ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΠΑΙΔΑΓΩΓΩΝΤΑΣ, ΚΑΤΑ ...ΦΥΣΗ

     Η αποτυχία των δυτικών -και όχι μόνον- Κοινωνιών έγκειται στην αποτυχία της Παιδαγωγικής τους, μιας "Παιδαγωγικής" στείρα ανθρωποκεντρικής η οποία αρνείται την Πολεμική Αρετή ως κεντρικό άξονα επιβιώσεως, υποκαθιστώντας την με φρούδες πασιφιστικές ονειρώξεις "πασπαλισμένες" με ενθαρρυνόμενη και υποβοηθούμενη ...ηλιθιότητα.

     Έτσι, ένα σημερινό δεκαπεντάχρονο χρειάζεται "γονική συναίνεση" για να παρακολουθήσει μια τηλεοπτική ταινία αλλά, στην ίδια ηλικία μπορεί άνευ συναινέσεως του οιουδήποτε να αλλάξει το ...φύλο του. Ο στραγγαλιστικός έλεγχος των μαζών από τους συστημικούς "διανομείς" της, δήθεν, ευημερίας τους, προϋποθέτει την αντικατάσταση της κατά Φύση Παιδαγωγικής από μία χειραγώγηση καμουφλαρισμένη με το απατηλό "λούστρο" μιας δήθεν "ευζωίας" η οποία αποτελεί την συνισταμένη ενός ολέθριου αποφυσικισμού.

     Στην Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας των "Ελλήνων Κενταύρων" μπορεί το κυρίως αντικείμενο να είναι η διδασκαλία μιας αρχέγονης, ιππικής Πολεμικής Τέχνης, όμως, με αυτήν ως "εφαλτήριο", επιδιώκεται ο παιδαγωγικός εκφυσικισμός των χαρακτήρων των Μελών μας και η επαναχάραξη ενός παιδαγωγικού προσανατολισμού αποκαταστατικού [στο μέτρο των δυνατοτήτων μας] του οικτρού αποτελέσματος της αντιφυσικής μαζικής "Παιδαγωγικής" η οποία στιγματίζει την εποχή μας.

     Διδασκόμενοι τον σεβασμό της ζωής, δια της κατανοήσεως της σημασίας του Πολέμου ως απευκταίου αποτελέσματος αδυναμίας συνεννοήσεως των ανθρώπων, εκπαιδευόμαστε στη χρήση του Τόξου ως παραμέτρου του "Si vis pacem, para bellum", μέσα σε ένα εντελώς φυσικό περιβάλλον που αναδεικνύει την σχέση του Ανθρώπου με τη Φύση.

     Και τα Μέλη μας, κυρίως τα έχοντα γονικήν ιδιότητα (αν και αυτή την ιδιότητα την αισθανόμεθα όλοι, ακόμη και οι μη έχοντες δικά μας παιδιά) θεωρούμε ότι όλοι ανεξαιρέτως, ενήλικες και ανήλικοι, άνδρες και γυναίκες, αρχάριοι και προχωρημένοι, αποτελούμε μια ολιγάριθμη Κοινωνία υποχρέων προς ορθή παιδαγώγηση εαυτών και παιδιών, κάτι που εφαρμόζουμε στην καθημερινή μας συνάσκηση.

     Παραδείγματα γονέων-Παιδαγωγών πάμπολλα στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων".

     "Σπαρτιάτισσα" από το ...Καζακστάν η Χρυσούλα, δεν διαπρέπει απλώς στην Έφιππη Τοξοβολία αλλά και στα οικογενειακά και επαγγελματικά καθήκοντά της, όπου κι αν βρεθεί. Ο υγιής και δημιουργικός χαρακτήρας δεν αποτελεί τοπικιστικό "μονοπώλιο" κανενός λαού αλλά γονιδιακή ιδιότητα εντοπιζόμενη, ξεχωριστά, στα άτομα.

     Δεν την βλέπουμε κάτω από τα σεσουάρ των κομμωτηρίων να ξοδεύει χρόνο επικαλούμενη "άγχος" και "ανία" όπως συνηθίζει ο κανόνας των ομοφύλων της σήμερα, αλλά την βλέπουμε να ασκείται με το βρέφος της στην αγκαλιά ακόμη και πάνω στον Ίππο.

     Η Χρυσούλα μεγαλώνει το παιδί της έχοντάς το δίπλα της ακόμη και στη Γραμμή Βολής, αφιερώνοντάς του, στοργικά, την προσοχή της ώστε να του μεταλαμπαδεύσει την δική της αγάπη για την Τοξοβολία που βοηθά το άτομο στην αυτοσυγκέντρωση και, έτσι, στην ευστοχία του καθημερινού βίου.

     "Σπαρτιάτισσα" από το ...Μεσολόγγι και η Αμαλία μας. Μητέρα σπουδαία που και αυτή δεν αφήνει το παιδί της ούτε για μια στιγμή μακρυά από όσα επέλεξε ως ωφέλιμα κι ευχάριστα για την ίδια, δηλαδή, την Έφιππη Τοξοβολία και τις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες.

     Και η Αμαλία μας δεν "παρκάρει" το παιδί της ανεξέλεγκτο από την επίβλεψή της και την απολαμβάνουμε να το φέρνει μαζύ της σε κάθε Προπόνησή της, σε κάθε δράση της, μέσα στην Ομάδα, δείχνοντάς του το, κατά Φύση, "μονοπάτι".

     Κι έτσι, ο νεαρός βλαστός της αγαπημένης Συνασκουμένης μας κάθε φορά που βρίσκεται ανάμεσά μας, ανακατευθύνεται σε υγιείς "ορίζοντες" μέσω της φυσικής παιδαγωγικής "ατραπού", απολαμβάνοντας την αγκαλιά όλων μας.

     Και ενώ όλα αυτά τα κατά Φύση συμβαίνουν στη ολιγάριθμη κοινωνία των "Ελλήνων Κενταύρων", στην ευρύτερη και πολυάριθμη σπαρασσόμενη κοινωνία των εκατομμυρίων αποφυσικοποιημένων ανθρώπων των τσιμεντουπόλεων η "Παιδαγωγική" είναι ..παρά Φύση. Εκεί, οι μάνες "παρκάρουν" τα παιδιά τους σε "παιδικούς σταθμούς" για ...baby-"parking", όπου οι Ίπποι, ναι, αυτά τα ΕΜΒΙΑ πλάσματα, εκλαμβάνονται ως ...τελάρα ζωγραφικής για να χαράξουν πάνω στα σώματά τους οι νεαροί βλαστοί τις μουτζουρογραφίες τις οποίες οι "ιστρούχτορες" τους υπαγορεύουν ως ..."τέχνη", όπως στον παιδικό "σταθμό" της Θεσσαλονίκης με το όνομα "Κοπερτί", του οποίου ο διευθυντής Τάσος Γλατζής, είχε το θράσος να αποπειραθεί να δικαιολογήσει την κακοποίηση των Ίππων, εξορκίζοντάς την ως ..."θεραπευτικό πρόγραμμα". Και θα θέλαμε πολύ να δούμε τις αντιδράσεις του κάθε αγύρτη διαστροφέα ψυχών και χαρακτήρων αν του ζητούσαμε να σταθεί μπροστά στα πινέλα μας να του ζωγραφίσουμε τη πλάτη...

     Η κτηνωδία της αποφυσικοποιημένης κοινωνίας των διεστραμμένων, επιχειρεί με διάφορα προσχήματα να "στοκάρει" την κενότητά της μη διστάζοντας να "σερβίρει" και ως τελάρα ζωγραφικής σώματα ζωντανών Ίππων υπό τον "φερετζέ" μιας ύπουλης και απάνθρωπης "Παιδαγωγικής" η οποία ευτελίζει την ζωή και την ίδια την Φύση.

     Καθένας είναι ελεύθερος να διαλέξει ό,τι επιθυμεί σε μία διαστροφικώς λειτουργούσα κοινωνία, όπου το έμβιον [ζώον] θεωρείται ..."κτήμα" του ανθρώπου από τον ίδιο τον "νόμο" και στην οποία οι λέξεις "Ιππαγωγός" και "Κυναγωγός" είναι άγνωστες, αντικαθιστώμενες από την αισχρή λέξη "ιδιοκτήτης". Στην ίδια κοινωνία όπου τα ναρκωτικά, είτε υπό την μορφή "ουσιών", είτε υπό την μορφή αντιφυσικών "ιδεολογημάτων"  γεμίζουν τα πεζοδρόμια με αποτρόπαιες φιλελεύθερες εικόνες...

    Εμείς, επιμένουμε στην Παιδαγωγική κατά Φύση και θα επιμένουμε, προσηλωμένοι στο συμφέρον της ατομικής και ομαδικής υγείας της ολιγάριθμης, μεν, αλλά φυσικότατης δε κοινωνίας που διαμορφώσαμε εν μέσω των αυτοχείρων που μας περιβάλλουν.