"ΙΠΠΑΣΙΑ" ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ κ. ΜARIA BOTSI

 "ΙΠΠΑΣΙΑ"  ΓΙΑ  ΤΑ  ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ 

ΚΑΙ ΤΗΝ κ. ΜARIA BOTSI

     Συμπαθέστατη η κυρία Μαρία, όπως και όλες οι κυρίες Μαρίες που ανοίγουν φύλλο για να φτιάξουν μπακλαβά στη κουζίνα τους που στολίζεται από αστραφτερά μπακιρένια σινιά και κατσαρολικά! Σε προχωρημένη ηλικία, συμμετέχει σε ομαδικές εκδρομές θρησκευτικού τουρισμού, σε εκδηλώσεις εναντίον των «κακών κατακτητών» και, επιπλέον, έχει και άποψη για την ...Ιππασία, προφανώς, μην έχοντας πλησιάσει αλογάκι...! Βεβαίως, η κυρία Μαρία, έχει και λογαριασμό, όχι μόνον στην τράπεζα, αλλά και στο Facebook όπου, αδίστακτα, αποφαίνεται και επί παντός ...επιστητού, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση της φωτογραφίας ενός Ιππέως από ένα λαϊκό πανηγύρι στο Μεσολόγγι, το πανηγύρι του Άη Συμιού, βοήθειά μας... Και η κυρία Μαρία μας δεν κρύβει τον θαυμασμό της για το ...θελκτικό θέαμα, σημειώνοντας: «Υπεροχη εικονα.Ανθρωπου -Αλογου»! Ναι, η κυρία Μαρία ...απεφήνατο για μία φωτογραφία την οποία τράβηξε ο κύριος «Tsomakos photography» όπως υπογράφει και θεώρησε και πρέπον να την δημοσιεύσει προς είσπραξη "like" από τις απανταχού κυρίες Μαρίες του μέσου δικτυώσεως!

     Δυστυχώς όμως για την κυρία Μαρία, τον κύριο «Tsomakos photography» και, δυστυχέστατα, για τον ίδιο τον εικονιζόμενο, το «μάτι» του ειδικού της Ιππασίας όχι μόνον δεν θα συμφωνήσει με τους διθυράμβους των ασχέτων, αλλά θα  δ α κ ρ ύ σ ε ι  από τα όσα αλγεινά αποκαλύπτει το συγκεκριμένο στιγμιότυπο όχι απλώς για ένα «κακώς ιππεύειν», αλλά για την  Ο Δ Υ Ν Η  που υφίσταται και αποκαλύπτει ο ίδιος ο Ίππος, ενώ καταγράφεται ακέραιη στο φακό. Αλλά, ας δούμε αναλυτικώς τα αρνητικότατα σημεία της φωτογραφίας:

     1. Η στομίδα που φέρει ο Ίππος, με σχεδίαση βαρύτατης μοχλικής επενεργείας η χρήση της οποίας απαιτεί επιδεξιότατον αναβάτη με «ελαφρές χείρες», προκαλεί ισχυρότατο πόνο στην υπερώα του Ίππου με αποτέλεσμα αυτός, για να μειώσει τον πόνο, ανοίγει το στόμα του το οποίο ήδη είναι αφρισμένο από την ένταση! Και δυστυχώς, ο Ίππος προσπαθεί με αγωνία να ανοίξει το στόμα του για να απαλλαγεί από τον πόνο που του προκαλεί η στομίδα παρεμποδιζόμενος από το σφιχτά στερεωμένο περισιαγώνιο, κάτι που του επιτείνει την αγωνία.

     2. Το υποδέραιο είναι πολύ σφιχτά στερεωμένο γνωστού όντος ότι η σωστή στερέωσή του προϋποθέτει την δυνατότητα διεισδύσεως μεταξύ αυτού και του λαιμού του Ίππου μιας κάθετης ανθρώπινης γροθιάς. 

     3. Ο αναβάτης κρατά στο ένα χέρι και τις δύο ηνίες, ταυτοχρόνως με ένα ...μαστίγιο σε λάθος πλευρά (κανονικώς πρέπει να φέρεται στην εξωτερική και όχι στην εσωτερική όπως εδώ). Κρατώντας και τις δύο ηνίες στο ίδιο χέρι και, μάλιστα, όχι στο κέντρο αλλά προς τα δεξιά (λόγω δεξιοχειρίας) εντείνει τις συνέπειες τις στομίδος στην υπερώα πολλαπλώς, όντας αναγκασμένος και να διατηρεί σε ασφαλή λαβή και το μαστίγιο.

     4. Απαράδεκτη εφαρμογή του ποδιού στον αναβολέα η οποία και επικίνδυνη για τον αναβάτη είναι και δείχνει αναβάτη άσχετο με την Ιππασία, κάτι που δείχνει και η προς τα πίσω μεγάλη κλίση της κνήμης του! Άρα ο αναβάτης αυτός κάθε άλλο παρά καλός Ιππέας μπορεί να χαρακτηρισθεί και όλα τα υπόλοιπα ...ερμηνεύονται!

     5. Βασανιστικό σπιρούνι εντελώς πλεονάζον αφού ήδη υπάρχει και ...μαστίγιο. Είναι προφανές ότι αυτός ο αναβάτης υποδύεται ρόλο ...western αλλά ο δύσμοιρος Ίππος...

     Έχουμε αναφερθεί και πάλι στην οικτρή κατάσταση της Ιππασίας στην Ελλάδα και σε ό,τι και όσα παρατηρούνται στα λαϊκά πανηγύρια όπου κακοποιούνται ατυχείς Ίπποι για ένα επιδεικτικό και συχνά απάνθρωπο "θεαθήναι"! 

    Έχουμε, κατ΄ επανάληψη, θίξει το ζήτημα της κακοποιήσεως Ίππων στην ελλαδικήν επαρχία (και όχι μόνον...!), ανεξαρτήτως εάν οι Ιππαγωγοί τους έχουν ή όχι  "α ί σ θ η σ η"  της κακοποιήσεως που καταφέρουν στα ατυχή ζώα τους και η οποία συνεχίζεται ανεξέλεγκτη σε μια χώρα η οποία πάσχει από άγνοια Ιππικής με τους αρμόδιους εισαγγελείς ομοίως πάσχοντες!

     Δυστυχώς οι συμπαθέστατες κυρίες Μαρίες, όμως, θα συνεχίσουν να θεωρούν «υπέροχες» τέτοιες «εικόνες», ίσως ενθουσιασμένες από τον ...σταυρό του υποσάγματος μιας και είναι βέβαιο ότι δεν ξεχωρίζουν το υπόσαγμα από τον ...Ίππο, όπως δεν τα ξεχωρίζουν και οι αναβάτες των ελλαδικών πανηγυριών για τα οποία είναι ολόκληρη η ντόπια Ιππασία πλην ελαχίστων εξαιρέσεων...          

ΧΑΛΑΡΑ, ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΩΦΕΛΙΜΑ!

ΧΑΛΑΡΑ, ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΩΦΕΛΙΜΑ!

      Μακράν ημών των "Ελλήνων Κενταύρων" κάθε ...σοβαροφάνεια όμως οι προϋποθέσεις προσεγγίσεως των πολεμικών τεχνών δεν μας αφήνουν περιθώρια "χαλαρότητος", γενικώς στην καθημερινότητά μας, εντός ή εκτός του χώρου της ασκήσεώς μας. Και τούτο σημαίνει ότι η ανάγκη ασφαλέστερου όσο και αποτελεσματικότερου σχολικού έργου επιτάσσει την αποφυγή κάποιων ωραίων μεν, περιττών δε, εκδηλώσεων οι οποίες μπορεί να προάγουν δημόσιες ή και πελατειακές σχέσεις, πάντως, παρεμποδίζουν την ανάπτυξη ουσιώδους πολεμικής διδασκαλίας η οποία απαιτεί αυτοσυγκέντρωση και αφιέρωση. Γι αυτό και στους "Έλληνες Κενταύρους" και, δη, στην Σχολή των Αθηνών, δεν εορτάζουμε ...Halloween, δεν ψήνουμε ...κοντοσούβλια, δεν κρούομε ...ταμπουράδες, δεν ...διασκεδάζουμε επισκέπτες, δεν μετατρεπόμεθα σε ...παιδική χαρά!

     Σήμερα, όμως, προς χάρη του αγαπημένου και πολυτάλαντου Μέλους μας Βασίλη (δεινός αλογατάρης, μαθηματικός, μέλλων εμποροπλοίαρχος και, φύσει, ...πολιτικός!) κάναμε μιαν υπέρβαση προκειμένου να "φρεσκάρουμε" στον ίδιο το εφιπποτοξοτικό "παρελθόν" του και να υποδεχθούμε με ιδιαίτερη χαρά τον νεαρό γιο του, προσωπικούς του φίλους, οικογενειάρχες με τα παιδιά τους και βεβαίως και την Εύα μας, σε μια ημερίδα Έφιππης Τοξοβολίας, Ιππακοντισμού αλλά και ατομικών μυήσεων πρωτοεισάκτων στην Ιππασία και Έφιππη Τοξοβολία που κατέληξε σε μια διασκεδαστική συλλογική δράση Ιππευτηρίου ξαναφέρνοντας σε "πνεύμα εργασίας" και τον Εκπαιδευτή των "Ελλήνων Κενταύρων" μετά την πολυήμερην απουσία του στο εξωτερικό όπου βρέθηκε για λόγους ιδίας ...εκπαιδεύσεως! 

     Τούτη την ημερίδα "άνοιξε" η Εύα με καλπαστικές εξόδους επιτυχών τοξεύσεων!

     Ραγδαία η πρόοδος της Εύας η οποία, πλέον, διατηρεί ακόμη καλύτερα τον καλπαστικό ρυθμό όσο και την καλπαστική διάρκεια των τοξευτικών εξόδων της, αυξάνοντας σημαντικά και την καλπαστική ταχύτητά της, κάτι που την προδιαθέτει για μελλοντικές αγωνιστικές συμμετοχές! 

     Η εισαγωγή του Ιππακοντισμού, βεβαίως, απεδείχθη σοφή τακτική διότι επιβεβαιώθηκε ότι αυτός σταθεροποιεί το βαθύ "κάθισμα", επαυξάνει την ισορροπία κατά τον καλπασμό και η Εύα, όπως και πολλοί μαθητές μας, ωφελήθηκε από την ιδιαίτερην αυτή άσκηση με "αντανάκλαση" στην Έφιππη Τοξοβολία.  

     Και, σήμερα, η Εύα μας έδωσε ένα ακόμη καλύτερο "δείγμα" ...ιππακοντιστικής "γραφής"! Κανονικό, πολεμικό, το Δόρυ της Σχολής μας, με βάρος για στιβαρά, ...ανδρικά, χέρια κι όμως, η Εύα και κάλπασε κρατώντας το σταθερά και αφίππευσε ταχύτατα και μαχητικότατα, διατηρώντας ισορροπία προσγειώσεως, έτοιμη να πλήξει επίγειο αντίπαλο!

     Τέλος, μέσα στο πλαίσιο της αναπτύξεως και εκπαιδευτικών ικανοτήτων, αυτή τη φορά η Εύα ανέλαβε και την εισαγωγική διαδικασία πρωτοεισάκτων, κάτι που αναπτύσσει τον εισάγοντα στην βαθύτερη κατανόηση του εκπαιδευτικού αντικειμένου.

     Βεβαίως, η Εύα δεν παρέλειψε και να ..."προβάρει" τα μελλοντικά της ...μητρικά καθήκοντα, φροντίζοντας και την φύλαξη ,,,βρεφών, όσο οι γονείς ίππευαν και, ασφαλώς και σ'  αυτό τον τομέα απεδείχθη επαρκέστατη.

     Ο Βασίλης μας ιππεύει με εξαιρετική δεινότητα, αγάπη και σεβασμό προς τον Ίππο, ως πραγματικός αλογατάρης, Ιππαγωγός κι ο ίδιος με δικό του Ίππο και ...Ημίονο, έχοντας χρηματίσει και Διαχειριστής Σταυλικών Εγκαταστάσεων παρά το εύρος των λοιπών σπουδών και δραστηριοτήτων του! 

     Ο Βασίλης σήμερα ξαναβρέθηκε σε σχέση επαφής με την Έφιππη Τοξοβολία με άνεση και αυτοπεποίθηση.

     Ωφελιμότατες για τον ίδιο και οι καλπαστικές ιππακοντιστικές του έξοδοι, τον προετοίμασαν καλύτερα για ασφαλέστερο και καλύτερο "κάθισμα".

     Στο τέλος, ο Βασίλης μας, ζήτησε να υπερπηδήσει μία διαγώνια και το απόλαυσε!

     Βεβαίως, ο Βασίλης δεν παρέλειψε να "βαπτίσει" και τον γιο του στην "κολυμβήθρα" του σχολικού μας Ίππου και, όπως ήταν αναμενόμενο, "ανάδοχος" αυτής της "βαπτίσεως" ήταν ο ...Εκπαιδευτής ο οποίος του τον παρέδωσε για ένα πατρικό ...δικάβαλο, ενώ ο νεαρός βλαστός αδημονούσε να εφιππεύσει και χαμογελούσε γεμάτος χαρά για την έφιππη εμπειρία με τον μπαμπά! 

     Με ενδιαφέρουσες ικανότητες και οι σημερινοί, πρωτοείσακτοι, επισκέπτες μας εκ του φιλικού περιβάλλοντος του Βασίλη.

     Πως, άλλωστε θα ήταν δυνατόν για έναν αλογατάρη να μην διαμορφώνει κι ένα ανάλογο ...φιλικό περιβάλλον.

     Και αυτό το "περιβάλλον" μας έδωσε τούτη τη φορά ωραία στιγμιότυπα ατόμων που ενώ ζουν μια καθημερινότητα γραφείου, μπορούν, ωστόσο, να σταθούν με ασφάλεια επάνω στη ράχη ενός Ίππου.

     Ιδιαίτερη εντύπωση μας προκάλεσε ένας εκ των νεαρών συνοδευομένων επισκεπτών μας, παιδί χωρίς προηγούμενη ιππική και τοξευτική εμπειρία, ο οποίος, με υποδειγματικήν αυτοπειθαρχία, τόξευσε έφιππος και εν κινήσει για πρώτη φορά και, μάλιστα με εμφανή μαχητικότητα.

     Προηγουμένως, ο ίδιος νεαρός εξετέλεσε με ακρίβεια και δυναμισμό ασκήσεις ιππακοντισμού χωρίς καμία απώλεια, έστω και πρόστιγμη, του καλού "καθίσματός" του.

     Με επιτυχία αλλά κι ευγνώμονες ευχαριστίες προς τον Βασίλη μας ο οποίος είχε και την πρωτοβουλία της "συνθέσεως" της σημερινής ημερίδος, αλλά και προς την Εύα μας η οποία ανέλαβε εκπαιδευτικές αλλά και ...μητρικές ευθύνες για την επιτυχή ολοκλήρωση του όλου προγράμματος, ολοκληρώθηκε και αυτή η πολυσχιδής δράση Ιππευτηρίου. 

"Ο ΧΑΖΟΣ ΘΑ ΣΕ ΛΟΙΔΟΡΗΣΕΙ"!

"Ο ΧΑΖΟΣ ΘΑ ΣΕ ΛΟΙΔΟΡΗΣΕΙ"!

     Eξ αφορμής χλευαστικού σχολίου για τον Ίππο και την Ιππική προερχόμενο από ανελλήνιστον ανεγκέφαλο γραικύλο (ξέρετε, από εκείνους των οποίων τα ανίατα συμπλέγματα τους τυραννούν εφ΄ όρου ζωής...) και χωρίς να προσπαθούμε να γίνουμε ...Βούδες, θυμηθήκαμε την φράση ενός παραθέματος που είχαμε επικαλεσθεί παλαιότερα, όταν αναλύσαμε την φιλοσοφική διάσταση της Έφιππης Τοξοβολίας στο 6ο Παγκόσμιο Φιλοσοφικό Φόρουμ: "O χαζός θα σε λοιδορήσει...".  Στο κυρίως Ιστολόγιο της Ομάδος των "Ελλήνων Κενταύρων" δημοσιεύθηκε εξ ολοκλήρου εκείνη η εισήγησή μας την οποία μεταφέρουμε και εν συνεχεία ώστε, με την μελέτη της ο αναγνώστης να εισαχθεί στο "πνεύμα" της φράσεως: 

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ

     Ακόμη και στη περίπτωση κοινών στόχων, οι δρόμοι προς αυτούς είναι διαφορετικοί για κάθε ον, όπως διαφορετικά είναι και τα δακτυλικά αποτυπώματά μας. Διότι, η σκέψη ενός εκάστου διαφέρει από την σκέψη του διπλανού μας με την ίδια διαφοροποίηση των δακτυλικών αποτυπωμάτων. Όλοι παρόμοιοι, …άρα όλοι διαφορετικοί, …άρα όλοι άνισοι, αλλά… Η κοινή πραγματικότητα είναι πάντοτε αντίξοα ελκυστική διότι, ακριβώς, την αντιληπτική προσέγγισή της δυσχεραίνει η παρεμβολή του «άλλου». Και, αυτή η δυσχεραντική παρεμβολή του «άλλου» ομορφαίνει με υπερκεραστικό ενδιαφέρον τη δική μας προσπάθεια ώστε να αποφεύγεται η μονοτονία μιας επαναλαμβανόμενης ρουτίνας.

     Η Ομάδα των «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ» κατευθύνεται προς την κατάκτηση ενός συγκεκριμένου στόχου: της αυτοβελτιώσεως των Μελών της με εφαλτήριο την Έφιππη Τοξοβολία. «Εφαλτήρια» θα μπορούσαν να είναι πολλά, δική μας επιλογή η επιλογή του συγκεκριμένου. Και είναι δεδομένο ότι σ’ αυτή την «πορεία» προϋποτίθεται η εναρμόνιση των διαφορετικοτήτων και ανισοτήτων όχι προς τα «κάτω» αλλά προς τα «πάνω»! Μόνον έτσι μπορεί να υπερκερασθούν οι φραγμοί των υποκειμενικοτήτων και η Ομάδα, ως ενιαία οντότητα να οδηγηθεί και να κατακτήσει το στόχο της.

     Το πρώτο βασικό ερώτημα είναι «Γιατί Έφιππη Τοξοβολία;». Ή μάλλον, «Γιατί όχι μόνον Ιππασία ή μόνον Τοξοβολία;». Η απάντηση ανάγεται στην ενότητα και τον δυισμό, στη «δυτική» και «ανατολική» σκέψη και στη συνδυαστική ακεραίωση η οποία εγγυάται μια ανεμπόδιστη αμφιθέαση του Κόσμου ως ενιαίας οντότητος και όχι ως αντιθετικά διαιρεμένης ουσίας. Ο μονοδιάστατος ορθολογισμός της δυτικής σκέψεως απεδείχθη ακόμη και για τους ίδιους τους «εφευρέτες» του άγονος, κρινομένου εκ του αποτελέσματος των σημερινών δυτικών Κοινωνιών οι οποίες εμφανίζονται καθολικά ανερμάτιστες και παραπαίουσες χωρίς προσδόκιμο μέλλον. Αντιθέτως, η συνδυαστική ενότητα της πραγματικότητος που χαρακτηρίζει την ανατολική σκέψη εφοδίασε τις ανατολικές Κοινωνίες με «έρμα» κι ευστάθεια ώστε, πολλές από αυτές έχοντας υποστεί σκληρές δοκιμασίες να αναδεικνύονται πάντα μετά από αυτές ακόμη πιο ισχυρές κι ευσταθείς. Εμείς, που αποτελούμε γέννημα και θρέμμα δυτικής Κοινωνίας, απελευθερώνοντας εαυτούς από το όποιο φιλοσοφικό «ταμπού» επιτρέψαμε στο αδέσμευτο ένστικτό μας να αποφασίσει αβίαστα «ανθ’ ημών», επιτρέποντάς μας να ανακαλύψουμε τη βαθύτερη αλήθεια μας, υιοθετώντας ανεπιφύλακτα την συνδυαστική ενότητα της πραγματικότητος. Για μας η πλήρης απουσία χρωμάτων (μαύρο) και η πλήρης συνύπαρξη όλων των χρωμάτων (λευκό) της πραγματικότητος διαμορφώνουν τον ορώμενο κύκλο ο οποίος συγκροτείται και ακεραιώνεται από δύο ισότιμα μέρη, από το Γιν και το Γιαγκ, τα οποία αν και δύο διαφορετικά δεν είναι αυτονομημένα αλλά εισχωρούν το ένα στο άλλο σχηματίζοντας μία ενότητα. Έτσι, στον ενιαίο κύκλο της προσπαθείας μας, συνυπάρχει το εσωτερικό μονοπάτι (Τοξοβολία) και το εξωτερικό μονοπάτι (Ιππασία), εναρμονίζονται μεταξύ τους και μας προάγουν σε ένα διέξοδο ισορροπίας πνεύματος και σώματος που αποτελεί και την «πύλη» προς την αυτοβελτίωσή μας.

     Το δεύτερο βασικό ερώτημα είναι «Γιατί Ομάδα και όχι μεμονωμένα άτομα;». Η απάντηση είναι σαφής : διότι για να χειροκροτήσεις δε μπορείς να τα καταφέρεις με το ένα χέρι και για να είναι όσο γίνεται πιο ηχηρό το χειροκρότημα χρειάζονται περισσότερα χέρια, τα χέρια και των «άλλων» που θα χειρο-κροτούν συντονισμένα. Και, ο Κόσμος δεν είναι μονοπρόσωπος αλλά πολυπρόσωπο άθροισμα διαφορετικοτήτων με αποτέλεσμα να αποτελεί αδήριτο χρέος η ανάληψη μιας μεγάλης ευθύνης από τον καθένα μας : «ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ΝΑ ΣΩΣΩ ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΑΝΤΙΛΗΨΗ!» Αυτή είναι η αριστοκρατική πρόθεση – υπόσχεση του αρχαίου, παραδοσιακού, βουδισμού Μαχαγιάνα ο οποίος επιδιώκει τη λύτρωση όλων των όντων που αντιλαμβάνονται τον Κόσμο και τις πραγματικές διαστάσεις των υπάρξεών τους. «Αριστοκρατική», διότι δεν μιλά γενικώς και αορίστως  για την σωτηρία «όλων των όντων» αλλά για την σωτηρία των όντων που διαθέτουν αντίληψη, όπως κάθε ειλικρινής πρόθεση απαλλαγμένη από την λαϊκίστικη τυραννία της «ευαρέσκειας και αποδοχής» από τους πολλούς. Οι πιστοί του Μαχαγιάνα δεν αρκούνται στην εξατομικευμένη λύτρωσή τους αλλά στοχεύουν και στη λύτρωση όλων των φωτισμένων όντων που βρίσκονται γύρω τους. Σε αντίθεση με τους πιστούς του μικρού Βουδισμού Χιναγιάνα οι οποίοι επιδιώκουν την ατομική τους λύτρωση (μικρή ευσπλαχνία), οι πιστοί του Μαχαγιάνα επιδιώκουν να μετατραπούν σε μποντισάτβα (φωτισμένα όντα) για να μπορούν να λυτρώσουν κι άλλους (μεγάλη ευσπλαχνία). Και ο βουδισμός Μαχαγιάνα, αυτή η μεγάλη και αρχαία παράδοση, κυριαρχεί στο Θιβέτ, στη Μογγολία, στη Κίνα, στο Βιετνάμ, στη Κορέα και στην Ιαπωνία όπου το Ζεν αποτελεί μέρος του Μαχαγιάνα.

     Το τρίτο βασικό ερώτημα είναι ο «τρόπος». Ίπποι, Τόξα, βιβλία, λόγος, άσκηση, ακινησία, τεχνολογία, πριμιτιβισμός, διδασκαλία, σιωπή; Τίποτε από αυτά ή, μάλλον, όλα αυτά μαζύ! Ζεν! Μια μαθητεία χωρίς μαθητές ή, μάλλον, μόνον με μαθητές, μια εκπαίδευση χωρίς εκπαιδευτές ή, μάλλον, μόνον με εκπαιδευτές, μια άσκηση χωρίς ασκουμένους ή, μάλλον, μόνον με ασκουμένους! Μια γνώση και ικανότητα κατευθείαν στην ουσία φιλτραρισμένες μέσα από την παλλόμενη αρτηρία του ενστίκτου. Ο «τρόπος» λοιπόν, είναι ο μη τρόπος, ο παλμός της αρτηρίας που απλώς, είναι ούτω πως, επειδή, ούτω πως είναι!

     Το τέταρτο και τελευταίο, βασικό ερώτημα είναι ο «χαρακτήρας». Μια λέξη μόνον, ένα «κλειδί» για ν’ ανοίξει το σεντούκι με το θησαυρό : ΑΥΤΟΠΕΙΘΑΡΧΙΑ! Μέσα σ’ αυτή τη λέξη περικλείεται το μυστικό κάθε ανθρώπινης νίκης. Μόνον η αυτοπειθαρχία εγγυάται προσήλωση στην έννοια της Τιμής, της Αφοσιώσεως, του Καθήκοντος και της Μαχητικότητος που άγουν στη ηθική δικαίωση!   Κι εμείς αγωνιζόμαστε μόνον για τη νίκη!

     Η προσπάθειά μας δεν στοχεύει στο να γίνουμε 'Βούδες' αλλά σε κάτι πολύ πιο σημαντικό, εφικτό και απαραίτητο : να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας. Ο Λιν Τσι, φημισμένος δάσκαλος του βουδισμού Χαν (ο κλάδος του βουδισμού Mαχαγιάνα που επεκράτησε στη Κίνα κατά την περίοδο της δυναστείας των Χαν, 206 π.χ.χ. – 221 μ.χ.χ.) συμβούλευε τους μαθητές του : «Όταν πρέπει να ντυθείς ντύσου, όταν πρέπει να περπατήσεις, περπάτα. Μη προσπαθείς να γίνεις Βούδας, απλά προσπάθησε να είσαι ο εαυτός σου. Ο χαζός θα σε λοιδορήσει, ο σοφός θα σε καταλάβει!»

     Δεν πρόκειται περί υπερ-αισιοδοξίας, αφού δεν είμαστε ούτε οπτιμιστές, ούτε πεσιμιστές, αλλά εμείς,  οι «ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ», διαπιστώνουμε ότι οι περισσότεροι γύρω μας είναι σοφοί, κρίνοντας από την αντιληπτικότητα όσων μας προσεγγίζουν.

     Kατόπιν αυτών και ζώντας εν μέσω ηλιθίων τους οποίους δεν μπορούμε να αποφύγουμε, δεν μας ξαφνιάζουν οι λοιδορίες ανεγκεφάλων οι οποίοι, κατά κανόνα, εκπροσωπούν μια "χωματερή" παρασιτούντων "φραπεδάριων",που θεωρούν ως κάτι το ...φαιδρό την ενασχόληση με την Ιππική τέχνη αλλά συνάμα και πολυεπιστήμη, την οποία θεμελίωσε ο Ξενοφών και πρωταγωνίστησε στην δημιουργία του ανθρώπινου πολιτισμού! Αυτοί οι ηλίθιοι όσο και ανελλήνιστοι είναι και ξένοι προς τον πολιτισμό, οπότε είναι πλήρως αναμενόμενη και η συμπεριφορά τους διότι ..."ο χαζός θα σε λοιδορήσει..."!  

ΜΕ "ΤΙΝΟΣ" ΤΑ ΜΑΤΙΑ IΠΠΕΥΟΥΜΕ;

ΜΕ "ΤΙΝΟΣ" ΤΑ ΜΑΤΙΑ IΠΠΕΥΟΥΜΕ;

     Με "τίνος" τα μάτια ...ιππεύουμε? Ιππεύουμε με τα μάτια του Ιππέως ή του Ίππου; Έχουμε, άραγε, αναλογιστεί  π ο ι ο ς  είναι αυτός που βλέπει τον δρόμο και τον ακολουθεί;

     Mα φυσικά, ναι, αυτή είναι η απάντηση: Με τα "μάτια" του Andrea Bocelli τα οποία είναι τυφλά και αντ΄ αυτών, με τα μάτια του Ίππου ο οποίος είναι αυτός που βλέπει και στην περίπτωση του τυφλού τενόρου!

     Και πως αυτό το "Journey", αυτή η διάσχιση της Ιταλίας από τον τυφλό Ιππέα Andrea Bocelli, θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα, αν τα μάτια του Ίππου του δεν έβλεπαν και δεν ακολουθούσαν τον δρόμο;

     Μια ζεύξη μουσικής και πνευματικότητος το "Journey" του Andrea Bocelli και εύγλωττη η μεταφορική εικόνα του εφίππου τυφλού μας θυμίζει ότι πέραν του  ο ρ α τ ο ύ  υπάρχει και το πολύ δυνατότερο  α ό ρ α τ ο  το οποίο, αν και δεν εμφανίζεται, εν τούτοις υπάρχει και πρέπει να κατακτηθεί από τον Άνθρωπο που νιώθει ανικανοποίητος από το τετριμμένον "εμφαινόμενο"! 

     Και στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" αυτός είναι ο κύριος στόχος μας, να ανακαλύψουμε όσα μας κρύβονται και πρέπει να τα απολαύσουμε για να ολοκληρωθούμε ως όντα, αυτή δε την φορά το "κεκρυμμένον" δεν είναι παρά η διεύρυνση της ανθρώπινης οράσεως με ακόμη δραστικότερα μέσα για να "βλέπουμε" και όσα κείνται εν κρυπτώ και παραβύστω... 

     Αυτής της "διψασμένης" ανθρώπινης οράσεως η οποία, όπως δείχνουν τα στατιστικά της Google του Ιστολογίου μας για την χθεσινή ημέρα, στήριξε τις ...3.488 αναγνώσεις των περιεχομένων μας! Των, τόσον εξειδικευμένων περιεχομένων, μιας τόσον εξειδικευμένης Σχολής η οποία αδιαφορεί για τους "αριθμούς", αρνείται την αποστολήν "αιτημάτων φιλίας" και σαρκάζει τα "like" των μέσων κοινωνικής "δικτυώσεως" τα οποία "μέσα" χρησιμοποιεί μόνον προς ανακοίνωση και πρόκληση κριτικής των "βημάτων" της.

     Με "τίνος", λοιπόν, τα μάτια ιππεύουμε; 

     Και η ερώτηση εμπεριέχει το φυσικό αλλά και το μεταφυσικό σκέλος αφού τα "μεταφυσικά" δεν είναι παρά τα φυσικά  μ ε τ ά  τα, πάντοτε, φυσικά τα οποία όμως βρίσκονται στην  ε π έ κ ε ι ν α  των ορατών "κλιτύ" την οποία καλούμεθα να εξερευνήσουμε γι αυτό και φοράμε τα ...σκιάδια, αποκλείοντας την υποστηρικτική συνδρομή του ανθρώπινου βλέμματος σ΄ αυτή την εξερεύνηση...

     Όταν ιππεύουμε, λοιπόν, βλέπουμε με τα μάτια του Ίππου κι αυτό το επαληθεύσαμε και σήμερα, εφαρμόζοντας μία πάγια άσκηση του σχολικού ασκησιολογίου μας με τα σκιάδια στα μάτια μας.

     Κι αυτό δεν έγινε μόνο για να αποδεσμεύσουμε την όρασή μας από μια τόσον απαιτητική διαδικασία όπως η ίππευση γενόμενοι, μόνον, "οπτικώς" αυταρκέστεροι, αλλά και ισορροπιστικώς, αφού, χωρίς την συνδρομή της οράσεως, το αίσθημα της αυτοσυντηρήσεως συνεγείρει επιπρόσθετους "μηχανισμούς" που τελούν εν υπνώσει, όπως π.χ. η μυική "μνήμη", προς διατήρηση του ευσταθούς ιππικού "καθίσματος".

     Συνoψίζοντας, δε, όλα τούτα και μεταφέροντάς τα στην ανθρώπινη καθημερινότητα βλέπουμε ότι η δική μας "Ιππική" και τα οφέλη της δεν παραμένουν στον στίβο του Ιππευτηρίου όταν, μετά το πέρας του μαθήματος, αφήνουμε τον Ίππο στη φάτνη του, αλλά τα "παίρνουμε μαζύ μας" ώστε τα βήματά μας εκτός Ιππευτηρίου να παραμένουν σταθερώς ευσταθή υφ'  οιανδήποτε συνθήκη περιστασιακής ...ασταθείας!

     Η σημερινή, πραγματικά  λ α μ π ρ ή  ημερίδα έγινε, όπως αρμόζει στις Έφιππες Πολεμικές Τέχνες, σε "ανοικτό", υπάιθριο πεδίο όπου κυριαρχεί το πεύκο και ο ...πεντακάθαρος αέρας του Υμηττού που δεν καταφέρνουν οι αθηναϊκοί ρύποι να μιάνουν.

     Άλλωστε, είναι γνωστή η ...απέχθειά μας στις οροθετημένες καλπαστικές διαδρομές που συνηθίζονται από όλες τις ομόλογες Σχολές του κόσμου, προτιμώντας να καλπάζουμε και να τοξεύουμε επί "ανοικτών" πεδίων, όπως ακριβώς συμβαίνει και υπό συνθήκες μάχης της πραγματικής Έφιππης Τοξοβολίας κι έτσι καλπάσαμε και τοξεύσαμε και σήμερα.

     Έτσι, επί "ανοικτού" πεδίου όπως αρχίζουν οι μαθητές μας την εκπαίδευσή τους κάτι που και σήμερα η αγαπημένη μας Εύα συνέχισε με επιτυχία προετοιμαζόμενη σε ένα τέτοιο πεδίο για τους πρώτους τροχασμούς της, όπως τους εξετέλεσε άψογα σ΄ αυτό το δεύτερο μάθημά της!

     Κι ενώ ο Μάνος και η Εύα, με υποδειγματική συνέπεια εξετέλεσαν το ασκησιολόγιό τους, ο Ιωάννης που βρέθηκε κοντά μας για ένα απλό "βάπτισμα" στην ολιγόλεπτη, πρωτόλεια, ίππευσή του όχι μόνον μας εξέπληξε αλλά και μας προσέφερε ένα ανεκτίμητο δίδαγμα που το μελετούμε ώστε να ξεκινήσουμε μιαν ακόμη πιο ρηξικέλευθη προσέγγιση διδασκαλίας αρχαρίων στη Σχολή μας.

     Το σημερινό ασκησιολόγιο του Μάνου, διαρθρωμένο από την "τυφλή ίππευση" ή "ίππευση με την όραση του Ίππου" και την έξοδο σε επάλληλους τοξευτικούς καλπασμούς βρήκε την καλύτερην εκτέλεσή του με την ακρίβεια και τον δυναμισμό που μας έχει συνηθίσει ο Συνασκούμενός μας.

     Αφού ίππευσε με ακρίβεια ανάμεσα από φυσικά εμπόδια φορώντας σκιάδιο που καταργούσε την όρασή του, ο Μάνος "κάθισε" πολύ βαθύτερα και ασφαλέστερα με υποδειγματικό "κάθισμα" το οποίο επέτρεψε στον Ίππο να "βγει" σε έναν εξίσου υποδειγματικό καλπασμό πριν αρχίσουν οι καλπαστικές τοξεύσεις επί "ανοικτού" πεδίου.

     Και οι καλπαστικές τοξεύσεις του με την χαρακτηριστική ...επιθετικότητα που χαρακτηρίζει τον Μάνο όταν αφιερώνεται σε κάποια μαχητική ...περιπέτεια! Ο Μάνος δεν αστειεύεται...!

     Με την συνέργεια του Μάνου χάρηκε σήμερα τους πρώτους τροχασμούς της και η Εύα, ολοκληρώνοντας τις διαδρομές της με άψογο "κάθισμα" και, κυρίως, με πολύ κέφι. Λαχανιασμένη, βεβαίως, μιας κι ο τροχασμός πάντοτε κουράζει τον Ιππέα, όμως, καταχαρούμενη γι΄ αυτή την πρώτη γεύση της "ταχύτητος" στην ίππευση.

    Με εφίππευση δι εφάλσεως από την πρώτη στιγμή ο Ιωάννης, τούτη την ημερίδα ήρθε να μας αφήσει ένα σπουδαίο δίδαγμα το οποίο θα επεξεργασθούμε προσεκτικά!

     Οι προκαταρκτικές διατάσεις μάλλον πλεονασμός για την "περίπτωση" και ο Ιωάννης από την πρώτη στιγμή έδειξε άριστη ψυχοπνευματική κατάσταση καθώς και φυσική υπερεπάρκεια για να "ριχθεί" στα πολύ βαθιά και τα ..."βαθιά" άρχισαν ευθύς με μένδειο κάθισμα στο οποίο ...πρωτόπιασε τις ηνίες, εν αντιθέσει με κάθε πρωτοεισαγόμενο στην Ιππασία.

      Η όλη "εικόνα" του εφίππου, πλέον, Ιωάννη δεν άφηνε κανένα περιθώριο χρονοτριβής και το ...πρωτοφανές έλαβε χώρα στο "ανοικτό" πεδίο αυτής της υπέροχης ημερίδος.

     Για πρώτη φορά στην 18χρονη λειτουργία της Σχολής μας πρωτοείσακτος κατά το "βάπτισμα" αναλαμβάνει Τόξο σε μένδειο "κάθισμα" και τοξεύει εν κινήσει! 

     Μια νέα εποχή εγκαινιάζει για τη Σχολή μας ο Ιωάννης πριν, καν, κάνει το πρώτο του μάθημα! Χωρίς καμία προηγούμενη εμπειρία, "βαπτίζεται" στην Ιππασία διευθύνοντας τον Ίππο του σε μένδειο "κάθισμα" και σε αυτό ξεκινά αμέσως την Έφιππη Τοξοβολία και μέσα σε ...δέκα λεπτά, τοξεύει επιτυχώς σε βάδην! Επαγγελματίας πολεμιστής ο Ιωάννης μας διδάσκει ότι ο μαχητικός χαρακτήρας που διδάχθηκε αυτοπειθαρχία και αυτοσυγκέντρωση σε τάξη μάχης κείται μακράν των "ορίων" που θέτει ο μέσος Άνθρωπος και παραμένει αδίστακτος εκτελεστής του καθήκοντος που απαιτεί η συγκυρία των περιστάσεων. 

     Κατά την επιστροφή στον Σταύλο, ο Ιωάννης αναλαμβάνει τον Ίππο και, μετά τα όσα προηγήθηκαν, τον διευθύνει, επιτέλους, με κανονικό "κάθισμα" περνώντας μέσα από διάφορα φυσικά εμπόδια επί ανωφερειών και κατωφερειών ανωμάλου εδάφους.

     Σε αυτή την διαδρομή της επιστροφής ο Ιωάννης μας θυμίζει τον Μάνο φέροντας έμφορτο σακκίδιο πλάτης χωρίς αυτό να τον εμποδίζει διόλου στους χειρισμούς του. 

     Ένα υγιέστατο ένστικτο αναδύεται από τους χειρισμούς του Ιωάννη ο οποίος χωρίς καμία προηγούμενη διδασκαλία διευθύνει επιτυχέστατα τον ίππο του διερχόμενος από την βλάστηση του δρομολογίου. 

     Και μέχρι να ξαναζυγώσουμε στον Σταύλο, ο Ιωάννης διασχίζει κάθε πρόκληση εμποδίου με τον Ίππο του καλώς διευθυνόμενο απλώς και μόνον από μιαν ορθήν αντίληψη της καταστάσεως.