ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΡΕΚΟΡ!
Μπορεί η Ελλάδα, μετά την απεμπόληση της πατρώας λατρείας
της και την υποταγή της στους Ρωμαίους να απώλεσε δια παντός την ιστορική της
σημαντικότητα, όμως, όπως δείχνει η πραγματικότητα της Σχολής των «Ελλήνων
Κενταύρων» κάποιες «γραμμές» εκείνης της κραταιάς Ελλάδος εξακολουθούν να
διατρυπούν την αβελτερία του χρόνου και να εμφανίζονται ολοζώντανες ακόμη και
σήμερα, στο Ιππευτήριό μας. Και μπορεί ο Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης να ήταν
ευτυχής στην Μίεζα διδάσκοντας τον Αλέξανδρο του Φιλίππου, όμως, εξίσου ευτυχής
ήταν σήμερα ο Αριστοτέλης του Ηρακλέους εκπαιδεύοντας τον σύγχρονο Αλέξανδρο ο
οποίος, στο πρώτο του μόλις μάθημα, διηύθυνε τον Ίππο του, τρόχασε, κάλπασε, χειρίστηκε
δύο όπλα και κατέληξε με μια ισορροπιστική «κατακόρυφο», έτσι, για να γιορτάσει
αυτή την πρώτη του επαφή με την Ιππασία και τις έφιππες πολεμικές τέχνες!
Αξίζει να σημειωθεί ότι και η σημερινή «συνέχεια» του ...Βουκεφάλα, ο σχολικός
μας Ίππος, ενστικτωδώς διαστέλλει τα οπίσθια χαμηλώνοντας το κέντρο βάρους του
και προσφέροντας, έτσι, ευσταθέστερη στήριξη στον ...ταυροκαθάπτη μας
Αλέξανδρο! Η Ελλάδα δεν «συνεχίζεται» απλώς δια των "άνω θρωσκόντων", αλλά και μέσω
των άλλων, ισοτίμων του Ανθρώπου, πλασμάτων της!
Αυτή η εκπαιδευτική ημερίδα στο Ιππευτήριο των "Ελλήνων Κενταύρων" ασφαλώς και ορίζει ένα εκπαιδευτικό ρεκόρ το οποίο δεν είναι γνωστό εάν και σε πόσες άλλες Σχολές Ιππασίας μπορεί να εντοπισθεί: Eκμάθηση Ιππασίας σε ...ένα και μόνον μάθημα! Και αυτό προέκυψε σ΄ ετούτο το πρώτο μάθημα του Αλεξάνδρου ο οποίος έφτασε στη Σχολή μας δηλώνοντας ότι ως επαγγελματίας Cascadeur θα ήθελε να αποκτήσει, συν τοις άλλοις και την δεξιότητα της ιππεύσεως προκειμένου να μπορεί να ανταποκριθεί σε ανάλογες επαγγελματικές του απαιτήσεις. Και όπως η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν εισπράττει χρήματα από τους μαθητές της κι έτσι δεν εφαρμόζει παρελκυστικές τακτικές "τρεναρισμάτων" της προόδου των μαθητών της για εισπρακτικούς λόγους αξιοποιώντας με προσοχή τις εμφανείς δεξιότητες των μαθητών της, διαβλέποντας τα προσόντα του Αλεξάνδρου, εξάντλησε σήμερα στην περίπτωσή του ολόκληρη την βασική εκπαίδευση νέου Ιππέως και ...πολύ περισσότερα!
Βαρύνουσα η σημασία της παρουσίας του Μάνου μας σε όλη την σημερινή ημερίδα, μια παρουσία η οποία με την εμπειρία και την αγαθήν υποστηρικτική διάθεσή της βοήθησε αποφασιστικά στην επιτυχία της εκπαιδεύσεως δύο απολύτως αρχαρίων μαθητών μας, του Αλεξάνδρου και της Ελπίδας οι οποίοι έθεσαν τις καλύτερες βάσεις ανελίξεως της απαιτητικότατης Ιππασίας.
Έτσι, υπό το προσεκτικό βλέμμα του Μάνου, η ημερίδα ξεκίνησε με την θεαματική εφίππευση δι εφάλσεως του Αλεξάνδρου και αυτή η θεαματικότητα συνεχίσθηκε καθ΄ όλη την διάρκεια αυτής της ημερίδος και με τους τρεις μαθητές μας, αφού, κάτι τέτοιες "συνθέσεις" μόνον θεαματικότητα ...υπόσχονται όταν, μάλιστα, ο σχολικός Ίππος είναι ιδανικός όσο και το εκπαιδευτικό πρόγραμμα.
Με προηγηθέν, απλώς, ένα συνοπτικό ιππικό "βάπτισμα" για τον Αλέξανδρο και την Ελπίδα, σήμερα, όπως ήταν επιβεβλημένο, το πρώτο μάθημά τους ήταν πλήρες, αρχής γενομένης από την κλασική ρυταγώγηση του Ίππου και, αμέσως μετά, ο Αλέξανδρος ξεκίνησε την εκμάθηση των βασικών εντολών χειρισμού του Ίππου υπό την επίβλεψη του Μάνου σε βάδην (εμπρός, άλτ, δεξιά, αριστερά).
Μεγάλο πλεονέκτημα της σχεδιάσεως του προγράμματος της σημερινής ημερίδος η συν-παρουσία της Ελπίδας η οποία καθ΄ όλη την διάρκεια της εκπαιδεύσεως του Αλεξάνδρου παρακολουθούσε από κοντά την όλη διαδικασία προετοιμαζόμενη να ακολουθήσει η ίδια το αυτό ασκησιολόγιο και προϊδεαζόμενη για το τι θα επιχειρούσε η ίδια εν συνεχεία. Εν ολίγοις μια διαδραστική αλληλοδιδασκαλία εφαρμόσθηκε ώστε στον βραχύτερο χρόνο διδασκαλίας, προλαμβάνοντας περιττή κόπωση του Ίππου, να ωφεληθούν όλοι (του Ίππου συμπεριλαμβανομένου) όσο το δυνατόν περισσότερο!
Με προτεραιότητα πάντοτε την ευημερία Ίππων και Ιππέων, δεν θα ήταν δυνατόν να παραλείψουμε την προθέρμανση του Αλεξάνδρου ώστε να αποφευχθούν μυοσκελετικοί τραυματισμοί του από το πρόγραμμα ασκήσεων που θα ακολουθούσε και ο Μάνος του υπέδειξε την χρήση του ελαστικού διατατήρος.
Και ο Αλέξανδρος άρχισε, εν κινήσει, να προθερμαίνεται με τον διατατήρα όπως ο Μάνος του υπέδειξε.
Όμως, όταν πρόκειται περί ενός επαγγελματία Cascadeur οι συντελεστές μεταβάλλονται και, εν προκειμένω ο Αλέξανδρος εκλήθη να στραφεί σε μένδειο "κάθισμα" και να εφαρμόσει τον διατατήρα στα ...πόδια του, ώστε να τα προθερμάνει και αυτά!
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην προκειμένη περίπτωση η οποία εφαρμόζεται για πρώτη φορά, δεν υπηρετείται, απλώς, η ανάγκη προθερμάνσεως των κάτω άκρων, αλλά και αυξάνεται η ισορροπιστική αυτοπεποίθηση του εκπαιδευομένου ώστε να μπορέσει, αυτός, να ανταποκριθεί ασφαλέστερα σε ό,τι ακολουθήσει!
Και αυτή η προθερμαντική διαδικασία έδειξε ότι βοήθησε σημαντικά τον Αλέξανδρο στο ασκησιολόγιο που ακολούθησε.
Η συνέχεια βρήκε τον Αλέξανδρο να παραμένει σε μένδειο "κάθισμα" και να διευθύνει τον Ίππο του σε βάδην.
Ώσπου επετεύχθη η πλήρης ανεξαρτητοποίηση από την κανονικότητα της ισορροπίας της ιππεύσεως με πλήρη άφεση στηρίξεως χειρών σε μένδειο "κάθισμα" και με τον Ίππο εν κινήσει.
Τώρα, ο Αλέξανδρος επιστρέφει στην κανονικότητα του "καθίσματος" και, πάντοτε, υπό την καθοδήγηση του ...παραστατικότατου Μάνου, αναλαμβάνει το ιδιότυπο εμπροσθοβαρές Ακόντιο το οποίο θα μάθει να χειρίζεται, ξεκινώντας με διατατικό προθερμαντικό ασκησιολόγιο.
Ο εξαιρετικός μας εκπαιδευόμενος αφέθηκε να "νιώσει" καλύτερα στα χέρια του το Ακόντιο και ο πάντοτε "αιματώδης" Μάνος τον παρέσυρε και σε πρώτους τροχασμούς με τον Αλέξανδρο να ανταποκρίνεται άψογα, τον Ίππο να ...πετάει και τον Μάνο, όπως πάντα, ευτυχή με την πρόοδο των Συνασκουμένων του και την άνεση του σχολικού Ίππου.
Μεθοδικά, αβίαστα και μόνον τώρα, το Ακόντιο ήταν ασφαλές στα χέρια του Αλεξάνδρου και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια για την συνέχιση της εκτελέσεως του ασκησιολογίου της ημερίδος διότι, μόνον τώρα ο Αλέξανδρος είχε αποκτήσει "συνείδηση" του όπλου που κρατούσε!
Μεσολάβησε η πρώτη έξοδος του Αλεξάνδρου σε καλπασμό με την σταθερή καθοδήγηση του Μάνου και ο αρχάριός μας επέδειξε τον καλύτερο εαυτό του και εν προκειμένω με άψογην ισορροπία και απόλυτον αυτοέλεγχο! Τα πάντα ...κατά Φύση και η Φύση τα πάντα εν σοφία ποιεί!
Τώρα ο Αλέξανδρος ήταν έτοιμος να ριχτεί στη ...μάχη του κυρίως ασκησιολογίου του μαθήματός του που σχεδιάσθηκε όχι, απλώς, για την ανάδειξη ενός αρίστου Ιππέως όπως συνηθίζουμε στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", αλλά για την προσέγγιση ενός πολύ υψηλότερου επιπέδου ιππικών δεξιοτήτων όπως απαιτείται για την περίπτωση ενός επαγγελματία Cascadeur. Kι όπως μάθαμε να παρατηρούμε τα πάντα κατά την διάρκεια της διδασκαλίας ενός μαθήματος, δεν παρελείψαμε να παρατηρήσουμε και την ευτυχή έκφραση του προσώπου του Αλεξάνδρου κατά την διάρκεια των καλπασμών του τους οποίους εκτελούσε με ...επαγγελματική αυτοκυριαρχία και ...απόλαυση!
Όμως, όλα τα μέχρι τώρα επιτεύγματα του Αλεξάνδρου επέφεραν την φυσική κόπωσή του την οποία, αν και δεν απεκάλυπτε η αδιάπτωτη ζωτικότητά του, ο Εκπαιδευτής έπρεπε να λάβει υπ΄ όψη προς αποτροπή δυσαρέστων. Κι έτσι κάπου εδώ, δόθηκε εντολή στον Αλέξανδρο να διακόψει το πρόγραμμά του, να αφιππεύσει και να ξεκουρασθεί με την προοπτική να το συνεχίσει κατόπιν όταν το γαλακτικό οξύ των μυών του θα ήταν σε καλύτερο επίπεδο...
Σειρά είχε η Ελπίδα να εφιππεύσει και, αν δεν κατάφερε να εφιππεύσει δι εφάλσεως, εν τούτοις μπόρεσε να κάνει αρκετές επιτυχείς πρώτες απόπειρες.
Χαρακτήρας ανάλογος εκείνου του Αλεξάνδρου, η Ελπίδα, από την πρώτη στιγμή στάθηκε δυναμικά και με αυτοκυριαρχία επάνω στη ράχη του Ίππου και με απόλυτην αυτοπειθαρχία αλλά και ακρίβεια εξετέλεσε όλες τις ασκήσεις της.
Το επάγγελμα της ηθοποιού είναι εμφανές στην αυτοπειθαρχία της Ελπίδας υποστηρίζοντας και την ανάδειξή της σε μία άριστη Αμαζόνα.
«Οι μεν άνδρες μοι γεγόνασι γυναίκες, αι δε γυναίκες
γεγόνασι άνδρες» είπε ο βασιλέας των Περσών Ξέρξης αναφερόμενος στην
γενναιότητα της Αρτεμισίας, βασίλισσας της
Αλικαρνασσού, αλλά στους «Έλληνες Κενταύρους» τα φύλα δεν παρακολουθούν τον
παρά φύση «συρμό» που παρατηρείται εκτός της Ομάδος μας χωρίς, όμως, αυτό να
σημαίνει ότι οι γυναίκες Συνασκούμενές υστερούν σε γενναιότητα και αυτό ήταν
ορατό και στην περίπτωση της Ελπίδας η οποία σήμερα κράτησε το Ακόντιό της και
το χειρίσθηκε έφιππη.
Και οι χειρισμοί της ήσαν τόσο επιτυχείς ώστε κατάφερε να ανασύρει και κρίκο εν κινήσει.
Τιμωρημένος ο Μάνος σήμερα αφού για πολλοστή φορά ήρθε ...αδιάβαστος επιμένοντας στην αριστεία της πρακτικής, αλλά επιμελώς αφιστάμενος της θεωρητικής μελέτης, μας θυμίζει σχολιαρόπαιδο που παίζει μπάλα στην αλάνα ενώ τον περιμένουν στο θρανίο τα μαθήματά του! Έτσι κι ο Εκπαιδευτή, τούτη τη φορά τον απείλησε ότι δεν θα τον αφήσει ξανά να ιππεύσει αν δεν μελετήσει τα θεωρητικά μαθήματα που εκκρεμούν. Βεβαίως το πονηρό σχολιαρόπαιδο έχει πάντα τον τρόπο να "τουμπάρει" τον Εκπαιδευτή κασι σήμερα, άντε για μυριοστή φορά, εφίππευσε (δι εφάλσεως, όπως πάντοτε...) ...μεταθέτοντας την υποχρέωσή του για μελέτη θεωρητικών στις καλένδες...!
Ρεπερτόριο Ιππηλασίου για τον Μάνο και τούτη την φορά, με χειρισμούς Ακοντίου στην καλπαστική περισυλλογή κρίκων και παρά την εξοργιστική του περιφρόνηση στα θεωρητικά, στα ...πρακτικά παραμένει άψογος.
Σήμερα, μάλιστα, επεχείρησε και ανάστροφη "περισυλλογή" δια της εγκαθιδρύσεως του κρίκου στο Ακόντιο, κάτι εξαιρετικώς δύσκολο.
Ένας καλπασμός προσομοιώσεως Έφιππης Τοξοβολίας ήταν η συνέχεια του προγράμματος του Μάνου, μέχρι το επόμενο "βήμα".
Ο Αλέξανδρος, μετά από όλα αυτά και παραμένοντας στο περιθώριο της δράσεως είχε ξεκουραστεί και ήταν η σειρά του να συνεχίσει την ημερίδα η οποία, πλέον οδηγούσε στα δυσκολότερα, δηλαδή στην εισαγωγή της Джигитовка (Dzhigitovka), δηλαδή, της ακροβατικής Ιππικής των Κοζάκων η οποία αποτελεί και την βάση της δυτικής ισορροπιστικής Γυμνιππευτικής (Voltige) που σημαίνει και την Ιππασία ακραίων ισορροπιστικών καταστάσεων. Η εναρκτήρια άσκηση είναι η εφίππευση και αφίππευση δι εφάλσεως και εν κινήσει του Ίππου και σήμερα τόσο ο Αλέξανδρος όσο και ο Μάνος εξετέλεσαν αυτή την άσκηση σε βάδην και σε τροχασμό, διατηρώντας τα χέρια τους στα σωστά σημεία του Ίππου προς αποφυγή βλάβης του ζώου αφού οι ασκήσεις πιέσεων, εδώ, είναι σημαντικές και η ευημερία του Ίππου είναι πρώτιστο μέλημά μας.
Η εν κινήσει εφίππευση δι εφάλσεως επανελήφθη πολλές φορές με εναλλασσόμενους τους ρόλους του Μάνου και του Αλεξάνδρου ως συραγωγούντων και εφιππευόντων, πάντοτε με ακρίβεια τεχνικής και επιτυχία.
Πολύ καλά γυμνασμένοι και οι δύο, άλλαζαν ρόλους ρυταγωγώντας τον Ίππο σε βάδην και τροχάδην, ενώ εφίππευαν εναλλάξ.
Η πολύ σημαντική, αυτή, άσκηση, θα εκτελείται σύντομα και σε καλπασμό (θα μπορούσε ίσως και σήμερα) αλλά η επιμονή μας στην αποφυγή κάθε βιασύνης επιδιώκοντας την τελειότητα της εκπαιδεύσεως των μαθητών μας, απαιτεί πρόσθετο χρόνο για την ολοκλήρωσή της.
Εφαρμόζοντας πάντοτε τους κανόνες της Διαλειμματικής Εξασκήσεως του Ίππου (Διαλ. Εξα.) όπως κάποτε μας τους δίδαξε ο κορυφαίος Έλληνας Ιππιατρός και Ιππογνώστης, Δάσκαλός μας, Θεόδωρος Γ. Αντίκας (DVM, PhD), δεν παρελείψαμε καθ΄ όλη την πρόοδο αυτής της ημερίδος να παρέχουμε χρόνον ανανήψεως στον Ίππο, μετά από κάθε ομάδα ασκήσεων, ώστε να αποφεύγουμε κάθε περιττή κόπωσή του και διαπιστώνοντας ότι με τα παρεμβαλλόμενα διαλείμματα, η κατάστασή του παραμένει άψογη, αποφασίσαμε και την εισαγωγή και του δευτέρου όπλου προς εξάσκηση των δύο εκπαιδευομένων μας, του Μάνου και του Αλεξάνδρου, καθώς το βάρος του συγκεκριμένου όπλου, πραγματικού Δόρατος, το αποκλείει αυστηρώς για γυναικεία χρήση. Και ο Μάνος άνοιξε τον ...χορό της δορατοφορίας με το Δόρυ σε τάξη δορατισμού και πάντοτε σε καλπασμό επελάσεως.
Τον Μάνο μιμήθηκε επιτυχέστατα ο Αλέξανδρος σ΄ αυτή την πρώτη έφιππη επαφή του με το Δόρυ, με το ίδιο ισχυρό κράτημα του όπλου και ρυθμό κινήσεως!
"Αετός" στους καλπασμούς του ο Μάνος, έχοντας ασκηθεί αρκετά στην καλπαστική δορατοφορία επελάσεως και σήμερα "πετούσε" κυριολεκτικώς επάνω σε έναν σχολικό Ίππο ο οποίος καθημερινώς δείχνει ολοένα και περισσότερο άνετος στην εργασιακή δραστηριότητά του κατόπιν, βεβαίως, της ευμενούς μεταχειρίσεώς του από έναν ανθρώπινο περίγυρο που τον λατρεύει.
Σήμερα κανείς δεν ήθελε να κατέβει από την ράχη του Ίππου κι ο Αλέξανδρος άφησε ελεύθερο το ακροβατικό ένστικτό του να "ψάξει" μιαν άσκηση η οποία, βεβαίως, τον περιμένει προσεχώς και την οποία, σήμερα, μόνος του την οσμίσθηκε και την "προβάρησε" διατηρώντας τα χέρια του στα σωστά σημεία του Ίππου ώστε να μην τον βλάψει ή, έστω, τον καταπονήσει! Υπέροχο να παρατηρείς το υγιές ένστικτο του Αλεξάνδρου, ήδη από το πρώτο μάθημά του, να λαμβάνει υπ΄ όψη την ευημερία του Ίππου! Πραγματικός "Κένταυρος"! Κι έχει πολλά να χαρεί κοντά μας.
Ευτυχής ο Εκπαιδευτής μετά από μια τέτοια εμπειρία στο Ιππευτήριο, με τρεις μαθητές κι έναν σχολικό Ίππο τόσο ωφελημένους, κυρίως, με πλήρως δικαιωμένη μία σχεδίαση ασκησιολογίου η οποία και πάλι αποδεικνύεται τόσο ασφαλής, χωρίς κανένα απολύτως δυσάρεστο απρόοπτο σε μια τόσο επικίνδυνη διαδικασία, αλλά που είναι και τόσο ψυχωφελής για όλους... Κι αυτή είναι η μεγάλη "αμοιβή" του συγκεκριμένου Εκπαιδευτή καθ΄ όλα τα δημιουργικά χρόνια λειτουργίας της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" μια "αμοιβή" τεράστια όσο και ποιοτική όπως ολόκληρο το έργο αυτής της ιδιότυπης Σχολής.
Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ
