ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΤΙΜΗΣΑΝΤΕΣ

 ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΤΙΜΗΣΑΝΤΕΣ

     Ήδη, στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» και μετά από αρκετά χρόνια μελέτης ενός ιδιαιτέρου κατευθυντηρίου υλικού, ολοκληρώθηκε με επιτυχία ένα πείραμα ασφαλούς διδασκαλίας της Έφιππης Τοξοβολίας η οποία είναι η κορυφαία όλων των πολεμικών τεχνών διότι είναι η μοναδική η οποία απαιτεί την τέλεια συνεργασία δύο εντελώς αντιθέτων, ταξιδερμικώς, πλασμάτων, όπως είναι ο Άνθρωπος και ο Ίππος! 

     Και η πειραματική έρευνα αυτής της διδασκαλίας επαληθεύει τα, εκ της πολυετούς και επισταμένης μελέτης, συμπεράσματα τα οποία επί μακρόν, σε μια τόσον επικίνδυνη δραστηριότητα, μας προστάτευσαν πλήρως από ατυχήματα και ανέδειξαν ως αρίστους πολλούς μαθητές μας, όπως επάγεται από το λεπτομερώς τηρούμενο οπτικο-ακουστικό υλικό όλων των μαθημάτων και δράσεών μας, από το 2005 και εντεύθεν!

     Όλα τα προαναφερθέντα δεν σημαίνουν καθόλου "άφιξη", δεν σημαίνουν ότι η «αναζήτησή» μας ολοκληρώθηκε και η έρευνά μας σταματά εδώ! Κάθε άλλο!

     Αυτή την στιγμή ανασυντασσόμεθα σε έναν σταθερό «βατήρα» από τον οποίο θα συνεχίσουμε ώστε το εκπαιδευτικό «κλάσμα» της «ποιότητος προς χρόνο» να αποδώσει ακόμη καλύτερο «γινόμενο». Διότι, η ανάδειξη του πολεμιστή δεν είναι μόνον υπόθεση ποιότητος του αποτελέσματος αλλά και ταχύτητος εκπαιδεύσεώς του. Διότι ο Πόλεμος δεν μπορεί να ...περιμένει!  

     Ακόμη ποιοτικότερη και ταχύτερη, λοιπόν, από σήμερα η διδασκαλία της Έφιππης Τοξοβολίας, αλλά και των εφίππων πολεμικών τεχνών, στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» με άξονα την διδασκαλία που προσλάβαμε κατά τα σχολεία Αρχηγών στον Οργανισμό «KASSAI» από τον ίδιο τον Ιδρυτή του, Δάσκαλο Kassai Lajos, εμπλουτισμένα από τα εν συνεχεία προσκτηθέντα συμπεράσματα εκπαιδευτικής μεθοδολογίας, προερχόμενα από ένα άλλο επίκεντρο εσωτεριστικών προσεγγίσεων του οποίου, ευτυχώς, το πνευματικό απόσταγμα περιεσώθη από την βαρβαρότητα των βανδαλιστικών παρεμβάσεων των μεταπολεμικών διεθνών εγκληματιών.

      Και, βεβαίως, το προαναφερθέν «πνευματικό απόσταγμα» μπορεί να μην είναι επικεντρωμένο ούτε στην Έφιππη Τοξοβολία, ούτε στις έφιππες ή οποιεσδήποτε άλλες πολεμικές τέχνες, αλλά με επιστημονική πληρότητα εισάγει στον τρόπο διεγέρσεως της ανθρώπινης αντιλήψεως, κατ΄ αναλογίαν και του θηλαστικού ζώου (Ίππου) διανοίγοντας τον «αυλό» της μαθήσεως προς ακόμη πιο ποιοτική αλλά και ταχύτερη πρόσληψη γνώσεως και, ούτω πως, βελτίωση δεξιοτήτων! Ένα «πνευματικό απόσταγμα» το οποίο θα έκανε πληρέστατες τις διδασκαλίες Ηγεσίας και Διοικήσεως, εάν αυτές το είχαν στη διάθεσή τους.   

     Εξ όλων αυτών καθίσταται αντιληπτόν ότι, κατ΄ ανάγκην, αυστηροποιούνται, πλέον, τα κριτήρια εισδοχής νέων εκπαιδευομένων, ώστε αυτοί να πληρούν τις προϋποθέσεις διδασκαλίας που θέτουν οι εσωτερικές μας ανελίξεις. Μόνη μας επιθυμία είναι να τιμήσουμε τους υψηλούς Δασκάλους μας οι οποίοι μας ετίμησαν, όταν ο παγκοσμίου κύρους Δάσκαλος της Έφιππης Τοξοβολίας μας ενέγραψε (2006) στην Στήλη της Αίθουσας Τιμής του Οργανισμού του και οι Κινέζοι μας απένειμαν (2012) το πρώτο παγκόσμιο βραβείο ως της, διεθνώς, καλύτερα λειτουργούσας Ομάδος Έφιππης Τοξοβολίας.   

     

Απομένει να σταθούμε ικανοί να τιμήσουμε και τους μεγάλους πνευματικούς μας Δασκάλους των οποίων το έργο καταφέραμε να διασώσουμε από τους μεταπολεμικούς βανδάλους καταστροφείς του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, βέβαιοι όντες ότι θα τα καταφέρουμε μέσα από την διδασκαλία των «Ελλήνων Κενταύρων» επ' ωφελεία όσων, ακόμη, σκεπτομένων, όπως είχαμε διευκρινίσει κατά την εισήγησή μας στο 6ο Παγκόσμιο Φιλοσοφικό Συνέδριο!    

ΑΠΟΓΕΙΩΘΗΚΑΜΕ!

 ΑΠΟΓΕΙΩΘΗΚΑΜΕ!

     Στην άθλια παρακμιακή κοινωνία της οποίας τα σημερινά πρωτοσέλιδα βοούν για καταδίκες παιδοκτόνων, βιαστών ανηλίκων και άλλα ψυχοδιαστροφικά "πεπραγμένα" , απλώς, καταφέραμε να "απογειώσουμε" την "Οικογένεια" των "Ελλήνων Κενταύρων" ανυψώνοντας την ποιότητα μιας εκπαιδευτικής ημερίδος σε πραγματική απόλαυση ασκήσεως και, συνάμα, χαράς!

     Και, αντιθέτως με την εκτυφλωτικώς άσκημη περιρρέουσα πραγματικότητα, σήμερα στο Ιππευτήριο, εκτυφλωτικώς όμορφη ήταν η ημερίδα μας μέχρι σημείου να μην αντέχουμε την ...ιδανικότητά της, κλείνοντας τα ...μάτια μας! 

     Αν και η αρχική σχεδίαση του σημερινού ασκησιολογίου για τον Μάνο ήταν ένα εξεταστικό σενάριο με τις καθιερωμένες έξι καλπαστικές στοχαστικές τοξεύσεις και εξέταση θεωρητικών επί της Ιπποσαγής, είπαμε να μην ...κλέψουμε εκκλησία διότι ο σημερινός εκπαιδευόμενος, συνεχώς, αποπνέει έναν δυναμισμό που μας υποχρεώνει να τον αξιοποιούμε ...αλύπητα!

     Kι έτσι, με την γνωστή άνεσή του ο Μάνος, εφίππευσε, όπως πάντοτε δι εφάλσεως για να ξεκινήσει το μάθημά του.

     Εμείς, απλώς, ανασχεδιάσαμε το περιεχόμενο του σημερινού προγράμματος με ίππευση υψηλών ισορροπιστικών απαιτήσεων και, βεβαίως, καλπαστική οπισθοπλατιαία τόξευση η οποία είναι και η τεχνικότερη και δυσκολότερη έφιππη τόξευση! 

    Παρά τα όσα διδάσκονται στη νομική σχολή οι ατυχείς φοιτητές του σημερινού χρεωκοπημένου πανεπιστημιακού «βαράθρου», η νομική σκέψη εδράζεται στον υγιή και ισορροπημένο νου, κάτι σπάνιο για τους δυστυχείς συγχρόνους σκλάβους! Κι όμως, υπάρχουν και λαμπρές εξαιρέσεις όπως ο θεμιστοπόλος μας Μάνος ο οποίος, με ξεκάθαρο και ευσταθέστατο νου, σήμερα έδωσε τα «ρέστα» του, καλπάζοντας και τοξεύοντας σε οπισθοπλατιαία στάση, δηλαδή, στη δυσκολότερη στάση Έφιππης Τοξοβολίας και στο ισορροπιστικό ορθοστάδην. 

     Πολύ πριν, όμως, επιχειρήσουμε τα πολύ ...απαιτητικά, φροντίσαμε την υποχρεωτική επιμελή και επαρκή προθέρμανση με την χρήση ειδικού βοηθήματος για τον εφοδιασμό του οποίου μερίμνησε η Γραμματέας της Ομάδος μας η οποία κατέχει την ...αγορά.

     Αποδίδοντας την απόλυτη προτεραιότητα στην ακεραιότητά μας και στην αποφυγή ατυχήματος, κάτι το οποίο επιτυγχάνουμε, σήμερα, ο Μάνος υποχρεώθηκε να προθερμανθεί πολύ καλά και για ένα τέταρτο της ώρας με τον ελαστικό ιμάντα, προς αποφυγή τυχόν κακώσεως κατά την οπισθοπλατιαία η οποία εγκυμονεί πολλούς κινδύνους.

     Και, καθώς ο σημερινός εκπαιδευόμενος είναι απολύτως πειθαρχημένος, η προθερμαντική του προσπάθεια υπήρξε η επιβεβλημένη! 

     Ακολούθησαν καλπαστικές έξοδοι με υπερυψωμένο Τόξο δύο λαβών, ως μία ενδιάμεση "γέφυρα" προς την οπισθοπλατιαία η οποία ήταν το επόμενο βήμα ώστε ο κορμός και οι ώμοι να προετοιμαστούν για πολύ "βαρύτερες" απαιτήσεις. Και, τώρα πλέον...

     ...Τώρα, πλέον, η οπισθοπλατιαία καλπαστική τόξευση θα ήταν και ασφαλής και επωφελής, οπότε έγινε ...πράξη!

     Αν και η πρώτη απόπειρα οπισθοπλατιαίας τοξεύσεως για τον Μάνο, τα αποτελέσματα ήσαν αξιοπρόσεκτα όπως κατέγραψε ο φωτογραφικός φακός εν μέσω του μαθήματος και, μάλιστα, επί στόχου σχεδιασμένου επί γης.  

     Με την "φόρα" του εκπαιδευομένου, επιχειρήσαμε και ένα ορθοστάδην, έτσι, για να εξορκίσουμε την ...ανύπαρκτην υψοφοβία μας.

     Αλλά, ένα ορθοστάδην σε μια πολεμική Σχολή δεν έχει νόημα αν δεν συνοδεύεται και με χρήση όπλου. Έτσι, ο Μάνος μας, όρθιος επάνω σε έναν ήρεμο Ίππο ...ηρεμότατα εγκαθίδρυσε το βέλος στην χορδή για να τοξεύσει και τόξευσε! 

     Αφού, σήμερα, φτάσαμε στα πολύ ...ψηλά, να μην επιχειρήσουμε από εκεί και κάποιες τοξεύσεις; Αν είναι δυνατόν... 

     Μέχρι που ολοκληρώσαμε με ένα θριαμβευτικό άλμα αφιππεύσεως που μας προσγείωσε στην ...σκληρή γήινη πραγματικότητα!

     Οι χειρισμοί του Μάνου, με σωστή έδραση στα σωστά σημεία του Ίππου ώστε να αποτραπεί η οιαδήποτε κακοποίησή του αλλά και η ψυχραιμία του υπήρξαν υποδειγματικά ώστε όταν του δόθηκε η εντολή της εγκαταλείψεως του Ίππου δι αφιππευτικού άλματος, αυτός, απελευθέρωσε το ένα πόδι προετοιμαζόμενος για εναέρια τόξευση και κατόπιν επεχείρησε το άλμα του τοξεύοντας εν πτήσει, όπως ακριβώς θα έπρεπε! 

     Η, ευθυτενώς, κατακόρυφη κάθοδός του, επίσης, υποδειγματική, κανόνας "αρμονίας" που θα πρέπει να μελετηθεί από τους μαθητές μας και από κάθε ενδιαφερόμενο!

     Το ίδιο υποδειγματική και η προσεδάφισή του με το Τόξο ανά χείρας, έτοιμος να συνεχίσει τοξεύσεις επί του εδάφους, όπως ακριβώς καλείται κάθε πολεμιστής σε ανάλογη κατάσταση μάχης! Ο Καταδρομέας Μάνος επιβεβαιώνει ότι "Μια φορά Καταδρομέας, πάντοτε και παντού Καταδρομέας!"  

Και εκεί που είπαμε στον Μάνο ότι η ημερίδα ολοκληρώθηκε σκεπτόμενοι την κόπωσή του (η διαλειμματική εξάσκηση, όπως πάντοτε, δεν είχε επιτρέψει στον Ίππο ούτε καν να ιδρώσει...) ο Μάνος παρεκάλεσε να κλείσει με έναν ελεγχόμενο καλπασμό, ο οποίος ήταν τόσο αρμονικός που κατέληξε ...χορογραφία για τον υπέροχο σχολικό Ίππο μας! Και, μετά από όλα αυτά, πως να επιμείνεις στην ...θεωρητικήν εξέταση περί Ιπποσαγής του Μάνου, πως να τον ...κουράσεις με τα ..."πεζά" της Ιππασίας; Αλλά,, ας μην ανησυχεί και δεν θα ξεφύγει, ούτε κι αν καλπάσει και τοξεύσει σε ορθοστάδην διότι η γνώση είναι γνώση και απαραίτητο να την κατέχουν οι εκπαιδευόμενοι στους "Έλληνες Κενταύρους"! Να το έχει υπ΄ όψη του...και να θυμάται ότι τα βιβλία δεν προορίζονται, απλώς, να τα μεταφέρουμε, αλλά και να τα μελετούμε! 

     Εφαρμόζοντας απαρεγκλίτως την σοφή διδασκαλία του συστήματος «Kassai» το οποίο διδαχθήκαμε στα σχολεία Αρχηγών του, συμπληρωμένη και από την αλάνθαστη συνιστώσα της διδασκαλίας που ανακαλύψαμε μετά από πολυετή, προσωπική μας, έρευνα και για την οποία κάναμε λόγο σε προηγούμενη ανάρτησή μας παρατηρώντας τα ευεργετικά αποτελέσματα της εφαρμογής αυτής της έρευνας ήδη και εν τη πράξει, απολαμβάνουμε, πλέον, μιαν αμφίπλευρη φώτιση η οποία μας εξασφαλίζει ιδανικές εκπαιδευτικές ημερίδες των οποίων την δυναμική, αλλά και την αρμονία, δύσκολα συναντά κανείς οπουδήποτε, σήμερα!

ΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΣΚΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΗΣ ΜΑΧΗΣ

 ΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ 

ΣΚΗΝΙΚΗΣ ΕΦΙΠΠΗΣ ΜΑΧΗΣ

     Αλλά, «τι» ακριβώς μπορεί να παρουσιασθεί σε μιαν εκπαιδευτικήν ημερίδα κάποιας Σχολής εφίππων πολεμικών τεχνών η οποία, μέσω της σπουδής του Πολέμου επιδιώκει την ανάδειξη αρίστων μαχητών όσο και αρίστων Ιππέων; Kαι, προς τι το πρόταγμα της θεατρικής διδασκαλίας σε μια τέτοιαν ημερίδα; Ας αρχίσουμε από το...τέλος!

    

Η μελέτη και διείσδυση στην ψυχολογία του πολεμιστή, ασφαλώς και διευκολύνει τον εκπaιδευόμενο κάποιας πολεμικής τέχνης να την «κατακτήσει» ουσιαστικότερα και ευκολότερα δοθέντος ότι μια τέτοια τέχνη δεν συνιστά απλώς «δεξιότητα» αλλά «τρόπο ζωής» (και θανάτου!). Αυτή, τουλάχιστον είναι η άποψη του Ιδρυτή της Σχολής των «Ελλήνων Κενταύρων» ο οποίος επιμένει ότι η «ποίηση ήθους» συνιστά βασική παιδεία ψυχής. Και, η συγκεκριμένη διδασκαλία, ασφαλώς, δεν αφορά μόνον στο ανθρώπινο δυναμικό της ημερίδος αλλά και στον ίδιο τον σχολικό Ίππο, κυρίως σε αυτόν,  ο οποίος αποτελεί και τον θεμέλιο λίθο επί του οποίου θα δομηθεί η όλη ημερίδας. Συνεπώς, κατά την παρούσα ημερίδα το πεδίο της συνασκήσεως αντιπροσώπευσε μια «θεατρική σκηνή» επί της οποίας, με πλάγιο λόγο και δια της αποφυγής κουραστικών ακαδημαϊσμών, εισήχθησαν, Άνθρωποι και Ίππος, στην ατραπό της μελέτης του Ήθους και της τακτικής του (εφίππου) Πολέμου.

     Κανείς από τους πέντε συνασκηθέντες δεν αντελήφθη ότι η σχεδίαση τούτης της ημερίδος δεν είχε σχέση με ένα απλό εκπαιδευτικό πρόγραμμα αλλά με μία «αθέατη» ...παράσταση η οποία περιέκλειε όλες τις παραμέτρους ενός σκηνικού δρωμένου με ... «μοιρασμένους» ρόλους και ένα σενάριο ομαδικής δράσεως, πάντως, εξατομικευόμενο σε προ-στοχευθέντα οφέλη για τον κάθε συντελεστή.

     H ευγένεια και η αλληλεγγύη, όσο κι αν δεν διδάσκονται, εν τούτοις, καλλιεργούνται και αποτελούν την βάση ενός ομαδικού έργου και αυτές πάντοτε πλεονάζουν στην Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων». Δύο «ομιλούντα» δείγματα στις παραπάνω φωτογραφίες, τόσο ασυνήθιστες σε μια παρακμιακή κοινωνία όπως αυτή στην οποία ζούμε...

     Αρχικώς, ο Εκπαιδευτής  Μηνάς θα έπρεπε να ανανεώσει την σχέση του με την ιππικήν εκπαίδευση των μαθητών μας, προάγοντας την επαφή του με τον Ίππο και τις ατομικές του δεξιότητές.

     Έτσι, αναθέτοντάς του τον ρόλο του σκηνικού «πρωταγωνιστή» και παρά την σεμνότητά του η οποία τον παροτρύνει να ... «περνά απαρατήρητος», του παραδώσαμε τον σχολικόν Ίππο, τον οπλίσαμε με Δόρυ και του υποδείξαμε να ηγηθεί της «αγέλης» όλων μας προκειμένου να μας οδηγήσει από τον Σταύλο στο πεδίο των ασκήσεων.

     Καθ’  όλην αυτή την δεκαπεντάλεπτη διαδρομή του δώσαμε την ευκαιρία να «αναγνωρίσει» έναν Ίππο τον οποίο ίππευε για πρώτη φορά και να εισαχθεί στην ένοπλη ψυχολογία για ό,τι θα ακολουθούσε.

     Εν συνεχεία, μετά την άφιξή μας στο προβλεπόμενο σημείο, ο Μηνάς, με ανορθωμένο το μακρύ ξίφος του, υπεχρεώθη σε περιστροφές επί της ράχεως του Ίππου του όχι μόνον για την ενίσχυση του ισορροπιστικού «καθίσματός» του αλλά και για την βαθύτερη διάγνωση της καταλληλότητος του σχολικού Ίππου ως πλάσματος δεκτικού ασυνήθιστων καταστάσεων. 

     Η ενδυνάμωση της εκπαιδευτικής ψυχολογίας του Μηνά ήταν απαραίτητη για την εκ μέρους του υποστήριξη του περαιτέρω προγράμματος. Και να...

     Παλαιό Μέλος (2008) των «Ελλήνων Κενταύρων» ο Ταξίαρχος ε.α. κ. Δημήτριος Χατζηλιάδης, διακεκριμένος καθηγητής της «Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων», Σπηλαιολόγος και πρώην Αντιπρόεδρος του «Συνδέσμου Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδος» είχε σειρά να μυηθεί στην Φυσικήν Ιππική και στην Έφιππη Τοξοβολία.

     Αν κι έμπειρος Ιππέας ο κ. Ταξίαρχος, όπως μας είπε, ήταν η πρώτη φορά που ίππευε γυμνιππευτικώς διότι, δυστυχώς, ούτε στον Στρατό ούτε πουθενά αλλού του είχε δοθεί η δυνατότητα να ιππεύσει ανεπίσακτον και ανενστόμιστον Ίππο (άνευ σέλλας και στομίδος) και κατ’  απολύτως φυσικόν τρόπο, κάτι που μόλις επιχειρούσε και, βεβαίως, με το πολύ καλό «κάθισμά» του έδειξε να απολαμβάνει!

     Διδάσκοντάς μας, πλέον, ο κ. Ταξίαρχος Ήθος στρατιωτικό και πειθαρχία, ακολούθησε πιστά τις οδηγίες του Μάνου μας (ο οποίος προετοιμάζεται για την διαπίστευσή του αλλά και για τον ρόλο του ως μέλλοντος Εκπαιδευτή), ώστε να προθερμανθεί σωστά πριν επιχειρήσει την πρώτη «έξοδό» του στην Έφιππη Τοξοβολία! Διότι, ο συγκεκριμένος εκπαιδευόμενος ήταν για μας μια ευκαιρία διδαχής της ουσίας μιας πολεμικής τέχνης, όπως αυτές οι δύο αρετές τις οποίες άνευ λόγου και δια πράξεως και μόνον, μας δίδαξε, λόγος για τον οποίον και τον ευγνωμονούμε! 

     Σε ελάχιστο χρόνο, υπό την συνεχή καθοδήγηση του Μάνου κυρίως δε, με την δική του αυτοπειθαρχία και δεξιότητα ο αγαπητότατος κ. Δημήτριος Χατζηλιάδης επεχείρησε την πρώτη του έφιππη και εν κινήσει τόξευση με εξαιρετική, ως αρχάριος, τεχνική!

     Το ίδιο άψογες και όλες οι ακολουθήσασες  «έξοδοι» Έφιππης Τοξοβολίας του κ. Ταξιάρχου απέδειξαν ότι η εμπέδωση του στρατιωτικού Ήθους προάγει τον μαχητή όχι απλώς στο πεδίο μιας πολεμικής τέχνης αλλά και σε αυτό της ίδιας της ζωής.

     Η παρουσία του Ταξίαρχου κ. Δημήτρη Χατζηλιάδη σήμερα στην ημερίδα μας, κατέγραψε ακόμη ένα ρεκόρ ηλικίας στη Σχολή μας και απέδειξε ότι η δύναμη της θελήσεως δεν περιορίζεται από τις αριθμητικές «ηλικίες» που καταγράφονται στα αστυνομικά δελτία ταυτότητος αλλά εμφανίζεται «απτή» στην καθημερινότητα με τις επιδόσεις του ατόμου!

      Η αυτοπειθαρχία, όμως, όπως και καμία αρετή, δεν αποτελεί ...ανδρικό προνόμιο και αυτή την φορά «συμπαραστάθηκε», όπως πάντοτε και στην Ταξιαρχία ώστε να ανακτήσει την σχέση της με την Φυσικήν Ιππική, μετά από μία αιφνιδιαστική απουσία λόγω προσωπικών υποχρεώσεων.

     Έμπειρη Αμαζόνα η Ταξιαρχία δέχθηκε με ευχαρίστηση την μεταφορά της ασκήσεώς της σε φυσικό, εκτός Ιππευτηρίου, πεδίο και ανταποκρίθηκε επιτυχέστατα σε ό,τι της ζητήθηκε να εκτελέσει.  

     Υπό το συνεχές ενδιαφέρον του Μάνου αλλά και του Μηνά, πάντοτε ...αλληλέγγυων στους Συνασκουμένους τους, η Ταξιαρχία ξαναβρήκε αμέσως τον καλόν εαυτό της με την Φυσικήν Ιππική και το φυσικό «κάθισμα», αλλά και αφέθηκε και στην ευφυέστατη διδασκαλία του Μηνά του οποίου ο ευρηματικότατος νους ανακαλύπτει πάντοτε ...ρηξικέλευθα μονοπάτια διδασκαλίας.

     Έτσι, από εδάφους ο Μηνάς ανέλαβε την έφιππη Ταξιαρχία σε μία διαδραστική διδασκαλία τεχνικής τοξεύσεων. 

     Προσεκτικός και διεξοδικός, ο Εκπαιδευτής Μηνάς, παρέμενε σε κάθε διορθωτική λεπτομέρεια που χρειάζονταν η Ταξιαρχία πριν συνεχίσουν.

     Και, πράγματι, κάθε επανάληψη και καλύτερη και σε λίγο η Ταξιαρχία «απαγκιστρώθηκε» από τον Εκπαιδευτή της για να μας ξαναθυμίσει και πάλι τον καλόν εαυτό της που ξέρουμε.  

     Το σταθερώς εγκάρδιο κλίμα της Ομάδος των «Ελλήνων Κενταύρων» δεν αφήνει κανέναν να ξεχνά τα όσα μαθαίνει κοντά μας και η Ταξιαρχία μας, σύντομα, στάθηκε στο ...ύψος της με άριστη τεχνική στις έφιππες τοξεύσεις της! 

     Σήμερα, η Εύα μας ήρθε να διδαχθεί και μας ...δίδαξε κι αυτή όπως, προηγουμένως και ο Ταξίαρχος κ. Δημήτριος Χατζηλιάδης! Με την διαφορά, ότι η Εύα μας δίδαξε κάτι διαφορετικό: Ότι, οι «αποχρώσεις» μιας πολεμικής τέχνης, συχνά, είναι τόσο δυσδιάκριτες ώστε να δημιουργούν σύγχυση, ιδίως στον αρχάριο, περί του σημαντικού και ασημάντου, προκαλώντας μάλιστα και αδικαιολόγητες απογοητεύσεις.

     Η Εύα, η οποία ήδη και σε ελάχιστα μαθήματα  κατάφερε να καλπάζει και να τοξεύει εντός Ιππευτηρίου σήμερα εκλήθη να «μεταφέρει» τις δεξιότητές της από το Ιππευτήριο στο ανοικτό, φυσικό, έδαφος και, βεβαίως τα κατάφερε!

     Και όχι απλώς τα κατάφερε αλλά και όπως πρόσεξε το παρατηρητικό μάτι του Εκπαιδευτή και ο αδιάψευστος φακός της κάμερας, για πρώτη φορά ανέπτυξε μια πρωτοβουλία οπλίσεως του Τόξου της σε καλπασμό, κάτι σημαντικότατο για την πρόοδο του Εφιπποτοξότη.

     Κι ενώ όλα αυτά τα κατάφερε η Εύα μας κι ενώ αφίππευσε με την ιδανικότερην αφίππευση κρατώντας ψηλά τις ηνίες (εκμάθηση ασφαλούς εγκαταλείψεως του Ίππου) σε κάποια στιγμή την είδαμε να δακρύζει διότι ένιωσε ότι δεν μπορούσε να αυτοσυγκεντρωθεί σε μια ...διευθυντική φάση του προγράμματός της! Είναι οι ... «αποχρώσεις» που προαναφέραμε!

     Και οι Εκπαιδευτές ...εκπαιδεύονται και δεν εκπαιδεύουν μόνον! Κι ο Μηνάς είχε σειρά να φρεσκάρει δεξιότητες, αρχίζοντας την κυρία γνωριμία του με τον σχολικό Ίππο εκτελώντας εισαγωγικούς ισοτονικούς καλπασμούς. 

     Ο εξαιρετικός μας Εκπαιδευτής συνέχισε με καλπαστικές τοξευτικές «εξόδους» δείχνοντας τον απέραντο σεβασμό του στην ευημερία του ζώου χωρίς να το αγχώνει και χωρίς να του προκαλεί περιττή κόπωση.   

     Με τελειότητα βοηθημάτων (μόνον κορμός και πόδια, εν προκειμένω) επί φυσικής καλπαστικής διαδρομής, ο Μηνάς ανέπτυξε την φιλοτιμία του σχολικού Ίππου ώστε αυτός να εξέρχεται σε αρμονικότατους καλπασμούς με τον Μηνά να τοξεύει απερίσπαστος! Τέχνη Εκπαιδευτή και μόνον! 

     Τέλος και πριν αρχίσει το κυρίως μέρος αυτής της ημερίδος, δηλαδή η διδασκαλία της έφιππης μάχης και της χρήσεως των όπλων, ο Μηνάς εξοικείωσε τον Ίππο και στην καλπαστική διαδρομή μάχης με τον καλύτερο τρόπο τον οποίο κατέγραψε ο φωτογραφικός φακός! 

     Βεβαίως, στο αγαπημένο μας τετράποδο το οποίο εκγυμνάζουμε πάντοτε υπό τους κανόνες της διαλειμματικής εξασκήσεως (ΔΙΑΛ.ΕΞΑ.) που μας δίδαξε ο αείμνηστος Δάσκαλός μας Θεόδωρος Γ. Αντίκας (DVM, PhD) προσφέραμε μια παύση εργασίας ώστε να ανανήψει πριν συνεχίσουμε και ολοκληρώσουμε αυτή την ημερίδα.

     Όπως παρατηρεί ο αναγνώστης, αφήσαμε για τον επίλογο αυτής της ημέρας τον καλότατο Μάνο ο οποίος έχει ένα μεγάλο ...μειονέκτημα, τον ασυγκράτητο δυναμισμό του ο οποίος εξιτάρει τον Ίππο ο οποίος, μαζύ του, μετατρέπεται σε ...πολεμική μηχανή κατάλληλη μόνον για ...Μογγόλους κατακτητές! Κι αυτό φθάνει μέχρι σημείου να δυσκολεύει ακόμη και τον ίδιο τον Μάνο, όπως και συνέβη στο τέλος της σημερινής ημερίδος.

     Το αντικείμενο αυτής της διδασκαλίας έφιππης σκηνικής μάχης ήταν η εμπλοκή των δύο βασικών όπλων αιχμής, του Δόρατος και του Δορυπελέκυος (Αλεβάρδας) με πεζό Αλεβαρδιέρο τον Μηνά και Ίππαιχμο Δορατοφόρο τον Μάνο.

     Αν και ο Μηνάς στο παρελθόν ασκήθηκε με αυθεντικό βαρύ Δορυπέλεκυ στην περισυλλογή κρίκων, αυτή την φορά είχε την ευκαιρία να προχωρήσει στην περισυλλογή ...«εφίππου αντιπάλου» δια της αξιοποιήσεως της σχεδιάσεως του Δορυπελέκεως, αρχικώς, μαθαίνοντας την σωστή χρήση των μοχλικών τομών του.

     Με ζεύξεις όπλων, πρώτα σε στάση και κατόπιν σε κίνηση του Ίππου τον οποίο διηύθυνε επιτυχέστατα ο Δορατοφόρος Μάνος, ο επί γης Αλεβαρδιέρος Μηνάς επεδίωξε να εμπλέξει το, από του Ίππου, προβαλλόμενο Δόρυ, σύροντάς το δια του Δορυπελέκυος προς το μέρος του και μαζύ με αυτό και τον φέροντα, επιτιθέμενο και ανθιστάμενο, Μάνο.

     H άσκηση επανελήφθη αρκετές φορές και εξελίσσεται σε μιαν εντυπωσιακή «σκηνογραφία» προς όφελος της βελτιώσεως ακόμη περισσότερο του ευσταθούς «καθίσματος» του εφίππου πολεμιστή αλλά και, εν γένει, του Ιππέως με σημερινό αποδέκτη τον Μάνο ο  οποίος δείχνει να γεννήθηκε για τα πολύ ...δύσκολα, αν και αρκέσθηκε στην ειρηνική ...δικηγορία! 

     Σε κάποιους δεν άρεσε καθόλου η λήξη αυτής της ημερίδος και συνέχισαν την μάχη τους και στο δρόμο της επιστροφής προς τον Σταύλο ενώ οι επιβάτες των διερχομένων οχημάτων από την δημοσιά παρατηρούσαν έκπληκτοι ένα τσούρμο αλλόκοτων καβαλάρηδων και πεζών να διασχίζει τα χωράφια ανταλλάσσοντας ...δορατισμούς και διασκεδάζοντας σαν «καρέ» από προηγούμενους αιώνες...

     Πολύφερνη σε οφέλη για όλους τούτη η ημερίδα διδασκαλίας έφιππης σκηνικής μάχης κατά την οποία όλοι διδάξαμε και όλοι διδαχθήκαμε από όλους σε μιαν ασφαλέστατη και χωρίς κανένα δυσάρεστο απρόοπτο, όπως πάντα, διάδραση με επίκεντρο τον Ίππο και τον Πόλεμο. Με πολύ ενθουσιασμό,, κέφι και άριστη ομαδική «χημεία», κουρασμένοι αλλά και ευδαίμονες, ανανεώσαμε την κοινή υπόσχεσή μας για την σύντομη συνέχιση της συνασκήσεώς μας!    

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ