ΜΕΛΕΤΗ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ
Με το αιμάσσον σφάγιον επ΄ ώμου, οι πιστοί της αγάπης αλλόφρονες και περιφερόμενοι "ανά τας ρύμας και τας αγυιάς", προετοιμάζονται για την πνευματικότατη τραπεζοκατάνυξη του Πέσαχ ώστε την Δευτέρα του, να σχηματίζουν ουρές στα εφημερεύοντα προς ανακούφιση του στομαχικού τους φόρτου...
Δυστυχώς, ή, μάλλον ευτυχώς, οι "Έλληνες Κένταυροι" ως Έλληνες, τιμούμε τις ελληνικές παραδόσεις και, δη, αυτές των Ελλήνων Στρατιωτών της Αναγεννήσεως των οποίων το παράδειγμα ακολουθούμε, με ό,τι αυτό σημαίνει, ελεύθεροι αβραμικών αγκυλώσεων και, ούτω πως, διαρκώς διαθέσιμοι σε θετικό έργο.
Κάπως έτσι ξεκινήσαμε και τούτη την άγονη, για τους πολλούς, εβδομάδα με μία διδασκαλία Ιππικού Θεάτρου αναμένοντες τα μελλοντικά πρωτοσέλιδα για να ενημερωθούμε σε πόσους ο καλός λευκογένης έκοψε τα χέρια ενώ εκείνοι τον τιμούσαν με εκτόξευση βαρελότων, πόσοι κατέρρευσαν στο πεσάχιο τραπέζι κατασπαράζοντας ξεροψημένη πέτσα εριφίου και πόσοι εισήχθησαν στις Μ.Ε.Θ. από ακράτεια ...σιαγόνων παρά το προβεβηκώς της ηλικίας τους.
Και σιγά-σιγά ο Χρυσοβαλάντης βελτιώνεται, καταλαβαίνει καλύτερα το τι ξεστομίζει κι ο ρόλος του γίνεται πιο κατανοητός και βιωματικός.
Στ΄ αφτιά μας ήδη ακούγονται κάποιες σημαδιακές ρήσεις:
"--Aιώνες τώρα, αδέρφια, το σκότος είναι το σκιερό
πέπλο που κρύβει τη πατρίδα μας κι ο
μανδύας που μας σκεπάζει χωρίς να μας σκιάζει! Μάθαμε να ζούμε και μ΄ αυτό
ραγίζοντάς το με το κερί της τόλμης και της γνώσης".
Προσπάθειά μας "να δώσουμε φωνή" στον αγνοημένο εξόριστο που τόλμησε να ανασηκώσει ψηλά τους τρίποδες της Πυθίας αναφωνώντας:
"-Μόνον ο Δίας είναι άπειρος και απερινόητος κι ο Ερμής να τιμήσει την εξορία μου!".
Κι αυτά όσο οι "άλλοι" περιμένουν τη "πιστολιά" του "Χριστός ανέστη" για να παρατήσουν λειτουργιές και συμπαρομαρτούντα επιπίπτοντες ώσπερ ...ανακόντες στη μαγειρίτσα. ...Πνευματικά πράγματα...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.