ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

     Αυτές οι βραδυές στη «Βίλα Marguerite» φαίνεται ότι δεν θα αναδείξουν, μόνον, σκηνικούς υποκριτές αλλά και κομμάτια των εαυτών μας που παρέμεναν αθέατα για μας τους ίδιους!

     Όλοι προσπαθούν κι όσο ο καθείς μπορεί αλλά ένα λαμπρό αποτέλεσμα προδικάζεται από τους παρόντες εραστές της Τέχνης, με τον σκηνοθέτη μας Γιάννη Δρίτσα να καταφέρνει να βρίσκεται ανάμεσά μας παρά τις πέντε θεατρικές σκηνές που προετοιμάζει…

     Η τετράποδη οικοδέσποινα, πέρασε απ΄ όλες τις αγκαλιές και «εισέπραξε» όλων την τρυφερότητα.

     Ο δικός μας Μάρουλλος φρόντισε να μας φιλέψει χειμωνιάτικα ροφήματα, μπισκότα και …γαλακτομπούρεκο.

     Και κάπου εδώ η διδασκαλία του σκηνοθέτη ξεκινά να ξεδιπλώνεται..

     Αρχίσαμε, πια, να διεισδύουμε στο κείμενο όχι ως θεατρική αναφορά αλλά ως …ανάγνωσμα.

     Διάλογοι, κατευθύνσεις, σημειώσεις κλπ, όλα μαζύ, αποτελούν ένα απλό σύγγραμμα που θα πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι να μπορούν να αποδώσουν όχι, βεβαίως, «από στήθους» αλλά με παραστατικήν ανάγνωση.

     Μπαίνουμε, σιγά-σιγά, στην «ουσία» κι αρχίζουν να γίνονται διακριτές οι αποχρώσεις του λόγου και των κινήσεων.

     Θέλουμε, δε θέλουμε, ο πήχης ανεβαίνει και οι απαιτήσεις σκηνικών επιδόσεων αυξάνονται κάθε βράδυ που ο Γιάννης Δρίτσας δίνει κατευθύνσεις κι όλοι ζυγώνουμε λίγο, ελάχιστα, προς το κεφαλόσκαλο…

     Κι απόψε, ο Γεώργιος Φούκας άκουσε πολλά "Εύγε!" από τυς παρόντες με πρώτο τον σκηνοθέτη, ενώ ο συγγραφέας του είπε ότι η παραστατική ανάγνωσή του απέδωσε επακριβώς το συγγραφικό πνεύμα και όλες τις εικόνες που ο δημιουργός του σεναρίου είχε κατά νου...

     "Κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ..." όπως τραγουδούσε κι ο Διονύσης Σαββόπουλος και στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" συμβαίνουν μαγικά πράγματα τούτες τις βραδυές που ο άνεμος ξαναφουρτουνιάζει τον ποταμό Κεκίνα κι ένα, ανεμοδαρμένο, κράνος θα θυμίζει για πάντα σε όλους μας το διάβα...!

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ 

ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Ν. ΣΑΘΑ

     Όταν ο Κυριακός Αγκωνίτης παρακινούσε για το ζωντάνεμα των νεκρών σίγουρα θα προέτασσε το χρέος ξαναζωντανέματος όσων Ελλήνων οι ανελλήνιστοι γραικύλοι «έθαψαν» στη θανή της απαξίας για να τοποθετήσουν στη θέση τους ομάναιμα ξόανα.  Διακεκριμένος μεταξύ αυτών των … «ταφέντων» Ελλήνων, ο πραγματικός εθνικός ιστορικός μας, Κωνσταντίνος Ν. Σάθας τον οποίο οι ανάξιοι επίγονοι κατέθαψαν προκειμένου να αναδείξουν στη θέση του το παραεκκλησιαστικό φερέφωνο Κ. Παπαρρηγόπουλο, ως «παραδεδεγμένο» διακινητή ιστορικής παραχαράξεως ελέω …κλήρου!

     Μία εναργή αποσαφήνιση της καταγωγής και της οικογενειακής καταστάσεως του μεγάλου Έλληνος ιστορικού Κωνσταντίνου Ν. Σάθα συνιστά και η μελέτη του Αναστασίου Ι. Σκιαδά υπό τον τίτλο «ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ν. ΣΑΘΑΣ ο ακάματος ιστοριοδίφης» η οποία δημοσιεύθηκε στο 1632^ο τεύχος (1/7/1995) του πνευματικού περιοδικού της «Νέας Εστίας».

     Και η Ομάδα των «Ελλήνων Κενταύρων» ως εργαστήρι μιας πολεμικής τέχνης αλλά, εν ταυτώ και πνευματικής ανελίξεως, υπείκουσα τοις κελεύσμασι του Κυριακού Αγκωνίτη, ζωοδοτεί τις Ελληνικές εθνικές Παραδόσεις και προσωπικότητες μεταξύ των οποίων και τον εθνικό ιστορικό μας Κωνσταντίνο Ν,. Σάθα, στη μελέτη του βίου του οποίου προτρέπει τους Έλληνες και αναδημοσιεύει σε μορφή pdf την, ως άνω, ολιγοσέλιδη, πλην σπουδαία, μελέτη του Αναστασίου Ι. Σκιαδά!

ΠΡΟΟΙΜΙΟ ΛΑΜΠΡΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

     Διαρκείς «εξετάσεις» αυτοπειθαρχίας η συμμετοχή σε κάθε πολεμική τέχνη για τον συμμετέχοντα! Μία συνεχής υποχρέωση καθημερινής υπακοής σε κανόνες οι οποίοι προάγουν τον ασκούμενο και τον ανελίσσουν στο επίπεδο που κάθε πολεμική τέχνη ορίζει ως ιδανική «οροφή» της. Και στην Έφιππη Τοξοβολία της οποίας η «οροφή» θέλει τον Εφιπποτοξότη ως «επιτομή» ισορροπίας εφίππου μαχητή, οι κανόνες είναι ακόμη πιο αυστηροί, ίσως και άτεγκτοι, λόγω της επικινδυνότητος που συνεπάγεται η επιτυχής συνεργασία του μαχητή Ανθρώπου με τον, επίσης, μαχητή συμπολεμιστή του Ίππο, κάτι που παρατηρείται μόνον στην προκειμένη περίπτωση.

     Τηρώντας απαρεγκλίτως τους αυστηρούς κανόνες της εκπαιδεύσεώς του στην Έφιππη Τοξοβολία, ο παραπάνω εικονιζόμενος μαθητής της Σχολής μας κατάφερε στο ένατο μάθημά του να καλπάσει και να τοξεύσει! Όχι, δεν ήταν «παιδί» του Σταύλου, αρχαιολόγος είναι, επιστήμων του γραφείου και των βιβλιοθηκών, όμως, η σοβαρότητα της προσεγγίσεώς του στο εφιπποτοξοτικό αντικείμενο με αφετηρία μιαν ολοκληρωμένη προσωπικότητα τον βοήθησε ώστε τάχιστα να φθάσει σε ένα αξιολογότατο αποτέλεσμα και να τον στηρίζει, εφεξής, σε μία διαρκή πρόοδο η οποία τεκμαίρεται από την φωτογραφία του τίτλου η οποία προέρχεται από την χθεσινή του Προπόνηση.

     Στη συγκεκριμένη φωτογραφία, ο προπονούμενος βρίσκεται σε καλπασμό στην αρχή της διαδρομής, όπου ο Ίππος αυξάνει την ταχύτητά του και ο ίδιος ετοιμάζεται να υψώσει το Τόξο του για να τοξεύσει επί στόχου, διαδικασίες οι οποίες πολλαπλασιάζουν τον κίνδυνο μιας ενδεχόμενης απώλειας ισορροπίας και πτώσεως. Παρά την κρισιμότητα του σημείου, τον βλέπουμε να παραμένει απαθής και να οπλίζει, διατηρώντας το βλέμμα επί του στόχου ενώ αναμένει υπομονητικά να τον προσεγγίσει, με ένα «κάθισμα» που αγγίζει τα όρια ζενικού διαλογισμού!  

     Η «σκηνή» αποκαλύπτει τον ολοκληρωμένο χαρακτήρα που αποφεύγει να ταράζεται ακόμη και όπου υπάρχει λόγος, καταφέρνοντας να επικεντρώνεται στην προτεραιότητα της καταστάσεως η οποία, εν προκειμένω, είναι η ορθή εκτίμηση των συνθηκών ισορροπίας και ευστοχίας. Εν ολίγοις, αυτή η φωτογραφία αποκαλύπτει έναν προπονούμενο ο οποίος ανελίσσεται σε επικυρίαρχο της καταστάσεως όπου προέχει η διαχείριση αποφυγής κινδύνου και, ταυτοχρόνως, έπεται η ανάγκη καταφοράς επιτυχούς στοχαστικού αποτελέσματος.

     Ο εικονιζόμενος, όπως και κάθε φυσιολογικό πλάσμα, μπορεί στην καθημερινότητά του να φοβάται, να οργίζεται, να αυτοαμφισβητείται, να  λ α ν θ ά ν ε ι, όμως, εν προκειμένω, αποδεικνύει ότι τελεί εν επιγνώσει της πραγματικής καταστάσεως και «πείθεται απολύτως τοις κανόσι» της Έφιππης Τοξοβολίας ισορροπώντας και παραμένοντας με διαυγές πνεύμα (νηφάλιος) ώστε να επιτελέσει την, προδιαγεγραμμένη, αποστολή του! Σ’  αυτό το κλασματικό του δευτερολέπτου «κλικ» της κάμερας, ο εικονιζόμενος αποκαλύπτει αυτό που πρέπει να είναι και να φαίνεται τούτη την συγκεκριμένη στιγμή και αυτή είναι η επιδίωξη κάθε μαθήματος της Σχολής των «Ελλήνων Κενταύρων»!

     Συνηθίζεται να λέγεται ότι μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις, όμως, συχνά κάποιες εικόνες δεν περιορίζονται σε χίλιες λέξεις αλλά αποτελούν προοίμια πολλών …κεφαλαίων με τα συμπεράσματα που «αναβλύζουν» μέσα από το θέμα τους. Και τούτη η εικόνα είναι μία από αυτές…

VIRTUS IN ARDUIS

     Την παρούσα ανάρτησε ετιτλοφόρησε ο εκ των πρωταγωνιστών της σημερινής ημερίδος Γεώργιος διότι, πράγματι, η υπέρβαση των δυσκολιών απαιτεί γενναιότητα! Και η "δυσκολία" δεν επικεντρώνεται στην τόξευση, στην ίππευση, στην έφιππη υποκριτική, ή, στην Έφιππη Τοξοβολία, αλλά σε όλα αυτά μαζύ, όταν πρόκειται να τα διεξέλθεις το ίδιο απόγευμα με την προσοχή και την προσδοκία υψηλής ποιότητος κατά την υπηρέτησή τους σε έναν υπαίθριο χώρο ερχόμενος σε "αντιπαράθεση" με το φυσικό φως που τώρα τον χειμώνα κάθε άλλο μπορεί να σε περιμένει! Γι αυτό κι οι "Έλληνες Κένταυροι" αν δεν ήμασταν μια Ομάδα Έφιππης Τοξοβολίας ή μια Σχολή Ιππικού Θεάτρου, σίγουρα θα θέλαμε να είμαστε μια μυρμηγκοφωλιά εργατικών εντόμων!

     Η σημερινή εκπαιδευτική ημερίδα των μαθητών του Ιππικού Θεάτρου ξεκίνησε με μία συνεπή προθέρμανση  για μία Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας ως ...ορεκτικό, στο κυρίως πρόγραμμα.

     Δύο πολύ καλώς συντονισμένων, μεταξύ, τους εκπαιδευόμενοι, εξαιρετικοί, ήδη και ως στατικοί Τοξότες και ως έφιπποι Τοξότες, δεν θα μπορούσε να πει κανείς ότι θα χρειάζονταν ιδιαίτερη προσπάθεια να καταλήξουν σε ένα ικανοποιητικό προπονητικό αποτέλεσμα.

     Και αυτοπειθαρχημένοι καθώς είναι, οι δύο Γεώργιοι, σ΄ αυτή την ημερίδα δεν παρέλειψαν ούτε το "ξεσκόνισμα" της Τοξοβολίας εξ Επαφής!

     Στο υπαίθριο Ιππευτήριο ο χώρος είναι ιδανικός από πλευράς τοξευτικών δυνατοτήτων αλλά και ασφαλείας, οπότε για τους δύο "Έλληνες Κενταύρους" η επιτυχής ολοκλήρωση αυτής της εισαγωγικής προσεγγίσεως ήταν δεδομένη.

     Και η κατάληξη αυτή, όπως αποτυπώνεται στον στόχο μόνον αισιοδοξία για το μέλλον και των δύο μας προσφέρει!

     Ξεκινώντας το μάθημα Ιππικού Θεάτρου σήμερα δώσαμε έμφαση στην εκφορά λόγου που να μπορεί να πλησιάσει την σκηνική πρόζα και όχι απλώς "θόρυβο δια του στόματος"!

     Οι φράσεις του σεναρίου ...εκστομίσθηκαν σε βάδην, τροχασμό αλλά και καλπασμό, με βαθμολόγηση της χροιάς 'πειστικότητός" τους αλλά και της οικονομίας της αναπνοής.

     Και σε αυτή την διαδικασία εκφοράς εφίππου σκηνικού λόγου απενοχοποιήσαμε ακόμη περισσότερο και την "στήριξη" επί των ηνιών ώστε να διευκολυνθεί η διαφραγματική αναπνοή με ό,τι αυτό σημαίνει.

\

     Και όταν έγινε βίωμα η φράση "Του στρατιώτη ο σύντροφος αν δεν είναι ο κίνδυνος δεν μπορεί να είναι κανείς άλλος!", ξεκίνησε η Έφιππη Τοξοβολία όχι με "αθλητές" αλλά με ΜΑΧΗΤΕΣ, όπως κάθε πολεμική τέχνη πρέπει να έχει!

     "Αφτιασίδωτες" στάσεις και χειρισμοί, καθ΄ όλες τις καλπαστικές τοξεύσεις και των δύο, έδειξαν ότι και οι δύο συγκεκριμένοι μαθητές της Σχολής του Ιππικού Θεάτρου ενισχύουν στο υποσυνείδητό τους τον ρόλο του μαχόμενου εφίππου και όχι του απλού εφίππου χειριστή του Τόξου.

     Και όλο το "πλέγμα" που παρέχει η διδασκαλία του Ιππικού Θεάτρου αντανακλάται στην άνεση και την αρμονία των καλπαστικών τοξεύσεων των δύο Γεωργίων που αποτυπώνονται σε όλο το οπτικοακουστικό υλικό κάθε μαθήματος.

     Επιπλέον, δε, εν προκειμένω δεν διαπιστώνουμε απλώς την άνεση και την αρμονία των μαθητών μας αλλά και την πλήρη χαλάρωσή τους μέχρι σημείου να ...ορχούνται εφίππως, παρασύροντας και τον Ίππο σε χορευτικές προεκτάσεις της κινήσεώς του!

     Ακόμη μια ημέρα ομαδικής ευδαιμονίας στο Ιππευτήριο των "Ελλήνων Κενταύρων", ακόμη μια ημέρα ατομικής και ομαδικής προόδου, πραγματικό "θυμίαμα" στη μνήμη του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη και όσων μας γνέφουν να τους θυμόμαστε για να μας ...θυμίζουν το άνυσμα της περιπετειώδους πορείας μας μέσα στον χρόνο!

 ΕΚ ΘΡΑΝΙΟΥ ...ΑΡΞΑΣΘΕ

     Τα σημερινά μας μαθήματα άρχισαν από το "θρανίο" με μία αναλυτική επεξήγηση της σημασίας της συραγωγήσεως προς την νέα μαθήτριά μας Κωνσταντίνα και προς υπενθύμιση του περιεχομένου αυτού του σημαντικού "κεφαλαίου" της Ιππικής και προς τους παλαιοτέρους μας, Παντελή και Ιωάννη. Και με τον καιρό να μας απειλεί με απασφάλιση των κρουνών του υετίου Διός, ξεκινήσαμε με έναν εξορκισμό του επί θύραις ...καταιονισμού μας, προσδοκώντας να καταφέρουμε να ολοκληρώσουμε αυτή την ημερίδα ..."στεγνοί', κάτι που τελικώς καταφέραμε! Και φαίνεται, ότι εκτός από Ιππασία μάθαμε και εξορκισμούς καιρικών φαινομένων διότι οι πρώτες σταγόνες της μπόρας νότισαν το έδαφος αμέσως μετά την αφίππευσή μας. 

     Μέσα στη φάτνη η Κωνσταντίνα ιπποκόμισε το ...ιερόν τετράποδό μας και έχοντας κατά νου όλη την θεωρητική ανάλυση της συραγωγήσεως, ομολογουμένως, δεν δυσκολεύτηκε σχεδόν καθόλου να συραγωγήσει τον ίππο στο κυκλοτερές.

     Το ευγενέστατο παιδί στο μόνο που δυσκολεύτηκε είναι να αναλάβει ηγετικό ρόλο έναντι του Ίππου νομίζοντας ότι αυτό θα τον ...δυσαρεστούσε και η αξιοπρόσεκτη ευαισθησία της χρειάστηκε ειδική "κούρα" από τον Εκπαιδευτή της ώστε να της εξηγηθεί το 'όριο" από το οποίο και πέρα νοείται "καταπίεση" του ίππου.

     Και όταν το λεπτό, αυτό, "όριο" έγινε κατανοητό από την Κωνσταντίνα, ο Ίππος άρχισε να ανταποκρίνεται, σιγά-σιγά, στα ...κελεύσματα της νεαρής Αμαζόνας.

     Για την Κωνσταντίνα σήμερα ήταν μία ευκαιρία να εισαχθεί λίγο περισσότερο και στο πνεύμα της προγνώσεως των αντιδράσεων του Ίππου μέσα από την διαδικασία της συραγωγήσεως και να αντιληφθεί καλύτερα πως ο Ίππος προσλαμβάνει τις πληροφορίες του περιβάλλοντος και πως αντιδρά βάσει αυτών.

    Η Κωνσταντίνα "μυήθηκε" με μεγάλη προσοχή στη συραγωγική διαδικασία διότι η εμφανής υψηλή της αντίληψη αλλά και το αυξημένο "emotional Q"  έδειξαν ότι η "περίπτωσή" της παρείχε την προσδοκία επιτυχέστατης εμβαθύνσεως.

    Κι έτσι όταν στο τέλος της συραγωγήσεως έβγαλε τον Ίππο σε καλπασμό, τα κατάφερε άψογα και να τον διευθύνει και να τον συγκρατήσει με ασφάλεια επί του στίβου (και μάλιστα λασπωμένου, με λιμνάζοντα νερά και χωρίς να είναι κλεισμένη η είσοδος για λόγους ασφαλείας...!) αποδεικνύοντας ότι ένα ..."εύθραυστο" κοριτσάκι μπορεί άνετα να εξελιχθεί σε έναν Ηγέτη ενός πλάσματος 14 φορές δυνατότερου από αυτήν.

     Μετά την Κωνσταντίνα και ο πολύ εμπειρότερος Παντελής ανέλαβε τον ...συραγωγέα και "ζεστάθηκε" μέχρι να μπει στον σημερινό "ρόλο" του ως Εκπαιδευτής (υπό επίβλεψη, πάντοτε) της Κωνσταντίνας.

     Πράγματι, η ανάληψη ρόλου Εκπαιδευτή ακόμη και από την περίοδο της αρχαριότητος ενός μαθητή μας με προοπτική να βιώσει την διδασκαλική ευθύνη, αποτελεί μία από τις βασικές τακτικές αναπτύξεως των δεξιοτήτων στη Σχολή μας.

     Και σήμερα ο Παντελής παρέλαβε μία Κωνσταντίνα η οποία αρχικώς αισθάνονταν ανασφάλεια αναπτύσσοντάς την μεθοδικά την αυτοπεποίθησή της.

     Με επιτυχία ο Παντελής βοήθησε την Κωνσταντίνα να εκτελέσει όλη την σειρά των προβλεπομένων διατατικών ασκήσεων και ο Εκπαιδευτής που επιτηρούσε από απόσταση, όταν είδε την νεαρή μαθήτρια να "ξεκλειδώνεται" μπήκε στο στίβο και ...

...και της ζήτησε να αφεθεί στη σαγήνη ενός χορού, όπως εκείνη τη στιγμή θα μπορούσε να "ακούσει" έφιππη σκεπτόμενη σαν πόσοι άλλοι, τούτη την ώρα, θα μπορούσαν να ...χορέψουν στη ράχη ενός Ίππου; Και, πράγματι, η Κωνσταντίνα μας έδωσε τον καλύτερο εαυτό της στην όρχηση, μέχρι σημείου να την χειροκροτήσει και η Τερψιχόρη, όχι η ομώνυμη γιαγιά του Ιδρυτή της Ομάδος αλλά η μούσα της Ορχήσεως!

     Κατόπιν, απηλλαγμένος του Εκπαιδευτή, ο Παντελής μας, συνέχισε το ωραίο μάθημα με την Κωνσταντίνα με ασκήσεις διευθύνσεως και εκκινήσεων και ακινητήσεων.

     Η γενναιότατη αφίππευση της Κωνσταντίνας δεν έδειχνε καθόλου το φοβισμένο κοριτσάκι που λίγο πριν εφίππευε γεμάτο αγωνία για την ασφάλειά της. Το άλμα της ακροβατικότατο και "συντεταγμένο" έδειξε έναν μαθητή που μόλις ολοκλήρωνε όχι απλώς ένα μάθημα αλλά την σχέση του με έναν Ίππο.

     Και είναι αξιοσημείωτο ότι τα μαθήματα στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" όπου κανένα Στέλεχος, κανένας Εκπαιδευτής δεν πληρώνεται για να τα κάνει (λόγος και για τον οποίο είναι τόσο φθηνά και "βατά" στα σύγχρονα βαλάντια της "κρίσεως") έχουν ως μόνη ανταμοιβή τους την ικανοποίηση όλων μας απολαμβάνοντας τους μαθητές μας να έχουν μια τέτοια σχέση ευγενείας, αρμονίας και δυναμισμού που αποτελούν και τον επίλογο κάθε εκπαιδευτικής ημερίδος.

     Ακολούθως ο Παντελής "παρεπέμφθη" να ξαναβρεί την σχέση του με την Γυμνιππευτική αφού τον τελευταίο καιρό συνήθισε να ιππεύει με σέλλα εκτελώντας καθημερινή Έφιππη Τοξοβολία.

     Στην αρχή με σελλίσκη για να νοιώσει καλά την ..."καρέκλα του γυναικολόγου" και, κατόπιν, χωρίς σελλίσκη, ο Παντελής ξαναθυμήθηκε την παλιά καλή του Γυμνιππευτική  και το καλό του κάθισμα.

     Και όταν αφίππευσε και ο Παντελής, όπως και η Κωνσταντίνα, αν τον ζύγιζες θα τον εύρισκες πολύ ...ελαφρύτερο από ότι όταν εφίππευσε!

     Κάπως έτσι και ο Ιδρυτής της Ομάδος φθάνει στο τέλος κάθε εκπαιδευτικής ημερίδος ανανεωμένος και ευδαίμων απολαμβάνοντας την πρόοδο των μαθητών μας και αναλαμβάνει τα ...συγκρουόμενά του για να παίξει στο Σταύλο. Και αλλοίμονο σε όποιον βρεθεί μπροστά του! Μόνη εξαίρεση οι Ίπποι μας που, γι αυτόν, έχουν πάντοτε προτεραιότητα στη ζωή του και στην αγάπη του! Όταν μάθεις την κοινωνία των ανθρώπων, παραχωρείς την θλίψη στους ακολούθους του επιταφίου και κρατάς την χαρά για την περιφορά του ιερού κάδου με τα κόπρανα του Σταύλου!

Ευγνώμονες ευχαριστίες προς τον ευγενέστατο Παντελή μας  

ο οποίος ζήτησε επίμονα να ασκήσει εκπαιδευτικά καθήκοντα 

για την πρόοδό του! 

Είναι σημαντικό οι μαθητές μαςνα αποζητούν τον κόπο  

ώστε να προοδεύουν.

Α.Η.Κ.