ΚΑΤΑ ΦΥΣΗ!

ΚΑΤΑ ΦΥΣΗ!

      Η Ιππασία είναι το βασικό σχολείο της αναδείξεως του ΗΓΕΤΗ, λόγος για τον οποίον, ανέκαθεν, ήταν κύριο μάθημα όλων των στρατιωτικών Ακαδημιών του κόσμου, βεβαίως και της Ελλάδος μέχρι την στιγμή που η "μεταπολίτευση", απεφάσισε να απονευρώσει (διάβαζε: "διαλύσει") τον Ελληνικό Στρατό, καταργώντας το μάθημα της Ιππασίας στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων προκειμένου να αποστρατιωτικοποιήσει τα στελέχη του μετατρέποντάς τα σε ευτελισμένα δημοσιοϋπαλληλάκια με μόνη "έγνοια" τους τον μισθό, το εφ΄ άπαξ και την σύνταξη! Έτσι, στα μέσα της δεκαετίας του '80 η Ιππασία καταργήθηκε στη "Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων", οι Ίπποι της εγκαταλείφθηκαν και οι εκπαιδευόμενοι αξιωματικοί του ελλαδικού (πλέον) "στρατού" μετετράπησαν σε κομματικά σκύβαλα! Και το αποτέλεσμα ΟΙΚΤΡΟ! τόσο ΟΙΚΤΡΟ! όπως το βλέπουμε σε ένα από τα αμέτρητα παρόμοια τεκμήρια εξευτελισμού της δημοκρατικής και αντιφασιστικής, σημερινής, γραικίας:

     Όμως, απέναντι σε αυτές τις δημοκρατικές και αντιφασιστικές ...κωλοκουνίστρες, η φύση προνοεί για την "απάντησή" της και αντιπαραθέτει την ΥΓΕΙΑ η οποία είναι απαραίτητη για την επιβίωση των πλασμάτων της!

     Λίγα μέτρα πιο πέρα από την "Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων", την ίδια στιγμή, μια Ομάδα Ελλήνων με συνείδηση της εθνικής της προελεύσεως και χωρίς να καταδέχεται καμιάν εξωτερική "βοήθεια", με απολύτως δικά της "μέσα", καταφέρνει να διατηρεί ζωντανές τις Αξίες και την πολεμική Παράδοση της φυλής μας, αναδεικνύοντας τον υγιή Πολεμιστή ανάμεσα στους αρρώστους που συνθέτουν την περιρρέουσα ψυχοπαθητική δημοκρατική και αντιφασιστική ανθρωπομάζα: Οι "Έλληνες Κένταυροι", "τοις  κ ε ί ν ω ν  ρήμασι πεπεισμένοι", διατηρούμε την αλκή της ράτσας μας κι αφήνουμε όσους "γεννήθηκαν νεκροί και ζουν πεθαμένοι" να θάπτουν τα κουφάρια τους στα μνήματα που τους σκάβει η επιλογή τους!

     Διότι, η διατήρηση της ψυχοπνευματικής όσο και σωματικής υγείας είναι προσωπική υπόθεση  ε π ι λ ο γ ή ς  του νουνεχούς ο οποίος, ακόμη και σε τόσο παρακμιακές εποχές, μπορεί να επιτύχει την ευδαιμονία του ακολουθώντας το φυσικό "μονοπάτι" του άνω θρώσκοντος το οποίο είναι παράλληλο με την φύση, άξονας της οποίας είναι η άσκηση!

     Αγγίζοντας την εικοσαετία συνεχούς, όσο και ευρυθμότατης, λειτουργίας της η ιδεαλιστική και μη κερδοσκοπική, Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων κατά την καθημερινή της δράση, σεμνύνεται να έχει υποδείξει στους 630 μαθητές της την γόνιμη κατεύθυνση για την διατήρηση του Ήθους και της υγείας τους και συνεχίζει...

     Μελλοντικός σκοπός μας είναι η ένταση των προσπαθειών μας προς όφελος ακόμη περισσότερων μαθητών μας επιμηκύνοντας ακόμη περισσότερο την χασματική απόσταση που μας διαχωρίζει από το περιρρέον αρρωστημένο περιβάλλον της ανθρωπομάζας που έχασε τον προορισμό της. Κι αυτό είναι υπόσχεση στον εαυτό μας!   

ΑΡΜΟΝΙΑ ΑΓΧΕΜΑΧΩΝ ΚΑΙ ΕΚΗΒΟΛΩΝ ΟΠΛΩΝ

 ΑΡΜΟΝΙΑ ΑΓΧΕΜΑΧΩΝ ΚΑΙ ΕΚΗΒΟΛΩΝ ΟΠΛΩΝ

     Σταθερή η διατήρηση της θετικής "αύρας" που πάντοτε επικρατεί στις εκπαιδευτικές μας ημερίδες όμως, τούτη την φορά αυτή η "αύρα" ήταν υπέρ-αισθητή, στους πρόποδες του Υμηττού, μια καλοκαιριάτικη ημέρα μέσα στο ...καταφλέβαρο! 

     Ιδιαίτερη η χαρά μας για την παρουσία του Συνασκουμένου Περικλέους ο οποίος είναι και ο πρώτος, μετά από πολλούς αιώνες, ανακατασκευαστής του αρχαίου Ελληνικού Τόξου και ευεργέτης των "Ελλήνων Κενταύρων" ο οποίος, σήμερα, όχι μόνον θα έκανε το "βάπτισμά" του στην Ιππασία και στην Έφιππη Τοξοβολία, αλλά και θα βίωνε την έφιππη χρήση ενός από τα ιδιοκατασκεύαστα Τόξα του.

     Παραλλήλως, το ασκησιολόγιο του Μάνου περιελάμβανε τις πρώτες καλπαστικές στοχαστικές εξακοντίσεις του και έναν "επίλογο" επικυρώσεως των καλπαστικών στοχαστικών καταφορών τις οποίες κατάφερε κατά την προηγούμενη εκπαιδευτικήν ημερίδα, δηλαδή, ένα "γεμάτο" πρόγραμμα ασκήσεως Ιππαίχμου. 

     Αρκετές οι παράμετροι της σημερινής ημερίδος, αρκετές και οι "αποσκευές" μας, πάντοτε, δε πανέτοιμοι και ακούραστοι για την πρόοδό μας, ξεκινήσαμε με τον Περικλή μας, μυώντας τον, με τον βοήθεια του Μάνου στην Ιππασία.

     Το να εφιππεύσεις για πρώτη φορά σημαίνει πολλά, ο Περικλής μας, όμως, με την έφαλσή του έδειξε εκ προοιμίου ότι και αυτή η δραστηριότητα του είναι απολύτως "βατή".

     Εξ αρχής ο Περικλής "κάθισε" σωστά και με ασφάλεια επί του ανεπίσακτου και ανενστόμιστου -όπως πάντοτε- σχολικού Ίππου μας ξεκινώντας το διατατικό ασκησιολόγιο κάθε Ιππέως.

     Με έναν ασφαλέστατο σχολικό Ίππο, όπως φροντίζει ανυπερβλήτως να διαθέτει η Σχολή μας, ο Περικλής απέκτησε επαρκή έφιππη κινητικήν ενσυναίσθηση και ισορροπία, πριν αρχίσει να χρησιμοποιεί το όπλο του.

     Βεβαίως, όπως κάθε αρχάριος, ένιωσε την ανάγκη στηρίξεως επί των ηνιών, συνήθεια η οποία αντενδείκνυται ειδικώς στους αρχαρίους, με αποτέλεσμα να του απασχολήσουμε και τα δύο χέρια ώστε να βοηθηθεί να ανακαλύψει την ισορροπία του κορμού άνευ βοηθημάτων, όπερ και εγένετο!

     Έτσι, ο Περικλής ευσταθέστατος, μετά από λίγο ξεκίνησε τις, εν κινήσει, τοξεύσεις του ακολουθώντας τον δικό του τρόπο  δια του αντίχειρος.

     Έκπληξη για όλους μας η ευστοχία των βαδιστικών τοξεύσεών του από την ...πρώτη κιόλας! 

      Οι τοξεύσεις του Περικλέους απέδειξαν ότι δεν είναι μόνον ένας αξιοπρόσεκτος ανακατασκευαστής αλλά κι ένας έμπειρος Τοξότης, ένας, κυρίως, βιωματικός χρήστης των Τόξων που ο ίδιος κατασκευάζει. 

      Ασφαλώς και οι ιδιοκατασκευές του Περικλέους, τα ανακατασκευασμένα αρχαία Ελληνικά Τόξα του αποδεικνύονται αξιόπιστα καθ' όλες τις δοκιμές στις οποίες, εδώ και καιρό και με κάθε ευκαιρία, εκτίθενται.

     Βεβαίως δε, δεν θα παραλείψουμε να υπογραμμίσουμε και την ομορφιά των δημιουργημάτων του Περικλέους ο οποίος, συν τω χρόνω, πέραν της ανακατασκευαστικής ιστορικότητος, καταλήγει σε ...μουσειακά αισθητικά αποτελέσματα! 

     Άψογος και κατά την αφίππευσή του ο Περικλής, με το σύνηθες άλμα που προετοιμάζει την εκμάθηση του ασφαλούς τρόπου εγκαταλείψεως του Ίππου.

     Η άριστη συνεργασία του Περικλέους με τον σχολικό Ίππο μας και η υποδειγματική "διαγωγή" του εξαιρετικού τετραπόδου με τον Εκπαιδευτή, ήταν ακόμη ένα έναυσμα λατρείας του τελευταίου γι' αυτόν τον ανεκτίμητο "Δάσκαλο" ο οποίος μας διδάσκει στη ράχη του την υψηλή τέχνη της Ιππασίας και των Εφίππων Πολεμικών Τεχνών με τις οποίες καταγινόμαστε υποχρεώνοντάς μας σε διαρκή ευγνωμοσύνη!

     Και αυτή την φορά ήταν "σαρωτικός" ο Μάνος ο οποίος, από την πρώτη καλπαστική του εξακόντιση, πάντοτε στοχευμένη, απέδειξε ότι παραμένει πάντοτε ετοιμοπόλεμος και ...επικίνδυνος ως αντίπαλος! 

     Για τους εξακοντισμούς του χρησιμοποιήθηκε, επίτηδες, ένα πανάλαφρο κοντάρι το οποίο έπαιρνε ο άνεμος κι έτσι η στόχευση γίνονταν δύσκολη.

     Παρά ταύτα, όλες του οι εξακοντίσεις ήσαν καλές έως και άριστες ως προς την στόχευση αλλά, κυρίως, ως προς την διατήρηση της διευθύνσεως και του καλπαστικού ρυθμού του Ίππου, κάτι που αποτελεί και το βασικό κριτήριο αξιολογήσεως των βολών ενός αρχαρίου Ιππαίχμου. 

     

     Κατανοώντας βαθύτερα τον μηχανισμό στηρίξεως και χειρισμού στα δύο σημεία, του Δόρατος, ο Μάνος χειρίστηκε ακόμη καλύτερα το όπλο του και κατάφερε να επιβεβαιώσει τις μέχρι τώρα "κατακτήσεις" του ως Ιππαίχμου!

     Eυτυχώς, η Βιβλιοθήκη των "Ελλήνων Κενταύρων" και η τεχνογνωσία που διαθέτει η Σχολή μας, μας επιτρέπουν να ασχολούμεθα με τα αντικείμενά μας σωστά ώστε και λάθη να αποφεύγουμε αλλά, κυρίως και κινδύνους!

       Εξαιρετική η σημερινή ημερίδα, όπως άλλωστε όλες οι εκπαιδευτικές μας ημερίδες, εντός κι εκτός Ιππευτηρίου, με την αγαστή συνεργασία όλων η οποία καταλήγει στην κοινή πρόοδο.

     Και κάπως έτσι κι ο Εκπαιδευτής, όλβιος, επιστρέφει στο ουσιαστικότερο καθήκον του το οποίο δεν είναι άλλο από την υπηρέτηση του Ίππου και την διαφύλαξη της ευημερίας αυτού του πλάσματος! 

ΚΙ ΑΠΟΜΕΙΝΑΝ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΑΘΑΦΤΟΙ...

ΚΙ ΑΠΟΜΕΙΝΑΝ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΑΘΑΦΤΟΙ...

     "Άφωνος" δήλωσε ο Δάσκαλος από την αρτιότητα των Εξετάσεων Εφιπποτοξοτών στο Αστέρι και στον Βρονταμά Λακωνίας (19-20-21/11/2021) αλλά και από την ομορφιά των εικόνων στο καστρομονάστηρο του Βρονταμά! Και αφού μελέτησε παράγραφο προς παράγραφο, λέξη προς λέξη το κείμενο, απόρησε για τους λόγους της διακοπής της λειτουργίας του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Σπάρτης" για το οποίο διέβλεψε όλες τις δυνατότητες επιτυχίας προς όφελος των παιδιών της τοπικής Σχολής, αλλά κι ολόκληρης της Σπάρτης... Και πως να εξηγήσεις σε κάποιον το διαιρετικό σαράκι μεταξύ των κατοίκων τούτης της χώρας η οποία δεν χρειάζεται εχθρούς για να ηττηθεί αλλά τα καταφέρνουν μια χαρά και μόνοι τους; Πως να του εξηγήσεις έναν αρρωστημένο τοπικισμό που συνεχίζει ως τις μέρες μας την ...εμφύλια διαμάχη των αρχαίων Λακώνων εναντίον των Μεσσηνίων και την οποία ...επικαλείται, περιφρονώντας, αυτός ο Λάκων ..."εκ Μυκόνου" τον Μεσσήνιο Εκπαιδευτή που ανέλαβε ανιδιοτελώς να τον μυήσει στο σύστημα των "Ελλήνων Κενταύρων" το οποίο ο Λάκων θέλησε να εκπροσωπήσει στον τόπο του; Aπλώς, επικαλεσθήκαμε ό,τι πιο αυθεντικό που ερμηνεύει το δράμα των γραικύλων οι οποίοι θρέφονται τρώγοντας τις σάρκες τους αλληλοϋποβλεπόμενοι κι αλληλομισούμενοι αφήνοντας τους εχθρούς τους να κυριαρχούν ανάμεσά τους κι εγκαταλείποντας άταφους τους νεκρούς τους! Μία παράγραφος από ένα σύγγραμμα αναφερόμενο στην τοπική θυσία των κατοίκων του Βρονταμά, το "ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΩΝ ΒΡΟΝΤΑΜΙΤΩΝ" του εντόπιου Δημοδιδασκάλου Μανώλη Π. Δρεπανιά (1961, σ. 73) δίνει την πληρέστερην απάντηση:

     Όταν "χωρίζεις" ακόμη και μοναστήρια μετατρέποντάς τα σε εστίες φατριασμού και περιφρονώντας την θυσία των προγόνων σου, "τι;" την θέλεις την Έφιππη Τοξοβολία και τους "Έλληνες Κενταύρους"; Όταν οι νεκροί σου σαπίζουν πλάι σου άταφοι, νεοραγιά, που νομίζεις ότι η παρένδυση της χλαμύδας σε απαλλάσσει από το άχθος του σαλβαριού, "τι;" να την κάνεις μια πολεμική παράδοση που δεν σου ανήκει κι ούτε είσαι αντάξιος να την πιστωθείς;... Κι ο Δάσκαλος κατάλαβε! 

EΛΛΗΝΙΚΗ ΙΕΡΑΚΟΘΗΡΙΑ

 EΛΛΗΝΙΚΗ ΙΕΡΑΚΟΘΗΡΙΑ

     Κατόπιν επιστολής φίλου της Ομάδος μας ο οποίος,  αφορμώμενος από προηγούμενες αναρτήσεις μας, ρωτά εάν στην Ελλάδα λειτουργεί Σχολή Ιερακοθηρίας και πως θα μπορούσε να διευρύνει τις γνώσεις του δεδομένου ότι ήδη ασχολείται με την εκτροφή αρπακτικών, απαντούμε ότι, εξ όσων γνωρίζουμε, όχι, δυστυχώς δεν λειτουργεί Σχολή Ιερακοθηρίας στην Ελλάδα!

     Κατόπιν της δικής μας εμπειρίας η οποία αποκτήθηκε στο εξωτερικό (Ουγγαρία και Μογγολία) στο παρελθόν, προέβημεν σε μία διερεύνηση των δυνατοτήτων ιδρύσεως στην Ελλάδα μιας Σχολής Ιερακοθηρίας αλλά, δυστυχέστατα, συναντήσαμε το αρνητικό "κλίμα" που συναντούμε σε κάθε τι παρόμοιο μιας τριτοκοσμικής κοινωνίας στην οποία κυριαρχεί η ημιμάθεια, ο "ξερολισμός" και, κυρίως, ο φατριασμός κάποιων μετριοτήτων!

     Σημαντική, αξιόλογη προσωπικότητα συνειδητού και εμπείρου Ιερακοτρόφου αυτή του Στέλιου Φραγκούλη ο οποίος, μάλιστα είναι και ο Συγγραφέας σχετικού εκπαιδευτικού εγχειριδίου το οποίο, προ χρόνων, αναρτήσαμε εδώ, προς ελεύθερη μελέτη κάθε ενδιαφερομένου. 

     Πρωτίστως, θα παραπέμπαμε τον φίλο μας και κάθε συν-ενδιαφερόμενο στην ιστοσελίδα της "Διεθνούς Ομοσπονδίας Ιερακοθηρίας και Προστασίας Αρπακτικών" στην οποία μπορεί να ενημερωθεί για εφαρμοσμένα επιμορφωτικά προγράμματα σχετικά με την Ιερακοθηρία. 

     Επιπλέον και αναφορικώς με την διεύρυνση των ιερακοθηρικών γνώσεων του αγαπητού φίλου μας αλλά και κάθε συν-ενδιαφερομένου θα συνιστούσαμε το διαδίκτυο και δη την, κατά την γνώμη μας, καλύτερα συντεταγμένη πηγή αμέσων ιερακοθηρικών πληροφοριών η οποία είναι "THE ARCHIVES OF FALCONRY"  στην οποία προσφεύγουμε κι εμείς για την μελέτη των "intra muros" της Ιερακοθηρίας. Ο Οργανισμός αυτός προσφέρει στον επισκέπτη του μιαν εκτενέστατη Βιβλιοθήκη με πολύγλωσσο όσο και έγκυρο περιεχόμενο από το οποίο ο μελετητής μπορεί να αντλήσει βαθύτατη γνώση.  Πέραν αυτής και η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" με προηγούμενη ανάρτηση στο παρόν Ιστολόγιο η οποία ανευρίσκεται εδώ, προσέφερε στους ενδιαφερομένους περί την Ιερακοθηρία μία συνεπτυγμένη "τράπεζα πληροφοριών", ελπίζοντας ότι κάποτε θα αποκτήσει και η Ελλάδα μια συντεταγμένη Σχολή Ιερακοθηρίας, ...αν ποτέ...   

ΙΠΠΙΚΗ ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΙΑ ΕΠΙ ...ΟΡΕΙΝΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ!

 ΙΠΠΙΚΗ ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΙΑ 

ΕΠΙ ...ΟΡΕΙΝΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ!

     Όσοι συνδέετε συνειρμικώς την Ιππική Δεξιοτεχνία με τα αναγεννησιακά Βασιλικά Ιππευτήρια των Versailles ή του Chantilly ...χάσατε διότι οι κορυφαίοι Ιππείς της Ιστορίας δεν ήσαν οι Γάλλοι αλλά οι Μογγόλοι οι οποίοι με τους Ίππους τους (και τα Τόξα τους) ανέπτυξαν την μεγαλύτερη αυτοκρατορία της Ιστορίας. Και οι Μογγόλοι δεν μάθαιναν Ιππασία στα Grandes Écuries του Παρισιού αλλά στα φυσικά εδάφη της πανέμορφης Μογγολίας. 

     Έτσι κι εμείς στην πανέμορφη σημερινή ημερίδα, ασκηθήκαμε στην Ιππική Δεξιοτεχνία σε φυσικό ορεινό έδαφος επί του οποίου προορίζεται η Ιππασία και όχι στα αμμοστρωμένα ...παρά φύση Ιππευτήρια όπου μπορεί να φλερτάρει η πλουτοκρατία ενώ οι ...Μογγόλοι μαθαίνουν να ιππεύουν!

     

Με βαθύτατην επίγνωση της κορυφαίας σημασίας της Ιππικής Δεξιοτεχνίας για την Ιππασία και με τον Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων" διπλωματούχο Υψηλής Ιππασίας του Αυτοκρατορικού Ιπποφορβείου της Lipica, αυτός ο καθοριστικός άξονας Ιππασίας καλλιεργείται επιμελώς στη Σχολή μας με ρηξικέλευθες τακτικές οι οποίες, ασφαλώς, προσιδιάζουν στην Φυσική Ιππική που αποτελεί και το πλαίσιο της δικής μας διδασκαλίας, ανεξαρτήτως αν η εκπαίδευση του Ιδρυτή στην Lipica ήταν η κλασικώς διδασκόμενη της ακαδημαϊκής Ιππασίας των αναγεννησιακών Αυλών της Ευρώπης. 

     Το πρώτο πράγμα στο οποίο δίνουμε την βαρύτερη σημασία στην Σχολή μας είναι η αξιοπιστία του Ίππου και πάντοτε ασχολούμεθα με τον σχολικό Ίππο μας ώστε να εμπνέει πλήρη εμπιστοσύνη στον μαθητή. Και ο παρών σχολικός Ίππος είναι κάτι παραπάνω από αξιόπιστος, εκπαιδευόμενος συνεχώς ώστε να εμπνέει στον μαθητήν ασφάλεια. 

     Σήμερα επιχειρήσαμε την βελτίωση του τροχασμού, ένα, θα λέγαμε, τελικό "φινίρισμα" αφού και οι δύο σημερινές εκπαιδευόμενες είναι έτοιμες να καλπάσουν.

     Και αυτό το "φινίρισμα" δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί καλύτερα παρά υπό συνθήκες Φυσικής Ιππικής επί φυσικού εδάφους χωρίς να χάσει τίποτε από την ακρίβεια εκτελέσεως που, τελικώς, αποτυπώθηκε στο σημερινό οπτικοακουστικό υλικό. Και το ασκησιολόγιο απλό όσο και ουσιαστικό!

     Αρχικώς, οι εκπαιδευόμενες χειρίστηκαν το κοντάρι περιστρέφοντάς το ως "στροφείο", απασχολώντας το ένα χέρι στην περιστροφή του και τον νου περισσότερο επικεντρωμένο σε αυτό παρά στον Ίππο με αποτέλεσμα την χαλάρωση του σώματος και την ανάπτυξη υψηλοτέρου ενστίκτου (παρά ελεγχόμενης "λογικής") ασφαλεστέρου "καθίσματος".

     Με το κοντάρι σε συνεχή περιστροφή, οι εκπαιδευόμενες βάδισαν και τρόχασαν επί συγκεκριμένης διαδρομής.

     Κάθε κίνηση με περιστροφή του κονταριού ακολουθούσε ένας έλεγχος αποτελέσματος με κίνηση άνευ περιστροφής και διεύθυνση ακριβείας, ενώ, όταν εξακολουθούσαν να παρατηρούνται ατέλειες, ξανά-καταφεύγαμε στην δοκιμασία της κινήσεως με περιστροφή του κονταριού, ακόμη και με τα δύο χέρια ενώ ο Ίππος εκινείτο ελεύθερος . 

     Αυχένες ανορθώθηκαν, κορμοί ανυψώθηκαν, έδρες κάθισαν βαθύτερα, ώμοι και χέρια χαλάρωσαν, γόνατα "μάκρυναν", αυτοπεποιθήσεις ενισχύθηκαν, κέφια ...φτιάχτηκαν και το ..."ραφινάρισμα" του τροχασμού επετεύχθη κατά τον διασκεδαστικότερο τρόπο, χωρίς κανείς να σκέφτεται ούτε τις πέτρες, ούτε τις ιδιαιτερότητες ενός ορεινού εδάφους διαφορές με συνεχείς υψομετρικές μεταβολές και βλάστηση συχνά ενοχλητική για την τήρηση ευθείας ίχνους διαδρομής. Κι όμως...    

     Και όπως πάντα, τηρουμένων των κανόνων της διαλειμματικής εκπαιδεύσεως δόθηκαν στον Ίππο μας (αλλά και στις εκπαιδευόμενες) ανάπαυλες αποφυγής κοπώσεως.

     Και σε κλίμα απόλυτης χαλαρότητος, ένα ακόμη ωφέλιμο μάθημα ολοκληρώθηκε δίνοντας το σήμα της επιστροφής στον Σταύλο. 

     Και δεν υπάρχει ωραιότερο «φινάλε» για μία ημέρα στο Ιππευτήριο από το να συναντάς ξαφνικά τον συνεπέστερο Έλληνα αλογατάρη και καλύτερο Ιππο-Εκπαιδευτή της χώρας, έναν από τους Συνιδρυτές των «Ελλήνων Κενταύρων» τον αγαπημένο όλων Παντελή Αναστασόπουλο που διευθύνει ένα από τα πλέον δραστήρια Ιππικά Κέντρα της Ελλάδος στη Ναύπακτο, όπου διδάσκει Ιππική Τέχνη και, κυρίως, Ήθος! Τυχεροί όσοι διδάσκονται από τις γνώσεις του και την προσωπικότητά του!