ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΘΑ ...ΚΡΥΨΟΥΜΕ ΛΟΓΙΑ...

O Πολεμιστής του Φωτός σπανίως μιλά για τα σχέδιά του...

Γνωρίζει πως κάθε φορά που μιλά για ένα όνειρο

καταναλώνει ένα μέρος από την δυναμική του

και, αν αναφέρεται υπερβολικά σε αυτό,

διακυβεύει την πλήρη εξάντλησή του

ακυρώνοντας κάθε προοπτική υλοποιήσεώς του.

Ο Πολεμιστής του Φωτός γνωρίζει την δύναμη των λέξεων.

[Πάουλο Κοέλο: Εγχειρίδιο του Πολεμιστή του Φωτός]

     Σε μία, δημοκρατικότατα, νοσούσα κοινωνία, σε μία κοινωνία ατομικής και ομαδικής χρεωκοπίας με ό,τι "ψυχικόν" αυτό συνεπάγεται, η ανάκτηση της ψυχοσωματικής υγείας των Συνανθρώπων μας θα πρέπει να αποτελεί επιδίωξη όσων κηδόμεθα εθνικών και φυλετικών Αξιών. Και ο, μεταπολεμικώς,  εμπορικοποιημένος "πρωταθλητισμός" ο οποίος ακυρώνει τις Αξίες της Αθλήσεως θα έδει να αντιμετωπισθεί από κάθε νουνεχή τόσο δραστικά ώστε να αναστραφούν οι τραγικές του επιπτώσεις με την επαναφορά της ουσιαστικής σημειολογίας της Αθλήσεως-ασκήσεως, τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες. Η Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" θεωρώντας και τα δύο φύλα συνδικαιούχα των προνομίων της Αθλήσεως εντρυφά και εφαρμόζει ειδικά προγράμματα στους μαθητές της αναλόγως φύλου και σωματοτύπου, ασχέτως εάν ως Ομάδα εκλαμβάνει τα Μέλη της αμφοτέρων των φύλων ως ισότιμους Πολεμιστές. 

     Η σωρευμένη, πλέον, εκπαιδευτική εμπειρία μας, μας επιτρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία στην εκπαίδευση των θηλέων Μελών μας, αναπτύσσοντας ένα καταλληλότερο σύστημα ειδικό για τη μήτρα της ζωής που λέγεται "Γυναίκα" και μέσα σε ένα "πλαίσιο" που να ανταποκρίνεται στον οικογενειακό και κοινωνικό ρόλο της όπως αυτός έχει, ουσιαστικώς, ακυρωθεί από μία στρεβλωτική μεταπολεμική υπέλιξη.  Και ο σκοπός του ειδικού αυτού προγράμματος το οποίο μόλις αρχίζουμε για τα θήλεα Μέλη μας είναι τριπλός: η παροχή νευροαισθητικής αγωγής, η παροχή μυικής αγωγής και η παροχή καλλιτεχνικής αγωγής με την αποφυγή κάθε φόρτου αισθητικής συγκινητικότητος η οποία επιβαρύνει τα νευρικά κέντρα.

     Οξυγόνωση, λοιπόν, παιγνίδι και, κυρίως, βαθύτερη ιππική δεξιότητα με τον εγκέφαλο να άγεται σε συνεχή ρ υ θ μ ι κ ή  λειτουργία, με την προσοχή την κινητική φαντασία και την κρίση σε συνεχή εγρήγορση. 

     Έτσι τα σημερινά μας μαθήματα κινήθηκαν επάνω σε αυτόν τον άξονα και οι δύο μαθήτριές μας, στο τέλος της εκπαιδευτικής ημερίδος τους επαλήθευσαν την διδασκαλική "προσέγγισή" μας.

     Ήταν χαρακτηριστικό ότι υπήρξαν στιγμές που χωρίς να τους ζητηθεί, οι μαθήτριές μας ιδία βουλήσει ανέπτυξαν το δεδομένο ασκησιολόγιο πολύ πέραν του ζητουμένου, με πλήρην  ασφάλεια αλλά, κυρίως, κινητικήν αρμονία 

     Και ας μη φαντασθεί κανείς ότι τα μαθήματά μας του συγκεκριμένου προγράμματος θα περιορίζονται σε ασφαλείς ..." επίπεδες χορογραφίες". Κάθε άλλο.

     Η Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" επιμένει στον πολεμικό χαρακτήρα της Έφιππης Τοξοβολίας και δεν κάνει εκπτώσεις σε κανένα φύλο ακόμη και στα παιδιά-μαθητές της.

     Όπου, σημειωτέον, τα παιδιά-μαθητές μας αντιμετωπίζονται "ωσεί ενήλικες" διότι εάν δεν αναγνωρίσουμε στο παιδί την μέλλουσα ενηλικίωσή του από την ανηλικιότητά του ουδέποτε αυτό θα ενηλικιωθεί.

     Όπως όλες οι μαθήτριές μας, έτσι και οι εξαιρετικές Αμαλία και Χρυσούλα ολοκλήρωσαν σήμερα τις ασκήσεις τους με λαμπρή επιτυχία, μάλιστα, με την Χρυσούλα να χειρίζεται με ασφαλέστατη αποτελεσματικότητα την απρόβλεπτη πρωτοβουλία του Ίππου της να υπερπηδήσει αιφνιδιαστικά εν καλπασμώ ένα εμπόδιο και κατόπιν να χαρεί μια καλπαστική διαδρομή εντός Ιππευτηρίου με την Χρυσούλα ...απτόητη επί της ράχεως, απολύτως γυμνιππευτικώς να μας συγκινεί όλους με την ψυχραιμία και την απόλυτην ισορροπία της, όπως κάθε υγιής οργανισμός πρέπει να διατηρεί καθ΄ όλη την διάρκεια του βίου. 

     Στο τέλος, η Χρυσούλα περιέγραψε στον Αρχηγό της Ομάδος Κωνσταντίνο δύο τοξευτικές ασκήσεις που επινόησε για την επόμενη ομαδική Προπόνηση στη Παραδοσιακή Τοξοβολία και ο Αρχηγός έδειξε ιδιαίτερην εκτίμηση στη σύλληψή τους. Όλα "συναρμόζουν" κατά πως τα προσδοκούμε στη Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"...

    Κι αυτό, διότι μάθαμε, πια, να βλέπουμε τον Κόσμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού όπως αυτά ξέρουν να βλέπουν την απεραντοσύνη του σύμπαντος χωρίς τη σκιά του δόλου.

ΚΑΤΙ ΛΕΜΕ ΚΑΙ "ΚΑΤΙ" ...ΚΡΥΒΟΥΜΕ

     Επιδιώκοντας να διατηρούμε τη Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" πρωτοπόρο της Ιππικής διδασκαλίας στη χώρα μας, επιμένουμε στη συνεχή μελέτη και εφαρμογή ρηξικέλευθων μεθόδων οι οποίες επιταχύνουν την ασφαλή διασύνδεση του μαθητή με τον Ίππο έστω και αν παραμένουν ...επιμελώς "άγνωστες" στην Ελλάδα. Μία από αυτές τις μεθόδους, όπως η ηχοκινητική ρυθμική, αποτελεί τη βάση της δικής μας έφιππης διδασκαλίας με συνεχείς βελτιωτικές παραλλαγές τις οποίες υπαγορεύει η συνεχής παρατήρηση  και αξιολόγηση των καθημερινών μας μαθημάτων. Έτσι, ο Εκπαιδευτής μας Μάριος επεχείρησε με επιτυχία ένα μάθημα στη Μαριλένα μας του οποίου η εισαγωγή ήταν μία συνδυαστική ηχοκινητική ρυθμική με συζυγές οπτικό ερέθισμα.

     Αξιοποιώντας δύο εμφανώς καλλιτεχνικούς χαρακτήρες της, μαθήτριας αλλά και του Εκπαιδευτή, αλλά και την δεκτικότητα ενός αξιόπιστου Ίππου Σχολής, ο Μάριος με την βοήθεια του Κωνσταντίνου σε ρόλο ...animateur, ανέλιξαν την Μαριλένα σε ένα άλλο επίπεδο, κατά πολύ υψηλότερο μιας αρχάριας Αμαζόνας με απλές ιππικές προσδοκίες...

     Και όταν η Μαριλένα αφίππευσε εξακολουθώντας να παίζει τη φλογέρα της, μπορεί να μην ήταν μία αρχαία αυλητρίς αλλά είχε ήδη κάνει ένα σημαντικό βήμα όχι απλώς για την βελτίωσή της ως αναβάτιδος αλλά και για τη πολύτιμη συμβολή της σε ένα "πλάνο εργασίας" της Ομάδος που σχεδιάζεται για το εγγύς μέλλον...

     Ωστόσο, ο Μάριος, όπως κι ο Κωνσταντίνος μας, αγγίζει ολοένα και περισσότερο τον τίτλο του υποδειγματικού Εκπαιδευτή με εμφανή την ηρεμία, την ευγένεια και την αποφασιστικότητα σε λίαν ωφέλιμες διαρθρώσεις μαθημάτων που γίνονται συνεχώς και αποτελεσματικότερα για τους μαθητές μας. 

     Το μάθημα του Κωνσταντίνου προς την Επιστήμη ακολούθησε διαφορετικό "μονοπάτι" για να καταλήξει στο ίδιο θετικό αποτέλεσμα. Οι μαθητές δεν είναι ίδιοι και πάντοτε στη Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" λογίζεται η διαφορετικότητα των Ανθρώπων την οποία σεβόμαστε και σταθμίζουμε κηδόμενοι της προόδου της Ομάδος. 

     Η μαθήτρια του Κωνσταντίνου επέδειξε άριστη προσαρμογή στη διαδικασία της εκτελέσεως ενός απαιτητικού μαθήματος αρχαρίου και με έναν πειθαρχημένο χαρακτήρα κατάφερε να εμβαθύνει το "κάθισμά" της και να επαυξήσει την προσοχή και τον συντονισμό της. 

     Αρκεί και μόνον να προσέξει κανείς τα χέρια της Επιστήμης, θα καταλάβει ότι στο τέλος του μαθήματός της ενστικτωδώς "κινήθηκε" προς τον ίδιο "προορισμό" προς τον οποίο κινήθηκε και η Μαριλένα: εντάξει, βάλαμε άνω-κάτω τελεία αλλά μη περιμένετε, προς το παρόν, τίποτε περισσότερο...

     Όταν όμως στο Ιππευτήριο συγκεντρώνονται πολλές Αμαζόνες και υπάρχουν και σπαθιά μπορεί κανείς να φαντασθεί τις σκηνές που μπορεί να επακολουθήσουν...

     Και αν σε όλα αυτά αναλογισθούμε το πόσο εύκολα οι άνδρες ...παρασύρονται από τις γυναίκες, τότε, ο εντός Ιππευτηρίου "χαμός" είναι δεδομένος...

     Θα μπορούσαμε να πούμε στα δύο αγόρια μας "που πάτε ωρέ παιδόπουλα ανάμεσα στις μανιασμένες κόρες της Πενθεσίλειας", αλλά, τουλάχιστον, ο συνήθως λαλίστατος "παππούς" δεν έβγαλε τσιμουδιά...

     Με χαρά είδαμε να εμπλέκεται στη σύγχρονη Αμαζονομαχία και η Σοφία την οποία μόλις σήμερα υποδεχθήκαμε στην Ομάδα μας ως νέα Συνασκουμένη και της οποίας ο μαχητικός χαρακτήρας φάνηκε από την πρώτη στιγμή. 

     Ο πάντοτε ευγενής και λεπτεπίλεπτος Στέλιος μας προ του επικείμενου ..."χαμού" απομακρύνθηκε σηκώνοντας τα χέρια ...ψηλά, ή μάλλον, εκτάδην.

     Και κάπου εδώ, ο Αρχηγός της Ομάδος μας ανέλαβε ...δράση, επιβεβαιώνοντας ότι ρίχνει εύκολα τις ...γυναίκες...

     Και ο Αχιλλέας μπορεί να κατέρρευσε ενώπιον της πεσμένης Πενθεσίλειας αλλά ο Κωνσταντίνος μας έδειξε αρκετό κέφι ενώπιον των Αμαζόνων που κείτονταν στα πόδια του. Αν οι σημερινοί "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" λάβαιναν μέρος στο Τρωικό πόλεμο η έκβασή του θα ήταν διαφορετική και ίσως σήμερα η Τροία θα ήταν το πλέον προκεχωρημένο ...hotspot μιας αμφιλεγόμενης επικράτειας. Ευτυχώς...

     Ακολούθησε η τακτική εβδομαδιαία ομαδική Προπόνηση στη παραδοσιακή Τοξοβολία στη παρακείμενη του Ιππευτηρίου Κοιλάδα.

     Ο Αρχηγός Ομάδος ...έμφορτος με τον στόχο θα ασκούσε και χρέη Αρχηγού Βολής, με έναν αποτελεσματικότατο προπονητικό σχεδιασμό κατά νου τον οποίο εφάρμοσε με αρκετήν επιτυχία, παρά το ότι σήμερα είχαμε τοξεύσεις επί μακρών αποστάσεων και με την συμμετοχή της Σοφίας η οποία θα τόξευε για πρώτη φορά. 

     Η "ομάδα εργασίας" ρίχθηκε αμέσως στην εγκατάσταση των χρειωδών [στόχος, δίχτυ κλπ] ενώ οι υπόλοιποι προετοίμαζαν τον ατομικό τους οπλισμό διότι ο Κωνσταντίνος δεν ήθελε να χάσει δευτερόλεπτο έχοντας κατά νου, επίσης, να μας ...ξενυχτίσει σε μία Προπόνηση που δεν έλεγε να τελειώσει ακόμη και μετά την δύση του ηλίου.

     Ο Κωνσταντίνος, πράγματι, είχε σχεδιάσει στο νου του με ακρίβεια και ρεαλισμό μία προοδευτική Προπόνηση που θα λειτουργούσε συνδυαστικά κατά ζεύγη και με αύξουσα πρόοδο αποστάσεως.

     Ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε η Προπόνηση αυτή ήταν τόσο χαλαρωτικός που όλη η Γραμμή Βολής είχε την αίσθηση του "καρότου" [τρεις βολές] και του "μαστιγίου" [αναμονή μέχρι την επανάληψη τοξεύσεως από κάθε ζεύγος] με το ενδιάμεσο πλεονέκτημα της παρατηρήσεως των τεχνικών και αποτελεσμάτων των άλλων.

     Στη Προπόνηση αυτή ιδιαίτερη πρόοδο σημείωσαν οι πλέον αρχάριοι των Συνασκουμένων και κάποιοι εξ αυτών οι οποίοι μέχρι προ τινος ένοιωθαν ανασφάλεια ακόμη και στη διατήρηση της οριζοντιότητος του βέλους, έδειξαν να εκτοξεύονται ...πολύ μπροστά.

     Με την βοήθεια της αγαπημένης μας Όλγας, η πρωτοείσακτη Σοφία τόξευσε αρκετά ικανοποιητικά εμφανίζοντας τη μικρότερη δυσκολία που έχουμε παρατηρήσει σε απολύτως αρχάριο για τη διατήρηση της οριζοντιότητας του βέλους κατά το άνοιγμα της χορδής. Ακόμη μία άξια "κόρη" της Πενθεσίλειας ανάμεσά μας.

     Αν και ο Κωνσταντίνος δεν εννοούσε να ολοκληρώσει αυτή την Προπόνηση υπό το αβαντάρισμα όλων των Συνασκουμένων, ο "παππούς" γκρίνιαξε επαρκώς ώστε, μετά δίωρο, να ξεκινήσει και η τακτική εβδομαδιαία ομαδική Προπόνηση Σπαθασκίας προλαβαίνοντας τις τελευταίες αχτίδες του ηλίου ο οποίος ήδη πέσει πίσω από τον Υμηττό.

     Ο Πρωτεσίλαος με τις πάντοτε εντυπωσιακές εμφανίσεις του στα πολλά κέφια του και το μάθημά του όπως πάντοτε αρμονικό και συναρπαστικό με τους Συνασκουμένους να ενθουσιάζονται μα καίριους σπαθισμούς και συνεχείς ζεύξεις.

     Κατά μόνας και κατά ζεύγη [στη ζωή και στην Ομάδα] οι διαξιφισμοί εδώ έχουν ...ιαματικό χαρακτήρα και κατά ένα περίεργο τρόπο όσο εντονότερες οι εμπλοκές τόσο αρμονικότερο το όλο "κλίμα" του μαθήματος.

     Βεβαίως και το ...βαρύτατο "πυροβολικό" πανταχού παρόν, υπόδειγμα φυσικής ευεξίας και μαχητικότητος, δεν παραλείπει να μας προσφέρει ωραίες εικόνες σε όλα τα μαθήματα.

     Το ίδιο χαρήκαμε και την νέα Συνασκουμένη μας Σοφία να αντιμετωπίζει σπαθιστικώς τον Αρχηγό της Ομάδος ο οποίος μάλλον θα πρέπει να αρχίσει να προβληματίζεται σοβαρά για τη μαχητικότητα των πολλών πλέον και αξίων μαθητριών του...

     Η Οικογένεια των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" παρά την εγγενή αδυναμία της [ο Αρχηγός μας ...καπνίζει ακόμη...] καταφέρνει να διαμορφώνει ένα υποδειγματικό "κλίμα" εφιπποτοξοτικής προόδου αλλά. κυρίως, κοινωνικού πλαισίου βασισμένου στις Αξίες της Πλατωνικής "Πολιτείας" που, εν αντιθέσει με τις πολυμασημένες "καραμέλες" περί ...ουτοπικότητος, αποδεικνύεται σταθερά εφαρμόσιμη.

     Και η Πλατωνική "Πολιτεία" με την αριστοκρατική ιεραρχία, την αξιοκρατική ευταξία και την διάχυτην αρμονία της, δεν αποδεικνύεται αποτελεσματική μόνον σε έναν Σταύλο αλλά και στις εκτός αυτού διανθρώπινες σχέσεις, όπου επιλέγεται ως πλαίσιο βίου.

ΑΣΕΒΩΝΤΑΣ ΣΤΟΝ 

François Robichon de La Guérinière 

ΚΑΙ ΣΤΟΝ  

Johannes Liechtenauer

     Oι αρχαιολόγοι του μέλλοντος εγκύπτοντας στα πεπραγμένα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" είναι βέβαιο ότι θα σαστίσουν ανακαλύπτοντας κάποιους "αταξινόμητους" Έλληνες να έχουν ασεβήσει στον François Robichon de La Guérinière στην Ιππική και στον Johannes Liechtenauer στην Σπαθασκία. Αυτή η Ελληνική Ομάδα με την πειραματική διδασκαλία των Εφίππων Πολεμικών Τεχνών, δείχνει να προσπερνά τους καθιερωμένους "Δασκάλους" των αντικειμένων της διδασκαλίας της και να τους υπερβαίνει με την εισαγωγή καινών [και διόλου ...κοινών] δαιμονίων τα οποία, όμως, αποδεικνύονται λίαν αποτελεσματικά.

     Σ'  αυτό το μάθημα η Μάριον κατέφθασε με το φορητό της φορτωμένο με τα παραγγέλματα της Σχολής "KASSAI" στα Ουγγρικά, έχοντας βαλθεί να είναι και γλωσσικώς άψογη στο επικείμενο Σχολείο για τους έλληνες μαθητές που θα οργανωθεί προς Τιμή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" στη Κοιλάδα το φθινόπωρο. Η Μάριον, που είναι από την Γαλλία ή, μάλλον, από τη Βρετάνη όπως η ίδια επιμένει, μιλά απταίστως τα Ελληνικά σε βαθμό που να διορθώνει Έλληνες [...] και, βεβαίως, τώρα αρχίζει να μαθαίνει στα Ουγγρικά και τα παραγγέλματα της ιππικής εκπαιδεύσεως στη Κοιλάδα.

     Ο Γεώργιος ο οποίος είναι όχι απλώς Έλληνας αλλά ζωντανό υπόδειγμα της Φυλής μας, πριν από το μάθημά του προσέφερε τις υπηρεσίες του στη καθαριότητα του Σταύλου και ήταν ο δεύτερος μαθητής αυτής της εκπαιδευτικής ημερίδος.

     Κοντά μας και κάμποσοι τετράποδοι εκπρόσωποι του μεγάλου Σταύλου μας να μας εμπνέουν αισθητικώς.

     Πρώτη η ευγενέστατη και γλυκύτατη  Μάριον η οποία άφησε πολύ μακριά το σπίτι της στη Βρετάνη για να χαρεί την Ελλάδα. Ο Κωνσταντίνος μας είχε εγκαίρως "σχεδιάσει" το μάθημά της και, όπως απεδείχθη, αυτή η "σχεδίαση" ήταν και πάλι επιτυχής. 

     Η ταυτόχρονη και συζυγής προθέρμανση της Μάριον με τον sir Oswald Ernald Mosley έφερε γρήγορα το ποθητό αποτέλεσμα και το μάθημα άρχισε.

     Οι υπερπηδήσεις της Μάριον, άψογες όπως πάντα, ήταν ένα hors d'oeuvre αφού οι υπερπηδήσεις που για άλλους αποτελούν την κατακλείδα ενός μαθήματος για μας αποτελούν μόλις την αρχή.

     Γρήγορα η Μάριον υπερπήδησε και με τη Σπάθη στην ανάταση έτσι για ένα μικρό..."ζέσταμα".

    Έχοντας βολευτεί με το ...σπαθί της, η Μάριον δε παρέλειψε να ανταλλάξει ζεύξεις με τον Μάριο πριν συνεχίσει το πρόγραμμά της.

     Ακολούθησαν ανασύρσεις βελών σε βάδην, τροχασμό και καλπασμό δείχνοντάς μας τον αίλουρο-Μάριον σε νέες ...περιπέτειες.

     Και αυτή η εκπαιδευτική ημερίδα της Μάριον ολοκληρώθηκε με το "επιδόρπιον" της Έφιππης Τοξοβολίας με τον Εκπαιδευτή της Κωνσταντίνο πανευτυχή να απολαμβάνει το χαμόγελό της και, κυρίως, τη πρόοδο αυτού του εξαιρετικού κοριτσιού από τη Βρετάνη.

     Ωστόσο, όση ώρα η Μάριον ίππευε μη φαντασθεί κανείς ότι το άλλο "ζευγάρι" αδρανούσε... Στο Ιππευτήριο των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" η αδράνεια είναι άγνωστη λέξη... Ο Μάριος με τον μαθητή του Γεώργιο είχαν αδράξει τις Σπάθες και είχαν επιδοθεί στην εφαρμογή των σπαθισμών του Πρωτεσίλαου παριστάνοντας τις "τσίτες" ακόμη και πάνω στα κλαδιά των ευκαλύπτων που στολίζουν το χώρο μας.

     Οι σπαθισμοί του Μάριου και Γεωργίου ακούγονταν μέσα στο Ιππευτήριο, σχεδόν, σε όλη τη διάρκεια των καλπασμών της Μάριον ευτυχώς όμως που τα αλογάκια μας "ντρεσάρονται" σε συνθήκες εργασιακής ηρεμίας και όλα έγιναν απρόσκοπτα... 

     Όταν εφίππευσε ο Γεώργιος για το μάθημά του ήταν ήδη "φτιαγμένος" και η συνεργασία του με τον sir Oswald Ernald Mosley αρμονικότατη.

     Η υπερπηδητική άνεση των μαθητών μας είναι εμφανής σε μία χαρακτηριστικήν ιδιοτυπία που εμφανίζει ο Γεώργιος κατά τις υπερπηδήσεις του όπου "ξαπλώνει" ...καρεκλάτα πάνω στη ράχη του Ίππου του και ακουμπά αρχοντικά και το ένα χέρι του στην οσφύ περιμένοντας τον δίσκο με το ...γλυκό του κουταλιού και τον απαραίτητο ...ναργιλέ. Την παράξενη, αυτή συνήθεια προσπαθεί να του την κόψει ο Εκπαιδευτής του Μάριος αλλά ας πρόσεχε ο ...ίδιος αφού αναδεικνύει μαθητές-καναπεδάτους. 

     Η στιγμή της ...αληθείας, έδειξε έναν Γεώργιο ΑΡΙΣΤΟ επί της υπερπηδητικής καμπύλης να ανυψώνει την Σπάθη με τον Ίππο άριστα συσπειρωμένο δίνοντας σε όλους μας την ικανοποίηση μιας τέλειας συνεργασίας Ίππου, Εκπαιδευτή και μαθητή.

     Μπορεί και σήμερα να ασεβήσαμε  στονFrançois Robichon de La Guérinière και στον Johannes Liechtenauer αλλά πιος νοιάζεται για κάτι τέτοιο όταν η πρόοδός μας είναι δεδομένη και τα συναισθήματά μας είναι αυτά που δείχνουν οι καθημερινές εικόνες του Ιππευτηρίου μας;

     Η ιππική αρμονία της πρωινής εκπαιδεύσεως στο Ιππευτήριο έκλεισε με τον ωραιότερο "επίλογο" το βράδυ της ίδιας ημέρας στην οικία Κατακουζηνού, απολαμβάνοντας την λυρική αρμονία των συνθέσεων του Σωτήρη-Νικόλα Κάσσου και θυμίζοντάς μας πόσο, συγγενώς, ευεργετική για τις ψυχές μας μπορεί να είναι  η "μελωδία" των καλπασμών ενός τετραπόδου με τα μετα-αναγεννησιακά αρπίσματα ενός προικισμένου λογίου συνθέτη.

     "ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΜΕΝ ΠΑΤΗΡ ΕΣΤΙ..." κι ο Πόλεμος είναι πάντα καλοδεχούμενος ως αεί διδακτικός, είτε έχεις να κάνεις με τις προκλήσεις μιας σπάθης, είτε έχεις να κάνεις με τις προκλήσεις μιας άρπας, είτε μαχόμενος στο αντίξοο φυσικό περιβάλλον, είτε μαχόμενος σε έναν γαλήνιο εσωτερικό χώρο, πάντοτε, όμως, με το ίδιο πάθος και, κυρίως, με την ίδιαν ευγένεια ψυχής και υψιπέτεια πνεύματος που αποτελούν και τον πυρήνα της διδασκαλίας της Σχολής των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ".