ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ "ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ"

     Mέσα σε ένα ωραιότατο φυσικό περιβάλλον, με την γλυκύτατη Αμαζόνα που κρατά το Τόξο της επάνω στη ράχη της, την λευκή "πινελιά" της σελλίσκης της και την απέριττη χαλίνωσή της, η τετράποδη Ρέα αναδεικνύεται σε "επιτομή" κάλλους που παραπέμπει σε νατουραλιστικό "κάδρο"! Ομορφιά, λοιπόν, στους "Έλληνες Κενταύρους Καλαμάτας" αλλά όχι μόνον...! Εδώ γίνεται σοβαρή ιππική εργασία με συχνότητα η οποία συνεπάγεται πρόοδο. και ιδού!

     Έχοντας εκπαιδευθεί σωστά από τον επικεφαλής του Παραρτήματος Αθανάσιο Ψωρομύτη, αυτό το άλλοτε δύστροπο νεαρό αλογάκι, εξελίσσεται, πλέον, σε ένα ιδανικό Ίππο Σχολής το οποίο, ιππευόμενο συστηματικά, μέρα με τη μέρα κάνει όλους τους Καλαματιανούς Συνασκουμένους να προοδεύουν. 

     Και ήδη, αυτό το τετράποδο έργο Τέχνης καλπάζει αρμονικά με τον ανέμελο Εκπαιδευτή της, όχι στις επίπεδες αμμώδεις επιφάνειες των καλοφροντισμένων manèges αλλά εκεί όπου αληθινά νοείται η Ιππική, σε φυσικό έδαφος!

     Συχνές, πια, οι Προπονήσεις και τα μαθήματα στους "Έλληνες Κενταύρους Καλαμάτας"!

     Με τον σχολικό Ίππο σωστά εκπαιδευμένο, έχει μπει πλέον το θεμέλιο μιας βιώσιμης Σχολής που δεν βασίζεται σε ξένες "οπλές" για την λειτουργία της και, κυρίως, ο επικεφαλής της έχει αποκτήσει την αυτοτέλεια της εκπαιδεύσεως νεολέκτου Ίππου (έστω και σε ένα αρχικό στάδιο...) "κεφάλαιο" που θα παραμένει ατομικό του, εσαεί!

     Όπως και ο Ιδρυτής των "Ελλήνων Κενταύρων", κάποτε, ο ίδιος εκπαίδευσε (2005) τον πρώτο Ίππο ο οποίος, στην Ελλάδα, ανέλαβε καθήκοντα Ίππου Έφιππης Τοξοβολίας, έτσι και ο Αθανάσιος Ψωρομύτης, εκ της ίδιας ανάγκης, έκανε το ίδιο για την Σχολή του και ουδέποτε κατέφυγε σε μεμψιμοιρίες και παράπονα περί "μη υπάρξεως ιδανικού Ίππου" προσμένοντας από την θεά Τύχη να του δωρίσει ως μάνα εξ ουρανού τον ...ιδανικό Ίππο, αλλά ...ανασκουμπώθηκε και τον "έφτιαξε" εν αντιθέσει με όσους νομίζουν ότι ο Ίπποι ...ρίπτονται ουρανόθεν!

     Και αυτό είναι το δίδαγμα από την αύξουσα και βελτιούμενη -ποιοτικώς- δραστηριότητα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας": Κάθε Ομάδα, κάθε Σχολή Έφιππης Τοξοβολίας μπορεί να διευθύνεται μόνον από κάποιον ο οποίος αφιερώθηκε και με σεβασμό και αγάπη εξεπαίδευσε τον ίππο της Σχολής του και αυτός μπορεί να θεωρηθεί πραγματικός Εφιπποτοξότης! Άλλως, η απλή δεξιότητα του ιππεύειν και τοξεύειν εφίππως, αποτελεί μία μικρή παράμετρο από την μεγάλη πολυπρισματικήν ενότητα της Έφιππης Τοξοβολίας! Και τούτο ισχύει και στην Ελλάδα και στην Ουγγαρία και παντού!  

     Το δε ερώτημα "πως ξεκινάμε την Έφιππη Τοξοβολία;" έχει ως μόνη απάντηση: Δεν βιαζόμαστε να ιππεύσουμε αλλά (1) μαθαίνουμε πως ο Ίππος αντιλαμβάνεται τον κόσμο, (2) παρατηρούμε τον Ίππο και δοκιμάζουμε "κώδικες" επικοινωνίας μαζύ του επαληθεύοντας ότι αρχίζουμε να γινόμαστε κατανοητοί εμείς από εκείνον και όχι το αντίστροφο, (3) τον ιππεύουμε ώστε να γίνουμε επαρκείς Ιππείς κι έτσι να αρχίσει η πραγματική σχέση μας με την Ιππική ενώ οι ανυποψίαστοι θεωρούν ότι εδώ ...ολοκληρώνεται η δεξιότητα του Εφιπποτοξότη, (4) τον  ε κ π α ι δ ε ύ ο υ μ ε  ώστε να αρχίσουμε την πραγματική σχέση μας με τον Ίππο και την Ιππική και, κυρίως, (5) τον Ίππο που εκπαιδεύσαμε τον  π ρ ο σ φ έ ρ ο υ μ ε  στους επερχομένους Συνασκουμένους ώστε και ο Ίππος να χαρεί την συνεργασία του με πλείονες Ανθρώπους και πλείονες "ημών" να απολαύσουν την Ιππική!

     Διότι, η Έφιππη Τοξοβολία, ως το κορυφαίο δόγμα Ιππικής, άνευ ευγενείας, μόχθου και φιλαλληλίας όχι μόνον δεν νοείται αλλά καταντά και βαναυσία μειωτική για ελεύθερους άνω θρώσκοντες!