ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΥΠΟ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

 ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΜΑΣ ΕΚΔΟΣΗ 

ΥΠΟ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

     Ίσως από σεμνότητα που επιδιώκουμε να μας διακρίνει, ίσως κι από άγνοια μεγεθών, προσπαθήσαμε να ενθέσουμε στις αντικειμενοφόρες πλάκες του μικροσκοπίου των αναμνήσεών μας τα 20 χρόνια της συνεχούς λειτουργίας της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" και να σταχυολογήσουμε τη δράση της ώστε να φανούμε συνεπείς στον εκδότη μας κ. Παναγιώτη Γλυνό ο οποίος θα μας εκδώσει το επετειακό μας λεύκωμα. Και τότε αιφνιδιαστήκαμε με τον θρυμματισμό των αντικειμενοφόρων πλακών οι οποίες διελύθησαν εις τα εξ ων συνετέθησαν αφήνοντας ..."βουβό" το προσοφθάλμιο κι εμάς εμβρόντητους διότι, ενώ είχαμε προϊδεάσει τον κ. Παναγιώτη Γλυνό για μία έκδοση 100 σελίδων ήδη κινούμεθα προς τις ...350(!) σελίδες με τάση ...ανόδου και κείμενο, σταθερώς, ...τηλεγραφικό! Συν τοις άλλοις, δε, αμφισβητείται και ο τίτλος αυτής της επετειακής εκδόσεως χωρίς να μπορούμε να καταλήξουμε εάν θα την τιτλοφορήσουμε "20 ΧΡΟΝΙΑ, ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" ή ..."BRITANNICA ΑΝΑΤΥΠΟΥΜΕΝΗ".

     Ίδωμεν!

TΡΙΗΜΕΡΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ

 TΡΙΗΜΕΡΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ

25, 26 και 27 Μαΐου 2025

     Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" ενθαρρύνει τους μαθητές της να αποκτούν εκπαιδευτικήν εμπειρία σε ξένες, έγκριτες, Σχολές ώστε να μπορούν να συγκρίνουν εκπαιδευτικές μεθόδους και να μας βοηθούν να βελτιωνόμαστε κι εμείς όπου και εάν κάτι τέτοιο θα ήταν απαραίτητο. Δεν επιχειρούμε τον "εγκλωβισμό" των μαθητών μας στις δικές μας, δοκιμασμένες, εκπαιδευτικές μεθόδους, αλλά με ανοικτούς πνευματικούς ορίζοντες χαιρόμαστε όταν οι μαθητές μας διευρύνουν την μαθησιακή εμπειρία τους εμπλουτίζοντάς την και με ξένες διδασκαλίες. Και, αυτή την φορά, είχαμε την χαρά να ενθαρρύνουμε τον εξαιρετικό εκπαιδευόμενό μας Κωνσταντίνο να αφιερώσει μια σειρά μαθημάτων στην Σχολή "Мадарски конник" του εξαιρετικότατου Βούλγαρου Εκπαιδευτή Dimitar Trukanov που εδρεύει στο Obzor της Βουλγαρίας. Τις εντυπώσεις του από την εκπαίδευσή του καταγράφει ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Αβερκιάδης ο οποίος θα συνεχίσει την σειρά των εκεί μαθημάτων του και θα μας ενημερώνει για τις εντυπώσεις του! 

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΤΡΙΗΜΕΡΟΥ

Ημέρα πρώτη

Η πρώτη ημέρα περιλάμβανε δίωρη εκπαίδευση εντός κλειστού χώρου με αντικείμενο την τοξοβολία. Δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση στη σωστή στάση σώματος, τη θέση του τόξου και του βέλους, καθώς και στον βασικό χειρισμό του εξοπλισμού.

Ημέρα δεύτερη

Η εκπαίδευση συνεχίστηκε με παρόμοιο πρόγραμμα, εστιάζοντας περαιτέρω στη σωστή τεχνική και επανάληψη των θεμελιωδών στοιχείων.

Τρίτη ημέρα

Η τρίτη ημέρα πραγματοποιήθηκε σε εξωτερικό περιβάλλον, όπου εφαρμόστηκαν πιο σύνθετες ασκήσεις. Περιλάμβανε:

Δίωρη εκπαίδευση με «σύνθετους» στόχους, με έμφαση στην ευθυγράμμιση της λεκάνης και των ποδιών σε σχέση με τη σωστή στάση τόξευσης επί ίππου.

Μισάωρη εκπαίδευση ισορροπίας επάνω στον ίππο με ελεύθερα χέρια.

Ο εκπαιδευτής Ντιμιτάρ Τρουκάνοβ δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στη σωστή αρχική στάση σώματος κατά την τόξευση. Εστιάζει:

Στην αναπνοή,

Στη θέση των άνω και κάτω άκρων,

Στην κίνηση του κορμού,

Και στον σωστό συντονισμό όλων των κινήσεων.

Πριν από κάθε προπόνηση, προηγείται σειρά δυναμικών ασκήσεων ζεστάματος με λάστιχα και καλάμια, ώστε να ενεργοποιηθούν οι μύες, να αιματωθεί σωστά το σώμα και να αποφευχθούν τραυματισμοί ή έντονα πιασίματα.

Βασική στάση τόξευσης

Ο ασκούμενος τοποθετείται σε στάση «αγωνιστή του μποξ», κρατώντας το τόξο με το βέλος μπροστά στο οπτικό του πεδίο. Τα χέρια υψώνονται στο ύψος των ώμων, σε στάση που ο Τρουκάνοβ αποκαλεί «στάση του αετού». Οι αγκώνες απλώνονται, με το αριστερό πόδι ελαφρώς μπροστά από το δεξί.

Κομβικό σημείο είναι η αναπνοή: ο τοξότης εισπνέει βαθιά και εκπνέει κατά περίπου 70% τη στιγμή της έλξης της χορδής.

Κρίσιμες τεχνικές λεπτομέρειες:

Ο αντίχειρας του δεξιού χεριού ακουμπά σχεδόν τη δεξιά παρειά, στο ύψος της πίσω κάτω γνάθου.

Ο δείκτης πιέζει τον αντίχειρα, ο οποίος φέρει όλο το βάρος της τεντωμένης χορδής.

Ο πήχης του δεξιού χεριού και οι ώμοι παραμένουν χαλαροί.

Το βάρος κατανέμεται στα πλευρά, στον αντίχειρα και τον δείκτη.

Το αριστερό χέρι παραμένει απόλυτα σταθερό και τεντωμένο.

Η απελευθέρωση του βέλους πραγματοποιείται ταυτόχρονα με την ολοκλήρωση της εκπνοής, μέσω μιας τεχνικής «συμπίεσης» της χορδής (squeezing, όπως λέει ο ίδιος ο εκπαιδευτής).

Μετά την απελευθέρωση, ο ασκούμενος πρέπει να διατηρήσει τη θέση του σταθερή, χωρίς μετακίνηση του κεφαλιού ή του κορμού. Ο σκελετός παραμένει κάθετος, ευθυγραμμισμένος με έναν νοητό κατακόρυφο άξονα.

Η εξάσκηση στην ύπαιθρο επικεντρώθηκε στην εφαρμογή της τεχνικής επί ίππου, δίνοντας επιπλέον βαρύτητα στην πίεση και το πάτημα των ποδιών. Εκτελέστηκαν ασκήσεις με τρεις βασικούς τύπους βολής:

Εμπρόσθια

Πλάγια

Οπίσθια

Στη συνέχεια, ο εκπαιδευόμενος τόξευσε από μικρή απόσταση σε κυλινδρικό στόχο, με στόχο τρία σημεία: πάνω, μεσαίο και κάτω. Τα βέλη πέτυχαν 100% τον στόχο και οι τρεις βολές ήταν απολύτως επιτυχημένες. Ο εκπαιδευτής μάλιστα επεσήμανε την ύπαρξη «φυσικού ταλέντου στην ακρίβεια στόχου».

Κατόπιν, ακολούθησε μια σύντομη εισαγωγή στην ισορροπία επί ίππου. Η έμφαση δόθηκε:

Στην πίεση των μηρών προς τα μέσα,

Στην ελαφρά αποφόρτιση των γλουτών από τη σέλα, ώστε τη στιγμή της τόξευσης να μην εφάπτονται πλήρως επάνω της,

Στη σωστή πίεση των πελμάτων, που έπρεπε να προσομοιάζουν την αίσθηση επαφής με το έδαφος παρά την τοποθέτησή τους στους αναβολείς,

Στην ευθυγράμμιση της λεκάνης με ελαφρά κλίση του κορμού προς τα εμπρός. 

Πραγματοποιήθηκαν σύντομες ασκήσεις ισορροπίας, με τον ίππο να βαδίζει υπό τον έλεγχο του εκπαιδευτή, ενώ ο ασκούμενος διατηρούσε τα χέρια του ελεύθερα, είτε σε ανάταση είτε σε οριζόντια διάταξη. Έτσι έγινε μια αρχική προσομοίωση της παράλληλης ίππευσης και τοξευτικής στόχευσης.

Με το πέρας της εκπαίδευσης, ο δάσκαλος ιππασίας παρέθεσε ολιγόλεπτη επίδειξη ορθής ίππευσης στον εκπαιδευόμενο.

EIΣΑΙ;...

 EIΣΑΙ;...

     Δρομάρηδες ανήσυχοι κι ασυγκράτητοι ταξιδευτές σε στεριές και σε θάλασσες, οι "Έλληνες Κένταυροι" σχεδιάζουμε τη Saga μας που θα μας κάνει σοφότερους, ευδαιμονέστερους και πιο ...οξυγονωμένους. Γεμίζουμε, σιγά-σιγά, το δισάκι μας με γνώσεις κι άλλα απαραίτητα γιατί μας προσμένουν διαλογισμοί πάνω στ΄ αφρισμένα κύματα της Βαλτικής, σιμά στ' άλογα των φιόρδ, μέσα σε ντρακάρ έτοιμα να σαλπάρουν για μακρινές περιπέτειες! Kαι προς αυτά πορευόμαστε με την Ιπποσύνη μας βασικό εφόδιο! 

     Oι δρόμοι, στεριανοί ή θαλάσσιοι, μας είναι γνωστοί και τα μονοπάτια εξίσου και στο ντορβά μας οι χάρτες κι οι πυξίδες προσμένουν απ΄ τις προηγούμενες περιπλανήσεις μας να μας ξαναδείξουν τον ένα και μοναδικό Βορρά. 

     Στη τύχη δεν αφήνουμε τίποτε κι όσο για τα "μέσα" και τ΄ απαραίτητα μας είναι κι αυτά γνωστά και πολύ οικεία αφού μέσα στα σκαριά και στα ορμητήριά τους βρεθήκαμε στο παρελθόν φιλοξενούμενοι των άγριων Βίκινγκ και των ακαταμάχητων Ουραλο-αλταϊκών επιδρομέων με τον υψηλό πολεμικό πολιτισμό που άρχισαν να δομούν από το 800 μέχρι σήμερα, αποδεικνύοντας ότι  μ ό ν ο ν   ο   π ο λ ε μ ι σ τ ή ς   μπορεί να ανιδρύσει προηγμένες κι ευδαίμονες κοινωνίες! Άραγε, αναρωτηθήκαμε ποτέ γιατί οι Σκανδιναυικές χώρες που κατοικούνται από άγριους πολεμικούς λαούς κατάφεραν να αναπτύξουν τις πλέον προηγμένες ευρωπαϊκές κοινωνικές συνθήκες ενώ, κάποιες "άλλες" κι ας μη τις αναφέρουμε, με όλη την πασιφιστική ρητορική τους κατήντησαν κοινωνίες παρακμής και αθλιότητος;

     Και, βεβαίως, τούτη τη φορά θα φάμε και κρέας αρκούδας που δίνει δύναμη για να βγάζουν ...σπίθες τα κουπιά του ντρακάρ. Και θα χαρούμε και τη Zarah Leander να μας επιβεβαιώνει ότι "Davon geht die Welt nicht unter" αφού σε τούτους τους τόπους η μέρα διαρκεί τόσο πολύ! Είσαι;...

     O χρόνος χτίζει τις δικές του γέφυρες ανάμεσα στις εποχές του κι όλοι εμείς οι θνητοί περπατάμε ανέμελα πάνω σ΄ αυτές, ξεχνώντας το πόσο δύσκολα τα βάθρα τους άντεξαν στις δοκιμασίες των αιώνων! Γι αυτό, όμως, στους «Έλληνες Κενταύρους» σχεδιάζουμε τις περιπλανήσεις μας σε μακρινούς τόπους κι αφρόεσσες θάλασσες, έτσι, για να ξαναβρούμε τη περπατησιά μας στα χνάρια της Ιστορίας εκεί που οι πρόγονοί μας Στρατιώτες της Δύσεως μεγαλούργησαν κι άφησαν πίσω τους την εποποιία των Ουσάρων ως πολεμική παρακαταθήκη της Ανθρωπότητος. Κι εμείς θα ξανα-πάμε εκεί που ...πήγαμε γιατί το καλοψημένο κρέας της αρκούδας μας περιμένει για να μας χορτάσει! 

     Λένε πως η Βαλτική είναι μια άγρια θάλασσα αλλά, αλλοίμονο αν εμείς προτιμούσαμε τις ακύμαντες γαλήνιες θάλασσες που μόνο πλήξη φέρνουν... Κι αν οι Έλληνες Στρατιώτες της Δύσεως προτιμούσαν τη γαλήνη, ούτε "Έλληνες" ούτε "Στρατιώτες" θα ήσαν! Το ίδιο κι αν βολεύονταν μόνον σε τριήρεις κι όχι κι σε γαλεάσσες, καρράκες, μπαρκομπέστια...

     Κάπως έτσι κι εμείς θα βολευτούμε σ' ένα σκαρί παρέα με τους ομοίους μας για να ψηλαφίσουμε και πάλι τον Βορρά, να ξενυχτήσουμε μέσα στα φιορδ και να διαλογιστούμε "επί των κορυφών" των βραχογραμμών τους, μεταφέροντας στην επιστροφή μας αποσκευές ξέχειλες από εμπειρίες που θα επενδυθούν σε μια Σχολή ζωής, όπως αυτή των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Tούτο το βέλος μας κουβαλάει επάνω του όλα τα sǫgur (έπη) δομημένων αφηγήσεων αιώνων, γραμμένα από την πρωτο-Νορβηγική και παλαιο-Νορβηγική έως και την Ισλανδική, ζωντανεύοντας παγανιστικούς θρύλους και παραδόσεις των Vikings. Kαι θα το τοξεύσουμε για να τιμήσουμε όλους αυτούς τους Νορδικούς λαούς οι οποίοι είτε ως Γερμανικοί (Ινδοευρωπαίοι Σουηδοί, Νορβηγοί, Δανοί) είτε όχι (λαοί της Φιννικής, Φινλανδοί) τίμησαν τους θεούς τους, είτε με πρώτο τον Thor, είτε με πρώτο τον Ukko, θεοί των κεραυνών, των βροντών και των αστραπών. Κι αποκρυπτογραφώντας τα όσα έχει χαραγμένα επάνω του αυτό το βέλος μας, θα ζυγώσουμε τον Ίππο των Φιορδ, αυτόν που τον σφραγίζει το γονίδιο dun κάνοντάς τον πανέμορφο αλλά και σκληρό, για να γνωριστούμε μαζύ του και ν΄ ανταλλάξουμε συναισθήματα. Εμείς θα σαλπάρουμε! 

     Για τον ορθόδρομο και, όσο γίνεται, ακύμαντο πλου αυτού του σκαριού που διασχίζει επί χρόνια άγριες θάλασσες μεταφέροντας ένα μέρος του Πολιτισμού της Ανθρωπότητος χρειάστηκαν τακτικές αποτελεσματικής προστασίας που μας τις δίδαξαν αξιόμαχοι και "αξιόπλοοι" Πρόγονοι, Δάσκαλοι φευγάτοι μέσα στο χρόνο, στις εποχές και στις γεωγραφικές συντεταγμένες! Κι όμως, εμείς τους ανακαλύψαμε και ξανα-ζωντανέψαμε τις υποθήκες τους και, τώρα, ξαναγεμίζουμε τη φαρέτρα μας, και ετοιμάζουμε τον "Ίππο" μας για να τους ξανα-συναντήσουμε εκεί στο μακρινό Βορρά όπου μας περιμένουν...κάπου, ανάμεσα στη Σουομενλίννα του Ελσίνκι, στο αρχιπέλαγος της Στοκχόλμης, στα νορβηγικά φιόρδ και στα κανάλια της Κοπεγχάγης. Κι αυτοί οι Προπάτορες έχουν, ακόμη, τόσα να μας διδάξουν..

     H επιστήμη της Συγκριτικής Γλωσσολογίας και ο Franz Bopp τεκμηρίωσαν την Ινδοευρωπαϊκή ομογλωσσία ως επαγομένη παράμετρο της Ινδοευρωπαϊκής ομοεθνίας και όσο και εάν βαυκαλίζονται οι απανταχού αυτοχθονίζοντες ...μεγαλοϊδεατιστές αναπαράγοντες προγονοκάπηλη κομπορρημοσύνη, ευτυχώς, ακυρώνεται το "ανάδελφόν" μας το οποίο επιδιώκουν οι αποδομητές του Ελληνισμού! Και όσο διαπλέουμε τρικυμισμένες θάλασσες, διασχίζοντας τη μάνητα των κυμάτων τους, αφαιρούμε ..."παρωπίδες" και βλέπουμε καθαρότερα και ανεπηρέαστα τον κόσμο που δεν μπορούν να δουν με την δική μας αμφιθέαση όσοι προσπαθούν να τον ερμηνεύσουν μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς του νοσηρού αλυτρωτισμού τους. Και τούτη η περιπέτεια δεν θα έχει μόνον Ιππογνωσία αλλά και εθνογνωσία των βορείων λαών προς γόνιμη εξαγωγή επαγόμενων συμπερασμάτων.

     Δεν αρκεί η εφαρμογή σωστής στρατηγικής ούτε, απλώς, καλής τακτικής με κυρίαρχο το στοιχείο του αιφνιδιασμού που ενώ σε περιμένουν έφιππο εσύ φανερώνεσαι μέσα απ΄ το νερό. Αν όλα τούτα δεν έχουν ως κοινό παρονομαστή τους την ευσταθή ισορροπία την ώρα που ανοίγεις τη χορδή ανεξαρτήτως προνεύσεων και διατειχισμών τότε η ευστοχία παραμένει αμφίβολη... Και αυτή ακριβώς η ευσταθής ισορροπία του μαχητή διδάσκεται επί 20 χρόνια στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων". Και ο Σουν Τζου, αν πράγματι είναι αυθεντικός και ακόλουθος του έργου του, μπορεί να έρχεται και με ...Ντρακάρ από κάποιο φιόρδ του Βορρά.

     Ωστόσο, δεν είμαστε διόλου ρομαντικοί και ζούμε στην εποχή μας πατώντας στερεά στη γη μας, κρατώντας στην ακοή μας τους Βγκνερικούς ήχους του Götterdämmerung, ενός λυκόφωτος Θεών που προαναγγέλθηκε από την αρχαιότατη Σκανδιναυική Μυθολογία ως Ragnarök, όπου οι Θεοί του Πολέμου Æsir νικούν τους Θεούς της Γονιμότητος Vanir κι ενώ ο κυρίαρχος, πλέον, Θεός του Πολέμου Odin αναμένεται να λυτρώσει την πλάση με την δυναμική σοφία του, τελικώς, ο αδυσώπητος λύκος Fenrir αντρειεύει μέσα στον ατέλειωτο χειμώνα της παρακμής και καταπίνει τον Ήλιο και την Σελήνη οδηγώντας τον κόσμο σε επανεκκίνηση. Και μη γελιέστε μιλώντας για δήθεν "κλιματική αλλαγή" φορώντας κοντομάνικα... Χειμώνα βαρύ κι ατέλειωτο βιώνει η Ανθρωπότητα κι ο Fenrir θα είναι ο μόνος χορτάτος τούτο τον καιρό της πείνας...

     Mπορεί γύρω μας, εκεί στις βόρειες θάλασσες, να πλέουν μεγάλα καράβια υπερσύγχρονα δυνατά και με προηγμένα συστήματα ναυσιπλοίας, όμως, τα δικά μας μικρά κι εξοπλισμένα μόνο μ΄ ένα απλό ιστίο, αυτά που μεταφέρουν εμάς και το βιός μας, εξακολουθούν να συντρίβουν ό,τι στέκεται στη πλώρη τους όπως και τότε που ως Γερμανοί-Νορμανδοί κατακτούσαν τη Γαλλία, την Αγγλία, την Γροιλανδία, την Ιρλανδία, την Ισλανδία, την Λιβονία, τα νησιά Φερόες, τα νησιά Σέτλαντ, την Σικελία, την Βίνλαντ, ως Γερμανοί-Βάραγγοι (Væringjar = ορκισμένοι άντρες) σάρωναν την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ως Γερμανοί-Ρως ίδρυαν την Ρωσία (Ρως του Κιέβου) κι έφταναν ως τις υπερατλαντικές ακτές και ως Γερμανοί-πΡΩΣοι έκαναν την Γερμανία (κι όχι την σημερινή ψευτο-"Γερμανία" που νομίζει κανείς...) υπερδύναμη. 

     Κι αυτό θα συνεχίσει για πάντα, γιατί έτσι είναι η φύση κι η ζωή! Διότι στο τέλος οι "ΓΕΡΜΑΝΟΙ" νικάνε κι όχι οι "αντι-γερμανοί", είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν οι εχθροί μας! Έτσι κι ο Ήλιος θα συνεχίσει να λάμπει πάνω απ΄ τα φιορδ, το Εκατόμπεδο, τους σιντοϊστικούς Ναούς της Ogasawara  και τις στέπες της Μογγολίας!

     Πληροφορίες: hellenichorsebackarchery@gmail.com 

YΓ:

Ο καλός μας φίλος το κρίνει ως "Τέλειο" κι εμείς απαντάμε.

Και, πράγματι, σε ελάχιστες μόλις ώρες ο μετρητής της Google καταμετρά με πενταψήφιο αριθμό το ενδιαφέρον των αναγνωστών μας. Ταυτοχρόνως, πολλά μα πολλά και τα μηνύματα. Ευχαριστούμε!

Τούτη η Saga θα μας δωρίσει ανεκτίμητη γνώση!

"ΕΛ" ΘΕΟΥΡΓΟΙ ...ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ

 "ΕΛ" ΘΕΟΥΡΓΟΙ ...ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ

     Μοιραία η Ελλάδα από καταβολής της, με κατοίκους (κι όχι "λαό" ή "έθνος") ηλιθίους, "τσιπαρισμένους" με τη λαμογιά και τη διαίρεση, με έναν όχλο αυτοκαταστροφικό εν μέσω του οποίου ελαχιστότατοι νοήμονες προσπαθούν από αρχαιοτάτων χρόνων να την πιστώσουν με το κλέος που θα μπορούσε να της ανήκει δυστυχώς, όμως, ανέκαθεν ίσχυε το τραγικό πλεονέκτημα της "πλειονότητος" κι απόμεινε ένας Πλάτων κι ένας Αριστοτέλης να αντισταθμίζουν τα δεινά μιας ανόητης μάζας γραικύλων ουδεμία σχέση εχόντων με Έλληνες! Και, επί αιώνες, η ίδια η ανόητη μάζα, υποδυόμενη τους "Έλληνες" και μη ούσα τίποτε παραπάνω από σπέρματα βαρβάρων κατακτητών, χλαμυδοφέρουσα ..."θεουργεί", "τελετουργεί" και "θύει" στο όνομα θεών Ολυμπίων τους οποίους, εν τέλει, αγνοεί και καθυβρίζει, απλώς και μόνον, με την μετ΄ αυτών ...συνάφεια!

     Και σήμερα, 29η Μαίου, η ανελλήνιστη μάζα ...θρηνεί την πτώση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας την οποία ψευδώς ονοματίζει "Βυζάντιον"(!) παραβλέποντας ότι αυτή η Αυτοκρατορία υπήρξε ο κατακτητής και γκρεμιστής της Ελλάδος! Και είναι αυτή η μάζα των γραικύλων που είτε ως εβραιοχριστιανοί, είτε ως "αρχαιόθρησκοι" παρονομάζονται με μια ακριβολόγο λέξη: Α Π Α Τ Ε Ω Ν Ε Σ! Kι αυτό δεν χρειάστηκε να το πει κάποιος "εκτός των τειχών" αυτής της μάζας αλλά κάποιος λίαν "εντός των τειχών της", ο μακαρίτης Γιάννης Φουράκης ο οποίος αφού παρέσυρε επί δεκαετίες σε γραικυλο-παραμυθολογίες τους ηλιθίους ομαίμους του γραικύλους, τελικώς παρεδέχθη "on camera" ότι όλοι αυτοί οι στεγαζόμενοι σε αυθαίρετα με την επιγραφή "ΕΛ" και συγκροτούν το δήθεν αρχαιόθρησκο "αντίβαρο" του εβραιοχριστιανισμού, δεν είναι παρά απατεώνες!  

     Υ Π Α Τ Ο Ι,  Α Λ Α Σ Τ Ο Ρ Ε Σ,  Μ Α Ν Δ Ρ Ι Τ Ε Σ  και λοιποί απατεώνες, κουρτινο-κουκουλωμένοι (για να ψιλοκρύβονται) κυνηγάνε το παραδάκι του βιοπορισμού εις βάρος μωροπίστων πανυβλάκων που ανακυκλώνονται στα "αρχαιόθρησκα" γκροπούσκολα, αναπτύσσοντας εστίες μολύνσεως του Ελληνισμού τον οποίον, εν γνώσει τους αποδομούν υπέρ ιδίου οφέλους. Και για τον Ελληνισμό δεν υπάρχει χειρότερος εχθρός από αυτόν τον "εσωτερικό" ο οποίος είναι τόσο "εσωτερικός" όσο και κάθε αυτοάνοσο για τον φέροντα οργανισμό! Κι όλοι αυτοί οι "αυτοάνοσοι ΕΛ", πίσω από δήθεν "ναούς", "τελετές" και αρχαιοπρεπή σκετσάκια παραστάσεων δημοτικού σχολείου, πουλώντας ...βιβλία, ιδέες και εκδρομές, συνεχίζουν το αποτρόπαιο έργο της πάλαι Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας χωρίς, μάλιστα, να της επιπροσθέτουν κι ενοχές!

     Κι αυτός ο καρκινικός αυτοάνοσος "όγκος" των "ΕΛ"  αλληλοσπαρασσόμενος και ανακυκλούμενος, σήμερα ...θρηνεί καπηλευόμενος ακόμη και την Ακαδήμεια προκειμένου να αποκτήσει λόγον υπάρξεως ώστε να αποσπάσει τον οβολό ηλιθίων ακολούθων, όπως προσφάτως παρατηρήσαμε στον ιερό χώρο της, με  α π α τ ε ώ ν ε ς  παραχαράκτες δήθεν ..."πλατωνικών διδασκαλιών" πίσω από τις οποίες κρύβονταν κυράτσες και μπαρμπάδια, εκδιωχθέντες ως ...αγράμματοι από μασονικές στοές αμφιβόλου -και αυτές!- γνησιότητος!

     Αξιομακάριστε Γιάννη Φουράκη, είσαι ο μόνος από τούτο το σκωληκόβρωτο αποχωρητήριο που είπες μιαν αλήθεια: Α Π Α Τ Ε Ω Ν Ε Σ!       

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

     Πάντοτε ο άνεμος εμπνέει και τα παιγνίδια μαζύ του καταλήγουν, κατά κανόνα, σε συναρπαστικές εμπειρίες! Και, βεβαίως, αυτό το έχουν υπ΄ όψη τους οι ευρηματικότατοι "Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας" οι οποίοι επιμένουν να αναζητούν γόνιμα "μονοπάτια" που οδηγούν στη τοξευτική πρόοδο.

     Με το νησί των Φαιάκων, λοιπόν, να αναδεικνύεται ευφυέστερον από το νησί της Ιθάκης που ανέδειξε έναν εφευρετικόν Οδυσσέα, η Κέρκυρα αναδεικνύει ως εφευρετικότερο τον επικεφαλής των "Ελλήνων Κενταύρων" της, Χριστόφορο Κασφίκη ο οποίος ανέθεσε στον ...άνεμο τον ρόλο του μετακινητή των στόχων των οποίων η διαρκής κίνηση απετέλεσε παράμετρο του εκπαιδευτικού σεναρίου της ημερίδος.

     Και σαν να μην έφτανε η διαρκής αλλαγή στάσεως των στόχων, το πρόγραμμα της ημερίδος περιελάμβανε και συνεχή μετακίνηση των Τοξοτών, μια διαρκώς μεταβαλλόμενη "Γραμμή Βολής" με αυξημένες απαιτήσεις ασφαλείας βολών αλλά και στοχαστικής δυσκολίας.

     Τελικώς, από μόνοι τους οι "Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας" αποτελούν επιτομή διδασκαλίας της Ενστικτώδους Τοξοβολίας και θα ήταν ανεκτίμητη προσφορά προς την παγκόσμια Τοξοβολία η σύναψη των μεθόδων τους και η έκδοσή της υπό μορφήν εκπαιδευτικού εγχειριδίου. 

ΣΚΗΝΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

 ΣΚΗΝΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

     Αγαπητός Συνέλληνας, ειδικευμένος στην ανακατασκευή πανοπλιών, θεώρησε σκόπιμο να αναρτήσει σε μέσον κοινωνικής δικτυώσεως την παραπάνω φωτογραφία προερχόμενη από γύρισμα τουρκικής ταινίας ιστορικού περιεχομένου, συνοδεύοντάς την και πολύ σωστά, με ευμενή σχόλια για το ιστορικό και αισθητικό αποτέλεσμα. Και, εν συνεχεία, οι γνωστοί δυσφορικοί των "media", oι μονίμως "μισούντες" ("haters") όπως αποκαλούνται, έσπευσαν να διατυπώσουν ανυπόστατες επικρίσεις επί επικρίσεων εντοπίζοντες "ιστορικές ανακρίβειες" κλπ κλπ που δεν προσδιορίζουν και δεν τεκμηριώνουν αν και είναι γνωστόν ότι:

     1. Kάθε εποχή χαρακτηρίζεται από ένα γενικό ενδυματολογικό  ύ φ ο ς  το οποίο, ωστόσο, συντίθεται από αμέτρητες ενδυματολογικές παραλλαγές και διαφοροποιήσεις οι οποίες δεν αναιρούν την ιστορικήν ακρίβεια. Επί παραδείγματι, το πώς, κατά μέσο όρο, όλοι ντυνόμαστε σήμερα είναι γνωστό και αυτό συνιστά το ενδυματολογικό "ύφος" της εποχής μας, όμως, δεν θα είναι λάθος σε μια μελλοντική ταινία για την εποχή μας εάν ο, τότε, ενδυματολόγος - σκηνογράφος επιλέξει μια γυναικεία ενδυματολογική επιλογή τουαλέτας δεκαετίας '30 που είναι τόσο συνηθισμένη για τις κυρίες οι οποίες σήμερα εμφανίζονται, π.χ., σε επίσημες εκδηλώσεις, ανεξαρτήτως εάν δεν τις επιλέγει η μέση σημερινή νοικοκυρά που επισκέπτεται ένα σούπερ-μάρκετ για τα καθημερινά ψώνια της.  

     2. Η σκηνική ενδυματολογία δεν θα πρέπει, απλώς, να σέβεται το ενδυματολογικό ύφος της εποχής αλλά θα πρέπει να εμπεριέχει και το στοιχείο του εικαστικού εντυπωσιασμού του θεατή με όσες επιτρεπτές υπερβολές και εάν, αυτό, συνεπάγεται. Πλην της περιπτώσεως του ιστοριογραφήματος (ντοκιμαντέρ), μια ταινία εποχής συγχωρείται να προκαλεί το βλέμμα του θεατή της με στοιχεία (και ενδυματολογικά) τα οποία, χωρίς να δικαιολογούν επικρίσεις αναχρονιστικότητος.

     Στην δική μας περίπτωση, συνεργαζόμενοι κατά το παρελθόν με διάφορες παραγωγές παραστατικών εγχειρημάτων, φροντίζαμε πάντοτε, μεταξύ άλλων, να συγγράφουμε και να παρουσιάζουμε τεκμηριωμένη ενδυματολογική πρόταση προς επικύρωση των επιλογών μας, αποκλείοντας ανυπόστατες επικρίσεις. Αυτός είναι ο τρόπος της δικής μας προσεγγίσεως και θεωρούμε επιβεβλημένη την τήρηση αυτού του κανόνος σε όλες τις σοβαρές παραγωγές, ώστε οι "επαγγελματικώς" ...δυσφορούντες.

     Με τον εξαιρετικό ανακατασκευαστή και τα ευστοχότατα απαντητικά σχόλιά του θα συμφωνήσουμε πλην ενός σημείου των διαλόγων της αναρτήσεώς του:

      Π ο τ έ  μην λες "ποτέ" αφού ...ποτέ δεν ξέρεις τι τέξεται η επιούσα... με τον "Μιχαήλ Μάρουλο Ταρχανιώτη" επί θύραις!

"ΚΛΑΔΟΣ ΕΛΑΙΑΣ" Η ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΣΗ

 "ΚΛΑΔΟΣ ΕΛΑΙΑΣ" Η ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΣΗ

     Στη σύγχρονη ελλαδική βιοποριστική "πιάτσα" της "Σπαθασκίας", γνωστότατος "προπονητής" (αναγνωρισμένος, μάλιστα, από την Ελληνική Ομοσπονδία Ξιφασκίας) κάποτε, πλησίασε έναν καταξιωμένο Έλληνα Δάσκαλο αυτής της σπουδαίας τέχνης και, χωρίς καμία προηγούμενη εμπειρία τον ρώτησε πόσα χρήματα ήθελε και πόσο χρόνο για να τον κάνει κι αυτόν ...Δάσκαλο! Η ανάγκη του για το μεροφάι ήταν εμφανής και ο Δάσκαλος τον απέπεμψε "επί τη εμφανίσει" και μόνον! Δυστυχώς, το "πνεύμα" αυτό κυριαρχεί και στον παγκόσμιο χώρο των πολεμικών τεχνών με την Ελλάδα, δυστυχέστατα, να μην αποτελεί εξαίρεση, κάνοντάς μας κουραστική την εικόνα αμέτρητων μαθητών να ποζάρουν με "διπλώματα" στα χέρια και "μετάλλια" κρεμασμένα στο λαιμό, προς διαφήμιση της, δήθεν, αποτελεσματικότητος των "Σχολών" τους προς εμπορικό "προμοτάρισμα".

     Αντιθέτως, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" με σεβασμό στην δεοντολογία των πολεμικών τεχνών και με αίσθημα αυτοσεβασμού, ούτε μοιράζουμε "διπλώματα", ούτε δωρίζουμε "μετάλλια", αλλά, πολύ φειδωλά, αναγνωρίζουμε και πιστοποιούμε μετά από αυστηρότατες και δημόσιες εξετάσεις τους μαθητές μας οι οποίοι πληρούν στο ακέραιο τις απαιτητικότατες πρακτικές και θεωρητικές δοκιμασίες που προβλέπονται, ίδιες για όλους. Και οι εξετάσεις των μαθητών μας καταγράφονται με αποδεικτικό οπτικοακουαστικό υλικό το οποίο αρχειοθετείται στους αρχειακούς "σκληρούς  δίσκους" που διατηρούμε επ΄ άπειρον! 

     Έτσι, στα 20 χρόνια της συνεχούς λειτουργίας της Σχολής μας έχουμε χορηγήσει την απέριττη περγαμηνή της Διαπιστεύσεως Εφιπποτοξότη ή Εφιπποτοξότριας, συνολικώς, σε αριθμό μικρότερο του ...6% των μαθητών μας! Επιμένουμε ώστε, η λιτή μας "Διαπίστευση" να συνεχίζει την παράδοση του αρχαίου "κλάδου ελαίας", ως ένας κότινος του αγώνος που ορίζει, όχι το πέρας αλλά της ενάρξεως μιας "εσωτερικής προσπαθείας" προς κατανίκηση του ατελούς "εγώ" ώστε να αναδειχθεί το τέλειον "εμείς"! Και τούτο απαιτεί, πρωτίστως, αλήθεια και σεμνότητα! 

12 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ...

 12 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ...

     15 χρόνια πριν και ήταν η δεύτερη μεγάλη επαφή με τον ιστορικό ιππικό κινηματογράφο, όταν η πρώτη ήταν με το "History Channel"! Και τρία χρόνια μετά την ολοκλήρωση εκείνου του ιστορικού ντοκιμαντέρ στο οποίο έλαβα μέρος με τον υπέροχο τετράποδο σύντροφο "Σπάρτακο", δόθηκε και η πολυσέλιδη συνέντευξη που παρουσιάσθηκε στην εφημερίδα της ελληνικής Ομογενείας "Ελλήνων Λόγος" (16 Νοεμβρίου 2013) η οποία εμφανίζεται εδώ.

     Η Ιππική, ακόμη και στον κινηματογράφο, παραμένει ένα μεγάλο σχολείο φυσιοκεντρικής διδασκαλίας και ασκήσεως νου και σώματος.     

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"    

     Η στοχαστική πρακτική περιβάλλεται από ένα πλαίσιο μαχητικής κρισιμότητος πολύ πέραν "αθλητικών" προσεγγίσεων διότι το ζητούμενο δεν είναι, απλώς, η ένθεση του βέλους ή του βλήματος στον στόχο αλλά η πλήρωση μιας δέσμης προϋποθέσεων και προ-απαιτήσεων που θα ολοκληρώσουν με επιτυχία την προσδοκίαν ευστοχίας. Και όλα τούτα οι "Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας", με την τεράστια τοξευτικήν εμπειρία τους, φαίνεται ότι όχι μόνον τα ανεκάλυψαν αλλά και τα σπουδάζουν εις βάθος.

     Στην τελευταία τους Προπόνηση οι "Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας" μελέτησαν την οπτικήν αλλοίωση που παράγει η ευθείαση τοξευτικής βολής η οποία διέρχεται μέσω φυσικής οπής, κάτι όχι σπάνιο υπό συνθήκες μάχης όπου τα παρεμβαλλόμενα περιοριστικά εμπόδια είναι συχνά.

     Συμπεριλαμβάνοντας και τον παράγοντα των αντιξοοτήτων θέσεως του χειριστή του όπλου, οι Κερκυραίοι Συνασκούμενοί μας έκαναν εξαιρετική "δουλειά" καταφέρνοντας να συνοψίσουν ενστικτωδώς ένα μεγάλο μέρος των πολλών εκπαιδευτικών συνεδριών του κύκλου "Φ ώ ς οπτική αντίληψη και ...δέος!" σε μία μόνον ημερίδα.

     Για την Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" είμεθα όλοι πολύ υπερήφανοι διότι όχι μόνον επιμένει στην εξάσκηση αλλά και καταφέρνει προόδους που είναι για όλους μας χρήσιμες.

ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ!

ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ!

     Ανεκτίμητη η ηθική και υλική υποστήριξη για την λειτουργία της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" τα όσα μας έχει προσφέρει επί πολλά χρόνια το παλαιό μέλος μας Βασίλειος Κροκίδης-Πολυδεύκης ο οποίος, με ελληνικότατον ήθος δεν προσφέρει μόνον σε εμάς αλλά και σε κάθε όμαιμο και ομόδοξο μέσα σε πλαίσιο δια βίου αλληλεγγύης. Και αυτή την φορά δεν αρκέστηκε να μας προσφέρει σημαντικά παρελκόμενα της Σχολής Ιππικού Θεάτρου μας όπως τα κράνη εποχής με τα οποία διεκπεραιώσαμε πλήθος μαθημάτων, προβών κλπ, αλλά και μεριμνά για την συντήρησή τους με δεδομένη την φθορά που υφίστανται κατά την χρήση τους από τα στοιχεία της φύσεως ώστε, σήμερα, να μας τα επιστρέψει απαστράπτοντα από τον ειδικό συντηρητή μετάλλων που τα φρόντισε.  Στον Πολυδεύκη παραμένουμε, πάντοτε, ευγνώμονες!

ΙΠΠΙΚΗ ΠΥΡΑΝΤΟΧΗ

 ΙΠΠΙΚΗ ΠΥΡΑΝΤΟΧΗ

     O χώρος εργασίας του Ίππου δεν είναι, αποκλειστικώς, η ασφαλής και επιμελώς προστατευόμενη έκταση ενός Ιππευτηρίου, αλλά η ύπαιθρος χώρα, εκεί όπου οι πολύτιμες ιδιότητές του μπορούν να αξιοποιηθούν από τον Άνθρωπο. Όμως, το φυσικό περιβάλλον εγκυμονεί πολλά ενδεχόμενα έναντι των οποίων ο Ίππος θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος, μεταξύ δε αυτών και η φωτιά η οποία, είτε στο πεδίο μιας μάχης, είτε στο φυσικό περιβάλλον δεν παύει παρά να αποτελεί καθοριστικό παράγοντα. 

    Έτσι, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" εν μέσω πολλών, απασχολούμεθα και με την εκπαίδευση του Ίππου στην αντιμετώπιση της φωτιάς, διδάσκοντάς του, αρχικώς, την αφοβία και, εν συνεχεία, ενθαρρύνοντάς τον να την υπερβαίνει είτε διερχόμενος αυτή είτε προσπερνώντας την. 

     

Κι όπως στη χώρα μας έχουμε πολλούς αγαπητούς Συνέλληνες οι οποίοι μελετούν και προάγουν σημαντικές πτυχές Πολιτισμού, όπως την παραδοσιακή ακαϊα (ή, την πυραντοχή, όπως θεωρούμε σωστότερα) επικοινωνήσαμε με τον πλέον ειδικό που γνωρίζουμε, τον φίλτατο κ. Γεώργιο Βραίλα (Επίκουρο) ο οποίος προάγει την παράδοση των "Αναστενάρηδων" και είναι και συγγραφέας σχετικού βιβλίου, για να μας δώσει τα φώτα του ως προς την καλύτερη διδασκαλία πυραντοχής στην περίπτωση του Ίππου και ο ρέκτης του αντικειμένου, μας έδωσε την ακόλουθη απάντηση:

      H  απάντηση του αγαπητού μας κ. Γεωργίου Βραίλα (Επικούρου) μας έδωσε την χαρά να επιβεβαιώσουμε το θετικότατο φυσιοκεντρικό ένστικτό του το οποίο, πολύ σωστά, επεσήμανε την συνδυαστική μνήμη του Ίππου η οποία, πράγματι, διευθύνει τις σκέψεις και τις αποφάσεις του. Αν και μη ειδικός επί του Ίππου ο κ. Γεώργιος Βραίλας (Επίκουρος) προσδιόρισε με ακρίβεια την απαρχή του ζητήματος, όμως, αυτή η "απαρχή" δεν αποτελεί παρά μόνον μιαν αφετηρία (ορθή, αναμφιβόλως) της όλης προσεγγίσεως, αλλά, εξ αυτής ακριβώς, έπονται και οι παράμετροι που θα πρέπει να ληφθούν υπ΄ όψη, παράμετροι που αφορούν στην απαραίτητη Ιππογνωσία την οποία θα πρέπει να κατέχει όποιος επιχειρήσει την διδασκαλία της εξοικειώσεως του Ίππου με το φαινόμενο της φωτιάς. Διότι...

     ...Διότι, ο Ίππος είναι ζώο φυγής, ζώο με ψυχολογία θηράματος, ζώο το οποίο δυσπιστεί και ως προς τα φαινόμενα και ως προς τον Άνθρωπο τον οποίον αποφεύγει να μιμείται και που, κατά κανόνα, συνδέει με θηρευτή του! Συνεπώς, δεν αρκεί ο Ίππος να δει τον Άνθρωπο να διέρχεται πυράς ώστε να τον ακολουθήσει εάν προηγουμένως δεν έχει προηγηθεί ιδιαίτερη διδασκαλία ώστε ο συγκεκριμένος Ίππος να εμπιστευθεί τον συγκεκριμένο Άνθρωπο κι αυτό αποτελεί ένα ευαίσθητο και απαιτητικό  εκπαιδευτικό curriculum!

     Eν συμπεράσματι, η πυροβασία του Ανθρώπου συνιστά μία παραδοσιακή τελετουργία με "...ρίζες που βυθίζονται στον πρωτόγονο ψυχισμό και που οι προβολές του διοδεύουν τους αιώνες..." όπως σημειώνει ο Π. Βρετάκος στη κριτική του βιβλίου του Ι. Ευαγγέλου "Πυροβασία και Αναστενάρηδες" (Δωδώνη, 1994), αλλά η πυροβασία του Ίππου συνιστά αναγκαιότητα η οποία μπορεί να κριθεί ως σωτήρια για την ύπαρξή του και σε αυτό το πλαίσιο εκτείνεται και το ενδιαφέρον της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων".  

Υστερόγραφον:

     Αποτελεί ιδιαίτερη Τιμή για το Ιστολόγιό μας η επισκεψιμότητα, η αναγνωσιμότητα αλλά και η διαδραστικότητα των αναγνωστών μας αν και όχι τόσο από σεμνότητα αλλά από μία προσπάθεια πρακτικής αποτιμήσεως του περιεχομένου του θεωρούμε ότι απευθύνεται σε ένα πολύ περιορισμένο Κοινό. Έτσι, σε ελάχιστες μόλις ώρες μετά την ανάρτηση του παραπάνω κειμένου, είχαμε την χαρά να δεχθούμε πλήθος μηνυμάτων με ερωτήματα, κρίσεις και διαφωνίες αναγνωστών μας, έχοντας ήδη απαντήσει σε καθέναν ξεχωριστά επί του περιεχομένου κάθε μηνύματος. Επειδή, όμως, πιθανόν και άλλοι αναγνώστες μας να έχουν τις ίδιες απορίες, δραττόμεθα της ευκαιρίας να επαναλάβουμε και απ΄ εδώ κάποιες από τις εξηγήσεις που δώσαμε:

     1. Το βιβλίο "Πυροβασία και Αναστενάρηδες" του Ι. Ευαγγέλου (εκδ. "Δωδώνη", 1994) στο οποίο αναφερθήκαμε δεν γνωρίζουμε εάν κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία, αλλά υπάρχει αντίτυπό του στην Βιβλιοθήκη της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων", αποτελείται δε από 211 σελίδες.

 

     2. Το φαινόμενο της ακαίας δεν αποτελεί "προνόμιο της Ορθοδοξίας" ούτε και "ευλογία" του εγκληματικού διδύμου Κωνσταντίνου και Ελένης που δολοφόνησαν γιό (Κρίσπο) και σύζυγο (Φαύστα) ούτε και η πυραντοχή θα μπορούσε να αποτελεί "ευλογία" δύο ιστορικών δολοφόνων. Η πυραντοχή, άλλωστε, δεν εντοπίζεται μόνον στο "τερέν" των "Ορθοδόξων" αλλά πολύ πριν εμφανισθεί στους "Ορθοδόξους" την εντοπίζουμε στους, κατά πολύ προγενέστερους, Ινδουισμό, Βουδισμό και Σιντοϊσμό, στους οποίους δεν εμφανίστηκε μόνον η πυροβασία αλλά και ο  π υ ρ ο χ ε ι ρ ι σ μ ό ς, δηλαδή, η επαφή της φωτιάς με τα χέρια και το ...πρόσωπο! O Τζωρτζ Σάντουιθ στο βιβλίο του με τίτλο "Κυνηγοί των Θαυμάτων" (1950) μας περιγράφει τέτοιες περιπτώσεις ινδουϊστικής πυροβασίας στο νησί Σούβα του συμπλέγματος Φίτζι. Μεταξύ δε, πολλών άλλων μαρτυριών πυροβασίας και πυροχειρισμού στον Ινδουισμό, Βουδισμό και Σιντοϊσμό θυμόμαστε και εκείνη της εξερευνητικής ομάδος του Σερ Φράνσις Γιαγκ στο Θιβέτ (1904) κατά την οποία Βουδιστές μοναχοί παρέμεναν  α κ ί ν η τ ο ι  ανάμεσα σε φλόγες φορώντας μόνον ένα λεπτό υφασμάτινο χιτώνα, ανέπαφοι από την φωτιά και σε ένα περιβάλλον με θερμοκρασία υπό το μηδέν. Αυτά τα τεκμήρια και πάμπολλα άλλα, επιβεβαιώνουν ότι η πυραντοχή δεν έχει καμία σχέση με την "Ορθοδοξία" και τους Κωνσταντίνο και Ελένη, ούτε με θρησκευτικήν έκσταση, αλλά αποτελεί φυσικό φαινόμενο που άπτεται του ψυχοβιολογικού πλαισίου, όπως αποφαίνεται (1970) και ο καθηγητής Ψυχιατρικής Δ. Κουρέτας!