KOΡΥΦΩΣΗ!

 K O Ρ Υ Φ Ω Σ Η!

     

     Αληθώς "επετειακή", για τα εικοσάχρονα της λειτουργίας της Σχολής μας, η παρούσα ημερίδα Ιππευτηρίου όπου εκ του μηδενός και χωρίς καμία προηγούμενη εισαγωγική διαδικασία, Ίππος και μαθητής καταλήγουν στην Έφιππη Τοξοβολία με την εφαρμογή νεοείσακτων "οδηγιών" προς τον Ίππο διαρκείας 30'' (δευτερολέπτων) που συνοψίζουν με ακρίβεια προς τον Ίππο όλα τα "θέλω" του Εκπαιδευτή, εξοικονομώντας τον χρόνο μυήσεως του σχολικού Ίππου στην Έφιππη Τοξοβολία και αυξάνοντας την ασφάλεια της συνεργασίας και της συμπεριφοράς του ζώου με τον Εκπαιδευτή και τον εκπαιδευόμενο! Το λίκνο εκπαιδεύσεως Έφιππης Τοξοβολίας και Εφίππων Πολεμικών Τεχνών το οποίο επί μία εικοσαετία λειτουργεί συνεχώς ως Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" παράγοντας Ιππικό Πολιτισμό αισθάνεται την πλήρη δικαίωση του έργου του από το αποτέλεσμα της σημερινής εκπαιδευτικής ημερίδος και όχι μόνον χάρη στην ωριμότατη, πολυετή, εμπειρία που αποκτήσαμε αφιερώνοντας τη ζωή μας στο Ιππευτήριο αλλά και χάρη σε έναν τυχαίο Ίππο καθώς και σε δύο αξιολογότατους εκπαιδευομένους οι οποίοι, με τον πειθαρχημένο χαρακτήρα τους και την εμφανή εσωτερικότητά τους συνέπραξαν σε ένα πρωτοποριακό εφιπποτοξοτικό αποτέλεσμα!     

     Πολύ αντίξοη ημέρα από πλευράς καιρικών συνθηκών με ηλιοφάνεια και παράλληλη ...βροχή που άρχισε με ψεκάδες και κατέληξε σε καταιγίδα! Ο Ίππος, o 103ος κατά σειράν Ίππος που εκπαιδεύουμε από την αρχή της λειτουργίας της Σχολής μας, ζωηρότατος, χωρίς καμία εμπειρία Φυσικής Ιππικής, εργαζόμενος μέχρι τώρα με στομίδα κλασικής χαλινώσεως και επισεσαγμένος, σήμερα ανέλαβε ρόλο σχολικού Ίππου με την αφαίρεση της στομίδος και της σέλλας του, χωρίς καμία εξοικείωση με το Τόξο και την Τοξοβολία, χωρίς καμία προηγούμενη "γνωριμία" με τους χειριστές του! Και οι δύο εκπαιδευόμενοι χωρίς καμία προηγούμενη επαφή με την Ιππική και την Έφιππη Τοξοβολία. Δηλαδή, όλα ...ιδανικά(!) για την εκτέλεση ενός μυητικού μαθήματος αρχαρίων στο πλέον επικίνδυνο είδος Ιππικής, την Έφιππη Τοξοβολία με πρόσημο την φοβικότητα του Ίππου και το δέος του Ανθρώπου έναντι του Ίππου! 

     "Κλειδί" στην σχεδίαση της σημερινής ημερίδος ήταν η σχέση των δύο εκπαιδευομένων, η σχέση Πατέρα και γιού με ό,τι αυτό σημαίνει. Έτσι, ο Εκπαιδευτής εκμεταλλεύτηκε αυτή την σχέση η οποία a priori υπόσχεται υπευθυνότητα διαδράσεως και, βασιζόμενος, στα πλεονεκτήματά της, στήριξε επάνω της το πρώτο μέρος της ημερίδος που ήταν η ευσταθής "εγκαθίδρυση" των δύο εκπαιδευομένων στη ράχη του Ίππου με την παράλληλη "κατάκτηση" των ενδεδειγμένων, βασικών, χειρισμών ελέγχου του ζώου. Και τούτο ήταν το "θεμέλιο" αυτής της ημερίδος!

     Όπως τηρούμε ευλαβικώς πάντοτε, η αφετηρία μας ήταν ο Κύκλος Προσεγγίσεως και η ρυταγώγηση του Ίππου από τους δύο εκπαιδευομένους οι οποίοι, με την πειθαρχημένη συνεργασία τους υπήρξαν οι ανεκτίμητοι αρωγοί της επιτυχίας του σημερινού εγχειρήματός μας!  

     Τόσο ο Πατέρας (γλύπτης και αστρονόμος) όσο και ο γιος (φοιτητής) με ισορροπημένη σκέψη η οποία αποκαλύπτεται στην Ιππασία περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, δεν χρειάστηκαν παρά ελάχιστο χρόνο ώστε να αποδεχθούν τον Ίππο και την (φυσικώς αδιάφορη) έφιππη ισορροπία, ανελίσσοντάς την σε ευσταθή με το ασκησιολόγιο που ακολούθησε.

      Ο νεαρός Λεωνίδας με τον σαρωτικό χαρακτήρα του δεν χρειάστηκε καμία ώθηση για να διεκπεραιώσει σε χρόνο "dt" την εισαγωγική ενότητα ασκήσεων καλού "καθίσματος" και βασικών χειρισμών ελέγχου. 

     Με ελάχιστη προσπάθεια, ο Λεωνίδας έμαθε και να ακινητοποιεί τον Ίππο αν και η τελειοποίηση αυτού του χειρισμού, βεβαίως, απαιτεί αρκετήν, ακόμη, εξάσκηση.   

       Και μόνον όταν ο Λεωνίδας "κάθισε" με ασφάλεια επί της ανεπίσακτης ράχεως του Ίππου συνεχίσαμε με τον Πατέρα του. 

     H ωριμότητα της ηλικίας με την συνεπαγόμενη υπόμνηση των ευλόγων κινδύνων που μεταφράζεται σε συμπεριφορικήν επιφύλαξη ή και φόβο, δεν εμπόδισε και τον Κυριάκο να χαλαρώσει, τελικώς και να χαρεί την Ιππασία, καταλήγοντας στους ίδιους επιτυχείς χειρισμούς ελέγχου που λίγο πριν κατάφερε κι ο γιος του, μάλιστα, με αξιοπρόσεκτο καλό "κάθισμα", στάση κορμού και ισορροπία ιππεύσεως.

     Και μόνον τότε, έχοντας εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις ευσταθούς "καθίσματος" και βασικών χειρισμών ελέγχου του Ίππου, ήρθε η σειρά της μεταδόσεως του "θέλω" της Έφιππης Τοξοβολίας στον Ίππο από τον Εκπαιδευτή ο οποίος σε χρόνο, όπως προείπαμε, τριάντα δευτερολέπτων, επιστρατεύοντας την ακρίβεια και την λακωνικότητα της "γλώσσας του σώματος" κι επιδεικνύοντας στο ζώο την ακινδυνότητα και φιλικότητα του Τόξου και των βελών, μετέδωσε στον Ίππο αυτό που ήθελε, ο Ίππος το αντελήφθη κι επιβεβαίωσε ότι κατάλαβε το "θέλω" του Εκπαιδευτή κι ο Λεωνίδας ανέλαβε Τόξο και βέλη! 

     Ήταν η κρίσιμη στιγμή κατά την οποία ο Άνθρωπος μετατρέπεται σε ένα μόνιτορ ελέγχου ακριβείας της αδρεναλίνης του, της σεροτονίνης του, της ντοπαμίνης του, της ωκυτοκίνης του και των ενδορφινών του. Και από την προσπάθεια και ακρίβεια αυτού του "μόνιτορ" εξαρτάται η όλη επιτυχία συνεννοήσεως Ανθρώπου και Ίππου ο οποίος, φύσει, παραμένει και ο ακριβέστερος αποτιμητής του επιπέδου υπάρξεως αυτών των ορμονών στον χειριστή του ώστε να τον εμπιστευθεί ή όχι!

     Ναι, ελάχιστος χρόνος χρειάζεται για την διάπραξη ενός εγκλήματος γενοκτονίας όπως στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, ενώ ελάχιστος χρόνος χρειάζεται και για ένα πραγματικό θαύμα, όπως αυτό της αναβαθμίσεως της ψυχολογίας ενός εντελώς διαφορετικού και ιδιότυπου, ταξιδερμικώς, πλάσματος, όπως του Ίππου, από το επίπεδο του φοβικού ζώου (θηράματος) που επιλέγει την άτακτη φυγή σε ένα αυτοκυρίαρχο πλάσμα που κατανοεί και συνεργάζεται με ένα, επίσης, διαφορετικό ταξιδερμικώς πλάσμα όπως ο Άνθρωπος (θηρευτής) σε μία δραστηριότητα εντελώς ξένη προς το φάσμα των ιππείων εμπειριών και ενασχολήσεων. Επί τούτου, αλλά και εκ των συνθηκών, γι αυτά τα ζωτικότατα τριάντα δευτερόλεπτα δεν τηρήθηκε οπτικοακουστικό υλικό προς ανάρτηση, όπως συνηθίζουμε. Εκ των συνθηκών διότι δεν υπήρχε έμπειρος χειριστής κάμερας ώστε να απαθανατίσει την σκηνή. Επί τούτου, διότι δεν θα θέλαμε κάποιος να μιμηθεί, απλώς, την "εικόνα" χωρίς προηγούμενη βιωματική ενσυναίσθηση των παραμέτρων που εμπεριέχει διότι θα ήταν απολύτως επικίνδυνο. 

     Αυτά τα τριάντα δευτερόλεπτα περικλείουν εμπειρία δύο δεκαετιών στην οποία συμποσούται ένα πλήρες "απόσταγμα" ασφαλούς εκπαιδεύσεως νεολέκτου Ίππου! Και κατέληξαν στις ασφαλέστατες και μαχητικότατες τοξεύσεις του νεαρού Λεωνίδα, όπως αποτυπώθηκαν στο οπτικοακουστικό υλικό τούτης της ημερίδος!

     Και ο Λεωνίδας, ούτω πως, για πρώτη φορά και μόλις στο πρώτο του μάθημα,  άρχισε να τοξεύει έφιππος και εν κινήσει, μάλιστα, επανοπλίζοντας αρκετές φορές το Τόξο του.

     Ο νεαρός Λεωνίδας σ΄ αυτό το "βάπτισμά" του στην Ιππασία τόξευσε 38 φορές εν κινήσει, ακόμη και σε παρθία τόξευση και με απόλυτη άνεση ενώ ο Ίππος του με την όλη συμπεριφορά του συνεργάσθηκε τόσο άψογα με τον Κυριάκο ο οποίος τον οδηγούσε αλλά και με τον αναβάτη του στον οποίο, με την ηρεμία του, εξασφάλισε πλήρη αυτοσυγκέντρωση και ανάπτυξη έφιππης τοξευτικής τεχνικής. Μια "επένδυση" τριάντα δευτερολέπτων που προηγήθηκε, εξασφάλισε μιαν αποτελεσματικότατην εκπαιδευτικήν ημερίδα.

Σήμερα, θυμηθήκαμε και την παρατήρηση κάποιου, προ τετραετίας, αναγνώστη της σελίδος μας, του κ. Vladimiros Gavakis τον οποίον δεν γνωρίζουμε προσωπικώς και ο οποίος μας έψεξε για την μη τήρηση κανόνων ασφαλείας τους οποίους, παρά την παράκλησή μας απέφυγε, στα χρόνια που μεσολάβησαν, να προσδιορίσει, ενώ δεν παρέλειψε και να μας απειλήσει ότι θα βρεθούμε στη ...νοσοκομείο ή στο ...κρατητήριο «με αυτά που κάνουμε».

Και δεν μας εξήγησε και υπό ποία ιδιότητα διατυπώνει παρόμοιους ισχυρισμούς σε μία Σχολή η οποία λειτουργεί επί 20 συνεχή χρόνια με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων, έχοντας πρώτη εισαγάγει (2005) στην Ελλάδα την Έφιππη όσο και την Παραδοσιακή Τοξοβολία, κατακτώντας και πρώτα παγκόσμια βραβεία σε διεθνείς αγώνες του εξωτερικού! Δυστυχώς, ο επικριτής μας δεν μας τίμησε με κάποιαν απάντησή του και πολύ θα θέλαμε να έχε αντιληφθεί τον δικό μας τρόπο αποφυγής ατυχημάτων και, γενικώς, απροόπτων ώστε να τον υιοθετήσει κι εκείνος, ανεξαρτήτως με το "τι" τελικώς ασχολείται.

Το "κλου" όμως, αυτής της ημερίδος κατεγράφη όταν στο τέλος της, ο Κυριάκος, απληροφόρητος προφανώς ότι η Σχολή μας δεν εισπράττει χρήματα για τα παρεχόμενα μαθήματά της, ευγενέστατα προέτεινε στον έκπληκτο Εκπαιδευτή να τον ...πληρώσει(!) ενώ ο Εκπαιδευτής, αναπολώντας την υπέροχην ημερίδα, προσπαθούσε να του εξηγήσει ότι και ο Κυριάκος και ο γιος του, με την εξαιρετική συνεργασία τους του είχαν ήδη προσφέρει έναν ανεκτίμητο θησαυρό, επιτρέποντάς του να εφαρμόσει για πρώτη φορά στην γνωστό, τουλάχιστον, πεδίο της Εκπαιδεύσεως Νεολέκτου Ίππου την πλέον ρηξικέλευθη "γλώσσα του σώματος"! Τώρα, που ο φίλτατος Κυριάκος θα διαβάζει αυτές τις επεξηγηματικές αράδες θα καταλάβει τι εννοούσε ο ιδιόρρυθμος Εκπαιδευτής υπό τον όμβρο που έπεφτε στον Σταύλο! Kαι οι μνήμες του Εκπαιδευτή ξαναγύρισαν στον πρώτο Ίππο που ο ίδιος εκπαίδευσε το 2005, επστρέφοντας από την δική του εκπαίδευση στον Οργανισμό "KASSAI" και ιδρύοντας την Ελληνική Σχολή, όπως διασώθηκαν στην φωτογραφία που ακολουθεί.

Πλήρες Φωτογραφικό Λεύκωμα ΕΔΩ

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗ ΕΞΑΣΚΗΣΗ ΙΠΠΟΥ

 ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗ ΕΞΑΣΚΗΣΗ ΙΠΠΟΥ

     Με την αφορμή ενός μηνύματος που λάβαμε από την Κρήτη, αναφερόμαστε και πάλι στην Διαλειμματική Εξάσκηση (Εκπαίδευση) Ίππου εις απάντηση του αγαπητού μας φίλου κ. Σ. Ζαχαράκη, αλλά και όποιου άλλου ενδιαφερομένου γι αυτή την τόσο σημαντική μέθοδο εκπαιδεύσεως Ίππων η οποία και εκπαιδεύει και αποτρέπει περιττή κόπωση (και απώλεια μυϊκού όγκου) του Ίππου μας.

     Η εξαιρετική αυτή εκπαιδευτική προσέγγιση, περιλαμβάνεται στο "ευαγγέλιο" της Ιππικής που συνέγραψε ο κορυφαίος Έλληνας Ιππιατρός Θεόδωρος Γ. Αντίκας (DVM, PhD) υπό τον τίτλο "Ίπποι και Ιππολογία" (2010) αποτελώντας ένα από τα σπουδαία κεφάλαιά του και, εάν βεβαίως είχαμε μιαν φίλεργη και υπεύθυνη Ομοσπονδία Ιππασίας, η μέθοδος αυτή θα έπρεπε να είχε καθιερωθεί εις εκπλήρωση της υποχρεώσεως όλων μας έναντι της ευημερίας του Ίππου. Δυστυχώς, όμως, αυτή δεν είναι η μόνη παράλειψη της "Ελληνικής Ομοσπονδίας Ιππασίας".

     Την μέθοδο αυτή μπορείτε να την μελετήσετε ΕΔΩ και, επειδή μπορεί κάποιοι εκ των όρων της να είναι δυσνόητοι στον μη ειδικό, με χαρά μπορούμε να σας βοηθήσουμε για την κατανόηση κάθε σημείου της κατόπιν αποστολής ηλεκτρονικού μηνύματος στην θυρίδα επικοινωνίας μας. 

ΥΠΟΔΕΧΟΜΕΝΟΙ ΤΟΝ ΘΡΑΚΑ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ

ΥΠΟΔΕΧΟΜΕΝΟΙ ΤΟΝ ΘΡΑΚΑ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ

    Μία ευτυχής έμπνευση των μαθητών του και Συνασκουμένων μας Αλεξάνδρου και Κωνσταντίνου τον έφερε κοντά μας και όταν από το πρώτο μάθημα καταφέρνεις να έχεις αυτό τα «κάθισμα» κι αυτή την «στάση» επάνω στον σχολικό Ίππο κάνοντάς τον κι αυτόν να νιώθει τόσο υπερήφανος που σε έχει στη ράχη του τότε σε λένε Κρις Ραντάνοφ και είσαι ήδη ένας λαμπρός ηθοποιός κι ένας εκπαιδευτής επαγγελματιών Cascadeurs, κυρίως, μια φωτισμένη προσωπικότητα γεμάτη θετική ενέργεια που σήμερα τη μοιράστηκες στο Ιππευτήριο των «Ελλήνων Κενταύρων» με Συνασκουμένους που σε χαρήκαμε να τοξεύεις, να χειρίζεσαι Δόρυ και Ακόντιο και να καλπάζεις για πρώτη φορά λες και ήσουν μαζύ μας δεκαετίες!  

     Καλωσήλθες Κρις και σε ευχαριστούμε για τα όσα ανεκτίμητα, σήμερα, μας έκανες να απολαύσουμε από την παρουσία σου ανάμεσά μας! Eδικώς δε, πιστεύοντας ότι ο τρόπος που ιππεύουμε αποκαλύπτει τον χαρακτήρα μας, παρατηρούμε ότι ο Θράκας Ιππέας, αριστοκράτης όσο και πολεμιστής, εξακολουθεί να παραμένει ζωντανός ανά τους αιώνες όχι ως ένα "προϊόν" συνοικιακού γυμναστηρίου, αλλά ως αναλλοίωτη μαχητική οντότητα η οποία διατηρεί έναν απαράγραπτο βιωματικό δεσμό με τον "Πατέρα πάντων", τον Πόλεμο!

     Προσπαθώντας να σχεδιάσουμε σωστά αυτό το εισαγωγικό μάθημα για έναν νεοείσακτο πολύ πέραν των "κοινών", λάβαμε πολλά υπ΄ όψη αλλά, δυστυχώς, όλα απεδείχθησαν πολύ "λιγότερα" απ΄ όσα θα έπρεπε αφού ο Κρις συνοψίζει μιαν ενότητα χαρακτηριστικών που ξεπερνούν κατά πολύ τον "ηθοποιό" και τον καλο-εκπαιδευμένο (σε επίπεδο "Δασκάλου") Cascadeur αφού στις "αποσκευές" του μεταφέρει την πολιτιστική σημαντικότητα της πανέμορφης γενέτειράς του Русе ή "Μικρής Βιέννης" όπως απεκαλείτο αυτή η πέμπτη κατά σειρά μεγαλύτερη πόλη της Βουλγαρίας η οποία, από τον 19ο αιώνα εντυπωσίαζε με την νεο-μπαρόκ και νεο-ροκοκό πολεοδομική Αισθητική της, μια πόλη στην οποία εμφανίζεται το πρώτο τυπογραφείο (1864) της Βουλγαρίας και προβάλλεται η πρώτη κινηματογραφική ταινία (1897) στη γείτονα χώρα. Είναι η πόλη της οποίας το Δημοτικό Συμβούλιο το 1893 εξέδωσε κτηριακό κανονισμό στον οποίον ανέφερε: "Όλες οι προσόψεις στους κεντρικούς δρόμους πρέπει να έχουν πλούσια διακόσμηση με σμιλευμένη πέτρα". Τίποτε το τυχαίο... Kαι, βεβαίως, διόλου τυχαία και η επιλογή της λαμπρής συντρόφου του η οποία και Θρακιώτισσα(!) είναι και κορυφαία ηθοποιός μας!...

     Ο Κωνσταντίνος μας υπήρξε ο αρωγός της σημερινής "μυήσεως" του Δασκάλου του στην Ιππική και παρέμεινε με σεβασμό πλάι του σε όλη την διαδικασία. Κοντά τους και η προχωρημένη και πάντοτε ...αλληλέγγυα Μυρτώ μας!

     Η πολυεπιστήμη της Ιππικής αρχίζει και τελειώνει στον Σταύλο με την Ιπποκομία, την πραγματικήν επιστήμη που εξασφαλίζει την ευημερία του Ίππου και ο σημερινός μας νεοείσακτος Κρις, αφού ολοκλήρωσε τον "Κύκλο Προσεγγίσεως" ανέλαβε την περιποίηση του τετράποδου Ανδρέα.

     Πέντε οι πρωταγωνιστές αυτής της πολυσήμαντης εκπαιδευτικής ημερίδος που άφησε πίσω της πολλά διδάγματα για όλους μας: η Μυρτώ, o Kωνσταντίνος, ο Κρις και τα δύο τετράποδα, ο Ανδρέας και η Nur. Kαθένας εξ αυτών των πρωταγωνιστών μας, συνέβαλε καθοριστικά στη βελτίωση όλων μας με συμπεράσματα που βελτιώνουν την σχέση μας με τον Ίππο και, βεβαίως, τις ιππικές μας δεξιότητες. Ας μη ξεχνάμε ότι, στην Ιππασία, το σημαντικότερο μάθημα είναι η παρατήρηση της ιππεύσεως του άλλου και η σημερινή ημερίδα ήταν μια ανεξάντλητη ευκαιρία αλληλοπαρατηρήσεως και αλληλοδιαδράσεως.

     Όπως τηρούμε πάντοτε ως κανόνα, στην αρχή κάθε μαθήματος, ο εκπαιδευόμενος δεν εφιππεύει για να ξεκινήσει το ασκησιολόγιό του αλλά ρυταγωγεί τον Ίππο αρκετήν ώρα και με συγκεκριμένη τεχνική ώστε τα δύο διαφορετικά πλάσματα να "γεφυρωθούν" στο εργασιακό περιβάλλον (στίβο Ιππευτηρίου) νιώθοντας αλληλοεμπιστοσύνη σε μια τόσο επικίνδυνη συνεργασία όπως η Ιππασία την οποία αποφεύγουν να ασφαλίσουν ακόμη και οι ασφαλιστικές εταιρείες. Κι όμως, είμαστε υπερήφανοι για το ότι στα 19 χρόνια της συνεχούς λειτουργίας της Σχολής μας, με το ακραία επικίνδυνο ασκησιολόγιό της, διατηρούμε  μ η δ ε ν ι κ ό  δείκτη ατυχημάτων!

     Γεωμετρημένη η εφίππευσή του μας έδειξε μια λεπτομέρεια μαχητικής ετοιμότητος με τα πόδια όχι παράλληλα αλλά απέχοντα, με το ένα ήδη από την απογείωση να είναι κατευθυνόμενο απευθείας προς την ράχη του Ίππου! Στο παρατηρητικό μας "εργαστήριο", όπως είναι η Σχολή μας, κάτι τέτοια τα προσέχουμε, τα αναλύουμε, τα αξιολογούμε και τα υιοθετούμε και, να!, σήμερα που ο εκπαιδευόμενός μας Κρις έρχεται να μας διδάξει την απολύτως πολεμικήν έφαλση η οποία βραχύνει τον χρόνο εφιππεύσεως αλλά και διαμορφώνει στον Ιππέα μιαν, εξ αρχής, μαχητική ψυχολογία για την, κατόπιν, εξέλιξη της ιππεύσεώς του! Τον ευχαριστούμε! 

     Με γυμνασμένο τον νου, την ψυχή του και το σώμα του, ο Κρις, δεν χρειάστηκε πολλές οδηγίες για να βρει το ασφαλές και ενδεδειγμένο "κάθισμα" το οποίο διετήρησε αναλλοίωτο καθ'  όλη την διάρκεια του μαθήματός του, κάτι εξαιρετικώς δύσκολο, όταν, μάλιστα, του ζητήθηκε να χειριστεί και διαφορετικά όπλα με τα οποία ποτέ πριν δεν είχε ασχοληθεί. 

     Ο πολλαπλώς και πλήρως "γυμνασμένος" όμως, επαφίεται στο ένστικτο το οποίο αποδεικνύεται αλάνθαστο και υπέρτερο οιασδήποτε διδασκαλίας...

     Και ο Κρις είναι τόσο γυμνασμένος ώστε ήταν περιττή και η χρήση διατατήρος τον οποίο, πάραυτα, του δώσαμε να χρησιμοποιήσει περισσότερο για να ...παίξει και να χαλαρώσει παρά για να προθερμανθεί.

     Παρά ταύτα, τον βοηθήσαμε να εμπεδώσει την ευστάθεια σε έφιππη κίνηση ακόμη περισσότερο, ενεργοποιώντας του ακόμη περισσότερο την "παρακολούθηση" αυτής της κινήσεως από την λεκάνη του η οποία, αμέσως, συντονίσθηκε. 

     Και ο τρόπος ήταν απλός και δοκιμασμένος, ειδικώς με έναν πανάλαφρο δίσκο κολυμβήσεως κι έναν άνεμο που λυσσομανούσε και τον παρέσυρε ανεξέλεγκτα. Αλλά ο Κρις τον ήλεγχε μια χαρά! 

     Στην αρχή αυτού του πρώτου μαθήματός του κι ενώ ο Κρις μάθαινε να ελέγχει τον Ίππο του, σε εντελώς ανυποψίαστη στιγμή, βρέθηκε με ένα Τόξο κι ένα βέλος στα χέρια και, χωρίς ποτέ προηγουμένως να έχει κρατήσει Τόξο, άκουσε την εντολή: «Τόξευσε για να μη σε τοξεύσουν!» 

     Κι αμέσως ο Κρίς, συνεχίζοντας να ελέγχει τον Ίππο του και χωρίς να διακόψει την κίνησή του, όπλισε το Τόξο του "ψάχνοντας" ψυχραιμότατα το τι πρέπει να κάνει, αναζητώντας την σχέση χορδής και βέλους κάτι που βρήκε και πήρε, μάλιστα, αμέσως και την ιδανική στάση τοξεύσεως αφού το μαχητικό ένστικτο είναι ο καλύτερος "Δάσκαλος" της ανάγκης!  

     Τέλος, ο Κρις ...τόξευσε με, εμφανή, εκρηκτικότητα ...έμπειρου Εφιπποτοξότη όπως κατέγραψε ο φακός!

     Ο γεννημένος πολεμιστής δεν χρειάζεται την υποκριτική για να δείξει την μαχητικότητά του και δεν χρειάζεται τους προβολείς της σκηνής για να την φωτίσουν! Όλα αναδεικνύονται κατά τον φυσικότερο τρόπο στο Ιππευτήριο των «Ελλήνων Κενταύρων» όπου αποκαλύπτεται η εσώτερη «εικόνα» μας από την ίδια την συμπεριφορά του Ίππου.

     Κατόπιν, του αλλάξαμε τα "δεδομένα" και του δώσαμε το Ακόντιο, αλλά...

      Αλλά, του ζητήσαμε να το εξακοντίσει, πάντοτε εν κινήσει, όχι κατά την εύκολη φορά, αλλά κατά την δύσκολη, δηλαδή, προς την αντίθετη πλευρά καθέτως προς τον επιμήκη άξονα του Ίππου, όμως, ο Κρις αστραπιαία τα κατάφερε και δεν χάσαμε άλλο χρόνο!

     Κάτι ανάλογο έγινε και με το Δόρυ που, εν συνεχεία, ανέλαβε.

     Σε αυτή την περίπτωση, χρησιμοποιώντας εν κινήσει αυτό το βαρύ και μη ενδεδειγμένο για έφιππη χρήση όπλο, έκανε στοχαστικές ανασύρσεις επίγειου στόχου εκτιμώντας σωστά την απόσταση και την ταχύτητα! 

     Καθ'  όλη την διάρκεια της εκτελέσεως του ασκησιολογίου του ο Κρις, με την υποδειγματική ψυχραιμία του και την επακριβή τήρηση των οδηγιών του Εκπαιδευτή του βοήθησε την παρούσα Nur, η οποία παρακολουθούσε τα "δρώμενα", να αποδεχθεί "εικόνες" που σε άλλη περίπτωση θα την τρόμαζαν (ιπτάμενα αντικείμενα, τοξεύσεις, εξακοντισμούς, δορατισμούς κλπ) αποενοχοποιώντας αντικείμενα "φόβου" (δίσκους, Τόξα, Ακόντια και Δόρατα) επιτρέποντάς μας να αξιοποιήσουμε πολλαπλώς την "ώρα του μαθήματος" που για εμάς σημαίνει "κόπωση σχολικού Ίππου"!

     Κι έτσι, μέσα στην ίδιαν ώρα, ενώ ο έφιππος εκπαιδευόμενος προόδευσε στην Ιππασία επάνω στη ράχη του κοπιώντος τετράποδου Ανδρέα, η μεν Nur εκπαιδεύθηκε ως νεόλεκτος Ίππος στην αποβολή φόβων, οι δε υπόλοιποι παρόντες εκπαιδευθήκαμε στην ...εκπαίδευση  αφοβίας νεολέκτου Ίππου, μία, δηλαδή, συνδυαστική διάδραση την οποία εφαρμόζουμε σε κάθε μάθημά μας. 

     Αυτή την πρώτη "μυητική" επαφή του Κρις Ραντάνοφ με την Ιππική δεν την αφήσαμε να πάει χαμένη χωρίς να "ψηλαφήσουμε" και την υποκριτική του δεινότητα εν σχέσει με την ίππευση, μια ειδική κατάσταση που αποτελεί παραπλήρωμα ενός ολοκληρωμένου ηθοποιού. Και δεν τον αφήσαμε να αφιππεύσει χωρίς προηγουμένως να του ζητήσουμε έναν έφιππο αυτοσχεδιασμό του, επάνω σε ένα σενάριο που του δόθηκε εν τάχει κι ενώ διηύθυνε τον Ίππο του, ένα σενάριο σχετικό με ένα προσωπικό βίωμά του κι αυτός, αμέσως, χωρίς κανένα δάνειο χρόνου προετοιμασίας, σε ...εκτυφλωτική "prima vista", απέδωσε ορθοφωνημένα με πλήρη υποκριτική πειστικότητα και χωρίς "φλυαρίες" κινήσεων, σε ένα προκαθορισμένο μήκος κινήσεως του Ίππου που δεν ξεπερνούσε τα πέντε μέτρα(!),  το ζητούμενο, ενώ συνέχιζε να διευθύνει άψογα τον Ανδρέα! Και το ασκησιολόγιό του ολοκληρώθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο με ωραίους καλπασμούς! 

     Τώρα η σύνθεση αλλάζει και η Μυρτώ εφιππεύει για λίγο τον Ανδρέα, προετοιμάζοντάς τον για τον Κωνσταντίνο. Μετά τον δυναμικό Κρις, ο Ανδρέας θα πρέπει να ανακτήσει ψυχολογία σχολικού Ίππου κατάλληλου για αρχάριο εκπαιδευόμενο ο οποίος θα πρέπει να τελειοποιήσει τον καλπασμό του, άσκηση βασική για τον εξαιρετικό Κωνσταντίνο μας και η Μυρτώ, ως πλέον προχωρημένη, ανέλαβε τον ρόλο του "γεφυροποιού", ενώ ο Κρις παρέλαβε την νεαρή φορβάδα! Όλοι για όλους σ΄ αυτό το Ιππευτήριο!

     Με την Μυρτώ, χαλαρώσαμε τον Ανδρέα και βελτιώσαμε τον καλπασμό του μειώνοντας ταχύτητα κι ενισχύοντας τον ρυθμό του.

     Στην Έφιππη Τοξοβολία επιδιώκουμε πάντοτε έναν καλπασμό τόσο γρήγορο ώστε να μην επιβαρυνόμεθα με ποινή χρόνου βραδύτητος και τόσο βραδύ ώστε να μην χάνουμε στόχους που φεύγουν "πίσω" μας μη προλαβαίνοντας να τους δούμε. Και με αυτή την ρύθμιση που έκανε η Μυρτώ μας, ο Ανδρέας δόθηκε στα χέρια του Κωνσταντίνου μας για να εκτελέσει κι αυτός το ασκησιολόγιό του. 

     Με εξαιρετικό ψυχικό σθένος αλλά και άριστη σχέση με τον Ίππο, ο Κωνσταντίνος μπορεί ως αρχάριος να υπολείπεται σε τεχνική ιππεύσεως όμως έχει το αντιληπτικό πλεονέκτημα να απορροφά και να εκτελεί οδηγίες, κάτι που τον έκανε να προχωρήσει αρκετά σε τρία μόλις μαθήματα φθάνοντας σε σημείο, πια, βελτιώσεως του καλπασμού του. Και σήμερα το αντικείμενο δεν ήταν, απλώς, η έξοδος σε καλπασμό αλλά η έξοδος "με το σωστό πόδι" του Ίππου, μια λεπτομέρεια σημαντική για την καλπαστικήν ισορροπία του Ίππου.  

     Αν και η σχετική εντολή του Ιππέως σε κάθε Ίππο έχει σταθερούς συντελεστές σημείων επί των οποίων εφαρμόζονται τα πόδια του ώστε ο Ίππος να εξέλθει σε καλπασμό με το "σωστό πόδι" συχνά παρατηρούνται μικρές παραλλαγές στις θέσεις αυτών των σημείων από Ίππο σε Ίππο και, σήμερα, ο Κωνσταντίνος μας, μετά από κάποιες προσπάθειες κατάφερε να εκτελέσει σωστά τους καλπασμούς του, με ελεγχόμενη διεύθυνση και ταχύτητα, κυρίως, με το "σωστό πόδι"! Άλλωστε, ένας Δάσκαλος Ιαπωνικής Σπαθασκίας όπως ο Κωνσταντίνος, δεν θα μπορούσε παρά να αντιληφθεί γρήγορα μια κατάσταση η οποία παραπέμπει σε συνθήκες μάχης με το ετερόκλητο των δύο διαφορετικών, ταξιδερμικώς, πλασμάτων, του Ανθρώπου και του Ίππου, αναφορικώς με την μεταξύ τους συνεννόηση και συνεργασία.

     Κι έτσι ο Κωνσταντίνος μας χάρηκε τους καλπασμούς του όπως τον χαρήκαμε κι εμείς επάνω στον ανάλαφρο Ίππο του ο οποίος, σημειωτέον, κατόπιν όλων όσων προηγήθηκαν παρέμενε ανίδρωτος με την εφαρμογή των κανόνων της Διαλειμματικής Εξασκήσεως (Διαλ. Εξα.) που κάποτε μας δίδαξε ο αείμνηστος Δάσκαλός μας, Ιππιατρός Θεόδωρος Γ. Αντίκας (DVM, PhD). 

     Όπως προαναφέραμε, ιδιαιτέρως τυχερή ήταν η Nur, η οποία αφέθηκε να παρατηρεί τα "δρώμενα" με επίκεντρο τις αντιδράσεις του Ανδρέα ο οποίος δέχθηκε στη ράχη του τρεις διαφορετικούς Ιππείς και πολλές ξεχωριστές δραστηριότητες με υποδειγματική ανοχή και καθόλου συμπεριφορά αφού, βεβαίως, το όλο πρόγραμμα σχεδιάστηκε με γνώμονα την αποφυγή κοπώσεώς του η οποία θα είχε και αρνητικές επιπτώσεις για τους αναβάτες του.

     Έτσι κι αλλιώς μη ιππευόμενη η Nur λόγω νεαρής ηλικίας, ωφελείται πολύ να παραμένει μέσα στον χώρο εργασίας ενός καλώς εκπαιδευμένου Ίππου και να εξοικειώνεται με την ευπείθειά του ενώ, ταυτοχρόνως, "συμφιλιώνεται" και με την εικόνα των αντικειμένων που εμφανίζονται στην δράση του στίβου (όπλα κλπ) αποβάλλοντας φοβίες.  

     Και αυτή τη φορά η Nur χαλάρωσε τόσο πολύ έτσι που εν μέσω ...κλαγγών μάχης, δεν δίστασε να ...κυλιστεί στην άμμο για να ...φρεσκαριστεί ως τετράποδη κοκέτα!

     Σε κάποια στιγμή η Nur ανελήφθη από τον Εκπαιδευτή της για να βαθμολογηθεί, ενδεικτικώς, η υπερπηδητική της αντίληψη και διάθεση και η πρωτοβουλία απεδείχθη χρησιμότατη διότι, η πρώτη διαπίστωση ήταν η επαλήθευση της ευφυίας του ζώου το οποίο δεν είχε καμία διάθεση να τροχάσει όπως την προέτρεπε η συραγώγηση του Εκπαιδευτή της, αντίδραση ερμηνεύσιμη αφού η Nur παραμένει ανεκπαίδευτη και ανίππευτη.

     Όμως επί του εμποδίου η Nur έδειξε ότι και τα πόδια συμπτύσσει σωστά και διάθεση υπερπηδήσεως, με την απαιτούμενη συσπείρωση, διαθέτει οπότε, γνωρίζουμε πως θα εξελιχθεί σε μία πολύ καλή υπερπηδήτρια εμποδίων. 

     Ωστόσο θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πανέξυπνη Nur εκγύμνασε τον ...Εκπαιδευτή της στην υπερπήδηση παρά ο Εκπαιδευτής της την ίδια! Αυτά συμβαίνουν όταν νομίζουμε ότι εκπαιδεύουμε Ίππους ενώ μας ...εκπαιδεύουν εκείνοι! 

      Πάντως, η Nur, σήμερα δέχθηκε πολλά χάδια και ήλθε ακόμη πιο κοντά στον "Άνθρωπο", κάτι που θα την ωφελήσει πολύ στην συνέχεια της εκπαιδεύσεώς της.

       

Τούτη τη φορά καταλάβαμε καλύτερα το σπουδαίο έργο περί "Θρακός Πολεμιστή" του, επίσης Βουλγάρου, Ivan Marazov το οποίο μελετήσαμε για πρώτη φορά στη Βουλγαρία, κατά την περίοδο της εκεί ιππεύσεώς μας, έχοντας τώρα μπροστά μας τον ίδιο τον "Θράκα Πολεμιστή" στο πρόσωπο του Κρις Ραντάνοφ ενός Cascadeur όχι της "οθόνης" αλλά της ζωής, ενός σκηνικού χαρακτήρος του οποίου η μαχητικότητα δεν περιορίζεται στο "σανίδι" αλλά σαρώνει το απέραντο πεδίο της επιβιώσεως σε μιαν αδυσώπητη καθημερινότητα που απαιτεί πραγματική "κατάθεση ψυχής"  και όχι, απλώς, υποκριτικής ικανότητος! Κι όλα αυτά μας ξανάφερε στο νου αυτός ο Βούλγαρος με τα ξεχωριστά υπαρξιακά του βιώματα που μας αφορούν όλους, ιδιαιτέρως εκείνους που έμαθαν να περιφρονούν τον "κατώτερο" για να νιώσουν οι ίδιοι "ανώτεροι", αγνοώντας ότι το μόνο αδιάψευστο "ανωτερόμετρο" είναι τα ίδια τα ενάρετα πεπραγμένα μας και μόνον αυτά!