ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

     Η προπονητική "διαχείριση" παιδιών και, μάλιστα, σε μιαν απαιτητικότατη πολεμική τέχνη όπως η Τοξοβολία, προϋποθέτει την ανάληψη υψηλών ευθυνών από τον Εκπαιδευτή και την εκ μέρους του επίδειξη υψηλής προσοχής αλλά και διάθεση υψηλής προπονητικής εμπειρίας.

     Και όλα τα προαναφερθέντα μεγιστοποιούνται υπό δύσκολες καιρικές συνθήκες, όταν ο Εκπαιδευτής λειτουργεί σε τόπο και χρόνο που το εκπαιδευόμενο παιδί, πλην των άλλων, κινδυνεύει ακόμη και μία παροδική εφίδρωση η οποία μπορεί να έχει σοβαρό κόστος υγείας.

     Ο εμπειρότατος επικεφαλής των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" Συνασκούμενος Χριστόφορος Κασφίκης όλα τούτα τα έχει πολύ καλώς υπ΄ όψη, όχι μόνον αναλαμβάνοντας υπευθύνως της εκπαίδευση παιδιών στην Σχολή του αλλά και ωφελώντας τα  τόσο με τα οφέλη της Τοξοβολίας αλλά και της διαμορφώσεως γαλήνιων, αυτοπειθαρχημένων και φυσικών χαρακτήρων.

     Αυτό που δεν μπορεί να επιτευχθεί στην Οικογένεια, στο Σχολείο, στον Στρατό, ασφαλώς κι επιτυγχάνεται σε μια σοβαρή Σχολή μιας πολεμικής τέχνης, όπου ο Εκπαιδευτής αναλαμβάνει την τεράστιαν ευθύνη της διαμορφώσεως ενός χαρακτήρος ο οποίος θα μπορεί να διαχειρίζεται κατά τον αποτελεσματικότερο τρόπο τον εαυτό του και τις δυναμικές παραμέτρους του.

     Γι αυτό και η ένταξη παιδιών σε σοβαρές (και μόνον!) Σχολές πολεμικών τεχνών συνιστά μιαν οικογενειακή υποχρέωση η οποία επενδύεται με μακροχρόνια "κερδοφορία" στην  παιδαγωγική εκείνων που αποτελούν την "συνέχειά" μας στο διηνεκές του αιώνιου χρόνου.

ΚΑΙ ΩΦΕΛΙΜΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ "ΚΑΛΑ"

 Το αρχικό ιδρυτικό όραμα της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" υπήρξε, πρωτίστως, παιδαγωγικό με έμφαση στην αγωγή της ψυχής επί τα βελτίω. Και αυτό το "επί τα βελτίω", κατά τον εμπειρικό προσανατολισμό του Ιδρυτή της, σημαίνει επαύξηση της γενναιότητος διότι μόνον οι γενναίοι είναι και ευγενείς, με την ευγένεια της ψυχής θεμέλιο χρηστότητος χαρακτήρος. Όμως, αυτό σημαίνει σοβαρότητα ασκήσεως και η σοβαρότητα, δυστυχώς, ενώ αναπτύσσει το, ουσιαστικώς, "ευ ζειν", περιορίζει το ..."διασκεδάζειν"!

     Με αυτό το σκεπτικό, τον Σεπτέμβριο του 2018, κατά την έναρξη της τότε Προπονητικής Περιόδου, ο Ιδρυτής της Ομάδος ανεκοίνωσε στα Μέλη της ότι, πλέον, παραμερίζουμε το "περνάμε καλά" και στη θέση του υιοθετούμε το 'περνάμε ωφέλιμα"! Και τότε κάποιοι "τρόμαξαν" και, ευλόγως, απεχώρησαν από μία Ομάδα στην οποία θα ήθελαν να περνούν "καλά"...

     Γνωστή στους επαίοντες η μεγάλη αναθεώρηση του  Maurice Béjart ο οποίος, σε κάποια στιγμή κορυφώσεως του έργου του, εδήλωσε ότι η Σχολή του, πλέον, είναι "πολεμική" και όχι "ειρηνική" ... Αυτό στην σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" χαρακτηρίζει την αφετηρία της "κοσμοθεωρίας" της, κάτι που σημαίνει και την σοβαρότητα της παιδαγωγικότητος στην οποία προσβλέπει. 

     Έχοντας κατά νου την άυλη ωφέλεια της ψυχής, λοιπόν, εκείνο τον Σεπτέμβριο του 2018 υποβαθμίσαμε το "καλά" και αναβαθμίσαμε το "ωφέλιμα", σήμερα όμως και με την λήξη της διήμερης εκπαιδευτικής ημερίδος στην Χαλκίδα που μόλις ολοκληρώθηκε και για την οποία θα ακολουθήσει ειδική ανάρτηση, διαπιστώνουμε ότι οι "Έλληνες Κένταυροι" είναι σε θέση να ισορροπούν το "ωφέλιμα" με το "καλά" οδηγούμενοι σε ένα αρμονικό αποτέλεσμα.

     Αυτό διαπιστώσαμε από την διαχείριση του χρόνου και των δραστηριοτήτων τους στο διήμερο της Χαλκίδος των Μελών μας που έλαβαν μέρος.

     Και διαπιστώσαμε, ότι εξίσου ευτυχή με τα Μέλη μας, ήσαν γύρω τους ακόμη και τα ζώα.

     Ένα τεκμήριο πραγματικής προόδου στην προσαρμοστικότητα την οποία απαιτεί η ανέλιξη χαρακτήρων η όλη λειτουργία της Ομάδος μας και τα αποτελέσματα ορατά στα πρόσωπα των "Ελλήνων Κενταύρων"! 

Μηνά Α. Τσομπανιάν

Εκπαιδευτή υπό επίβλεψη.

Ο ΙΠΠΟΣ, Η ΣΠΑΘΗ 

ΚΑΙ 

Η ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΕΝΟΣ ΙΔΑΛΓΟΥ

Ο Εφιπποτοξότης και Εκπαιδευτής υπό επίβλεψη 

Μηνάς Α. Τσομπανιάν

Ένα, μεστό νοημάτων, "αφιέρωμα" του Εκπαιδευτή υπό επίβλεψη, Εφιπποτοξότη Μηνά Α. Τσομπανιάν προς τους Συνασκουμένους του άξιο να μελετηθεί προς εξαγωγή συμπερασμάτων, ωφελίμων ειδικώς κατά τις κρίσιμες "στιγμές" που διερχόμεθα. Μία ζωτική αποσαφήνιση του νοήματος της εκπαιδεύσεως όλων μας στις Πολεμικές Τέχνες και της πρακτικής σημασίας αυτών των Τεχνών στην καθημερινότητα των πολλαπλών κρίσεων. Με ωριμότητα αυτοπαρατηρήσεως, ο αγαπημένος μας Εφιπποτοξότης ανατέμνει προσωπικά του βιώματα και αναδεικνύει τα εξαγόμενα από αυτά αποτιμώντας τα οφέλη της εμπειρίας του από την Πολεμική Τέχνη της Έφιππης Τοξοβολίας και των Εφίππων Πολεμικών Τεχνών με τις οποίες ασχολείται από χρόνων. Τον ευχαριστούμε για την εναργή καταγραφή των σκέψεών του και την κατάθεσή τους ως έναυσμα προβληματισμού όλων μας!

Η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων"

    Οι περισσότεροι πολεμιστές, διανοούμενοι όπως και φιλόσοφοι, ασπάζονται το ρητό ότι: "η επικείμενη κρεμάλα οξύνει το πνεύμα του ανθρώπου" εννοώντας ότι όταν ένα πρόβλημα γιγαντωθεί, τότε οι αισθήσεις μας λειτουργούν στο "nec plus ultra" τους, ώστε να το αντιμετωπίσουμε με σύνεση και ψυχραιμία, φέρνοντας εις πέρας την δοκιμασία που έτυχε στο διάβα μας.

     Τι συμβαίνει όμως στην περίπτωση του νεαρού μας Ιδαλγού που οι "κρεμάλες" οι οποίες ισχυρίζεται ότι βλέπει, δεν είναι παρά δημιουργήματα της φαντασίας του με αποτέλεσμα να σπαταλάει τεράστια ποσοστά ενέργειας προσπαθώντας να νικήσει έναν μη υπαρκτό εχθρό;

     Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην μέση. Σε μια κοινωνία η οποία βυθίζεται χωρίς επιστροφή στην πνευματική κενότητα και ψυχική "αγένεια" το να προσπαθεί κάποιος να κρατήσει ψηλά το λάβαρο των αξιών, είναι μια πράξη δυσβάσταχτη διότι επιλέγοντας τον δρόμο του "μοντέρνου πολεμιστή" προσπαθώντας να ταιριάξει ιπποτικές αξίες περασμένων αιώνων προσαρμοσμένες στον τωρινό αιώνα, και να ευημερήσει, το  μόνο αποτέλεσμα που θα φέρει, είναι να προκαλέσει στον περίγυρο του ερωτήματα, και στον εαυτό του πόνο. Σκοπός της ζωής όμως δεν είναι απαραίτητα η αναζήτηση της ευτυχίας, αλλά η εφαρμογή ενός ηθικού κώδικα πράττοντας το σωστό ,έχοντας την συνείδηση καθαρή, και με την σειρά του έχει ως αποτέλεσμα την ευτυχία.

     Υπάρχουν όμως και σήμερα υγιείς τρόποι στην "εν μέσω ερειπίων και πτωμάτων" εποχή όπως και ατραποί που βρίσκουν γόνιμο έδαφος τέτοιες προσωπικότητες για να ανθίσουν και να αναδειχτούν. Η ιππασία όπως και η σπαθασκία είναι κάποιοι από αυτούς. Πρώτον, διότι και οι δύο δραστηριότητες σφυρηλατούν δυναμικούς και ηγετικούς χαρακτήρες και κατά δεύτερον στις καθημερινές αντιμετωπίσεις των προβλημάτων λειτουργούν ως εφαλτήρια λογικής και όχι παρορμητικότητας για να "αποκρουστεί" η εκάστοτε απειλή η και πρόβλημα.

Ιππασία: 

το εκκρεμές μεταξύ λογικού και παραλόγου

    Ο νεαρός μας Ιδαλγός συνεχίζει να ιππεύει. Ισχυρίζεται ότι η ιππική σε βάθος χρόνου δεν του προσέφερε το σθένος που χρειάστηκε σε μια κρίσιμη στιγμή. Εν μέρει έχει δίκιο. Πήρε όμως ένα σημαντικό μάθημα: ότι ιππεύοντας μέρα με την μέρα, βδομάδα με την βδομάδα γινόταν καλύτερος Ιππέας, αλλά όχι στην ζωή και την καθημερινότητα. Έτσι ισχυρίζεται τουλάχιστον. Έμαθε όμως ότι προσπαθώντας να έχει "ευγενικά χέρια" όσο εξασκείται, για την αποφυγή πρόκλησης πόνου στον Ίππο του, έμαθε να είναι ευγενής με τους γύρω του, τις καρδιές και τα συναισθήματα τους. Έμαθε να είναι συνεργάσιμος στην εκάστοτε εργασία που του ανέθεταν. Σφυρηλατώντας τον χαρακτήρα του με τον καιρό μέσω της επιστήμης της ιππικής, και την φροντίδα του ίππου του η ίδια η κίνηση της ζωής, φιλτράρει από ποιους ανθρώπους θα περιστοιχίζεται ο Ιδαλγός μας.

Σπαθασκία 

και η σωστή απόφαση μέσα στο χάος της κίνησης

     Οι πολεμικές τέχνες δεν μας διδάσκουν μόνο να πολεμάμε, ουσιαστικά η εξάσκηση που κάνουμε σε περίοδο ειρήνης, θέτει τα θεμέλια για να πράξουμε το σωστό σε μια περίοδο κρίσης.

    Ίσως ο ρυθμός εξέλιξης του νεαρού Ιδαλγού στην ιππασία να γίνεται με ρυθμούς χελώνας, ίσως να παραμένει ένας συχνά βραδύς ξιφομάχος, όπως και σε μια δύσκολη προσωπική στιγμή να "ταλαντεύεται" μεταξύ αποφάσεών.  Το σημαντικότερο μάθημα όμως που έμαθε μέσα από την ατραπό του ξίφους και της ιππικής, ήταν το εξής: ότι ο Άνθρωπος για να ευημερήσει, εξελιχθεί και να σφυρηλατηθεί δεν χρειάζεται τίποτε παραπάνω από ένα ξίφος αξιών για να υπερασπίζεται τον εαυτό του, τον πνευματικό του Ίππο σε ηρεμία και την μελαγχολία του σε ανυπαρξία.

ΣΕ ΣΤΑΣΗ ΠΡΟΣΟΧΗΣ & ΗΜΙΑΝΑΠΑΥΣΕΩΣ

     Όταν τον περασμένο Σεπτέμβριο (2019) ο μόλις ένδεκα χρόνων Χάρης, ξεκίνησε την εκπαίδευσή του στην Έφιππη Τοξοβολία, άκουσε από τον Εκπαιδευτή όλα τα απαραίτητα "βασικά" κατά το ισχύον "πρωτόκολλο" που τηρείται στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" ώστε να διασφαλίζεται η ασφάλεια και η πρόοδος των μαθητών στα μαθήματά τους. Και από τότε, ο Εκπαιδευτής του δεν χρειάστηκε να επανέλθει διότι ο Χάρης σε κάθε μάθημά του τηρεί κατά γράμμα τα όσα άκουσε εντυπωσιάζοντας για την συνέπειά του και την αυτοπειθαρχία του.

     Ο Χάρης είναι παιδί, ούτε καν έφηβος, φοιτά στο σχολείο του και καθημερινώς, πλην Πέμπτης, ιππεύει δύο ή και περισσότερους Ίππους σε μία διαρκή πρωταθλητική εκπαίδευση Έφιππης Τοξοβολίας και Υπερπηδήσεως Εμποδίων. Καθημερινώς πρωί και απόγευμα ακολουθεί ένα σκληρό εκπαιδευτικό πρόγραμμα διατηρώντας το κέφι και το χαμόγελό του και ουδέποτε ακούστηκε να δηλώνει απρόθυμος ή ...κουρασμένος.

     Σήμερα, αφού αφίππευσε ολοκληρώνοντας το πρόγραμμα της Υπερπηδήσεως Εμποδίων, ετοιμάζονταν για ένα ειδικό πρόγραμμα Ιππικής Δεξιοτεχνίας, πριν ολοκληρώσει την ημερήσια εκπαίδευσή του με μάθημα Έφιππης Τοξοβολίας. Ωστόσο σε ένα ολιγόλεπτο διάκενο δεν αρνήθηκε να μυήσει στην Τοξοβολία, μαζύ με Συνασκούμενό του, δύο φίλες της Ομάδος μας και ο φακός τον συνέλαβε να περιμένει αμίλητος, υπομονητικός και ευγενέστατος τους Συνασκουμένους του να ολοκληρώσουν τις τοξεύσεις τους, ιστάμενος σε στάση ΠΡΟΣΟΧΗΣ (2) με το Τόξο του ΥΠΟ ΜΑΛΗΣ (1) όπως τον περασμένο Σεπτέμβριο του είχε υποδείξει ο Εκπαιδευτής του! 

     Ναι, μέσα σε μία παρακμιακή κοινωνία της οποίας τα παιδιά αποδομούν τη ζωή τους παράγοντας ασκήμια και βαρβαρότητα, υπάρχουν και εξαιρέσεις όπως ο Χάρης που διαιωνίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια με αισθητική βίου και αυτοπειθαρχία! Σ'  αυτή την ηθικώς χρεωκοπημένη κοινωνία της οποία οι πρώτοι ένοχοι είναι οι ίδιοι οι θεσμοί της και ο σαθρός "Πολιτισμός" τον οποίο παράγει!

     Σε μιαν εκφυλισμένη κοινωνία χαώδους αναρχίας και διαστροφικότητος, όπου τα παιδιά των ηλιθίων αβανταδόρων του κοινουβουλευτικού διαφθορείου οδηγούνται αγεληδόν από ψυχοπαθείς "ιστρούχτορες" ολοένα και κοντύτερα στην ασκήμια, τη αρρώστεια και στο έγκλημα(!) με το οποίον έγκλημα επιχειρείται συστηματικώς η εξοικείωση της παιδικής ψυχής ώστε η ηλικιακή "ωρίμανση"  των δημοκρατικών και αντιφασιστών πολιτών να τους βρει τέλεια κτήνη, όπως το σύστημα τους θέλει!

     Αλλά εντελώς αντίθετος είναι ο κανόνας παιδαγωγικής στους "Έλληνες Κενταύρους" στους οποίους διδάσκεται η φυσιοκεντρική υγεία των χαρακτήρων, όπου οι νεαροί μαθητές ίστανται σε στάση "προσοχής", ώστε στον, πρεσβύτερο, Εκπαιδευτή να συγχωρούνται ελάχιστες στιγμές ...ημιαναπαύσεως και μόνον!

ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΒΙΝΤΕΟ

«ΚΑΙ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΠΑΛΙ,

ΞΕΚΟΥΡΑΖΟΜΑΙ ΑΠ’ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΨΗ ΤΗΣ»

Κ. Καβάφης

     Όταν ο λαμπρός Δάσκαλός μας Kassai Lajos μας τονίζει "Έφιππη Τοξοβολία μέχρι θανάτου!" δεν εννοεί τίποτε άλλο παρά την υποχρέωση διαρκούς αφοσιώσεως του ασκουμένου στο αντικείμενο της εξασκήσεώς του. Και για όσους, όπως εμείς, περικλείουμε στο πλαίσιο της αέναης εξασκήσεώς μας μιαν ολοκληρωμένη Παιδεία Εφίππων Πολεμικών Τεχνών, αυτή η υποχρέωση αφοσιώσεως γίνεται ακόμη δεσμευτικότερη περιλαμβάνοντας στα αντικείμενά της πολύ περισσότερα της Έφιππης Τοξοβολίας.

     Οι "Έλληνες Κένταυροι" εξασκούμενοι, εκτός από την Έφιππη Τοξοβολία, στο Ιππικό Θέατρο, την Έφιππη Σπαθασκία κ. ά., γίνεται αντιληπτό πόσο πιο πολύ αφοσιωμένοι σε πολλά περισσότερα αντικείμενα θα πρέπει να παραμένουμε αφιερωμένοι και πόσο πολύ πιο "εργονομικά" να κατανέμουμε τον χρόνο μας, ενθυμούμενοι την παραπάνω φράση του μεγάλου μας Κωνσταντίνου Καβάφη, ώστε να μπορούμε να διατηρούμεθα προσηλωμένοι και ευεργετούμενοι από μία ορθή "σχεδίαση" μαθήσεως.

     Δυστυχώς, ο σύγχρονος άνθρωπος παρατηρείται ότι "κουράζεται" γρήγορα κι "εγκαταλείπει", υφιστάμενος τον περισπασμό προσοχής κι ενδιαφερόντων από μία συνεχή "ροή" νέων ερεθισμάτων τα οποία εκπέμπονται, κυρίως, από κέντρα εμπορικοποιήσεως του ελευθέρου χρόνου των πολιτών των συγχρόνων κοινωνιών αλλά, όταν ο Άνθρωπος κρατά στα χέρια του ακλόνητη την "σημαία" των "θέλω" του καταφέρνει άνετα να παραμείνει αφιερωμένος στις επιλογές του και να προοδεύσει εκπαιδευόμενος σε ό,τι θεωρεί ως ψυχωφελές! 

     Αν και η πρόοδος των "Ελλήνων Κενταύρων" επιτάσσει την καθημερινήν επαφή με το αντικείμενο των Εφίππων Πολεμικών Τεχνών αλλά και του Θεάτρου, ειδικώς τώρα τον χειμώνα που πολλές ημέρες ακυρώνουν την ομαλή διαξαγωγή των δραστηριοτήτων μας που είναι υπαίθριες, η διδασκαλία που μπορεί να μας παράσχει η παρακολούθηση ενός εκπαιδευτικού βίντεο κρίνεται ως εκ των ουκ άνευ! 

     Όμως, κάθε "πηγή" εκπαιδεύσεως είναι σαν την ...μαρμίτα απ΄ όπου μπορεί να ξεπηδήσει ένα θρεπτικό φαγητό, ή, κάτι δηλητηριώδες που μπορεί να ταλαιπωρήσει ή και, ακόμη, να "σκοτώσει" ένα ...στομάχι. Και για τον λόγον αυτό ας είμαστε όσο περισσότερον επιλεκτικοί στην "πηγή" που θα προτιμήσουμε για να εκπαιδευθούμε με δεδομένο ότι στην "αγορά" και στο διαδίκτυο πλεονάζουν τα σκουπίδια τα οποία παράγουν οι σύγχρονες μερκαντιλιστικές κοινωνίες στις οποίες υφέρπει, απλώς, μια δίψα ευκαιριακού  πλουτισμού με εντελώς παρακμαστική κατάληξη για τον Πολιτισμό.

     Ας επιλέξουμε προσεκτικά και διεξοδικά το τι θα μελετήσουμε εκπαιδευόμενοι από τις ταινίες που προσφέρονται μέσω του διαδικτύου το οποίο ευνοεί την ανωνυμία και την μέσω αυτής ασύδοτη κι ανεξέλεγκτη διάδοση ο,τιδήποτε βλαπτικού και ανευθύνου. Και ας προσέξουμε, πρώτα απ΄ όλα, αν η επιλογή μας πληροί συγκεκριμένα βασικά κριτήρια, όπως, εν αρχή, η εγκυρότητα της προελεύσεως της παραγωγής και ας αποφύγουμε τους αμέτρητους αγύρτες οι οποίοι προσπαθούν να μας σερβίρουν το ..."Στρατηγικόν" του Μαυρικίου με χρήση ...κουζινομάχαιρου! Το "ποιος" υπογράφει την παραγωγή αποτελεί την αφετηρία της επιλογής μας.  

     Ο θεματικός πυρήνας της ταινίας που αποτελεί και το εκπαιδευτικό αντικείμενο θα πρέπει και να βαραίνει στο περιεχόμενό της. Το να παρακολουθήσουμε ένα ανιαρό δίωρο μιας χολυγουντιανής παραγωγής για να "μελετήσουμε" τριών λεπτών σκηνική Σπαθασκία δεν είναι μόνον απώλεια χρόνου αλλά και απώλεια ..."στόχου"! Είναι προτιμότερο να αφιερώσουμε μελέτη λίγης ώρας σε ένα τρίλεπτο βίντεο το οποίο, όμως, περιέχει "καρέ" σπαθασκητικής ουσίας.

     Η διάχυση ενός πειστικού ρεαλισμού σε ολόκληρο το δημιούργημα και η αποφυγή τεχνασμάτων εντυπωσιασμού, είναι το επόμενο τεκμήριο εκπαιδευτικής αξιοπιστίας της ταινίας. Στο έμπειρο μάτι τα τρικ με εκτινάξεις ...Bruce Lee ενοχλούν αφάνταστα και "σηκώνουν από την καρέκλα" ενώ η διατήρηση της δράσεως στα όρια του μέσου ανθρώπου μπορεί να μην προκαλεί "ουάου" αλλά ερεθίζει την γνώση πολύ καλύτερα.

     Και εκτός του τι περιέχει, έχει σημασία και το πως δίδεται... Όσο πιο προσεγμένη είναι η όλη δημιουργία, όσο πιο σωστές θεματικά, ιστορικά, αισθητικά είναι οι λεπτομέρειές της, τόσο πιο εύληπτη την "διδασκαλία" που εμπεριέχει κάνει για τον προσλαμβάνοντα εκπαιδευόμενο θεατή.

     Διότι, είναι τραγικό να μιλάμε για αλεβάρδα δείχνοντας μία partisan ή ένα miitary fork, ή να δείχνουμε μαξιμιλιανή πανοπλία με μιλανέζικο κράνος salade... Aν συμβαίνει κάτι τέτοιο δεν πρόκειται, απλώς, περί αναντιστοιχίας ή ετεροχρονισμού αλλά περί αγνοίας του παραγωγού επί του αντικειμένου του οπότε καταρρέει και η εκπαιδευτική του αξία. 

     Τέλος, είναι όλο το περιεχόμενο τοποθετημένο στο κατάλληλο σκηνικό και επενδύεται με κατάλληλη, ει δυνατόν, μουσική; Τελευταία, τούτα, αλλά όχι έσχατα ως κριτήρια επιλογής ενός διδακτικού βίντεο διότι η αίσθηση του τόπου αλλά και του μουσικού "επενδύτη" διευκολύνει την πρόσληση της "διδακτέας ύλης". Κι ένα παράδειγμα: 

     Tα βίντεο που παρουσιάζονται αναφορικώς με πολεμικές τέχνες, στη πλειονότητά τους είναι, επιεικώς, ανόητα και το μόνο που επιδιώκουν είναι την ικανοποίηση ασχέτων παραγωγών για το ακατάρτιστο «εγώ» τους. Μία από τις λαμπρές εξαιρέσεις σε ό,τι αφορά στην Σπαθασκία είναι οι τσέχικες παραγωγές "Adorea Olomouc" οι οποίες χαρακτηρίζονται από ρεαλισμό, δυναμισμό και σκηνική πειστικότητα. Δυστυχώς οι μουσικές επιλογές τους είναι τραγικές (ουδείς τέλειος) αλλά, όσοι ενδιαφερόμενοι για την Σπαθασκία αξίζει να τις παρακολουθείτε και να μελετάτε (έστω μα ήχο στο off) προσέχοντας ότι οι πρωταγωνιστές προχωρούν σε πολύ επικίνδυνους χειρισμούς των αγχεμάχων τους χωρίς προστατευτικά μέσα καθώς και σε ιδιαιτέρως δυναμικές κινήσεις πάλης σώματος προς σώμα διαχειριζόμενοι, παραλλήλως, και τα όπλα τους κατά τρόπο που να αποφεύγεται κίνδυνος ατυχήματος. Πραγματικό «Σχολείο» σκηνικής και όχι μόνον,  Σπαθασκίας!

 ΤΟ ΠΡΟΝΗΠΙΟ - ΜΕΛΛΩΝ ΠΟΛΙΤΗΣ

    To να πηγαίνεις στα "προνήπια" αλλά να μπορείς να παρακολουθείς ισότιμα με τους "μεγάλους" επί δέκα συνεχείς ώρες το απαιτητικότατο πρόγραμμα μιας Ομάδος εφίππων Πολεμικών Τεχνών δεν είναι, απλώς, ένα ηλικιακό επίτευγμα αλλά ένα παιδαγωγικό θαύμα.

     Κι αυτό το παιδαγωγικό θαύμα το έχει καταφέρει η Μητέρα του μικρού Αχιλλέα ο οποίος αποτελεί δραστήριο όσο και ικανότατο Μέλος των "Ελλήνων Κενταύρων", παρά τη νηπιακή ηλικία του.

     Και καταφέρνει πάντα να ανταποκρίνεται, όπως και οι μεγάλοι, στις εκπαιδευτικές απαιτήσεις της Ομάδος στην οποία, η Μητέρα του τον εμπιστεύθηκε.

     Συμμετέχοντας χαμογελαστός σε όλες τις εκπαιδεύσεις της Ομάδος και χωρίς να υστερεί διόλου σε επιδόσεις, ο μικρός Αχιλλέας, γυμνάζει το σώμα όσο λίγα παιδιά της ηλικίας του, αλλά αυτό είναι μόνον το "πρόστωον"  του μεγάλου οφέλους από την συμμετοχή του στους "Έλληνες Κενταύρους".

     Η συστηματική πνευματική άσκηση μέσα από ένα σύνθετο και δυναμικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα όπως αυτό των "Ελλήνων Κενταύρων" και, κυρίως, η ανάπτυξη της Πολεμικής Αρετής του μέλλοντος Πολίτη, είναι η πραγματικά μεγάλη ευεργεσία.

     O Aχιλλέας, πλέον, ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των "Ελλήνων Κενταύρων" όπως και όλα τα ενήλικα Μέλη της Ομάδος με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

     Υπό την επίβλεψη του Αρχηγού και των Εκπαιδευτών της Ομάδος, ο Αχιλλέας αντιμετωπίζεται όχι ως ανεύθυνο και υπερπροστατευόμενο "παιδί", αλλά ως υπεύθυνος μελλοντικός Πολίτης ο οποίος θα βασίσει την βιωτή του στην αυτοπειθαρχία και την αποτελεσματικότητα, "μονοπάτια" που απεχθάνονται οι σύγχρονοι "πουθενάδες μπαχαλάκηδες". Διότι ο Αχιλλέας προορίζεται να τιμήσει τη ζωή και όχι να την ευτελίσει.

     Κατά την τελευταία ομαδική Προπόνηση ο Αχιλλέας, υπό την διδασκαλία του Αρχηγού της Ομάδος μας Κωνσταντίνου, κατάφερε να τοξεύσει και να καταρρίψει δύο ιπτάμενους στόχους τοξεύοντας με βέλη από την φαρέτρα των "μεγάλων" τα οποία στη φωτογραφία δείχνουν μεγαλύτερα από το ...μπόι του...

     Εμείς, ευχόμαστε στον μικρό Αχιλλέα πάντα να τοξεύει στο κέντρο των στόχων του και είμαστε βέβαιοι ότι αυτό θα το καταφέρνει με την Παιδεία και την αγωγή που του δίνουν οι αγαπημένοι Γονείς του.

ΠΑΙΔΑΓΩΓΩΝΤΑΣ, ΚΑΤΑ ...ΦΥΣΗ

     Η αποτυχία των δυτικών -και όχι μόνον- Κοινωνιών έγκειται στην αποτυχία της Παιδαγωγικής τους, μιας "Παιδαγωγικής" στείρα ανθρωποκεντρικής η οποία αρνείται την Πολεμική Αρετή ως κεντρικό άξονα επιβιώσεως, υποκαθιστώντας την με φρούδες πασιφιστικές ονειρώξεις "πασπαλισμένες" με ενθαρρυνόμενη και υποβοηθούμενη ...ηλιθιότητα.

     Έτσι, ένα σημερινό δεκαπεντάχρονο χρειάζεται "γονική συναίνεση" για να παρακολουθήσει μια τηλεοπτική ταινία αλλά, στην ίδια ηλικία μπορεί άνευ συναινέσεως του οιουδήποτε να αλλάξει το ...φύλο του. Ο στραγγαλιστικός έλεγχος των μαζών από τους συστημικούς "διανομείς" της, δήθεν, ευημερίας τους, προϋποθέτει την αντικατάσταση της κατά Φύση Παιδαγωγικής από μία χειραγώγηση καμουφλαρισμένη με το απατηλό "λούστρο" μιας δήθεν "ευζωίας" η οποία αποτελεί την συνισταμένη ενός ολέθριου αποφυσικισμού.

     Στην Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας των "Ελλήνων Κενταύρων" μπορεί το κυρίως αντικείμενο να είναι η διδασκαλία μιας αρχέγονης, ιππικής Πολεμικής Τέχνης, όμως, με αυτήν ως "εφαλτήριο", επιδιώκεται ο παιδαγωγικός εκφυσικισμός των χαρακτήρων των Μελών μας και η επαναχάραξη ενός παιδαγωγικού προσανατολισμού αποκαταστατικού [στο μέτρο των δυνατοτήτων μας] του οικτρού αποτελέσματος της αντιφυσικής μαζικής "Παιδαγωγικής" η οποία στιγματίζει την εποχή μας.

     Διδασκόμενοι τον σεβασμό της ζωής, δια της κατανοήσεως της σημασίας του Πολέμου ως απευκταίου αποτελέσματος αδυναμίας συνεννοήσεως των ανθρώπων, εκπαιδευόμαστε στη χρήση του Τόξου ως παραμέτρου του "Si vis pacem, para bellum", μέσα σε ένα εντελώς φυσικό περιβάλλον που αναδεικνύει την σχέση του Ανθρώπου με τη Φύση.

     Και τα Μέλη μας, κυρίως τα έχοντα γονικήν ιδιότητα (αν και αυτή την ιδιότητα την αισθανόμεθα όλοι, ακόμη και οι μη έχοντες δικά μας παιδιά) θεωρούμε ότι όλοι ανεξαιρέτως, ενήλικες και ανήλικοι, άνδρες και γυναίκες, αρχάριοι και προχωρημένοι, αποτελούμε μια ολιγάριθμη Κοινωνία υποχρέων προς ορθή παιδαγώγηση εαυτών και παιδιών, κάτι που εφαρμόζουμε στην καθημερινή μας συνάσκηση.

     Παραδείγματα γονέων-Παιδαγωγών πάμπολλα στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων".

     "Σπαρτιάτισσα" από το ...Καζακστάν η Χρυσούλα, δεν διαπρέπει απλώς στην Έφιππη Τοξοβολία αλλά και στα οικογενειακά και επαγγελματικά καθήκοντά της, όπου κι αν βρεθεί. Ο υγιής και δημιουργικός χαρακτήρας δεν αποτελεί τοπικιστικό "μονοπώλιο" κανενός λαού αλλά γονιδιακή ιδιότητα εντοπιζόμενη, ξεχωριστά, στα άτομα.

     Δεν την βλέπουμε κάτω από τα σεσουάρ των κομμωτηρίων να ξοδεύει χρόνο επικαλούμενη "άγχος" και "ανία" όπως συνηθίζει ο κανόνας των ομοφύλων της σήμερα, αλλά την βλέπουμε να ασκείται με το βρέφος της στην αγκαλιά ακόμη και πάνω στον Ίππο.

     Η Χρυσούλα μεγαλώνει το παιδί της έχοντάς το δίπλα της ακόμη και στη Γραμμή Βολής, αφιερώνοντάς του, στοργικά, την προσοχή της ώστε να του μεταλαμπαδεύσει την δική της αγάπη για την Τοξοβολία που βοηθά το άτομο στην αυτοσυγκέντρωση και, έτσι, στην ευστοχία του καθημερινού βίου.

     "Σπαρτιάτισσα" από το ...Μεσολόγγι και η Αμαλία μας. Μητέρα σπουδαία που και αυτή δεν αφήνει το παιδί της ούτε για μια στιγμή μακρυά από όσα επέλεξε ως ωφέλιμα κι ευχάριστα για την ίδια, δηλαδή, την Έφιππη Τοξοβολία και τις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες.

     Και η Αμαλία μας δεν "παρκάρει" το παιδί της ανεξέλεγκτο από την επίβλεψή της και την απολαμβάνουμε να το φέρνει μαζύ της σε κάθε Προπόνησή της, σε κάθε δράση της, μέσα στην Ομάδα, δείχνοντάς του το, κατά Φύση, "μονοπάτι".

     Κι έτσι, ο νεαρός βλαστός της αγαπημένης Συνασκουμένης μας κάθε φορά που βρίσκεται ανάμεσά μας, ανακατευθύνεται σε υγιείς "ορίζοντες" μέσω της φυσικής παιδαγωγικής "ατραπού", απολαμβάνοντας την αγκαλιά όλων μας.

     Και ενώ όλα αυτά τα κατά Φύση συμβαίνουν στη ολιγάριθμη κοινωνία των "Ελλήνων Κενταύρων", στην ευρύτερη και πολυάριθμη σπαρασσόμενη κοινωνία των εκατομμυρίων αποφυσικοποιημένων ανθρώπων των τσιμεντουπόλεων η "Παιδαγωγική" είναι ..παρά Φύση. Εκεί, οι μάνες "παρκάρουν" τα παιδιά τους σε "παιδικούς σταθμούς" για ...baby-"parking", όπου οι Ίπποι, ναι, αυτά τα ΕΜΒΙΑ πλάσματα, εκλαμβάνονται ως ...τελάρα ζωγραφικής για να χαράξουν πάνω στα σώματά τους οι νεαροί βλαστοί τις μουτζουρογραφίες τις οποίες οι "ιστρούχτορες" τους υπαγορεύουν ως ..."τέχνη", όπως στον παιδικό "σταθμό" της Θεσσαλονίκης με το όνομα "Κοπερτί", του οποίου ο διευθυντής Τάσος Γλατζής, είχε το θράσος να αποπειραθεί να δικαιολογήσει την κακοποίηση των Ίππων, εξορκίζοντάς την ως ..."θεραπευτικό πρόγραμμα". Και θα θέλαμε πολύ να δούμε τις αντιδράσεις του κάθε αγύρτη διαστροφέα ψυχών και χαρακτήρων αν του ζητούσαμε να σταθεί μπροστά στα πινέλα μας να του ζωγραφίσουμε τη πλάτη...

     Η κτηνωδία της αποφυσικοποιημένης κοινωνίας των διεστραμμένων, επιχειρεί με διάφορα προσχήματα να "στοκάρει" την κενότητά της μη διστάζοντας να "σερβίρει" και ως τελάρα ζωγραφικής σώματα ζωντανών Ίππων υπό τον "φερετζέ" μιας ύπουλης και απάνθρωπης "Παιδαγωγικής" η οποία ευτελίζει την ζωή και την ίδια την Φύση.

     Καθένας είναι ελεύθερος να διαλέξει ό,τι επιθυμεί σε μία διαστροφικώς λειτουργούσα κοινωνία, όπου το έμβιον [ζώον] θεωρείται ..."κτήμα" του ανθρώπου από τον ίδιο τον "νόμο" και στην οποία οι λέξεις "Ιππαγωγός" και "Κυναγωγός" είναι άγνωστες, αντικαθιστώμενες από την αισχρή λέξη "ιδιοκτήτης". Στην ίδια κοινωνία όπου τα ναρκωτικά, είτε υπό την μορφή "ουσιών", είτε υπό την μορφή αντιφυσικών "ιδεολογημάτων"  γεμίζουν τα πεζοδρόμια με αποτρόπαιες φιλελεύθερες εικόνες...

    Εμείς, επιμένουμε στην Παιδαγωγική κατά Φύση και θα επιμένουμε, προσηλωμένοι στο συμφέρον της ατομικής και ομαδικής υγείας της ολιγάριθμης, μεν, αλλά φυσικότατης δε κοινωνίας που διαμορφώσαμε εν μέσω των αυτοχείρων που μας περιβάλλουν.