ΜΑΘΗΜΑ ΣΚΗΝΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΕΩΣ ΙΠΠΟΥ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΟΛΗΨΙΑΣ

ΜΑΘΗΜΑ 

ΣΚΗΝΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΕΩΣ ΙΠΠΟΥ 

ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΟΛΗΨΙΑΣ

     Πολλά τα κεφάλαια εκπαιδεύσεως του Ίππου για την εκτέλεση ενός σκηνικού ρόλου και, μάλιστα, "on camera", αφού προετοιμαζόμαστε ολοταχώς για την κινηματογραφική "εκδοχή" της επικής βιογραφίας "Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης" στο πλαίσιο της διδασκαλίας της Σχολής Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων". Και σήμερα, ο πρωταγωνιστής Ίππος διδάχθηκε να κινείται αλλά και να ακινητεί επί σκηνής ανεξέλεγκτος από ανθρώπινο χέρι, ενώ εισήχθη και στην υποκριτική διαδικασία αφού το μοναδικό σημερινό "πλάνο" περιείχε και πολύ συναίσθημα. 

     Όμως, όπως πάντοτε, εν αρχή ην η φροντίδα του Ίππου ώστε να αναλάβει εργασία ηθοποιού υπό τις καλύτερες συνθήκες υγιεινής και εμφανίσεως. Λέγεται ότι ο κινηματογραφικός φακός είναι ένα ...ψέμα, αλλά αυτό το ...ψέμα, δεν σημαίνει ότι δεν αποκαλύπτει και τα ...πάντα!

     Κι αμέσως ευθύς, στο σκηνικό πεδίο, αφήσαμε τον Ίππο να ...αυτοξεναγηθεί και να ξαναθυμηθεί την ύπαρξη της κάμερας και του τριπόδου προς αποφυγή επικίνδυνων αιφνιδιασμών... Βεβαίως και ο Ίππος έχει πολύ καλή μνήμη κι έδειξε ότι και αυτά τα θυμάται άριστα αλλά αυτό δεν μας κάνει να παραλείπουμε ποτέ χρήσιμες επαναλήψεις που αφορούν στην ασφάλεια του γυρίσματος!

     Προετοιμάζοντας την έναρξη των γυρισμάτων της ταινίας, τούτη την φορά, επεδείξαμε την απαιτούμενη βαδιστική διαδρομή στον Ίππο εξηγώντας του την ιδανική διεύθυνση και ταχύτητα, του επιστήσαμε την προσοχή σε ακινησία αμέσως μόλις ο αναβάτης του θα τον εγκατέλειπε στη μέση του πουθενά ενώ ο ίδιος θα εξαφανίζονταν και διαμορφώσαμε κατάλληλες συνθήκες ώστε μόλις ο αναβάτης τον εγκατέλειπε κι άρχιζε να τρέχει προς τα πίσω για να χαθεί στον ορίζοντα, ο Ίππος θα έπρεπε να δείξει στη κάμερα την έκπληξη και την θλίψη του! Κι όλα έγιναν όπως ήθελε το σενάριο διότι ο Ίππος και το κάθε ζώο μπορεί να εκπαιδευθεί ώστε να είναι ισάξιος του Ανθρώπου-ηθοποιού και στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" όλα τούτα είναι εφικτά και γνωστά.

     Στη σημερινή διδασκαλία προηγήθηκε η εκμάθηση της κινήσεως και ακολούθησε η υποκριτική διδασκαλία. Έτσι ξεκινήσαμε με ένα "τ ρ ι κ" ευαισθητοποιήσεως της σ υ ν δ υ α σ τ ι κ ή ς  μ ν ή μ η ς  του Ίππου και, επάνω σ΄ αυτό, εθίσαμε τον Ίππο στην κίνηση επί συγκεκριμένης διευθύνσεως με σταθερή βαδιστική ταχύτητα χωρίς αυξομειώσεις και, κυρίως, χωρίς δισταγμούς υπερβάσεως δυσκολιών εδάφους όπως πέτρες, θάμνους με ενοχλητική βλάστηση ή, ακόμη και ...κερασφόρους κροταλίες sidewinder αφού σ΄ αυτή την ...έρημο Amargosa της Νεβάδα (...façon de parler) θα μπορούσαν να υπάρχουν ακόμη και τέτοια ερπετά!

     Η διάδραση μεταξύ Εκπαιδευτή και εκπαιδευόμενου Ίππου είναι συγκλονιστική για όποιον μπορεί να υπεισέλθει στο πλαίσιο της σχέσεως και, ειδικώς ο Εκπαιδευτής συχνά θα δακρύσει από συγκίνηση με την εκπληκτική ανταπόκριση του ευφυέστατου Ίππου στις επιταγές του σεναρίου. Πράγματι, ο Ίππος είναι ένας ιδανικός επαγγελματίας υποκριτής!

     Και με αφυπνισμένη την συνδυαστική μνήμη του, συνεχίσαμε να θέτουμε τον Ίππο επί της σχεδιασθείσας βαδιστικής διαδρομής φροντίζοντας για την διατήρηση της θετικής διαθέσεώς του χωρίς καμιάν ένταση εν αντιθέσει με τους ηλιθίους που ισχυρίζονται ότι η εκπαίδευση ζώων είναι βασανιστική διότι εμπεριέχει ...βία, αδύναμοι να εννοήσουν ότι το ζώο, εν προκειμένω, αποτελεί το πλέον πολύτιμο "κεφάλαιο" του εγχειρήματος και, ως εκ τούτου, είναι απολύτως σεβαστό! Στην περίπτωση αυτή, το ζώο και εν προκειμένω ο Ίππος, χωρίς καμία άσκηση βίας, ούτε καν πιέσεως, μπορεί να ακολουθήσει τον Άνθρωπο-Εκπαιδευτή του με την καλύτερη διάθεση εργασίας, ανταποκρινόμενος σε ρόλους που απαιτεί μια εργασία σκηνικού θεάματος! Και αυτά αποδεικνύονται και από το σημερινό μάθημα του οποίου το οπτικο-ακουστικό υλικό και η εικονοληψία τεκμηριώνουν του λόγου το αληθές, με τον Ίππο να ακολουθεί βήμα προς βήμα τον Εκπαιδευτή του χωρίς καν ο τελευταίος να ασκεί κανέναν έλεγχο επί του ζώου πλην της επικοινωνίας με την βοήθεια της "γλώσσας του σώματος" η οποία είναι και το κλειδί!

     Και ήρθε η ώρα της εγγραφής του πλάνου, με αναβάτη, ποιον άλλον, από τον Τάκη Βογόπουλο και εικονολήπτη τον Νεκτάριο.

     Aν και εντελώς αρχάριος της Ιππασίας, ο Τάκης, με σύντομη επιτόπια διδασκαλία και με την βοήθεια της υψηλής αντιλήψεως που διαθέτει "στάθηκε" σωστά επί της ράχεως του Ίππου! Έφιππος, κατάφερε να εκτελέσει στροφή του Ίππου αρκετά αρμονική και, γενικώς, να τον διευθύνει αποτελεσματικά πριν επιχειρήσει το κυρίως πλάνο της εγκαταλείψεως του Ίππου και απομακρύνσεως από αυτόν.

     Δυστυχώς, πολλοί νομίζουν ότι παρακολουθώντας ένα κινηματογραφικό έργο έμαθαν ...Ιππασία ή ότι η Ιππασία είναι κάτι απλό που μπορεί καθένας άσχετος να εκτελέσει μόλις βρεθεί επάνω στη ράχη ενός Ίππου. Και όταν βρεθούν αντιλαμβάνονται αμέσως την πραγματικότητα. Όμως, σε αυτές τις περιπτώσεις ο Εκπαιδευτής θα κριθεί και θα βαθμολογηθεί με θετικό πρόσημο εάν τάχιστα και ευκρινώς εξηγήσει στον άσχετο έφιππο τι θα πρέπει να κάνει και ο έφιππος εκτελέσει με ακρίβεια, άλλως το ατύχημα είναι το μόνο βέβαιο. Και σήμερα, όπως και πάντα κανένα ατύχημα δεν σημειώθηκε διότι όλα ήσαν και έγιναν όπως θα έπρεπε. Και ο Τάκης εξετέλεσε με ακρίβεια τις οδηγίες που του δόθηκαν, συνεργαζόμενος άριστα με τον Ίππο "on camera" και, μάλιστα, "a prima vista" χωρίς καμία προηγούμενη προετοιμασία της σκηνής. 

     Ο αποχαιρετισμός και η εγκατάλειψη του Ίππου "βγήκε μονορούφι" με τους τρεις συντελεστές, Τάκη, Ίππο και Νεκτάριο σε τέλειο συντονισμό.

     Ο Τάκης, στο όριο της βαδιστικής διαδρομής αφίππευσε και αγκάλιασε τον Ίππο που θα εγκατέλειπε κι ο Ίππος έδειξε ότι βίωνε την αλήθεια του αποχαιρετισμού κατά τον συγκινητικότερο τρόπο!

     Κι ενώ ο χρόνος του εναγκαλισμού κατέγραφε τις δικές του συναισθηματικές εντάσεις, ξαφνικά, ο Τάκης εγκαταλείπει στη μέση του πουθενά τον Ίππο αρχίζοντας να απομακρύνεται με ένοχη σπουδή...

     Και ο Ίππος, ανταποκρινόμενος στην απαίτηση του σεναρίου παρέμενε ακίνητος όσο ο Τάκης έτρεχε μακριά του δείχνοντας ότι δεν πίστευε πως ο αναβάτης του, πράγματι, τον εγκατέλειπε... Ο Ίππος, απολύτως ελεύθερος και ανεξέλεγκτος, πειθαρχημένος ως τέλειος ηθοποιός, δεν υπέκυψε στη γοητεία του χόρτου και δεν έσκυψε να βοσκήσει ούτε για μια στιγμή αλλά παρέμεινε ακίνητος δίνοντας την, ιδανικώς, προσδόκιμη εικόνα του πλάνου του σεναρίου. 

     Και το αποκορύφωμα της επιτυχούς διδασκαλίας του πλάνου στον Ίππο ήρθε στο τέλος, όταν αυτός "κατάλαβε" ότι ο αναβάτης του τον εγκατέλειπε και γεμάτος απορία και θλίψη στράφηκε προς τον απομακρυνόμενο, ακριβώς όπως ένας έμπειρος σκηνικός ηθοποιός! Ναι, αυτό ήταν το ζητούμενο! 

     Στην Σχολή Έφιππης Τοξοβολίας και εφίππων πολεμικών τεχνών δεν προσεγγίζουμε τα αντικείμενά μας με ..λογιστική ολιγάρκεια γεμίζοντας κατάστιχα με ανταγωνιστικές "βαθμολογίες". Πολύ λίγο μας ενδιαφέρει να αναδειχθούμε σε "καλύτερους" από τους "άλλους" και δίνουμε προτεραιότητα να αναδείξουμε τον σημερινό εαυτό μας καλύτερο από τον ...χθεσινό! Έτσι, προχωρώντας στην επικοινωνία με τον Ίππο, και ανελίσσοντας τις εκπαιδευτικές μας τακτικές, όχι απλώς γινόμαστε καλύτεροι Εφιπποτοξότες, αλλά και πολλά ...περισσότερα! Δυστυχώς, ή μάλλον ευτυχέστατα αυτό δεν είναι σε θέση να το καταλάβουν οι πολλοί... Διότι όταν μπεις στην πίστα μιας έφιππης πολεμικής τέχνης με έναν Ίππο που αντιλαμβάνεται το "τι" θέλεις, η επιτυχία της προσπαθείας σου είναι δεδομένη!    

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑΚΗ ΥΠΕΡΒΑΣΗ

 ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑΚΗ ΥΠΕΡΒΑΣΗ

     Πολλές καλοδεχούμενες "ανατροπές" επιφέρουν οι απρόσμενες ευτυχείς συγκυρίες μιας, διαρκώς, εργώδους καθημερινότητος και, αυτή την φορά, ο κινηματογράφος θα προηγηθεί του ...θεάτρου το οποίο, πάντως, συνεχίζει μέσα στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" να διατηρεί τον "θώκο" του.

     Toυτέστιν, μια αιφνιδιαστική "παλινδρόμηση" σχεδιάσεων  αναδιατάσσει πορείες και αναπροσδιορίζει προορισμούς, όπως ακριβώς σε κάθε δημιουργικό ταξίδι όπου δεν έχει θέση η προγραμματική ανία "δρομολογίων". Κι ένα ταξίδι στην Ιστορία μιας Πατρίδας που, από αιώνες, έπαψε να υπάρχει είναι εξερευνητικό ενός "αζιμουθίου" που πρέπει να ανακαλύψουμε...  

     Από τούδε ξεκινά μια παράλληλη εκδοχή της βιογραφικής σκιαγραφίας του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη: η κινηματογραφοποίησή της, με την καθοριστική συμβολή του Τάκη και του Καλλίμαχου. Κι αυτή την φορά ο μεν Τάκης επιχειρεί την τέταρτη κινηματογραφική δημιουργία του, ενώ ο Καλλίμαχος την πρώτη, μετά, βεβαίως, από μία σειρά έξι επιτυχών αρχαίων θεατρικών έργων με τα οποία πιστώνεται ως σκηνοθέτης!

     Σήμερα, λοιπόν, ο Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης βρήκε τη δύναμη να σηκωθεί αργά - αργά από τα ποταμίσια νερά μέσα στα οποία ήταν ξαπλωμένος επί αιώνες και να περπατήσει στο, ονειδισμένο πιά, κλεινόν άστυ το οποίο, κάποτε, πριν αλλαξοπιστήσει, "ενσάρκωνε" την πόλη της Παλλάδος! Φορώντας την περικεφαλαία του για να προστατευθεί όχι απ΄ τις επιθέσεις αλλοφύλων αλλ΄ απ΄ τον οργισμένο ουρανό ενός μπάσταρδου τοπίου ευτελισμένου απ΄ την παρακμή των κατοίκων του, βάδισε κατά το μέρος των ολίγιστων συν-οπαδών του Βασιλέως Ηλίου για να αποκαλύψει και πάλι το μεγαλείο της ψυχής και του πνεύματός του!

     Με την παραφορά του διανοουμένου ποιητή, του ακάθεκτου πολεμιστή αλλά και του εξημμένου εραστή ο Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης απαιτεί αυτό το τρίπτυχο στη μορφή όποιου τον υποδυθεί επί σκηνής θεάτρου ή οθόνης και τούτη η απρόσμενη συγκυριακή υπέρβαση που αναζήτησε την φυσιογνωμική ενσάρκωση του τριπτύχου έθεσε υπό ενδελεχή φωτογραφική "δοκιμασία" τον Τάκη Βογόπουλο μιας και σε τούτη τη Σχολή τα πάντα προσεγγίζονται με διεξοδική σχολαστικότητα χωρίς "χρονόμετρο" και, κυρίως, χωρίς επικλήσεις κοπώσεως.   

    Έτσι, ξεκινήσαμε με τον Τάκη υπό την βάσανο της "εντάξεώς" του στο "τοπίο" του "χρόνου" και κρατήσαμε τις ανάλογες φωτογραφικές "σημειώσεις".

     Καταγράψαμε την κίνησή του, την "στροφορμή" του αναγεννησιακού πολεμιστή που, ακόμη και χωρίς όπλα, μάχεται τους εαυτού δαίμονες κατανικώντας το ατελές "εγώ" του που αποτελεί και τον μέγιστο εχθρό κάθε αληθινού μαχητή.

     Τον απαθανατίσαμε έξω απ΄ το πλατωνικό σπήλαιο, όπως ο Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης είχε καταφέρει να απελευθερωθεί, αλλά τον κρατήσαμε στην επιφυλακή της "χωσιάς" ως ένα γνήσιο "χωσιάριο" απ΄ τον οποίο θα γεννηθούν οι Ουσάροι της Ευρώπης.

     Τον ανεβάσαμε στο βάθρο της υψιπετείας του ποιητή και τον αφήσαμε να μας αφηγηθεί το όραμά του για μια Πατρίδα της οποίας η απουσία πονά όσους ιδαλγούς επιφανών Προγόνων. Κι ακούσαμε την δική τους φωνή μέσα από τους στίχους του... 

     Κατόπιν τον αφήσαμε να ξαποστάσει, ν' αναπαυθεί από τη μάνητα ενός αγώνος ισόχρονου με τον βίο του, πάνω στον θώκο των έργων του που είναι για μας τους "Έλληνες Κενταύρους" μάθημα ζωής και εναύσματα μιμήσεως αφού, πρότυπό μας είναι εκείνος ο Έλληνας Στρατιώτης της Δύσεως όπως τον υλοποίησε ο Ηλύσιος Καλέντζης και τον όρισε ο Κωνσταντίνος Σάθας.

     Απέριττη πειστικότητα μορφής, εκφράσεως, κινήσεως και ..."αύρας", η περίπτωση του Τάκη Βογόπουλου ως προς το ζητούμενο του κινηματογραφικού ρόλου κι αυτό βιώσαμε καθ΄ όλη την σημερινή κοπιαστική φωτογραφική "καταγραφή", μια διαδικασία απαραίτητη για μια σωστή συνέχεια.

     Κι όπως δεν κουραζόμαστε ποτέ στους "Έλληνες Κενταύρους", η ανταμοιβή μας είναι πάντοτε δεδομένη!     

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

ΣΤΙΣ ΑΓΕΛΕΣ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΙΠΠΩΝ ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ

ΣΤΙΣ ΑΓΕΛΕΣ 

ΤΩΝ 

ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΙΠΠΩΝ ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ

Σαν βγεις στο πηγαιμό για ...repérage 

πολλά αλόγατα να εύχεσαι να συναντήσεις...

     Την τρίτη ταινία του προετοιμάζει ο εξαίρετος Συνέλληνας και φίλος των "Ελλήνων Κενταύρων" Τάκης Βογόπουλος και, βεβαίως, οι "Έλληνες Κένταυροι" είναι στο πλευρό της παραγωγής για την κάλυψη κάθε ιππικής ανάγκης των γυρισμάτων. Και σ΄ αυτή την ταινία οι ιππικές ανάγκες είναι πράγματι πολλές αφού η ταινία είναι ..."Western"!  

     Mιλάμε για την ταινία "The Loner" στην οποία παραγωγός είναι ο κ. Άλκης Θεοδωράκης και πρωταγωνιστής, βεβαίως, ο Τάκης Βογόπουλος.

     Και τούτη τη μέρα πήραμε "τα όρη και τα βουνά", συγκεκριμένα τον Υμηττό, για να τραβήξουμε μερικά πλάνα αγελών ελεύθερων ΄Ιππων για τις ανάγκες της ταινίας η οποία, σημειωτέον είναι και η χαρά του ...αλογατάρη. Ουσιαστικώς, ένα πρώτο "ανιχνευτικό" repérage που θα μας κατευθύνει στις κυρίως λήψεις...έτσι, για να δούμε φυσικά πλάνα, φωτισμό κλπ ώστε να επιλέξουμε. Αλλά, μπορεί η ολιγάρκεια να μας χαρακτηρίζει, όμως η ζωή μας είναι τόσο πλουσιοπάροχη που αυτός ο ορεινός "περίπατος" απέδωσε πολλά περισσότερα...

     Αρχικώς κάναμε χρήση ενός τηλεφωνικού αριθμού που μας έδωσε το γραφείο της παραγωγής για να βοηθηθούμε να εντοπίσουμε περιοχές με περιφερόμενες αγέλες ελεύθερων Ίππων αλλά μία κυρία εμφανώς απρόθυμη προσπάθησε να μας αποθαρρύνει γνωστοποιώντας μας, μάλιστα, ότι θα μπορούσε να καλέσει και την ...Αστυνομία. Ομολογουμένως δεν καταλάβαμε αν αναφέρεται σε δικούς της Ίππους (οπότε η παράνομη είναι αυτή που τους εγκαταλείπει αδέσποτους να περιφέρονται...και με το ερώτημα εάν είναι και τσιπαρισμένοι...) ή σε ξένους Ίππους οπότε δεν έχει δικαιοδοσία επ΄ αυτών... Απορήσαμε εάν είχε κάτι να κρύψει αφού η στάση της έδειχνε ανασφάλεια από την επίσκεψή μας στην περιοχή: Όταν προσπαθείς να απομακρύνεις κάποιον από τον "ζωτικό σου χώρο" χωρίς κανέναν εμφανή λόγο τότε, εκτός κι αν αντιμετωπίζεις πρόβλημα ψυχικής υγείας, ο λόγος δεν είναι ανύπαρκτος αλλά αφανής κάτι που λέει πολλά... ειδικώς για την, έμπειρη πια..., "όσφρησή" μας! Και πάντως αποφύγαμε να την ενημερώσουμε για το τι έπαθε στο παρελθόν ένας διάσημος δήθεν προστάτης Ίππων που εξαργύρωνε τα δήθεν φίλιππα αισθήματά του για πολύ ...παραδάκι, τον οποίο μάλιστα πατρονάριζε ο Ο.Δ.Ι.Ε., καταλήγοντας καταδικασμένος μετά από τις ενέργειες του Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων" ο οποίος, τότε, δεν ήξερε και πολλά για τον άρρωστο κόσμο της ελλαδικής "ιππασίας" και των "επαγγελματιών ζωοφίλων"!... 

     Kαι το αστείο του πράγματος, δηλαδή, της τηλεφωνικής μας επικοινωνίας με την εν λόγω κυρία είναι ότι την περιοχή την ξέρουμε πολύ καλά αφού είναι η "γειτονιά" του Σταύλου μας! Και όχι μόνον... Εδώ προ πολλών χρόνων (2016), πολύ πριν η άγνωστή μας κυρία που φαντάζεται ...επικίνδυνα αλόγατα ανακαλύψει τον "άγριο Ίππο", γυρίσαμε το επικό βίντεο του πολυβραβευμένου Δημήτρη Κατή "Η Ιστορία ενός Ήρωα" συναντώντας και πάλι περιφερόμενες αγέλες ελεύθερων Ίππων. 

     Τέλος πάντων, αγνοήσαμε την δεσποσύνη αφιερωμένοι σε μιαν ιχνηλασία οπλών η οποία, επιτέλους μας οδήγησε στα ερείπια των εγκαταλελειμμένων ορνιθώνων μέσα στα οποία εντοπίσαμε στην ερημιά(!) κλειδαμπαρωμένους Ίππους αδιευκρίνιστης ιδιοκτησιακής καταστάσεως και προελεύσεως, χωρίς καμία ενδεικτική πινακίδα εκτός από τις τριπλές(!) αμπάρες στην είσοδό τους, κάτι που δείχνει ανθρώπινη παρέμβαση. 

     Και, αν αυτοί προέρχονταν από αγέλες ελεύθερης βοσκής, ένας τέτοιος εγκλεισμός σε τεχνητό περιβάλλον είναι απαράδεκτος, πράξη που μόνον ως κακοποίηση νοείται. 

     Ενδεικτική δε, η θλίψη του "φυλακισμένου" να παρατηρεί μέσα από τη διπλομανταλωμένη πόρτα της οποίας τις τρεις αμπάρες έκρυβαν πονηρά κάποια παραπετάσματα, τ'  "αδέλφια" που τριγυρνούσαν ελεύθερα απ΄ έξω...  

     Προς το παρόν, παραβλέψαμε τις πολλαπλές αμπάρες που περιόριζαν τους έγκλειστους Ίππους στα ερείπια των εγκαταλελειμμένων ορνιθοτροφείων, κρατήσαμε οπτικοακουστικό υλικό και συνεχίσαμε την αναζήτηση αγελών ελεύθερων Ίππων και όχι "άγριων" όπως οι άσχετοι αναφέρουν συχνά, προκαλώντας τον γέλωτα όσων γνωρίζουμε ότι ο Ίππος έχει εξημερωθεί προ πολλών ...αιώνων! Θυμηθήκαμε, μάλιστα και την συνομιλήτριά μας λίγο πριν η οποία θέλησε να μας τρομάξει λέγοντάς μας ότι οι Ίπποι της περιοχής είναι ..."άγριοι" και κινδυνεύουμε, μη μπορώντας να συγκρατήσουμε ένα μειδίαμα διερωτώμενοι πως τυχαίνει η εν λόγω ..."ειδήμων" να μην γνωρίζει ότι ο Ίππος ...εξημερώθηκε προ πολλών-πολλών ...αιώνων! 

     Τέλος πάντων, εμείς συνεχίσαμε την αναζήτησή μας και, ω, του θαύματος, χαρακτηριστικά πελματικά αποτυπώματα Ίππων επί του εδάφους μας οδήγησαν σε μια μικρή αλλά πανέμορφη αγέλη Ίππων ελευθέρας ...βοσκής η οποία χαλάρωνε σε μία απόσταση εκατό περίπου μέτρων. Σταματήσαμε μακριά και δώσαμε στην αγέλη τον χρόνο να συνειδητοποιήσει την παρουσία μας χωρίς καμία ένδειξη προθέσεως από πλευράς μας να την πλησιάσουμε. 

     Η επικεφαλής "μονάδα" αποκόπηκε από την αγέλη και στράφηκε προς το μέρος μας. Κατόπιν, αργά κι επιφυλακτικά άρχισε να κατευθύνεται προς εμάς.

     Ακίνητοι αφήσαμε το αλογάκι να μας προσεγγίσει και του επιτρέψαμε να μας μυρίσει εξ επαφής... Διεπίστωσε την απουσία αδρεναλίνης και αμέσως εφαρμόσαμε τον Κανόνα του Κύκλου Προσεγγίσεως κατά Klaus Ferdinand Hempfling. Αυτό ήταν! Η επικεφαλής "μονάδα" αμέσως μας απεδέχθη και γίναμε ...φίλοι! Κι όχι, απλώς, φίλοι, αλλά και "αρχηγοί" αφού ο μεγάλος Γερμανός Δάσκαλος για άλλη μια φορά αναδεικνύεται σωστός! Και να σκεφτεί κανείς ότι για την σύναψη αυτής της σχέσεως δεν καταφύγαμε στα εύκολα, δηλαδή, στον δελεασμό  με τροφή (δόλωμα) αφού είμαστε κατά του "trick training" βασιζόμενοι μόνον στην επικοινωνιακή σαφήνεια και ειλικρίνεια της γλώσσας του σώματος για την "συνομιλία" μας με τα ζώα και, ειδικώς με τον Ίππο!

     Έτσι φέραμε κοντά μας όλη την αγέλη και γίναμε μια χαριτωμένη ...οικογένεια στο "πουθενά" του Υμηττού με τον εικονολήπτη μας τον φίλτατον Αντώνη να προσπαθεί να σώσει την μοτοσυκλέτα του από την αγάπη των ...Ίππων!

     Γνωστή εικόνα εδώ στον Υμηττό, με τους ελεύθερους Ίππους κάθε άλλο παρά "άγριους" κι "επικίνδυνους" όπως η ανθρώπινη τρομολαγνεία επικαλείται για τα γνωστά "καλά και συμφέροντα"...όπως, τουλάχιστον, τα "εννοούν" ευφυέστατες κυρίες και κύριοι πασών των προθέσεων...    

     Δυστυχώς για την δεσποσύνη η οποία, από τηλεφώνου, προσπάθησε να μας ...τρομάξει για να απομακρυνθούμε, οι Ίπποι και εν προκειμένω κάθε άλλο παρά απεδείχθησαν ...άγριοι και ...ανθρωποφάγοι, αντιθέτως, μόνο που δεν ανταλλάξαμε ...τηλέφωνα για πολύ πιο γόνιμη επικοινωνία από εκείνη με την "ανήσυχη" κυρία με την οποία μιλούσαμε λίγο πριν...

     Και τότε, ο φίλτατος Τάκης μου ανεκοίνωσε ότι ο παραγωγός της ταινίας κ. Άλκης Θεοδωράκης θέλει να τιμήσει την Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" για την συμμετοχή της στην ταινία του  "The Loner" με ένα ιδιαίτερο αναμνηστικό, κατευθυνόμενος προς το αυτοκίνητο για να μου το παρουσιάσει.

     Συγκινητικό το αναμνηστικό του παραγωγού μας: Μία μαρμάρινη πλάκα επάνω στην οποία ήταν σμιλευμένο ένα κεφάλι Ίππου η οποία έδειχνε ακόμη πιο εντυπωσιακή κάτω από τον λαμπρό ήλιο του Υμηττού, ενώ το ..."άγριο" και ..."ανθρωποφάγο" αλογάκι δεν έλεγε να απομακρυνθεί από δίπλα μου συνεχίζοντας να μου δείχνει την αγάπη του!

     Σ' αυτή την απροσχεδίαστη "τελετή" της παρουσιάσεως του πανέμορφου γλυπτού, ασφαλώς, δεν θα μπορούσε να απουσιάσει και το αγαπημένο τετράποδο φιλαράκι που ποζάρησε κι αυτό ανάμεσά μας, ενώ εγώ απορούσα και πάλι για την Ιππογνωσία της ...κυρίας (και πολλών άλλων ασχέτων) περί "αγρίων αλόγων"! Μια χαρά το αλογάκι ανάμεσά μας να ποζάρει στον φακό του εικονολήπτη μας! 

     Αυτά μπορούν να συμβούν στον Υμηττό και που διαψεύδουν εκείνους που θεωρούν ...εαυτόν κατά πολύ ανώτερο κορυφαίων Ιππογνωστών όπως ενός Αντίκα, ενός Πιλάβιου, ενός Καναβατζόγλου κλπ κλπ. O tempora, o mores! 

     Aφού ο εικονολήπτης μας επιτέλεσε το καθήκον του, μεταφέραμε ως κόρην οφθαλμού το πολύτιμο δώρο του φιλτάτου κ. Άλκη Θεοδωράκη στην έδρα της Σχολής μας, ιδιαιτέρως ευγνώμονες για την ευγενή χειρονομία του! 

     Προσωρινώς, με ευλάβεια το εναποθέσαμε επάνω σε ένα "ιστορικό" έπιπλο προς αποφυγή φθορών και σύντομα θα βρει την θέση του εν μέσω των υπολοίπων τροπαίων και αναμνηστικών των "Ελλήνων Κενταύρων" που προέκυψαν από νίκες σε διεθνείς αγώνες (Κορέα, Κίνα, Άγιο Μαρίνο, Τουρκία Ουγγαρία κλπ).

     Όμως, με την ηρεμία και νηφαλιότητα που χαιρόμαστε στον χώρο της Σχολής μας, προσέξαμε στο υπέροχο έργο τέχνης που μας προσέφερε ο κ. Άλκης Θεοδωράκης μία υπογραφή αφού το μαρμάρινο, αυτό γλυπτό είναι υπογεγραμμένο: "ΤΣΙΛΗΣ".

     Και τότε η χαρά μας πολλαπλασιάσθηκε διότι ο υπογράφων γλύπτης Τιμολέων Τσίλης ανήκει στη γενιά των συγχρόνων καλλιτεχνών οι οποίοι δεν παρασύρονται σε μεταμοντέρνες αφαιρετικές ανοησίες, αλλά, σεβόμενοι την κλασική φόρμα υπηρετούν την Τέχνη όπως νοείται από έναν φυσιολογικό φιλότεχνο!

     Μάλιστα, το συγκεκριμένο έργο είχε προσφάτως εκτεθεί στην ατομική έκθεση του γλύπτη η οποία έγινε με μεγάλη επιτυχία σε όμορφο χώρο Τέχνης στη Φιλοθέη υπό τους ήχους του εξαιρετικού κουαρτέτου εγχόρδων "Εnchord" που έπαιξε Mozart κλπ...

     Ναι, αυτός ο καλλιτέχνης που σέβεται τις κλασικές φόρμες στην Γλυπτική δεν επέτρεψε να ακουστούν στην έκθεσή του μπουζουκοτράγουδα ούτε στους επισκέπτες του να ξεπέσουν σε ξέφρενους καρσιλαμάδες όπως, τον ίδιο καιρό, ξέπεσε το λεφούσι των βασιλιάδων χωρίς βασίλειο και τον πριγκίπων χωρίς πριγκιπάτο στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών, το οποίο εξευτέλισαν! 

     Eιδικώς και εις ό,τι αφορά στον Ίππο, ο Τιμολέων Τσίλης επιδεικνύει μιαν επίμονη παρατηρητικότητα, τόσο στην μορφολογία του ζώου όσο και στην κίνησή του, ξαφνιάζοντάς μας με την ακρίβεια της προσοχής του αλλά και με την εσωτερικήν του έμπνευση που "καλπάζει πλάι" σ΄ αυτό το υπέροχο τετράποδο αποτυπώνοντας με ευλάβεια τις πατημασιές του. Τέλος, ο Τιμολέων Τσίλης αποκαλύπτει τον παραδοσιοκρατικό εαυτό του και στο περιεχόμενο του καταλόγου της εκθέσεώς του όπου με σεμνότητα εκφράζεται και ευχαριστεί κυρίως δε, διδάσκει ότι ο πραγματικός καλλιτέχνης δεν αφίσταται της ισορροπίας του δημιουργού, "στοκάροντας" ρωγμές, κενά και ελλείψεις με δήθεν "απόψεις" μοντερνισμών και ...αφαιρετισμών στις οποίες καταλήγουν όσοι δεν έμαθαν ποτέ να σκιτσάρουν ένα χέρι ή ένα πόδι!  

     Η ταινία του Τάκη Βογόπουλου "The Loner" θα είναι το ίδιο συναρπαστική με τις δύο προηγούμενες ταινίες του, τον "Λήσταρχο Νταβέλη" και τον "Αλέξανδρο τον Μακεδόνα"! Όμως, η "περίπτωση" Τάκης Βογόπουλος δεν εξαντλείται εδώ... Τα καλύτερα έρχονται! Και τα "καλύτερα"  δεν είναι, μόνον, αυτά τα αλογάκια που ζουν ελεύθερα στις πλαγιές του Υμηττού και δεν μας άφηναν να φύγουμε δείχνοντάς μας την αγάπη τους μέχρι που μπήκαμε στο αυτοκίνητο, αλλά "κάτι" που σύντομα θα αναγγελθεί από την Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" και, όπως κατά κανόνα, θα αποτελεί συνεισφορά στην Τέχνη και τον Πολιτισμό...