ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΑΣ  ΑΠΟΦΥΓΟΥΜΕ 

ΤΗΝ "ΕΙΚΟΝΑ" ΤΟΥ ΤΡΩΚΤΙΚΟΥ 

ΣΤΟ ΤΡΟΧΟ ΤΟΥ ΚΛΟΥΒΙΟΥ ΤΟΥ

     Το 1992 κυκλοφόρησε για πρώτη φορά και στην Αγγλική γλώσσα ένα εκπληκτικό εγχειρίδιο μιας σπουδαίας Ιαπωνικής πολεμικής τέχνης για την οποία δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου βιβλιογραφία, με συγγραφέα έναν από τους εγκυρότερους Ιάπωνες Δασκάλους της. Το εγχειρίδιο αυτό , δέκα χρόνια αργότερα, το 2002, μετέφρασε στην Ελληνική γλώσσα και δημοσίευσε σε έναν από τους πλέον ειδικούς εκδοτικούς Οίκους, ο Έλληνας μαθητής του συγγραφέως και αναγνωρισμένος Δάσκαλος της ίδιας τέχνης,, αποδίδοντας ένα εξαιρετικό έργο, με άψογη «δομή», υψηλότατη ποιότητα και εκδοτική τελειότητα περιέχοντας τα τρία πρώτα από τα τέσσερα συνολικώς μέρη που απάρτιζαν το συνολικό περιεχόμενο του έργου. Στον πρώτο, αυτό τόμο που εκδόθηκε υπήρχε και η προαναγγελία της μελλοντικής εκδόσεως του τετάρτου μέρους σε ξεχωριστό τόμο.

     Ωστόσο, αγόρασα την ελληνική έκδοση αυτής της σπουδαίας συγγραφικής, μεταφραστικής κι εκδοτικής δουλειάς και την μελέτησα επισταμένως, αποκομίζοντας τις καλύτερες εντυπώσεις και περιμένοντας εναγωνίως την έκδοση και του επόμενου, προαναγγελθέντος, τόμου ώστε να ολοκληρώσω την μελέτη μου.

     Τα χρόνια πέρναγαν και η διαρκής επικοινωνία μου με τον ελληνικό εκδοτικό Οίκο μου απέφερε την τυποποιημένη απάντηση «βρίσκεται υπό επεξεργασία».

     Ένα χρόνο πριν απεφάσισα να επικοινωνήσω άμεσα με τον Έλληνα μεταφραστή και μαθητή του συγγραφέως Δασκάλου αυτής της σπουδαίας πολεμικής τέχνης ώστε να πληροφορηθώ για την πορεία της εκδόσεως του πολύ-αναμενόμενου τόμου που θα συμπλήρωνε το εξαιρετικό αυτό έργο. Ο αναζητούμενος Έλληνας μεταφραστής και μαθητής του μεγάλου Ιάπωνος Δασκάλου, Δάσκαλος και ο ίδιος, δεν ήταν εύκολο να εντοπισθεί και χρειάστηκαν πολλές προσπάθειες ώστε, επιτέλους να βρω το τηλέφωνό του και να μιλήσω απευθείας μαζύ του. Και ω της …εκπλήξεως!

     Αποσβολωμένος τον άκουσα να μου λέει ότι ο προαναγγελθείς τόμος δεν πρόκειται να εκδοθεί ποτέ διότι η συγκεκριμένη πολεμική τέχνη [την οποία το παγκόσμιο Κοινό σέβεται και αναγνωρίζει] αποτελεί … «απάτη» και ότι ο Δάσκαλός του ήταν … «απατεώνας». Όταν δε του υπενθύμισα ότι και ο ίδιος υπήρξε Δάσκαλος αυτής της πολεμικής τέχνης που τώρα κατηγορεί μου απήντησε με αφοπλιστικήν ηλιθιότητα: «Μα και εγώ κάνω βλακείες!».

     Σωστά. ΌΑλλά, όταν παραδέχεσαι ότι «κάνεις βλακείες» βλακεία είναι και το θεωρείς ...βλακεία το ο,τιδήποτε, οπότε αρχίζει μια πολύ μακρά "συζήτηση" για κάθε ...ευφυή.

     Κλείνοντας το τηλέφωνο ξανάπιασα στα χέρια μου το υπέροχο βιβλίο που παραμένει ημιτελές και το ξαναξεφύλλισα… Το ξανα-απόλαυσα όπως αμέτρητες φορές το απολαμβάνω και προσπάθησα να εντοπίσω «απάτη» στα γραφόμενά του. Πουθενά, κάτι τέτοιο. Όλα ευσταθέστατα και «γεωμετρημένα», όλα δομημένα σαν από χέρι πνευματικού αρχιτέκτονος και τίποτε «εκκρεμές» παρά μόνο ο προαναγγελθείς και ουδέποτε εκδοθείς τόμος με το τελευταίο μέρος.

     Το μάτι μου ξανάπεσε στο εξώφυλλο του τόμου που ξεφύλλιζα και κάτω από τον τίτλο με το όνομα της πολεμικής τέχνης ξαναδιάβασα τον υπότιτλο: «…Φιλοσοφία-Ιστορία».

     «Φ ι λ ο σ ο φ ί α …»

     Κάθε πολεμική τέχνη εγκλείει στον πυρήνα της την μαγεία της φιλοσοφίας της που αποτελεί και την ίδια τη ‘ψυχή” της. Όποιος ασχολείται με μια πολεμική τέχνη χωρίς, κατά προτεραιότητα, να έχει αποκωδικοποιήσει και να ενστερνισθεί την φιλοσοφία της ματαιοπονεί και μπορεί να έχει καταλήξει ακόμη και πρωταθλητής αλλά χωρίς καμία ουσιαστική σχέση με την τέχνη του.

     Όποιος προσεγγίζει το Αϊκίντο με επιθετική κινησιολογία μπορεί να έχει τις προθήκες του γεμάτες με τρόπαια πρωταθλητισμού αλλά θα έχει πάντα άδεια τη ψυχή του από την αλήθεια του Αϊκίντο. Κι όποιος πατά το πετάλι του ποδηλάτου του με πόδι ποδοσφαιριστή, ταξιδεύει με λάθος όχημα.

     Έτσι κι ο Έλληνας μεταφραστής και «Δάσκαλος» του παραπάνω εγχειριδίου πολεμικής τέχνης έδειξε ότι, πέρα από περιστασιακές «μεγαλοστομίες», ουδέποτε ήταν κοινωνός της φιλοσοφίας της υψηλότατης πολεμικής τέχνης την οποία κατέληξε να θεωρεί … «απάτη» και τον εαυτό του «βλάκα». Γι αυτόν η λέξη «Φιλοσοφία» που είχε τυπώσει με …χρυσά γράμματα στο εξώφυλλο του πονήματός του δεν ήταν παρά μόνο εννέα τυπογραφικά στοιχεία με άγνωστο περιεχόμενο.

     Όμως, τι θέλει να εκφράσει τούτο το κείμενο, μήπως ότι οι μαθητές των πολεμικών τεχνών θα πρέπει να αρκούνται στην φιλοσοφία (ή και …αμπελοφιλοσοφία) της πολεμικής τέχνης τους παραλείποντας την εντατική άσκησή τους στις πρακτικές τεχνικές τους; Κάθε άλλο.

     Εκείνο το οποίο επιχειρεί να υπογραμμίσει αυτό το κείμενο είναι η   π ρ ο τ ε ρ α ι ό τ η τ α  για κάθε μαθητή πολεμικής τέχνης να χαρτογραφεί τον φιλοσοφικό άξονα της τέχνης του και επάνω σε αυτό τον άξονα να δομεί την καθημερινή πρακτική εξάσκησή του ώστε η προσέγγισή του να είναι η ενδεδειγμένη από την ίδια την φύση της τέχνης που επέλεξε. Άλλως, η φρενήρης επικέντρωση στην ανάπτυξη δεξιοτήτων θα έχει το αποτέλεσμα της ατέρμονης κυκλικής περιστροφής του μικρού τρωκτικού επάνω στον τροχό του κλουβιού του, όπου μπορεί να αναπτύξει μεν μια εντυπωσιακή ταχύτητα περιστροφής χωρίς, δε, κανένα άλλο ουσιαστικό αποτέλεσμα.