ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

SIC TRANSIT ΑΚΟΜΗ ΕΝΑΣ "ΣΚΟΠΕΛΟΣ"

     Όταν ως Εκπαιδευτής, συνεργάζεσαι με έναν μαθητή ο οποίος είναι καλλιτέχνης, εάν κι εσύ δεν αισθανθείς καλλιτέχνης ώστε να αξιοποιήσεις την καλλιτεχνική φύση του μαθητή σου, τότε, το μάθημα πάει χαμένο. Και αυτό το μάθημα της Γεωργίας, κάθε άλλο παρά χαμένο πήγε.

     Στόχος τούτου του μαθήματος ήταν η υποβοήθηση του μαθητή να ανακαλύψει τον κάθετο άξονα της ισορροπίας του και χωρίς ακόμη να έχει αποκτήσει συνείδηση της υπάρξεως αυτού του άξονος ο μαθητής να χαρεί τα οφέλη του. Και μέσον γι αυτή την "ανακάλυψη" και απόλαυση των ωφελημάτων ισορροπίας το ...ξίφος.

     Μέσα σε μια κοινωνία -επιεικώς- ...αφελών, πολλά φαλκιδεύονται, παρερμηνεύονται και παραμερίζονται προκειμένου οι όχλοι να συνεχίσουν ακάθεκτοι προς τον μοιραίο 'προορισμό" τους. Μεταξύ δε αυτών και τα "ενοχοποιημένα" όπλα, τα οποία τίθενται εν αποσκορακισμώ από τους μαζικούς αυτόχειρες. Τα όπλα όμως δεν σκοτώνουν, αλλά σκοτώνουν τα χέρια που τα χρησιμοποιούν ενώ, συχνά, αυτά τα "εξορκισμένα" εφευρήματα του Ανθρώπου συνεισφέρουν και στην προστασία της ίδιας της ζωής εφ΄ όσον βρίσκονται υπό την διαχείριση νουνεχών, όπως εν προκειμένω.

     Συνιστώσα της κάθετης ισορροπίας του Ιππέως, λοιπόν, το ξίφος σ' αυτό το μάθημα και όχι ...φονικό όργανο. Κι αυτό το σπουδαίο όσο και πανάρχαιο όπλο, το ξίφος, για το παρόν μάθημα θα έπρεπε να γίνει αποδεκτό από τον Ίππο, κάτι για το οποίο φρόντισε ο Εκπαιδευτής ο οποίος δίνει την μέγιστη έμφαση στην ασφάλεια των μαθημάτων και οι συνέπειες από έναν πιθανό αιφνιδιασμό του Ίππου από την παρουσία ενός αγνώστου σ΄αυτόν αντικειμένου όπως το ξίφος, μπορεί να είναι οδυνηρές. 

     Ακολούθως η μαθήτρια ανέλαβε να ρυταγωγήσει τον Ίππο κρατώντας το ξίφος ώστε, Ίππος, μαθήτρια και ξίφος να ομογενοποιηθούν εξ αρχής και εκ του εδάφους. Σαφείς, σαφέστατες, οι οδηγίες κρατήματος του ξίφους ώστε να μη προκαλέσει ανεπιθύμητες αντιδράσεις  του Ίππου και η πειθαρχημένη Γεωργία της τήρησε επακριβέστατα με τον δυνατό επιβήτορα Sepp να την ακολουθεί ηρεμότατος και πειθήνιος στους ρυθμούς που εκείνη του έδινε.

     Και, παρά την σύνθετη κατάσταση στην οποία βρέθηκε απροειδοποίητα η Γεωργία με ένα ...ξίφος στο χέρι, κατάφερε να εκτελέσει άριστα την λεπτότατη διαδικασία της εναρκτήριας ρυταγωγήσεως η οποία αποτελεί προοίμιο κάθε μαθήματός μας ακόμη και σε κίνηση τροχάδην στο οποίο, η Γεωργία, αυτή τη φορά "βγήκε" πολύ ευκολότερα από τις προηγούμενες φορές που δεν κρατούσε ξίφος, προσφέροντας σε όσους την παρατηρούσαμε το πρώτο γόνιμο συμπέρασμα...

     Δύσκολα τα πράγματα γι αυτό το τέταρτο ,κατά σειρά, μάθημα της Γεωργίας. Κυριολεκτικώς, "βυθίσαμε" αυτή την εύθραυστη μπαλλαρίνα στα πολύ βαθιά κι εκείνη απέδειξε ότι είναι φανταστική ...κολυμβήτρια. Ούτε λίγο, ούτε πολύ της ζητήσαμε, κρατώντας το ξίφος -αρχικώς- προς τα κάτω και χωρίς να αγγίξει με αυτό κανένα σημείο του σώματος του Ίππου, αναλαμβάνοντας τις ηνίες με το ένα μόνον χέρι, να εκτελέσει ετερόστροφους κύκλους υπεράνω βαλβίδος κατά το φάρδος του Ιππευτηρίου [μικρή διαδρομή]. Δηλαδή, να διευθύνει τον Ίππο της με μεγάλη ακρίβεια διευθύνσεως με το ένα μόνον χέρι, προσέχοντας και να μην αγγίξει τον Ίππο με το ξίφος που κρατούσε στο άλλο της χέρι. Και η Γεωργία εξετέλεσε την άσκηση άψογα αρκετές φορές. Κατόπιν...

     Κατόπιν, της ζητήθηκε να κάνει ακριβώς την ίδιαν άσκηση αλλά, τη φορά αυτή με ανορθωμένο το ξίφος. Και πάλι η εκτέλεση των διαδρομών ήταν άψογη. Και όταν στο τέλος την ρωτήσαμε, πότε αισθάνθηκε μεγαλύτερη ισορροπία κορμού η Γεωργία μας έδωσε την αναμενόμενη απάντηση, αυτή για την οποία μιλούν οι διδακτικές προσεγγίσεις σπουδαίων ιππικών Σχολών άλλων εποχών που εμείς, αυτές τις προσεγγίσεις, δεν τις αφήνουμε να πάνε χαμένες. Έτσι, στο τέλος του σημερινού μαθήματος, η Γεωργία "βγήκε" σε δύο αυτόνομους τροχασμούς εκ των οποίων ο δεύτερος υπήρξε υποδειγματικός.