ΠΡΟΣ ΠΛΗΡΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

 ΠΡΟΣ ΠΛΗΡΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

     Με πανέτοιμο, πλέον, τον φάκελο της πρώτης ταινίας μεγάλου μήκους, ιδιότητα η οποία προσδίδει πλεονεκτήματα και, βεβαίως, συγκυρίας ευνοούσης, ο Σκηνοθέτης μας καταθέτει αμέσως τα απαραίτητα, προκειμένου η όλη προσπάθειά μας να «επαγγελματικοποιηθεί» η παραγωγή και να υλοποιηθεί το εγχείρημα, όπως του αξίζει, ώστε να τιμηθεί ο «ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ»!

     Ευγνώμονες ευχαριστίες στον πολύτιμο Μέντορα και υποστηρικτή που μας χαράζει το δρόμο συντάσσοντας το πληρέστερο pitch-deck που θα μπορούσαμε να καταθέσουμε.

ΣΧΟΛΗ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" ΤΑ ΕΞΑΠΤΕΡΥΓΑ

 ΣΧΟΛΗ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"

ΤΑ ΕΞΑΠΤΕΡΥΓΑ

Κι αφού ανανήψαμε από τους γέλωτες που μας επεφύλαξε το τελευταίο κοινοβουλευτικό "Σατυρικόν" του πάνδημου κοινοβουλευτικού παλκοσένικου, είναι ώρα να περάσουμε στα σοβαρά! Ωστόσο, ας σηκωθούμε απ΄ τα πατώματα όπου μας εκσφενδόνισαν οι νευρικοί γέλωτες εκ της υποργουποιήσεως ως Υπουργού ...Οικογενείας μιας 47χρονης ...άγαμης και ...άτεκνης κι ας παραμείνουμε σε επιφυλακή ευωχίας από τα μελλούμενα μιας εκπορνευόμενης δημοκρατίας στην οποία πρωταγωνιστεί η μεγαλύτερη περιφρόνηση προς τον εκλογικό θεσμό από καταβολής νεωτέρου ελλαδικού κράτους, ένας μειοψηφικός πρωθυπουργός που εμφανίζεται ως ..."θριαμβευτής" και μια σέχτα Σπαρτιατών από την ...Λαμία! Όπως είπαμε, έχουμε και σοβαρά θέματα όπως το σκηνογραφικό ειδικό βάρος της παραστάσεως του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη.

     Πόσες διαφορετικές παραμέτρους δεν θα συναντήσουμε μέσα στον πυρήνα αυτού του "ειδικού βάρους" ή, μάλλον, πόσες θα πρέπει να υπάρχουν...

      Η απόδοση του κυρίως πνεύματος και των πραγματικών συνθηκών του έργου, η απόδοση των "αποχρώσεων" της εποχής, η σκηνική υπογράμμιση της εικαστικής αλήθειας μιας παρελθούσας πραγματικότητος...

     Και μόλις καταλήξαμε σε μια γλαφυρή λεπτομέρεια της θρησκευτικότητος του όχλου ο οποίος εμφανίζεται στην πρώτη σκηνή του έργου έμφορτος πίστεως προς την εισαγόμενη ξένη "θρησκεία" απεμπολώντας την δική του και σείοντας ...εξαπτέρυγα προς επίταση της ζέσεώς του προς τον νέο θεό... Και, μη γελάσετε, βλέποντας τα εξαπτέρυγα που σχεδιάσαμε για την παράστασή μας διότι απηχούν τον πραγματικό συμβολισμό της νέας θρησκείας, της θεολογικής της βαρύτητος, της Αισθητικής της, των δογματικών αληθειών της...!

     Ναι αυτά τα εξαπτέρυγα θα σείει ο όχλος στην πρώτη σκηνή της παραστάσεώς μας στη θέση των ...ριπιδίων τα οποία υπήρξαν οι προκάτοχοί τους και τα έφεραν διάκονοι, σύμφωνα με τις "Αποστολικές Διαταγές", βεβαίως κι αυτά κοπιαρισμένα από τις παλιότερες ρωμαϊκές συναθροίσεις αφού, η νέα θρησκεία δεν είχε τίποτε δικό της κι όλα τα άρπαξε από όλες τις προηγηθείσες!

     Έχουμε να σας πούμε κι άλλα, όμως, ας κρατήσουμε και κάτι για έκπληξη... Άλλωστε, έχουμε τόσα να μάθουμε στις Βερσαλλίες κι όχι για τα καθoίκια που χρησιμοποιούσε ο Λουδοβίκος ΙΔ' αλλά για πολύ σημαντικότερα μετα-λουδοβίκεια ζητήματα, όπως η Ακαδημία Ιππικής Τέχνης που στεγάζεται στο περικαλλές αρχιτεκτόνημα...με την Σχολή Ιππικού Θεάτρου "Zingaro" που εγκολπώνεται... 

ΑΠΟΨΕ ΔΕΝ ΚΑΝΑΜΕ ΠΡΟΒΑ

     Ως φαίνεται, μια τύχη αγαθή συνοδεύει τούτον τον "Μιχαήλ Μάρουλλο Ταρχανιώτη" κι εκεί που ο συγγραφέας του είχε απογοητευθεί για το ατελέσφορο της υλοποιήσεως της σκηνής finale όπου ένας αλληγορικός χορός κλείνει την αυλαία, εκεί ο Συνασκούμενος Γεώργιος διάλεξε απ΄ το κοντάρι του λαχειοπώλη τον πρώτο αριθμό και τον προσέφερε στην Ομάδα του Ιππικού Θεάτρου. Και ποιος ήταν αυτός ο πρώτος αριθμός; Μα, ποιος άλλος από κάποιον εναργέστατο σκαπανέα Πολιτισμού, ευρυμαθέστατο "Άνθρωπο" του χορού (Δάσκαλο και χορογράφο) και τόσο ανιδιοτελή που στη πρώτη μας συνάντηση άνοιξε το πουγγί της καρδιάς του και σκόρπισε το περιεχόμενό του στα πόδια μας...

     Απόψε δεν κάναμε πρόβα αλλά τρυπώσαμε σε ένα πειραιώτικο νεοκλασικό απ΄ όπου χαρήκαμε το νυχτερινό λιμάνι και μέσα στο δικό του "βασίλειο" που, από μόνο του αποτελεί έργο τέχνης, γνωρίσαμε αυτόν που θα κλείσει την αυλαία στη παράσταση που ετοιμάζουμε και που αποτελεί το μνημόσυνο ενός τραγικού πνευματικού πολεμιστή της Αναγεννήσεως.

     Αλέξανδρε Χατζιάρα, ευγνώμονες που μέχρι τώρα υπήρχες κοντά μας κι από απόψε κι ανάμεσά μας, ευγνώμονες για το περιεχόμενο της καρδιάς και της προσωπικότητός σου κι εντυπωσιασμένοι από το έργο ζωής της "Ανώτερης Επαγγελματικής κι Ερασιτεχνικής Σχολής Χορού"  που κοσμεί τα καλλιτεχνικά "πράγματα" τούτου του τόπου.