ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΣΚΗΝΙΚΩΝ ΟΠΛΩΝ, Ο ΛΟΓΟΣ
Oι υποχρεώσεις μας για τον διαρκή εμπλουτισμό της Βιβλιοθήκης της Σχολής μας δεν θα ήταν δυνατόν να μη μας βρουν στην αίθουσα του παλαιού Χρηματιστηρίου Αθηνών όπου, λίγες ημέρες πριν το "Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης" εξέθεσε εκδόσεις του προς πώληση. Εκεί, λοιπόν, συναντώντας αγαπητούς βιβλιοφίλους και έγκριτους συμπολίτες μας "ανασύραμε" κάποιες εξαντλημένες εκδόσεις του "Μ.Ι.Ε.Τ.", μεταξύ αυτών και την "ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ" την οποία συνέγραψαν (2011) οι κυρίες Λυδία Σαπουνάκη-Δρακάκη και Μαρία Λουίζα Τζόγια Μοάτσου, ένα σύγγραμμα πολύ εξειδικευμένο και λεπτομερειακό για τα θεατρικά "πράγματα" της χώρας μας του οποίου η πληροφόρηση επί του αντικειμένου προκαλεί όχι απλώς θαυμασμό αλλά ...έκσταση, με τα πρέποντα εύσημα στις συγγραφείς του!
Κι όμως, μέσα στις σελίδες αυτού του εμπεριστατωμένου βιβλίου εντοπίζουμε την σύγχυση ορολογίας επί του ζητήματος της σκηνικής ξιφομαχίας που μας έκανε εντύπωση η, παλαιόθεν, επιμονή στον όρο "Ξιφασκία" αντί του ορθού "Σκηνική Ξιφομαχία" όπως πρέπει να αποκαλείται.
Είναι φυσικό οι "εκτός όπλων" να διατηρούν μια συγκεχυμένη "εικόνα" ορολογίας περί αυτών κάτι το οποίο, δυστυχέστατα, ισχύει και για μερικούς εκ των "εντός όπλων". Όμως, θα πρέπει να υποβοηθήσουμε την γνώση των εμπλεκομένων και να αποσαφηνίσουμε τα ακόλουθα: Στον συγκεκριμένο τομέα συναντούμε του όρους "Οπλομαχία", "Οπλασκία", "Ξιφασκία", "Σπαθασκία", "Ξιφομαχία" και "Μονομαχία". Παρατηρώντας τα συνθέτοντα μέρη αυτών των όρων δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε και τις ακριβείς σημασίες τους ώστε να κάνουμε και σωστή χρήση τους ως εξής:
Οπλομαχία. Η πραγματική μάχη δια των όπλων είτε αυτά είναι εκηβόλα (τόξα, πυροβόλα) είτε αγχέμαχα (σπάθη, ξίφος, μάχαιρα κλπ). Εδώ, ως μάχη νοείται η πραγματική αντιπαράθεση προς επίτευξη της τελικής εξουδετερώσεως του αντιπάλου.
Οπλασκία. Η άσκηση στην χρήση των όπλων (εκηβόλων/αγχεμάχων) ως εκπαιδευτική διαδικασία, προκειμένου να προετοιμασθεί ο ασκούμενος για την, μετέπειτα, πραγματική μάχη δια των όπλων.
Ξιφασκία. Η άσκηση στο επί μέρους αγχέμαχο όπλο του ξίφους, ως εκπαιδευτική διαδικασία, προκειμένου να προετοιμασθεί ο ασκούμενος για την, μετέπειτα, πραγματική μάχη δια του ξίφους (ξιφομαχία).
Σπαθασκία. Η άσκηση στο επί μέρους αγχέμαχο όπλο της σπάθης ως εκπαιδευτική διαδικασία, προκειμένου να προετοιμασθεί ο ασκούμενος για την, μετέπειτα, πραγματική μάχη δια της σπάθης. Εν προκειμένω θα ανέμενε κανείς και την μάχη δια της σπάθης να την ορίζουμε ως "σπαθομαχία" όμως, ο όρος αν και δόκιμος, δεν είναι καθιερωμένος διότι το ξίφος επεσκίασε την σπάθη πλην βεβαίως της έφιππης χρήσεώς της.
Ξιφομαχία. Η πραγματική μάχη δια του ξίφους η οποία συνιστά αληθινή αντιπαράθεση προς επίτευξη της τελικής εξουδετερώσεως του αντιπάλου δια του ξίφους. Τέλος δε,
Μονομαχία. Η διαπροσωπική αντιπαράθεση (μάχη) είτε με εκηβόλο όπλο (πιστόλι) είτε με αγχέμαχο (ξίφος, σπάθη, εγχειρίδιο) προς επίτευξη της τελικής εξουδετερώσεως του αντιπάλου επί του "πεδίου της Τιμής".
Οι παραπάνω όροι, με περιεχόμενο διδασκόμενο από Οπλοδιδάσκαλο, έχουν, βεβαίως και την σκηνικήν αντιστοιχία τους όταν μεταφέρονται επί σκηνής.
Και ίσως αναρωτηθεί ο αναγνώστης, τι σημασία έχουν όλα τούτα όταν σήμερα ευφάνταστος και κατά δήλωσή του "δάσκαλος"(;) και, μάλιστα αδειοδοτημένος από την "Ομοσπονδία Ξιφασκίας" διδάσκει ..."βυζαντινή οπλομαχία" με ...φωτόσπαθα(sic), ε, τι να πούμε... Για την Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" έχει σημασία η σοβαρότητα έργου και, στην παρούσα περίπτωση, η οφειλόμενη απότιση Τιμής στον τομέα που λάμπρυνε ο πρωταθλητής Νικόλαος Πύργος ως Δάσκαλος Οπλομαχητικής της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών (1891-1892). Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν ξεχνάμε ότι ζούμε εν μέσω ηλιθίων κι αφού μνημονεύσαμε το Ωδείο Αθηνών, ας θυμηθούμε αυτούς που απορρίπτουν την υπέροχη πρόταση (1931) ανεγέρσεως του κτηρίου αυτού του Ωδείου του Max Littmann, αρχιτέκτονος των Hofbräuhaus, Kurhaus, Prinzregententheater, Kurtheater, Schillertheater, Deutsches Nationaltheater, Münchner Künstler-Theater, Königlich Württembergisches Hoftheater, Regentenbau, Wandelhalle, Kurhausbad κλπ, επιλέγοντας τελικώς το σημερινό έκτρωμα της οδού Ρηγίλλης ιδανικό για τις εκδηλώσεις των μητραλοιών της Νέας Δημοκρατίας και των παραληρηματικών βυζαντινοπλήκτων με τα ...φωτόσπαθα...!
