ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

Η ΙΔΑΝΙΚΗ "ΕΙΚΟΝΑ" 

     H παραπάνω φωτογραφία προέρχεται από το τελευταίο μάθημα της Σχολής του Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων" το οποίο, όπως όλα, καταλήγει με καλπαστικές εξόδους Έφιππης Τοξοβολίας. Απεικονίζει τον Συνασκούμενο Γεώργιο Φούκα ο οποίος ξεκίνησε την έφιππη εκπαίδευσή του στη Σχολή μας την 4η Ιουλίου 2018, ενώ μέχρι σήμερα και με την μεσολάβηση των θερινών διακοπών, έχει ολοκληρώσει, μόλις, είκοσι μαθήματα. Ας σημειωθεί ότι κάλπασε στο ένατο μάθημά του  (21η Σεπτεμβρίου 2018). Όλα τα στοιχεία προέρχονται από τα αρχεία της Σχολής μας που τηρούνται λεπτομερώς ώστε να εξασφαλίζεται η πρόοδος των Συνασκουμένων μας και, επί τη βάσει αυτής, να σχεδιάζεται κάθε νέο μάθημά τους προκειμένου να μην χάνεται καμία δυνατότητα βελτιώσεως της εφιπποτοξοτικής τους προοπτικής. Μετά από είκοσι, λοιπόν, μαθήματα στο Ιππευτήριο, ο Συνασκούμενος Γεώργιος κατελήφθη από τον ...άτεγκτο φακό να αποδίδει τον ορισμό της Έφιππης Τοξοβολίας όπου: 

1. Kαι τα τέσσερα πέλματα του ίππου βρίσκονται υπεράνω 

    του εδάφους, κάτι που σημαίνει καλπασμό και την

    απολύτως ενδεδειγμένη στιγμή αφέσεως της χορδής.

2. Το βέλος μόλις έχει αρχίσει να εγκαταλείπει την χορδή και

    να κινείται προς εγκατάλειψη και του Τόξου, άρα, επίσης

    στην πλέον ενδεδειγμένη στιγμή αφέσεως με τον ίππο

    αιωρούμενο υπεράνω του εδάφους.

3. Κεφαλή και αυχένας κάθετα με το βλέμμα προς τον στόχο.

4. Κορμός κάθετος επί του "καθίσματος" με ελάχιστη κλίση

    προς τα εμπρός.

5. Γόνατο χαλαρό, όχι "σφιγμένο" με "χυτό" το πόδι, εφ'

    όσον, βεβαίως, δεν χρησιμοποιούνται οι αναβολείς. 

     Εις επίμετρον, η όλη ισορροπία και κίνηση του Ίππου μαρτυρά την ορθή ίππευσή του ανεξαρτήτως των ενδεχομένων παρακωλύσεων από τους τοξευτικούς χειρισμούς του Ιππέως του.

     Και ο Ιππέας θα ολοκληρώσει την καλπαστική τόξευσή του με πλήρη έκταση του χεριού του διατηρώντας την άψογη στάση και το"κάθισμά" του, παρά την φυγόκεντρο που αναπτύσσει η έκταση.

   Ανάλογη πρόοδο έχουν σημειώσει όλοι οι μαθητές της Σχολής του Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων" και στην Έφιππη Τοξοβολία, στην οποία όλοι ασκούνται σε κάθε τους μάθημα, ακολουθώντας μία διδασκαλία η οποία βασίζεται στην ενθάρρυνση της αναπτύξεως των προσωπικών ιδιοτυπιών των μαθητών και όχι σε επιμέρους κουραστικές παρεμβάσεις και διορθώσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει την μη κατάληξη όλων στον ιδανικό κανόνα του Εφιπποτοξότη.   

     Το "πείραμα" της λειτουργίας της Σχολής Ιππικού Θεάτρου στους κόλπους των "Ελλήνων Κενταύρων" παρατηρείται ότι αναπτύσσει στους μαθητές μας την  β ι ω μ α τ ι κ ή ν   ε ν σ υ ν α ί σ θ η σ η  του εφίππως τοξεύειν διότι υποβοηθά τον μαθητή να εισχωρήσει στον χαρακτήρα του πραγματικού πολεμιστή και όχι του, απλώς, "αθλουμένου" και αυτό κατατείνει σε ένα αμιγώς πολεμικό αποτέλεσμα, όπως πρέπει να επιστεγάζει κάθε πολεμική τέχνη.