ΕΚΕΙ ΠΟΥ Ο ΑΝΕΜΟΣ ΣΦΥΡΙΖΕΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑΝΙΑΣΜΕΝΟΣ...

 ΕΚΕΙ ΠΟΥ Ο ΑΝΕΜΟΣ ΣΦΥΡΙΖΕΙ ΠΑΝΤΑ  ΜΑΝΙΑΣΜΕΝΟΣ...

     Με τον άνεμο να κυριαρχεί σε όλο το Ιππευτήριο σφυρίζοντας στα φυλλώματα των δένδρων, με χαμηλή θερμοκρασία, με ένα υπέροχο ...αλογάκι και με το καινούργιο  χειροποίητο Τόξο κατασκευής ...Περικλέους Τελειορίδη, όλα ομορφαίνουν και βοήθησαν την Ταξιαρχία να εκτελέσει εν πλήρη κινήσει μια σειρά εξαιρετικών τοξεύσεων με την πρώτη εξ αυτών όπως φαίνεται στον ...αδιάψευστο φακό! Ας την χαρούμε αλλά να μην της πούμε τίποτε και το πάρει πάνω της...

     Το πρώτιστο που συνειδητοποιήσαμε σήμερα είναι η μεγάλη σημασία της σωστής α ν α π ν ο ή ς όχι μόνον σε μία πολεμική τέχνη όπως η Έφιππη Τοξοβολία, αλλά σε ολόκληρη τη ζωή και σε όλες τις δραστηριότητές μας.

     Κάτι σαν το τιμόνι, στο υπέροχο περουβιανό ιστιοφόρο που, λίγες μέρες πριν, το βοήθησε να διαπλεύσει τον Ατλαντικό και να φτάσει στα δικά μας νερά, προ του οποίου κι εμείς διαλογισθήκαμε, η σωστή  α ν α π ν ο ή  μας βοηθά να "διαπλέουμε" τα πιο ταραγμένα "νερά" των καθημερινών μας "περιπετειών" και να βγαίνουμε νικητές στις όποιες τρικυμίες... 

     Πολύ σημαντικό το σημερινό ασκησιολόγιο της Ταξιαρχίας, την βοήθησε να ρυθμίσει την αναπνοή της, να εκτελέσει άρτιες τοξεύσεις και να εκτελέσει σωστό γυμνιππευτικό τροχάδην εκπαιδεύοντας, παραλλήλως σ΄ αυτό και τον σχολικό Ίππο μας. Όμως, χωρίς η Ταξιαρχία να το αντιληφθεί, σήμερα ...ξέχασε αρκετές φορές ότι ήταν ...έφιππη, προσηλωμένη στο Τόξο της κι έτσι "κάθισε" ασφαλέστερα στη ράχη του Ίππου. 

     Βεβαίως, με ένα τόσο ιδανικό Τόξο κατασκευής Περικλέους Τελειορίδη δεν περιμέναμε τίποτε λίγότερο... Και σήμερα ήταν η πρώτη δοκιμασία αυτού του Τόξου το οποίο, ευγενώς, προσέφερε στη Σχολή μας ο κατασκευαστής του και Συνασκούμενος Περικλής Τελειορίδης, αποδεικνύοντας ότι αυτά που κατασκευάζει είναι πραγματικά "διαμάντια" ακόμη και σε έφιππη χρήση! 

     Εν αρχή ην η διεύθυνση του Ίππου και η διατήρηση του ρυθμού με επικέντρωση στον καλό τροχασμό που ήταν και ο πυρήνας της κινήσεως του σημερινού μαθήματος και η Ταξιαρχία με τον Ίππο της μας έδωσαν την παραπάνω εικόνα.

     Δύσκολη κίνηση ο τροχασμός αλλά επιμείναμε στην βελτίωσή του και τα ...καταφέραμε, πριν προχωρήσουμε παρακάτω!

     Και το "παρακάτω" δεν ήταν άλλο από την ...παραπλάνηση της Ταξιαρχίας ώστε να βγει από το άγχος της "ιππεύσεως" να νιώσει ανεξάρτητη του Ίππου με ένα "δόλωμα" αποεστιάσεως προσοχής, με την παράλληλη ανάπτυξη των αυτοδιορθωτικών "σερβομηχανισμών" της "μυικής μνήμης"  ώστε να "καθίσει" βαθύτερα και ασφαλέστερα! "Ταξιαρχία εγκαθίδρυσε το βέλος σου!" ακούστηκε ο Εκπαιδευτής και η Ταξιαρχία, εν κινήσει, ξέχασε ότι ιππεύει, άφησε εντελώς τις ηνίες και ασχολήθηκε με την εγκαθίδρυση του βέλους της! Κι αυτό έγινε πολλές φορές, κυρίως επί στροφών διευθύνσεως, με αποτέλεσμα η Αμαζόνα μας, ακουσίως, να ρυθμίσει και την αναπνοή της! Αυτό ήταν! 

     Μετά από όλα  αυτά, οι τοξεύσεις εν κινήσει της Ταξιαρχίας που ακολούθησαν, όλες ακριβείας ως προς το σημείο και τον χρόνο αφέσεως (χρησιμοποιήθηκε σφυρίχτρα) ήσαν ποιοτικότατες! 

     Και σε κάποιες από αυτές, η Ταξιαρχία παρεσύρθη από τον  πολυμήχανο Εκπαιδευτή εκτελώντας τις πρώτες ...ημι-πάρθειες τοξεύσεις της! 

     Στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" ..."παίζουμε ότι δεν παίζουμε ένα παιγνίδι" ("Knots", R. D. Laing) και ...π α ί ζ ο ν τ α ς  ότι δεν  π α ι ζ ο υ μ ε ...παίζουμε και μαθαίνουμε! Και ιδού, η Ψυχολογία και η Ψυχιατρική ως βασική συνιστώσα της ιππικής εκπαιδεύσεως, αλλά και της καθημερινότητός μας για να οδηγηθούμε στο τέλος σε ένα υπέροχο αποτέλεσμα εναρμονίσεως με την φύση που μας ισορροπεί και μας γεμίζει χαρά!

ENA TIΠΟΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΙ ΑΠ΄ ΤΑ ΠΑΝΤΑ...

ENA TIΠΟΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ 

ΚΙ ΑΠ΄ ΤΑ ΠΑΝΤΑ...

     Με την Μετεωρολογική να βρυχάται για "ραγδαία επιδείνωση του καιρού", με τους πλόες απαγορευμένους, με τον άνεμο να ξεπερνά τα εννέα μποφόρ φθάνοντας και τα δέκα τρία με ριπαίες "βολές", με χιονόνερο, ανάλογη θερμοκρασία και τις λαμαρίνες να "χορεύουν" ...χάλι-γκάλι, εμείς κάναμε μάθημα ...Ιππασίας με ένα αλογάκι που έδειχνε ότι βίωνε σκηνές ...αποκαλύψεως. Όχι, δεν καταφέραμε να κάνουμε το προβλεπόμενο ασκησιολόγιό μας προς αποφυγή να μετατραπεί το τετράποδό μας σε ...αερόστατο μαζύ με την Αμαζόνα του, όμως, καταφέραμε κάτι σημαντικότερο που θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε "Ένα τίποτε, περισσότερο κι από τα πάντα"...

     Ένας μεγαλειώδης καταιγιδοφόρος σωρειτομελανίας πάνω απ΄ τα κεφάλια μας να μας "βομβαρδίζει" με παγωμένο χιονόνερο ενώ επάνω στο έδαφος του Ιππευτηρίου διάφορα αντικείμενα "λικνίζονταν"  από τον άνεμο και όλα ήσαν ριγμένα καταγής, ήταν το πλήρες σκηνικό αυτής της ημερίδος με πρωταγωνιστή τον σχολικό Ίππο μας επάνω στον οποίο δέσποζε η μορφή της ...αναμαλλιασμένης Εύας μας η οποία στωικά περίμενε την ...καταστροφή με το αλογάκι να την ανεβάζει στα ...κεραμίδια τρομοκρατημένο από τα καιρικά φαινόμενα, όπως έδειχνε. 

     Ευτυχώς, τίποτε το δυσάρεστο δεν έγινε και όλα κύλησαν καλά μέσα σε ένα μάθημα που έδειχνε το απόλυτο "τίποτε" κι όμως είχε ως πυρήνα του τα "πάντα" της Ιππασίας που συνοψίζονται στην ενδυνάμωση του θάρρους Ίππου και Ιππέως προ οιασδήποτε αιφνιδιαστικής αντιξοότητος.

     Το "πως" δεν θα σας το πούμε διότι διαδικτυακά μαθήματα Ιππασίας ...δεν παραδίδονται! Στο κάτω - κάτω, αν δεν "βραχείς" κολύμπι δεν μαθαίνεις κι εμείς παραμένουμε μονίμως "βρεγμένοι" για να μη κινδυνεύουμε να πνιγούμε από ...ψεκάδες! Και σήμερα "βράχηκε" και η γενναία Εύα μας η οποία, όπως πάντα, είχε και την πρωτοβουλία της διεξαγωγής του μαθήματος , ώστε να μη φοβάται τη ..."βροχή", αλλά να την χαίρεται στο μέλλον επάνω στο αλογάκι της!  

EΓΚΑΙΝΙΑΖΟΝΤΑΣ ...

 EΓΚΑΙΝΙΑΖΟΝΤΑΣ ...

     Με αρκετά χαμηλή θερμοκρασία δοκιμάσαμε, απόψε, στη Γραμμή Βολής το ανακατασκευασμένο, πιά, Τόξο του Συνασκουμένου Περικλή Τελειορίδη το οποίο έχει δωρίσει στην Ομάδα μας αλλά ήταν αρκετά "βαρύ" ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί από έναν μέσο Τοξότη.

     Χρηστικό μόνον για ελαχίστους λόγου υπερβολικού βάρους ανοίγματος χορδής, το συγκεκριμένο Τόξο το ανέλαβε και πάλι ο Περικλής μας και το έφερε στα μέτρα ενός μέσου Τοξότη, ανακατασκευάζοντάς το και φέρνοντάς το σήμερα να το δοκιμάσουμε, οπότε, παραχωρήσαμε την πρωτιά της δοκιμής στην Εύα μας ώστε να παρατηρήσουμε καλύτερα Τόξο και Τοξότρια σε μια νυχτερινή "συνεργασία" με αισθητό κρύο, στην αυλή της Ομάδος μας. 

     Εν αρχή, ο Περικλής έδωσε τις απαραίτητες οδηγίες στην Εύα και στάθηκε δίπλα της βοηθώντας την να λειτουργήσει καλύτερα.

     Η Εύα χειρίσθηκε με άνεση το Τόξο, ενώ η παρουσία του Περικλέους ήταν πολύ υποστηρικτική για την νεαρή εκπαιδευόμενη. 

     Η συμπεριφορά του νέου Τόξου ήταν αρκετά αξιόπιστη κατά τις διάφορες φάσεις της αποψινής δοκιμασίας του στα χέρια της Εύας και όχι μόνον...

     Το ίδιο αξιόπιστη η συμπεριφορά του δημιουργήματος του Συνασκουμένου μας Περικλή διαπιστώθηκε και σε "άλλα χέρια"...

     Βεβαίως, σύντομα το συγκεκριμένο Τόξο θα το δοκιμάσουμε και ...εφίππως, αφού είναι τόσο εύχρηστο όσο και ελαφρύ, όπως έδειξε στα χέρια της Εύας.

     Η ωραία αποψινή μας Προπόνηση ολοκληρώθηκε με βαδιστική άσκηση εγκαθιδρύσεως και απεγκαθιδρύσεως βέλους, από την Εύα. 

46ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΣΙΡΚΟ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕ-ΚΑΡΛΟ

 46ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΣΙΡΚΟ 

ΜΟΝΤΕ ΚΑΡΛΟ

     Eνώ στην κοινωνία των ηλιθίων γραικύλων και υπό το πρόσχημα της ..."ζωοφιλίας" επιχειρείται η αποκοπή των ανθρώπων από την φύση και το ζωικό περιβάλλον της με την απαγόρευση του Τσίρκο και την συμμετοχή ζώων σε δημόσιες επιδείξεις, στην πολιτισμένη Ευρωπαϊκή κοινωνία παραχωρούνται Ανάκτορα για την στέγαση ιππικών παραστάσεων (Παρίσι, Βερσαλλίες, Σχολή Ιππικού Θεάτρου "Zingaro", Βιέννη, Spanische Hofreitschule κλπ) ενώ οι παραστάσεις Τσίρκο τίθενται υπό την αιγίδα Ηγεμόνων, όπως στην περίπτωση του Πριγκιπάτου του Μονακό.

     Αυτή την χρονιά, λοιπόν, από τις 19 έως τις 28 Ιανουαρίου, για δέκα ολόκληρες ημέρες, στο Μονακό, διεξάγεται κατά τον λαμπρότερο τρόπο και υπό την αιγίδα της Πριγκίπισσας Stephanie, το 46ο Διεθνές Φεστιβάλ Τσίρκο, έναν θεσμό που ίδρυσε ο Μονάρχης Rainier III (1923-2023) στη μνήμη του οποίου αφιερώνεται κάθε χρόνο αυτή η λαμπρή διοργάνωση στην οποία παίρνουν μέρος τα καλύτερα συγκροτήματα Τσίρκο από όλο τον Κόσμο!

     Στη "καρδιά" του Πριγκιπάτου του Μονακό, στο Μόντε Κάρλο, άνθρωποι και ζώα επιδεικνύουν την αγαστή συνύπαρξή τους και την υψηλή συνεργασία τους σε ένα συναρπαστικό υπερθέαμα που αναδεικνύει τον ίδιο τον Πολιτισμό!

     Τα εισιτήρια αυτού του Φεστιβάλ έχουν προ πολλού εξαντληθεί και στο Πριγκιπάτο, εκτός από τα πολυπληθή συγκροτήματα τα οποία θα επιδείξουν επί σκηνής τις ικανότητές τους, έχουν καταφθάσει και χιλιάδες επισκεπτών από όλο τον κόσμο που θα γεμίσουν τις κερκίδες των παραστάσεων που αποτελούν κοσμοϊστορικό γεγονός ακροβατικών και άλλων καλλιτεχνικών επιδόσεων.  

     Έτσι στο μικρό κρατίδιο του Μονακό, με τον θεσμό του Τσίρκου που υποστηρίζει επί 46 χρόνια σε διεθνές επίπεδο, τεκμηριώνεται ότι το ζώο μπορεί να απολαμβάνει μιας ιδιαίτερης ευζωίας και εκπαιδεύσεως όπως ακριβώς εκπαιδεύεται και ο άνθρωπος, αποτελώντας απολύτως προστατευόμενο "κεφάλαιο" του ανθρώπου αφού επάνω του στηρίζεται μια τόσο βασική πολιτιστική δραστηριότητα! 

     Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν νοείται κανένας "βασανισμός" και καμία "κατάχρηση" του ζώου από τον άνθρωπο διότι κανείς δεν νοείται να βασανίσει ή να καταχρασθεί ένα πλάσμα που αποτελεί το "κεφάλαιό" του και μπορεί να  εκπαιδευθεί συστηματικά όπως και ο ίδιος,  να εργασθεί κανονικά όπως και ο ίδιος και να εξακολουθεί, λόγω της χρησιμότητός του και της διασυνδέσεώς του με τον άνθρωπο να υπογραμμίζει τον λόγο της υπάρξεώς του μέσα στον χρόνο. 

     Διότι, εν προκειμένω, τα ζώα αποτελούν τον "θησαυρό", την επένδυση, του επιχειρηματία του Τσίρκο κι έτσι διατηρούν το υψηλό προνόμιο της καλύτερης μεταχειρίσεως (διαβίωση, ιατροφαρμακευτική φροντίδα, διατροφή κλπ) ενώ, η εκπαίδευσή τους δεν εμπεριέχει κανένα στοιχείο βίας ή βασανισμού αφού, προ πολλού, η εκπαίδευση των ζώων διεξάγεται με την αξιοποίηση της συνδυαστικής μνήμης του ζώου και μόνον χωρίς καμία άσκηση καταναγκασμού, τέλος δε, το ζώο όπως και ο άνθρωπος εξασφαλίζει την επιβίωσή του εργαζόμενο, βεβαίως, με κανόνες δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που μία πολιτισμένη και όχι τριτοκοσμική κοινωνία μπορεί να θεσπίσει, να εφαρμόσει και να ελέγξει! Και όσο ένας υπάλληλος εργάζεται υπέρ του εργοδότη του, έτσι κι ένα ζώο μπορεί να εργάζεται υπέρ των ανθρώπων, πάντοτε υπό προστασία όπως κι ο άνθρωπος, ώστε να θεωρείται προνομιούχος εργαζόμενος, όπως κι ο άνθρωπος, βελτιώνοντας το βιοτικό επίπεδό του, άλλως θα αφανιστεί, α κ ρ ι β ώ ς  ό π ω ς  και ο μη εργαζόμενος άνθρωπος!

     

Αντιθέτως, στις τριτοκοσμικές κοινωνίες των ηλιθίων τα ζώα περιθωριοποιούνται και καταδικάζονται στην απώλεια λόγου υπάρξεως υπό το πρόσχημα της "ζωοφιλίας", ο άνθρωπος ξεκόβει από τις φυσικές ρίζες του καθιστάμενος ευκολότερα ελεγχόμενος από τους αυτόκλητους "προστάτες"-νταβατζήδες της πανίδος, λες και ο άνθρωπος-ηθοποιός μπορεί να  εκπαιδεύεται και να εργάζεται ως ηθοποιός ενώ το ζώο δεν μπορεί τηρουμένων των ανάλογων όρων εκπαιδεύσεως και εργασίας! Tα "υπόλοιπα" είναι των πονηρών διαστροφικών που επιδιώκουν τον έλεγχο των συγχρόνων μαζών υπό διάφορους μανδύες "αριστερής προοδευτικότητας" που καλύπτουν τις εξουσιαστικότερες μεθοδεύσεις με την υποβάθμιση του ανθρώπινου πολιτισμού και την αντικατάστασή του με τα όσα ο George Orwell διεμήνυσε στο "1984" κάτι που επαληθεύεται το 2024! 

     Και, κάπως έτσι, το Μονακό θα συνεχίσει να ευημερεί ενώ οι αντιφασιστικές "μπαζουτολάνδες" τύπου γραικίας θα συνεχίσουν να πλασάρουν σκυλάδικα, καταγώγια, έγκλημα και αγραμματοσύνη, με ανορθόγραφα πρωτοσέλιδα και με ξύλινα γράμματα αν κάποιοι αμφι-λεγάμενοι μπορούν να φορέσουν ...νυφικό ή όχι! Κάθε λαός με τη ...μοίρα του και τη δημοκρατική κακομοιριά του!     

Η ΑΛΛΗΛΟΥΧΙΑ ΤΩΝ ΚΡΙΚΩΝ

Η ΑΛΛΗΛΟΥΧΙΑ ΤΩΝ ΚΡΙΚΩΝ

 

     Η κατάκτηση ενός αποτελέσματος συνιστά μιαν εξελικτικήν αλληλουχία η οποία «χαρτογραφείται» από μία σειρά ενδιαμέσων μικρών «σταθμών», όπως οι κρίκοι μιας αλυσίδας οι οποίοι, ενώ δεν αποτελούν αυτοτελείς προορισμούς, όμως, συνδεόμενοι μεταξύ τους και παραμένοντας αλληλένδετοι, ορίζουν το τελικό αποτέλεσμα που είναι η ίδια η αλυσίδα.

     Το ίδιο ισχύει και στην υπηρέτηση μιας πολεμικής τέχνης όπου, η όποια κατάκτηση γνώσεως και δεξιότητος περνά από ενδιάμεσα στάδια μερικής ανελίξεως τα οποία, τελικώς συντιθέμενα, δικαιώνουν την ευγενή πρόθεση και, ενδεχομένως και τον τελικό σκοπό.

     Εν προκειμένω, η δική μας «αλυσίδα» είναι δισκελής (όπως σε κάθε πολεμική τέχνη) αποτελούμενη από την παράλληλη φιλοσοφική (πρωτίστως) και πρακτική (δευτερευόντως) ανέλιξη του εκπαιδευομένου με την βοήθεια ενός  α σ κ η σ ι ο λ ο γ ί ο υ  του οποίου τα ενδιάμεσα στάδια (επιμέρους ασκήσεις) ορίζουν  τους «κρίκους» της «αλυσίδας». Και το τελικό αποτέλεσμα κρίνεται από την ποιότητα αυτών των ενδιαμέσων «κρίκων» οι οποίοι, εν κατακλείδι, θα κληθούν να αντέξουν το «βάρος» που καθορίζει την όλη «αλυσίδα».

     Έτσι, είναι αυτονόητη η ευθύνη του σχεδιαστή των «κρίκων» (του Εκπαιδευτή) για την ορθή εκτίμηση των προδιαγραφών «αντοχής» τους οι οποίες ξεκινούν από την αδήριτην αφετηρία της «αντοχής υλικών», δηλαδή, της ορθής αποτιμήσεως των φυσικών δυνατοτήτων των εκπαιδευομένων του και με γνώμονα το πεπερασμένο του δικού του χρόνου και των δικών του αντοχών. 

     Αναλυτικότερα, εάν ο Εκπαιδευτής διαθέτει μία ώρα ημερησίως για να την προσφέρει σε κάποιον εκπαιδευόμενο θα πρέπει να επιλέξει προσεκτικά σε ποιον θα την προσφέρει ώστε η ώρα αυτή να μην πάει χαμένη ούτε για το εκπαιδευτικό αντικείμενο (πολεμική τέχνη), ούτε για τον ίδιο τον Εκπαιδευτή, ούτε για τον όποιον εκπαιδευόμενο διότι αυτή η απώλεια μιας ώρας κοστίζει στο παγκόσμιο «γίγνεσθαι» και όχι απλώς σε «κάποιον» ή σε «κάτι». Και αυτό παραπέμπει στην υποχρέωση του Εκπαιδευτή να διαμορφώνει συνεχώς ένα, διαρκώς, ποιοτικότερο Κοινό εκπαιδευομένων ώστε να βελτιώνεται διαρκώς το θεμέλιο των προσπαθειών του που δεν είναι άλλο από την ποιότητα της υπαρξιακής υποστάσεως των εκπαιδευομένων του. 

     Και αυτό επιχειρούμε συνεχώς στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων», με διάφορους ...πλαγίους τρόπους, επιδιδόμενοι σε μία συνεχή προσπάθεια η οποία δικαιώνεται οσημέραι, κυρίως, λόγω της συνειδητής αποστασιοποιήσεώς μας από κάθε υλικό όφελος που θα μπορούσε να ευτελίσει το αντικείμενό μας εξισώνοντάς το με «εμπόρευμα», υπακούοντας στο βασικό κέλευσμα της διδασκαλίας μιας πολεμικής τέχνης που υπαγορεύει την αποχή από κάθε κερδοσκοπικήν εκμετάλλευση.

     Αν και όλα τα παραπάνω δεν είναι, απλώς, κατανοητά αλλά αυτονόητα, κάποιοι προορίζονται να τα έχουν αντιληφθεί ωφελούμενοι ενώ κάποιοι άλλοι όχι. Το κέρδος, εν τέλει, πιστώνεται στο εφιπποτοξοτικό αντικείμενο, στην πολεμική τέχνη, στο προς ο απευθύνεται, εάν και εφ΄ όσον ο διαχειριστής του (Εκπαιδευτής) είναι ικανός να διακρίνει. Και, εκ του αποτελέσματος, εδώ φαίνεται ότι, μετά από δέκα εννέα συναπτά έτη συνεχούς εργασίας, διακρίνει!

Η ΕΥΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΜΗΛΑ...

Η ΕΥΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΜΗΛΑ...

     Είπαμε, όσοι νομίζουν ότι η Εύα προσφέρει μήλα είναι βαθιά νυχτωμένοι διότι η Εύα καταδιώκει με το Τόξο της εκείνον που θα σταθεί εμπόδιο στα βήματά της προς την κατάκτηση του στόχου της. Κι αυτή η Προπόνηση το απέδειξε!

     Κι όταν τα στενά περιθώρια ελεύθερου χρόνου της Εύας την εξαναγκάζουν να ορίσει νυχτερινή ώρα για Προπόνηση, τότε είναι μια καλή ευκαιρία να την αφιερώσουμε σε εξάσκηση ταχείας εγκαθιδρύσεως βέλους και ταχείας τοξεύσεως υπό συνθήκες κινήσεως.

     Μια σειρά ασκήσεων, λοιπόν, για την Εύα μας απόψε, μια σειρά ασκήσεων κινητικών που προσομοιάζουν στον βαθμό δυσκολίας εφίππου καταστάσεως, αλλά και πολλών άλλων.

     Αυτή η βραδυνή ημερίδα ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου κινητική, όμως, με την τακτική των δύο βημάτων εμπρός κι ενός πίσω ώστε να διευκολύνεται η βέλτιστη συνειδητότητα των διαφορών των καταστάσεων, κάποιες "στιγμές" ήσαν στιγμές γαλήνης και ανασυντάξεως.

     Κατά τα λοιπά, η Εύα επιδόθηκε σε εγκαθιδρύσεις βελών εν κινήσει, αρχικώς σε βάδην και αναπτύσσοντας, κατόπιν, υψηλότερες  κινητικές ταχύτητες.

     Διότι, όντως, απόψε η Εύα ...έτρεξε πολύ!

     Και όταν δεν χρησιμοποίησε γρήγορα τα πόδια και τους έδωσε περιθώριο να ξεκουραστούν, χρησιμοποίησε γρήγορα τα χέρια διαιρώντας το σώμα στα δύο, από την μέση και κάτω αργό και από την μέση και πάνω γρήγορο αρκετά αποτελεσματικά...

     Tέλος, δεν παραλείψαμε να επιδοθούμε και σε ανασύρσεις βελών από εδάφους προετοιμαζόμενοι για τις αντίστοιχες έφιππες. Κι εδώ τρέχοντας και με αποστάσεις διαρκώς σμικρυνόμενες, πάντοτε με τον ρυθμό να τηρείται σταθερός. Και στην τελική αποτίμηση της αποψινής Προπονήσεως, η Εύα κατάφερε ένα 70% κάτι διόλου "λίγο"...