Στον "χώρο" της Ιππασίας κυριαρχεί ένα γνωμικό: ¨Το πρώτο μάθημα είναι πάντοτε υπέροχο, τα επόμενα έντεκα κόλαση και μετά αρχίζει η απόλαυση"! Και ο σημερινός εκπαιδευόμενος βρίσκεται στα μονοψήφια όρια..., δηλαδή στην "κόλαση".
Παρά ταύτα δεν φάνηκε να πτοάται κι ενώ η κυρίως άσκηση αυτού του μαθήματός του είχε υπολογισθεί να διαρκέσει έως και είκοσι λεπτά, εν τούτοις διήρκεσε σαράντα ολόκληρα λεπτά, με τέτοιο βαθμό δυσκολίας ώστε παρενεβλήθησαν κάποιες έφιππες τοξεύσεις ως χαλαρωτικό ..."ιντερμέδιο".
Προετοιμαζόμαστε, μεθοδικά, για την κατανόηση του γυμνιππευτικού εδραίου, αλλά και του ανακουφιστικού, τροχασμού!
Προσπαθούμε να "αισθανθούμε" τους βηματισμούς του Ίππου, να αντιληφθούμε ποιο "πέλμα" προηγείται και ποιο έπεται, ώστε να ρυθμίσουμε τις ελεγχόμενες και ...μεμετρημένες αποκολλήσεις της έδρας μας από την ράχη του Ίππου.
Κι όταν κουραζόμαστε ...πάλι στη δούλεψη ...ξεκουραζόμαστε, αναλαμβάνοντας το Τόξο και επιστρέφοντας στην Έφιππη Τοξοβολία.
Έτσι, βελτιώνουμε το "κάθισμά" μας και τους διευθυντικούς χειρισμούς μας διότι, εν προκειμένω, ο εκπαιδευόμενος καλείται να διαχειρισθεί ταυτοχρόνως τόσες πολλές και διαφορετικές παραμέτρους...
Τελικώς καταφέρνουμε να "αποκολληθούμε" έχοντας γυμνάσει τους προσαγωγούς μας αλλά και τους κοιλιακούς λες και περάσαμε δυο ώρες στο γυμναστήριο.
Ποιος είπε ότι η Ιππασία δεν αναμορφώνει τον Ιππέα και όχι μόνον ως προσωπικότητα? Από ίππευση σε ίππευση παρατηρούμε και θεαματικές σωματοδομικές βελτιώσεις και, μακάριοι οι ...υποψιασμένοι!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.