Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μαθηματα Ιππασιας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μαθηματα Ιππασιας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2024

ΜΕΘΗ ...ΙΠΠΕΥΤΗΡΙΟΥ

 ΜΕΘΗ ...ΙΠΠΕΥΤΗΡΙΟΥ



     Τα ομορφότερα σημεία του πλανήτη μας είναι, αναμφιβόλως, τα ...Ιππευτήρια που γίνονται ακόμη ομορφότερα όταν στο στίβο τους παρελαύνουν εκτός από τους υπέροχους Ίππους και υπέροχοι ...ένοπλοι έφιπποι με Δόρατα, Ακόντια και Τόξα κι αυτή την φορά και τα τρία όπλα "έλαμψαν" στον απογευματινό ήλιο του δικού μας Ιππευτηρίου. Κι όλα ήταν τόσο ...μεθυστικά που καθίσαμε και ...ανάποδα στη ράχη του σχολικού Ίππου μας, αλλά ας μη το κάνουμε θέμα' στις μοναδικές ημερίδες μας η ...μέθη είναι αναμενόμενη!

     Με δύο απρόβλεπτες απουσίες, ο Μάνος, ο Αλέξανδρος, ο Κωνσταντίνος κι ο τετράποδος Ανδρέας έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μετατρέψουν επί ένα τρίωρο το Ιππευτήριο σε ...πεδίο μάχης με αρμονικούς καλπασμούς και χρήση όπλων, με κέφι και ακροβατικές εφιππεύσεις, κάτι σαν μια παιδική χαρά για ...μεγάλους και, κυρίως, πολεμιστές εφίππους και για τους διερχόμενους θεατές του Σταύλου ήταν μια ξαφνική εμπειρία χωρίς φόρο δημοσίων θεαμάτων! 

     Η πρώτη μας χαρά είναι η συνεχής διαπίστωση της προόδου του σχολικού Ίππου μας ο οποίος από μέρα σε μέρα γίνεται ιδανικώς συνεργάσιμος και όχι μόνον...

     Έχοντας κατακτήσει να ζει σε καθεστώς πλήρους ελευθερίας εκτός φάτνης, ελεύθερος, όπως πρέπει να διαβιούν όλοι οι Ίπποι, διατηρείται σε μία συνεχή ψυχικήν ευεξία αλλά και αναπλήρωσε χαμένο μυϊκόν όγκο δίνοντάς μας, σήμερα την εικόνα ενός ιδανικού σχολικού Ίππου ο οποίος παραμένει ευτυχής και ακμαίος ακόμη και στο τέλος μιας τρίωρης ημερίδος στην οποία, βεβαίως, τηρούνται οι κανόνες της διαλειμματικής εξασκήσεως!

     Και με τους ανθρώπους του Σταύλου να τον φροντίζουν όπως του πρέπει, τον Μάνο να τον μπουκώνει με μήλα που του φέρνει και όλους τους μαθητές του να τον περιποιούνται με προσοχή, ο Ανδρέας όχι απλώς ευημερεί αλλά και αναδεικνύεται σε "σήμα κατατεθέν" του ευημερούντος Ίππου! 

     H ιδανική "σύνθεση" της σημερινής ημερίδος ήταν μονόδρομος για την σχεδίαση του ομαδικού ασκησιολογίου το οποίο περιελάμβανε: (α) μύηση του Μάνου στα μελλοντικά καθήκοντά του ως Εκπαιδευτή και παράλληλη συμμετοχή του στο όλο πρόγραμμα, (β) ομαδική εξάσκηση όλων στην βελτίωση της δεξιότητος διευθύνσεως του Ίππου (Ιππική Δεξιοτεχνία) με ελίγδην διελεύσεις σημείων (ορθοστάτες) σε βάδην και τροχασμό και με κανονικό αλλά και ανάποδο "κάθισμα" (Μένδειο "κάθισμα"), (γ) εκμάθηση εφιππεύσεως σε τάξη "tandem" με κανόνα "σκαλοπατιού", ένα "τρικ" που είναι πολύ χρήσιμο σε επιδείξεις Γυμνιππευτικής, (ε) εκμάθηση καλπασμού για τους δύο αρχαρίους, (ς) καλπαστική Έφιππη Τοξοβολία για τους δύο αρχαρίους και (ζ) Ιππακοντισμό. 

     Ας σημειωθεί ότι προηγουμένως, όλοι παρηκολούθησαν και έλαβαν μέρος στο τρίτο μάθημα Εκπαιδεύσεως Νεολέκτου Ίππου της Nur η οποία αυτή την φορά εξοικειώθηκε με το Δόρυ και, όπως καταλαβαίνει κανείς οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες με την ήλιο ανελέητο επάνω από το Ιππευτήριο απαίτησαν μεγάλο ηρωισμό εκ μέρους όλων μας και, βεβαίως, εκ μέρους του σχολικού μας Ίππου τον οποίο φροντίσαμε με επαρκή διαλείμματα ανανήψεως.

     Κατά τα λοιπά, ο Μάνος, ο Αλέξανδρος κι ο Κωνσταντίνος, όλοι σωστά γυμνασμένοι και απολύτως αυτοπειθαρχημένοι κατάφεραν να ανταποκριθούν άριστα στο δυσκολότατο ασκησιολόγιο υπό τον καύσωνα της ημέρας θα πρέπει δε να υπογραμμισθεί η τεράστια συμβολή του Μάνου στην πρόοδο των Συνασκουμένων διανύοντας μεγάλα μήκη ελέγχοντας τον Ίππο σε καλπασμό, προκειμένου οι δύο νέοι εκπαιδευόμενοι να επικεντρώνονται στην Τοξοβολία απερίσπαστοι από τον έλεγχο του Ίππου.

     Με τους τέσσερις ορθοστάτες τεταγμένους στις σωστές αποστάσεις οι σημερινοί Συνασκούμενοι ξεκίνησαν σε κανονικό "κάθισμα" την, ελίγδην, διεύθυνση του Ίππου σε βάδην και τροχασμό. 

     Κάθε ένας επανέλαβε το ίδιο και σε ανάποδο "κάθισμα" (Μένδειο "κάθισμα").

     Αξιοπρόσεκτος κι ο Κωνσταντίνος ο οποίος εξετέλεσε τις ίδιες ακριβώς ασκήσεις με τελικήν επιτυχία όπως κι οι προηγούμενοι Συνασκούμενοί του, αν και ο ίδιος στο δεύτερο, μόλις, μάθημα!  

     Το "σκαλοπάτι", εν συνεχεία, κρίθηκε απαραίτητο λόγω της ιδιότητος των δύο εκπαιδευομένων μας ως Cascadeur διότι είναι απαραίτητο σε εφιππεύσεις τάξεως "tandem" (δύο Ιππέων, ο ένας πίσω από τον άλλο) για την εκτέλεση, περαιτέρω, ασκήσεων Γυμνιππευτικής, αλλά και σκηνών που απαιτούνται σε πολλά σενάρια τα οποία θα αντιμετωπίσουν στο επάγγελμά τους.   

     Στην περίπτωση του "σκαλοπατιού" συνεργάζονται ταυτοχρόνως δύο πόδια και δύο χέρια ώστε ο ήδη ιππεύων να "ανασύρει" τον δεύτερο.

     Η συγκεκριμένη άσκηση είναι ιδιαιτέρως ισορροπιστική τόσο για τους δύο αναβάτες όσο και για τον ίδιο τον Ίππο διότι αναπτύσσονται ισχυρές εκτρεπτικές τάσεις για όλους λόγω του βάρους του "ανασυρόμενου".

     Και ..."όπερ έδει δείξαι", οι δύο αναβάτες σε στάση "tandem" επί του Ίππου, τηρουμένων, όμως, συγκεκριμένων κανόνων βάρους και "καθίσματος" προς αποφυγή κακοποιήσεως του Ίππου. Το "Voltige" το οποίο είναι δόγμα Ιππικής παγκοσμίως παραδεκτό (και από την F.E.I.) προβλέπει εφίππευση πολύ περισσοτέρων αναβατών με τον Ίππο καλπάζοντα έχει κανόνες τους οποίους και γνωρίζουμε και εφαρμόζουμε!

     Στην συγκεκριμένη άσκηση η δυσκολία δεν περιορίζεται μόνον κατά την "ανάσυρση" αλλά και κατά την αφίππευση του δευτέρου αναβάτη ο οποίος θα πρέπει να ανυψώσει το πόδι του χωρίς να χτυπήσει τον πρώτο αναβάτη και αυτό απαιτεί πολύ καλή ευκαμψία, ευτυχώς όμως, οι ...Cascadeur μας την διαθέτουν!  

     Και η τελική αφίππευση, αρμονικότατη και δυναμικότατη, όπως προβλέπεται από τους κανόνες σωστής εκτελέσεως της συγκεκριμένης ασκήσεως, όπως μας την δείχνει ο Αλέξανδρος ...χορευτικότατα!

     Κάτι ο ανοικτίρμων ήλιος, κάτι η αδυσώπητη άμμος του Ιππευτηρίου σήμερα μας "μαστίγωσαν" όλους αρκετά, είναι όμως μεγάλη ανταπόδοση να χαίρεσαι τους εκπαιδευομένους σου να "πετάνε" γύρω και πάνω από ένα γαλήνιο σχολικό Ίππο ο οποίος χαίρεται μαζύ με όλους τους άλλους τα όσα συμβαίνουν επάνω του!

     Η εκμάθηση του καλπασμού στους δύο Cascadeurs μας ήταν υπόθεση χρόνου dt διότι η αντίληψη και των δύο παιδιών αλλά και η αυτοπειθαρχία τους δείχνουν υψηλότατες!

     Και πάντα αξιοπρόσεκτος κι ο Κωνσταντίνος ο οποίος, στο δεύτερο μάθημά του κάλπασε όπως φαίνεται στη παραπάνω φωτογραφία, με ιπποδρομιακή ταχύτητα και με το ένα χέρι όπως απαιτεί ο κανόνας.

     Με την ανεκτίμητη βοήθεια του Μάνου στον, από εδάφους, έλεγχο του καλπάζοντος Ίππου μας, ο Αλέξανδρος και ο Κωνσταντίνος, σήμερα είχαν την πρώτην αίσθηση καλπαστικής Έφιππης Τοξοβολία. 

     Ειδικώς, όμως, για τον Κωνσταντίνο μας ένα ορθοστάδην ήταν απαραίτητο για την ασφάλεια των όσων θα ακολουθούσαν και μετά... φύγαμε! 

    Eξαιρετικοί και στις πρώτες καλπαστικές τοξεύσεις τους οι Κωνσταντίνος και Αλέξανδρος με και χωρίς την βοήθεια του Μάνου και, βεβαίως, με όσα λάθη τεχνικής συγχωρεί αυτή η "πρωτιά"!

     Επιτομή δυναμικής αρμονίας αυτή η ημερίδα και ο Κωνσταντίνος, απόφοιτος Δραματικής Σχολής αλλά και  πανεπιστημιακός φοιτητής, ήδη Δάσκαλος Ιαπωνικής Σπαθασκίας, αλλά και επαγγελματίας Cascadeur ο ίδιος, να αναβαθμίζει το ασκησιολόγιό του σε ...Yoga, ηρεμώντας ακόμη περισσότερο έναν «ζενικό» σχολικό Ίππο. Μέσα σε μία παρακμιακή κοινωνία η οποία αφανίζεται στον Καιάδα των ηλιθίων επιλογών της, στο επίκεντρο μιας ανθρωποχωματερής χωρίς ήθος και χωρίς Αξίες, η εμφάνιση χαρακτήρων όπως αυτοί που τιμούν την “Οικογένεια” των «Ελλήνων Κενταύρων» αποτελεί τεκμήριο της αντιστάσεως και κατισχύσεως του αγαθού έναντι της αθλιότητος!

     Κάθε φορά "σπάμε κοντέρ" σε ποιότητα ασκησιολογίου και σήμερα καταφέραμε "μία από τα ίδια"! Όμως, αυτό ακριβώς δεν νοείται ως πρόοδος; Πάντως, αυτή τη φορά το παρακάναμε και στο τέλος, αυτή η "μέθη Ιππευτηρίου" που νιώσαμε όλοι (ευτυχώς, πλην του ...Ίππου) έκανε την κάμερα να "πιάσει" σκηνές ...ευτυχίας και αλληλο-συγχαρητηρίων των τριών Συνασκουμένων μας! 

     Και, βεβαίως, αγάπης κι ευγνωμοσύνης όλων προς τον σχολικό Ίππο μας στον οποίο όλοι χρωστάμε τα πάντα!

Κυριακή 9 Ιουνίου 2024

ΣΕ ΦΥΣΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΔΡΟΣΕΡΟ ...ΚΑΥΣΩΝΑ!

ΣΕ ΦΥΣΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ 

ΚΑΙ ΜΕ ΔΡΟΣΕΡΟ ...ΚΑΥΣΩΝΑ!



    Μάθημα δεύτερο για τον Αλέξανδρο και την Ελπίδα κι αποφασίστηκε να βγουν εκτός Ιππευτηρίου, στο ανοιχτό έδαφος όπου είναι το φυσικό πεδίο της Ιππασίας! 

     Μάθημα εισαγωγικό, façon de parler "εισαγωγικό", για τον Κωνσταντίνο τον οποίο καλωσορίσαμε σήμερα στη Σχολή μας και τον ...πετάξαμε στα βαθιά ώστε, αντί ενός απλού εισαγωγικού μαθήματος αρχαρίου στην Ιππασία, να τον καθοδηγήσουμε προκειμένου να βρει αμέσως το «κάθισμά» του και να εκτελέσει ακόμη και Έφιππη Τοξοβολία σε τροχασμό, μάλιστα, όχι μέσα στο προστατευτικό περιβάλλον του Ιππευτηρίου, αλλά σε ανοιχτό, φυσικό, έδαφος, όπως και τα κατάφερε!

     Μάθημα ..."μη μάθημα" για την Μυρτώ την οποία συναντήσαμε "εκτός προγράμματος" στον Σταύλο να ...ερωτοτροπεί με την υπέροχη ανίππευτη (λόγω νεαρής ηλικίας) πανέμορφη φορβάδα της και την ενσωματώσαμε στη "σύνθεση" έτσι, για ένα ...ξεμούδιασμα καταφέρνοντας κι αυτή πολύ περισσότερα από τα αναμενόμενα.

     Υπέροχο απόγευμα στους πρόποδες του Υμηττού και πρώτος ο Αλέξανδρος "νυμφεύθηκε" την αίσθηση ενός μαθήματος της Σχολής μας σε φυσικό έδαφος διευθύνοντας, αρχικώς, τον σχολικόν Ίππο, τον Ανδρέα μας, από τον Σταύλο στο πεδίο εργασίας της Κοιλάδος των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Ο αυτοπειθαρχημένος Αλέξανδρος υποχρεώθηκε σε ελιγμούς όχι και εύκολους, αντιμετώπισε τις πονηριές του ευφυέστατου Ανδρέα που ήθελε να επιστρέψει στη φάτνη του (τα πανέξυπνα ...άτια, το έχουν αυτό..., όπως και οι ευφυείς Πολίτες είναι ανυπάκουοι σε διεφθαρμένα -καλή ώρα...- συστήματα) αλλά κατάφερε να επιβληθεί στον σχολικόν Ίππο και να εκτελέσει -και με το παραπάνω- το ασκησιολόγιό του. Αν αυτό το παιδί δεν απέπνεε τόσο συναίσθημα προς το αλογάκι του, αυτό το τετράποδο τερατάκι δεν θα τον βασάνιζε... αλλά...

     Η Ελπίδα, ανοίγοντας τον "χορό" της ημερίδος, επέδειξε για άλλη μια φορά άριστο "κάθισμα" και τα εξαιρετικά οφέλη που προσφέρει η επαφή ως ηθοποιού με την Τέχνη της υποκριτικής, κάνοντάς μας να θαυμάσουμε την σταθερά άψογη στάση του κορμού της και τους συνεπαγόμενους χειρισμούς.

     Σ΄ αυτό το μάθημα η Ελπίδα ξεκίνησε με "προπομπό" τον Αλέξανδρο όχι διότι δεν μπορούσε να διευθύνει από μόνη της τον Ίππο αλλά διότι ο Ίππος έπρεπε να "καθηλωθεί" σε "ράγες" συγκεκριμένης εργασιακής διαδρομής και να ξεχάσει κάθε τάση φυγής προς τον Σταύλο όπερ και εν μέρει επετεύχθη... "Εν μέρει" διότι, όπως προείπαμε το ευφυές "άτι" επιμένει σε αυτό που το συμφέρει και η "δουλειά" δεν ...συμφέρει σε κανέναν, ανεξαρτήτως εάν είναι η μόνη που απελευθερώνει!

     Ανετότατη η Ελπίδα επί του Ίππου απέδωσε περισσότερο μία ...χορεύτρια παρά μία άκαμπτην "Αμαζόνα", ένα πλάσμα που το χαρακτηρίζει η αρμονική πλαστικότητα επάνω στην οποία μπορεί να "χτιστούν" πολλά και ωραία! Κι όλα αυτά και στους τρεις βηματισμούς διότι, σήμερα, η Ελπίδα, μετά το βάδην και τον τροχασμό, σε κάποια στιγμή ...κάλπασε!

     Επιτυχείς οι διευθυντικοί χειρισμοί της και δεν παρέλειψε η Ελπίδα να ελέγξει τον Ίππο και άνευ ηνιών με την χρήση του απλού περιλαιμίου, χωρίς καμία αλλοίωση του αρίστου "καθίσματός" της.

     Κι έτσι η Ελπίδα, χωρίς πολλά-πολλά, κατέληξε στο δεύτερο μάθημά της με ...τροχαστική ...Έφιππη Τοξοβολία επί ...φυσικού εδάφους και με ...συνοπτικές διαδικασίες! Αν η "Saumur" ήξερε το τι συμβαίνει στους "Έλληνες Κενταύρους" δεν θα χασομερούσε ένα εξάμηνο για να αναδείξει Ιππέα! Καλοί οι Γάλλοι στο camembert, αλλά οι Έλληνες καλύτεροι στην Ιππική, όσο κι αν κάποιοι δεν το αντιλαμβάνονται.

     Οι γυναίκες των "Ελλήνων Κενταύρων" όχι μόνον δεν υπολείπονται των ανδρών Συνασκουμένων τους σε θάρρος αλλά προηγούνται και σε ...θράσος! Στην χθεσινή εκπαιδευτική ημερίδα δεν έφτασε ότι και οι δύο Συνασκούμενες διέπρεψαν στο ασκησιολόγιο, αλλά διέπρεψαν και σε ...θράσος(!) όταν, βοηθώντας η μία την άλλη να εφιππεύσει, η πρώτη μετέτρεψε σε ...οπλοβαστό τον σχολικό μας Ίππο Ανδρέα, ακουμπώντας επάνω του το Τόξο(!) μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία της εφιππεύσεως! Και ο καημένος ο Ανδρέας όχι μόνον ανέμενε υπομονητικότατα την εφίππευση της Συνασκουμένης αλλά και δεν ...ανέπνεε για να παραμείνει το Τόξο στη θέση που του το άφησαν... Τέτοιον σχολικό Ίππο ...διαθέτουμε! "Α, ρε, παλιομισοφόρια, τι τραβάν' για σας τ΄ αγόρια!" Nα δείτε που αυτές σε λίγο θα στήσουν και φουφού πάνω στη ράχη του Ίππου και θα ψήσουν και ...μπουρεκάκια πάνω στον Ανδρέα κι αυτός, στωικότατα θα περιμένει να ροδοκοκκινίσουν...

     Aκολούθησε η Μυρτώ μας η οποία εμπνέει τον Ίππο με ένα "μπρίο" φτιάχνοντας μονομιάς ένα ιδανικό ζευγάρι το οποίο η ίδια δεν αντιλαμβάνεται αλλά το αντιλαμβανόμεθα όλοι εμείς που το παρατηρούμε "από κάτω"!

     Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά και γι αυτή την "περίπτωση" η οποία διαθέτει πολύ περισσότερες δεξιότητες απ΄ όσες αναγνωρίζει η ίδια στον εαυτό της. Απλώς, θα της επαναλάβουμε αυτό που της είπαμε: "Έχεις πολύ περισσότερα να εκτιμάς στις ιππικές δεξιότητές σου απ΄ όσα αρκείσαι!" 

     Κι ο Ίππος αντιλαμβάνεται και την "χρυσή καρδιά" και τα "χρυσά χέρια" και το δείχνει, όπως το έδειξε όταν η Μυρτώ τόξευσε σε τροχασμό!

     "Ήρεμη δύναμη" ο Αλέξανδρος βάδισε, τρόχασε και κάλπασε τον Ίππο με σταθερότητα και ευγένεια διευθυντικών χειρισμών, τόση ευγένεια που ο παμπόνηρος τετράποδος Ανδρέας νόμισε ότι τον έχει του χεριού του, αμ δεν... Ο Αλέξανδρος, έχει ένα ...μειονέκτημα: είναι ...αρκούντως ηγετικός χαρακτήρας!

      Και αυτή την φορά, στο δεύτερο, μόλις, μάθημά του, ο Αλέξανδρος επέδειξε ψυχραιμία και ακρίβεια διαχειρίσεως Τόξου και τοξεύσεως!

     Ιδιαίτερες ευχαριστίες προς τον Αλέξανδρο για την πολύτιμη υποβοηθητική συμβολή του στην διεξαγωγή του όλου προγράμματος, βοηθώντας με πολύ περπάτημα και τρέξιμο τους Συνασκουμένους του, επιδεικνύοντας ανεκτίμητο πνεύμα αλληλεγγύης!

      Για τον Κωνσταντίνο δεν έχουμε να σημειώσουμε τίποτε παραπάνω από την αίσθηση που μας άφησε ότι ήταν στους "Έλληνες Κενταύρους" από χρόνων και έφιππος εκ ...γενετής.

     Άψογο "κάθισμα", πολύ καλός έλεγχος και πολύ καλή διεύθυνση, δυναμικές τοξεύσεις, κάτι που συνήθως επιτυγχάνεται με την πρόοδο πού περισσότερων μαθημάτων! 

     Δροσερότατος ο ...καύσων, με μια τέτοιαν ομαδική "χημεία", με έναν εκπληκτικόν Ανδρέα κι εκπληκτικότερους Συνασκουμένους μέσα στη καταπράσινη φύση του Υμηττού. Και κάποια "βούρλα", θλιβερή διανοητική μειονότητα, ευτυχώς, παθιάζονται για τις αυριανές στημένες εκλογές... Ρε άει σταδιάλα και κρίμα που δεν σας "έπιασε" το "άγιο" εμβόλιο...! Ευτυχώς, εμείς γνωρίζουμε ότι ζούμε εν μέσω ηλιθίων κι επιμένουμε στις δικές μας Αξίες, όπως είναι η Ιππική και η Ιπποκομία: Όταν το ένα χέρι του Ανθρώπου κρατά στοργικά το πόδι του Ίππου και το άλλο χέρι χειρίζεται προσεκτικά το εργαλείο καθαρισμού του πέλματος της οπλής με τα ανθρώπινα μάτια να παρατηρούν κάθε χιλιοστό αυτού του πολύτιμου σημείου επάνω στο οποίο στηρίζεται ολόκληρη η πολυεπιστήμη της Ιππικής, τότε και μόνον, «γεννιέται» ο πραγματικός Ιππέας πολύ πριν ...εφιππεύσει! Η Ιπποκομία αποτελεί την θεμελιώδη συνεισφορά του Ανθρώπου προς τον Πολιτισμό τον οποίο φέρει επάνω του ο Ίππος! Οι  η λ ί θ ι ο ι, μπορούν ελεύθερα να κρατήσουν στοργικά το ...ψηφοδέλτιο και να αναδείξουν τον νέο, ...δημοκρατικότατο, εξουσιαστή τους!


Παρασκευή 7 Ιουνίου 2024

HORS D' OEUVRE KAI ΚΥΡΙΩΣ ...ΠΙΑΤΟ!

 HORS D' OEUVRE

KAI ΚΥΡΙΩΣ ...ΠΙΑΤΟ!


    


Αρκετά καταφέραμε και σήμερα σε ελάχιστο χρόνο και παρά τον καύσωνα όμως ένα δεν καταφέραμε, να δούμε την θερμοκρασία υπό σκιά κι αυτό για τον απλούστατο λόγο αφού πουθενά δεν υπήρχε ...σκιά! Παρά ταύτα στον αγαπημένο Σταύλο μας ασχοληθήκαμε και με την συραγώγηση μιας υπέροχης τετράποδης καλλονής και με την τελειοποίηση του καλπασμού της Ταξιαρχίας με τον Ανδρέα, τον σχολικό Ίππο μας όχι απλώς να καλπάζει αλλά να ...υπερίπταται του στίβου λες και ήθελε να δείξει στην Ταξιαρχία να παραμένει ήρεμη και να απολαμβάνει ακόμη και τους πιο γρήγορους καλπασμούς που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει! Κάποιοι αστάθμητοι, παράγοντες, σήμερα, μας βοήθησαν να χαρούμε ακόμη περισσότερα απ΄ όσα είχαμε αρχικώς προγραμματίσει και για μιαν ακόμη φορά είμαστε ευγνώμονες προς το "αστάθμητο" διότι αποδεικνύεται κατά πολύ ωφελιμότερο από τις όποιες "καλοσχεδιασμένες" προσδοκίες μας. 

     Και να που καταφθάσαμε στον Σταύλο με συγκεκριμένο πρόγραμμα για την βελτίωση του καλπασμού της Ταξιαρχίας μας και αντ΄ αυτού βρεθήκαμε με ένα νεόλεκτο ...Ιππάριο ανά χείρας έτοιμοι να το συραγωγήσουμε! Κι ας μη ρωτήσει κανείς "τι" και "πως" διότι θα απαντήσουμε ...εική και ως έτυχε! Στον Σταύλο δεν αφήνουμε καμιάν ευκαιρία εκπαιδεύσεως να πάει χαμένη κι όλες οι ευκαιρίες είναι ανεκτίμητες.

     Έτσι, λοιπόν, με το κατάλευκο ...ερωτεύσιμο τετράποδο στον συραγωγέα ξεκινήσαμε την κλασική εργασία εδάφους με δεξιό κύκλο στον οποίο η μικρή καλλονή ανταποκρίθηκε άψογα.

     Χωρίς καμία ανάγκη χρήσεως μάστιγος, η νεόλεκτη "οπτασία" βάδισε, τρόχασε και κάλπασε άνετα, όταν όμως ήρθε η ώρα της αλλαγής του κύκλου από δεξιόστροφο σε αριστερόστροφο η καλλονή μας ...επ΄ ουδενί, λες και ακολουθούσε τον πανευρωπαϊκό συρμό των επικειμένων ευρωεκλογών με προσήλωση στη ...δεξιά στροφή!

     Κι ενώ στην φαιδρή πολιτική ..."κουνίστρα" συγχωρούνται συρμώδη κολλήματα και μοδάτες εμπλοκές, η σοβαρή πολυεπιστήμη της Ιππικής κάτι τέτοια δεν τα σηκώνει και ανελήφθη η μάστιγα, ως "δείκτης" και ποτέ ως ...τιμωρός, για να βάλει τα "πράγματα" στη θέση τους.

     Διευθετώντας την μικρή φορβάδα προς την αριστερήν επιθυμητή κατεύθυνση με πολύ ευαίσθητο καρπό και δάκτυλα που προεκτείνονταν διακριτικά και στοργικά έως τους κυνήποδες, ο Εκπαιδευτής παρότρυνε την φορβάδα να αρχίσει να κινείται αργά μετατοπίζοντας προς την υποδεικνυόμενη κατεύθυνση ένα-ένα τα πόδια της. 

     Η παροτρυντική επενέργεια της μάστιγος ήταν και στα εμπρόσθια και στα οπίσθια και η "τρυφερότητα" του αγγίγματος τόσο διακριτική αλλά και κατευθυντική ώστε η φορβάδα ξεκίνησε δειλά-δειλά την, προς τον αριστερό κύκλο, κίνησή της και μετά πάροδο πενταλέπτου βάδισε, τρόχασε και κάλπασε και στα χέρια του Εκπαιδευτή και στα χέρια της Ταξιαρχίας χωρίς, πλέον την ανάγκη της επιδείξεως της μάστιγος η οποία ήδη είχε εγκαταλειφθεί κατά γης. 

     Ευφυέστατη η πανέμορφη τετράποδη αντελήφθη το "ζητούμενο" κι εγκαταλείποντας τους, αρχικώς, εμμονικούς δισταγμούς της να συραγωγηθεί προς τα αριστερά όχι μόνον συραγωγήθηκε αλλά και συραγωγήθηκε επί ώρα και στους τρεις βηματισμούς χωρίς καν να χρειασθεί η μάστιγα! 

     Έχοντας μάθει, όλως εκτάκτως και την χρησιμότητα των παροτρυντικών ψαύσεων των κυνηπόδων οι οποίες είναι σωτήριες για παρόμοια ζητήματα συραγωγήσεως (άρνηση κινήσεως επί συγκεκριμένου κύκλου) η Ταξιαρχία αντάμειψε το γλυκύτατο τετράποδο βγάζοντάς το μία βόλτα με ρυταγώγηση στο χορταριασμένο εξωτερικό περιβάλλον του Σταύλου για "μεθεόρτια" χαλάρωση, κάτι που όπως φάνηκε άρεσε πάρα πολύ στο νεαρό ζώο.

     Κι άξαφνα η φοραδούλα, εκτιμώντας την όλη επαφή με τον Άνθρωπο, άρχισε να ...γλείφει το χέρι της Ταξιαρχίας ως ένδειξη ευγνωμοσύνης ή, μάλλον, ως υπογράμμιση των ευγενών αισθημάτων του ζώου το οποίο, μακάρι και ο Άνθρωπος να εμιμείτο σε ανάλογες στιγμές!  

     Δύο κομψές κυρίες, στην επιστροφή, κατέγραψε ο φακός, με τη μία να έχει δύο πόδια ...λιγότερα από την άλλη, όμως και οι δύο με τον ίδιο κομψότατο βηματισμό που αν τον μελετούσαν οι διάφοροι ...Γαβαλάδες, δεν θα μας έδειχναν εκτρώματα στις πασαρέλες τους αλλά την φυσική ομορφιά η οποία παραμένει υπεράνω της ανθρώπινης κακαισθησίας! 

     Στο δεύτερο μέρος της σημερινής ημερίδος η Ταξιαρχία "βολεύτηκε" στη ράχη του Ανδρέα μας για να ξεκινήσει ένα μάθημα ...εμπεδώσεως του καλπασμού, όμως δεν χρειάστηκε να κάνει απολύτως ...τίποτε κι έκανε ένα μάθημα διαρκείας 15 λεπτών το οποίο ισοδυναμούσε με ...δέκα μαθήματα!

     Ο τετράποδος Ανδρέας, όντας μέσα στο μυαλό του Εκπαιδευτή, χωρίς καμιά προηγούμενη προσπάθεια κανενός, ξεκίνησε έναν δυναμικό καλπασμό ...υπεριπτάμενος του στίβου, ενώ η αιφνιδιασμένη πλην ευφυέστατη Ταξιαρχία κατάλαβε αμέσως ότι εκείνο που έπρεπε να κάνει ήταν να "ακολουθήσει" τον Ίππο, όπως και έκανε!

     Ο Ίππος και κάλπασε στην υψηλότερη, όσο ποτέ ταχύτητά του και ξανα-αιφνιδίασε την Ταξιαρχία όταν, αντί να συνεχίσει επί του στίβου προς τα δεξιά, στην είσοδο του στίβου, προτίμησε να στρίψει επιτόπου προς τα αριστερά παρασύροντας την Ταξιαρχία εκτός Ιππευτηρίου με την εκπαιδευόμενη, όμως, ψυχραιμότατη, ακλόνητη και σταθερή επί του Ίππου.  

     Αυτά επανελήφθησαν αρκετές φορές με την Ταξιαρχία ανέγγιχτη από αιφνιδιασμούς κλπ, να διατηρεί το άψογο καλπαστικό της "κάθισμα" και, μάλιστα, ενστικτωδώς να ρίχνει το βάρος της στα εμπρόσθια του Ίππου σαν να τον κορόιδευε και να απαιτούσε υψηλότερη καλπαστική ταχύτητα!

     Ε, μετά από όλα αυτά, πόσο πιο ευγνώμονες μπορούμε να είμαστε στον Ανδρέα και στην ευφυία του να παραμένει σταθερώς μέσα στο μυαλό του Εκπαιδευτή; Πόσο;...