ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΤΟ ΦΙΛΟΚΙΝΔΥΝΟΝ ΔΙΩΚΤΕΟΝ ΕΣΤΙ

[Αριστοτέλους του Θρακός, του νεωτέρου]

     Αποφύγετε το googlάρισμα για να βρείτε ποιος είναι αυτός ο Αριστοτέλης ο Θραξ ο ...νεώτερος.

     Αυτός ο Αριστοτέλης είναι ο ένας από τους δύο "δράστες" της τελευταίας ομαδικής Προπονήσεως Παραδοσιακής Τοξοβολίας της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" η οποία σχεδιάσθηκε με έμπνευση μία αποστροφή περί του "φιλοκινδύνου" από το "Φιλοσοφικόν Δοκίμιον"  του Γ. Γ. Κοζάκη Τυπάλδου [1839] που απαντήσαμε σε προηγούμενη ανάρτηση.

     Το σημείο το οποίο επελέγη γι αυτή την Προπόνηση είναι ένα από τα πιο ενεργειακά του .. βράχου επάνω στον οποίο "βαίνει" και "άττει (ορμά) το φώς (Λυκ) την στιγμή που ανατέλλει ο θείος και ζωοποιός Ήλιος. Στο ίδιο σημείο είχαμε και πάλι οργανώσει ομαδικές Προπονήσεις αλλά όσο περνά ο καιρός η δημοκρατικότατη γραικία υπελίσσεται στη δίνη της μηδενιστικής αντιφασιστικότητός της με αποτέλεσμα, σήμερα να βρούμε πεσμένο από την έλλειψη φροντίδος το αγαπημένο μας δέντρο που άλλοτε μας πρόσφερε τη ζωτική σκιά του. Και ξέρουμε ότι όσο παρατείνεται η εθνομηδενιστική δημοκρατικότητα τόσο η γραικία θα πεθαίνει και μαζύ μ΄ αυτή και η γη των Ελλήνων. Όμως, εμείς, περισώζοντας τον προγονικό Πολιτισμό, συνεχίζουμε να ανελισσόμεθα ακόμη και εν μέσω γενικής υπελίξεως κι έτσι αξιοποιήσαμε και το πεσμένο δέντρο προς όφελός μας.

     Πράγματι, το κουφάρι του άλλοτε πελώριου πεύκου αξιοποιήθηκε ως βατήρας αποκτήσεως καλύτερου "πατήματος" ισορροπίας της Γραμμής Βολής η οποία, σήμερα θα έπρεπε να "ζευγαρώσει" αρμονικά δύο πολύ ιδιαίτερες τοξευτικές παραμέτρους, την κιναισθησία και την στοχαστικήν αντίληψη.

     Η δυσκολία της αναρριχήσεως στον πεσμένο κορμό που είχε "καθίσει" υπερυψωμένος εν μέσω δύο πλαγιών ενός ημικρατήρος, ήταν το "καλωσόρισμα" των δυσκολιών αυτής της αρκετά δύσκολης, από πολλές πλευρές, Προπονήσεως.

     Πριν από ο,τιδήποτε άλλο, οι μετέχοντες στην ιδιότυπη, αυτή, Γραμμή Βολής την οποία όριζε ο πεσμένος κορμός, ισορρόπησαν με ελεγχόμενα και επαναλαμβανόμενα ημικαθίσματα ώστε να εμπεδώσουν το "ευσταθώς ίστασθαι" πριν ξεκινήσουν τις ομαδικές προθερμαντικές τοξεύσεις.

     Οι προθερμαντικές τοξεύσεις δεν ήσαν παρά εμπηκτικά πυρά επί στόχου μεταβλητού σημείου ώστε να απενοχοποιηθεί στον καθένα το αίσθημα της ασταθείας πριν εκκινήσει η κυρίως Προπόνηση. Κι αυτό διότι τούτη η Προπόνηση εμπεριείχε πολλούς κινδύνους αφού, για τους "Έλληνες Κενταύρους", όπως είπαμε, το φιλοκίνδυνον διωκτέον εστί.

     Ο στόχος-..."σκαντζόχοιρος" έδειξε ότι, από τον Αρχηγό της Ομάδος μέχρι τον 13χρονο Ορφέα μας, όλοι βρήκαν αμέσως την ισορροπία, την ευστάθεια και την στοχαστική επάρκειά τους.

     Αυτό το εισαγωγικό "σενάριο", εκτός των άλλων, προσομοίαζε και σκηνικό ενέδρας, "χωσιάς"  πολύ ...οικείο σε εμάς τους "χωσιάριους".

     Ειδικώς, ο Αρχηγός της Ομάδος μας έκανε και μία ωραία επίδειξη εφορμήσεως αφ'  υψηλού σημείου υπερπηδώντας επάνω από τα πυκνά και ψηλά κλαριά του πεσμένου πεύκου ακριβώς όπως και υπό συνθήκες εμπλοκής.

     Και όλη αυτή η εναρκτήρια διαδικασία με πρωτότυπη και υπερυψωμένη την Γραμμή Βολής και της εξ αυτών ιδιαιτερότητές εισήγαγε τους Συνασκουμένους τάχιστα στην αυτοσυγκεντρωτική ατραπό που ήταν απαραίτητη για την συνέχιση του προπονητικού ασκησιολογίου.

     Η κυρίως Προπόνηση ήταν η συνέχεια και σε αυτή ο βαδιστικός και τροχαστικός συντονισμός κατά δύο ξεχωριστούς ζυγούς τεσσάρων Συνασκουμένων ο καθένας, ήταν το βασικό ζητούμενο.

     Αυτό το βασικό ζητούμενο  ήταν απαραίτητο για λόγους ασφαλείας διότι η, εν κινήσει, ομαδική και συντεταγμένη, τόξευση επί πλευρικού στόχου και, μάλιστα, στα δεξιά της πορείας κινήσεως και με όλους τους Συνασκουμένους δεξιόχειρες [ανάστροφη τόξευση] ήταν και δύσκολη και επικίνδυνη, εκθέτουσα σε κίνδυνο πλήξεως τους δεξιά κινουμένως Συνασκουμένους από τους εξ αριστερών ομοζύγους τους.

     Η άσκηση αυτή διεξήχθη σε βηματισμούς βάδην και τροχάδην, με συντεταγμένη ζύγιση και στοίχιση, ομαδικώς και ατομικώς.  

     Παρά την δυσκολία του ανάστροφου χαρακτήρος, με τον στόχο δεξιά δεξιοχείρων Τοξοτών, αλλά και την ειδική δυσκολία του κατωφερικού και χαλικόστρωτου εδάφους, οι Συνασκούμενοι εξετέλεσαν επακριβώς τις τοξεύσεις τους λαμβάνοντας υπ΄ όψη τις λεπτομερείς οδηγίες τις οποίες τους έδωσε, πριν ξεκινήσουν, ο Αρχηγός Βολής. 

     Άψογος, παρά την, μόλις, τρίτη συμμετοχή του σε ομαδική Προπόνηση ο 13χρονος Ορφεύς μας και, βεβαίως, παρά το δυσκολότατο περιεχόμενο αυτής της Προπονήσεως.

     Ομοίως άψογος και ο μύστης της Ελληνικής Πυροβασίας, Συνασκούμενος Γεώργιος Βραίλας ο οποίος, όταν δεν δαμάζει πυρωμένα κάρβουνα πατώντας γυμνόπους επάνω σε αυτά μας τιμά με την παρουσία του ανάμεσά μας.

     Εύστοχη και η Έλσα μας η οποία σε κάθε Προπόνηση αναδεικνύει ολοένα και περισσότερες ικανότητες με αποκορύφωμα την τελευταία εντυπωσιακή ανταπόκρισή της σε ένα ασκησιολόγιο τόσο υψηλών απαιτήσεων.

     Οι "παλιές καραβάνες" δεν χρειάζονται σχόλια και η εικόνα τους τα λέει όλα.

     Η ιδία αιδήμων σιγή είναι απαραίτητη και για τον Υπαρχηγό της Ομάδος μας Γεώργιο του οποίου η σταθερότητα είναι εμφανής.

     Τέλος, ο ..."Ελβετικός Σουγιάς" όπως αποκαλεί την Χρυσούλα μας ο Εκαπιδευτής υπό επίβλεψη Μηνάς, λόγω των πολλών ικανοτήτων της, απλώς, έκανε για άλλη μια φορά ...διδασκαλία δυναμικής κινητικής ευστοχίας.

     Και πάλι ένας στόχος-..."σκαντζόχοιρος"  τεκμηρίωσε το επιτυχές αποτέλεσμα, με ελάχιστα βέλη να έχουν διαφύγει εκτός, με όλους ασφαλείς και με όλες τις κινητικές παραμέτρους να έχουν τηρηθεί ευλαβώς.

     Η Προπόνηση συνεχίσθηκε με αντίστροφη διεύθυνση επί ανωφερικού, τώρα, εδάφους υπό τις ίδιες συνθήκες κινήσεως, ζυγίσεως, στοιχίσεως και τοξεύσεως και με την ίδια επιτυχή κατάληξη.

     Αργότερα, στην έδρα της Ομάδος, ο ...πληθυσμός ανασυντεταγμένος, έκανε τον απολογισμό της Προπονήσεως έμπλεως χαράς κι αδελφοσύνης. Και κάποιοι απολαμβάνουν και το κάθισμα σ' εκείνες τις ιστορικές σέλλες της πολυνίκη Γερμανικής Ομάδος Ντρεσάζ των υπέροχων Ολυμπιακών Αγώνων του Βερολίνου του 1936.

     Και "κάποιοι" που ετοιμάζονται για μετεγκατάσταση στο εξωτερικό για επαγγελματικούς λόγους, 'συλλαμβάνονται" από τον φακό πολύ στοχαστικοί σκεπτόμενοι ότι θα αφήσουν πίσω, εκτός των άλλων και ένα τόσο ¨οικογενειακό" περιβάλλον από το οποίο θα λείψουν και θα τους λείψει.

     Παρά ταύτα, οι στιγμές που ζήσαμε, ζούμε και θα ζούμε στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" είναι οι καλύτερες αναμνήσεις για όλους μας κι ό,τι θα πάρουμε "μαζύ" μας, όπου μα "όπου" και να πάμε...

     Και γι αυτές τις στιγμές χαιρόμαστε ξέροντας ότι ακόμη κι αν τα πάντα γύρω μας καταρρεύσουν οι ψυχωφελείς εμπειρίες που βιώνουμε με ποιοτικούς Συνασκουμένους  είναι ένα προνόμιο για ελάχιστους στην εποχή μας... Άλλωστε, αυτή είναι η δική μας πολιτική την οποία ασκούμε ως πολιτικά, κατά τον Σταγειρίτη Αριστοτέλη, όντα, εισφέροντες στον Πολιτισμό, εν αντιθέσει με τους χθαμαλούς κομματισμένους δημοκράτες οι οποίοι, μέσα στην αντιφασιστική υστερία τους, αποδομούν τον Πολιτισμό, παρασύροντας σε παγίδα και πολλούς από όσους -τύποις- δηλώνουν ότι τους αποστρέφονται...