ΜΕ, ΕΝΤΕΛΩΣ, ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΤΡΟΠΟ...

 ΜΕ, ΕΝΤΕΛΩΣ, ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΤΡΟΠΟ...

     Μια πολεμική τέχνη δεν μπορεί να είναι μια ανέμπνευστη διαχειριστική διεκπεραίωση ζωής και θανάτου διότι, αν δεν είναι  τ έ χ ν η , δηλαδή, "αρχιτεκτονική", "μουσική", "ζωγραφική", "χορός", "θέατρο" κλπ δεν είναι ...τίποτε!

     Κι όσο κι αν η δική μας πολεμική τέχνη έχει συγκεκριμένο πλαίσιο, εκείνο των λαών της στέπας αλλά, κυρίως, των Ελλήνων Στρατιωτών της Δύσεως, εμείς στους "Έλληνες Κενταύρους", αδίστακτοι καθώς είμαστε, καταφέρνουμε να της δίνουμε ευρύτερες όσο και τολμηρές "διαστάσεις" φέρνοντάς την κοντά ακόμη και στον ...Juan D'Arienzo με την ορχήστρα του, ή, στη φωνή του   ...Alberto Echagüe που αν και δείχνουν τόσο ξέταιροι και μακρινοί, εν τούτοις, υπογραμμίζουν την κοινή παράμετρο της αρμονίας και του λυρισμού στην Τέχνη και στον Πόλεμο. 

     Διότι, αν μία πολεμική τέχνη δεν διαθέτει αρμονία και λυρισμό είναι μια γραφειοκρατική χειρωναξία και, κάτι τέτοιο, δεν αξίζει για τους "Έλληνες Κενταύρους"!

     Κι όλα τούτα τα εντοπίσαμε και στην παρούσα εκπαιδευτικήν ημερίδα όπου κάποια καταφέραμε, κάποια δεν καταφέραμε και κάποια νομίσαμε ότι δεν καταφέραμε ενώ τα καταφέραμε, χωρίς να νομίσουμε ότι καταφέραμε κάτι που δεν καταφέραμε! Κι αυτό το τελευταίο είναι το πλεονέκτημά μας, έστω κι αν κάποιοι στο τέλος στενοχωρούνται, μέχρι να δουν την φωτογραφία τους καταφέρνοντας κάτι που νόμισαν ότι ...δεν κατάφεραν! Κανένα πρόβλημα, στο τέλος όλοι είναι ωφελημένοι έχοντας προοδεύσει!

     Με τον πλατωνικό "Λάχη" ανά χείρας ο Σταύρος μας πως θα μπορούσε να αποφύγει τον φακό που σήμερα τον "τσάκωνε" να κραδαίνει απειλητικώς το ...αγχέμαχο;

     Πως, ο Σταύρος μας να αποφύγει την γοητεία εκείνης της πλατωνικής διατυπώσεως σύμφωνα με την οποία "η Οπλομαχία αποτελεί για κάθε άνδρα εξάσκηση πολέμου που τον κάνει πιο ανδρείο και πιο θαρραλέο" (Λάχης, Β');

     Kαι πως να ξεπεράσει και την άλλη πλατωνική ρήση που θεωρεί την άσκηση στα όπλα ως αναπόσπαστο μέρος της τέλειας σωματικής αγωγής κάθε ελεύθερου πολίτη, προτιμώντας, μάλιστα, την "εν όπλοις μάχη" ακόμη και αντί της πάλης ή των άλλων βαρέων αθλημάτων (Νόμοι, Ζ, ιζ');

     Όμως, μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο Σταύρος μας σήμερα, χωρίς καν να το καταλάβει, προσομοίωσε τόξευση στα πρώτα λίγα αλλά, όντως, καλπαστικά του, προετοιμαζόμενος για το "επόμενο βήμα", ασχέτως εάν κάποιοι δυσκολεύονται να καταλάβουν την σχέση, π.χ., του "θεάτρου" με την πολεμική τέχνη της Έφιππης Τοξοβολίας!

     Διακριτικά και από τη σκοπιά του, ο Εκπαιδευτής, ασπολαμβάνει όλα τούτα τα οποία ο ίδιος δρομολογεί με τον τρόπο του και χαίρεται που οι εκπαιδευόμενοί του τα ...ανακαλύπτουν με τον δικό τους! 

     Μια ομαδική διάδραση η οποία, τηρώντας την βασική προϋπόθεση της ασφαλείας της εκπαιδεύσεως, ωθεί κάθε φορά και πιο μπροστά όλους τους Συνασκουμένους, αλλά και τους ίδιους τους Ίππους τους οποίους χειριζόμαστε.

     Κάπως έτσι, χαιρόμαστε το "ένα, ψηλότερο σκαλί" για όλους και στον καθένα με τη σημασία του...

     ...Διότι, καμιά βιασύνη δεν δικαιολογείται προκειμένου να δούμε "γρήγορα αποτελέσματα" ικανοποιώντας την αδημονία μας όταν, συχνά, παρεμβάλλεται μια άλλη προτεραιότητα από εκείνη που νομίζαμε.

     Παρ΄ όλα αυτά, το εφιπποτοξοτικό αντικείμενο παραμένει στο επίκεντρο της ζωής μας κι έτσι, ακόμη κι όταν βρισκόμαστε μεταξύ μας για να απολαύσουμε ένα τσάι, πάλι η Έφιππη Τοξοβολία μας γεμίζει, ενώ τα φλυτζάνια μας αδειάζουν.

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ ΜΑΣ

Η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας "Έλληνες Κένταυροι", έχει την καταγωγή της στον Οργανισμό "KASSAI" με Δάσκαλο τον ίδιο τον παγκόσμιο Πρωταθλητή Kassai Lajos,  λειτουργεί από το 2005 με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων, είναι Μέλος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Έφιππης Τοξοβολίας (W.H.A.F.) και έχει τιμηθεί με δύο πρώτα παγκόσμια βραβεία και πολλές διακρίσεις.

Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν εισπράττει χρήματα και, βεβαίως και η Τοξοβολία προσφέρεται ΔΩΡΕΑΝ στους μαθητές μας, ενώ τους παρέχονται και Τόξα (κατασκευής "KASSAI").

Η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" παρέχει στα Μέλη της μια πολυσχιδή και ολοκληρωμένη εκπαίδευση η οποία αποβλέπει στη δόμηση χρηστών και δυνατών χαρακτήρων!

Οι τακτικές Προπονήσεις διεξάγονται στους Αμπελοκήπους (κέντρο) και την πρόσβαση στον προπονητικό χώρο εξυπηρετεί η μπλε γραμμή του μετρό, στάση "Αμπελόκηποι".

Aνεξαρτήτως του περιορισμένου του χώρου, μπορούμε όλοι να προπονούμεθα κατόπιν συνεννοήσεως στο 6977764737 ορίζοντας, όπως καθένας ευκαιρεί, ημερομηνία και ώρα, τουλάχιστον 24 ώρες πριν. Αυτό επιτρέπει τον καλύτερο συνδυασμό Συνασκουμένων με την καλύτερη σχεδίαση προπονητικού προγράμματος.

Πλην των νεοπροσερχομένων, όλοι υποχρεούνται να αποδέχονται το Καταστατικό της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας", τον Κανονισμό Λειτουργίας της Ομάδος, να φέρουν την προβλεπόμενη αμφίεση των "Ελλήνων Κενταύρων" και να τηρούν τις οδηγίες των Εκπαιδευτών. 

ΣΤΗ "ΓΕΙΤΟΝΙΑ" ΤΟΥ ΓΕΝΝΑΙΟΥ ΗΓΕΜΟΝΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΥ ΠΑΛΟΥΚΩΤΗ ΒΛΑΝΤ ΤΣΕΠΕΣ

 ΣΤΗ "ΓΕΙΤΟΝΙΑ" ΤΟΥ ΓΕΝΝΑΙΟΥ ΗΓΕΜΟΝΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΥ ΠΑΛΟΥΚΩΤΗ 

ΒΛΑΝΤ ΤΣΕΠΕΣ

     Φαίνεται ότι ο Αρχηγός των "Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος και Σχηματαρίου" Γ, Σταυριανόπουλος - Ιφικράτης έχει υποκύψει για τα καλά στη γοητεία της "γειτονιάς" του γενναίου Ηγεμόνα και δίκαιου ανασκολοπιστή Βλαντ Τσέπες και βρίσκεται και πάλι για επαγγελματικούς λόγους στο πανέμορφο Βουκουρέστι.

     Καταλαβαίνουμε απολύτως τον Συνασκούμενο Εφιπποτοξότη Ιφικράτη διότι, όντως, η γοητεία ενός χρήσιμου ανασκολοπιστή εμπνέει όλους μας έχοντας κατά νου τους "δικούς μας", αξίους ανασκολοπισμού, ηγεμονίσκους, ευχόμενοι να τους δούμε γρήγορα πάνω στο παλούκι!

     Ωστόσο, ο Ιφικράτης μας δεν παύει να ασκείται και στην αγαπημένη του Σπαθασκία λαμβάνοντας μέρος σε υπαίθρια μαθήματα, σε κατάφυτο πάρκο της Ρουμανικής πρωτεύουσας, λόγω του ότι και ο Ρουμανικός λαός υφίσταται την απάτη του ...κοροϊδοϊού εφ΄ όσον και η Ρουμανία άγεται τεχνηέντως στον αναγκαστικό τοκογλυφικό δανεισμό δια της διεθνούς μεθοδεύσεως που κάνει τις οικονομίες να καταρρέουν και τους τοκογλύφους τραπεζίτες να ...ευτυχούν!

     Ο Ιφικράτης ασκείται με την Σχολή HEMA (Historical European Martial Arts) Ρουμανίας κι όλοι του ευχόμαστε καλή συνέχεια μιας και ο μόνιμος τόπος διαβιώσεώς του είναι πλέον το Βουκουρέστι!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΧΑΛΚΙΔΟΣ"

     Kαταφέρνοντας να επιστρέψει στην Πατρίδα, μόλις την τελευταία στιγμή, ο Αρχηγός των "Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος και Σχηματαρίου" Εφιπποτοξότης Γ. Σταυριανόπουλος - Ιφικράτης, παρά τις αχαρακτήριστες "απαγορεύσεις" υπό το πρόσχημα του "κορωναϊού" και την ως εξ αυτών αδυναμία ανασυντάξεως των Μελών των Παραρτημάτων του για κοινές Προπονήσεις, ο ίδιος βρίσκει συνεχώς τον τρόπο να διατηρείται στην πρέπουσα φυσική κατάσταση ώστε να μπορέσει, μετά την άρση των ανυπόστατων απαγορεύσεων να επιστρέψει στα εκπαιδευτικά του καθήκοντα.

     Μπορεί το κράτος με την συμπεριφορά των "ειδικών" εκπροσώπων του να εξευτελίζεται αυτοαναιρούμενο και αυτοδιαψευδόμενο ως προς την "επικινδυνότητα" της, δήθεν, "πανδημίας" με εικόνες όπως η παραπάνω, όμως, οι "Έλληνες Κένταυροι" αποφεύγοντας την τρομοκράτηση που εντέχνως ενσπείρουν τα κρατικά φερέφωνα τηρούμε τους κανόνες προλήψεως του ιού της μεταδιδόμενης εποχικής γρίπης η οποία, κάθε χειμώνα, συνιστά τον ίδιο ετήσιο κίνδυνο και τίποτε παραπάνω!

     Την φορά αυτή ο Ιφικράτης επέλεξε μιαν ιδανική παραλία στο τόπο του και "μετέφερε" εκεί το ασκησιολόγιο Σπάθης που διδάχθηκε στη σχολή του Βουκουρεστίου όπου διέμενε πριν επιστρέψει λόγω των γεγονότων.

     Το "practice and practice and practice" του Δασκάλου μας Kassai Lajos για τους "Έλληνες Κενταύρους" είναι κανόνας απαράβατος και ο Ιφικράτης, όπως και όλοι μας, φροντίζουμε να τον τηρούμε παρά τις αντίξοες συνθήκες που υφιστάμεθα, διαμορφωμένες από ένα ανήθικο και ανθελληνικό κράτος!

     Κι ενώ τα "κράτη" έρχονται και παρέρχονται, οι "Έλληνες Κένταυροι" διατηρούμε αναλλοίωτες τις Αξίες μας για διαρκή ομαδική και ατομική πρόοδο και αυτοβελτίωση, περιφρονώντας περιστασιακούς δυνάστες και λοιπά σκύβαλα τα οποία υπηρετούν αφέντες εχθρικούς προς το δικόμας εθνικό και κοινωνικό συμφέρον!

      Έτσι, ο Ιφικράτης μας, δεν παρέλειψε να εργασθεί και στον Σταύλο όπου φρόντισε τους αργοσχολάζοντες Ίππους, συναντώντας και τις δύο νέες φορβάδες οι οποίες, προσφάτως, ήρθαν να προστεθούν στο έμψυχο δυναμικό της σταυλικής "οικογενείας". Και σύντομα θα έχουμε τα ακόμη καλύτερα νέα του!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΧΑΛΚΙΔΟΣ"

     "Μαντρωμένος" στο σπίτι του μαζύ με όλους τους Έλληνες και ο Αρχηγός του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας και Σχηματαρίου", Εφιπποτοξότης Γ. Σταυριανόπουλος - Ιφικράτης, δεν παρατηρεί μόνον "από το παράθυρό του" τους, κατά κύματα, εισρέοντες ...ξεμάντρωτους παράνομους ξένους να κατακλύζουν τη χώρα μας, αλλά φροντίζει και να ασκείται.

     Ο τεχνητός πανικός του κορωναϊού βρήκε τον Συνασκούμενό μας στο εξωτερικό απ΄ όπου επέστρεψε για να τεθεί σε 14ήμερη καραντίνα, όταν οι ορδές της λαθρομεταναστεύσεως διασχίζουν ανεξέλεγκτες το προτεκτοράτο των Αθηνών και ...πέριξ μιας και δεν ξέρουμε, πια, μέχρι που φτάνει η "Ελλάδα"! Και επιστρέφοντας, η μεν ατομική του καραντίνα επιδεινώθηκε σε ...πανεθνική, αλλά ο ίδιος δεν έπαψε να ασκείται, όπως και οι "Έλληνες Κένταυροι" δεν υποκύψαμε στο "φιάσκο" της ανύπαρκτης πανδημίας, όπως δικαίωσε τις προηγούμενες θέσεις μας ο "Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας" με αναλυτικήν ανακοίνωσή του σήμερα.

     Έτσι, ο Ιφικράτης μας μετέφερε στην αυλή του σπιτιού του όλη την διδασκαλία της Σχολής Σπαθασκίας του Βουκουρεστίου όπου εκπαιδεύθηκε και την συνδύασε σε μία ατομική ημερίδα με την διδασκαλία Τοξοβολίας της Ομάδος μας, εμφανέστατα επηρεασμένος από το υπέροχο ασκησιολόγιο των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" εκεί, στην πανέμορφη Χαλκίδα!

     Υπέροχοι οι, όπου γης "Έλληνες Κένταυροι" καταφέρνοντας να ασκούμεθα ακόμη κι εκεί που σέρνεται η θνητότητα των ηλιθίων εκ του μη όντος!

     Καθένας επιλέγει τον τρόπο που ζει ή πεθαίνει κι εμείς οι "Έλληνες Κένταυροι" αρνούμεθα να πέσουμε στη παγίδα των παγκοσμιοποιητών-χειραγωγών των κοινωνιών οι οποίοι εντέλλονται την απομόνωση και την αδράνεια ως ένα βήμα πριν την δολοφονία των ηλιθίων! 

ΜΕ YUKATA ΠΕΡΙΟΔΟΥ EDO

    Κουβαλώντας στις αποσκευές του πολλά σκαμπρόζικα νέα από την ζωή της ...Δανίας, η έδρα της Ομάδος μας υποδέχθηκε σήμερα τον Δραγόνο της Βασιλικής Φρουράς της Δανίας και, βεβαίως, "Έλληνα Κένταυρο", Δημήτρη μαζύ με τον Μηνά, για να ανταλλάξουμε "ειδήσεις", ενδιαφέροντα "κουτσομπολιά" και, εν γένει, σκέψεις, χωρίς να παραλείπουμε και το δημιουργικό έργο το οποίο σήμερα ήταν ο πειραματισμός μιας ασκήσεως φύσει σπαθιστικής αλλά με σημασία πολύ σημαντικότερη για την καθημερινότητα του Ανθρώπου, ως αναπλήρωμα της αδυναμίας μας να ιππεύσουμε λόγω του ότι σήμερα το Ιππευτήριό μας είχε διατεθεί για την διοργάνωση του πρωταθλήματος της Υπερπηδήσεως Εμποδίων.

     Στην οπλομαχητικήν ορολογία η συγκεκριμένη άσκηση επάνω στην οποία πειραματιστήκαμε, ονομάζεται "Rapier and Cloak" αλλά στην περίπτωσή μας δεν την επιχειρήσαμε ούτε με Rapier, ούτε με Cloak. Ανασύραμε από τα περιεχόμενα της έδρας ένα ζευγάρι ξιφών ασκήσεως κι ένα ολομέταξο, μουσειακό, κομμάτι κιμονό περιόδου Edo για να βοηθήσουμε ακόμη περισσότερο τους Συνασκουμένους Μηνά και Δημήτρη να εντείνουν την προσοχή στους χειρισμούς τους ώστε να μη προξενήσουν ζημία στο πολύτιμο αυτό ύφασμα και, ομολογουμένως, η σκέψη απεδείχθη σοφή διότι οι δύο Κένταυροι, από την πρώτη στιγμή που άγγιξαν αυτό το ύφασμα, ενέτειναν τόσο την προσοχή τους που οι χειρισμοί τους υπήρξαν καρποφόροι σε ελάχιστο χρόνο λόγω του δέους που ένιωσαν για το αντικείμενο.

     Όμως, αυτό το ύφασμα είχε και μία άλλη εκπαιδευτική ευεργεσία έναντι ενός συνηθισμένου Cloak. To Cloak (κάπα) είναι ένα ύφασμα βαρύ, συνήθως από τσόχα, του οποίου η χρήση για να "τυφλώσει" τον αντίπαλο δεν απαιτεί ιδιαίτερη δεξιότητα αφού το ίδιο το ύφασμα, λόγω του βάρους και του μεγέθους του επιτελεί την αποστολή του με την ελάχιστη δυνατή διαχείριση από την χρήστη. Αντιθέτως, το μεγάλο όσο και αραχνούφαντο ιαπωνικό ύφασμα που κινδύνευε να σχιστεί αν σκάλωνε πάνω στα αμέτρητα επικίνδυνα σημεία του χώρου ή στα ξίφη, απαιτούσε και ιδιαίτερα προσεγμένη χρήση του καρπού του χρήστη ώστε να καλύψει την όραση του αντιπάλου αποτελεσματικώς με την τεράστια δυσκολία της εκτελέσεως της κινήσεως της βεντάλιας λόγω του ελάχιστου βάρους του.

     Και για όποιον αναρωτηθεί για την νοοτροπία να χρησιμοποιήσουμε ένα μουσειακό αντικείμενο διακυβεύοντάς το σε έναν τέτοιο πειραματισμό με κίνδυνο να το καταστρέψουμε, η απάντηση είναι ότι τα πραγματικά πολύτιμα αντικείμενα δεν δικαιούται να τα κατέχει εκείνος που δεν μπορεί να αντλήσει από αυτά παιδευτικά διδάγματα και/ή δεν μπορεί να τα προστατεύσει μέσα στον χρόνο! Και στους "Έλληνες Κενταύρους" αυτό είναι μέρος της διδασκαλίας μας!

     Ο όλος πειραματισμός διήρκησε, χρονομετρημένα, σαράντα πέντε λεπτά με τους δύο Συνασκουμένους εναλλασσόμενους σε κάθε μία από τις τρεις φάσεις της ασκήσεως.

     Κατά την πρώτη φάση οι Συνασκούμενοι έμαθαν να ελέγχουν την λαβή του υφάσματος και την κίνηση του καρπού τους ώστε το ύφασμα να κατευθύνεται προς το πρόσωπο του αντιπάλου και να τον "στραβώνει".

     Στην ίδια φάση έμαθαν και την σημασία της αποστάσεως μεταξύ των δύο αντιπάλων αλλά και των βηματισμών ώστε να επιτευχθεί ο αντικειμενικός σκοπός.

     "Χειριστικός στοχασμός", λοιπόν, σ΄ αυτή την πρώτη φάση και κίνηση!

     Επειδή η ασφαλής χρήση των αγχεμάχων ("λευκών") όπλων απαιτεί την χρήση προστατευτικής προσωπίδος και στην περίπτωσή μας η αθροιστική παρεμβολή επικινδυνότητος του υφάσματος απαιτούσε ιδιαίτερη προστασία, η δεύτερη φάση ήταν, ασφαλώς, η ανάληψη των προστατευτικών προσωπίδων και η εξοικείωση της οράσεως των δύο Συνασκουμένων πίσω από την σήτα της προσωπίδας τους.

     Συνοψίζοντας την εμπειρία της προηγουμένης φάσεως (στοχαστικός χειρισμός και κίνηση) με την εξοικείωση της οράσεως που διαμορφώνει η σήτα, σ΄ αυτή την δεύτερη φάση οι Συνασκούμενοι προετοιμάστηκαν για την τρίτη και κυρίως φάση αυτής της ασκήσεως.

     Και τώρα, ήρθε η ώρα της αναλήψεως και των ξιφών για την σύναψη των προηγουμένων εμπειριών στην ολοκληρωμένη εκδοχή της ασκήσεως "Rapier and Cloak", ή, μάλλον, ξίφος ασκήσεως και μεταξωτό yukata!

     Στα χέρια του Δημήτρη και του Μηνά το ιαπωνικό μεταξωτό ύφασμα πέρασε με ασφάλεια της υπάρξεώς του πολλές φορές πλάι από επικίνδυνα σημεία κι ανάμεσα από τα σπαθιά τους χωρίς να το αγγίξει καμιά ...βάσκανη μοίρα.

     Με υπευθυνότητα κι επιδεξιότητα "Ελλήνων Κενταύρων", ο Μηνάς κι ο Δημήτρης χειρίστηκαν ύφασμα και σπαθιά "στραβώνοντας" κι απειλώντας ο ένας τον άλλο με απόλυτην ακρίβεια, ταχύτητα και ασφάλεια.

     Και, σε αυτή την τόσο απαιτητική, τρίτη φάση οι δύο Συνασκούμενοι, χωρίς να το αισθανθούν, επέδειξαν τέτοιαν αυτοσυγκέντρωση ώστε η κίνησή τους είχε την σιγουριά της κινήσεως του υπνοβάτη με την αυτοπεποίθηση ενός ...αιωρούμενου γκουρού!

     Έτσι, στο τέλος, όταν καθίσαμε να κάνουμε "απολογισμό" της ασκήσεως ακούσαμε τον Μηνά να μας λέει ότι ένιωσε ένα ευχάριστο κενό, χαλαρωμένος από την αφαίρεση του στρες της εργασίας του που είχε προηγηθεί και με τέτοια διάθεση που ενώ σκόπευε να φύγει με ταξί τώρα ήθελε να περπατήσει ευχαρίστως, ενώ ο Δημήτρης μας είπε ότι ένιωσε "διαλογισμένος" έχοντας απελευθερωθεί από πολλά διανοητικά "άχρηστα" και καταφέρνοντας ένα κενό "νου", ένα μάθημα "μικρής ευτυχίας"!

     Και μόνη άτυχη η Μέλια, το "κατακτητικό" θηλυκό beagle που λατρεύει τον Μηνά και ο οποίος, πλέον, πιθανώς θα προτιμά την yukata για να χαλαρώσει στο ανάκλιντρο όπου, όταν καταφεύγει, η Μέλια δεν τον αφήνει ποτέ μόνο.