ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΜΑΘΗΜΑ ΣΧΟΛΗΣ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ EZRA POUND

     Αυτή τη φορά στο υπαίθριο Ιππευτήριο των "Ελλήνων Κενταύρων" ακούστηκαν στίχοι του Ezra Pound* στο πλαίσιο ενός μαθήματος της Σχολής Ιππικού Θεάτρου αλλά και μιας σπονδής στη μνήμη μιας σπουδαίας πνευματικής μορφής που βασανίστηκε μέχρι τρέλλας από τους ίδιους τους ατιμώρητους εγκληματίες  οι οποίοι συνεχίζουν επί πολλές δεκαετίες να βασανίζουν ολόκληρη την Ανθρωπότητα! Σκοπός του μαθήματος ήταν η "μεταφορά" του μαθητή ...εκτός Ίππου με την πλήρη αποενοχοποίηση των καταστάσεων ισορροπίας  δια της αφιερώσεώς του στην, κατ΄ αρχήν, a prima vista ανάγνωση ενός κειμένου και, κατόπιν, στην απαγγελτικήν απόδοσή του, όπως επίσης και στην νοηματικήν ανάλυση, όλα εφίππως και σε κινήσεις βάδην και τροχασμού.

     Το κείμενο, υπό τον ελληνικό τίτλο "ΙΤΕ!", επελέγη από την συλλογή "Lustra" (1913), δηλαδή, τις εξαγνιστικές προσφορές προς απόπλυση των αμαρτιών του λαού που, στο τέλος της πεντάχρονης θητείας τους, έκαναν οι Λατίνοι κήνσορες. Με τούτο το τετράστιχο, ο Ezra Pound απευθύνεται προς το ίδιο του το έργο, στον ίδιο τον εαυτό του και επιμένει σε έναν ποιοτικό προσανατολισμό βίου, ανεξαρτήτως του κόστους της τραγικότητος που συνεπάγεται ο,τιδήποτε αποκλίνει της συστημικής "πεπατημένης" , επιμένοντας σε ένα "ακροατήριο" νέων και ανυποχώρητων που θέλγεται από την τραγικότητα του Σοφοκλείου φωτός!

     Ο Παντελής μας ξεκίνησε με ισχυρές επιφυλάξεις για το εγχείρημα και αντιμετώπισε και το σοβαρό πρόβλημα να δυσκολεύεται να βλέπει το κείμενο το οποίο είχε επιλεγεί, επίτηδες, τυπωμένο με πολύ μικρά τυπογραφικά στοιχεία, με την επιπρόσθετη δυσκολία του κουνήματος της σελίδας από την  κίνηση του Ίππου και την πρεσβυωπία του ιδίου!

     Σιγά-σιγά, ο Παντελής, αν και συνεχώς έφιππος, κατάφερε να εξαρθεί υπεράνω του Ίππου και να επικεντρωθεί στην απαγγελία του εξαίσιου τετράστιχου του μεγάλου ποιητή, αποδίδοντάς το με επιμέλεια εκφοράς  σκηνικού λόγου.

     Εκείνο που ο Παντελής μας έβλεπε αρχικώς ως ακατόρθωτο, τώρα το χαίρονταν και ο ίδιος αναθεωρώντας πολλές επιφυλάξεις για τις ικανότητές του!

     Έτσι έφτασε να έχει ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες  και να αποδώσει τροχάζοντας με σκηνικήν απαγγελία το τετράστιχο και όχι μόνον... Κατάφερε και να το αναλύσει νοηματικώς διατηρώντας, πάντοτε, συνεχή τον τροχασμό του και το"κάθισμά" του άριστο! Ένα μέλος "σκηνής" Ιππικού Θεάτρου δεν μπορεί παρά να παραμένει το ίδιο καλός Ιππέας και καλός ηθοποιός.

     Όλα, όμως, τούτα τα παραπάνω, δεν παραμένουν ωφέλιμα μόνον επί σκηνής Ιππικού Θεάτρου αλλά, πρωτίστως, βελτιώνουν τον Ιππέα. Και μετά από όλα αυτά ο Παντελής πλησίασε ακόμη ένα βήμα προς την "κενταυροποίηση" που αποτελεί και τον στόχο της Ιππικής Σχολής μας.

     Ακόμη πιο μπροστά στην τελεία εκκίνηση καλπασμού άνευ ηνιών, με τα χέρια χιαστί επί του στήθους, ακόμη πιο μπροστά στον κανόνα του "Κενταύρου" όπου, πράγματι, ο Άνθρωπος αποτελεί το φυσικό άνω μισό  και ο Ίππος το, επίσης, φυσικό, κάτω μισό ενός πλάσματος που παραπέμπει στην τελειότητα τητ; της ιππεύσεως.

     Και το αρμονικότατο αποτέλεσμα επί του βίντεο που ακολουθεί, τυπικό"δείγμα" μαθήματος της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων"!

     Σπονδή στη μνήμη του Ezra Pound, ενός από τους αγαπημένους του διανοητές και από τον Ιδρυτή της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων", στον επίλογο αυτού του μαθήματος. Το "ΙΤΕ!", ως μία προτροπή σαυτόν, αλλά και σε όλα τα Μέλη αυτής της Ομάδος, προς επιδίωξη του τελείου έργου ζωής που απευθύνεται σε ελαχίστους αλκίμους και ανυποχωρήτους, ανεξαρτήτως κόστους που "υπόσχεται" το  τυραννικό "σύστημα" των πλείστων ηλιθίων, που οι εγκληματίες της Ανθρωπότητος μεθοδεύουν στις σύγχρονες κοινωνίες!

    * Ο Έζρα Ουέστον Λούμις Πάουντ (Ezra Weston Loomis Pound, 30 Οκτωβρίου 1885 – 1 Νοεμβρίου 1972) ήταν Αμερικανός, πολυβραβευμένος, ποιητής και δοκιμιογράφος. Μαζί με τον Τ.Σ. Έλιοτ θεωρείται ο σημαντικότερος ποιητής του αγγλοαμερικανικού λογοτεχνικού ρεύματος του μοντερνισμού.. Λαμπρός νιους καθώς ήταν προέβλεψε εγκαίρως τον καταστροφικό, για την Ανθρωπότητα, ρόλο των αγγλοαμερικανών και των συμμάχων τους και επέλεξε να στρατευθεί στο πνευματικό στρατόπεδο του Ιταλικού Φασισμού, υποστηρίζοντας τον αγώνα του Μπενίτο Μουσσολίνι, λόγος για τον οποίο, αμέσως μετά την λήξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου οι εγκληματίες αμερικανοί τον ενέκλεισαν και τον βασάνισαν σε υπαίθριο κλουβί (!) όπου μεθόδευσαν την διατάραξη της ψυχικής του ισορροπίας χωρίς ποτέ να δώσουν λόγο γι αυτό το έγκλημά τους, όπως και σε πλείστες άλλες περιπτώσεις οι εγκληματίες «σύμμαχοι» ως νικητές παρέμειναν ατιμώρητοι!