ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΣΚΗΝΙΚΩΝ ΟΠΛΩΝ, Ο ΛΟΓΟΣ

 ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΣΚΗΝΙΚΩΝ ΟΠΛΩΝ, Ο ΛΟΓΟΣ

     Oι υποχρεώσεις μας για τον διαρκή εμπλουτισμό της Βιβλιοθήκης της Σχολής μας δεν θα ήταν δυνατόν να μη μας βρουν στην αίθουσα του παλαιού Χρηματιστηρίου Αθηνών όπου, λίγες ημέρες πριν το "Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης" εξέθεσε εκδόσεις του προς πώληση. Εκεί, λοιπόν, συναντώντας αγαπητούς βιβλιοφίλους και έγκριτους συμπολίτες μας "ανασύραμε" κάποιες εξαντλημένες εκδόσεις του "Μ.Ι.Ε.Τ.", μεταξύ αυτών και την "ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ" την οποία συνέγραψαν (2011) οι κυρίες Λυδία Σαπουνάκη-Δρακάκη και Μαρία Λουίζα Τζόγια Μοάτσου, ένα σύγγραμμα πολύ εξειδικευμένο και λεπτομερειακό για τα θεατρικά "πράγματα" της χώρας μας του οποίου η πληροφόρηση επί του αντικειμένου προκαλεί όχι απλώς θαυμασμό αλλά ...έκσταση, με τα πρέποντα εύσημα στις συγγραφείς του!

     Κι όμως, μέσα στις σελίδες αυτού του εμπεριστατωμένου βιβλίου εντοπίζουμε την σύγχυση ορολογίας επί του ζητήματος της σκηνικής ξιφομαχίας που μας έκανε εντύπωση η, παλαιόθεν, επιμονή στον όρο "Ξιφασκία" αντί του ορθού "Σκηνική Ξιφομαχία" όπως πρέπει να αποκαλείται.

     Είναι φυσικό οι "εκτός όπλων" να διατηρούν μια συγκεχυμένη "εικόνα" ορολογίας περί αυτών κάτι το οποίο, δυστυχέστατα, ισχύει και για μερικούς εκ των "εντός όπλων". Όμως, θα πρέπει να υποβοηθήσουμε την γνώση των εμπλεκομένων και να αποσαφηνίσουμε τα ακόλουθα: Στον συγκεκριμένο τομέα συναντούμε του όρους "Οπλομαχία", "Οπλασκία", "Ξιφασκία", "Σπαθασκία", "Ξιφομαχία" και "Μονομαχία". Παρατηρώντας τα συνθέτοντα μέρη αυτών των όρων δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε και τις ακριβείς σημασίες τους ώστε να κάνουμε και σωστή χρήση τους ως εξής:

     Οπλομαχία. Η πραγματική μάχη δια των όπλων είτε αυτά είναι εκηβόλα (τόξα, πυροβόλα) είτε αγχέμαχα (σπάθη, ξίφος, μάχαιρα κλπ). Εδώ, ως μάχη νοείται η πραγματική αντιπαράθεση προς επίτευξη της τελικής εξουδετερώσεως του αντιπάλου. 

     Οπλασκία. Η άσκηση στην χρήση των όπλων (εκηβόλων/αγχεμάχων) ως εκπαιδευτική διαδικασία, προκειμένου να προετοιμασθεί ο ασκούμενος για την, μετέπειτα, πραγματική μάχη δια των όπλων.

     Ξιφασκία. Η άσκηση στο επί μέρους αγχέμαχο όπλο του ξίφους, ως εκπαιδευτική διαδικασία, προκειμένου να προετοιμασθεί ο ασκούμενος για την, μετέπειτα, πραγματική μάχη δια του ξίφους (ξιφομαχία).

     Σπαθασκία. Η άσκηση στο επί μέρους αγχέμαχο όπλο της σπάθης ως εκπαιδευτική διαδικασία, προκειμένου να προετοιμασθεί ο ασκούμενος για την, μετέπειτα, πραγματική μάχη δια της σπάθης. Εν προκειμένω θα ανέμενε κανείς και την μάχη δια της σπάθης να την ορίζουμε ως "σπαθομαχία" όμως, ο όρος αν και δόκιμος, δεν είναι καθιερωμένος διότι το ξίφος επεσκίασε την σπάθη πλην βεβαίως της έφιππης χρήσεώς της.

   Ξιφομαχία. Η πραγματική μάχη δια του ξίφους η οποία συνιστά αληθινή αντιπαράθεση προς επίτευξη της τελικής εξουδετερώσεως του αντιπάλου δια του ξίφους. Τέλος δε,

     Μονομαχία. Η διαπροσωπική αντιπαράθεση (μάχη) είτε με εκηβόλο όπλο (πιστόλι) είτε με αγχέμαχο (ξίφος, σπάθη, εγχειρίδιο) προς επίτευξη της τελικής εξουδετερώσεως του αντιπάλου επί του "πεδίου της Τιμής".  

     Οι παραπάνω όροι, με περιεχόμενο διδασκόμενο από Οπλοδιδάσκαλο, έχουν, βεβαίως και την σκηνικήν αντιστοιχία τους όταν μεταφέρονται επί σκηνής. 

     Και ίσως αναρωτηθεί ο αναγνώστης, τι σημασία έχουν όλα τούτα όταν σήμερα ευφάνταστος και κατά δήλωσή του "δάσκαλος"(;) και, μάλιστα αδειοδοτημένος από την "Ομοσπονδία Ξιφασκίας" διδάσκει ..."βυζαντινή οπλομαχία" με ...φωτόσπαθα(sic), ε,  τι να πούμε... Για την Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" έχει σημασία η σοβαρότητα έργου και, στην παρούσα περίπτωση, η οφειλόμενη απότιση Τιμής στον τομέα που λάμπρυνε ο πρωταθλητής Νικόλαος Πύργος ως Δάσκαλος Οπλομαχητικής της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών (1891-1892). Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν ξεχνάμε ότι ζούμε εν μέσω ηλιθίων κι αφού μνημονεύσαμε το Ωδείο Αθηνών, ας θυμηθούμε αυτούς που απορρίπτουν την υπέροχη πρόταση (1931) ανεγέρσεως του κτηρίου αυτού του Ωδείου του Max Littmann, αρχιτέκτονος των Hofbräuhaus, Kurhaus, Prinzregententheater, Kurtheater, Schillertheater, Deutsches Nationaltheater, Münchner Künstler-Theater, Königlich Württembergisches Hoftheater, Regentenbau, Wandelhalle, Kurhausbad κλπ, επιλέγοντας τελικώς το σημερινό έκτρωμα της οδού Ρηγίλλης ιδανικό για τις εκδηλώσεις των μητραλοιών της Νέας Δημοκρατίας και των παραληρηματικών βυζαντινοπλήκτων με τα ...φωτόσπαθα...!   

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΚΗΝΙΚΗΣ ΣΠΑΘΑΣΚΙΑΣ

  ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΚΗΝΙΚΗΣ ΣΠΑΘΑΣΚΙΑΣ

     

Η Σκηνική Σπαθασκία είναι, παραστατικώς, μία πολύ παρεξηγημένη υπόθεση διότι αποτελεί εφαρμογή μαχητικής τέχνης με αυστηρούς κανόνες σε συνδυασμό με την υποκειμενική θεαματικότητα. Περί της Σκηνικής Σπαθασκίας, ο αναγνώστης μας θα έχει ήδη γνώση πολλών δημοσιευμάτων μας και θα είναι, βεβαίως, ενήμερος για την σημασία που της αποδίδουμε στην καθόλου θεατρική μας διδασκαλία ως βασικής συνιστώσας του τελικού παραστατικού αποτελέσματος. Και σήμερα, για τις ανάγκες της ταινίας μας «Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης» ο Εκπαιδευτής των «Ελλήνων Κενταύρων» Μηνάς Τσομπανιάν, με αρκετήν εμπειρία Σπαθασκίας (Έφιππης όσο και Ιστορικής) εισήγαγε στην Σκηνική Σπαθασκία τον Σάκη Βαρδίκο και τον γιο του Αλκιβιάδη οι οποίοι μετέχουν βασικής σκηνής της ταινίας στην οποία, βεβαίως, συμμετέχει και ο Μηνάς ως τρίτο πρόσωπο. Η διδασκαλία έλαβε χώρα σε έναν ενεργειακότατο αρχαιολογικό χώρο, στο Γυμνάσιο της Ακαδημείας(sic) Πλάτωνος, τηρώντας πάντοτε την παγία τακτική μας να δρούμε σε χώρους των οποίων η ενέργεια στέκεται αρωγός των προσπαθειών μας και, εξ όσων και αυτή την φορά απεδείχθη, η επιλογή ήταν ωφελιμότατη. Eδώ υπό την σκέπη του ιερού "Παιδοτρίβη" Πλάτωνος και την, πράγματι, εμπνευσμένη καθοδήγηση του Μηνά, ο Σάκης και ο Αλκιβιάδης έκαναν το αποφασιστικό βήμα προς την κατανόηση των ρόλων τους στην, υπό προετοιμασία, σκηνή. 

     Με ήδη δημοσιοποιημένη την προσέγγισή μας αναφορικώς με την "Σκηνική Σπαθασκία ή Σκηνική Διδασκαλία και Χρήση Όπλων" και χωρίς να παρακάμπτουμε τον Σκηνοθέτη μας Γεώργιο Κλήμη - Καλλίμαχο, προσπαθήσαμε να προετοιμάσουμε σε ένα αρχικό στάδιο τα πρόσωπα συγκεκριμένης σκηνής της ταινίας μας ώστε αμέσως μετά, ο καθ΄ ύλην αρμόδιος, Σκηνοθέτης να τα διδάξει βαθύτερα και ουσιαστικότερα στην διεκπεραίωση των ρόλων τους. 

     Επιμελέστατος ο Μηνάς, ξεκίνησε με το "στήσιμο" των εμπλεκομένων και την μελέτη των διαλόγων ώστε όχι μόνον να "συνοδεύουν" αλλά και να "κατευθύνουν την σκηνική τους κίνηση. 

     Ενώ ο Σάκης, έμπειρος αρκετά προ του φακού, "έδεσε" αμέσως με την σκηνή, βασική μας δυσκολία ήταν η αρχική σεμνότητα και διστακτικότητα του Αλκιβιάδη ο οποίος στις πρώτες του ατάκες παρέμενε, όπως άλλωστε ήταν φυσικό, "ηπίων τόνων", μακράν του αιματώδους χαρακτήρος του νεαρού Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη που θέλει, εν προκειμένω, ο ρόλος του. 

     Το επόμενο βήμα ήταν η επίδειξη του στιγμιοτύπου της διδασκαλίας του σωστού κρατήματος του όπλου, από τον Οπλοδιδάκαλο προς τον μαθητή του κι ενώ κάτι τέτοιο φαίνεται απλό, εν τούτοις, παρουσιάζει πολλές τεχνικές δυσκολίες ώστε και η, αληθοφάνεια της επιδείξεως να είναι εμφανής στον θεατή και η κάμερα να μπορεί να την καταγράψει καθώς, εδώ, τα χέρια συμπλέκονται επάνω στην λαβή προκαλώντας την τεχνική του εικονολήπτη. Λεπτομέρειες έως και ασήμαντες, όμως, καμία πρόθεση σοβαρής ταινίας δεν υλοποιείται χωρίς την προσοχή τους.

     Με τις συνεχείς διορθωτικές παρεμβάσεις του Μηνά, σύντομα τα σκηνικά πρόσωπα συντονίσθηκαν και άρχισε η διδασκαλία της χορογραφίας όπως ο Μηνάς την είχε κατά νου.

     Η επιδιωκόμενη αληθοφάνεια της Σκηνικής Οπλομαχίας προϋποθέτει πηγαία  ε π ι θ ε τ ι κ ό τ η τ α  και όχι απλώς διάθεση συντηρητικών ζεύξεων των όπλων. Σε τέτοιες σκηνές ο Σπαθιστής θα πρέπει να αφορμάται από μιας ηφαιστειώδη εσωτερική "θύελλα" αυτοσυντηρήσεως και οργής, ώστε ο θεατής να μην ...χασμουρηθεί. Και σε αυτό το λεπτότατο σημείο ανέλαβε την πρωτοβουλία να παρέμβει ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων",  ώστε τα σημερινά πρόσωπα να κατανοήσουν αυτή την κρίσιμη παράμετρο.

     Σε αυτό το, εξαιρετικώς ζωτικό, σημείο γενικώς της Οπλομαχίας και, ειδικώς, της Σκηνικής Οπλομαχίας ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων" αποδίδει μεγάλη σημασία διότι το θεωρεί το πλέον καθοριστικό συνθέτον στοιχείο νίκης και ήταν αυτό ακριβώς που αποτελούσε και τον πυρήνα διδασκαλίας του, προ δεκαετίας(!), πρώτου εισαγωγικού μαθήματος Σπάθης το οποίο προσεφέρθη στους μαθητές μας, εισάγοντάς τους στο πνεύμα της Έφιππης Σπαθασκίας η οποία επηκολούθησε ως μέρος της καθόλου  εκπαιδεύσεως που παρέχεται στην Σχολή μας.

     Ευστοχότατα και ο Μηνάς ανέδειξε με "φωτογενή" αναπαραστατικότητα αυτό το λεπτότατο σημείο που επισφραγίζει την ζητούμενη αληθοφάνεια, πριν προχωρήσουμε. Και αυτό δεν ήταν απλώς επιβεβαίωση της κατανοήσεως της λεπτομερείας από τον Μηνά αλλά και δείγμα ότι, ως μέρος και της δικής του συμμετοχής στη σκηνή, παραμένει μέσα στο "πνεύμα" της διδασκαλίας Οπλομαχίας της Σχολής μας, όπως άλλωστε είναι φυσικό.

     Ακολούθησε μια διδασκαλία σκηνικών ζεύξεων μεταξύ Σάκη και Αλκιβιάδη που έγιναν επί περιορισμένου πεδίου ώστε να αναδείξουν ελαττώματα.  

     Ευτυχώς, το πλατωνικό Γυμνάσιο προσφέρει πολλά είδη εδάφους ευνοώντας, μεταξύ άλλων και την διδασκαλία της Οπλομαχίας κι εμείς, αυτό, το εκμεταλλευτήκαμε.

     Έτσι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι με την πρόοδο της εξασκήσεως ο βελτιωτικός "στόκος" άρχιζε να γεμίζει τα όποια κενά και η σκηνή να ολοκληρώνεται με έναν Σάκη και έναν Αλκιβιάδη να αποδίδουν ολοένα και πειστικότερα.

     Ασφαλώς δεν παραλείψαμε να αναδείξουμε και μία πτυχή της όλης σκηνής η οποία απαιτεί δεξιοτεχνία αλλά και πειστικότητα.

      Και η πτυχή αυτή, ολοκληρώθηκε αισίως με την διδασκαλία του Μηνά και την παρέμβαση και πάλι του Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων" ο οποίος δεν κουράζεται διόλου να επιμένει σε ένα όσο το δυνατόν σωστό αποτέλεσμα, κάτι  που βεβαίως τον κάνει κουραστικό στους άλλους αλλά, κατά κανόνα, τον δικαιώνει ως επιλογή.

     Πράγματι, σε ανάλογες εκμαθήσεις, ίσως όπως και σε ολόκληρη την ζωή, η επιμονή σε μία αλληλουχία λεπτομερειών οδηγεί στο σωστό αποτέλεσμα. 

     Με τις εξαιρετικές παρεμβάσεις του Μηνά και ως προς την κατανόηση του πλαισίου των ρόλων και ως προς την σκηνική τους εκτέλεση, ο φακός κατέγραψε συναρπαστικά στιγμιότυπα συμπλοκών αλλά και σπαθιστικής γεωμετρίας, μεταφέροντας ακέραιο την παράμετρο του συντονισμού από την προστατευμένη Αίθουσα Όπλων στο φυσικό έδαφος του πλατωνικού Γυμνασίου.

     Τέλος, δε, με την ώθηση του Μηνά, ο Αλκιβιάδης ανέπτυξε πρωτοβουλίες που οδήγησαν τον πατέρα του "Οπλοδιδάσκαλο" ...επί του εδάφους κατόπιν ...ολισθήσεως στο νοτισμένο γρασίδι του Γυμνασίου! Ναι, σε τέτοιες καταστάσεις υπάρχουν και χαριτωμένα απρόοπτα τα οποία ευκόλως θα μπορούσαν να παρερμηνευθούν και να ενθαρρύνουν βίαιες ...φαντασιώσεις.

     Κάπως έτσι ο Μηνάς έβαλε "το νερό στο αυλάκι" γι αυτή την σκηνή της οποίας η διδασκαλία και οι πρόβες, όπως είναι φυσικό, θα συνεχισθούν.

     Απ΄ ό,τι φαίνεται κανείς στους "Έλληνες Κενταύρους" δεν ...κουράζεται να παράγει θετικό έργο μέρος του οποίου και η αγάπη προς τα αδέσποτα που με χαρά εμφανίστηκαν και χθες χωρίς ο Εκπαιδευτής μας να αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη ακόμη και εν ώρα εργασίας, αφήνοντας τα σπαθιά προς χάρη μιας αδέσποτης γατούλας που τον ...προτίμησε. 

     Και, περιμένοντας τον Σκηνοθέτη μας να αναλάβει ...έργο. ορίσαμε την νέα μας συνάντηση προς συνέχιση της επεξεργασίας αυτής της σκηνής. Και, μπροστά μας υπάρχει πολύ δουλειά που μας περιμένει! 

ΣΠΑΘΑΣΚΙΑΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ

 ΣΠΑΘΑΣΚΙΑΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ

     

Mε τον πρόλογο αυτής της αναρτήσεως να βρίσκεται στο ...υστερόγραφο, είναι απαραίτητο να διευκρινίσουμε ότι, διανύουμε μιαν εποχή αδίστακτων τσαρλατάνων οι οποίοι εμπορικοποιούν ακόμη και τις πολεμικές τέχνες για τον βιοπορισμό τους κι αυτό μας κάνει ακόμη προσεκτικότερους ως μία μη κερδοσκοπική Σχολή της αρχέγονης πολεμικής τέχνης της Έφιππης Τοξοβολίας, ώστε να διατηρούμε την τέχνη μας, αλλά και ό,τι την αφορά, στην περιωπή που της αξίζει. Και στην χορεία αυτού του "ό,τι", ασφαλώς εντάσσεται και η Σπαθασκία η οποία, είτε ως άμιππη, είτε ως έφιππη, μας αφορά ως μέρος της εκπαιδεύσεως των εφίππων πολεμικών τεχνών τις οποίες υπηρετούμε.   

     "Κλασικό" το ...modus operandi των απατεώνων που εμφανίζονται ως "δάσκαλοι Σπαθασκίας" και "θολώνουν"  τα νερά της ασχετοσύνης τους με πονηρά προθέματα, δήθεν, ...καταγωγής του εμπορεύματός τους "Μαλτέζικη Σπαθασκία", "Βυζαντινή Σπαθασκία", "Δαλματική Σπαθασκία" ανεξαρτήτως εάν, π.χ., κάποιοι παραδέχονται δημόσια ότι δεν έχει σωθεί καμία πηγή ώστε να μπορούμε να μιλήσουμε για "Βυζαντινές" πολεμικές τέχνες, κάνοντάς μας να απορούμε πως, εν τοιαύτη περιπτώσει, οι ίδιοι επικαλούνται ..."Βυζαντινή Σπαθασκία"...

     Στα καθ΄ ημάς, η παρουσία του Ίππου, αποκλείει κάθε "δηθενιά", κάθε παρείσφρηση ...απατεωνιάς διότι και μόνον η ικανότητα της έφιππης ισορροπίας απαιτεί αφιερωματικήν εκπαίδευση π ρ ι ν  αναλάβει ο Ιππέας το οιονδήποτε όπλο ώστε η μετέπειτα έφιππη χρήση του όπλου απλώς να επισφραγίζει την μάχιμη ιδιότητά του εν αντιθέσει προς τον οιονδήποτε πεζό ο οποίος μπορεί να ποζάρει ενώπιον της κάμερας πάνοπλος και ...στυλάτος δηλώνοντας -επί του ασφαλούς- ό,τι ...βούλεται! Γι αυτό και, τηρουμένων των αναλογιών, αμέτρητες είναι στη χώρα μας οι "Σχολές πολεμικών τεχνών" αλλά μόνον μία Σχολή εφίππων πολεμικών τεχνών, αυτή των "Ελλήνων Κενταύρων" λειτουργεί και, μάλιστα, επί σχεδόν είκοσι χρόνια!

     Η δική μας, λοιπόν, Σπαθασκία είναι έφιππη αλλά ξεκινά από τις αρχές της Σπαθασκίας εδάφους οι οποίες αποτελούν την βάση της "μεταφοράς" του αγχεμάχου στη ράχη του Ίππου.  Και μπορεί η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" να τιμά την εποποιία των Ελλήνων Στρατιωτών της Δύσεως όπως τους καταγράφει ο Κωνσταντίνος Σάθας, εμείς ουδέποτε τιτλοφορήσαμε ούτε την Έφιππη Τοξοβολία, ούτε την Σπαθασκία μας ως ταυτιζόμενες με εκείνους διότι δεν απέμεινε τίποτε από την δική τους "εποχή" που να μπορέσει να αποτελέσει την σπονδυλική στήλη της σύγχρονης, δικής μας διδασκαλίας. Η αλήθεια, ως βασικό συστατικό εντιμότητος και ποιότητος ζωής και στην περίπτωση των πολεμικών τεχνών κατέχει, κατά την άποψή μας, την πρώτη θέση κι εμείς εκπαιδεύουμε εφίππους πολεμιστές και δεν εξαπατούμε αφελή πελατεία.

     Έτσι, η δική μας Σπαθασκία ανελίσσεται επάνω στον άξονα της πολεμικής αληθείας, αποβλέποντας στην πρακτικήν εφαρμογή διδαγμάτων αποτελεσματικότητος και αναπτύξεως, έτσι, όχι απλώς των δεξιοτήτων αλλά, κυρίως, του μαχητικού φρονήματος του εκπαιδευομένου! Κι αυτό, όχι μόνον για την Σπαθασκία αλλά και για την Έφιππη Τοξοβολία, το επιχειρούμε καθημερινώς, στις σχεδόν δύο δεκαετίες της λειτουργίας μας,  δ ω ρ ε ά ν  προς τους εκπαιδευομένους μας, τηρώντας απαρεγκλίτως τον βασικό κανόνα διδασκαλίας πολεμικών τεχνών ο οποίος είναι ο ανιδιοτελής χαρακτήρας της μεταδόσεως της γνώσεως αποτρέποντας την μετατροπή της πολεμικής τέχνης σε "εμπόρευμα"! 

     Κι ενώ οι αυτοσχεδιαστικοί τσαρλατανισμοί κάνουν θραύση στους άσχετους όσο και ανέμπνευστους εσμούς των τυχάρπαστων "δασκάλων πολεμικών τεχνών", στην δική μας Σχολή, την διδασκαλία της Σπαθασκίας την βασίζουμε στο εγχειρίδιο του αειμνήστου Αμερικανού Στρατηγού George S. Patton jr. "Saber Exercise", επίσημη έκδοση του Γενικού Επιτελείου Στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών (1914). 

     Αληθινά και λιτά, λοιπόν, η διδασκαλία μας δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει ηλιθίους με δολώματα αποκαλύψεως, δήθεν, περισπούδαστων "μυστικών" και "υπεραπόρρητων τεχνικών" που μαγειρεύονται στα άδεια κεφάλια πειναλέων εμπόρων Σπαθασκίας, αλλά ακολουθεί τα "βήματα" ενός παραδεδεγμένου και εγκυρότατου εγχειριδίου εκπαιδεύσεως το οποίο συνέγραψε μία μεγάλη προσωπικότητα όχι μόνον στρατιωτική αλλά και φιλοσοφημένη, για όποιον γνωρίζει το "ιστορικό" του συγγραφέως. 

     Στην διδασκαλία Σπαθασκίας της Σχολής μας, δεν εμφιλοχωρούν, λοιπόν, ...πιασάρικες φαντασιώσεις πλασιέδων δηθενιάς, ούτε "promo video" με παρανοϊκούς ...ζεϊμπεκ-χασάπικους που σερβίρονται ως "βυζαντινές πολεμικές τέχνες", αλλά μεταφέρουμε στους εκπαιδευομένους μας επακριβώς τα όσα διδάσκει ο επαϊων Αμερικανός Στρατηγός ο οποίος θεωρείται παγκοσμίως ως ένας από τους κορυφαίους ειδικούς του σπαθασκητικού αντικειμένου.

     Όμως, στην Σχολή μας δεν δεχόμεθα μαθητές οι οποίοι θέλουν να εκπαιδευθούν μόνον, π.χ., στην Σπαθασκία, διότι η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" έχει συγκεκριμένο χαρακτήρα και η αδιαφορία μας για κάθε εισπρακτικό όφελος μας παρέχει την "πολυτέλεια" της επιλογής! Και για τον λόγο αυτό δεν επιτρέπεται να θεωρηθούμε ως "ανταγωνιστές" κανενός διότι παραμένουμε μοναδικός πόλος αφιλοκερδούς διδασκαλίας πολεμικών τεχνών με επίκεντρo την Έφιππη Τοξοβολία! 

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:

     Αφορμή αυτής της διευκρινίσεως ήταν ένας συμπαθέστατος "βομβαρδισμός" μας από αλλεπάλληλα ηλεκτρονικά μηνύματα φίλου των "Ελλήνων Κενταύρων" ο οποίος εξεδήλωσε την διακαή επιθυμία να εκπαιδευθεί στην Σχολή μας ως Οπλομάχος, περιορίζοντας όμως τα ενδιαφέροντά του στην Σπαθασκία και δηλώνοντας τον φόβο του προς τον Ίππο. Γνώμη μας, δε, ότι όποιος γενικώς "φοβάται", όποιος φοβάται το ο,τιδήποτε, καλόν είναι να μην ασχολείται με καμία πολεμική τέχνη διότι όλες οι πολεμικές τέχνες καλλιεργούν, πρωτίστως, την  α φ ο β ί α  κι εδώ έγκειται και η παιδαγωγική Αξία τους.       

ΣΠΑΘΑΣΚΙΑ ΕΝ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙ ΚΑΙ ΣΥΓΚΛΙΣΕΙ

 ΣΠΑΘΑΣΚΙΑ ΕΝ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙ ΚΑΙ ΣΥΓΚΛΙΣΕΙ

     Πραγματικός εργάτης Πολιτισμού, ο Σπύρος Λουμάνης , προσφέρει έγκυρη και διαρκή, διαδικτυακή, πληροφόρηση για όλες τις πολεμικές τέχνες από το 2017, καθηλώνοντάς μας στις οθόνες των υπολογιστών μας εστιάζοντας την προσοχή μας σε ζητήματα τα οποία, εν πολλοίς είναι πολύτιμα για την διεύρυνση των πνευματικών οριζόντων μας αναφορικώς με τις πολεμικές τέχνες.   

     Σε πρόσφατη ενημέρωσή του το «Dojang Club» το οποίο διευθύνει ο Σπύρος Λουμάνης, εφιστά την προσοχή μας σε ένα πολύ σπάνιο πεδίο συγκρίσεως και ...συγκλίσεως του Kendo με την Δυτική Σπαθασκία όπου εξετάζεται η χρήση της Ιαπωνικής Katana με Δυτικές τεχνικές.

     Θέμα πρωτότυπο όσο και ρηξικέλευθο, αυτή η «ζεύξη» Ανατολής και Δύσεως στο πεδίο της Σπαθασκίας δεν μπορεί να μας αφήσει αδιάφορους ως ρέκτες της Οπλομαχίας και, δη, της Έφιππης Σπαθασκίας η οποία περιλαμβάνεται και στην διδασκαλία της Σχολής των «Ελλήνων Κενταύρων».

     Σε μιαν εποχή που «βαλλόμεθα» από αστοιχείωτους τσαρλατάνους, ακόμη και... «βυζαντινόπληκτους», οι οποίοι παριστάνουν τους «Δασκάλους» αγνοώντας, όχι απλώς την Σπαθασκία, αλλά ακόμη και αυτή την ...μητρική τους γλώσσα, η παράθεση του σοβαρότατου βίντεο που ακολουθεί και του οποίου η μελέτη συνεισφέρει τα πλείστα σε βαθύτερη οπλομαχητική γνώση, δεν είναι απλώς «εκπαιδευτική» αλλά ...λυτρωτική, «αποτοξινώνοντάς» μας από τους ρύπους του τσαρλατανισμού που μας περιβάλλει. 

     Απολαύστε το, αν μη τι άλλο, ακόμη και για να χαρείτε την πληρότητα ενός βίντεο που διδάσκει πολεμική τέχνη και δεν την ευτελίζει όπως τα αμέτρητα που μας κατακλύζουν και προσβάλλουν την νοημοσύνη μας.

ΣΤΗ "ΓΕΙΤΟΝΙΑ" ΤΟΥ ΓΕΝΝΑΙΟΥ ΗΓΕΜΟΝΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΥ ΠΑΛΟΥΚΩΤΗ ΒΛΑΝΤ ΤΣΕΠΕΣ

 ΣΤΗ "ΓΕΙΤΟΝΙΑ" ΤΟΥ ΓΕΝΝΑΙΟΥ ΗΓΕΜΟΝΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΥ ΠΑΛΟΥΚΩΤΗ 

ΒΛΑΝΤ ΤΣΕΠΕΣ

     Φαίνεται ότι ο Αρχηγός των "Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος και Σχηματαρίου" Γ, Σταυριανόπουλος - Ιφικράτης έχει υποκύψει για τα καλά στη γοητεία της "γειτονιάς" του γενναίου Ηγεμόνα και δίκαιου ανασκολοπιστή Βλαντ Τσέπες και βρίσκεται και πάλι για επαγγελματικούς λόγους στο πανέμορφο Βουκουρέστι.

     Καταλαβαίνουμε απολύτως τον Συνασκούμενο Εφιπποτοξότη Ιφικράτη διότι, όντως, η γοητεία ενός χρήσιμου ανασκολοπιστή εμπνέει όλους μας έχοντας κατά νου τους "δικούς μας", αξίους ανασκολοπισμού, ηγεμονίσκους, ευχόμενοι να τους δούμε γρήγορα πάνω στο παλούκι!

     Ωστόσο, ο Ιφικράτης μας δεν παύει να ασκείται και στην αγαπημένη του Σπαθασκία λαμβάνοντας μέρος σε υπαίθρια μαθήματα, σε κατάφυτο πάρκο της Ρουμανικής πρωτεύουσας, λόγω του ότι και ο Ρουμανικός λαός υφίσταται την απάτη του ...κοροϊδοϊού εφ΄ όσον και η Ρουμανία άγεται τεχνηέντως στον αναγκαστικό τοκογλυφικό δανεισμό δια της διεθνούς μεθοδεύσεως που κάνει τις οικονομίες να καταρρέουν και τους τοκογλύφους τραπεζίτες να ...ευτυχούν!

     Ο Ιφικράτης ασκείται με την Σχολή HEMA (Historical European Martial Arts) Ρουμανίας κι όλοι του ευχόμαστε καλή συνέχεια μιας και ο μόνιμος τόπος διαβιώσεώς του είναι πλέον το Βουκουρέστι!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΧΑΛΚΙΔΟΣ"

     Kαταφέρνοντας να επιστρέψει στην Πατρίδα, μόλις την τελευταία στιγμή, ο Αρχηγός των "Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος και Σχηματαρίου" Εφιπποτοξότης Γ. Σταυριανόπουλος - Ιφικράτης, παρά τις αχαρακτήριστες "απαγορεύσεις" υπό το πρόσχημα του "κορωναϊού" και την ως εξ αυτών αδυναμία ανασυντάξεως των Μελών των Παραρτημάτων του για κοινές Προπονήσεις, ο ίδιος βρίσκει συνεχώς τον τρόπο να διατηρείται στην πρέπουσα φυσική κατάσταση ώστε να μπορέσει, μετά την άρση των ανυπόστατων απαγορεύσεων να επιστρέψει στα εκπαιδευτικά του καθήκοντα.

     Μπορεί το κράτος με την συμπεριφορά των "ειδικών" εκπροσώπων του να εξευτελίζεται αυτοαναιρούμενο και αυτοδιαψευδόμενο ως προς την "επικινδυνότητα" της, δήθεν, "πανδημίας" με εικόνες όπως η παραπάνω, όμως, οι "Έλληνες Κένταυροι" αποφεύγοντας την τρομοκράτηση που εντέχνως ενσπείρουν τα κρατικά φερέφωνα τηρούμε τους κανόνες προλήψεως του ιού της μεταδιδόμενης εποχικής γρίπης η οποία, κάθε χειμώνα, συνιστά τον ίδιο ετήσιο κίνδυνο και τίποτε παραπάνω!

     Την φορά αυτή ο Ιφικράτης επέλεξε μιαν ιδανική παραλία στο τόπο του και "μετέφερε" εκεί το ασκησιολόγιο Σπάθης που διδάχθηκε στη σχολή του Βουκουρεστίου όπου διέμενε πριν επιστρέψει λόγω των γεγονότων.

     Το "practice and practice and practice" του Δασκάλου μας Kassai Lajos για τους "Έλληνες Κενταύρους" είναι κανόνας απαράβατος και ο Ιφικράτης, όπως και όλοι μας, φροντίζουμε να τον τηρούμε παρά τις αντίξοες συνθήκες που υφιστάμεθα, διαμορφωμένες από ένα ανήθικο και ανθελληνικό κράτος!

     Κι ενώ τα "κράτη" έρχονται και παρέρχονται, οι "Έλληνες Κένταυροι" διατηρούμε αναλλοίωτες τις Αξίες μας για διαρκή ομαδική και ατομική πρόοδο και αυτοβελτίωση, περιφρονώντας περιστασιακούς δυνάστες και λοιπά σκύβαλα τα οποία υπηρετούν αφέντες εχθρικούς προς το δικόμας εθνικό και κοινωνικό συμφέρον!

      Έτσι, ο Ιφικράτης μας, δεν παρέλειψε να εργασθεί και στον Σταύλο όπου φρόντισε τους αργοσχολάζοντες Ίππους, συναντώντας και τις δύο νέες φορβάδες οι οποίες, προσφάτως, ήρθαν να προστεθούν στο έμψυχο δυναμικό της σταυλικής "οικογενείας". Και σύντομα θα έχουμε τα ακόμη καλύτερα νέα του!