ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     Αξιοποιώντας συνεχώς την συνδυαστική μνήμη του Ίππου, ο Αρχηγός του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας", Εκπαιδευτής Αθανάσιος Α. Ψωρομύτης, συνέχισε να εκπαιδεύει τον νεαρό επιβήτορα Δία. Προσελκύοντας την προσοχή του ζώου και διατηρώντας την επικεντρωμένη στο εκπαιδευτικό αντικείμενο ο Εφιπποτοξότης-Εκπαιδευτής αναβαθμίζει έναν εντελώς νεαρό ανεκπαίδευτο επιβήτορα σε Ίππο Σχολής, με ευγένεια, μεθοδικότητα και επιμονή, αποφεύγοντας κάθε μορφή βίας. Το κείμενο που ακολουθεί μπορεί να βοηθήσει πολλούς ώστε να αντιληφθούν ότι, πέραν της μάστιγος, υπάρχουν πολύ πιο αποτελεσματικές και, κυρίως, φυσικές μέθοδοι εκπαιδεύσεως νεολέκτου Ίππου. Τον τρόπο, μας τον περιγράφει εναργέστατα ο ίδιος ο Εφιπποτοξότης-Εκπαιδευτής:

     Στην εκπαίδευση αυτή ακολουθήθηκε η ίδια τακτική με τις προηγούμενες.

     Σημερινός πρωτεύων στόχος η εξοικείωση με την σελίσκη και δευτερεύων η περαιτέρω απενοχοποίηση του ρυτήρα.

     Ο Δίας βρέθηκε να με «περιμένει» πλησίον της εισόδου, κοντά στην περίφραξη. Εκμεταλλευόμενος την θέση του τοποθέτησα την σελίσκη επάνω στον φράκτη αφού προηγουμένως έτριψα ένα κομμάτι αχλάδι επάνω της ώστε να πάρει την μυρωδιά. Ο Δίας την μύρισε και άρχισε να την δαγκώνει. Ξεκινώντας με θετικό πρόσημο πριν ακόμη μπώ στο κτήμα φόρτωσα επάνω μου όλα τα σύνεργα και προχώρησα προς τον χώρο που έγιναν και οι προηγούμενες εκπαιδεύσεις με τον ίππο να με ακολουθεί εξ’ αποστάσεως οικειοθελώς.

     Στον χώρο εκπαίδευσης τοποθέτησα την σελίσκη στο έδαφος κυκλικά και μέσα άφησα κομμάτια φρούτων και λαχανικών. Απομακρύνθηκα και άφησα τον ίππο να την περιεργαστεί και να φάει ανενόχλητος τα εδέσματα.

     Έπειτα με γυρισμένη την πλάτη, κατά τον ίδιο τρόπο όπως και στις προηγούμενες εκπαιδεύσεις κατάφερα να του περάσω τον ρυτήρα.

     Ακολούθησε σύντομη ρυταγώγηση με την σελίσκη κρεμασμένη στον ώμο μου και μετά επιχείρησα επιτυχώς να περάσω την σελίσκη στην ράχη του επαναλαμβάνοντας την ρυταγώγηση.

     Με σκοπό να τραβήξω την προσοχή του από την σελίσκη θέλησα να δουλέψω λίγο με την φοβία του για το ανθρώπινο χέρι επάνω στο κεφάλι του αντικαθιστώντας την επαφή του χεριού με το τρίψιμο κομματιών αχλαδιών τα οποία μετά το τρίψιμο του τα πρόσφερα.

     Τέλος αφού ο ίππος ήταν πλήρως χαλαρωμένος, δούλεψα με την απενοχοποίηση του ρυτήρα ακουμπώντας αρχικά, ευγενικά και «τυχαία» μικρό μήκος του ρυτήρα στον αυχένα και το σώμα φτάνοντας τελικά να γυρίσω μερικές φορές όλο το σχοινί από πάνω του.

Σημειώσεις:

     Ενώ η εκπαίδευση είχε τελειώσει θέλησα  να δοκιμάσω να του ξαναπεράσω τον ρυτήρα πλησιάζοντάς τον κατά μέτωπον. Στο πέταγμα του ρυτήρα επάνω στον αυχένα του στάθηκε ανενόχλητος και ήταν η πρώτη φορά που «δέθηκε» με αυτόν τον τρόπο. Έγινε επανάληψη τρείς φορές συνολικά.

 Αθανάσιος Α. Ψωρομύτης

Στη Κοιλάδα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" το μικρό Haflinger παίζει ...κρυφτό με τον Εκπαιδευτή του, θυμίζοντάς μας ότι η γνώση αποκτάται με το ...παιγνίδι!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     Ενώ οι καταρρακτώδεις βροχοπτώσεις των τελευταίων ημερών μετέτρεψαν σε λιμνοθάλασσα το σούπερ-Ιππευτήριο των Αθηνών, με την πανάκριβη ποταμίσια άμμο και τις υπερσύγχρονες σχεδιάσεις κάνοντάς το έτοιμο να υποδεχθεί βενετσιάνικες ...λεμβοδρομίες, η φυσική Κοιλάδα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας", αν και υπό βροχή και αυτή, επέτρεψε στους Μεσσήνιους Συνασκουμένους μας να διεξαγάγουν ένα λαμπρό μάθημα εκπαιδεύσεως νεολέκτου Ίππου το οποίο διηύθυνε ο Αρχηγός του εκεί Παραρτήματος Εκπαιδευτής Αθανάσιος Ψωρομύτης.

     Για μια ακόμη φορά η υπεροχή των φυσικών συνθηκών στην Ιππική νίκησε το τεχνητό πλαίσιο που καθιερώνει η "ακαδημεική" ("Δυτική") Ιππική στην οποία ο Ίππος υφίσταται ανθρωποκεντρική "διαχείριση" με όσες συνέπειες διαπιστώνονται ακόμη και στην δυνατότητα ομαλής διεξαγωγής της υπό την εξέλιξη σοβαρών καιρικών φαινομένων. Διότι, όταν βρέχει, το, τεχνητό, αμμώδες έδαφος των Ιππευτηρίων, όσο καλές προβλέψεις απορροής ομβρίων διαθέτει εκ σχεδιάσεως, έχει πολύ μικρότερες αντοχές αποφυγής του φαινομένου της "λιμνοθάλασσας" απ΄ ό,τι το φυσικό έδαφος, όπως απεδείχθη και εν προκειμένω.

     Σ΄ αυτό, λοιπόν, το, υπό βροχήν, μάθημα των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" ο Αθανάσιος επανέλαβε για δεύτερη φορά την αποενοχοποίηση της καχυποψίας του νεαρού επιβήτορος προς τον Άνθρωπο, ακολουθώντας τον κανόνα της ευφυούς "διεγέρσεως" παβλωφικών αντανακλαστικών, με την παρουσία κι ενός ιππαρίου το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως καταλύτης.

     Πάρα πολύ σωστά ο Αθανάσιος δεν άφησε πολύ χρόνο να διαρρεύσει από το προηγούμενο μάθημα και στο δεύτερο εικοσιτετράωρα, αξιοποιώντας την "φρέσκια" μνήμη του επιβήτορος επεχείρησε την επανάληψη. Ας παρατηρήσουμε, λοιπόν, εν συνεχεία, την αλληλοδιαδοχή των σοφών χειρισμών του Αθανασίου ο οποίος κατάφερε ένα ακόμη "βαθύτερο" αποτέλεσμα "συμφιλιώσεως" του επιφυλακτικού επιβήτορος με την παρουσία του Ανθρώπου στον ζωτικό του χώρο και όχι μόνον... 

Με επίκεντρο τον "καταλύτη", το ιππάριο το οποίο συμπεριφέρεται διεκδικητικώς και ανταγωνιστικώς προς τον υπό εκπαίδευση επιβήτορα, η "αγέλη" με επικεφαλής τον Εκπαιδευτή, μπαίνει στη "σκηνή"

Και το ιππάριο δεν χρονοτριβεί περνώντας στην επίθεση επικεντρωμένο στην σακούλα με τα "φαγώσιμα" που κρατά ο "αδιάφορος" Εκπαιδευτής δίκην δολώματος. Ο επιβήτορας, σκεπτικιστής, δείχνει το ανάλογο ενδιαφέρον αλλά συγκρατείται με "δεκανίκι" την παλιά του επιφυλακτικότητα η οποία δείχνει να χρήζει επαναλήψεως της ...θεραπείας.

Ο ...αναιδής μικρόσωμος καταλύτης ...εφορμά στη σακούλα υπογραμμίζοντας τον ...δικαιωματισμό του στο περιεχόμενό της, ενώ ο επιβήτορας αυτοσυγκρατείται ευγενικότατα δείχνοντας ότι τον ενδιαφέρει το ...γεύμα, αλλά κι η επιφυλακτικότητα-επιφυλακτικότητα...

Εδώ, σε αυτή την πολύ κρίσιμη "στιγμή", ο Εκπαιδευτής ο οποίος με την περιφερειακή του όραση μέχρι τώρα παρατηρούσε "πίσω από την πλάτη του" την συμπεριφορά του επιβήτορος, χωρίς να στραφεί προς το μέρος του τελευταίου, διευθετεί το σώμα του κάθετα σε αρχηγική στάση που προσδίδει κύρος αρχηγού αγέλης και ακινητεί, ελέγχοντας ακόμη και την αναπνοή του ώστε να μη δώσει καμία αφορμή ανησυχίας στον επιβήτορα ενώ, διακριτικά και με ένα απολύτως ελεγχόμενο χέρι προσφέρει το φαγώσιμο ...δόλωμα, επιτρέποντας στον εκπαιδευόμενο να το πάρει. Το πρώτο "λάδωμα" είναι γεγονός και η συνδυαστική μνήμη του επιβήτορος μαζύ με τις ιδανικές συνθήκες χειρισμών, αποδίδει!

Τώρα ο Εκπαιδευτής κρατά προς την πλευρά του αναιδούς ιππαρίου την σακούλα επιτείνοντας την επαιτεία του επιβήτορος ο οποίος παρακαλά για νέο ...φαγώσιμο, αλλά ο Εκπαιδευτής δεν ενδίδει πολλαπλασιάζοντας τις ικεσίες του επιβήτορος ο οποίος προσεγγίζει ολοένα και περισσότερο τον Εκπαιδευτή, κάτι που του μειώνει ακόμη περισσότερο τα ...υπολείμματα των επιφυλάξεών του, όμως ο Εκπαιδευτής δεν αρκείται και συνεχίζει.

Ο Εκπαιδευτής επιμένει να μην ενδίδει σε προσφορά φαγωσίμου προς τον επιβήτορα αλλά εκμεταλλεύεται την "στιγμή" και του απλώνει το χέρι για να τον χαϊδέψει ώστε να αποενοχοποιήσει τις επιφυλάξεις του εκπαιδευομένου Ίππου του όχι μόνον για την ανθρώπινη παρουσία στον ζωτικό του χώρο αλλά και για την ψαύση του ανθρώπινου χεριού. 

Και πάλι μια σωστή επιλογή "γεωμετρίας" χώρου με τον Εκπαιδευτή σε ίσες αποστάσεις μεταξύ ...αναιδούς ¨καταλύτη" (για να μη του χαλάσει το επόμενο βήμα) και επιβήτορος, ευμενούς διαμορφώσεως της ψυχολογίας του εκπαιδευομένου, λήψεως σωστής στάσεως σώματος και το επόμενο φαγώσιμο ...δόλωμα στον δεξί ώμο του Εκπαιδευτή για να αφεθεί στη βουλιμία του εκπαιδευομένου με την σακούλα "πειρασμό" εκτός εμβελείας δράσεως του ιππαρίου.

Και να που ο εκπαιδευόμενο υποκύπτει στην γοητεία των ιδανικών συνθηκών και "αρπάζει" το φαγώσιμο από τον ώμο του Εκπαιδευτή ο οποίος, δολιότατος, δίπλα στο φαγώσιμο έχει εναποθέσει ..."όλως τυχαίως" τον συραγωγέα! Παμπόνηρος ο Εκπαιδευτής εκμεταλλεύεται για άλλη μια φορά την συνδυαστική μνήμη του ζώου η οποία θα καταγράψει συνδυαστικά φαγώσιμο=συραγωγέας και, παρακάτω θα δούμε γιατί...

Ωστόσο, πολύ σωστά ο Εκαπιδευτής εκμεταλλεύεται την εγγύτητα του εκπαιδευομένου και την θετικότατη αντίληψή του για την ...σακούλα την οποία έχει ήδη ταυτοποιήσει με ...θησαυροφυλάκιο κι αυτός ο δαιμόνιος Εκπαιδευτής εισάγει και στην αφοβία της σακούλας (κι όλοι οι Ιππείς καταλαβαίνουν τι κινδύνους σημαίνει ένας Ίππος μη εξοικειωμένος με την πλαστική σακούλα... Και, βεβαίως, υπό τόσο ιδανικές συνθήκες ο εκπαιδευόμενος ...ερωτεύεται την σακούλα  που μοσχοβολά μήλα και καρότα κι άλλα καρότα ...υψηλής μαναβικής! Όχι, αυτή η κίνηση δεν αποτελεί πανάκεια αφοβίας στη πλαστική σακούλα όμως είναι μια πολύ καλή αρχή!

Αλλά ο δολερός Εκπαιδευτής με τον σμπάρο αυτής της ημερίδος "ανασύρει από την φαρέτρα του" και τον συραγωγέα του οποίου την εξοικείωση είχε "δρομολογήσει" πριν, τοποθετώντας τον δίπλα στο δόλωμα. Η συνδυαστική μνήμη του επιβήτορος λειτουργεί και πάλι θετικά στην διακριτική επαφή του συραγωγέως στο ρύγχος του πολύ κοντά στο σημείο απ΄ όπου "τσίμπησε" το τελευταίο φαγώσιμο κι ο συραγωγέας μπήκε ακόμη πιο βαθιά στη συνείδησή του ως κάτι ...φίλιο. Παμπόνηρος ο Μεσσήνιος και σήμερα κατάφερα "τρία σε ένα".

"Αυλαία" στην ημερίδα κι ο εκπαιδευόμενος επιβήτορας, σήμερα, αγάπησε περισσότερο τον Άνθρωπο που μέχρι τώρα τον φοβόνταν, συμφιλιώθηκε με τις πλαστικές σακούλες και αποδέχθηκε την παρουσία του συραγωγέως, δηλαδή, "τρία σε ένα", ε!, δεν ήταν κι άσχημα... Ωστόσο ο μικρός αναιδής καταλύτης με την ξανθιά χαίτη ενίσταται για την απομάκρυνση της πολύφερνης ...σακούλας έτοιμος να διεκδικήσει και πάλι τα κυριαρχικά του δικαιώματα επί του περιεχομένου της ενώ ο εκπαιδευόμενος παρατηρεί με τρυφερότητα τον Εκπαιδευτή έτοιμος να συμβιβαστεί με ένα ακόμη χάδι στο μέτωπο όπως και το προηγούμενο. Πάντα οι δυνατοί προσβλέπουν σε κάτι ανώτερο από τις αναιδέστατες μισοριξιές οι οποίες, όμως, παραμένουν το ίδιο αξιολάτρευτες.

     Όλα τα παραπάνω αποτελούν μια σύντομη περίληψη της διαδικασίας που ακολουθήθηκε και ολόκληρη η παρουσίαση του σημαντικού αυτού μαθήματος θα δημοσιοποιηθεί σε ειδική έκδοση της Σχολής των "Ελλήνων Κενταύρων" προς χρήση των Μελών μας αλλά και οιουδήποτε ενδιαφέρεται να εκπαιδεύσει σωστά έναν νεόλεκτο Ίππο στους τομείς που διαλαμβάνονται στο συγκεκριμένο μάθημα!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     Η απώλεια της εμπιστοσύνης του Ίππου, γενικώς, προς τους Ανθρώπους είναι μία κατάσταση βασανιστική για το ίδιο το ζώο που το εξαναγκάζει να στερείται του προνομίου της ανταλλαγής συναισθηματικών εμπειριών μέσα στο ανθρώπινο περιβάλλον όπου βρίσκεται. Βεβαίως, αυτά τα πλάσματα μπορεί να εμπιστεύονται μόνον τον Ιππαγωγό τους αλλά αυτό δεν σημαίνει συναισθηματική πληρότητα από το ανθρώπινο περιβάλλον ενώ, πολλές φορές σημαίνει κι εξαναγκασμό διότι, ασφαλώς, είναι υποχρεωμένα να τρώνε από τον Ιππαγωγό τον οποίο βλέπουν ως "σιτιστή" τους και όχι ως καθημερινό ολοκλήρωμα της ζωής τους. Αυτή, λοιπόν, η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης του Ίππου προς τον Άνθρωπο είναι απαραίτητη για λόγους οι οποίοι είναι, προφανώς, ευνόητοι. Και αυτή την αποκατάσταση επεχείρησε σήμερα ο Αρχηγός των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας", Εκπαιδευτής Αθανάσιος Ψωρομύτης ο οποίος, ακολουθώντας το κανόνα που ακολουθούμε στους "Έλληνες Κενταύρους" κατέγραψε την διαδικασία που ακολούθησε και την κοινοποίησε, ως εξής:

«ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΙΠΠΟΥ»

ΑΝΑΦΟΡΑ

Καλαμάτα

Τετάρτη, 9η Δεκεμβρίου 2020 

Χώρος εκπαίδευσης: Αγρόκτημα «Λύρα»

     Ο  Δίας είναι ένας ίππος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στα χέρια γύφτων, έως περίπου τα δυόμιση έτη του, οπότε κι αγοράστηκε από τον τωρινό ιδιοκτήτη. Την ημέρα που μεταφέρθηκε στο κτήμα με φορτηγό των γύφτων, φορτωμένος κι αυτός ως πράγμα μαζί με άλλα αντικείμενα και παλέτες καθώς και ο τρόπος που αποβιβάστηκε από αυτό, με φωνές τραβήγματα και χωρίς ράμπα να διευκολύνει την κάθοδο, ήταν ενδεικτικό της εικόνας που έχει σχηματίσει το ον αυτό για τον άνθρωπο.

     Έκτοτε και έως σήμερα ο Δίας ήταν ένας ίππος που δύσκολα πλησιαζόταν και όταν ακόμα με τέχνασμα τον έπιανες και του περνούσες φορβειά και ρυτήρα ποτέ δεν δεχόταν με ευκολία το άγγιγμα του ανθρώπινου χεριού, ούτε κάν την πρόταση του προς το μέρος του. Το γεγονός προφανώς δηλώνει την εμπειρία που είχε ο ίππος από την ανθρώπινη χείρα. 

     Στόχος του σημερινού εγχειρήματος ήταν η έμμεση προσέγγιση μέσω της αποστασιοποιήσεως και με δόλωμα μια σακούλα με φρούτα και ένα σακουλάκι πατατάκια ώστε όταν ο υποφαινόμενος τρώει από την σακούλα να ακούγεται το μάσημα. Ας σημειωθεί ότι όταν έφτασα στο κτήμα ο ίππος είχε ήδη ταϊστεί πάρα πολύ γεγονός που δεν είχα προβλέψει αλλά παρόλα αυτά θέλησα να προχωρήσω στο εγχείρημα. Πριν όμως ξεκινήσω έδωσα οδηγία στον ιδιοκτήτη να μαζέψει ότι υπολείμματα τροφής είχαν απομείνει στον χώρο.

     Κρατώντας την σακούλα πλησίασα με ήπιο τρόπο εντός του ζωτικού χώρου του ίππου και αφού του γύρισα την πλάτη άρχισα να τρώω επιδεικτικά από την σακούλα φροντίζοντας να κάνω το δυνατόν περισσότερο θόρυβο με το μάσημά μου. Οι πρώτες του αντιδράσεις ήταν ασήμαντες έως ανύπαρκτες. Μετά από 15 λεπτά περίπου έκανε δύο οι τρείς προσεγγίσεις προς το μέρος μου αλλά με πλάγια πορεία και όχι πιο κοντά από 6 μέτρα ενώ πάντα φρόντιζα να του έχω γυρισμένη την πλάτη. Μετά από αυτό απομακρύνθηκε εντελώς σε άλλο χώρο του κτήματος επιδεικνύοντας παντελή αδιαφορία.

     Τον ακολούθησα στο νέο σημείο και πήρα θέση ξανά εντός του ζωτικού του χώρου κάνοντας ακριβώς τα ίδια πράγματα με πρίν. Σιγά σιγά και ενώ παρατήρησα το ενδιαφέρον του να αυξάνεται αποφάσισα να κάνω ότι μου πέφτει ένα μήλο από την τσάντα και να απομακρυνθώ κάπως από αυτό με συνεχώς γυρισμένη την πλάτη σε αυτόν και πάντοτε απολαμβάνοντας θορυβωδώς τα πατατάκια μου. Ο Δίας πλησίασε και έφαγε το πρώτο μήλο. Αυτό επαναλήφθηκε δύο φορές ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.

     Στην επόμενη επανάληψη αφού μου «έπεσε» το φρούτο δεν απομακρύνθηκα καθόλου και εκείνος θέλοντας αλλά και μην θέλοντας να πλησιάσει άρχισε να περιστρέφεται γύρω μου στο ενάμιση μέτρο ενώ εγώ συνεχώς του γύριζα την πλάτη μου με το φρούτο πάντα στο έδαφος ανάμεσα στα πόδια μου. Τελικά αποφάσισε να το φάει.

     Το επόμενο βήμα, επίσης επιτυχές, ήταν το φρούτο να μείνει στο χέρι μου (το χέρι εντελώς κρεμασμένο) και να «προσφερθεί» πάντα με γυρισμένη την πλάτη.

     Στην συνέχεια θέλησα κρατώντας το φρούτο με τον ίδιο τρόπο να απομακρυνθώ αργά,  αργά για να δώ εάν θα με ακολουθήσει πράγμα που έκανε.  Πλέον φθάσαμε στο σημείο όπου ενώ απεχθανόταν το πλησίασμα του ανθρώπου τώρα πλησίαζε ο ίδιος αλλά και ακολουθούσε τον άνθρωπο.

     Τα επόμενα αχλαδάκια τα πήρε από τον ώμο μου, πάντα με την πλάτη γυρισμένη.

     Τελικό στάδιο το φρούτο-δόλωμα να ξεκινά από τον δεξί ώμο μου και να κινείται λοξά αριστερά προς τα κάτω και μπροστά μου παρασύροντας το κεφάλι του επάνω από τον ώμο μου. Εδώ κατάφερα επαφή με το σώμα μου κάνοντας ανεπαίσθητα βήματα προς τα πίσω όσο και επαφή του χεριού με τον αυχένα. Κατάφερα να τον χαϊδέψω σε όλο το κεφάλι και σχεδόν όλο το σώμα καθώς και στα πόδια χωρίς εμφανή δυσφορία. Δύο φορές που θέλησε κάπως να απομακρυνθεί τον πλησίασα πλαγίως με την πλάτη ελαφρά γυρισμένη,  χωρίς την σακούλα και συνέχισα να τον χαϊδεύω μέχρι να αποφασίσω ότι ήταν αρκετό και να τον αποχαιρετήσω.

Υποσημείωση:

     Πάντα ήξερα ότι θα γηράσκω αεί διδασκόμενος. Σήμερα όμως έμαθα ότι δεν έχω απλά ακόμα να διδαχθώ κάποια πράγματα αλλά πολλά πολλά πράγματα. Σήμερα κατανόησα και εμπέδωσα ότι ο ίππος ότι κάνει το κάνει για να επιβιώσει και όχι για να κάνει κακό και ότι ο ίππος μπορεί και συγχωρεί. Αδελφέ σε ευχαριστώ για τις αλάνθαστες συμβουλές σου. Ελπίζω να καταφέρω να κάνω δικό μου κάποτε όλο το φως της γνώσης που κουβαλάς.

Ο αδελφός σου

Αθανάσιος Α. Ψωρομύτης

     Αυτές οι διαδικασίες δεν είναι μόνον απαιτητικές ως προς τους χειρισμούς διακυβεύοντας πάντοτε ένα αντίθετο και πολύ χειρότερο αποτέλεσμα, αλλά προϋποθέτουν και μία εκλεπτυσμένη "mentalité" η οποία θα καθησυχάσει, εξ αρχής, τον Ίππο ώστε να αποδεχθεί στον ζωτικό χώρο εκείνον που τις επιχειρεί. Αποτελούν κρίσιμες εξετάσεις του επιχειρούντος ο οποίος θα "τσεκαριστεί" αυστηρότατα και ... "επί τη εμφανίσει" από τον καχύποπτο Ίππο ο οποίος, στο παραμικρό λάθος του επιχειρούντος θα "κλειδώσει" και θα διακόψει κάθε δίαυλο επικοινωνίας. Εν προκειμένω, ο Ίππος, από την πρώτη στιγμή, θα βαθμολογήσει εμπειρότατα κάθε έκκριση αδρεναλίνης του προσεγγίζουσας προσωπικότητος η οποία, ασφαλώς, είναι "non grata" τιθέμενος σε "συναγερμό φυγής" στο παραμικρό συμπεριφορικό λάθος του "εισβολέως" μη διατιθέμενος να παζαρέψει την ασφάλεια που του παρέχει η εκούσια αποστροφή του από τον Άνθρωπο και. ασχέτως των λόγων που του υπαγόρευσαν αυτή την αποστροφή. Στην περίπτωση δε της όποιας απόπειρας "επανατάξεως" της εμπιστοσύνης, η όλη διαδικασία απαιτεί από τον επιχειρούντα, απλώς, το τελείως ...αλάνθαστο, διότι ανά πάσα στιγμή (πάν λάθος) δεν θα ανακοπεί, απλώς, η πρόοδος προς την αποκατάσταση του προβλήματος αλλά θα ισχύσει ο νόμος της εντροπικής αταξίας. "Βαθιά νερά", λοιπόν, για τον Εκπαιδευτή μας αλλά η φυσική ικανότητά του να επικοινωνεί με τα ζώα και, ειδικώς, με τους Ίππους τον ανέδειξε ...δεινότατο "κολυμβητή" και ο Ίππος του ανταποκρίθηκε πανηγυρικώς και σε ελάχιστο χρόνο στο εγχείρημα. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι μια τέτοια ...πολεμική "επιχείρηση" απαιτεί μακρό χρόνο και ανεξάντλητην υπομονή από τον επιχειρούντα, ταυτοχρόνως δε και άριστη χρήση της "γλώσσας του σώματος" ώστε να μπορεί να "περνά" τα μηνύματά του προς τον Ίππο, ενώ, εν προκειμένω, εντυπωσιάζει η ταχύτητα την οποία ο ίδιος ο επιχειρών, επέτυχε στο έργο του!

     Κι έτσι, με τις ικανότητες και τις προσπάθειες του Αθανασίου, αφαιρέθηκε ένα ψυχικό βάρος καχυποψίας του συγκεκριμένου, νεαρού, επιβήτορος, προς τον Άνθρωπο αλλά, σε αυτές τις περιπτώσεις, εάν ο Ιππαγωγός δεν προσέξει να συνεχίσει βασικές αρχές διαχειρίσεως του συγκεκριμένου ζώου όταν έρχεται σε επαφή με Ανθρώπους, μπορεί μετά τον ίδιο ο Ίππος του να δέχεται, πλέον και τον Αθανάσιο, αλλά το ζώο θα εξακολουθήσει να παραμένει δύσπιστο προς τους Ανθρώπους εξακολουθώντας να φέρει το βαρύ ψυχικό φορτίο προς την "δίποδη" παρουσία. 

     Και παρόμοια επιτεύγματα, όπως το πρόσφατο του Αθανασίου Ψωρομύτη, μας κάνουν υπερήφανους στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" στην οποία, ακόμη και υπεράνω του κυρίως εφιπποτοξοτικού μας αντικειμένου, τίθεται η ευημερία του Ίππου.