ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΣ 

ΚΑΙ ΤΑ ..."ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ"

     Γευστικότατοι αν και πρώιμοι οι καρποί της συκιάς, τώρα το καλοκαίρι, που μας υποδέχεται πάντα έξω από το Ιππευτήριο, όσο μέχρι προ τινος οι υπέροχοι καρποί του κουμ-κουάτ μας περίμεναν και μας αποχαιρετούσαν στην είσοδο. Και λίγο πιο μέσα, την στιγμή της εφιππεύσεως, το καλωσόρισμα από τον φιλοφρονέστατο υέτιο Δία ο οποίος μας έστειλε τον όμβρο του χωρίς όμως να μας αποθαρρύνει να συνεχίσουμε τα μαθήματά μας.

     Υπέροχη η σημερινή εκπαιδευτική ημερίδα με τους «Έλληνες Κενταύρους» σε ομαδική πρόοδο και έναν Ίππο να εισέρχεται σιγά και μεθοδικά στο «τέμενος» της Έφιππης Τοξοβολίας εξοικειούμενος με το Τόξο. Και η πρώτη μεγάλη χαρά, σήμερα, όλων μας ήταν η "επιστροφή" του Αρχηγού μας στα έφιππα καθήκοντά του μετά από μία περίοδο αναγκαστικής αποχής .

     Ο Κωνσταντίνος μας σε μία πολύ σύντομη αλλά και πολύ ποιοτική "επανασύνδεσή" του με τον Ίππο επιβεβαίωσε τον κανόνα του ...μια φορά Ιππέας, πάντα Ιππέας. Και ξεκίνησε αυτή την επανασύνδεσή του από το σημείο που είχε αφήσει πίσω του, την βελτίωσή του στο ανακουφιστικό τροχάδην.

     Η σειρά των δύο Αμαζόνων μας, εν συνεχεία, με την Χρυσούλα να βελτιώνει και αυτή τον ανακουφιστικό τροχασμό της και την Δήμητρα να "βαθαίνει" το "κάθισμά" της.

     Εκρηκτική η Χρυσούλα, έχει "συλλάβει" την ουσία του ανακουφιστικού και επιδίδεται σε παραλλαγές και ...Rondo Capriccioso, ;όχι βεβαίως του...Saint-Saëns, αλλά εντελώς δικής της ...μεταγραφής.

     Αυτή την σύνθεση φαντάσθηκε ο Ιδρυτής της Ομάδος όταν την είδε να ιππεύει και να ...γλωσσεύει όπως κατά κανόνα, αποκαλύπτοντας έναν γενναίο χαρακτήρα και μια φυσική ευγένεια που χαρακτηρίζει πραγματικούς πολεμιστές.

     Η γλυκύτατη Δήμητρα υπό την διδασκαλία του Κωνσταντίνου μας απαθανατίστηκε ως ένα "χάρμα ιδέσθαι" Αμαζόνος, με ένα έως ...ιδανικό "κάθισμα" σε ασκήσεις συραγωγέως.

     Εκπληκτικός Εκπαιδευτής, πια,  ο Κωνσταντίνος "ψυχανεμίζεται" σωστά και εξ αρχής τον συγκερασμό δυνατοτήτων και αναγκών Δασκάλου-Ίππου και μαθητή με αποτέλεσμα μια δεδομένη πρόοδο και για τους τρεις, αφού, σε αυτό το "παιγνίδι" όλοι μαθαίνουν, όλοι εκπαιδεύονται και πρώτη απ΄ όλους η Δήμητρα. Και ο παππούς, "επισυνδεδεμένος" με το νου αυτού του νεαρού ταλαντούχου Εκπαιδευτή όπως ο κοριός της παρακρατικής Ε.Υ.Π. με ...τηλεφωνικές συνδέσεις, κάθεται σε μιαν αναπαυτική γωνιά και παρακολουθεί ευδαίμων τον Κωνσταντίνο που άγει την Ομάδα και τους μαθητές μας με ασφάλεια προς την πρόοδο. όμως αυτός ο περίεργος παππούς που δε σέβεται καθόλου τα ...άσπρα του μαλλιά δεν κάθεται για πολύ στην αναπαυτική του πολυθρόνα σκεπασμένος με τη καρό κουβέρτα του αλλά, νάτος πετιέται και ξάφνου εφιππεύει κρατώντας το Τόξο, για να προετοιμάσει τον Ίππο για την Έφιππη Τοξοβολία.

     Αυτοί οι παππούδες που δεν έχουν επίγνωση ότι σε λίγο θα είναι ...εβδομήκοντα, είναι ό,τι πιο γραφικό σε ένα Ιππευτήριο μην έχοντας καταλάβει ότι, προϊόντος του χρόνου, είναι απαραίτητο να προκύπτει στον Άνθρωπο και μια κάποια ...ωρίμανση. Έτσι, ο σταθερώς παλιμπαιδίζων παππούς αυτής της Ομάδος, σήμερα "έκλεψε" από τα εγγονάκια του την πανέμορφη φοραδούλα και την έκανε να αγαπήσει ακόμη περισσότερο το Τόξο, το οποίο σύντομα θα "κελαδάει" πάνω από την ράχη της στα χέρια των Εφιπποτοξοτών μας.

     Και, επειδή όλη η σημερινή εκπαιδευτική ημερίδα ήταν δομημένη επάνω στον ανακουφιστικό τροχασμό, ο παππούς ευθυγραμμίστηκε με αυτό και εξετέλεσε την εξοικείωση του Τόξο σε ...ανακουφιστικό τροχασμό, κάτι πρωτότυπο για τους διεθνείς κανόνες της Έφιππης Τοξοβολίας. Όμως, είπαμε... Αυτός ο παππούς έχει, πια, το ...ακαταλόγιστο... 

     Ο επίλογος αυτής της διασκεδαστικότατης αλλά και ποιοτικότατης ημερίδος γράφτηκε με παππού και εγγονό να εξοικειώνουν την φοραδούλα με τον ήχο της παλλόμενης χορδής και τον αιφνιδιασμό της πτήσεως των βελών σε ένα κάτι τις για ...πιάνο με τέσσερα χέρια. Τα χέρια του παππού στην υπέροχη φοραδούλα και τα χέρια του εγγονού στο Τόξο, την χορδή και τα βέλη. Αυτό κι αν ήταν ...ρεσιτάλ... 

     Στο τέλος, το χαμόγελο του παππού πελώριο βλέποντας τις προόδους των εγγονών του και η ευτυχία του εμφανής στη φωτογραφία που του έκανε, αιφνιδιαστικά, η Χρυσούλα. Και αυτός που οι "καλοθελητές" λίγες ημέρες πριν τον ενεφάνισαν ως ...αγνοούμενο της πυρκαϊάς στο Μάτι, κάθε άλλο παρά έδειχνε ...πυρόπληκτος αλλά ...ευδαιμονέστατος εν μέσω ευδαιμόνων "Ελλήνων Κενταύρων". Και καταφέρνοντας να ελέγχουμε τα δυσμενέστατα "σημεία των καιρών" κατόπιν προσεκτικής εκτιμήσεως των συμπερασμάτων του κ. Χρήστου Άρχου, παρά την κρισιμότητα της διανυομένης περιόδου, το χαμόγελό μας προοιωνίζεται μόνιμον... Σ΄ αυτή την Ομάδα φαίνεται ανακαλύψαμε το "ευ ζειν" γενόμενοι όλβιοι έστω και εν μέσω δυστυχούντων άνευ λόγου και αιτίας...