Πολύ περιεκτική η προηγούμενη ημερίδα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" ως προς την εκπαίδευση αφοβίας του σχολικού Ίππου τους, αλλά αυτό δεν θα ήταν ποτέ αρκετό! έτσι, μερικά εικοσιτετράωρα αργότερα, όχι μόνον επανελήφθη το εκπαιδευτικό περιεχόμενο εκείνης της ημερίδος αλλά και επεξετάθη στην βελτίωση της ποιότητος εργασίας του σχολικού Ίππου σε φυσικό χώρο.
Εν αντιθέσει με τις στρεβλές αντιλήψεις της "δυτικής Ιππικής" η οποία θέλει τον Ίππο να εγκλωβίζεται σε ένα "αποστειρωμένο" Ιππευτήριο με καλοστρωμένη άμμο ποταμού και ελεγχόμενες συνθήκες "θερμοκρασίας και πιέσεως" καταλήγοντας σε φοβικούς και, γενικώς, προβληματικούς Ίππους, η Φυσική Ιππική την οποία εμείς ακολουθούμε θεωρεί ως περιβάλλον εργασίας ενός Ίππου την ελεύθερη κι απεριόριστη Φύση, με ό,τι αυτή εγκολπώνεται!
Το όλο βιολογικό "πλαίσιο" του Ίππου δεν συνάδει με την ενδιαίτηση σε περίκλειστα περιβάλλοντα, σε φυλάκιση εντός χρυσοποίκιλτων σταυλικών εγκατάσεων ακόμη και με ...κλιματιζόμενες ανέσεις, αλλά στην απόλαυση της φυσικής διαβιώσεως και εργασίας, λαμβανομένων φυσικά μέτρων για την ευημερία του έναντι αντιξόων φαινομένων όπως κι η ίδια η Φύση παρέχει με τα δικά της μέσα.
Αυτή την φορά, λοιπόν, οι "Έλληνες Κένταυροι Καλαμάτας" εξοικείωσαν τον σχολικό Ίππο τους με το φυσικό ανάγλυφο και την επ΄ αυτού κίνησή του, βοηθώντας τον να γυμνασθεί κατά τρόπον φυσικό και χαρούμενο.
"Κασσαι"-κή ρυταγώγηση επί ανωμάλου εδάφους, όπως ακριβώς και στην Κοιλάδα του Kaposmérő όπου ο τοπικός Αρχηγός, Εκπαιδευτής Αθανάσιος Ψωρομύτης δεν έχει βρεθεί αλλά το ένστικτό του δείχνει ότι έχει κατανοήσει πλήρως το πνεύμα της διδασκαλίας του λίκνου της Έφιππης Τοξοβολίας!
Ανενστόμιστος και ανεπίσακτος ο συγκεκριμένος σχολικός Ίππος, ακολουθώντας πιστά τους κανόνες της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" ενθαρρύνθηκε να χαρεί την φυσική κίνηση εκτός "Ιππευτηρίου" αλλά και ιππεύθηκε υποβοηθούμενος να εκτελεί καλπαστικές εξόδους από πλήρη στάση, αλλά και πολλά άλλα.
Εντατική εργασία, λοιπόν, για τους "Έλληνες Κενταύρους Καλαμάτας" οι οποίοι, μάλλον, διαισθάνονται ότι τους περιμένουν ωραίες, πολύ ωραίες, ημέρες τούτο το καλοκαίρι και προετοιμάζουν αγογγύστως τον σχολικό Ίππο τους.
Μπορεί μια χώρα να έχει καταρρεύσει αλλά κάποιοι πολίτες της με αυτοσεβασμό επιμένουν να παράγουν Πολιτισμό! Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας...
Πάνε χρόνια από τότε που ο Ιδρυτής των «Ελλήνων
Κενταύρων», κηδόμενος της ευημερίας του Ίππου, παρακολουθεί στενά, ως άλλος …Ιαβέρης,
τον Αρχηγό των «Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας» Εκπαιδευτή Αθανάσιο Ψωρομύτη για
να εντοπίσει λάθη του και ο ευτυχής Ιδρυτής ανακαλύπτει ολοένα και περισσότερο ότι
ο Αθανάσιος ανελίσσεται διαρκώς σε πολύ καλύτερό του! Και τούτο επιβεβαιώνεται
κι αυτή τη φορά με την εισαγωγή και του δεύτερου σχολικού Ίππου στην Έφιππη
Τοξοβολία, που επιχειρήθηκε κατά την τελευταία ημερίδα της τοπικής Σχολής όπου
ο Αρχηγός της Σχολής με βοηθούς του τους μαθητές του Χρύσανθο και Μελέτη έκαναν
το καλύτερο δυνατόν ώστε να μυήσουν τον Ίππο στην πολεμική μας τέχνη, σεβόμενοι
την προσωπικότητά του κατά τρόπον υποδειγματικό!
Oκαλός Ιππαγωγός δεν βιάζεται
και δεν βιάζει τον Ίππο του, σεβόμενος τους χρόνους που χρειάζεται το ζώο για
να σκεφθεί, να αντιληφθεί και να ενεργήσει σε ρυθμούς πολύ βραδύτερους από εκείνους
που χρειάζεται ο ίδιος. Κι αυτό τον βασικό κανόνα του οποίου κάθε παραβίαση
οδηγεί σε εκνευρισμό και αστοχία, τον γνωρίζει πάρα πολύ καλώς ο Αθανάσιος και
τον τηρεί με ευλάβεια, όπως και στην παρούσα εισαγωγικήν ημερίδα.
Καμία βιασύνη από πλευράς του Εκπαιδευτή
Αθανασίου και στην περίπτωση της νέας μυήσεως στην Έφιππη Τοξοβολία, με το
σχετικό οπτικοακουστικό υλικό να δείχνει σταθερώς μια διαρκή πρόοδο κατανοήσεως
του Ίππου αναφορικώς με την εφιπποτοξοτικήν αποστολή που του επιφυλάσσεται.
Ο Αθανάσιος ούτε έχει λόγους, ούτε και την επιθυμία να ...επιδειχθεί ώστε να ...αυτοεπιβεβαιωθεί, όντας βέβαιος για τον εαυτό του. Έτσι, λειτουργεί αργά και μεθοδικότατα, πάντοτε με γνώμονα το συμφέρον του Ίππου και γι' αυτό, πάντοτε, τα καταφέρνει. Και σήμερα, με μιαν υποδειγματική διαδικασία έδειξε ότι όσο βρίσκεται κοντά σε έναν Ίππο θα μοιράζονται κι οι δυο την ίδιαν αρμονία συνυπάρξεως.
Η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" χαρακτηρίζεται από μία επίπονη εργασία η οποία παραμένει αφανής, όμως, αυτή η αθέατη κοπιαστική εργασία είναι και αυτή που καθορίζει το αποτέλεσμα. Κι αυτό το γνωρίζει πολύ καλώς ο Αθανάσιος ο οποίος επιλέγει με γνώση και τους συνεργάτες του. Και αυτή την φορά όλοι μαζύ κατάφεραν το προσδοκώμενο αποτέλεσμα σαν μια καλοσυγχρονισμένη "ορχήστρα".
Σοφότατα, ο νεόλεκτος Ίππος εισήχθη σε μία διαδικασία ομογενοποιημένης συνεργασίας με τον ήδη προχωρημένο ομόσταυλό του, ώστε να "υποψιασθεί" και να προσλάβει από αυτόν αρχές ηρεμίας και συνεργασίας με τον κοινό Εκπαιδευτή.
H ρυταγώγηση caroussel επί του στίβου είναι γνωστό πόσο θετικά και γρήγορα αποτελέσματα φέρνει όταν θέλουμε να φέρουμε τον αρχάριο Ίππο κοντά στο επίπεδο ενός προχωρημένου και αυτό ο Αθανάσιος το γνωρίζει και το εφαρμόζει. Και αυτή η προηγηθείσα ρυταγώγηση επετάχυνε την πρόοδο του νεολέκτου πριν ο Αθανάσιος επιχειρήσει την τεχνικότερη συραγώγηση.
"Βήματα" απαραίτητα για την "ευθυγράμμιση" του Ίππου πριν ή αυτός εισαχθεί στο κυρίως εκπαιδευτικό πρόγραμμά του και ο Αθανάσιος τήρησε και πάλι αυτά τα προκαταρκτικά "βήματα" ξέροντας ότι επενδύοντας σε υπομονή και χρόνο κερδίζεις τον Ίππο!
Βεβαίως, χωρίς και την κατά μόνας ρυταγώγηση του νεολέκτου Ίππου, ο προνοητικός Ιππαγωγός ποτέ δεν επιχειρεί την πρώτην εφίππευση.
Κατόπιν, τα πάντα είναι ασφαλή και εφικτά με τον Εκπαιδευτή να μπορεί πλέον, έφιππος, να έχει έναν "πρώτο διάλογο" με τον Ίππο! Με τον Ίππο σταθερώς ανενστόμιστο και ανεπίσακτο, με τις ηνίες χαλαρές αλλά και διευθύνουσες, ο άριστος Ιππέας-Εκπαιδευτής μπορεί πλέον, με ευγένεια και πειθώ, να καθοδηγήσει τον Ίππο του όπου θέλει!
Ευφυέστατες προσεγγίσεις π ρ ι ν την, κυρίως, εξοικείωση με το Τόξο το οποίο εμφανίζεται στις αισθήσεις του Ίππου ως μέρος του σώματος του Ιππέως τον οποίο ήδη έχει αποδεχθεί, χαρακτηρίζουν τον Αθανάσιο ο οποίος, ως πολυμήχανος, εφευρίσκει πάντοτε μεθόδους ώστε να προπορεύεται των περιστάσεων...
Διεξοδικός, ο Αθανάσιος, έφερε σε πλήρη και πολύ ...στενή επαφή τον Ίππο με το Τόξο "εγκλωβίζοντάς" τον στην καθησυχαστική παρουσία την δική του και του βοηθού του Χρύσανθου. "Σάντουιτς" ο Ίππος, δεν του αφέθηκε κανένα περιθώριο ανησυχίας εν μέσω δύο φίλων με τους οποίους ήδη συνεργάσθηκε.
Και ο Αθανάσιος συνέχισε με την πλήρη αποδοχή του Τόξου από τον Ίππο, ακουμπώμντας το με κυκλική κίνηση σε όλα τα σημεία του σώματος του ζώου.
Και όταν λέμε σε "όλα" εννοούμε σε όλα, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων στα οποία κάθε επαφή ξένου σώματος προκαλεί έντονη ενόχληση.
Μετά δε το πέρας των "επαφών" του Τόξου στη μία πλευρά του Ίππου, ήρθε η σειρά της επαναλήψεως και στην άλλη πλευρά του, με τον Αθανάσιο να φείδεται χρόνου, κόπου και προσοχής αφού, στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" ουδέποτε τίθεται τέτοιο ζήτημα και τίποτε δεν αφήνεται στην "τύχη", αυτός δε, είναι ο κανόνας αποφυγής ατυχημάτων για τον οποίο πολλοί διερωτώνται πως τα καταφέρνουμε να μην έχουμε ατύχημα στα 17 χρόνια συνεχούς λειτουργίας μας και γιατί δεν ...φοράμε καπέλλο Ιππασίας.
Μετά την εξοικείωση με το αντικείμενο έρχεται και η σειρά της εξοικειώσεως του Ίππου με την λειτουργία του αντικειμένου και τους αιφνιδιασμούς που αυτή μπορεί να προκαλέσει, με πρώτο τον ήχο της χορδής του και με τον Αθανάσιο να τον παρουσιάζει προσεκτικά και να τον αποενοχοποιεί στις αισθήσεις του ζώου.
Έτσι, όταν έρθει η ώρα της πραγματοποιήσεως τοξεύσεων, ο Ίππος θα είναι απολύτως προετοιμασμένος να δεχθεί την νέα κατάσταση με ηρεμία, έχοντας ήδη "εγγράψει" στην συνδυαστική μνήμη του το Τόξο και την λειτουργία του ως κάτι το ακίνδυνο και φυσικό.
Η εκπαίδευση ενός Ίππου απαιτεί χρόνο και μόχθο μέσα σε ένα πλαίσιο τεράστιας υπομονής και απέραντης αγάπης και σεβασμού του Ανθρώπου προς το ζώο κι αυτά, σε κάθε περίπτωση, αποτελούν εναρκτήριες προϋποθέσεις στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" κάτι που όλοι οι Εκπαιδευτές μας τα γνωρίζουν και τα ασπάζονται, όπως και ο Αθανάσιος ο οποίος κατάφερε και αυτή την φορά να "μυήσει" στην Έφιππη Τοξοβολία την πανέμορφη φορβάδα την οποία μας χορήγησε στο Ιππικό Κέντρο Πλατέος το οποίο κι αυτό μας διαθέτει ευγενώς, ο Ιππαγωγός κ. Γεώργιος Τζαβάρας προς τον οποίο είμεθα ευγνώμονες!
Πόσο λίγα γνωρίζουμε
για τον Ίππο και πόσα λιγότερα φανταζόμαστε για την μοναδική σχέση που έχει με
τη φύση… Κυρίως, πόσο λίγα γνωρίζουμε για την ίδια την φύση, πειθόμενοι για τον αυτοαφανισμό μας στον οποίο μας κατευθύνουν εκείνοι που μας τρομοκρατούν με κατασκευασμένες "πανδημίες", εξυπηρετώντας τα δικά τους και μόνον συμφέροντα, χρησιμοποιώντας ως "ορμητήριό τους την ηλιθιότητα των μαζών;
Σήμερα μελετήσαμε ένα μέρους αυτού του ισχυρότατου δεσμού του Ίππου με την φύση, παρατηρώντας τον να απολαμβάνει το χιόνι, να κυλιέται στα χιονόνερα και να μη
λέει να σηκωθεί από το …χιονο-λασπόλουτρο που το καταχάρηκε επί ώρα!
Γι΄ αυτό το νοήμον πλάσμα, εν αντιθέσει με τον ανόητο άνθρωπο, δεν υπάρχει κανένα "covid" κανένα "omikron" και η διατήρηση της υγείας του είναι δεδομένη παραμένοντας μέσα στο φυσικό πλαίσιο και όχι σ΄ αυτό του κάθε εξουσιαστή που τον εξαναγκάζει σε φονικά εμβόλια!
Μελετήσαμε την έξαψή
του με ό,τι χειμωνιάτικο προσφέρει υψηλό επίπεδο οξυγόνου και καταλάβαμε για ο
υποξυγονωμένος άνθρωπος με τη διπλή μάσκα να του παρεμποδίζει την αναπνοή και
να αφήνει ανοξυγόνωτο τον εγκέφαλό του θα καταδιώκεται από επιτήδειους που
κρατούν σύριγγες και πως θα τους απέφευγε αν ο εγκέφαλος ήταν οξυγονωμένος ώστε
να αντιλαμβάνεται τα «σινιάλα» του περιβάλλοντος!
Και σήμερα διδαχθήκαμε πολλά
με Δάσκαλο τον Ίππο και, βεβαίως κι η 12χρονη Αγγελική μας η οποία τον συραγώγησε επιτυχέστατα σε μια τόσο ολισθηρή και, γενικώς, εδαφική αντίξοη επιφάνεια!
Τηρουμένων των καιρικών
αναλογιών, αξιοποιήσαμε κι εμείς, όπως και η μητρική μας ουγγαρέζικη Σχολή την
χιονόπτωση, ώστε να προσφέρουμε στον Ίππο της Σχολής μας την πολυπόθητην απόλαυση
της περισσείας οξυγόνου που συνιστά αυτό το αναζωογονητικό φαινόμενο!
Έτσι,
χαρίσαμε στον Ίππο μας μιαν ευκαιρία ζωτικού «εξιταρίσματος» με την αίσθηση
του χιονιού, όπως την νιώθει χωρίς καμία εργασιακή κόπωση που θα μπορούσε να
του μειώσει αυτή τη χαρά.
Και, στη Κοιλάδα μας, τον ρυταγωγήσαμε και τον συραγωγήσαμε, σκοπίμως, χωρίς να τον ιππεύσουμε, όπως ακριβώς και χωρίς καμία προσυνεννόηση, οι Ούγγροι ομότεχνοί μας έκαναν στη δική τους Κοιλάδα την ίδιαν ημέρα, αφήνοντας "ατόφια" την χαρά της κινήσεως στον ίδιον! Διότι α υ τ ό είναι, υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, εκπαίδευση!
Εκείνο που εμείς "εισπράξαμε" ήταν ένα ακόμη υψηλότερο επίπεδο γνώσεων της κινησιολογίας του Ίππου και στους τρεις βηματισμούς του υπό δυσμενείς συνθήκες επιφανείας εδάφους (π.χ. καλπασμός σε λιωμένο χιόνι και αργιλώδες έδαφος) ή κάποιες συμπεριφορικές αλλοιώσεις κατόπιν των επιδράσεων των καιρικών συνθηκών. Εν ολίγοις, διεισδύσαμε ακόμη περισσότερο στην συμπεριφορά του Ίππου και, μετά ταύτα, ξέρουμε πως να του συμπεριφερθούμε σωστότερα και αποτελεσματικότερα.
Αυτή η χειμερινή εκπαιδευτική ημερίδα, εκτός της Ιππικής, περιελάμβανε και Τοξοβολία και ασκήσεις σπαθιστικών αποκρούσεων βελών, ολοκληρώνοντας ένα δυναμικό πρόγραμμα ...παντός καιρού μέσα σε ένα ευρύτερο περιβάλλον πλήρους χάους λόγω μιας ελαφράς ...χιονοπτώσεως η οποία, στην Ευρώπη, καλεί τον κόσμο για ...ηλιοθεραπεία!
Σε μια χώρα αποκλεισμένη στο τάφο των δημοκρατικών επιλογών της, κάποιοι παραμένουμε υγιείς και, κυρίως, αφομοιωμένοι από την φύση της οποίας αποτελούμε συνθέτοντα μέρη, όσο οι πλείστοι συνιστούν εκτοπλάσματά της, όπως δείχνει η ίδια η ειδησεογραφία της ημέρας!
Τραβώντας το δικό μας "δρόμο" οι "Έλληνες Κένταυροι" παρακάμπτουμε τον συρμό που παραπαίει απολαμβάνοντας το οξυγόνο που δικαιούμεθα ως νουνεχείς και κυρίαρχοι της ζωής! Οι υπόλοιποι μπορούν να κατρακυλήσουν στο κατήφορό τους μέχρι, του βεβαίου, πλήρους ...αφανισμού! Καθένας είναι ελεύθερος των επιλογών του και η βούληση αδέσμευτη!
Παρά ταύτα, δε, την χαρά και τις εμπειρίες αυτής της "χιονισμένης" ημερίδος, επαληθεύσαμε και το αντιφυσικό αλλά και νοσηρό επίπεδο "ζωής" ως πρόθυρο θανάτου που επιλέγουν πολλοί, προτιμώντας μια τέτοιαν ημέρα, να μη την αξιοποιούν αλλά να την σπαταλούν "δίπλα στο τζάκι" βλέποντας απ΄ το παράθυρο το σοφό αδέσποτο να αψηφά αυτό που εκείνοι φοβούνται! Αλλά, γι αυτό ο άνθρωπος έχει πολύ δρόμο για να φτάσει το ζώο, αν ποτέ τα καταφέρει...
