ΔΟΡΥ & ΑΚΟΝΤΙΟ

ΔΟΡΥ & ΑΚΟΝΤΙΟ

Το δόρυ

     Το δόρυ (έγχος) είναι όπλο που χρησιμοποιείται από τον άνθρωπο. Αποτελείται από το στέλεχος, συνήθως ξύλινο, και την αιχμή. Η αιχμή μπορεί να είναι η αιχμηρή άκρη του στελέχους επεξεργασμένη με φωτιά ή από κάποιο πιο ανθεκτικό υλικό, όπως πυρόλιθο, οψιανό, κόκκαλο, σίδηρο, ατσάλι ή μπρούντζο τοποθετημένο πάνω στο στέλεχος. Ο κοινότερος σχεδιασμός των κυνηγετικών και πολεμικών δοράτων περιλαμβάνει αιχμή σε τριγωνικό, ρομβοειδές ή φυλλοειδές σχήμα και ακανθοειδές ή πριονωτό για τα δόρατα ψαρέματος.

     Η κατασκευή και χρήση του δόρατος δεν περιορίζεται στους ανθρώπους αλλά εκτείνεται και στους …χιμπαντζήδες των οποίων πληθυσμοί κοντά στο Κέντουγκου της Σενεγάλης έχουν παρατηρηθεί να κατασκευάζουν δόρατα σπάζοντας ίσια κλαδιά από δέντρα, αφαιρώντας τον φλοιό και τα παρακλάδια και ακονίζοντας το ένα άκρο με τα δόντια τους, τα οποία χρησιμοποιούν για να κυνηγούν γαλάγους που κοιμούνται. Οι ουραγκοτάγκοι επίσης χρησιμοποιούν δόρατα για να ψαρεύουν, αν και πιστεύεται ότι αντιγράφουν τους ανθρώπους τους οποίους παρατηρούν προσεκτικά.

     Αρχαιολογικά στοιχεία που ανεκαλύφθησαν στην Γερμανία δείχνουν ότι ξύλινα δόρατα εχρησιμοποιήθησαν για κυνήγι, τουλάχιστον πριν από 400.000 χρόνια και μία μελέτη του 2012 προτείνει ότι ο Homo heidelbergensis μπορεί να ανέπτυξε αυτήν την τεχνολογία πριν από 500.000 χρόνια. Καθώς όμως το ξύλο, ως υλικό, δεν διατηρείται καλά επί μακρόν και αρκετοί επιστήμονες υποθέτουν ότι η ανακάλυψη της χρήσης του δόρατος από τους χιμπαντζήδες δείχνει την χρήση των δοράτων από τους πρώιμους ανθρώπους ως και πέντε εκατομμύρια χρόνια πριν.

     Οι Νεάντερταλ κατασκεύαζαν πέτρινες αιχμές ως και 300.000 πριν ενώ 250.000 πριν τα ξύλινα δόρατα κατασκευάζονταν με πυρωμένες αιχμές.

    Πριν από 200.000 χρόνια και μετά, οι άνθρωποι της Μέσης Παλαιολιθικής περιόδου ξεκίνησαν να φτιάχνουν περίπλοκες πέτρινες λεπίδες με φολιδωτές αιχμές οι οποίες χρησιμοποιούνταν ως κεφαλές δοράτων. Αυτές οι λίθινες αιχμές μπορούσαν να στερεωθούν στο ξύλινο κοντάρι με γόμα, ρετσίνι ή με δεσίματα από τένοντες ζώων, δερμάτινες λουρίδες ή φυτικό υλικό. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου, υπήρχε μια σαφής διαφορά μεταξύ των δοράτων για ρίψη και των δοράτων ως αγχεμάχων όπλων. Ως την Μαγδαληναία περίοδο εχρησιμοποιείτο και εκτοξευτής δοράτων παρόμοιος με το κατοπινό «ατλάτλ» που αποτελεί έναν σύνθετο εκτοξευτήρα χειρός.

Προέλευση του δόρατος

     Το δόρυ πιθανότατα εμφανίζεται στην Αφρική κατά την εξέλιξη του γένους Homo. Ήταν σημαντικό μέρος του Νούβιου και αρχαίου Αιγυπτιακού στρατού και συνέχισε να χρησιμοποιείται σε όλη την διάρκεια της Αφρικανικής ιστορίας, ακόμα και μετά την εισαγωγή της πυρίτιδας. Το πιο κοινό είδος δόρατος στην Αφρική είναι το ασσεγκάι, το οποίο συνήθως ρίπτεται. Αργότερα, το έθνος των Ζουλού της νοτιοανατολικής Αφρικής, θα γίνονταν γνωστό για την ιδιαίτερη ικανότητα του να χειρίζεται με επιτυχία τα κοντά ωθητικά δόρατα τους, γνωστά ως ίκλουα. Αυτά τα δόρατα ήταν σχεδιασμένα για μάχη σώμα με σώμα και συχνά εχρησιμοποιούντο σε συνδυασμό με μια μεγάλη ωοειδή ασπίδα. Εξελιγμένες ικανότητες σε αυτό το είδος μάχης επέτρεψαν στον στρατό των Ζουλού να κατακτήσει μεγάλο μέρος της νοτιοανατολικής Αφρικής.

Το δόρυ στον Ελληνικό κόσμο

     Η χρήση του δόρατος στον Ελληνικό κόσμο είναι γνωστή από την Μεσοελλαδική περίοδο. Εχρησιμοποιούντο επιμήκη δόρατα, (έγχη) σε συνδυασμό με επιμήκεις ασπίδες σε σχηματισμούς βαρέως πεζικού ή μόνα τους σε περιπτώσεις χρήσεών τους από αρματιστές. Το μεγάλο μήκος τους και η στιβαρή κατασκευή τους δηλώνει ότι εχρησιμοποιούντο στην αντιμετώπιση των αρμάτων, κυρίως όμως για την αντιμετώπιση του αντίπαλου και παρομοίως οπλισμένου πεζικού. Εχρησιμοποιούντο επίσης και ακόντια, τόσο κατά την διάρκεια της μάχης για την καταπόνηση του αντίπαλου πεζικού όσο και για την υπεράσπιση φρουρίων, οικισμών και άλλων οχυρών θέσεων.

     Κατά την διάρκεια της Γεωμετρικής περιόδου (8ος-7ος αι. π.χ.χ..) οι Έλληνες ανέπτυξαν ένα νέο είδος κλειστού σχηματισμού την φάλαγγα, ο οποίος απαιτούσε την χρήση ενός κοντύτερου δόρατος. Στις πρώιμες εικονογραφίες ο οπλίτης φέρει ένα δόρυ και δύο ακόντια τα οποία έφεραν και μία θηλιά (βλ. παρακάτω: αγκύλη) στο μέσον τους για την διευκόλυνση της βολής. Από τον 6ο αι. π.χ.χ.. και μετά, οι οπλίτες έφεραν ένα δόρυ για μάχη εκ του συστάδην. 

     Αυτό αποτελείται από ένα ξύλινο στέλεχος μήκους 2 μέτρων στον οποίο ήταν στερεωμένη η αιχμή μήκους 20-40 εκ. αρχικά από ορείχαλκο και στην συνέχεια από σίδηρο. Η άλλη άκρη του δόρατος κατέληγε σε μια χάλκινη απόληξη, τον σαυρωτήρα, ίδιου μήκους με την αιχμή και ο οποίος λειτουργούσε ως αντίβαρο, προστάτευε το στέλεχος μέχρι ενός σημείου από την σήψη λόγω υγρασίας, βοηθούσε την πεζοπορία χρησιμοποιούμενο ενίοτε ως ραβδί ή στερεώνοντας το στο έδαφος. Αν το δόρυ έσπαγε, μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως εναλλακτική αιχμή. Συνήθως στο σημείο όπου ο οπλίτης έπιανε το δόρυ τοποθετούνταν ύφασμα ώστε το τελευταίο (δόρυ) να μη γλιστρά από τον ιδρώτα της παλάμης του οπλίτη. Το δόρυ το χρησιμοποιούσε ο οπλίτης με το δεξί χέρι ανασηκωμένο προς τα πάνω ώστε να πραγματοποιεί κατωφερή πλήγματα στον αντίπαλο αλλά και για να μην τραυματίσει με τον σαυρώτηρα τους συμπολεμιστές που βρίσκονταν πίσω από αυτόν σε διάταξη φάλαγγας.

     Το δεύτερο μισό του 5ου αι. π.χ.χ. ξεκίνησαν αλλαγές οι οποίες κορυφώθηκαν κατά την διάρκεια του 4ου αι. π.χ.χ. Η μία ήταν η χρήση των πελταστών σε μεγαλύτερους αριθμούς, οι οποίοι ήταν εξοπλισμένοι κυρίως με ακόντια και μερικές φορές με δόρυ. Ο Ιφικράτης τους βελτίωσε καθιερώνοντας αρχικά την χρήση δόρατος και αργότερα εξοπλίζοντας τους με μακρύτερα δόρατα. Η άλλη αλλαγή ήταν η εισαγωγή και χρήση της σάρισας από τους Μακεδόνες, ενός δόρατος μήκους 5,5 μέτρων. Η Μακεδονική φάλαγγα, υποστηριζόμενη από ελαφρύ πεζικό και ιππικό, έγινε σταδιακά ο μοναδικός τρόπος μάχης των Ελλήνων, μέχρι την αντικατάσταση της από τις Ρωμαϊκές λεγεώνες.

     Το δόρυ επίσης εχρησιμοποιείτο και από το ιππικό. Το αρχαίο ιππικό ήταν εξοπλισμένο είτε με ακόντια είτε με δόρατα πεζικού. 

     Στους ιππείς το δόρυ ήταν μικρού μήκους και βάσει παραστάσεων σε αγγεία έφερε σαυρωτήρα μακρύτερο του οπλιτικού δόρατος. Συνήθως ήταν φτιαγμένα από ξύλο κρανιάς. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως εχρησιμοποιούντο και μακρύτερα δόρατα. Το μακεδονικό ξυστόν είχε μήκος 3,6 - 4,2 μέτρα και μπορούσε να χρησιμοποιηθεί τόσο με το ένα χέρι όσο και με τα δύο. Την ίδια περίοδο οι ανατολικές ιρανικές φυλές εισήγαγαν τον κοντό, ένα δόρυ χειριζόμενο και με τα δυο χέρια το οποίο το χρησιμοποιούσε το βαρύ ιππικό τους. Χρησιμοποιήθηκε εξόχως από τα βασίλεια των Διαδόχων και τους Πάρθους και αργότερα από τους Σασσανίδες και τους Σαρμάτες. Αυτά τα στρατεύματα τα συναντούμε και στους ύστερους Ρωμαϊκούς στρατούς καθώς και στους Βυζαντινούς.

Διακρίσεις δόρατος & ακοντίου

     Τα δόρατα προορίζονται, κυρίως, για νηκτικά κτυπήματα σε πεζομαχία, ενώ τα ακόντια προορίζονται για ρίψη σε κοντινή απόσταση και, κυρίως, για αθλητικό ή κυνηγετικό σκοπό, αλλά και σε μάχες από εφίππους.

Η Αγκύλη

     H  α γ κ ύ λ η  αποτελεί ένα κύριο διακριτικό του αρχαίου ακοντίου και ήταν μια λωρίδα δέρματος που σχημάτιζε βρόγχο, στο κέντρο βάρους του ακοντίου με μήκος, περίπου, 40 εκατοστών.  

     Στον πόλεμο και το κυνήγι, χρησιμοποιούνταν εξίσου οι αγκύλες, αλλά εκεί ήταν μόνιμα τοποθετημένες πάνω στο ακόντιο. Στον αθλητισμό, κάθε αθλητής έδενε την αγκύλη εκεί που τον βοηθούσε πιο πολύ. Ο αθλητής έδενε την αγκύλη όσο πιο σφιχτά μπορούσε, τη δοκίμαζε αρκετές φορές, και έβαζε τον δείκτη και το μεσαίο του δάχτυλο στο βρόγχο της. 

     Πριν ξεκινήσει τη φορά του, έσπρωχνε το ακόντιο πίσω με το αριστερό του χέρι, για να σφίξει την αγκύλη και να το πιάσει σφιχτά με τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού. Όταν πετούσε το ακόντιο, τα δάχτυλα απελευθέρωναν την αγκύλη και αυτή φαίνεται να υποβοηθούσε τη ρίψη με δύο τρόπους: (α) αύξανε τη δύναμη της ρίψεως διότι έκανε ασφαλέστερη και ανετότερη τη λαβή και (β) έδινε στο ακόντιο μια περιστροφική κίνηση γύρω από τον άξονά του ή καλύτερα μία στροφορμή, που το σταθεροποιούσε στην πορεία του και το βοηθούσε να διανύσει μεγαλύτερη απόσταση. 

     Παραμένει ερώτημα αν η αγκύλη ήταν σταθερά δεμένη πάνω στο ακόντιο, όπως στις περιπτώσεις πολέμου και κυνηγιού και έφευγε μαζί του, ή παρέμενε στο χέρι του αθλητή μετά την εκτίναξη. Τα ακόντια αυτά λέγονταν  μ ε σ ά γ κ υ λ α  και ο κόμβος της αγκύλης ά μ μ α  ή  έ ν α μ μ α.

Χρήση του δόρατος

     Το δόρυ έχει χρησιμοποιηθεί τόσο ως όπλο όσο και ως εργαλείο κυνηγιού και ψαρέματος. Μαζί με το τσεκούρι, το μαχαίρι και το ρόπαλο είναι από τα αρχαιότερα και σημαντικότερα όπλα-εργαλεία του ανθρώπου. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε με το ένα χέρι είτε και με τα δύο. Χρησιμοποιήθηκε σχεδόν σε κάθε σύγκρουση ως την νεότερη εποχή και είναι ίσως το πιο κοινά χρησιμοποιημένο όπλο στην ιστορία.

     Τα δόρατα μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο ως εκηβόλα όσο και ως αγχέμαχα όπλα. Δόρατα που χρησιμοποιούνται κυρίως για κάρφωμα τείνουν να έχουν βαρύτερη και στιβαρότερη κατασκευή από αυτά που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για ρίψη, τα οποία τείνουν να είναι ελαφρύτερα και να έχουν πιο ίσια κεφαλή.

     Τα δόρατα ήταν από τα κοινότερα προσωπικά όπλα που χρησιμοποιήθηκαν στην εποχή του λίθου, και παρέμειναν σε χρήση ως σημαντικά πολεμικά και κυνηγετικά εργαλεία ως την ερχομό των πυροβόλων όπλων. Μπορούν να θεωρηθούν ως οι πρόγονοι όπλων όπως η λόγχη, το πίλουμ, η ναγκινάτα, η σπαθολόγχη, η αλεβάρδα, το λογχοδρέπανο και η σάρισα, αναλόγως διαφόρων γεωγραφικών περιοχών. Όντας ένα από τα πιο αρχαία όπλα, το δόρυ χρησιμοποιείται ακόμα για το κυνήγι και το ψάρεμα.

     Κοντά, χειριζόμενα με το ένα χέρι δόρατα με επιπρόσθετες μεταλλικές κεφαλές εχρησιμοποιούντο σε συνδυασμό με ασπίδα από τους πολιτισμούς της πρώιμης εποχής του χαλκού, είτε σε μονομαχία, είτε σε συγκρούσεις μεγάλων σχηματισμών. Αυτή η τακτική συνεχίστηκε από τους πρώιμους πολιτισμούς της Μεσοποταμίας, διαμέσου των διαφόρων αρχαίων Αιγυπτιακών δυναστειών, ως την περίοδο των Αρχαίων Ελληνικών πόλεων-κρατών.

Ελληνικός Αθλητικός Ακοντισμός

     Το ακόντιο, ως λέξη, προέρχεται από την αρχαία ελληνική "άκων" σημαίνει ένα ελαφρύ ριπτόμενο όπλο βολής ("α ι γ α ν έ η"). Το ακόντιο στην αρχαία Ελλάδα εχρησιμοποιείτο τόσο ως εξακοντιζόμενο όπλο εν πολέμω, όσο και ως αγωνιστικό αθλητικό όργανο εν ειρήνη, επίσης δε και ως κυνηγετικό όπλο. Προστάτης θεός του υπήρξε ο Απόλλων ο οποίος σε πολλές αγγειογραφίες εμφανίζεται να κρατά Ακόντιο και Τόξο ("λόγχην δε εν ταις χερσίν και τόξον").

     Το αρχαίο ακόντιο είναι ένα ξύλινο κοντάρι, μήκους περίπου 1,70 μ. και διαμέτρου περίπου 3,5 εκατοστών αλλά υπάρχουν ενδείξεις και για κοντύτερα που το μήκος τους έφτανε από 1.20 με 1.35. Στη μια άκρη είναι μυτερό. Στις αγγειογραφίες, μάλιστα, βλέπουμε ότι το μήκος του ακοντίου πλησιάζει και υπερβαίνει το ύψος το ακοντιστή. Για το βάρος και το πάχος του δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες. Το αγωνιστικό ακόντιο θα πρέπει να ήταν ελαφρύτερο από το δόρυ των πολεμιστών.

     Υπήρχε επίσης το παλτό (από το ρήμα πάλλω) είδος ελαφρού ακοντίου ή δόρατος που χρησιμοποιούσαν οι ιππείς (ο Ξενοφών αναφέρεται σε Αθηναίους ιππείς που τους προτρέπει να φέρουν δύο παλτά) αλλά κυρίως οι Πέρσες. Επίσης αναφέρεται η ιππική σάρισα, που είχε μήκος μικρότερο της σάρισας για να είναι ευχερής ο χειρισμός της με ένα χέρι.

     Το ακόντιο χρησιμοποιήθηκε στο Βυζάντιο, όπως και στις προηγούμενες εποχές ως όπλο πολεμικό, ως όργανο για το κυνήγι μεγάλων άγριων ζώων και ως αθλητικό όργανο. Στα Τακτικά το ακόντιο αναφέρεται ως "ρ ι κ τ ά ρ ι ν" και το έριχναν μακριά. Οι Ρωμαίοι το ακόντιο το έφτιαχναν από ξύλο κρανιάς και το μήκος του ποικίλει από 1,10-2,40μ. και στους Βυζαντινούς χρόνους 2,30 μ.

     Στο πένταθλο χρησιμοποιούσαν ακόντιο χωρίς μεταλλική αιχμή. Το ακόντιο αυτό λεγόταν «α π ο τ ο μ ε ύ ς  ή  α π ο τ ο μ ά ς». Για να έχει όμως σταθερή πορεία στην βολή και να πέφτει με την μύτη, προσάρμοζαν ένα έρμα, δηλαδή ένα πρόσθετο βάρος σαν μεταλλικό δαχτυλίδι.

     Στις παραστάσεις που υπάρχουν σε αγγεία ή σε ανάγλυφα, απεικονίζονται ακόντια και με μεταλλική αιχμή. Τα ακόντια αυτά χρησιμοποιούνταν στο αγώνισμα ακοντισμού σε στόχο και η μεταλλική αιχμή (από σίδερο ή ορείχαλκο) βοηθούσε για να εγκαθιδρυθεί στερεά το ακόντιο στο στόχο.

     Στο μέσο του ακοντίου υπήρχε δερμάτινη λωρίδα διπλωμένη σε θηλιά η «αγκύλη», δεμένη περίπου στο κέντρο βάρους του ακοντίου. Το ακριβές σημείο του δεσίματος της αγκύλης το ρύθμιζε ο κάθε αθλητής κατά τη δική του αντίληψη και την τεχνική που χρησιμοποιούσε.

     Οι αθλητές έδεναν την αγκύλη και την τύλιγαν στο κέντρο βάρους του ακοντίου, γι' αυτό και το ακόντιο ονομαζόταν (όπως είδαμε ήδη) μ ε σ ά γ κ υ λ ο ν. Στη θηλιά της αγκύλης ο αθλητής περνούσε ένα η δύο δάχτυλα κρατώντας συγχρόνως με τα υπόλοιπα το ακόντιο. Είναι γεγονός ότι η αγκύλη κατά την εκσφενδόνιση λειτουργούσε ως μοχλός προώθησης αυξάνοντας τη δύναμη εκτοξεύσεως γιατί σταθεροποιούσε τη λαβή. Η αγκύλη καθώς ξετυλίγονταν προσέδιδε επίσης στο ακόντιο περιστροφική κίνηση γύρω από από τον άξονα που σταθεροποιούσε την πτήση.

     Το ακόντιο είναι ένα όργανο που ακόμα και σήμερα, οι όποιες αλλαγές του ανέμου το επηρεάζουν. Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε λοιπόν ότι σε μια επίθεση ακοντιστών σε μάχη, σίγουρα θα έπαιρναν υπ όψιν την φορά του ανέμου, αφού τα μικρά και ελαφριά ακόντια που είχαν, δεν θα μπορούσαν να φτάσουν την επιθυμητή απόσταση. Επίσης ένας άλλος παράγοντας πιθανών απωλειών θα ήταν και ο αυτοτραυματισμός. Οι δυνάμεις που ασκούνται στον ώμο και τον αγκώνα του ακοντιστή είναι μεγάλες.

     Το χέρι τεντώνει πίσω και γυρίζει εμπρός και επάνω που μαζί με το γύρισμα της μέσης για την εκτόξευση, παίρνει κλίση επιβαρυντική για τους μύες που προκαλεί σοβαρούς τραυματισμούς. Έχει υπολογιστεί από Γερμανό προπονητή ότι η ταχύτητα την οποία αναπτύσσει ένα ακόντιο μετά την εκτόξευση φτάνει μέχρι τα 115χλμ την ώρα (για άνδρες είναι περίπου 32m/sec x 3.6m μέχρι την προσγείωση)! Η Ιλιάδα αποτελεί το πρώτο γραπτό ελληνικό κείμενο με γενική περιγραφή κακώσεων των άνω άκρων, από τις οποίες οι περισσότερες είναι στην ζώνη του ώμου!

     Ο ακοντισμός ως άθλημα ήταν ένα από τα αγωνίσματα του πεντάθλου με χρόνο εισαγωγής στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 708 π.χ.χ. Στους αρχαίους χρόνους και όπως προκύπτει και από τις αγγειογραφίες, το ακόντιο (αποτομεύς ή αποτομέας) με το οποίο, κατά κανόνα, αγωνίζονταν οι αθλητές, ήταν λεπτή, ελαφριά και ίσου αναστήματος με τον αθλητή, βέργα, η οποία δεν έφερε σιδερένια αιχμή στην άκρη αλλά "έρμα", δηλαδή πρόσθετο βάρος για να έχει σταθερότητα κατά τη βολή και, ως εμπροσθόβαρη, να πέφτει με τη μύτη προς τα κάτω. Όμως, δεν είναι βέβαιο αν το ακόντιο είχε απλώς μυτερή άκρη ή επιπρόσθετη μεταλλική αιχμή σαν αυτές που χρησιμοποιούσε ο στρατός στα στρατιωτικά γυμνάσια και στον πόλεμο. Και οι δύο τύποι συναντώνται σε διακοσμήσεις αγγείων. Το ακόντιο με μυτερή άκρη, φαίνεται να ήταν αναγκαίο στην εξάσκηση επί στόχου, προκειμένου να μπορεί να εγκαθιδρύεται επί του ασφαλούς στο στόχο. Ο τυχαίος θάνατος ενός νέου μέσα στο Γυμνάσιο που αναφέρει ο Αντιφών, ρήτορας του 5ου αιώνα π.χ.χ, πιθανότατα αποδίδονταν στην αιχμή του αθλητικού ακοντίου που χρησιμοποιούσαν οι αθλητές για να γυμνάζονται. Υποστηρίζεται ακόμα ότι όταν το ακόντιο δεν είχε πρόσθετη αιχμή, ετοποθετείτο στην άκρη του ένα μεταλλικό δαχτυλίδι, μια σιδερένια στεφάνη, για να είναι το κέντρο βάρος του προς τα εμπρός (εμπροσθόβαρο), δίνοντάς του την ακρίβεια και τη σταθερότητα στην πορεία, όπως αναφέραμε και παραπάνω. Πάντως, το αγωνιστικό ακόντιο θα πρέπει να ήταν γενικά ελαφρύτερο από το δόρυ των πολεμιστών. Το μήκος του ακοντίου φαίνεται να ποικίλλει από 1,35 μ. μέχρι 1,80 μ.

     Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Πινδάρου, νικητής στον Ακοντισμό των Ολυμπιακών Αγώνων τους οποίους ίδρυσε στην αρχαία Ολυμπία ο ήρωας Ηρακλής υπήρξε ο Φάστωρ.

     Ακόμη, ο Όμηρος αναφέρει τον Νέστορα ως νικητή επί των Φυλέα και Πολύδωρο, στον Ακοντισμό των αγώνων προς τιμή της μνήμης του νεκρού ήρωος Αμαρυγκέως που οργάνωσαν οι συμπολίτες του Επειοί.

     Στα Πατρόκλεια υπάρχει επίσης αναφορά αγώνων  Ακοντισμού στους οποίους νίκησε χωρίς συμμετοχή λόγω του υψηλού βαθμού του ο Έλληνας αρχιστράτηγος Αγαμέμνων, ενώ στους αγώνες προς τιμή του φονευθέντος Αχιλλέως αναφέρονται, επίσης, αγώνες Ακοντισμού με νικητή τον Ευρύαλο.

     Ο Όμηρος αναφέρει ότι Αχαιοί όταν δεν πολεμούσαν έξω από τα τείχη της Τροίας διασκέδαζαν ρίχνοντας δίσκο και ακόντιο. Στην Οδύσσεια οι μνηστήρες της Πηνελόπης περνούσαν τον καιρό τους ρίχνοντας δίσκο και ακόντιο και μάλιστα σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο.

     Οι αγωνιστικές αγγειογραφίες είναι περισσότερο αποκαλυπτικές από τα αγωνιστικά κείμενα που διεσώθηκαν. Κατά το Φιλόστρατο ιδανικοί ακοντιστές ήταν οι ψηλοί στο σώμα, οι αρμονικά καλογυμνασμένοι με γερά σώματα, με μακριά και λεπτά μέλη, με μακριά δάκτυλα.

     Ως μοναδικό βραβείο οι αθλητές διεκδικούσαν, τον κότινο, στεφάνη αγριελιάς ή δάφνης ή μυρτιάς, μόνο στο στοχαστικό ακοντισμό το βραβείο εκτός από τον κότινο ήταν συχνά και μια ασπίδα, όπως συνέβαινε σε αγώνες στο Άργος. Αναφέρεται επίσης ότι το βραβείο που λάμβανε ο νικητής στα Παναθήναια ήταν 30 αμφορείς γεμάτοι με το ιερό λάδι της Αθηνάς (Βαλαβάνης, 1996). Τα βραβεία αυτά αποτελούσαν σημάδι ένδοξης νίκης για τον νικητή, την οικογένεια του και την ιδιαίτερη πατρίδα του.

     Νικητής στους αγώνες αναδεικνύονταν εκείνος που έριχνε σε μεγαλύτερη απόσταση το ακόντιο, το οποίο βέβαια θα έπρεπε να πέσει με την αιχμή. Δεν είναι γνωστό πόσες προσπάθειες- βολές είχε δικαίωμα να κάνει κάθε αθλητής. Διατυπώνεται η υπόθεση ότι είχαν δικαίωμα τουλάχιστον τριών προσπαθειών επειδή ο αριθμός 3 ήταν ιερός για τους αρχαίους. Πριν από τους αγώνες γινόταν κλήρωση για τη σειρά των ρίψεων, ενώ φαίνεται οι αθλητές να αγωνίζονταν κατά ζεύγη (Γιαννάκης, 1979).

     Ενώ ο δορατισμός ήταν επιτήδεια χρήση δόρατος εν πολέμω,  ο ακοντισμός ήταν μια αθλητική αγωνιστική διαδικασία αναφερόμενη, συχνά, στα Ομηρικά έπη, την Ιλιάδα και την Οδύσσεια.

     Ο ακοντισμός αναφέρεται από τον Όμηρο ως ένα από τα αθλήματα των αγώνων που διοργάνωσε ο Αχιλλέας για να τιμήσει το φίλο του Πάτροκλο. Στην Ιλιάδα αναφέρεται ότι οι στρατιώτες του Αχιλλέα διασκέδαζαν κοντά στην παραλία ρίχνοντας δίσκου, σιδερένια ακόντια και τοξεύοντας.

     O ακοντισμός (όπως και η δισκοβολία αλλά και πολλά ακόμη αθλήματα) εθεωρούντο ως αμιγώς Eλληνικά κατά τις διάφορες ιστορικές εποχές.

O υπολοχαγός Περικλής Βλάσσης

     Έτσι, σε μία επιστολή του χρονολογημένη από 20ής Μαρτίου 1907, ο υπολοχαγός Περικλής Βλάσσης (ψευδώνυμο «Πάνος Βάθης») επιχειρεί να ιδρύσει Γυμναστήριο για τους νέους της, υπό ξένη κατοχή, πόλεώς του Αλεξανδρουπόλεως (τότε «Δεδέαγατς») και ζητά από τον επιστήθιο φίλο του Ίωνα Δραγούμη «…3 δίσκους και 1-2 ακόντια…» αλλά και εκπαιδευτικά αθλητικά εγχειρίδια!

Η υπογραφή του Περικλέους Βλάσση στην επιστολή του.

     Η επιστολή σώζεται στα Αρχεία της Γενναδείου Βιβλιοθήκης και δείχνει την κοινή σκέψη των Ελλήνων όλων των εποχών, εν αντιθέσει με τους πλείστους όσους σημερινούς ανελλήνιστους γραικύλους οι οποίοι αδυνατούν να αντιληφθιούν την ζωτικότατη προσπάθεια των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» για την άθληση των νέων Ελλήνων.

     Ο έφιππος στοχαστικός ακοντισμός ήταν αγώνισμα των Παναθηναϊκών Αγώνων. Ο Πλάτων και ο Ξενοφών αναφέρουν Ιππείς που έριχναν το ακόντιο εκ του Ίππου και συνιστούν τον έφιππο ακοντισμό ως μια πολύ χρήσιμη άσκηση.  Κατά το αγώνισμα αυτό, ενώ ο Ίππος κάλπαζε, ο Ιππέας έπρεπε να ρίξει το ακόντιο σε έναν στόχο, όταν ο Ίππος έφτανε σε ένα συγκεκριμένο σημείο ή σε συγκεκριμένη απόσταση από αυτόν. Η κίνηση του Ίππου επηρέαζε τη σταθερότητα του Ιππέως και περιόριζε τον έλεγχο που είχε στις κινήσεις του. Ο Ιππέας έπρεπε να επιτύχει ένα συντονισμό, ανάμεσα στον ρυθμό καλπασμού του Ίππου και την κίνηση του χεριού του, ενώ πάντα κρατούσε το βλέμμα επί του στόχου. Για το αγώνισμα του έφιππου στοχαστικού ακοντισμού ήταν απαραίτητη η οξεία όραση του Ιππέως, το δυνατό χέρι του και ο καλός συντονισμός των κινήσεών του, με καλοδεχούμενη την όσο το δυνατόν καλύτερη σωματική του ευλυγισία ώστε το σώμα του να «ακολουθεί» αρμονικά την κίνηση του χεριού του αλλά και του Ίππου του κατά την ρίψη, ώστε να μη χάνεται η ισορροπία του «καθίσματος».

    

Τεχνικές Ακοντισμού

Εκηβόλος Ακοντισμός

     Σύμφωνα με πολλές παραστάσεις αγγείων, το ακόντιο ρίχνοταν από ένα σταθερό σημείο, πιθανόν στην αφετηρία του Σταδίου, που ονομαζόταν "βαλβίς". Η απόσταση από την αρχή του στίβου ως αυτό το σημείο, άφηνε χώρο στον αθλητή να κάνει μερικά βήματα πριν το πετάξει. 

     Το ακόντιο έπρεπε να πέσει μέσα σε μια περιοχή που ήταν καθορισμένη από τρεις πλευρές, ενώ η ρίψη ήταν άκυρη εάν έπεφτε έξω από αυτή την περιοχή. Κρατώντας το ακόντιο κοντά στο κεφάλι του και με την αιχμή λίγο προς τα κάτω, ο αθλητής έστρεφε το σώμα στην κατεύθυνση της βολής και ξεκινούσε το τρέξιμό του. Μερικά βήματα πριν από τη βαλβίδα, τραβούσε το δεξί του χέρι πίσω και έστρεφε το σώμα και το κεφάλι προς τα δεξιά. Συγχρόνως έκανε με το δεξί πόδι ένα σταυρωτό βήμα πάν από το αριστερό και έφερνε το αριστερό χέρι προς τα πίσω για να βοηθήσει τη στροφή. Αμέσως μετά, λυγίζοντας ελαφρά τα γόνατα, τέντωνε το αριστερό του πόδι μπροστά, για να ανακόψει τη φορά της κίνησής του και από αυτή την τελική θέση βολής εκτίναζε το ακόντιο πάνω από το κεφάλι του, μένοντας πίσω από τη βαλβίδα εκτόξευσης.  Αυτή είναι η ίδια τεχνική ρίψης που χρησιμοποιούν οι ακοντιστές και σήμερα.

Στοχαστικός Ακοντισμός

     Η τεχνική ρίψεως ακοντίου ξεκινά με την διάνυση από τον ακοντιστή 8-12 ολοένα και περισσότερο επιταχυνόμενων βημάτων,  κρατώντας το ακόντιο επάνω από το ύψος των ώμων ώστε να επιτευχθεί η απαραίτητη ενέργεια ρίψεως. 

     Έπονται τα πέντε τελευταία βήματα, όπου ο ακοντιστής τείνει το χέρι του προς τα μπρος και στρέφει τον αριστερό ώμο προς την κατεύθυνση ρίψης. Στα τρία τελευταία βήματα εκτελεί μια «ψαλιδωτή» κίνηση με τα πόδια έτσι ώστε να έρθει στην τελική θέση ρίψης. Εδώ, θα σπρώξει με το δεξί πόδι επάνω και εμπρός, και η ώθηση αυτή μεταφέρεται στη λεκάνη, στον κορμό, στον ώμο, στον αγκώνα και τελικά στην παλάμη που απελευθερώνει το ακόντιο.

Στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων"

     Η ιδιοτυπία της εκπαιδεύσεως της Έφιππης Τοξοβολίας επιτάσσει την καθιέρωση στη Σχολή μας τόσον του ακοντίου όσον και του δόρατος διότι η εξάσκηση σε αυτά διαμορφώνει όχι μόνον ευκαμψία κορμού και βελτίωση χειρισμών αλλά και βέλτιστο συντονισμό κινήσεων με αποτέλεσμα την καλύτερη ισορροπιστική ευστάθεια του Ιππέως.

     Ο ασκούμενος ξεκινά πεζή με άοπλους βηματισμούς επ΄ ευθείας και προσομοιωτική "λαβή ακοντίου", αρχικώς βάδην με διαρκή επιτάχυνση και σε υποθετική εκτέλεση στοχαστικού ακοντισμού.

     Εν συνεχεία και αφού επιτευχθεί η προθέρμανσή του, εκτελεί, πάντοτε πεζή, τον στοχαστικό ακοντισμό ώστε η μυική "μνήμη" των εμπλεκομένων ομάδων αποκτήσει βάθος εγγραφής.

     Ακολουθεί εφίππευση και κανονικός έφιππος στοχαστικός ακοντισμός εν καλπασμώ του ασκουμένου.

     Η λαβή και χρήση του δόρατος (δορατισμός) διδάσκεται στη Σχολή μας πάντοτε πεζή, με έμφαση στην ακρίβεια αλλά και στην αντοχή.

Λεπτομέρεια του δόρατος 

της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων"

     Η αποτελεσματικότητα των δορατισμών βελτιώνεται με την επικέντρωση στη στοχαστική διαδικασία αλλά και στην αυξανόμενη εμπηκτικότητα δια της συνεχούς αντικαταστάσεως του στόχου με ολοένα και σκληρότερης ύλης.

Λεπτομέρεια του δόρατος 

της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων"

     Η συνδυαστική εξάσκηση σε ακοντισμό και δορατισμό είναι πολύ πλεονεκτική διότι ο μεν δορατισμός ενισχύει την εμπηκτική αποτελεσματικότητα ο δε ακοντισμός την στοχαστική με την αναπόδραστη αλληλεπίδραση.

ΠΡΟΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, 

ΠΡΟΟΔΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΚΕΡΚΥΡΑ

     Με τα μαθήματα και τις Προπονήσεις να συνεχίζονται ασταμάτητα και στο Ιππευτήριο και στη Γραμμή Βολής, οι "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ" προετοιμαζόμαστε σε πείσμα των χαλαιπών καιρών και των υψηλών ...θερμοκρασιών της εποχής.  

     Στο Ιππευτήριο ο Αρχηγός της Ομάδος μας Κωνσταντίνος προετοιμάζει τους μαθητές-Μέλη της Αποστολής στο "Σχολείο KASSAI 2017" ώστε ο Δάσκαλος Kassai Lajos να χαρεί τις προόδους των Ελλήνων μαθητών του αισθανόμενος υπερήφανος για το φυτώριο που, το 2005, ενέπνευσε στη χώρα του Ξενοφώντος! Και η καθημερινή διδασκαλία του Κωνσταντίνου μας ανταποκρίνεται αξιοπρεπέστατα στις υψηλές απαιτήσεις του Κασσαϊκού πλαισίου της Ιππικής, λόγος για τον οποίο όλοι είμαστε υπερήφανοι για τη Σχολή των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ".

     Αλλά η πρόοδος των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" δεν είναι ορατή μόνον στην Αθήνα αλλά και σε όλα τα Παραρτήματά μας. Στο Παράρτημα των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ" η πρόσκαιρη παρουσία του Ακάδημου έδειξε να εκτοξεύει την ομαδική "χημεία" των Συνασκουμένων σε ένα υπέροχο συλλογικής προόδου, στη τελευταία Προπόνησή τους του τελευταίου Σαββάτου, 22ας Ιουλίου 2017.

     Η μέχρι τώρα άριστη προεργασία των Αρχηγών του Παραρτήματος, Χριστοφόρου και Ειρήνης, με την παρουσία του εμπειρότατου Ακαδήμου "ραφινάρεται"  και αποδίδει μιαν ομαδική αρμονία που δεν θα μπορούσε να μεταφρασθεί καλύτερα από το άκουσμα της άριας "Lascia Ch'io Pianga", όπως θα "εννοούσαν" οι αδελφοί μας Κερκυραίοι!

     Ο Ακάδημος, πράγματι, μπορεί και απογειώνει τους προπονουμένους του και αυτό φάνηκε και στη τελευταία Προπόνηση των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ".

     Αυτής της ποιότητος οι Προπονήσεις Τοξοβολίας δεν αποτελούν, απλώς, πολεμοτεχνικές εκπαιδεύσεις αλλά "εσώτερες" τελετουργίες βελτιώσεως ψυχών και συνοδεύονται με ένα βαθύτατο "ΕΥΓΕ!" προς όλους τους μετασχόντες!

5α ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ

ΜΕ ΤΗΝ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ

"ΙΕΡΑ ΦΙΛΕΝΘΕΩΝ ΙΣΤΙΗ"

ΟΙ "ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ"
ΣΤΗΝ 75η ΔΙΕΘΝΗ ΕΚΘΕΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

"GREEK CENTAURS"
IN 75th THESSALONIKI INTERNATIONAL FAIR

     Μετά από την ευγενή πρόσκληση της Ουγγρικής Πρεσβείας Αθηνών, αλλά και της «HELEXPO» , η Ελληνική Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας «ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ KASSAI» είχε την χαρά να παρουσιάσει τις ικανότητες των αρχαρίων Εφιπποτοξοτών της στο Κοινό της 75^ης Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης η οποία αποτελεί κορυφαίο εκθεσιακό θεσμό όχι μόνον της Ελλάδος αλλά και των Βαλκανίων! Στη φετινή 75^η Δ.Ε.Θ. η Ουγγαρία υπήρξε η τιμώμενη Χώρα κι έτσι η πρόσκλησή μας είχε βαρύνοντα χαρακτήρα, τιμώντας μας ιδιαιτέρως αφού η Διπλωματική Αντιπροσωπεία της σημαντικής αυτής κεντρο-Ευρωπαϊκής Χώρας  εμπιστεύθηκε σε εμάς την παρουσίαση της κατ’ εξοχήν παραδοσιακής Πολεμικής Τέχνης της!

     Upon the gentle invitation of both the Embassy of the Republic of Hungary and “HELEXPO”, the Greek Team of Horseback Archery “CENTAURS KASSAI” had the pleasure to present the skills of its beginners Horseback Archers to the Public during the 75^th Thessaloniki International Fair (T.I.F.) which is considered the top exhibiting constitution in Greece and whole Balkans as well!! The Republic of Hungary, for this year’s 75^th T.I.F., was the honoured country and consequently said invitation to our participation had a character of serious gravity, specifically honouring us, because  the Diplomatic Legation of this Center-European Country trusted us to present its particularly traditional Martial Art!

     Αντίθετα με την νοοτροπία του να εμφανίζονται πάντοτε οι «γνωστοί και καθιερωμένοι» ενώπιον του Κοινού και παρά το ότι η σχετική πρόσκληση απευθύνθηκε προσωπικώς προς τον Αρχηγό της Ομάδος «ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ ΚASSAI» Aριστοτέλη Ηρ. Καλέντζη, ο ίδιος επέλεξε την προβολή των ικανοτήτων των νεωτέρων Μελών της Ομάδος μας, τιμώντας την προσπάθεια των επερχομένων να προσεγγίσουν και, βεβαίως, να ξεπεράσουν αυτούς που φυσικά και φυσιολογικά «περνούν» την «σήραγγα» της εμπειρίας και του χρόνου. Στην Ομάδα μας αποτελεί κανόνα η παραχώρηση προτεραιότητος στους Νέους!

      Opposing to the cast of mind that the “known and established”, only,  are entitled  to appear before the Public and despite the fact that the relevant invitation was addressed personally to the Leader of the Team “CENTAURS KASSAI” Aristotelis Herc. Kalentzis,  he had chosen, himself, the presentation of the skills of the novice Members of our Team, honouring the efforts of the newcomers  to approach, and of course,  to overcome the old ones who, naturally, are passing already through the “tunnel” of experience and time. The Constitutional Rule of our Team is that we grant priority to the Newcomers!

                           

      Έτσι, στο επίκεντρο της Δ.Ε.Θ., στήθηκε μία ειδική διαδρομή 70 μέτρων κατάλληλη για καλπασμό, ο στόχος, καθώς και μια μικρή παραδοσιακή εγκατάσταση από την εποχή των ουγγρικών μεταναστεύσεων, προκειμένου να επιδειχθεί δημόσια η Έφιππη Τοξοβολία, για πρώτη φορά από Έλληνες Εφιπποτοξότες. Παραλλήλως, διαμορφώθηκε κι ένας Σταύλος για τον σταυλισμό των πολύτιμων τετραπόδων μας! Όλα με την βοήθεια της Διευθύνσεως και της Τεχνικής Υπηρεσίας της «HELEXPO».

     Thus, in the center of the T.I.F. area, there had been constructed a specific corridor of 70 meters length, properly fixed for galloping, there had been placed a Target as well as a small traditional accommodation since the era of the Hungarian immigrations; These were done with the purpose that Horseback Archery should be shown in Public, for the first time by the Greek Horseback Archers. Parallel, a stable was erected, too, for the accommodation of our precious horses! Everything was accomplished by the assistance of the Director’s Office and the Technical Services of “HELEXPO”.

    Δεν θα αποσιωπήσουμε την μεγάλη περίσκεψη που μας δημιούργησε η συνειδητοποίηση της ευθύνης κατά την ανάληψη του εγχειρήματος. Όταν στην επίσημη ιστοσελίδα της Δ.Ε.Θ. βλέπεις την φωτογραφία σου δίπλα σ’ εκείνη του Δασκάλου Kassai Lajos ο οποίος προηγείται έτη φωτός από σένα, αντιλαμβάνεσαι την ευθύνη για μια άρτια παρουσίαση της Έφιππης Τοξοβολίας. Και, είναι πολύ «βαρύ» να αναλαμβάνεις να δείξεις τη δουλειά σου στο Κοινό και μάλιστα, δουλειά για ένα άγνωστο, μέχρι τώρα, «αντικείμενο»! Όμως, το θάρρος που ταιριάζει σε Πολεμιστές μας ώπλισε με κουράγιο ώστε να αναλάβουμε και να ανταπεξέλθουμε με  -απρόσμενη!, ομολογουμένως…- επιτυχία σε ό,τι μας ζητήθηκε.

     We are not going to hide our great concern which had been created by the realization of the responsibility upon undertaking this project. When, in the official site of T.I.F., a person sees his photograph beside the one of the Teacher Kassai Lajos who precedes “light years” of him, he becomes aware of the responsibility to present a perfect show of Horseback Archery. Eventually, it is a very “heavy” task for him to undertake to show his work in the Public and, moreover, if this work refers to an unknown, till now, “Subject”. Despite this, the braveness that suits to Warriors armed us with such courage that we had undertaken and accomplished, with – admittedly… unexpected!- success to whatever we had been asked.    
  

    Η Ομάδα «ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ KASSAI» εκπροσωπήθηκε από 6 Μέλη τα οποία, καθ’ όλη την διάρκεια της 75^ης Δ.Ε.Θ. έτυχαν μιας άριστης φιλοξενίας αλλά και αρωγής, ώστε να παρουσιάσουν κατά τον πλέον άρτιο τρόπο την δύσκολη Πολεμική Τέχνη της ΄Εφιππης Τοξοβολίας, κάτι που τελικώς επετεύχθη. Εξίσου αρίστης φιλοξενίας έτυχαν και οι δύο Ίπποι καθώς και το Ιππάριο που, με την συμπεριφορά τους μέσα στον εκθεσιακό χώρο, ανάμεσα σε χιλιάδες επισκέπτες, άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις αποσπώντας την συμπάθεια όλων.

     The Team “CENTAURS KASSAI” was represented by six members, who, during the 75^th T.I.F., faced an excellent hospitality and help which assisted them to show the difficult Martial Art of Horseback Archery in the most efficient way. Likewise, our two horses and the pony were perfectly facilitated; while, by their behavior, amidst thousands of visitors, mostly impressed them and were much loved by everyone within the exhibition area.

     Με πέντε ημερήσιες επιδείξεις τα σαββατοκύριακα  και τρεις τις καθημερινές, η Αποστολή της Ομάδος μας στην 75^η Δ.Ε.Θ. εργάσθηκε ακούραστα και συντονισμένα ώστε να καταφέρει μια λαμπρή επιτυχία για την οποία τα ΜΜΕ μίλησαν! Όμως, παρά την ανθρώπινη «συμβολή», εκείνη των Ίππων και του Ιππαρίου κρίνεται ως η σημαντικότερη. Αυτά τα καλο-εκπαιδευμένα τετράποδα ήσαν τα «πρόσωπα» που συνέβαλαν καθοριστικά στην επιτυχία της συμμετοχής μας στην 75^η Δ.Ε.Θ. κυκλοφορώντας ασφαλέστατα ανάμεσα σε «ποταμούς» …αφηρημένων επισκεπτών, σε καροτσάκια με μωρά, ακούγοντας μπαλόνια να …σκάνε στα αφτιά τους και τεράστια …περίεργα μηχανήματα (γερανοί, ανεμόμυλοι, αεροτουρμπίνες…) να περιστρέφονται γύρω τους, παραμένοντας πειθαρχημένα και ήρεμα με πλήρη εμπιστοσύνη στους αναβάτες τους Εφιπποτοξότες της Ομάδος μας.

     Our Team, during the 75^th T.I.F., worked fatigueless and coordinated, for five daily shows at weekends and three shows on working days, with the result of accomplishing a glorious success for which Media have already spoken about! However, despite the human “contribution”, the contribution of the horses and the pony is considered to be the most important one. These well-trained beings were the “personalities” who contributed decisively to the success of our participation to the 75^th T.I.F., wandering safely among “flows” of … absentminded visitors and babies in prams, hearing balloons blowing up at their ears and seeing huge …. strange machines (cranes, windmills, air turbines…) circling  around. Despite these, they remained obedient and calm showing complete trust to their riders i.e. the Horseback Archers of our Team.

                               

     Εξαιρετική η καμπάνια προβολής της συμμετοχής μας από το Γραφείο Τύπου της «HELEXPO» κατάφερε να στρέψει αμέσως το ενδιαφέρον του Κοινού στην ΄Εφιππη Τοξοβολία και την δουλειά της Ομάδος μας, στέλνοντάς μας καθημερινώς εκπροσώπους του Τύπου για να «υποψιάσουν» αναγνώστες και τηλεθεατές σε ό,τι μας συγκινεί : στην Έφιππη Τοξοβολία! Αμέτρητα τα δημοσιεύματα και οι τηλεοπτικές προβολές κάνοντάς μας, παρά την μεθοδικότητα τηρήσεως Αρχείου να χάσουμε το …μέτρημα! Άλλωστε, το συνεχές «τρέξιμο» για την συνέπεια στις επιδείξεις αλλά και στις συνεντεύξεις δεν μας επέτρεψε να κρατήσουμε κάποιες, έστω, σημειώσεις με τα ΜΜΕ που επικοινωνήσαμε. Επίσης, αξιοπρόσεκτα τα έντυπα και τα δημοσιεύματα της «HELEXPO» σχετικά με την παρουσία μας στην 75^η Δ.Ε.Θ., κάτι όχι τόσο αναμενόμενο για μια Πολεμική Τέχνη τόσο άγνωστη στην Ελλάδα! Οι Άνθρωποι του Γραφείου Τύπου της «HELEXPO» πράγματι συνέλαβαν αμέσως το νόημα της Πολεμικής Τέχνης μας! Τους ευχαριστούμε!

     The exceptional campaign for the promotion of our participation by the Press Office of “HELEXPO” managed to concentrate imminently the interest of the Public to the Horseback Archery and the work of our Team, sending to us, daily, Press Representatives with the intention to  “arouse inklings”  to the readers and TV spectators on what we are touched  most: the Horseback Archery! The infinite articles and TV transmissions made us losing…the measurement! in spite of our strict method of keeping Archives. Moreover, our continuous “running” for the punctuality of the shows and the interviews, as well, had not allowed us to keep even a few notes of the Media we had communicated with. Also, the brochures and published items of “HELEXPO”, regarding our presence in the 75^th T.I.F., were remarkable, because it was hardly expected such a gesture for a Martial Art being so much unknown to Greece! The Press Office people of  “HELEXPO”, indeed, caught immediately the meaning of our Martial Art! We thank them!

     Η Ρενάτα μας, αν και αρχάρια, με ελάχιστη εμπειρία Έφιππης Τοξοβολίας, κατάφερε να αντεπεξέλθει στο απαιτητικό πρόγραμμά μας με απόλυτη επιτυχία αποσπώντας τα θερμότερα χειροκροτήματα του Κοινού. Βεβαίως, όπως εξηγούσαμε συνεχώς στους επισκέπτες μας, η στενότητα του χώρου δεν επέτρεπε το στήσιμο μιας πλήρους εγκαταστάσεως καλπαστικής διαδρομής, όπως είναι καθιερωμένη στην Πολεμική Τέχνη μας. Παρά ταύτα, διατηρήσαμε την δυσκολία της Έφιππης Τοξοβολίας με την Ρενάτα να «κρατά» πυκνή την συγκέντρωση των βελών της σε μία νοητή διάμετρο 40 εκατοστομέτρων, κάτι που, κατά κανόνα, το κατάφερνε, προς μεγάλο ενθουσιασμό του Κοινού.

     Our Renata, although an apprentice, having least experience of Horseback Archery, managed to go through our demanding schedule with absolute success, receiving the warmest applause from the Public. Of course, as we were continuously explaining to our visitors, the place of our show was narrow and had not allowed to us to mount a full facility of galloping area, as it is established for our Martial Art. Despite this, we kept showing the difficulty of Horseback Archery by the maneuvering of Renata in “keeping” a thick concentration of her arrows within an imaginary diameter of 40 centimeters. She managed to do this, almost always, to the great enthousiasm of the Public.  

     Ο μόλις επτά ετών Μιλτιάδης με το δικό του Ιππάριο, τον πανέξυπνο και γλυκύτατο «Σήφη», έδωσε το δικό του ωραιότατο «δείγμα» Έφιππης Τοξοβολίας με αξιοπρόσεκτη αυτοσυγκέντρωση, αυτοπειθαρχία κι ευστοχία. Γιος του γνωστού Δασκάλου Πολεμικών Τεχνών Παναγιώτη Σταμέλου, ο Μιλτιάδης απέδειξε το πόσο σοβαρά μπορεί να λειτουργήσει ένα παιδί, ακόμη και στο υψηλό επίπεδο των απαιτήσεων της Έφιππης Τοξοβολίας.

    Miltiades, just seven years old, riding his own pony –the clever and sweetie “Sifis”- gave his own most beautiful “specimen” of Horseback Archery showing noticeable self concentration, self-discipline and well aimed shots. He is son of Panagiotis Stamelos, the well known Teacher of Martial Art. Miltiades proved that a child, as well, could function in a serious manner, even following the high level of the demands of Horseback Archery.  

    Απρόσμενο και έντονο το ενδιαφέρον του Κοινού για την Έφιππη Τοξοβολία και τις επιδείξεις μας. Η κουρασμένη Ρενάτα αναγκάσθηκε να παραμείνει αρκετή ώρα μετά από κάθε επίδειξη έφιππη, ανταποκρινόμενη στις απορίες και στο ενδιαφέρον των παρισταμένων θαυμαστών της οι οποίοι, συχνά, την συνώδευαν και εκτός χώρου επιδείξεων! Την τελευταία ημέρα, μας ανεκοινώθη από σοβαρό πολιτιστικό φορέα της Θεσσαλονίκης η επιθυμία αναπτύξεως της Έφιππης Τοξοβολίας και στην συμπρωτεύουσα και μας ζητήθηκε η υποστήριξη του πλάνου. Μετά χαράς αγαπημένοι μας Θεσσαλονικείς, πάντα στη διάθεσή σας!

     The interest of the Public was unexpected and intensive for Horseback Archery and our presentations. Tired Renata was obliged to remain riding quite long after each show, responding to the interest and questions of her present fans, who, often, escorted her out of the shows area! The last day before our departure, it was expressed to us, by a serious cultural conveyor of Thessaloniki, a wish for the development of Horseback Archery in our co-Capital town (Thessaloniki), as well. We were also asked to support this project. With pleasure, dear citizens of Thessaloniki , we are always at your disposal!

     Το ίδιο απρόσμενο υπήρξε και το ενδιαφέρον των μικρών επισκεπτών της 75^ης Δ.Ε.Θ. για τον μικρό τετράποδο «Σήφη» ο οποίος δέχθηκε πολλά χάδια αλλά και …καβάλες από τους ενθουσιώδεις πιτσιρικάδες! Η Αναστασία και η Φλώρα με …ατέλειωτες βάρδιες βολτάριζαν ακούραστα τους μικρούς φιλίππους οι οποίοι δε δίσταζαν να ανεβαίνουν και …δικάβαλο στον υπομονητικό και καλόβολο «Σήφη»! Σε μία «μοντέρνα» Χώρα στην οποία η Φυσική και Ιππική Παιδεία, ελέω συστήματος, αποτελούν άγνωστες λέξεις, αυτή και μόνον η επαφή των μικρών παιδιών με τον «Σήφη» θεωρούμε ότι υπήρξε και η μεγαλύτερη προσφορά της Ομάδος μας με το Κοινό των Θεσσαλονικέων.

     Similarly, it was unexpected the interest of the young visitors of 75^th T.I.F. to the small pony “Sifis” who received many affections and ….ridings by the enthousiastic children! Anastasia and Flora during….. infinite watches, tirelessly “strolling around” the young horse- lovers who they didn’t hesitate to double riding on the patient and compliant “Sifis”! In a “modern” Country, where the Natural and Equestrian Education are considered unknown words, by the blessings of the political system, we think that the greatest offer of our Team to Thessaloniki people was this connection, itself,  of young children to “Sifis”.

     Ο νεαρός Θεσσαλονικιός Αλέξανδρος ήταν εκείνος που μας εντυπωσίασε με την φυσική «σχέση» του με τον «Σήφη» και είπαμε να κρατήσουμε την εικόνα του για να θυμόμαστε ότι υπάρχουν, πάντοτε, Ελληνόπουλα που διατηρούν καλή επαφή με την Φύση και την Ιππασία! Σ΄ ετούτη τη Χώρα, πάντα ένας Μακεδόνας Αλέξανδρος θ’ αναζητά τον Βουκέφαλό του!

    Young Alexander from Thessaloniki was the one who impressed us with his natural “relation” with “Sifis”, so we decided to keep his picture, in the purpose to remember that there are, always, Greek youngsters who preserve a good relation with Nature and Horse Riding! In this Country there is always a Macedonian Alexander  looking for his Voukefalos!

     Η πραγματική έκπληξη έλαβε χώρα στο εστιατόριο του Ξενοδοχείου μας όταν ακούσαμε μια γνώριμη φωνή να λέει «Eσείς είστε τα παιδιά του Kassai Lajos», δείχνοντας τις μαγυάρικες μπότες μας! Ήταν η, επίσης, επίσημη προσκεκλημένη  της Δ.Ε.Θ. Ελληνο-Ουγγαρέζα ηθοποιός και τραγουδίστρια Αθηνά Παπαδημητρίου, την οποία πολλές φορές προσπαθήσαμε ανεπιτυχώς να απολαύσουμε στη Βουδαπέστη και να, τώρα, που την συναντούσαμε στη Θεσσαλονίκη! Γυναίκα πολυτάλαντη που σε μαγνητίζει από την πρώτη στιγμή με την μοναδική προσωπικότητά της και …όχι μόνον! Προσωπική φίλη και συνεργάτις επί σκηνής του Δασκάλου μας Kassai Lajos, αφού μαζύ έπαιξαν στο ιππικό υπερθέαμα «ΤΡΟΙΑ» [http://www.atroja.hu/ ] που άφησε «εποχή» στη Βουδαπέστη. Στην «ΤΡΟΙΑ» ο Δάσκαλός μας υπεδύετο τον Έλληνα Πολεμιστή (τι άλλο;…) και η Αθηνά την Θέτιδα. Άλλη μια ευκαιρία για να νοιώσουμε ευτυχείς με την συμμετοχή μας στην 75^η Δ.Ε.Θ., ιδιαίτερα το ίδιο βράδυ που απολαύσαμε την Αθηνά σε ένα ουγγρικό και διεθνές ρεπερτόριο, στην ειδική εξέδρα του «ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΟΥ».

           The real surprise took place in the restaurant of our Hotel when we heard a known voice saying: “You are Kassai Lajos’ children”, showing at our Magyar boots! She was the Greek-Hungarian actor and singer Athina Papadimitriou, honorary having being invited, as well, by T.I.F. We had tried many times, without success,  to enjoy her performance in Budapest but here she is now to meet her in Thessaloniki!

She is a very talented woman who magnetizes everyone, upon the first glance, with her sole personality and …. not by that only! She is personal friend and collaborator on stage of our Teacher Kassai Lajos, as both they acted roles in the equestrian super show “TROJA” which is considered to be a “classic work” in Budapest. In  “TROJA” our Teacher was acting the Greek Warrior (what else?....) and Athina was acting Thetis. There was another chance for us to feel happy for our participation to the 75^th T.I.F., especially when at the same evening, we enjoyed the performance of Athina during a Hungarian and international repertoire, on the stage before the “ALEXANDREION”.

     Εξαιρετικές εικόνες ούγγρικου κεφιού χάρισε στους επισκέπτες της Δ.Ε.Θ. και σε μας το καλλιτεχνικό συγκρότημα από την πόλη Debrecen που χόρευε κάθε βράδυ στην εξέδρα του «ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΟΥ»! Εμείς τους χαρήκαμε πολλές φορές καβάλα στα τετράποδά μας στα ενδιάμεσα των δικών μας επιδείξεων, πάνω στα οποία συχνά μπήκαμε στο πειρασμό να …χορέψουμε τα όμορφα λαϊκά ακούσματα της μαγευτικής Ουγγαρίας.

    The artistic group from Debrecen town donated to the visitors of T.I.F. outstanding pictures of Hungarian cheerfulness dancing every night on the “ALEXANDREION” stage! We enjoyed their dance, many times, while riding, during the intervals of our own shows, being tempted to …dance on the tune of the beautiful folk songs of magical Hungary on our horses’ backs.

    Στα ελάχιστα διαλείμματα των εμφανίσεών μας στον εκθεσιακό χώρο της 75^ης Δ.Ε.Θ. μας δόθηκε η ευκαιρία να αποτίσουμε τον οφειλόμενο φόρο Τιμής στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης αλλά και να επισκεφθούμε τον Ζωολογικό Κήπο Θεσσαλονίκης αποκομίζοντας τις καλύτερες εντυπώσεις!

     During the few intervals between our shows in the exhibition area of T.I.F., we had the chance to pay the due honours visiting the War Museum of Thessaloniki, as well as visiting the Zoo Park of Thessaloniki captivating the best impressions!

     Το Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης κυριαρχεί ανάμεσα σε όλα τα Πολεμικά Μουσεία της Χώρας μας με τον πλούτο αλλά και την μουσειολογική αισθητική που του εξασφάλισε ένας σημαντικός ρέκτης, ο Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και ιστορικός Συγγραφεύς κ. Β. Νικόλτσιος!

     The War Museum of Thessaloniki domains among all the War Museums of our Country by its  wealth and museum esthetics  being provided  by a significant  vigorous  Officer of Greek Army and historical Writer Mr. V. Nikoltsios!

   Με πάμπολλα ιστορικά εκθέματα και συναρπαστικά διοράματα, το Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης ξαφνιάζει θετικά τον επισκέπτη του και αιχμαλωτίζει το ενδιαφέρον του για την λαμπρή Ελληνική Ιστορία! Το να εκφράσεις, απλώς, «συγχαρητήρια» για ένα τέτοιο μουσειακό αποτέλεσμα είναι το ελάχιστο! Κρατήσαμε στη καρδιά μας τα περιεχόμενα των αιθουσών του και νοιώσαμε υπερήφανοι ως Έλληνες για το ότι (και) στη Βόρειο Ελλάδα καίει άσβεστο το πατριωτικό Πνεύμα που τόσο ανεπιτυχώς, λογής-λογής συμπλεγματικοί νομίζουν ότι μπορούν να σβήσουν!

    The War Museum of Thessaloniki, by its numerous historical exhibits and captivating dioramas, surprises positively its visitor and captures visitor’s attention to the brilliant Greek History! Expressing simply  “congratulations” for a such museum outcome is the least that could be said! We kept in our heart its exhibits and we felt proud to be Greeks for the fact that in North Greece, as well, burns inextinguishably  the patriotic Spirit which some psychologically complexed people, so much unsuccessfully, think that they could wipe it away!

    Η επίσκεψή μας στον πανέμορφο Δημοτικό Ζωολογικό Κήπο της Θεσσαλονίκης ήταν και ανακουφιστική και πολύ ενδιαφέρουσα, αφού, εκεί καταφέραμε να συναντήσουμε έναν σπάνιο επιστήμονα Ερπετολόγο, τον κ. Αθανάσιο Βοσβόλη ο οποίος, αφού γύρισε όλον τον Κόσμο, προσφέρει εδώ τις υπηρεσίες του ως Φροντιστού ενός μικρού αλλά πολύ ενδιαφέροντος ερπετάριου που συντηρεί η Δημοτική Αρχή.

     Our visit to the beautiful Municipal  Zoo Park of Thessaloniki was both relieving and very remarkable, because there, we managed to meet an extraordinary scientist Herpetologist, Mr. Athanasios Vosvolis who, after he had travelled all over the world, is offering now his services, as Tender man, to a small but very interesting reptile exhibition  that the Municipal Authorities is preserving. 

    Με τον Ερπετολόγο κ. Αθανάσιο Βοσβόλη μιλήσαμε για πολύ ενδιαφέροντα θέματα και απαντήθηκαν καίρια ερωτήματά μας σχετικά, όχι μόνον με τα ερπετά αλλά με πολλά άλλα ζητήματα της παγκόσμιας πανίδος.

    We spoke, with Herpetologist Mr. Athanasios Vosvolis, about very interesting matters and there were answered important questions of ours relating both to the reptiles and other issues regarding the world’s fauna. 

     Η καλαίσθητη και φυσικότατη διαμόρφωση των χώρων του Ζωολογικού Κήπου Θεσσαλονίκης, η ποικιλία των διατηρουμένων ζώων και, κυρίως, η εξαιρετική φυσική κατάστασή τους, προκρίνουν και πάλι την Συμπρωτεύουσα έναντι της θλιβερά υδροκέφαλης Αθήνας ως «Μέκκας» λαθρο-εισβολέων! 

     The artistic and natural formation of the region of Thessaloniki Zoo Park, the variety of the preserved animals and, primarily, their incomparable natural condition, award the priority, again, to the co-capital town (Thessaloniki) against the sad and centralistic Athens as the “Mecca” of the stowaway-invaders!

    Ο νεαρός Εφιπποτοξότης μας και οι Αμαζόνες μας υπήρξαν, πράγματι, υποδειγματικοί, επιτρέποντας στην Ομάδα μας να λειτουργήσει άψογα στη σύνθετη αποστολή της! Θερμά συγχαρητήρια στον νεαρό Μιλτιάδη, στη Ρενάτα, στη Βασιλική και στην Αναστασία, ενώ θερμές ευχαριστίες από όλη την Ομάδα απευθύνονται στη Φλώρα, για την οικονομική υποστήριξη  και  αυτού του τελευταίου, λαμπρού, εγχειρήματός μας!

     The artistic and natural formation of the region of Thessaloniki Zoo Park, the variety of the preserved animals and, primarily, their incomparable natural condition, award the priority, again, to the co-capital town (Thessaloniki) against the sad and centralistic Athens as the “Mecca” of the stowaway-invaders!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ

H A.E. O Πρέσβης της Ουγγαρίας κ. Tóth József

με τον Αρχηγό των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

H A.E. O Πρέσβης της Ουγγαρίας κ. Tóth József

με την ακολουθία του

επισκέπτεται τον χώρο επιδείξεων των "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

     Την Α.Ε. τον Πρέσβη της Ουγγαρίας κ. Tóth József, τον Πρόξενο κ. Kaizinger Tibor, τον Εμπορικό Ακόλουθο κ. Ákos, Németh, καθώς και τα Μέλη της εν Αθήναις Ουγγρικής Διπλωματικής Αντιπροσωπείας για την ευγενή πρόσκλησή τους και την αμέριστη υποστήριξή τους για την επιτυχία της εμφανίσεώς μας στην 75^η Δ.Ε.Θ.

      H.E. the Ambassador of the Republic of Hungary in Athens Mr. Tóth József, the Consul Mr. Kaizinger Tibor, the Commercial Attachè Mr. Ákos Németh, as well as the Members of the Hungarian Diplomatic Legation in Athens for their noble invitation and their endless support for the success of our presentations at the 75^th T.I.F.

     Τον Διευθυντή της «HELEXPO» και τις Διευθύνσεις Συνεδρίων, Διεθνών Σχέσεων και Τεχνικής Υποστηρίξεως τόσο για την πρόσκληση, όσο και για την μέριμνα της ξενοδοχειακής διαμονής μας, αλλά και την διαμόρφωση εγκαταστάσεων επιδείξεων και σταυλισμού.

     The Director of “HELEXPO” as well as the Departments of Conferences, International Relations and Technical Support, so much for the invitation as much for caring of our hotel accommodation and as much for structuring the installations of the shows and of the stable.

Την Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης και τον συμπαθέστατο Γερμανικό Ποιμενικό «Γκάντι» με τον ευγενέστατο Συνοδό του, για την ασφάλεια σταυλισμού των αγαπημένων Ίππων και Ιππαρίου μας.

     Την Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης και τον συμπαθέστατο Γερμανικό Ποιμενικό «Γκάντι» με τον ευγενέστατο Συνοδό του, για την ασφάλεια σταυλισμού των αγαπημένων Ίππων και Ιππαρίου μας.

     The Police Authorities of Thessaloniki and the sympathetic German Dog “Gandhi” together with his kind Escort for the security of our dear Horses and pony.

     Τα ΜΜΕ που παρουσίασαν την Ομάδα μας και ιδιαιτέρως τους κ.κ., Σταύρο Ιωαννίδη («ΣΚΑΙ»), Αντώνη Βουτσά («Δ.Ε.Θ. TV» , «ΤECH & TACT» ), Έλενα Αποστολίδου («ALTER») και, βεβαίως, τον τηλεοπτικό δίαυλο «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ TV» ο οποίος υπήρξε ο πρώτος και …σταθερός συνδετικός μας «κρίκος» με την αγαπημένη μας Βόρειο Ελλάδα. Δυστυχώς μας διαφεύγουν πολλοί, αλλά ας μας συγχωρήσουν τον … «αιφνιδιασμό» της πρώτης δημόσιας εμφανίσεώς μας και των οργανωτικών ελλείψεων που, αυτή, συνεπάγεται…

     The Media which presented our Team and specifically Mr. Stavros Ioannides (“SKAI”), Mr. Antonis Voutsas (“T.I.F. TV”, “TECH & TACT”), Mrs. Elena Apostolidou (“ALTER”) and, of course, the channel “MAKEDONIA TV” which was our first and …steady connecting  “link” to our dearest North Greece. Unfortunately, we missed the names of many people who we plead to forgive us for our  “astonishment” by our first appearance in public  and the …. arisen out of this lack of  organization.

     Την ειδικευμένη Εταιρεία Μεταφορών Ίππων «ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ» και τον οδηγό κ. Πάρη Χλωρό ο οποίος μετέφερε κατά τον πλέον ασφαλή και ταχύ τρόπο τους πολύτιμους τετράποδους «συνεργάτες» μας, προς και από την 75^η Δ.Ε.Θ.

     The specialized in Horse Transportation Company “GIANNIS VASILEIOU” and the Driver Mr. Paris Chloros who transported our precious four legs “collaborators” safely and quickly to and from 75^th T.I.F.

     Το Ξενοδοχείο «Le Palace» που μας προσέφερε την θαλπωρή του καθ’ όλη την παραμονή μας στην Συμπρωτεύουσα με το εγκάρδιο χαμόγελο του ακούραστου Προσωπικού του.

     The Hotel “LE PALACE” which offered to us  its warmth during our whole staying in co-Capital (Thessaloniki)  by the hearty smile of its tireless Personnel.

     Όλους εκείνους τους επώνυμους και ανώνυμους θεατές των επιδείξεών μας που χειροκρότησαν τους Εφιπποτοξότες μας και μας ενθάρρυναν με την ενθουσιώδη κριτική τους ερχόμενοι, μερικοί εξ αυτών και για δεύτερη και τρίτη ημέρα ώστε να χαρούν ξανά και ξανά μαζύ μας την Έφιππη Τοξοβολία

     All these known and unknown spectators of our shows who applauded our Horseback Archers and encouraged us with their enthousiastic criticism; the ones who had come for second and third time in order to enjoy again and again with us the Horseback Archery.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΛΕΥΚΩΜΑ ΕΔΩ

FOTO ALBUM HERE