμένως, να εισαγάγει τον Ίππο στη παρουσία της επάνω και εγγύς στον Ίππο αναπτύσσοντας στο ζώο την εμπιστοσύνη του στην ύπαρξή της στο χέρι του Ιππέως του αλλά και ενώπιόν του όταν κάποιος εκ του εδάφους και όχι κατ΄ ανάγκην ο Ιππέας του, την κρατά και την κινεί ακόμη και προς την κατεύθυνση του Ίππου, ακόμη και κοντά στα μάτια του ζώου,όπως ενδέχεται να συμβεί σε μία ρεαλιστική σκηνή μάχης. 

     Ο, εκ των δύο χρησιμοποιουμένων, Ίππος της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" εξοικειώθηκε με το Τόξο και την χρήση του, παραλαμβανόμενος "πράσινος" γρήγορα και με απόλυτην επιτυχία. Το ίδιο συνέβη και με την πρόσφατην εξοικείωσή του με την σπάθη. Και όλα τούτα, όχι διότι ακολουθήσαμε..."μαγικά κόλπα", ή μιμήσεις κινηματο-"γραφικών" ..."ψιθυριστών" αλλά διότι εμείς, απλώς, ακολουθήσαμε το αυτονόητο.

     Η ασφαλής και γρήγορη εξοικείωση του Ίππου με κάτι καινούργιο στη ζωή του προϋποθέτει την, εκ των προτέρων, πλήρη εμπιστοσύνη του προς εκείνον που θα την επιχειρήσει. 

     Ο Ίππος, παρά ταύτα, θα επαληθεύσει την εμπιστοσύνη του προς τον επιχειρούντα, οσφραινόμενος προσεκτικά την αδρεναλίνη του επιχειρούντος και η ύπαρξή της θα δυσχεράνει ή και θα ακυρώσει το εγχείρημα της εξοικειώσεως. 

     Για τον λόγο αυτό, κάθε επιχειρών ανάλογην εξοικείωση, θα πρέπει να είναι απαλλαγμένος φόβου, ανησυχίας, κοπώσεως, βιασύνης, ακόμη και αμφιβολιών, στοιχεί τα οποία θα προκαλέσουν τις αρνητικές αντιδράσεις του Ίππου.

     Το αντικείμενο με το οποίο πρόκειται να εξοικειωθεί ο Ίππος θα πρέπει να πρωτοεμφανισθεί στις αισθήσεις του από αρκετά μακριά ώστε ο χρόνος που θα απαιτηθεί μέχρι να τον πλησιάσει στα χέρια του χειριστή να λειτουργήσει ως χρόνος προσαρμογής του ζώου στο νέο, αυτό, αντικείμενο και στις καταστάσεις που επισύρει.

     Ο χειριστής, ήρεμος, χαλαρός και με αυτοπεποίθηση, πλησιάζοντας το αντικείμενο προς τον Ίππο θα πρέπει να κινηθεί φυσιολογικά, χωρίς μεταβολές συμπεριφοράς, προκαλώντας διακριτικούς θορύβους με το αντικείμενο ώστε να προσδώσει και στην ακοή του ζώου, εγκαίρως, ένα "σινιάλο" υλικής υποστάσεως του νέου αντικειμένου. 

     Ενδεχομένως, σε κάποιες περιπτώσεις,ο χειριστής θα πρέπει να προβεί σε αποενοχοποίηση της συνδυαστικής μνήμης του Ίππου διαχωρίζοντας το νέο αντικείμενο από παρόμοια τα οποία ο Ίππος έχει, εκ της εμπειρίας του, ενοχοποιήσει ως απαρέσκοντα ή και εχθρικά. 

     Στην περίπτωση της σπάθης, ο χειριστής θα πρέπει να την διαχωρίσει από κάθε συνδυαστική ενόχληση μάστιγος ή μαστιγίου, ή και ράβδου τιμωρίας, των οποίων το επίμηκες σχήμα θα μπορούσε να προκαλέσει στον Ίππο απρόβλεπτους συνειρμούς πανικού.

     Και, κατόπιν, οι κινήσεις, κρούσεις κλπ, θα συντελέσουν ώστε η σπάθη και αποδεκτή να γίνει από τον Ίππο και, βεβαίως, αντικείμενο ενεργητικού ενδιαφέροντος.

     Κάπως έτσι και μετά από προσπάθεια ελάχιστου χρόνου ο Ίππος μας εξοικειώθηκε και απεδέχθη την σπάθη ώστε να μπορεί, πλέον, με ασφάλεια να ανταποκριθεί στην αποστολή  του ως Ίππος εκπαιδεύσεως μιας Σχολής Ιππικού Θεάτρου  ή και Ιππηλασίου, εκπαιδευτικοί τομείς που καλλιεργούνται στην Ομάδα μας.

Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ