ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     Ενώ οι καταρρακτώδεις βροχοπτώσεις των τελευταίων ημερών μετέτρεψαν σε λιμνοθάλασσα το σούπερ-Ιππευτήριο των Αθηνών, με την πανάκριβη ποταμίσια άμμο και τις υπερσύγχρονες σχεδιάσεις κάνοντάς το έτοιμο να υποδεχθεί βενετσιάνικες ...λεμβοδρομίες, η φυσική Κοιλάδα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας", αν και υπό βροχή και αυτή, επέτρεψε στους Μεσσήνιους Συνασκουμένους μας να διεξαγάγουν ένα λαμπρό μάθημα εκπαιδεύσεως νεολέκτου Ίππου το οποίο διηύθυνε ο Αρχηγός του εκεί Παραρτήματος Εκπαιδευτής Αθανάσιος Ψωρομύτης.

     Για μια ακόμη φορά η υπεροχή των φυσικών συνθηκών στην Ιππική νίκησε το τεχνητό πλαίσιο που καθιερώνει η "ακαδημεική" ("Δυτική") Ιππική στην οποία ο Ίππος υφίσταται ανθρωποκεντρική "διαχείριση" με όσες συνέπειες διαπιστώνονται ακόμη και στην δυνατότητα ομαλής διεξαγωγής της υπό την εξέλιξη σοβαρών καιρικών φαινομένων. Διότι, όταν βρέχει, το, τεχνητό, αμμώδες έδαφος των Ιππευτηρίων, όσο καλές προβλέψεις απορροής ομβρίων διαθέτει εκ σχεδιάσεως, έχει πολύ μικρότερες αντοχές αποφυγής του φαινομένου της "λιμνοθάλασσας" απ΄ ό,τι το φυσικό έδαφος, όπως απεδείχθη και εν προκειμένω.

     Σ΄ αυτό, λοιπόν, το, υπό βροχήν, μάθημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" ο Αθανάσιος επανέλαβε για δεύτερη φορά την αποενοχοποίηση της καχυποψίας του νεαρού επιβήτορος προς τον Άνθρωπο, ακολουθώντας τον κανόνα της ευφυούς "διεγέρσεως" παβλωφικών αντανακλαστικών, με την παρουσία κι ενός ιππαρίου το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως καταλύτης.

     Πάρα πολύ σωστά ο Αθανάσιος δεν άφησε πολύ χρόνο να διαρρεύσει από το προηγούμενο μάθημα και στο δεύτερο εικοσιτετράωρα, αξιοποιώντας την "φρέσκια" μνήμη του επιβήτορος επεχείρησε την επανάληψη. Ας παρατηρήσουμε, λοιπόν, εν συνεχεία, την αλληλοδιαδοχή των σοφών χειρισμών του Αθανασίου ο οποίος κατάφερε ένα ακόμη "βαθύτερο" αποτέλεσμα "συμφιλιώσεως" του επιφυλακτικού επιβήτορος με την παρουσία του Ανθρώπου στον ζωτικό του χώρο και όχι μόνον... 

Με επίκεντρο τον "καταλύτη", το ιππάριο το οποίο συμπεριφέρεται διεκδικητικώς και ανταγωνιστικώς προς τον υπό εκπαίδευση επιβήτορα, η "αγέλη" με επικεφαλής τον Εκπαιδευτή, μπαίνει στη "σκηνή"

Και το ιππάριο δεν χρονοτριβεί περνώντας στην επίθεση επικεντρωμένο στην σακούλα με τα "φαγώσιμα" που κρατά ο "αδιάφορος" Εκπαιδευτής δίκην δολώματος. Ο επιβήτορας, σκεπτικιστής, δείχνει το ανάλογο ενδιαφέρον αλλά συγκρατείται με "δεκανίκι" την παλιά του επιφυλακτικότητα η οποία δείχνει να χρήζει επαναλήψεως της ...θεραπείας.

Ο ...αναιδής μικρόσωμος καταλύτης ...εφορμά στη σακούλα υπογραμμίζοντας τον ...δικαιωματισμό του στο περιεχόμενό της, ενώ ο επιβήτορας αυτοσυγκρατείται ευγενικότατα δείχνοντας ότι τον ενδιαφέρει το ...γεύμα, αλλά κι η επιφυλακτικότητα-επιφυλακτικότητα...

Εδώ, σε αυτή την πολύ κρίσιμη "στιγμή", ο Εκπαιδευτής ο οποίος με την περιφερειακή του όραση μέχρι τώρα παρατηρούσε "πίσω από την πλάτη του" την συμπεριφορά του επιβήτορος, χωρίς να στραφεί προς το μέρος του τελευταίου, διευθετεί το σώμα του κάθετα σε αρχηγική στάση που προσδίδει κύρος αρχηγού αγέλης και ακινητεί, ελέγχοντας ακόμη και την αναπνοή του ώστε να μη δώσει καμία αφορμή ανησυχίας στον επιβήτορα ενώ, διακριτικά και με ένα απολύτως ελεγχόμενο χέρι προσφέρει το φαγώσιμο ...δόλωμα, επιτρέποντας στον εκπαιδευόμενο να το πάρει. Το πρώτο "λάδωμα" είναι γεγονός και η συνδυαστική μνήμη του επιβήτορος μαζύ με τις ιδανικές συνθήκες χειρισμών, αποδίδει!

Τώρα ο Εκπαιδευτής κρατά προς την πλευρά του αναιδούς ιππαρίου την σακούλα επιτείνοντας την επαιτεία του επιβήτορος ο οποίος παρακαλά για νέο ...φαγώσιμο, αλλά ο Εκπαιδευτής δεν ενδίδει πολλαπλασιάζοντας τις ικεσίες του επιβήτορος ο οποίος προσεγγίζει ολοένα και περισσότερο τον Εκπαιδευτή, κάτι που του μειώνει ακόμη περισσότερο τα ...υπολείμματα των επιφυλάξεών του, όμως ο Εκπαιδευτής δεν αρκείται και συνεχίζει.

Ο Εκπαιδευτής επιμένει να μην ενδίδει σε προσφορά φαγωσίμου προς τον επιβήτορα αλλά εκμεταλλεύεται την "στιγμή" και του απλώνει το χέρι για να τον χαϊδέψει ώστε να αποενοχοποιήσει τις επιφυλάξεις του εκπαιδευομένου Ίππου του όχι μόνον για την ανθρώπινη παρουσία στον ζωτικό του χώρο αλλά και για την ψαύση του ανθρώπινου χεριού. 

Και πάλι μια σωστή επιλογή "γεωμετρίας" χώρου με τον Εκπαιδευτή σε ίσες αποστάσεις μεταξύ ...αναιδούς ¨καταλύτη" (για να μη του χαλάσει το επόμενο βήμα) και επιβήτορος, ευμενούς διαμορφώσεως της ψυχολογίας του εκπαιδευομένου, λήψεως σωστής στάσεως σώματος και το επόμενο φαγώσιμο ...δόλωμα στον δεξί ώμο του Εκπαιδευτή για να αφεθεί στη βουλιμία του εκπαιδευομένου με την σακούλα "πειρασμό" εκτός εμβελείας δράσεως του ιππαρίου.

Και να που ο εκπαιδευόμενο υποκύπτει στην γοητεία των ιδανικών συνθηκών και "αρπάζει" το φαγώσιμο από τον ώμο του Εκπαιδευτή ο οποίος, δολιότατος, δίπλα στο φαγώσιμο έχει εναποθέσει ..."όλως τυχαίως" τον συραγωγέα! Παμπόνηρος ο Εκπαιδευτής εκμεταλλεύεται για άλλη μια φορά την συνδυαστική μνήμη του ζώου η οποία θα καταγράψει συνδυαστικά φαγώσιμο=συραγωγέας και, παρακάτω θα δούμε γιατί...

Ωστόσο, πολύ σωστά ο Εκαπιδευτής εκμεταλλεύεται την εγγύτητα του εκπαιδευομένου και την θετικότατη αντίληψή του για την ...σακούλα την οποία έχει ήδη ταυτοποιήσει με ...θησαυροφυλάκιο κι αυτός ο δαιμόνιος Εκπαιδευτής εισάγει και στην αφοβία της σακούλας (κι όλοι οι Ιππείς καταλαβαίνουν τι κινδύνους σημαίνει ένας Ίππος μη εξοικειωμένος με την πλαστική σακούλα... Και, βεβαίως, υπό τόσο ιδανικές συνθήκες ο εκπαιδευόμενος ...ερωτεύεται την σακούλα  που μοσχοβολά μήλα και καρότα κι άλλα καρότα ...υψηλής μαναβικής! Όχι, αυτή η κίνηση δεν αποτελεί πανάκεια αφοβίας στη πλαστική σακούλα όμως είναι μια πολύ καλή αρχή!

Αλλά ο δολερός Εκπαιδευτής με τον σμπάρο αυτής της ημερίδος "ανασύρει από την φαρέτρα του" και τον συραγωγέα του οποίου την εξοικείωση είχε "δρομολογήσει" πριν, τοποθετώντας τον δίπλα στο δόλωμα. Η συνδυαστική μνήμη του επιβήτορος λειτουργεί και πάλι θετικά στην διακριτική επαφή του συραγωγέως στο ρύγχος του πολύ κοντά στο σημείο απ΄ όπου "τσίμπησε" το τελευταίο φαγώσιμο κι ο συραγωγέας μπήκε ακόμη πιο βαθιά στη συνείδησή του ως κάτι ...φίλιο. Παμπόνηρος ο Μεσσήνιος και σήμερα κατάφερα "τρία σε ένα".

"Αυλαία" στην ημερίδα κι ο εκπαιδευόμενος επιβήτορας, σήμερα, αγάπησε περισσότερο τον Άνθρωπο που μέχρι τώρα τον φοβόνταν, συμφιλιώθηκε με τις πλαστικές σακούλες και αποδέχθηκε την παρουσία του συραγωγέως, δηλαδή, "τρία σε ένα", ε!, δεν ήταν κι άσχημα... Ωστόσο ο μικρός αναιδής καταλύτης με την ξανθιά χαίτη ενίσταται για την απομάκρυνση της πολύφερνης ...σακούλας έτοιμος να διεκδικήσει και πάλι τα κυριαρχικά του δικαιώματα επί του περιεχομένου της ενώ ο εκπαιδευόμενος παρατηρεί με τρυφερότητα τον Εκπαιδευτή έτοιμος να συμβιβαστεί με ένα ακόμη χάδι στο μέτωπο όπως και το προηγούμενο. Πάντα οι δυνατοί προσβλέπουν σε κάτι ανώτερο από τις αναιδέστατες μισοριξιές οι οποίες, όμως, παραμένουν το ίδιο αξιολάτρευτες.

     Όλα τα παραπάνω αποτελούν μια σύντομη περίληψη της διαδικασίας που ακολουθήθηκε και ολόκληρη η παρουσίαση του σημαντικού αυτού μαθήματος θα δημοσιοποιηθεί σε ειδική έκδοση της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" προς χρήση των Μελών μας αλλά και οιουδήποτε ενδιαφέρεται να εκπαιδεύσει σωστά έναν νεόλεκτο Ίππο στους τομείς που διαλαμβάνονται στο συγκεκριμένο μάθημα!