ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΕΦΙΠΠΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ

     Mε βαθύτατη περίσκεψη και, ομοίως, αιδώ,, η σημερινή ημερίδα Ιππικού Θεάτρου μας τεκμηριώνει ότι η διαδασκαλία του Ιππικού Θεάτρου μπορεί να προορίζεται να αναδείξει εφίππους ηθοποιούς, αλλά, κυρίως, προορίζεται να αναδείξει  αρίσοτυς ...Ιππείς. Και κάτι ακόμη: τα όσα συνέβησαν σήμερα στο Ιππευτήριο επιβεβαιώνουν την ορθή αποκωδικοποίηση της ουσίας της διδασκαλίας του Ιππικού Θεάτρου από την υποδειγματική, στο είδος της, Σχολή η οποία αποτελεί και το πρότυπό μας.

     Σήμερα, λοιπόν, επιχειρήσαμε την πρώτη "δοκιμή" αποδόσεως εφίππου ρόλου όχι παραβιάζοντας το -για μας- "άβατο" της θεατρικής διδασκαλίας το οποίο αποτελεί ευθύνη του θεατρικού διδασκάλου μας Ιωάννη Δρίτσα,  αλλά "ιχνηλατώντας" το, καθαρώς, τεχνικό μέρος της συσχετίσεως του εφίππου ηθοποιού με τον Ιππέα! Δηλαδή, την ψυχολογία του εφίππου με την, ταυτόχρονη, τεχνική του!

     Το "φιλότιμο" ...πείραμα διεξήχθη με δύο λαμπρούς μαθητές της Σχολής Ιππικού Θεάτρου οι οποίοι έχουν επιδείξει διακεκριμένες ικανότητες όχι μόνον ως καλότατοι Ιππείς αλλά και ικανότατοι έφιπποι Τοξότες, ζυγώνοντας ήδη την ημέρα των εξετάσεών τους! Δύο αποτελεσματικοί Ιππείς οι οποίο,ι από καιρό, καλπάζουν και τοξεύουν με αξιοπρόσεκτη, μάλιστα, ευστοχία και ταχυβολία, παρά την αρχαριότητά τους, καταφέρνοντας, μάλιστα και να υπολογίζουν με μεγάλην ακρίβεια τα μήκη των καλπαστικών διαδρομών τους, μετατρέποντας τον Ίππο σε ...συρμό του μετρό! Κι όμως! Σήμερα δυσκολεύτηκαν τόσο πολύ να διαχειρισθούν την απλή έξοδο σε καλπασμό του Ίππου με αποτέλεσμα να ...εκνευριστούν χωρίς να μπορούν να αντιληφθούν το αίτιο της δυσκολίας, εκλαμβάνοντάς το, άλλοτε ως πρόβλημα του Ίππου και άλλοτε ως ανικανότητα δική τους. Τι είχε συμβεί; Μα τίποτε το ιδιαίτερο, πλην του ότι σήμερα έπρεπε να έρθουν σε επαφή με μια πρώτη διεκπεραίωση έφιππου θεατρικού ρόλου, υποχρεωμένοι να υποταχθούν στις απαιτήσεις του γνωστού ζενικού κοάν ..."παλαμάκια χωρίς χέρια"!  

     Και να φανταστεί κανείς ότι και σήμερα όπως και σε κάθε εκπαιδευτικήν ημερίδα όλα έγιναν κατά πως έπρεπε να γίνουν, ακόμη και οι προθερμάνσεις των δύο μαθητών πριν την έναρξη της ημερίδος.

     Σήμερα οι δύο Γεώργιοι θα έπρεπε να τραγουδήσουν μιαν άρια του Giuseppe Verdi ...πλένοντας ταυτοχρόνως τα ...δόντια τους αλλά και κάνοντας, την ίδια στιγμή, ...γαργάρα , με στοματικό διάλυμα! 

     Και στην αρχή, όταν εξηγήθηκε και στους δύο το αντικείμενο αυτής της απλής ασκήσεως τους φάνηκε έως και ...αστεία! Μα τώρα, τι μας ζητάνε, αυτό το απλούστατο που εμείς έχουμε καταφέρει τα δυσκολότατα; Αμ, δεν...! Και κάπως έτσι και οι δύο, κυριολεκτικώς, δεινοπάθησαν μέχρι να καταφέρουν κάποιους περιορισμένους καλπασμούς χωρίς και να τοξεύουν, αυτοί που, ως τώρα, έχουν πετύχει τα απαιτητικότατα!...

     Η ημερίδα ξεκίνησε, συνεχίσθηκε και ολοκληρώθηκε με συνθέτοντα μέρη πολλά και ασυνήθιστα, με το καθένα από αυτά να έχει την ιδιαίτερην εκπαιδευτική σημασία του για την ανάδειξη του τελείου Ιππέως ο οποίος απαιτείται στο Ιππικό Θέατρο.

     Τακτικές, αποστάσεις, κινήσεις, στάσεις, λόγος, χειρονομία, σ΄ αυτή την ημερίδα ήσαν στοιχεία απαραίτητα αλλά και αποτελούντα για τους δύο μαθητές ..."σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες".Και σήμερα, λόγω μιας άλλης παραμέτρου (όχι μην περιμένετε να την διαβάσετε διότι αυτά τα μαθήματα δεν μπορούν να διεξαχθούν ...άνευ διδασκάλου...) δεν ίσχυε το "βάζω πόδια για να βγάλω τον Ίππο σε καλπασμό" διότι σήμερα στο Ιππευτήριο έπρεπε να ηχήσουν ...παλαμάκια άνευ κρούσεως ...παλαμών!

     Κι ενώ το πίσω μέρος των ωραιότατων υποδημάτων των δύο μαθητών μας με τις λευκάζουσες αποτυπώσεις των αλάτων του ιδρώτος του Ίππου έδειχνε την φιλότιμη προσπάθειά τους η οποία, εν πολλοίς, παρέμεινε ..."αδικαίωτη", μόλις προς το τέλος αυτής της σπουδαίας ημερίδος αντελήφθησαν το "τι" δεν κατάφεραν και το πως θα μπορούσαν να το καταφέρουν, όχι τόσο για να εξελιχθούν σε καλούς ηθοποιούς αλλά σε αρίστους Ιππείς!

     Μετά την ανάρτηση αυτού του κειμένου, ο γράφων θα επιστρέψει στην καθημερινή ...ολονυκτία του προς αποκρυστάλλωση αποκωδικοποιητικών συμπερασμάτων για την ακεραίωση της ιππικής εκπαιδεύσεως των μαθητών της Σχολής του Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων", ωστόσο, είναι υπερήφανος διότι η αρχική σκέψη ότι το Ιππικό Θέατρο μπορεί να εξελιχθεί σε στυλοβάτη της προόδου των Εφιπποτοξοτών μας και μελλόντων ηθοποιών επιβεβαιώνεται γεωμετρικώς! Και ο Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης, διεκδικεί, πλέον, την αξιοπρεπέστερην αναβίωσή του.