RIDDARASAGA

RIDDARASAGA

     Κόκκινο το χρώμα του αίματος και του πολέμου, το χρώμα της περιπέτειας και της θυσίας το χρώμα του διακυβεύειν και διακυβεύεσθαι! Το χρώμα των ανήσυχων που δεν εφησυχάζουν και δεν βολεύονται, το χρώμα των ακάθεκτων μαχητών! Κι ο Κένταυρος, αυτός ο Κένταυρος..., αλληγορία συνυπάρξεως σοφίας και βίας, δηλαδή του άπαντος που συνθέτει τον Κόσμο. Κι εμείς υφάναμε το κατακόκκινο πανί μας με τον κατάμαυρο Κένταυρο για ν'  αρματώσουμε το ντρακάρ που, σε λίγο, θα σαλπάριζε για να μας ταξιδέψει.

     Δρομάρηδες ανήσυχοι κι ασυγκράτητοι ταξιδευτές σε στεριές και σε θάλασσες, οι "Έλληνες Κένταυροι" σχεδιάζουμε τη Saga μας που θα μας κάνει σοφότερους, ευδαιμονέστερους και πιο ...οξυγονωμένους. Γεμίζουμε, σιγά-σιγά, το δισάκι μας με γνώσεις κι άλλα απαραίτητα γιατί μας προσμένουν διαλογισμοί πάνω στ΄ αφρισμένα κύματα της Βαλτικής, σιμά στ' άλογα των φιόρδ, μέσα σε ντρακάρ έτοιμα να σαλπάρουν για μακρινές περιπέτειες! Kαι προς αυτά πορευόμαστε με την Ιπποσύνη μας βασικό εφόδιο! 

     Oι δρόμοι, στεριανοί ή θαλάσσιοι, μας είναι γνωστοί και τα μονοπάτια εξίσου και στο ντορβά μας οι χάρτες κι οι πυξίδες προσμένουν απ΄ τις προηγούμενες περιπλανήσεις μας να μας ξαναδείξουν τον ένα και μοναδικό Βορρά. 

     Α! Ναι, διαθέτουμε και τους εγκυρότερους χάρτες που αναφέρουν την Γερμανία ως “Großdeutsches Reich” στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και ο Γερμανικός λαός του “Ανατολικού Reich” (Österreich, Αυστρία) ο οποίος με δημοψήφισμα επέλεξε την συνένωσή του με τον κυρίως Γερμανικό λαό της Μεγάλης Γερμανίας (“Großdeutschland”). Κι αυτούς τους χάρτες μας τους αγοράζουμε με RM (Reichsmark) από τον έγκριτο Οίκο “Kartogr. Anstalt Freytag-Berndt u. Artaria” της Βιέννης. Όπως και να το κάνουμε αυτοί παραμένουν διαχρονικώς και οι εγκυρότεροι.

     Στη τύχη δεν αφήνουμε τίποτε κι όσο για τα "μέσα" και τ΄ απαραίτητα μας είναι κι αυτά γνωστά και πολύ οικεία αφού μέσα στα σκαριά και στα ορμητήριά τους βρεθήκαμε στο παρελθόν φιλοξενούμενοι των άγριων Vikings και των ακαταμάχητων Ουραλο-αλταϊκών επιδρομέων με τον υψηλό πολεμικό πολιτισμό που άρχισαν να δομούν από το 800 μέχρι σήμερα, αποδεικνύοντας ότι  μ ό ν ο ν   ο   π ο λ ε μ ι σ τ ή ς   μπορεί να ανιδρύσει προηγμένες κι ευδαίμονες κοινωνίες! Άραγε, αναρωτηθήκαμε ποτέ γιατί οι Σκανδιναυικές χώρες που κατοικούνται από άγριους πολεμικούς λαούς κατάφεραν να αναπτύξουν τις πλέον προηγμένες ευρωπαϊκές κοινωνικές συνθήκες ενώ, κάποιες "άλλες" κι ας μη τις αναφέρουμε, με όλη την πασιφιστική ρητορική τους κατήντησαν κοινωνίες παρακμής και αθλιότητος;

     Χρόνια πριν, πολλά χρόνια πριν, μάθαμε να "διαβάζουμε" τους χάρτες και τα αζιμούθια και μέσα απ΄ αυτά να διακρίνουμε ράτσες και λαούς, να τα ξεχωρίζουμε, αφού στη Φύση δεν υπάρχει τίποτε "ίσο" και "όμοιο", αλλά και να τα σεβόμαστε αποτιμώντας σωστά και ρεαλιστικά, το καθένα! Έτσι, ξέρουμε ότι εκεί "επάνω" η τετράδα (Δανία, Νορβηγία, Σουηδία και Φινλανδία) των χωρών δεν αποτελείται από έναν λαό, αλλά από ...δύο κι αυτή η τετράδα δεν συνιστά "Σκανδιναυία" αλλά Σκανδιναυία και Φινλανδία διότι οι μεν τρεις χώρες (Δανία, Νορβηγία, Σουηδία) αποτελούν την Σκανδιναυία με τον Γερμανικό πληθυσμό της, ενώ ξέχωρη είναι η Φινλανδία με τον Φιννοουγγρικό-Ουραλικό πληθυσμό της. 

     Και, βεβαίως, τούτη τη φορά θα φάμε και κρέας αρκούδας που δίνει δύναμη για να βγάζουν ...σπίθες τα κουπιά του ντρακάρ. Kι αν δεν είναι αρκούδας θα είναι κάτι άλλο, εξίσου νόστιμο! 

     Και θα χαρούμε και τη Zarah Leander να μας επιβεβαιώνει ότι "Davon geht die Welt nicht unter" αφού σε τούτους τους τόπους η μέρα διαρκεί τόσο πολύ! Είσαι;...

     O χρόνος χτίζει τις δικές του γέφυρες ανάμεσα στις εποχές του κι όλοι εμείς οι θνητοί περπατάμε ανέμελα πάνω σ΄ αυτές, ξεχνώντας το πόσο δύσκολα τα βάθρα τους άντεξαν στις δοκιμασίες των αιώνων! Γι αυτό, όμως, στους «Έλληνες Κενταύρους» σχεδιάζουμε τις περιπλανήσεις μας σε μακρινούς τόπους κι αφρόεσσες θάλασσες, έτσι, για να ξαναβρούμε τη περπατησιά μας στα χνάρια της Ιστορίας εκεί που οι πρόγονοί μας Στρατιώτες της Δύσεως μεγαλούργησαν κι άφησαν πίσω τους την εποποιία των Ουσάρων ως πολεμική παρακαταθήκη της Ανθρωπότητος. Κι εμείς θα ξανα-πάμε εκεί που ...πήγαμε γιατί το καλοψημένο κρέας της αρκούδας μας περιμένει για να μας χορτάσει! 

     Λένε πως η Βαλτική είναι μια άγρια θάλασσα αλλά, αλλοίμονο αν εμείς προτιμούσαμε τις ακύμαντες γαλήνιες θάλασσες που μόνο πλήξη φέρνουν... Κι αν οι Έλληνες Στρατιώτες της Δύσεως προτιμούσαν τη γαλήνη, ούτε "Έλληνες" ούτε "Στρατιώτες" θα ήσαν! Το ίδιο κι αν βολεύονταν μόνον σε τριήρεις κι όχι κι σε γαλεάσσες, καρράκες, μπαρκομπέστια...

     Kι ακόμη πιο άγρια η Βόρεια Θάλασσα, αυτή που θα τη διασχίσουμε γι΄ άλλη μια φορά μ΄ ένα σκαρί που συχνά θα το απειλήσει να το "καταπιεί" ενώ αυτό θα συνεχίζει τη ρότα του αδιάφορο για τ΄ αδηφάγα κύματα δυναμώνοντάς μας το ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως κι οξύνοντας το βλέμμα μας ώστε να σαρώνει την πραγματικότητα μπροστά από τις εξελίξεις και να εντοπίζει εγκαίρως εναλλακτικά αγκυροβόλια.

     Kι ας μη νομίσει κανείς ότι οι ξέρες δε παραμονεύουν να μας τσακίσουν και να μας υποδεχθούν ναυαγούς πάνω τους... Κι αυτό μέσα στο πρόγραμμα ενός πλου είναι, όμως, το ζήτημα είναι να συνεχίζεις κι εμείς αυτό το καταφέρνουμε ...χρόνια τώρα, απ΄ το 1945, απ΄ τον καιρό της μάχης της Λευκόπετρας κι από πολύ παλιότερα!

     Χειραγωγούμενοι απ΄ τον ίδιο τον Odin, τον μέγιστο Æsir που, από ψηλά, μας παραστέκει, θα ζυγώσουμε την ακτή και, αφήνοντας ξωπίσω μας την άγρια νύχτα, θα στεγνώσουμε με τις πρωινές αχτίδες του ηλίου, ενώ ο γίγαντας βασιλιάς της θάλασσας Ægir και ο πατέρας του Odin, ο Βοrr θα πλαισιώνουν τον χειραγωγό μας έτοιμοι να παρέμβουν! 

     Σε λίγο τα ζώα μας κι εμείς θα είμαστε στεγνοί και πάλι κι έτοιμοι να ξαναφτιάξουμε το ντρακάρ μας για να ξανασαλπάρουμε. Κι η επόμενη νύχτα θα πρέπει να μας βρει μεσοπέλαγα  κάπου κοντά στο Bornholm οπου, ξημέρωμα, πρώτα οι θεοί, θα δέσουμε.

     Kι οι χάρτες μας, ναι, οι χάρτες μας μπορεί να είναι και οι μόνοι που ενώ χαρτογραφούν νότιες θάλασσες καθοδηγούν σε βόρειες, αφού αυτός ο διάπλους είναι γεμάτος παράδοξα και για τους δρομάρηδες του κόσμου, ούτε σύνορα, ούτε αζιμούθια μπορούν να περιορίσουν τις αναζητήσεις τους.

     Ακολουθώντας τις ρότες των Vikings και διατειχιζόμενοι στα παραπέτια του δικού μας ντρακάρ, μονομαχώντας με τα κύματα μιας άτεγκτης τρικυμίας, θα επιβεβαιώσουμε (ή, όχι...) αν ακόμη μπορούμε να στέκουμε άγρυπνοι στη πλώρα, ακούραστοι κι ακατάβλητοι σ' ετούτη τη δοκιμασία!    

     Εμείς, έτσι θα βολευτούμε σ' ένα σκαρί παρέα με τους ομοίους μας για να ψηλαφίσουμε και πάλι τον Βορρά, να ξενυχτήσουμε μέσα στα φιορδ και να διαλογιστούμε "επί των κορυφών" των βραχογραμμών τους, μεταφέροντας στην επιστροφή μας αποσκευές ξέχειλες από εμπειρίες που θα επενδυθούν σε μια Σχολή ζωής, όπως αυτή των "Ελλήνων Κενταύρων".

     Πάντοτε ετοιμοπόλεμοι, σε διαρκή ετοιμότητα κι έτοιμοι να χειριστούμε τα εκηβόλα μας ακόμη και μεσ' απ' το νερό διατηρούμε μια καρμικήν επαφή με τον εχθρό επικεντρωμένοι πάνω του στα στενά φιόρδ του βορρά υπό το φως της χλωμής σελήνης όπως οι αδελφοί Shinobi στις θάλασσες της μακρινής Nihon.

      Kαι δεν είμαστε, διόλου, άμαθοι αυτών των ενάλιων τεχνικών των Shinobi, των τεχνικών Suiba που μελετήσαμε υπό ιδανικές συνθήκες στις δικές μας ήρεμες ακρογιαλιές. Όμως, τότε, δεν γίνονταν σε βάθος αισθητή μια εκπαίδευση που προόριζε για έναν διάπλου υψηλών απαιτήσεων κι έμενε η αίσθηση μιας ανέμελης ενάλιας παιδιάς...  

     Tούτο το βέλος μας κουβαλάει επάνω του όλα τα sǫgur (έπη) δομημένων αφηγήσεων αιώνων, γραμμένα από την πρωτο-Νορβηγική και παλαιο-Νορβηγική έως και την Ισλανδική, ζωντανεύοντας παγανιστικούς θρύλους και παραδόσεις των Vikings. Kαι θα το τοξεύσουμε για να τιμήσουμε όλους αυτούς τους Νορδικούς λαούς οι οποίοι είτε ως Γερμανικοί (Ινδοευρωπαίοι Σουηδοί, Νορβηγοί, Δανοί) είτε όχι (λαοί της Φιννικής, Φινλανδοί) τίμησαν τους θεούς τους, είτε με πρώτο τον Thor, είτε με πρώτο τον Ukko, θεοί των κεραυνών, των βροντών και των αστραπών. Κι αποκρυπτογραφώντας τα όσα έχει χαραγμένα επάνω του αυτό το βέλος μας, θα ζυγώσουμε τον Ίππο των Φιορδ, αυτόν που τον σφραγίζει το γονίδιο dun κάνοντάς τον πανέμορφο αλλά και σκληρό, για να γνωριστούμε μαζύ του και ν΄ ανταλλάξουμε συναισθήματα. Εμείς σαλπάραμε! 

     Για τον ορθόδρομο και, όσο γίνεται, ακύμαντο πλου αυτού του σκαριού που διασχίζει επί χρόνια άγριες θάλασσες μεταφέροντας ένα μέρος του Πολιτισμού της Ανθρωπότητος χρειάστηκαν τακτικές αποτελεσματικής προστασίας που μας τις δίδαξαν αξιόμαχοι και "αξιόπλοοι" Πρόγονοι, Δάσκαλοι φευγάτοι μέσα στο χρόνο, στις εποχές και στις γεωγραφικές συντεταγμένες! Κι όμως, εμείς τους ανακαλύψαμε και ξανα-ζωντανέψαμε τις υποθήκες τους και, τώρα, ξαναγεμίζουμε τη φαρέτρα μας, και ετοιμάζουμε τον "Ίππο" μας για να τους ξανα-συναντήσουμε εκεί στο μακρινό Βορρά όπου μας περιμένουν...κάπου, ανάμεσα στη Σουομενλίννα του Ελσίνκι, στο αρχιπέλαγος της Στοκχόλμης, στα νορβηγικά φιόρδ και στα κανάλια της Κοπεγχάγης. Κι αυτοί οι Προπάτορες έχουν, ακόμη, τόσα να μας διδάξουν..

     Με ειδικές συστάσεις στη Κοπεγχάγη, αράζοντας για λίγο το ντρακάρ μας και πισωπλατίζοντας την ανόητη "μικρή γοργόνα" θα εξερευνήσουμε το Kastellet και  θα κυλιστούμε στα γρασίδια των οχυρώσεών του, ακολουθώντας τις πολύτιμες οδηγίες που μας έδωσε ένας σημαντικός φίλος των "Ελλήνων Κενταύρων". Εμπειρία μοναδική και πολύ απόμακρη από τις "τουριστικές" εμπειρίες που μας έχουν συνηθίσει τα ...τουριστικά γραφεία.

     Mήτε οργανωμένη ναυτιλία, μήτε οργανωμένη φαροσήμανση 'κείνες τις εποχές!  Κάποιες φειδωλές φωτιές στις ακτές η μόνη βοήθεια των ναυτικών και κάποιοι σαμάνοι που προσεύχονταν στα πνεύματα για να δείχνουν από μακριά τ' αγκυροβόλια. Και το έρεβος της νύχτας να αγριεύει ακόμη μέχρι και τον Thor που, σ'  ετούτη τη περίπτωση του δικού μας ντρακάρ, οργισμένος, ύψωσε το σφυρί του να σπάσει την άχρηστη σελήνη. Κι όμως κι αυτή τη φορά βρήκαμε στεριά!    

     Kαι, αλμυροραντισμένοι, ανεμοδαρμένοι και θαλασσοπνιγμένοι, πάντα στο τέλος καταφέρνουμε να πατήσουμε στεριά μαζύ με τους συντρόφους μας, έχοντας εξασκημένη την όραση και την ενόραση, με τον ήλιο πίσω απ΄ το πορφυρό ιστίο μας να φωτίζει τα βήματα και τους λογισμούς μας, ξεπροβοδίζοντάς μας απ΄ τη πλημμύρα της περιρρέουσας παρακμής!   

     H επιστήμη της Συγκριτικής Γλωσσολογίας και ο Franz Bopp τεκμηρίωσαν την Ινδοευρωπαϊκή ομογλωσσία ως επαγομένη παράμετρο της Ινδοευρωπαϊκής ομοεθνίας και όσο και εάν βαυκαλίζονται οι απανταχού αυτοχθονίζοντες ...μεγαλοϊδεατιστές αναπαράγοντες προγονοκάπηλη κομπορρημοσύνη, ευτυχώς, ακυρώνεται το "ανάδελφόν" μας το οποίο επιδιώκουν οι αποδομητές του Ελληνισμού! Και όσο διαπλέουμε τρικυμισμένες θάλασσες, διασχίζοντας τη μάνητα των κυμάτων τους, αφαιρούμε ..."παρωπίδες" και βλέπουμε καθαρότερα και ανεπηρέαστα τον κόσμο που δεν μπορούν να δουν με την δική μας αμφιθέαση όσοι προσπαθούν να τον ερμηνεύσουν μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς του νοσηρού αλυτρωτισμού τους. Και τούτη η περιπέτεια δεν θα έχει μόνον Ιππογνωσία αλλά και εθνογνωσία των βορείων λαών προς γόνιμη εξαγωγή επαγόμενων συμπερασμάτων.

     Δεν αρκεί η εφαρμογή σωστής στρατηγικής ούτε, απλώς, καλής τακτικής με κυρίαρχο το στοιχείο του αιφνιδιασμού που ενώ σε περιμένουν έφιππο εσύ φανερώνεσαι μέσα απ΄ το νερό. Αν όλα τούτα δεν έχουν ως κοινό παρονομαστή τους την ευσταθή ισορροπία την ώρα που ανοίγεις τη χορδή ανεξαρτήτως προνεύσεων και διατειχισμών τότε η ευστοχία παραμένει αμφίβολη... Και αυτή ακριβώς η ευσταθής ισορροπία του μαχητή διδάσκεται επί 20 χρόνια στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων". Και ο Σουν Τζου, αν πράγματι είναι αυθεντικός και ακόλουθος του έργου του, μπορεί να έρχεται και με ...Ντρακάρ από κάποιο φιόρδ του Βορρά.

     Ωστόσο, δεν είμαστε διόλου ρομαντικοί και ζούμε στην εποχή μας πατώντας στερεά στη γη μας, κρατώντας στην ακοή μας τους Βγκνερικούς ήχους του Götterdämmerung, ενός λυκόφωτος Θεών που προαναγγέλθηκε από την αρχαιότατη Σκανδιναυική Μυθολογία ως Ragnarök, όπου οι Θεοί του Πολέμου Æsir νικούν τους Θεούς της Γονιμότητος Vanir κι ενώ ο κυρίαρχος, πλέον, Θεός του Πολέμου Odin αναμένεται να λυτρώσει την πλάση με την δυναμική σοφία του, τελικώς, ο αδυσώπητος λύκος Fenrir αντρειεύει μέσα στον ατέλειωτο χειμώνα της παρακμής και καταπίνει τον Ήλιο και την Σελήνη οδηγώντας τον κόσμο σε επανεκκίνηση. Και μη γελιέστε μιλώντας για δήθεν "κλιματική αλλαγή" φορώντας κοντομάνικα... Χειμώνα βαρύ κι ατέλειωτο βιώνει η Ανθρωπότητα κι ο Fenrir θα είναι ο μόνος χορτάτος τούτο τον καιρό της πείνας...

     Mπορεί γύρω μας, εκεί στις βόρειες θάλασσες, να πλέουν μεγάλα καράβια υπερσύγχρονα δυνατά και με προηγμένα συστήματα ναυσιπλοίας, όμως, τα δικά μας μικρά κι εξοπλισμένα μόνο μ΄ ένα απλό ιστίο, αυτά που μεταφέρουν εμάς και το βιός μας, εξακολουθούν να συντρίβουν ό,τι στέκεται στη πλώρη τους όπως και τότε που ως Γερμανοί-Νορμανδοί κατακτούσαν τη Γαλλία, την Αγγλία, την Γροιλανδία, την Ιρλανδία, την Ισλανδία, την Λιβονία, τα νησιά Φερόες, τα νησιά Σέτλαντ, την Σικελία, την Βίνλαντ, ως Γερμανοί-Βάραγγοι (Væringjar = ορκισμένοι άντρες) σάρωναν την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ως Γερμανοί-Ρως ίδρυαν την Ρωσία (Ρως του Κιέβου) κι έφταναν ως τις υπερατλαντικές ακτές και ως Γερμανοί-πΡΩΣοι έκαναν την Γερμανία (κι όχι την σημερινή ψευτο-"Γερμανία" που νομίζει κανείς...) υπερδύναμη.

     Έχοντας στη παλάμη μας τις σοφές παρακαταθήκες των Δασκάλων μας, ξέρουμε "πού" και "προς τα πού" πατάμε και βαδίζουμε ακόμη και σε καιρούς σαν αυτούς όπου το γλιστερό ρυάκι της παρακμής μπορεί να μην μας απειλεί να μας πνίξει αλλά σίγουρα διακυβεύει την ισορροπία μας έναντι της οποίας θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Πολλαπλώς προσεκτικοί διότι οι "στιγμές" είναι κρίσιμες... 

     Πάνε χρόνια από τότε που ο συντοπίτης μας Γρηγόριος Ξενόπουλος μας; Είχε αποκαλύψει το φριχτό μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας που δεν θεράπευε παθήσεις των ματιών αλλά τα ίδια τα γηρατειά και τη φθορά της ηλικίας κι αυτό όχι με αλχημικά ματζούνια αλλά με την αποφυγή του μίσους και της δυστοπικότητος. Ναι, η κοντέσσα Βαλέραινα ήξερε να διώχνει το χρόνο και τη φθορά που προκαλεί κρατώντας τον Άνθρωπο ατοξίνωτο κι ανέγγιχτο από τις ταπεινές εμπάθειες κι όλα ετούτα μας τα είχε ξεδιαλύνει ο αείμνηστος Ζακύνθιος λογοτέχνης κι εμείς από παιδιά, ευτυχώς, τα είχαμε ενστερνιστεί ως το καλύτερο παραμύθι ζωής. Κι ως σήμερα, ατοξίνωτοι, διασχίζοντας τις θάλασσες του βορρά με το μικρό σκαρί μας, όχι μόνο δεν επιχαίρουμε για τα ναυάγια των μεγαλοσχημόνων που μέχρι πριν μας λοιδορούσαν πάνω απ΄ τα πολυτελή κρουαζιερόπλοιά τους που βυθίζονται το ένα μετά το άλλο, αλλά σφίγγεται η καρδιά μας βλέποντας τους, μέχρι τώρα, σαρκαστές μας να πνίγονται στα ταραγμένα νερά ολόγυρά μας ικετεύοντας για μια θέση στη γάστρα του ντρακάρ μας. Δυστυχώς όμως, έμψυχα είναι και τα πλάσματα που κουβαλάμε κι άσχετα αν αυτά έχουν τέσσερα πόδια δεν θεωρούμε πρέπον να τα αφήσουμε να πνιγούν αυτά για να μη πνιγούν τα δίποδα. Τι να κάνουμε, για μας οι ψυχές δεν έχουν χρώμα και διαβάθμιση γιατί όλες μα όλες έχουν δικαίωμα στη ζωή! 

     Aμέτρητες κι ατέλειωτες οι συγκρούσεις, συγκρούσεις σε στεριά και σε θάλασσα με ξένους αλλά και με "δικούς", όμως, η πολυτέλεια της ήττας δεν συγχωρείται για το ντρακάρ μας κι οι επιβάτες του, δίποδοι και τετράποδοι, όλοι ισότιμα και χωρίς ψευτοδιλήμματα, θα πρέπει να φτάσουν στον προορισμό τους με ακέραιο και περήφανο ιστίο ως λάβαρο απαραίτητο για την επιτυχή ολοκλήρωση του ταξιδιού. Κι απ΄ τη δική μας τη "χωσιά", είναι καταδικασμένος όποιος τολμήσει να μας βιζιτάρει αφού η τόξευση είναι γρηγορότερη από κάθε σπαθισμό.

    Νομοτελειακή η έκβαση και τα χρώματά μας δεν είναι δυνατόν παρά να είναι οι νικητές μέσα στον χρόνο που είναι ο καλύτερός μας σύμμαχος. Κι αυτά τα χρώματά μας, το κόκκινο, το μαύρο, το λευκό δεν μπορούν παρά να σαρώνουν κάθε άλλο που βρίσκετραι στο δρόμο τους. Αργά, σταθερά και σίγουρα, αυτή η πορεία των 20 χρόνων επιδραστικού έργου αυτό απέδειξε κι όποιος πρόσεξε την τελευταία στροφή του Ύμνου μας θα κατάλαβε για ποια εποχή μιλάμε και ποιες συνθήκες, έτσι όπως ζεσταινόμαστε από τις φλόγες του ναυαγισμένου εχθρού στο απυρόβλητο μιας στεριανής σιγουριάς!

Οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ» φτάσαν

εν μέσω πολέμου κλαγγής,

φωτιές ένα γύρω ανάψαν

ζεσταίνουν το κέντρο της γης! 

     Eκείνο, όμως, που κυριαρχεί σ΄ ετούτα τα εγχειρήματα δεν είναι άλλο απ΄ το ...απρόοπτο, το αστάθμητο, εκείνο για το οποίο ο πολεμιστής θα πρέπει να έχει πάντα τη λύση που θα τον οδηγήσει στη νίκη! Κι αυτή η λύση θα κάνει ακόμη και τα πλοία να κινηθούν στη στεριά προκειμένου ο μαχητής να ζυγώσει τον αντικειμενικό σκοπό του, να βάλει το βέλος του στο στόχο και να δει τον εχθρό νικημένο!

     Mέσα από το παράθυρο της δικής μας ζωής, ευδαίμονες παρατηρούμε μια saga ποιότητος κι αναπολούμε την υπέροχη Zarah Leander στο "Fenster meines Lebens" να μας θυμίζει όλες εκείνες τις ώρες και τα δευτερόλεπτα που χαράχθηκαν στη μνήμη μας ως μικρές, διαδοχικές, προσεγγίσεις στο αραξοβόλι της αυτοβελτιώσεως.

     Κι αυτό θα συνεχίσει για πάντα, γιατί έτσι είναι η φύση κι η ζωή! Διότι στο τέλος οι "ΓΕΡΜΑΝΟΙ" νικάνε κι όχι οι "αντι-γερμανοί", είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν οι εχθροί μας! Έτσι κι ο Ήλιος θα συνεχίσει να λάμπει πάνω απ΄ τα φιορδ, το Εκατόμπεδο, τους σιντοϊστικούς Ναούς της Ogasawara  και τις στέπες της Μογγολίας!

     Στο τέλος της "Kali Yuga", μεσ'  απ΄ αυτά τα κρυστάλλινα νερά του σκανδιναυικού βορρά, θα αναδυθεί για να κυριαρχήσει εκείνο το επίκεντρο της νορδικής πνευματικότητος όπως το οραματίσθηκε ο μέγας αναμορφωτής του Πολιτισμού ο οποίος ουδέποτε παρήλθε, όπως δεν παρήλθαν και οι Αξίες που άφησε ως παρακαταθήκη και τις οποίες τιμά με τα είκοσι χρόνια της λειτουργίας της η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων".  

     Πληροφορίες: hellenichorsebackarchery@gmail.com 

YΓ:

Ο καλός μας φίλος το κρίνει ως "Τέλειο" κι εμείς απαντάμε.

Και, πράγματι, σε ελάχιστες μόλις ώρες ο μετρητής της Google καταμετρά με πενταψήφιο αριθμό το ενδιαφέρον των αναγνωστών μας. Ταυτοχρόνως, πολλά μα πολλά και τα μηνύματα. Ευχαριστούμε!

Τούτη η Saga θα μας δωρίσει ανεκτίμητη γνώση!

"ΕΛ" ΘΕΟΥΡΓΟΙ ...ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ

 "ΕΛ" ΘΕΟΥΡΓΟΙ ...ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ

     Μοιραία η Ελλάδα από καταβολής της, με κατοίκους (κι όχι "λαό" ή "έθνος") ηλιθίους, "τσιπαρισμένους" με τη λαμογιά και τη διαίρεση, με έναν όχλο αυτοκαταστροφικό εν μέσω του οποίου ελαχιστότατοι νοήμονες προσπαθούν από αρχαιοτάτων χρόνων να την πιστώσουν με το κλέος που θα μπορούσε να της ανήκει δυστυχώς, όμως, ανέκαθεν ίσχυε το τραγικό πλεονέκτημα της "πλειονότητος" κι απόμεινε ένας Πλάτων κι ένας Αριστοτέλης να αντισταθμίζουν τα δεινά μιας ανόητης μάζας γραικύλων ουδεμία σχέση εχόντων με Έλληνες! Και, επί αιώνες, η ίδια η ανόητη μάζα, υποδυόμενη τους "Έλληνες" και μη ούσα τίποτε παραπάνω από σπέρματα βαρβάρων κατακτητών, χλαμυδοφέρουσα ..."θεουργεί", "τελετουργεί" και "θύει" στο όνομα θεών Ολυμπίων τους οποίους, εν τέλει, αγνοεί και καθυβρίζει, απλώς και μόνον, με την μετ΄ αυτών ...συνάφεια!

     Και σήμερα, 29η Μαίου, η ανελλήνιστη μάζα ...θρηνεί την πτώση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας την οποία ψευδώς ονοματίζει "Βυζάντιον"(!) παραβλέποντας ότι αυτή η Αυτοκρατορία υπήρξε ο κατακτητής και γκρεμιστής της Ελλάδος! Και είναι αυτή η μάζα των γραικύλων που είτε ως εβραιοχριστιανοί, είτε ως "αρχαιόθρησκοι" παρονομάζονται με μια ακριβολόγο λέξη: Α Π Α Τ Ε Ω Ν Ε Σ! Kι αυτό δεν χρειάστηκε να το πει κάποιος "εκτός των τειχών" αυτής της μάζας αλλά κάποιος λίαν "εντός των τειχών της", ο μακαρίτης Γιάννης Φουράκης ο οποίος αφού παρέσυρε επί δεκαετίες σε γραικυλο-παραμυθολογίες τους ηλιθίους ομαίμους του γραικύλους, τελικώς παρεδέχθη "on camera" ότι όλοι αυτοί οι στεγαζόμενοι σε αυθαίρετα με την επιγραφή "ΕΛ" και συγκροτούν το δήθεν αρχαιόθρησκο "αντίβαρο" του εβραιοχριστιανισμού, δεν είναι παρά απατεώνες!  

     Υ Π Α Τ Ο Ι,  Α Λ Α Σ Τ Ο Ρ Ε Σ,  Μ Α Ν Δ Ρ Ι Τ Ε Σ  και λοιποί απατεώνες, κουρτινο-κουκουλωμένοι (για να ψιλοκρύβονται) κυνηγάνε το παραδάκι του βιοπορισμού εις βάρος μωροπίστων πανυβλάκων που ανακυκλώνονται στα "αρχαιόθρησκα" γκροπούσκολα, αναπτύσσοντας εστίες μολύνσεως του Ελληνισμού τον οποίον, εν γνώσει τους αποδομούν υπέρ ιδίου οφέλους. Και για τον Ελληνισμό δεν υπάρχει χειρότερος εχθρός από αυτόν τον "εσωτερικό" ο οποίος είναι τόσο "εσωτερικός" όσο και κάθε αυτοάνοσο για τον φέροντα οργανισμό! Κι όλοι αυτοί οι "αυτοάνοσοι ΕΛ", πίσω από δήθεν "ναούς", "τελετές" και αρχαιοπρεπή σκετσάκια παραστάσεων δημοτικού σχολείου, πουλώντας ...βιβλία, ιδέες και εκδρομές, συνεχίζουν το αποτρόπαιο έργο της πάλαι Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας χωρίς, μάλιστα, να της επιπροσθέτουν κι ενοχές!

     Κι αυτός ο καρκινικός αυτοάνοσος "όγκος" των "ΕΛ"  αλληλοσπαρασσόμενος και ανακυκλούμενος, σήμερα ...θρηνεί καπηλευόμενος ακόμη και την Ακαδήμεια προκειμένου να αποκτήσει λόγον υπάρξεως ώστε να αποσπάσει τον οβολό ηλιθίων ακολούθων, όπως προσφάτως παρατηρήσαμε στον ιερό χώρο της, με  α π α τ ε ώ ν ε ς  παραχαράκτες δήθεν ..."πλατωνικών διδασκαλιών" πίσω από τις οποίες κρύβονταν κυράτσες και μπαρμπάδια, εκδιωχθέντες ως ...αγράμματοι από μασονικές στοές αμφιβόλου -και αυτές!- γνησιότητος!

     Αξιομακάριστε Γιάννη Φουράκη, είσαι ο μόνος από τούτο το σκωληκόβρωτο αποχωρητήριο που είπες μιαν αλήθεια: Α Π Α Τ Ε Ω Ν Ε Σ!       

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ"

     Πάντοτε ο άνεμος εμπνέει και τα παιγνίδια μαζύ του καταλήγουν, κατά κανόνα, σε συναρπαστικές εμπειρίες! Και, βεβαίως, αυτό το έχουν υπ΄ όψη τους οι ευρηματικότατοι "Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας" οι οποίοι επιμένουν να αναζητούν γόνιμα "μονοπάτια" που οδηγούν στη τοξευτική πρόοδο.

     Με το νησί των Φαιάκων, λοιπόν, να αναδεικνύεται ευφυέστερον από το νησί της Ιθάκης που ανέδειξε έναν εφευρετικόν Οδυσσέα, η Κέρκυρα αναδεικνύει ως εφευρετικότερο τον επικεφαλής των "Ελλήνων Κενταύρων" της, Χριστόφορο Κασφίκη ο οποίος ανέθεσε στον ...άνεμο τον ρόλο του μετακινητή των στόχων των οποίων η διαρκής κίνηση απετέλεσε παράμετρο του εκπαιδευτικού σεναρίου της ημερίδος.

     Και σαν να μην έφτανε η διαρκής αλλαγή στάσεως των στόχων, το πρόγραμμα της ημερίδος περιελάμβανε και συνεχή μετακίνηση των Τοξοτών, μια διαρκώς μεταβαλλόμενη "Γραμμή Βολής" με αυξημένες απαιτήσεις ασφαλείας βολών αλλά και στοχαστικής δυσκολίας.

     Τελικώς, από μόνοι τους οι "Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας" αποτελούν επιτομή διδασκαλίας της Ενστικτώδους Τοξοβολίας και θα ήταν ανεκτίμητη προσφορά προς την παγκόσμια Τοξοβολία η σύναψη των μεθόδων τους και η έκδοσή της υπό μορφήν εκπαιδευτικού εγχειριδίου. 

ΣΚΗΝΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

 ΣΚΗΝΙΚΗ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

     Αγαπητός Συνέλληνας, ειδικευμένος στην ανακατασκευή πανοπλιών, θεώρησε σκόπιμο να αναρτήσει σε μέσον κοινωνικής δικτυώσεως την παραπάνω φωτογραφία προερχόμενη από γύρισμα τουρκικής ταινίας ιστορικού περιεχομένου, συνοδεύοντάς την και πολύ σωστά, με ευμενή σχόλια για το ιστορικό και αισθητικό αποτέλεσμα. Και, εν συνεχεία, οι γνωστοί δυσφορικοί των "media", oι μονίμως "μισούντες" ("haters") όπως αποκαλούνται, έσπευσαν να διατυπώσουν ανυπόστατες επικρίσεις επί επικρίσεων εντοπίζοντες "ιστορικές ανακρίβειες" κλπ κλπ που δεν προσδιορίζουν και δεν τεκμηριώνουν αν και είναι γνωστόν ότι:

     1. Kάθε εποχή χαρακτηρίζεται από ένα γενικό ενδυματολογικό  ύ φ ο ς  το οποίο, ωστόσο, συντίθεται από αμέτρητες ενδυματολογικές παραλλαγές και διαφοροποιήσεις οι οποίες δεν αναιρούν την ιστορικήν ακρίβεια. Επί παραδείγματι, το πώς, κατά μέσο όρο, όλοι ντυνόμαστε σήμερα είναι γνωστό και αυτό συνιστά το ενδυματολογικό "ύφος" της εποχής μας, όμως, δεν θα είναι λάθος σε μια μελλοντική ταινία για την εποχή μας εάν ο, τότε, ενδυματολόγος - σκηνογράφος επιλέξει μια γυναικεία ενδυματολογική επιλογή τουαλέτας δεκαετίας '30 που είναι τόσο συνηθισμένη για τις κυρίες οι οποίες σήμερα εμφανίζονται, π.χ., σε επίσημες εκδηλώσεις, ανεξαρτήτως εάν δεν τις επιλέγει η μέση σημερινή νοικοκυρά που επισκέπτεται ένα σούπερ-μάρκετ για τα καθημερινά ψώνια της.  

     2. Η σκηνική ενδυματολογία δεν θα πρέπει, απλώς, να σέβεται το ενδυματολογικό ύφος της εποχής αλλά θα πρέπει να εμπεριέχει και το στοιχείο του εικαστικού εντυπωσιασμού του θεατή με όσες επιτρεπτές υπερβολές και εάν, αυτό, συνεπάγεται. Πλην της περιπτώσεως του ιστοριογραφήματος (ντοκιμαντέρ), μια ταινία εποχής συγχωρείται να προκαλεί το βλέμμα του θεατή της με στοιχεία (και ενδυματολογικά) τα οποία, χωρίς να δικαιολογούν επικρίσεις αναχρονιστικότητος.

     Στην δική μας περίπτωση, συνεργαζόμενοι κατά το παρελθόν με διάφορες παραγωγές παραστατικών εγχειρημάτων, φροντίζαμε πάντοτε, μεταξύ άλλων, να συγγράφουμε και να παρουσιάζουμε τεκμηριωμένη ενδυματολογική πρόταση προς επικύρωση των επιλογών μας, αποκλείοντας ανυπόστατες επικρίσεις. Αυτός είναι ο τρόπος της δικής μας προσεγγίσεως και θεωρούμε επιβεβλημένη την τήρηση αυτού του κανόνος σε όλες τις σοβαρές παραγωγές, ώστε οι "επαγγελματικώς" ...δυσφορούντες.

     Με τον εξαιρετικό ανακατασκευαστή και τα ευστοχότατα απαντητικά σχόλιά του θα συμφωνήσουμε πλην ενός σημείου των διαλόγων της αναρτήσεώς του:

      Π ο τ έ  μην λες "ποτέ" αφού ...ποτέ δεν ξέρεις τι τέξεται η επιούσα... με τον "Μιχαήλ Μάρουλο Ταρχανιώτη" επί θύραις!

"ΚΛΑΔΟΣ ΕΛΑΙΑΣ" Η ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΣΗ

 "ΚΛΑΔΟΣ ΕΛΑΙΑΣ" Η ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΣΗ

     Στη σύγχρονη ελλαδική βιοποριστική "πιάτσα" της "Σπαθασκίας", γνωστότατος "προπονητής" (αναγνωρισμένος, μάλιστα, από την Ελληνική Ομοσπονδία Ξιφασκίας) κάποτε, πλησίασε έναν καταξιωμένο Έλληνα Δάσκαλο αυτής της σπουδαίας τέχνης και, χωρίς καμία προηγούμενη εμπειρία τον ρώτησε πόσα χρήματα ήθελε και πόσο χρόνο για να τον κάνει κι αυτόν ...Δάσκαλο! Η ανάγκη του για το μεροφάι ήταν εμφανής και ο Δάσκαλος τον απέπεμψε "επί τη εμφανίσει" και μόνον! Δυστυχώς, το "πνεύμα" αυτό κυριαρχεί και στον παγκόσμιο χώρο των πολεμικών τεχνών με την Ελλάδα, δυστυχέστατα, να μην αποτελεί εξαίρεση, κάνοντάς μας κουραστική την εικόνα αμέτρητων μαθητών να ποζάρουν με "διπλώματα" στα χέρια και "μετάλλια" κρεμασμένα στο λαιμό, προς διαφήμιση της, δήθεν, αποτελεσματικότητος των "Σχολών" τους προς εμπορικό "προμοτάρισμα".

     Αντιθέτως, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" με σεβασμό στην δεοντολογία των πολεμικών τεχνών και με αίσθημα αυτοσεβασμού, ούτε μοιράζουμε "διπλώματα", ούτε δωρίζουμε "μετάλλια", αλλά, πολύ φειδωλά, αναγνωρίζουμε και πιστοποιούμε μετά από αυστηρότατες και δημόσιες εξετάσεις τους μαθητές μας οι οποίοι πληρούν στο ακέραιο τις απαιτητικότατες πρακτικές και θεωρητικές δοκιμασίες που προβλέπονται, ίδιες για όλους. Και οι εξετάσεις των μαθητών μας καταγράφονται με αποδεικτικό οπτικοακουαστικό υλικό το οποίο αρχειοθετείται στους αρχειακούς "σκληρούς  δίσκους" που διατηρούμε επ΄ άπειρον! 

     Έτσι, στα 20 χρόνια της συνεχούς λειτουργίας της Σχολής μας έχουμε χορηγήσει την απέριττη περγαμηνή της Διαπιστεύσεως Εφιπποτοξότη ή Εφιπποτοξότριας, συνολικώς, σε αριθμό μικρότερο του ...6% των μαθητών μας! Επιμένουμε ώστε, η λιτή μας "Διαπίστευση" να συνεχίζει την παράδοση του αρχαίου "κλάδου ελαίας", ως ένας κότινος του αγώνος που ορίζει, όχι το πέρας αλλά της ενάρξεως μιας "εσωτερικής προσπαθείας" προς κατανίκηση του ατελούς "εγώ" ώστε να αναδειχθεί το τέλειον "εμείς"! Και τούτο απαιτεί, πρωτίστως, αλήθεια και σεμνότητα!