ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ»

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

«ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ»

     Πάνε χρόνια από τότε που ο Ιδρυτής των «Ελλήνων Κενταύρων», κηδόμενος της ευημερίας του Ίππου, παρακολουθεί στενά, ως άλλος …Ιαβέρης, τον Αρχηγό των «Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας» Εκπαιδευτή Αθανάσιο Ψωρομύτη για να εντοπίσει λάθη του και ο ευτυχής Ιδρυτής ανακαλύπτει ολοένα και περισσότερο ότι ο Αθανάσιος ανελίσσεται διαρκώς σε πολύ καλύτερό του! Και τούτο επιβεβαιώνεται κι αυτή τη φορά με την εισαγωγή και του δεύτερου σχολικού Ίππου στην Έφιππη Τοξοβολία, που επιχειρήθηκε κατά την τελευταία ημερίδα της τοπικής Σχολής όπου ο Αρχηγός της Σχολής με βοηθούς του τους μαθητές του Χρύσανθο και Μελέτη έκαναν το καλύτερο δυνατόν ώστε να μυήσουν τον Ίππο στην πολεμική μας τέχνη, σεβόμενοι την προσωπικότητά του κατά τρόπον υποδειγματικό!

     O καλός Ιππαγωγός δεν βιάζεται και δεν βιάζει τον Ίππο του, σεβόμενος τους χρόνους που χρειάζεται το ζώο για να σκεφθεί, να αντιληφθεί και να ενεργήσει σε ρυθμούς πολύ βραδύτερους από εκείνους που χρειάζεται ο ίδιος. Κι αυτό τον βασικό κανόνα του οποίου κάθε παραβίαση οδηγεί σε εκνευρισμό και αστοχία, τον γνωρίζει πάρα πολύ καλώς ο Αθανάσιος και τον τηρεί με ευλάβεια, όπως και στην παρούσα εισαγωγικήν ημερίδα.

 

     Καμία βιασύνη από πλευράς του Εκπαιδευτή Αθανασίου και στην περίπτωση της νέας μυήσεως στην Έφιππη Τοξοβολία, με το σχετικό οπτικοακουστικό υλικό να δείχνει σταθερώς μια διαρκή πρόοδο κατανοήσεως του Ίππου αναφορικώς με την εφιπποτοξοτικήν αποστολή που του επιφυλάσσεται.

     Ο Αθανάσιος ούτε έχει λόγους, ούτε και την επιθυμία να ...επιδειχθεί ώστε να ...αυτοεπιβεβαιωθεί, όντας βέβαιος για τον εαυτό του. Έτσι, λειτουργεί αργά και μεθοδικότατα, πάντοτε με γνώμονα το συμφέρον του Ίππου και γι' αυτό, πάντοτε, τα καταφέρνει. Και σήμερα, με μιαν υποδειγματική διαδικασία έδειξε ότι όσο βρίσκεται κοντά σε έναν Ίππο θα μοιράζονται κι οι δυο την ίδιαν αρμονία συνυπάρξεως.

     Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" χαρακτηρίζεται από μία επίπονη εργασία η οποία παραμένει αφανής, όμως, αυτή η αθέατη κοπιαστική εργασία είναι και αυτή που καθορίζει το αποτέλεσμα. Κι αυτό το γνωρίζει πολύ καλώς ο Αθανάσιος ο οποίος επιλέγει με γνώση και τους συνεργάτες του. Και αυτή την φορά όλοι μαζύ κατάφεραν το προσδοκώμενο αποτέλεσμα σαν μια καλοσυγχρονισμένη "ορχήστρα".

     Σοφότατα, ο νεόλεκτος Ίππος εισήχθη σε μία διαδικασία ομογενοποιημένης συνεργασίας με τον ήδη προχωρημένο ομόσταυλό του, ώστε να "υποψιασθεί" και να προσλάβει από αυτόν αρχές ηρεμίας και συνεργασίας με τον κοινό Εκπαιδευτή. 

     H ρυταγώγηση caroussel επί του στίβου είναι γνωστό πόσο θετικά και γρήγορα αποτελέσματα φέρνει όταν θέλουμε να φέρουμε τον αρχάριο Ίππο κοντά στο επίπεδο ενός προχωρημένου και αυτό ο Αθανάσιος το γνωρίζει και το εφαρμόζει. Και αυτή η προηγηθείσα ρυταγώγηση επετάχυνε την πρόοδο του νεολέκτου πριν ο Αθανάσιος επιχειρήσει την τεχνικότερη συραγώγηση.

     "Βήματα" απαραίτητα για την "ευθυγράμμιση" του Ίππου πριν ή αυτός εισαχθεί στο κυρίως εκπαιδευτικό πρόγραμμά του και ο Αθανάσιος τήρησε και πάλι αυτά τα προκαταρκτικά "βήματα" ξέροντας ότι επενδύοντας σε υπομονή και χρόνο κερδίζεις τον Ίππο!

     Βεβαίως, χωρίς και την κατά μόνας ρυταγώγηση του νεολέκτου Ίππου, ο προνοητικός Ιππαγωγός ποτέ δεν επιχειρεί την πρώτην εφίππευση.

     Κατόπιν, τα πάντα είναι ασφαλή και εφικτά με τον Εκπαιδευτή να μπορεί πλέον, έφιππος, να έχει έναν "πρώτο διάλογο" με τον Ίππο! Με τον Ίππο σταθερώς ανενστόμιστο και ανεπίσακτο, με τις ηνίες χαλαρές αλλά και διευθύνουσες, ο άριστος Ιππέας-Εκπαιδευτής μπορεί πλέον, με ευγένεια και πειθώ, να καθοδηγήσει τον Ίππο του όπου θέλει!

     Ευφυέστατες προσεγγίσεις  π ρ ι ν  την, κυρίως, εξοικείωση με το Τόξο το οποίο εμφανίζεται στις αισθήσεις του Ίππου ως μέρος του σώματος του Ιππέως τον οποίο ήδη έχει αποδεχθεί, χαρακτηρίζουν τον Αθανάσιο ο οποίος, ως πολυμήχανος, εφευρίσκει πάντοτε μεθόδους ώστε να προπορεύεται των περιστάσεων...

     Διεξοδικός, ο Αθανάσιος, έφερε σε πλήρη και πολύ ...στενή επαφή τον Ίππο με το Τόξο "εγκλωβίζοντάς" τον στην καθησυχαστική παρουσία την δική του και του βοηθού του Χρύσανθου. "Σάντουιτς" ο Ίππος, δεν του αφέθηκε κανένα περιθώριο ανησυχίας εν μέσω δύο φίλων με τους οποίους  ήδη συνεργάσθηκε.

     Και ο Αθανάσιος συνέχισε με την πλήρη αποδοχή του Τόξου από τον Ίππο, ακουμπώμντας το με κυκλική κίνηση σε όλα τα σημεία του σώματος του ζώου.

     Και όταν λέμε σε "όλα" εννοούμε σε όλα, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων στα οποία κάθε επαφή ξένου σώματος προκαλεί έντονη ενόχληση.

     Μετά δε το πέρας των "επαφών" του Τόξου στη μία πλευρά του Ίππου, ήρθε η σειρά της επαναλήψεως και στην άλλη πλευρά του, με τον Αθανάσιο να φείδεται χρόνου, κόπου και προσοχής αφού, στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" ουδέποτε τίθεται τέτοιο ζήτημα και τίποτε δεν αφήνεται στην "τύχη", αυτός δε, είναι ο κανόνας αποφυγής ατυχημάτων για τον οποίο πολλοί διερωτώνται πως τα καταφέρνουμε να μην έχουμε ατύχημα στα 17 χρόνια συνεχούς λειτουργίας μας και γιατί δεν ...φοράμε καπέλλο Ιππασίας. 

     Μετά την εξοικείωση με το αντικείμενο έρχεται και η σειρά της εξοικειώσεως του Ίππου με την λειτουργία του αντικειμένου και τους αιφνιδιασμούς που αυτή μπορεί να προκαλέσει, με πρώτο τον ήχο της χορδής του και με τον Αθανάσιο να τον παρουσιάζει προσεκτικά και να τον αποενοχοποιεί στις αισθήσεις του ζώου.

     Έτσι, όταν έρθει η ώρα της πραγματοποιήσεως τοξεύσεων, ο Ίππος θα είναι απολύτως προετοιμασμένος να δεχθεί την νέα κατάσταση με ηρεμία, έχοντας ήδη "εγγράψει" στην συνδυαστική μνήμη του το Τόξο και την λειτουργία του ως κάτι το ακίνδυνο και φυσικό.

     Η εκπαίδευση ενός Ίππου απαιτεί χρόνο και μόχθο μέσα σε ένα πλαίσιο τεράστιας υπομονής και απέραντης αγάπης και σεβασμού του Ανθρώπου προς το ζώο κι αυτά, σε κάθε περίπτωση, αποτελούν εναρκτήριες προϋποθέσεις στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" κάτι που όλοι οι Εκπαιδευτές μας τα γνωρίζουν και τα ασπάζονται, όπως και ο Αθανάσιος ο οποίος κατάφερε και αυτή την φορά να "μυήσει" στην Έφιππη Τοξοβολία την πανέμορφη φορβάδα την οποία μας χορήγησε  στο Ιππικό Κέντρο Πλατέος το οποίο κι αυτό μας διαθέτει ευγενώς, ο Ιππαγωγός κ. Γεώργιος Τζαβάρας προς τον οποίο είμεθα ευγνώμονες!