Η ΣΠΑΘΗ ΑΣΚΗΣΕΩΣ

[Με αφορμή εικόνες προηγουμένης αναρτήσεώς μας]

     Γνωστού όντος ότι η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" δεν ασκεί ένα απλό "άθλημα" αλλά υπηρετεί τις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες και, δη, την πολεμική τέχνη της Έφιππης Τοξοβολίας, επικεντρωμένη στην επιλογή και χρήση πραγματικών όπλων και εξ αφορμής προηγουμένης αναρτήσεώς μας με μαθήτριά μας φέρουσα "Σπάθην Ασκήσεως" και όχι την στρατιωτική Σπάθη η οποία αποτελεί και σχεδίαση του Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων", θα θέλαμε να σημειώσουμε τα όσα εκτίθενται.

     Η στρατιωτική Σπάθη και η  Σπάθη Ασκήσεως διαφέρουν ριζικώς κατά την σχεδίαση λόγω των εντελώς διαφορετικών αποστολών τους.  Ενώ η στρατιωτική Σπάθη προορίζεται για την καταφορά ουσιαστικών κοψιμάτων και νύξεων επί του σώματος του αντιπάλου με την προσδοκώμενη κατάληξη ενός θανατηφόρου αποτελέσματος, η Σπάθη Ασκήσεως προορίζεται μόνον για επαφές με την προστατευτική βέστα του αντιπάλου και ρηχά "αγγίγματα" τα οποία προσδίδουν απλή βαθμολογία. Συνοπτικώς, οι σχεδιαστικές διαφορές έγκεινται στην διαμόρφωση και διατομή της λάμας, του υποφυλακτήρος και ολόκληρης της κώπης με αποτέλεσμα, πέραν της καταχρηστικής ονομασίας της "Σπάθης" η Σπάθη Ασκήσεως να μην έχει παρά ελάχιστα συμπίπτοντα σχεδιαστικά σημεία με την στρατιωτική Σπάθη.

     Και τούτο διότι η πραγματική μάχη για την οποία προορίζεται η στρατιωτική Σπάθη προϋποθέτει πρωτίστως την σωματική ρώμη των εμπλεκομένων αλλά και την αντοχή τους, ενώ το αθλητικό αγώνισμα της Σπάθης Ασκήσεως απορρίπτει την σωματική ρώμη του Σπαθιστή κρίνοντας ότι αυτή τον καθιστά δύσκαμπτο εκεί όπου η ευκινησία προτάσσεται και δίνοντας σημασία στην αντοχή και μόνον του αθλουμένου. Και για τον λόγο αυτό, μία Σπάθη Ασκήσεως έχει συνολικό βάρος κυμαινόμενο μεταξύ 400 και 500 γραμμαρίων, ενώ η στρατιωτική Σπάθη των "Ελλήνων Κενταύρων" έχει βάρος σχεδόν τριπλάσιο, ήτοι, 1300 γραμμαρίων.

      Έτσι η, αθλητική, Σπάθη Ασκήσεως αποτελεί μιαν ελαφρότατη, "συμβολική" θα λέγαμε, εκδοχή της στρατιωτικής  Σπάθης, ελάχιστη έως και μηδενική σχέση σχεδιάσεως έχουσα με την τελευταία.

     Η πρώτη Σχολή διδασκαλίας του αθλητικού οπλομαχητικού αγωνίσματος της Σπάθης Ασκήσεως οργανώθηκε από τους Ούγγρους το 1851, όταν ο Joseph Keresztessy, θεωρούμενος ως ο "πατέρας" αυτού του αθλήματος, άρχισε να διδάσκει ένα στυλ, απλών, βραχέων κοψιμάτων και αποκρούσεων ως αποτελέσματα των κυκλικών κινήσεων του καρπού.

     Κατόπιν των προαναφερθέντων, γίνεται σαφής και ο λόγος για τον οποίο στην προηγούμενη ανάρτησή μας εμφανίζεται η μαθήτριά μας με Σπάθη Ασκήσεως ανά χείρας και όχι με στρατιωτική Σπάθη.

     Αν και η στρατιωτική Σπάθη είναι καθιερωμένη στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" από χρόνων και, μάλιστα, η χρήση ανά μία σε κάθε χέρι Ιππέως ακόμη και σε έφοδο υπερπηδήσεως εμποδίου, στην προκειμένη περίπτωση υπήρξαν λόγοι αποφυγής της χρήσεως της στρατιωτικής Σπάθης  και επιλογής της Σπάθης Ασκήσεως.

    Εν αρχή, η συγκεκριμένη μαθήτρια είναι επαγγελματίας χορεύτρια του κλασσικού χορού με ό,τι αυτό -σωματοδομικώς και μυοσκελετικώς- σημαίνει. Επιπλέον, η εν λόγω ανάρτησή μας περιγράφει το περιεχόμενο του τετάρτου -μόλις- μαθήματος ενός αρχαρίου μαθητή και την πρώτη διδασκαλία με σπαθηφορία. 

     Συνεπώς, στοιχειώδης σεβασμός του Εκπαιδευτή προς την μαθήτρια επιτάσσει την αποφυγή χρήσεως στρατιωτικής Σπάθης -και, δη, της Σπάθης των "Ελλήνων Κενταύρων"- από την μαθήτρια προς αποφυγή προκλήσεως μυοσκελετικών τραυματισμών της και/'η κακώσεων.

     Επιπλέον, κατά το συγκεκριμένο μάθημα ο ρόλος της Σπάθης δεν ήταν πρωταγωνιστικός αλλά παρακολουθητικός και υποβοηθητικός για την διευκόλυνση της μαθητρίας να "ανακαλύψει" ευκολότερα τον κάθετο άξονα έφιππης ισορροπίας, οπότε η επιλογή στρατιωτικής Σπάθης θα ήταν αρνητική και λόγω της περισσείας βάρους αλλά και λόγω των επιπτώσεων της κυρτότητός της επί της όλης ισορροπίας. 

     Στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" η διδασκαλία διεξάγεται επί 13 συνεχή χρόνια με κύριο γνώμονα την ασφάλεια Ίππων και μαθητών, αλλά και με την προϋπόθεση της κατοχής πλήρους τεχνογνωσίας των διδασκομένων αντικειμένων, εν αντιθέσει προς τα ισχύοντα σε τούτη τη βαλκανική γωνιά όπου κάποιοι βαρύγδουποι "ιστορικοί μελετητές" έκαναν ακόμη και ..."επιδείξεις" του Ιππικού του Μεγάλου Αλεξάνδρου μην έχοντας ιππεύσει ποτέ και χρησιμοποιώντας ...σέλλες ..."western". Και με την ίδια σοβαρότητα θα συνεχίσουμε.

Υστερόγραφο:

Ευχαριστούμε τους δύο καλούς μας Φίλους οι οποίοι συνυπογράφουν μήνυμα με το οποίο διατυπώνουν τις απορίες τους σχετικά με την επιλογή Σπάθης Ασκήσεως αντί στρατιωτικής Σπάθης στην προηγουμένη ανάρτησή μας και είμαστε ευγνώμονες προς όλους τους επισκέπτες-αναγνώστες του παρόντος Ιστολογίου των "Ελλήνων Κενταύρων" για την μελέτη των περιεχομένων του, παρακαλώντας να μας στέλνουν ο,τιδήποτε θέλουν στο e-mail της Ομάδος μας το οποίο είναι: hellenichorsebackarchery@gmail.com

"BRANDING A HORSE"...

     "Branding a horse"...,λένε οι δήθεν ...υπερευαίσθητοι αγγλοσάξονες, αυτοί που φτύνουν στο κόρφο τους αναφερόμενοι στον "Φασισμό" και εννοούν ένα πυρωμένο σίδερο που το ακουμπούν με όλη τους τη δύναμη επάνω στο σώμα ενός Ίππου για να τον μαρκάρουν με ένα σύμβολο εμπορικού εκτροφείου ώστε να του προσδώσουν χρηματική αξία πουλώντας το. 

     Κι ενώ το ζώο σφαδάζει από τον πόνο με τους καπνούς της καμμένης σάρκας του να το πνίγουν, ο "άνθρωπος" οραματίζεται πολλαπλασιασμό των εισπράξεών του από την επικείμενη σωματεμπορία η οποία για μεν τους ανθρώπους θεωρείται κακούργημα αλλά για τα ζώα εντελώς φυσιολογική και ...νόμιμη. 

     Και κανένα κοινοβούλιο, καμία ζωοφιλική ΜΚΟ δεν διαμαρτύρεται διότι ο δυτικός κόσμος ουδόλως ενδιαφέρεται για τον Πολιτισμό αλλά για ένα πρόσχημα που "δικαιώνει" την υποκρισία του να είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ισχυρίζεται.

     Bεβαίως, για τον ίδιο δημοκρατικότατο "άνθρωπο" ο οποίος ακουμπά αλύπητα ένα πυρωμένο σίδερο στο σώμα ενός Ίππου για να τον μαρκάρει, είναι αδιανόητο να κάνει κάτι ανάλογο για τον ίδιο λόγο και στο ...παιδί του διότι κάτι τέτοιο το θεωρεί ..."Φασισμό". Είναι αδιανόητο για τον δημοκρατικότατο Αμερικανό της Νέας Υόρκης να ακουμπήσει μια πυρωμένη σφραγίδα στο πετσί του βρέφους του μαρκάροντάς το ως ...νεοϋορκέζο, αλλά το θεωρεί πολύ φυσικό να το κάνει στο πετσί ενός Ίππου προκειμένου να τον εμπορευθεί καλύτερα.

     Μόνον σε μία χώρα της επιλεκτικώς υπερευαίσθητης Ευρώπης, πάμπολλοι Ίπποι υφίστανται την βαρβαρότητα του "μαρκαρίσματος" με πυρωμένο σίδερο από διάφορα Ιπποφορβεία τα οποία τους προετοιμάζουν, έτσι, για το ιππεμπόριο, δηλαδή, το κοινώς λεγόμενο "τζαμπασιλίκι", ενώ οι πάντες παριστάνουν τους ανήξερους καλυπτόμενοι όπισθεν των αντιφασιστικών τους ιαχών. Στην συνέχεια, η λίστα των "σφραγίδων" μιας και μόνον Ευρωπαϊκής χώρας, με τις οποίες και δια πυρωμένου σιδήρου, τα Ιπποφορβεία "μαρκάρουν" οδυνηρότατα τους άτυχους Ίππους τους:

    Δυστυχώς, το ανθρώπινο είδος αποδεικνύεται το  πλέον αντιφυσικό δείγμα ζωής στον πλανήτη γη  κ α ι  στην περίπτωση της αντιμετωπίσεως του Ίππου ο οποίος στήριξε αγόγγυστα στη ράχη του των ανθρώπινο [όποιο...] Πολιτισμό.

     Και το επικό λάκτισμα με θανατηφόρο για τον δράστη αποτέλεσμα που καταγράφεται στο παραπάνω βίντεο, ας είναι μια συμβολική απάντηση όλων των Ίππων προς τους βασανιστές τους υποκριτές "ανθρώπους" όσους, "δια πυρός και σιδήρου", ασελγούν προς την ίδια την Φύση.

SIC TRANSIT ΑΚΟΜΗ ΕΝΑΣ "ΣΚΟΠΕΛΟΣ"

     Όταν ως Εκπαιδευτής, συνεργάζεσαι με έναν μαθητή ο οποίος είναι καλλιτέχνης, εάν κι εσύ δεν αισθανθείς καλλιτέχνης ώστε να αξιοποιήσεις την καλλιτεχνική φύση του μαθητή σου, τότε, το μάθημα πάει χαμένο. Και αυτό το μάθημα της Γεωργίας, κάθε άλλο παρά χαμένο πήγε.

     Στόχος τούτου του μαθήματος ήταν η υποβοήθηση του μαθητή να ανακαλύψει τον κάθετο άξονα της ισορροπίας του και χωρίς ακόμη να έχει αποκτήσει συνείδηση της υπάρξεως αυτού του άξονος ο μαθητής να χαρεί τα οφέλη του. Και μέσον γι αυτή την "ανακάλυψη" και απόλαυση των ωφελημάτων ισορροπίας το ...ξίφος.

     Μέσα σε μια κοινωνία -επιεικώς- ...αφελών, πολλά φαλκιδεύονται, παρερμηνεύονται και παραμερίζονται προκειμένου οι όχλοι να συνεχίσουν ακάθεκτοι προς τον μοιραίο 'προορισμό" τους. Μεταξύ δε αυτών και τα "ενοχοποιημένα" όπλα, τα οποία τίθενται εν αποσκορακισμώ από τους μαζικούς αυτόχειρες. Τα όπλα όμως δεν σκοτώνουν, αλλά σκοτώνουν τα χέρια που τα χρησιμοποιούν ενώ, συχνά, αυτά τα "εξορκισμένα" εφευρήματα του Ανθρώπου συνεισφέρουν και στην προστασία της ίδιας της ζωής εφ΄ όσον βρίσκονται υπό την διαχείριση νουνεχών, όπως εν προκειμένω.

     Συνιστώσα της κάθετης ισορροπίας του Ιππέως, λοιπόν, το ξίφος σ' αυτό το μάθημα και όχι ...φονικό όργανο. Κι αυτό το σπουδαίο όσο και πανάρχαιο όπλο, το ξίφος, για το παρόν μάθημα θα έπρεπε να γίνει αποδεκτό από τον Ίππο, κάτι για το οποίο φρόντισε ο Εκπαιδευτής ο οποίος δίνει την μέγιστη έμφαση στην ασφάλεια των μαθημάτων και οι συνέπειες από έναν πιθανό αιφνιδιασμό του Ίππου από την παρουσία ενός αγνώστου σ΄αυτόν αντικειμένου όπως το ξίφος, μπορεί να είναι οδυνηρές. 

     Ακολούθως η μαθήτρια ανέλαβε να ρυταγωγήσει τον Ίππο κρατώντας το ξίφος ώστε, Ίππος, μαθήτρια και ξίφος να ομογενοποιηθούν εξ αρχής και εκ του εδάφους. Σαφείς, σαφέστατες, οι οδηγίες κρατήματος του ξίφους ώστε να μη προκαλέσει ανεπιθύμητες αντιδράσεις  του Ίππου και η πειθαρχημένη Γεωργία της τήρησε επακριβέστατα με τον δυνατό επιβήτορα Sepp να την ακολουθεί ηρεμότατος και πειθήνιος στους ρυθμούς που εκείνη του έδινε.

     Και, παρά την σύνθετη κατάσταση στην οποία βρέθηκε απροειδοποίητα η Γεωργία με ένα ...ξίφος στο χέρι, κατάφερε να εκτελέσει άριστα την λεπτότατη διαδικασία της εναρκτήριας ρυταγωγήσεως η οποία αποτελεί προοίμιο κάθε μαθήματός μας ακόμη και σε κίνηση τροχάδην στο οποίο, η Γεωργία, αυτή τη φορά "βγήκε" πολύ ευκολότερα από τις προηγούμενες φορές που δεν κρατούσε ξίφος, προσφέροντας σε όσους την παρατηρούσαμε το πρώτο γόνιμο συμπέρασμα...

     Δύσκολα τα πράγματα γι αυτό το τέταρτο ,κατά σειρά, μάθημα της Γεωργίας. Κυριολεκτικώς, "βυθίσαμε" αυτή την εύθραυστη μπαλλαρίνα στα πολύ βαθιά κι εκείνη απέδειξε ότι είναι φανταστική ...κολυμβήτρια. Ούτε λίγο, ούτε πολύ της ζητήσαμε, κρατώντας το ξίφος -αρχικώς- προς τα κάτω και χωρίς να αγγίξει με αυτό κανένα σημείο του σώματος του Ίππου, αναλαμβάνοντας τις ηνίες με το ένα μόνον χέρι, να εκτελέσει ετερόστροφους κύκλους υπεράνω βαλβίδος κατά το φάρδος του Ιππευτηρίου [μικρή διαδρομή]. Δηλαδή, να διευθύνει τον Ίππο της με μεγάλη ακρίβεια διευθύνσεως με το ένα μόνον χέρι, προσέχοντας και να μην αγγίξει τον Ίππο με το ξίφος που κρατούσε στο άλλο της χέρι. Και η Γεωργία εξετέλεσε την άσκηση άψογα αρκετές φορές. Κατόπιν...

     Κατόπιν, της ζητήθηκε να κάνει ακριβώς την ίδιαν άσκηση αλλά, τη φορά αυτή με ανορθωμένο το ξίφος. Και πάλι η εκτέλεση των διαδρομών ήταν άψογη. Και όταν στο τέλος την ρωτήσαμε, πότε αισθάνθηκε μεγαλύτερη ισορροπία κορμού η Γεωργία μας έδωσε την αναμενόμενη απάντηση, αυτή για την οποία μιλούν οι διδακτικές προσεγγίσεις σπουδαίων ιππικών Σχολών άλλων εποχών που εμείς, αυτές τις προσεγγίσεις, δεν τις αφήνουμε να πάνε χαμένες. Έτσι, στο τέλος του σημερινού μαθήματος, η Γεωργία "βγήκε" σε δύο αυτόνομους τροχασμούς εκ των οποίων ο δεύτερος υπήρξε υποδειγματικός.   

ΟΠΟΥ ΟΛΟΙ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ 

ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ

     Εξαιρετική Αμαζόνα και αθλήτρια του Ιππικού Πόλο, η Νόρα, άφησε πίσω της στο Σουδάν όπου διαμένει μονίμως, τον ωραίο Σταύλο της και παρακολούθησε μαζύ μας ένα εισαγωγικό μάθημα στην Έφιππη Τοξοβολία την οποία ενδιαφέρεται "μεταφέρει" στη χώρα όπου ζει και προχθες έκανε τις πρώτες καλπαστικές προσομοιώσεις της στο Ιππευτήριό μας., αποδεικνύοντας ότι "μια φορά Ιππέας και Αμαζόνα, πάντα Ιππέας και Αμαζόνα".

     Το πρώτο και μόνο ...αιφνιδιασμό η καλή μας φίλη τον "εισέπραξε" παρακολουθώντας τον επιβ΄ξτορά μας να συραγωγείται περνώντας από μία λινούλα βρόχινων νερών, όταν σε κάποια στιγμέ "έλουσε" την ανυποψίαστη Νόρα με τα απόνερα του καλπασμού του. 

     Ευτυχώς, όπως κατά κανόνα, κανένα άλλο απρόοπτο δεν σκίασε και την σημερινή εκπαιδευτικήν ημερίδα μας.

     Η Γερμανική της καταγωγή και, κυρίως, Παιδεία, μας έκανε να γνωρίσουμε έναν λαμπρό χαρακτήρα της Ιππικής σε μια συναρπαστική διάδραση η οποία ήταν μια εκατέρωθεν βιωματική εμπειρία που κύλισε χαλαρά και χαρούμενα.

     Αυτή η διάδραση, με γοργή ροή και διαρκή διατήρηση του δυναμισμού μιας προπονητικής και όχι, τόσο, εκπαιδευτικής διαδικασίας, μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις για μία κοπέλλα η οποία, πράγματι, καταφέρνει να σκέπτεται "αλογατάρικα" και να αντιδρά ακριβώς έτσι, χωρίς ίχνος υστερήσεως χρόνου που οδηγεί σε απρόοπτα, χωρίς καμία βραδυπορεία.

     Άψογη και αυτοπεΙθαρχημένη η Νόρα, είμαστε βέβαιοι ότι θα προσφέρει στους Σουδανούς την καλύτερη εφιπποτοξοτικήν εμπειρία, εισάγοντας την Έφιππη Τοξοβολία στο Σουδάν, όπως σχεδιάζει, μετά την εκεί επιστροφή της.

     Κατά την ίδιαν ημερίδα η Χρυσούλα μας ανανέωσε την σχέση της με την συραγώγηση "εξηγώντας" στο περίκλειστο ότι όλες οι στιγμές δεν είναι οι ...ίδιες, αφού λίγο πιο κει ο πειρασμός δύο πανέμορφων τετράποδων θηλυκών ήταν έντονος για τον Sepp.

     Την πρώτη της επαφή με την συραγώγηση είχε και η καλή μας η Γεωργία η λεπτεπίλεπτη μπαλλαρίνα που δεν δυσκολεύτηκε να συραγωγήσει έναν δυνατό επιβήτορα με ...πολύ στυλ, λες και εκτελούσε πιρουέτες της "Giselle" των Jules-Henri Vernoy de Saint-Georges και Théophile Gautier. 

     Η καλή μας Γεωργία είναι βέβαιο ότι θα μας διδάξει αρμονία ακόμη και στη ...συραγώγηση Ίππου, κάτι για το οποίο θα της είμαστε ευγνώμονες μιας και στη ζωή η διδασκαλία είναι συνεχής κι εμείς ισόβιοι μαθητές.

ΥΠΟ ΤΗΝ ΣΚΕΠΗ ...ΟΡΓΙΛΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ

     Οι «Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας» μπορούν να συνεχίζουν να «πετάνε» ενώ το στερέωμα του νησιού τους θυμίζει τους οργίλους ουρανούς των πινάκων του Caspar Friedrich.

     Mε την κακοκαιρία «Μίνως» σε ασίγαστην εξέλιξη, η προγραμματισμένη εβδομαδιαία Προπόνηση των Κερκυραίων Συνασκουμένων μας θα μπορούσε να είχε μαυαιωθεί, όμως, στη Γραμμή Βολής βρέθηκαν και πάλι Συνασκούμενοι Τοξο-εξαρτημένοι.

     Και όταν και το ασκησιολόγιο παραμένει πάντοτε ενδιαφέρον και ελκυστικό, τότε, βλέπουμε στο απομένον και αρχειοθετούμενο οπτικοακουστικό υλικό "εικόνες" όπως αυτές...

     "Ουκ εν τω πολλώ το ευ" και, σημασία δεν έχει ο αριθμός των επί Γραμμής Βολής Συνασκουμένων.

     Σημασία έχει η ποιότητα της εκπαιδεύσεως τόσο για τους "Έλληνες Κενταύρους Κερκύρας" όπως και για όλους τους "Έλληνες Κενταύρους".

     Και, εν προκειμένω και πάλι η ποιότητα της εκπαιδεύσεως διατηρήθηκε αρκετά ψηλά χάρη στις φροντίδες του επικεφαλής του Παραρτήματος, Συνασκουμένου Χριστόφορου Κασφίκη.

ΤΑ ΤΡΙΑ ΚΑΚΑ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΤΟΥ

     Αν και ο συγκεκριμένος έχει ως κύριο κακό της μοίρας του ένα πολύ σοβαρότερο τέταρτο, τα εικονιζόμενα τρία κακά είναι τα εμφαινόμενα:

     1. Επικίνδυνη εισαγωγή ποδιού στον αναβολέα που προαναγγέλλει εμπλοκή και σύρσιμο του ιππέως [τρομάρα του...] επί του εδάφους σε περίπτωση απωλείας ισορροπίας ή δυστροπίας του Ίππου όπως φαίνεται έτοιμος να δυστροπήσει ο Ίππος στη φωτογραφία λόγω χειρίστου κρατήματος των ηνιών.

     2. Χείριστο κράτημα των ηνιών λες και ο αναβάτης ...απλώνει μπουγάδα, με αποτέλεσμα την καταφορά ΠΟΝΟΥ στο στόμα του Ίππου ο οποίος Ίππος για να μετριάσει αυτόν τον πόνο ανοίγει το στόμα του.

     3. Διεσταλμένο στόμα λόγω ΟΔΥΝΗΣ του Ίππου από τα σκληρά χέρια του αναβάτη του ο οποίος χειρίζεται εκδικητικά τις ηνίες.

     Κάποιοι αναβάτες που "καβαλάνε" για αναμνηστική φωτογραφία θα πρέπει, όταν δεν σέβονται τον εαυτό τους να σέβονται την οδύνη ενός πλάσματος το οποίο η μοίρα εμπιστεύεται, έστω και περιστασιακά, στα χέρια τους. Και μπορεί το χειρότερο κακό της μοίρας να είναι η εκ γενετής βλακεία, αλλά όλο και κάποιος νουνεχής θα πρέπει να βρίσκεται πλάι σε ανοήτους ώστε να τους αποτρέπει από την διάπραξη ηλιθιοτήτων με ..."επιπτώσεις".

Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης

τ.6977764737

ΑΛΗΘΕΙΑ 

...ΜΕΣΑ ΑΠΌ ΤΗΝ "ΚΛΕΙΔΑΡΟΤΡΥΠΑ"

     Ακόμη μία ομαδική συνάντηση για την προετοιμασία της θεατροποιημένης διαλέξεως "Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης" έγινε χθες στην έδρα της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" υπό την διεύθυνση του σκηνοθέτη της Γιάννη Δρίτσα.

     Παρόντες, ο Αρχηγός της Ομάδος Εφιπποτοξότης Κωνσταντίνος Δαμιανάκης, ο Υπαρχηγός της Ομάδος Εφιπποτοξότης Γεώργιος Μυλωνόπουλος, οι βοηθοί Αρχηγού Σπυρίδων Νικόλης και Χρυσούλα Ηλιάδη, οι Συνασκούμενοι Χρήστος Καλαϊτζής και Γεώργιος Γαλαζούλας καθώς και ο Ιδρυτής της Ομάδος. 

     Για άλλη μια φορά μας δόθηκε η ευκαιρία να ωφεληθούμε από ένα σπουδαίο μάθημα Αξιών που μας έδωσε με την γλαφυρότητα του λόγου του ο Γιάννης Δρίτσας, μιλώντας μας για την σκηνοθετική "οπτική" του αλλά και για πολλά άλλα σημαντικά αναγόμενα στη σφαίρα της Τέχνης ως συνιστώσας Πολιτισμού.

     Ο σεμνός ηθοποιός και σκηνοθέτης αφιερώνοντάς μας τρεις ώρες από τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο, μας έκανε κατά πολύ σοφότερους αναπροσανατολίζοντάς μας προς "αζιμούθια" υψηλής αρετής εφαπτόμενα με τα διδάγματα της Τέχνης όπως εκείνος την εννοεί και την υπηρετεί επί πολλά χρόνια στο θέατρο, την τηλεόραση αλλά και την Γλυπτική εικαστικότητα, ως απόφοιτος, συν τοις άλλοις και της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.

     "Βλέπω την Τέχνη μέσα από την 'κλειδαρότρυπα' της αλήθειας της ζωής", μας είπε, όταν τον ρωτήσαμε πως οραματίζεται την σκηνοθετική προσέγγιση του έργου "Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης" και συνέχισε: "Αν δεν μελετήσω το κείμενο του έργου δεν μπορώ να πω πως διαμορφώνω κάποια σκηνοθετική 'εικόνα' αλλά επιμένω ότι η αλήθεια της ζωής και σε αυτή τη δημιουργία θα είναι ο οδηγός μου".

     Από τον ίδιο ακούσαμε ότι η νοοτροπία της απόλυτης εξειδικεύσεως η οποία επικρατεί στην εποχή μας λειτουργεί απομονωτικά για τον Άνθρωπο και του αποκλείει την ανάπτυξη σφαιρικής εικόνας του Κόσμου και της ζωής, υπογραμμίζοντας -και, ως ιδρυτικό Μέλος των "Ελλήνων Κενταύρων"- ότι το κυρίως, εφιπποτοξοτικό, αντικείμενο της Ομάδος μας δεν θα πρέπει να εγκλωβίζει παγιδευτικά την "θέαση" των Μελών μας για τον Κόσμο και την ζωή σε ένα σημείο εστιάσεως, αλλά να τα γεφυρώνει με τον Κόσμο και την ζωή ανοίγοντάς τους ορίζοντες αγαθών ενδιαφερόντων.

     Σ΄ αυτό τον μικρό και "απόκοσμο" χώρο της έδρας των "Ελλήνων Κενταύρων", με την απόλυτη ησυχία και τον παράξενο φωτισμό που μπερδεύει ακόμη και το φωτόμετρο μιας κάμερας, όπου, εδώ και πολλά χρόνια επιτελείται ένα πολιτισμικό έργο από μια ομάδα Ελλήνων, διακόνων ενός πνευματικού 'μονοπατιού', ο Γιάννης Δρίτσας δεν παρέλειψε να μας ξαναθυμίσει ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν πρέπει να πετά στα σκουπίδια το Πνεύμα προς χάρη της ύλης αλλά να πορεύεται στο δρόμο της ενάρετης αυτοανελίξεως σε πείσμα κόπου και κόστους.

     Πραγματικά, η Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" επιλέγοντας πάντοτε τους καλύτερους Δασκάλους και με κάθε ευκαιρία, επιφυλάσσει στα Μέλη της το μεγαλύτερο ηθικό όφελος, πολύ μεγαλύτερο και σημαντικότερο για όποιον μπορεί να εννοήσει... Κι αυτό, όλοι σ΄ αυτή την Ομάδα το εννοούν και το εκτιμούν.