Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2023

ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑΣ

 ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑΣ



     Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το περιεχόμενο της Βιβλιοθήκης των "Ελλήνων Κενταύρων" είναι επαρκέστατο ώστε να υποστηρίζει το έργο της Σχολής μας, απαρτιζόμενο από έγκυρες όσο και σπάνιες εκδόσεις, αρχέτυπες, παλαιότυπες και σύγχρονες οι οποίες υπερ-καλύπτουν όλους τους τομείς των εκπαιδευτικών αντικειμένων μας. Εκδόσεις, αλλά και χειρόγραφα, προσεκτικότατα επιλεγμένα από πολλών ετών μας παρέχουν ακριβή πληροφόρηση εφ΄ όλων των τομέων οι οποίοι μας απασχολούν κατά τον εγκυρότερο και πληρέστερο τρόπο, ώστε να παραμένουμε ικανοποιημένοι από την τελική "εικόνα" του έργου μας η οποία τεκμηριώνεται από το υλικό αυτό. 

     Ωστόσο, ποτέ δεν εφησυχάζουμε και πάντοτε αναζητούμε ακόμη περισσότερη και, κυρίως, εγκυρότερη βιβλιογραφία κι αυτή την φορά ο ευεργέτης των "Ελλήνων Κενταύρων" κ. Γεώργιος Κοτζάμπασης φρόντισε να εμπλουτίσει την Βιβλιοθήκη μας με μία σπάνια όσο και διαφωτιστικότατη γαλλικήν έκδοση των μέσων του 19ου αιώνος η οποία, ως εκ του περιεχομένου και, κυρίως, της εικονογραφήσεώς της αναδεικνύεται ανεκτίμητη. 

     Αν και πρόκειται για ένα ειδικό βιβλίο που αναφέρεται στην Ιστορία της Ουγγαρίας και, βεβαίως, εξ αυτής της πλευράς του ενδιαφέρει πολύ την ...ουγγαρογενή Σχολή μας, εν τούτοις η ιδιαίτερη αξία του έγκειται στο ότι αποτελεί μια διακεκριμένη πηγή σκηνογραφικών πληροφοριών που αφορούν στα ενδιαφέροντα της Σχολής Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων" λόγω της εκτάσεως της χρονικής περιόδου στην οποίαν αναφέρεται κυρίως δε λόγω της μεγάλης ομάδος των, 15 συνολικώς, σχεδιαστών και χαρακτών οι οποίοι ανέδειξαν το συγγραφικό έργο του M. J. Boldenyi σε έναν πραγματικό "πίνακα ...ζωγραφικής" με έντονη ιστορικήν εικονοπλαστικότητα.

     Στον ίδιο τόμο συμπεριέχονται δύο ξεχωριστά σώματα κειμένων, το αμιγώς ιστορικώς και το αμιγώς εθνογραφικό με διαφορετική σελιδαρίθμηση, συνολικής εκτάσεως 403 σελίδων, με μέγα πλεονέκτημα ότι η όλη αναφορά του γίνεται επί ολόκληρης της Ουγγαρίας, πριν αυτή συρρικνωθεί μετά την Συνθήκη του Τριανόν (1920) πολλών εδαφών και πληθυσμών της παραδιδομένων αδίκως στις όμορες χώρες της.

     Όπως γίνεται αντιληπτόν, το περιεχόμενο αυτού του έργου, αναγκαστικώς, διαπλέκεται με τα ευρύτερα ευρωπαϊκά "πράγματα" αποκτώντας μιαν ιδιαίτερη βαρύτητα, ενώ ως εκ του χρόνου συγγραφής και εκδόσεώς του τοποθετείται ακόμη εγγύτερα προς την εποχή του εργογραφικού ενδιαφέροντος της Σχολής μας κάνοντάς την γι αυτήν σημαντικότατο.

     Ασφαλώς και πρόκειται περί ενός "γενικόλογου" σκηνογραφικού θησαυρού ενδυμασιών, οπλισμού και παρελκομένων μιας κεντροευρωπαϊκής περιόδου αιώνων, αλλά η αξία του ως σκηνογραφικού βοηθήματος δεν περιορίζεται σε αυτό το πλαίσιο...

     Στο βιβλίο αυτό θαυμάζουμε την απόδοση, σε όλα τα χαρακτικά του, επακριβών ενδυματολογικών λεπτομερειών η πληρότητα των οποίων τεκμηριώνει και την αναπαραστατικήν αλήθεια των εικόνων του. 

     Το ίδιο ισχύει και στα χαρακτικά των αναπαριστωμένων προσώπων όπου οι κομμώσεις και τα ξυρίσματα προσθέτουν πληροφόρηση "εποχών". 

     Και αυτός ο σκηνογραφικός τομέας θα μπορούσαμε να πούμε ότι, αν και σημαντικότατος, γενικώς υστερεί σε πληροφόρηση.  

     Σκηνογραφική πανδαισία το έργο του M. J. Boldenyi και στον τομέα της συγκριτικής ενδυματολογίας των λαών της ευρύτερης περιοχής, κάτι που το συναντάμε σε αρκετά σημεία του. 

     Ξεχωριστή έμφαση αποδίδουν οι σχεδιαστές και χαράκτες, εδώ, στην ακρίβεια των ιπποσκευών εποχής.

     Και όπως είναι αναμενόμενον από μιαν αναφορά σε μια ιπποτρόφο χώρα όπως η Ουγγαρία με μακραίωνα Παράδοση Ιππικής, οι καλλιτέχνες εδώ μας προσφέρουν αισθησιακές εικόνες που σηματοδοτούν την Ιππική πολλών αιώνων πριν, έως τον καιρό της εκδόσεως του βιβλίου.

     Έχουμε πολλούς λόγους να είμεθα ευγνώμονες προς τον ευγενή ευεργέτη μας κ. Γεώργιο Κοτζάμπαση για όσα ανεκτίμητα μας προσέφερε ιδιαιτέρως δε για το νέο πρόσκτημα το οποίο πέραν της υψηλής οικονομικής του αξίας η οποία θα ήταν απαγορευτική για εμάς να το αποκτήσουμε, παραμένει ανεκτίμητον ως προς την σκηνογραφική πληροφόρηση που παρέχει στην Σχολή του Ιππικού Θεάτρου των "Ελλήνων Κενταύρων".    

Πέμπτη 29 Ιουνίου 2023

ΣΧΟΛΗ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" ΤΑ ΕΞΑΠΤΕΡΥΓΑ

 ΣΧΟΛΗ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"


ΤΑ ΕΞΑΠΤΕΡΥΓΑ







Κι αφού ανανήψαμε από τους γέλωτες που μας επεφύλαξε το τελευταίο κοινοβουλευτικό "Σατυρικόν" του πάνδημου κοινοβουλευτικού παλκοσένικου, είναι ώρα να περάσουμε στα σοβαρά! Ωστόσο, ας σηκωθούμε απ΄ τα πατώματα όπου μας εκσφενδόνισαν οι νευρικοί γέλωτες εκ της υποργουποιήσεως ως Υπουργού ...Οικογενείας μιας 47χρονης ...άγαμης και ...άτεκνης κι ας παραμείνουμε σε επιφυλακή ευωχίας από τα μελλούμενα μιας εκπορνευόμενης δημοκρατίας στην οποία πρωταγωνιστεί η μεγαλύτερη περιφρόνηση προς τον εκλογικό θεσμό από καταβολής νεωτέρου ελλαδικού κράτους, ένας μειοψηφικός πρωθυπουργός που εμφανίζεται ως ..."θριαμβευτής" και μια σέχτα Σπαρτιατών από την ...Λαμία! Όπως είπαμε, έχουμε και σοβαρά θέματα όπως το σκηνογραφικό ειδικό βάρος της παραστάσεως του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη.


     Πόσες διαφορετικές παραμέτρους δεν θα συναντήσουμε μέσα στον πυρήνα αυτού του "ειδικού βάρους" ή, μάλλον, πόσες θα πρέπει να υπάρχουν...

      Η απόδοση του κυρίως πνεύματος και των πραγματικών συνθηκών του έργου, η απόδοση των "αποχρώσεων" της εποχής, η σκηνική υπογράμμιση της εικαστικής αλήθειας μιας παρελθούσας πραγματικότητος...

     Και μόλις καταλήξαμε σε μια γλαφυρή λεπτομέρεια της θρησκευτικότητος του όχλου ο οποίος εμφανίζεται στην πρώτη σκηνή του έργου έμφορτος πίστεως προς την εισαγόμενη ξένη "θρησκεία" απεμπολώντας την δική του και σείοντας ...εξαπτέρυγα προς επίταση της ζέσεώς του προς τον νέο θεό... Και, μη γελάσετε, βλέποντας τα εξαπτέρυγα που σχεδιάσαμε για την παράστασή μας διότι απηχούν τον πραγματικό συμβολισμό της νέας θρησκείας, της θεολογικής της βαρύτητος, της Αισθητικής της, των δογματικών αληθειών της...!

     Ναι αυτά τα εξαπτέρυγα θα σείει ο όχλος στην πρώτη σκηνή της παραστάσεώς μας στη θέση των ...ριπιδίων τα οποία υπήρξαν οι προκάτοχοί τους και τα έφεραν διάκονοι, σύμφωνα με τις "Αποστολικές Διαταγές", βεβαίως κι αυτά κοπιαρισμένα από τις παλιότερες ρωμαϊκές συναθροίσεις αφού, η νέα θρησκεία δεν είχε τίποτε δικό της κι όλα τα άρπαξε από όλες τις προηγηθείσες!

     Έχουμε να σας πούμε κι άλλα, όμως, ας κρατήσουμε και κάτι για έκπληξη... Άλλωστε, έχουμε τόσα να μάθουμε στις Βερσαλλίες κι όχι για τα καθίκια που χρησιμοποιούσε ο Λουδοβίκος ΙΔ' αλλά για πολύ σημαντικότερα μετα-λουδοβίκεια ζητήματα, όπως η Ακαδημία Ιππικής Τέχνης που στεγάζεται στο περικαλλές αρχιτεκτόνημα...με την Σχολή Ιππικού Θεάτρου "Zingaro" που εγκολπώνεται... 


Σάββατο 17 Ιουνίου 2023

ΣΧΟΛΗ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" ΕΚΔΟΧΗ “VINCENZO CORONELLI”

   ΣΧΟΛΗ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ 

  "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"


ΕΚΔΟΧΗ “VINCENZO CORONELLI”



     Η Αναγέννηση είναι μια … «συζητήσιμη» περίοδος της Ευρωπαϊκής ιστορίας που ορίζει μια χρονική «γέφυρα» από το Μεσαίωνα στη νεωτερικότητα, κυρίως μεταξύ του 15ου και του 16ου αι., χαρακτηριζόμενη από μία διάθεση αναβιώσεως των αξιών και των επιτευγμάτων της κλασικής αρχαιότητος. Την χαρακτηρίσαμε ως «συζητήσιμη» διότι ισχύει και η εκδοχή της «Μακράς Αναγεννήσεως» που υιοθετούν αρκετοί και επαληθευόμενοι υποστηρικτές, η οποία καλύπτει μία χρονική ευρωπαϊκή περίοδο από τον 14ο έως το τέλος του 17ου αι. Έτσι, το έτος 1688 κατά το οποίο ο Vincenzo Coronelli δημοσιεύει το έργο του «Repubblica di Venezia p. IV. Citta, Fortezze, ed altri Luoghi principali dell' Albania, Epiro e Livadia, e particolarmente i posseduti da Veneti descritti e delineati dal p. Coronelli» μπορούμε να πούμε ότι ανήκει στην περιοδοποίηση της Μακράς Αναγεννήσεως κατά την οποία, ασφαλώς, δεν υπήρχε ούτε «Ελλάδα» (αφανισμένη από αιώνων), ούτε Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (επίσης αφανισμένη μετά την οθωμανική της κατάκτηση από το 1453).

     Τις παρανοήσεις περί τόπων και εθνικοτήτων που παρεισφρέουν ένεκεν των αιώνων, μπορεί να κατανοήσει ο αναγνώστης με την βοήθεια μιας έντυπης γαλλικής διπλωματικής και προξενικής "πηγής" του 1888, προερχόμενης από την Βιβλιοθήκη της Ομάδος μας και η οποία, ακόμη και στα τέλη του 19ου αιώνος εμφανίζει μιαν υποτυπώδη Ελλάδα, χωμένη στα "σκέλια" της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

     Και ο παρατιθέμενος χάρτης της σχετικής περιοχής, της παραπάνω διπλωματικής και προξενικής εκδόσεως, είναι χαρακτηριστικός.  

     Σε αυτό το έργο του, ο Vincenzo Coronelli, συμπεριλαμβάνει και τις δύο, παραπάνω, φιγούρες Ηπειρωτών (ανδρός και γυναικός) εκ των οποίων η μία (του ανδρός) θα μας απασχολήσει ιδιαιτέρως, εν συνεχεία.

     Η (παραπάνω) συγκεκριμένη εικόνα μας δείχνει ένα οπλισμένο πολεμιστή της Αναγεννήσεως ο οποίος τιτλοφορείται "Ηπειρώτης" αφού η Ελλάδα είχε αφανιστεί προ αιώνων και οι κάτοικοι της συγκεκριμένης περιοχής δεν μπορούσαν να αποκληθούν "Έλληνες". Αν και άμιππος στην εικόνα, οι μπότες του με τους εμφανείς πτερνιστήρες αλλά και η όλη ενδυμασία του η οποία δεν παρεμποδίζει την ομαλή ίππευση, δείχνουν ότι πρόκειται περί Ιππέως και ο τριπλός οπλισμός του (Σπάθη, Τόξο και βέλη καθώς και Σπαθοράβδι στο  δεξί χέρι του) δείχνει ότι πρόκειται, ασφαλώς, περί Στρατιώτη και, μάλιστα, της Δύσεως όπως επιβεβαιώνει και ο πίλος του. 

     Αναφορικώς με την Σπάθη του η κυρτότητα της οποίας παραπέμπει, βεβαίως, σε Σπάθη Ιππέως, θα πρέπει να επισημανθεί πόσο παρόμοιας σχεδιάσεως είναι με την Σπάθη των "Ελλήνων Κενταύρων" της οποίας η σχεδίαση δεν υπήρξε καθόλου επηρεασμένη από την παρούσα εικόνα!

     Με την εικόνα αυτή ο Vincenzo Coronelli μας δίνει την δική του εκδοχή για την εμφάνιση και τον οπλισμό ενός αναγεννησιακού Στρατιώτη της Δύσεως, αξιοποιήσιμη εν όλω ή και εν μέρει στο έργο "Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης".


VINCENZO CORONELLI 


O Ιταλός φραγκισκανός μοναχός, χαρτογράφος, κοσμογράφος και εγκυκλοπαιδιστής Vincenzo Maria Coronelli (1650-1718) γεννήθηκε και πέθανε στη Βενετία. Γιος Βενετού ράφτη, έφηβος ακόμη πήγε στη Ραβένα να μάθει την τέχνη της ξυλογραφίας. Σε ηλικία δεκαέξι χρονών δημοσίευσε το πρώτο από τα εκατόν σαράντα έργα που τύπωσε σε όλη τη διάρκεια του βίου του. Σπούδασε στη Ρώμη, όπου και ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της θεολογίας, ενώ παράλληλα σπούδασε αστρονομία, Ευκλείδειο γεωμετρία και αρχαία φιλοσοφία, αν και έγινε διάσημος κατασκευάζοντας υδρόγειες σφαίρες. Στα 1678 κατασκεύασε για τον δούκα της Πάρμας δύο εξαιρετικής τεχνικής τέτοιες σφαίρες, διαμέτρου 175 εκ., ενώ όταν ο Γάλλος πρέσβης στη Ρώμη του παρήγγειλε, το 1681, δύο ανάλογες, προκειμένου να τις προσφέρει ως δώρο στον Λουδοβίκο ΙΔ´, ο Coronelli εγκαταστάθηκε, στο Παρίσι για δύο χρόνια. Υλοποίησε την παραγγελία κατασκευάζοντας δύο σφαίρες –διαμέτρου 382 εκ. και βάρους, η κάθε μία, δύο τόνων–, μία με τη γη (βάσει όλων των μέχρι τότε γνώσεων αναφορικά με τη γεωγραφία) και μια με τον ουρανό (με τον ουράνιο θόλο όπως φαινόταν την ημέρα της γέννησης του Λουδοβίκου ΙΔ´), η οποία επιχρωματισμένη παρουσίαζε τους αστερισμούς σαν φανταστικά ζώα. Σήμερα οι σφαίρες αυτές ανήκουν και εκτίθενται στη Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Ο Coronelli μετά την παραμονή του στο Παρίσι ταξίδεψε και εργάστηκε σε πολλές χώρες στην Ευρώπη, ώσπου εγκαταστάθηκε μόνιμα, στα 1705, στη Βενετία, όπου ίδρυσε την πρώτη γεωγραφική εταιρεία: τη Γεωγραφική Aκαδημία των Aργοναυτών (Accademia Cosmografica degli Argonauti). Έως το 1707 είχε την ευθύνη για την παραγωγή, από το πολυπληθές εργαστήριό του, πλούσιων χαρτογραφικών εκδόσεων που επηρέασαν την εξέλιξη των έντυπων γεωγραφικών εκδόσεων. Ονομάστηκε κοσμογράφος της Γαληνοτάτης Πολιτείας και ανέλαβε να απεικονίσει τις νικηφόρες μάχες των συμπατριωτών του κατά τον Eνετο-οθωμανικό πόλεμο (1684-87). Τα σχέδια αυτά συνοδεύουν έκτοτε πάμπολλες επανεκδόσεις ή μεταφράσεις (αγγλικά, γαλλικά, φλαμανδικά, γερμανικά) των έργων του ή εικονογραφούν μεταγενέστερα ταξιδιωτικά χρονικά, ιστορικά συγγράμματα και γεωγραφικά έργα. Πέθανε σε ηλικία 68 ετών, αφού δημοσίευσε εκτός από εκατοντάδες χάρτες στις εκδόσεις του και τους έξι πρώτους τόμους της "Biblioteca Universale Sacro-Profana", που θεωρείται η πρώτη εγκυκλοπαίδεια με αλφαβητική τάξη. Πολλές από τις υδρόγειες σφαίρες του Coronelli βρίσκονται σήμερα στην Αυστρία, τη Γερμανία και το Βέλγιο, ενώ η Διεθνής Εταιρείας Μελέτης Υδρόγειων Σφαιρών, με έδρα τη Βιέννη, φέρει τιμητικά το όνομά του.

Σάββατο 8 Απριλίου 2023

ΣΧΟΛΗ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ" ΤΕΛΙΚΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΣΥΝΘΕΣΕΩΝ

 ΣΧΟΛΗ ΙΠΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ 

  "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ"






ΤΕΛΙΚΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΣΥΝΘΕΣΕΩΝ



      Συνεπέστερος της ...συνεπείας και υπερβάτης κάθε προσδοκίας, ο συνθέτης της μουσικής του προετοιμαζόμενου θεατρικού μας έργου Γεώργιος Κοχλιός, σήμερα, μας αιφνιδίασε κατά τον πλέον ευχάριστο τρόπο παραδίδοντάς μας τις τελικές ηχογραφήσεις των πέντε συνθέσεων οι οποίες θα συνοδεύσουν τα σκηνικά δρώμενα.

     Η πορεία της μέχρι τώρα συνεργασίας μας καταγράφεται ενδεικτικώς στα ακόλουθα τρία δημοσιεύματά μας, αλλά το αποτέλεσμα των τελικών ηχογραφήσεων ξεπερνά κάθε προσδοκία!

https://horsebackarcherygr.blogspot.com/2022/09/blog-post_16.html 

https://horsebackarcherygr.blogspot.com/2022/10/blog-post_6.html 

https://horsebackarcherygr.blogspot.com/2022/11/blog-post_68.html

     Αυτό που μας παρέδωσε ο ταλαντούχος νεαρός συνθέτης μας μετέφερε, αμέσως, στον χρόνο και στα πρόσωπα, στα ήθη της εποχής και τις συνθήκες της, στην αισθητικήν ατμόσφαιρα του τόπου και κυρίως, στην αγωνία της ελληνικής ψυχής του πρωταγωνιστή και τον "σφυγμό" του!


     Είναι συγκινητικό, μόλις έχεις επιστρέψει από την Φλωρεντία των Μεδίκων, του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη, της Αλεσάντρα Σκάλα, να σε "επιστρέφει" σ΄ αυτά ο Γεώργιος Κοχλιός με τις μουσικές δημιουργίες του. 


     Και ιδιαιτέρως συγκινητικό όταν το σκηνοθετικό πλαίσιο εντάσσεται στους κανόνες της αυθεντικής ρεαλιστικής αποδόσεως των αληθειών του σεναρίου με την επιδεικτική περιφρόνηση κάθε συρμώδους ψευτο-μοντερνιάς, ανεξαρτήτως κόστους! 

     Με τις συνθέσεις του Γεωργίου Κοχλιού, αφήσαμε πίσω μας την κατακτημένη από τους Οθωμανούς ελληνική γη και τον λυγμό της από την ταπείνωση της υποδουλώσεως κι ανοίξαμε φτερά για να ξαναβρεθούμε στα στενά της αναγεννησιακής Φλωρεντίας κάνοντάς την ορμητήριό μας.

     Υπό τους ήχους των συνθέσεων αυτών, αφιερώσαμε την πέννα μας στον Βασιλέα Ήλιο, ερωτευτήκαμε μιαν οπτασία της αυλής των Μεδίκων, φορέσαμε τις πανοπλίες μας κι εφιππεύσαμε για να διατηρήσουμε το αξιόμαχό μας και, στο τέλος, πνιγήκαμε σ΄ έναν αγριεμένο ποταμό μια βροχερή νύχτα! Με λίγα λόγια, ο συναρπαστικός Γεώργιος Κοχλιός κατάφερε να ξαναγράψει το σενάριο με νότες, τόσο περιγραφικές, αρμονικές και, κυρίως, πειστικές, ώστε το πεζό σενάριο να δείχνει, πλέον, περιττό, λόγος για τον οποίο του είμεθα ευγνώμονες και, δειγματοληπτικώς, προσφέρουμε στον αναγνώστη μας μια μουσική απόλαυση, πατώντας επάνω στην εικόνα που ακολουθεί: 


Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2022

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΤΟ ΙΠΠΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ Μέρος Ζ' Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ

 Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΤΟ ΙΠΠΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

Μέρος Ζ'

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ



     Αρμονία και ρυθμός η ζωή και ό,τι την συνθέτει! Ένα αμάλγαμα ισορροπίας εικόνας, οσμής, αφής (απτής ή και «ορατής») αλλά και γεύσεως (φυσικής ή και νοητής) που εκφράζεται με ήχο που διεγείρει την ακοή σε μιαν εξίσωση η οποία παρακολουθεί κάθε έμβιο μέχρι τον θάνατό του. Αυτή είναι η Μουσική! Και η προηγούμενη επαγγελματική σχέση του Ιδρυτή των «Ελλήνων Κενταύρων» και της Σχολής του Ιππικού Θεάτρου τους με το Λυρικό Θέατρο τον κάνει, εν αντιθέσει με τα ευρέως ισχύοντα, να θεωρεί ότι η Μουσική επί σκηνής «συμπρωταγωνιστεί» εξίσου με την σεναριακή, την σκηνοθετική, την υποκριτική και την σκηνογραφική παράμετρο!

     Με τούτες τις σκέψεις και θεωρώντας την Μουσική απαραίτητο στοιχείο της, υπό προετοιμασία, παραστάσεως, προσπαθήσαμε με επιμονή να συνεργασθούμε με έναν μουσικό παρέχοντάς του την δυνατότητα της συνθετικής αυτονομίας προκειμένου να συνεισφέρει στην όλη προσπάθεια με πέντε συνθέσεις οι οποίες να καλύπτουν ως «επένδυση» όλο το έργο. Και, μιλώντας, για «επένδυση» εννοούμε φυσικά το εσωτερικό μέρος του σκηνικού εγχειρήματος το οποίο, όπως η φόδρα στο ένδυμα παρέχει την θάλπη στον φέροντα, έτσι και ο ήχος παρέχει την θάλπη της ολοκληρωμένης συναισθηματικής διεγέρσεως στον θεατή.

     Στην προσπάθεια ανακαλύψεως ενός συνθέτη αντιμετωπίσαμε πλείστες όσες δυσκολίες με κυριότερη εκείνη της αδυναμίας κατανοήσεως της προσωπικότητος του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη του οποίου το γιγαντιαίο «υπαρξιακό βάθρο» προϋποθέτει, κυρίως, ικανότητα ηρωικής προσεγγίσεως και μουσικής αναπλάσεως στο πεντάγραμμο.

     Αναζητώντας τον μουσικό συνεργάτη ακολουθήσαμε μια πεπατημένη η οποία δεν φαίνεται ότι διαθέτει και εναλλακτικές: (α) Προσωπική συνέντευξη με τον υποψήφιο συνεργάτη, (β) Ανάλυση του έργου στον υποψήφιο συνεργάτη, (γ) Παραχώρηση του σεναρίου στον υποψήφιο συνεργάτη προς ιδίαν μελέτη και συναγωγή εμπνεύσεως και (δ) Παραχώρηση πίστωση χρόνου στον υποψήφιο συνεργάτη προς κατάθεση, προχείρως, ηχογραφημένων «προτάσεων».

     «Καθ΄ οδόν» συναντήσαμε αξιόλογους μουσικούς τους οποίους προσεγγίσαμε ως μέλλοντες συνεργάτες και, όντως, χαρήκαμε από τις επαφές μας αυτές επικοινωνώντας με άτομα αξιοπρόσεκτων ικανοτήτων αλλά, πάντοτε, με την ίδια κατάληξη: Ο ερμαφρόδιτος, εκμοντερνισμένος, τρόπος «ζωής» (πνευματικού θανάτου, θα λέγαμε…) δεν τους επέτρεπε διαύγεια κατανοήσεως του ειδικού «υπαρξιακού βάθρου» του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη το οποίο προαναφέραμε! Έτσι, οι τελικές «προτάσεις» τους κυμαίνονταν μεταξύ «επικοφανών» αναμηρυκασμών και βαλκανο-κλαρινιτζίδικων «κλαυθμών» χωρίς κανένα δείγμα κατανοήσεως της υψιπετούς ψυχοσυστασίας, του γενναίου χαρακτήρος, της σκοτεινής εποχής και του ευρωπαϊκού τόπου, του ήρωος-πρωταγωνιστή του έργου.

     Τότε, προς αποφυγή περαιτέρω ταλαιπωριών ημών και τρίτων, λάβαμε την απόφαση να χρησιμοποιήσουμε ήδη υπάρχοντα μουσικά έργα στην παράστασή μας για τα τέσσερα κύρια μέρη που την σπονδυλώνουν, αφήνοντας σε εκκρεμότητα το πέμπτο και τελευταίο μέρος εν αναμονή της …τύχης! Και η τύχη-ευτυχία για την πρόοδο της παραστάσεως δεν άργησε να φανεί με το καλύτερο πρόσωπό της! 


Γεώργιος Κοχλιός

     Και το καλύτερο «πρόσωπο», εν προκειμένω ήταν ένας νέος μουσικός επιστήμων με τον οποίο συναντηθήκαμε απροόπτως και διαπιστώσαμε ότι, χωρίς καν να μελετήσει το σενάριο και μετά από μια λακωνική αναφορά περιλήψεως του περιεχομένου του, είχε πλήρως αντιληφθεί τον χαρακτήρα, την εποχή, τον τόπο και ό,τι αφορούσε στην μουσική περιγραφή του έργου. Αυτός είναι ο συνθέτης της μουσικής του «Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη» ο Γεώργιος Κοχλιός και, μεταξύ μας, αναζητήσαμε το αντιληπτικό «πλεονέκτημα» αυτού του νέου ξεκινώντας και παραμένοντας στο «βιογραφικό» του, κάτι, βεβαίως, κοινότυπο, όπου, όμως, διαπιστώσαμε κάτι κοινό που είχε με τον ήρωα του σεναρίου: την κοινή … «περιπλάνηση», με τις μάχες ο πρώτος, με τα επαγγελματικά ταξίδια ο σημερινός κατά τα οποία ως μουσικός ορχηστρών κρουαζιεροπλοίων είχε την ευκαιρία να γνωρίσει πολλά «άστεα» και «νόον» ανθρώπων, παρά το νεαρό της ηλικίας του!

     Απόφοιτος του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και πτυχιούχος του τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης, ο Γεώργιος Κοχλιός, με διπλώματα (α) Κλασικής Αρμονίας της Μουσικής και (β) Αρμονίου και Πλήκτρων, καθώς και με εμφανίσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης όπου παρουσίασε την λύρα της ιδιαίτερης πατρίδας του, αλλά και ραδιοφωνικός παραγωγός όπως επίσης και αφιερωμένος μουσικός σε ορχηστρικά σύνολα κρουαζιεροπλοίων με πολλές εμφανίσεις. 

     Και όταν μας είπε ότι θα μας στείλει σύντομα τις μουσικές «προτάσεις» του, ανησυχήσαμε φοβούμενοι μην ακούσουμε καμιά παραφθορά μαδριγαλίων του Orfeo Vecchi σε …κοσμικότερη μεταγραφή! Άλλωστε, αν ο Χατζηδάκις δεν είχε κλέψει τον Μότσαρτ και ο Θεοδωράκης τον Ζαμπέτα, τούτη η χώρα θα έψαχνε ακόμη για να βρει…κορυφαίους τραγουδοποιούς! Κι όμως! Ο Γεώργιος Κοχλιός σύντομα έστειλε τις πρωτότυπες όσο και εντυπωσιακές συνθέσεις του οι οποίες έφεραν την σφραγίδα μιας ιδιότυπης συλλήψεως επικεντρωμένης μέσα στο όλο «πνεύμα» του έργου και, το κυριότερο, με την ατμοσφαιρικότητα που προσδοκούσαμε! Ευγνώμονες, λοιπόν, προς τον συνθέτη μας.

Συνεχίζεται...

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2022

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΤΟ ΙΠΠΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ Μέρος ΣΤ' ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

 Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΤΟ ΙΠΠΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

Μέρος ΣΤ'

ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ



     Η θεατρική διδασκαλία στους μαθητές ενός Ιππικού Θεάτρου οι οποίοι είναι, ταυτοχρόνως, Ίπποι και Άνθρωποι, αποτελεί μία πολύ σύνθετη διαδικασία η οποία, διόλου «περιέργως», ενώ παρέχει την προτεραιότητα θεατρικής «μυήσεως» προς τον Ίππο-ηθοποιό, τον συνεκπαιδεύει, παραλλήλως, με τον Άνθρωπο-ηθοποιό ώστε να «διασταυρωθούν» ομαλώς και ισοτίμως επί σκηνής. Αυτό σημαίνει ότι σε ένα Ιππικό Θέατρο, ακόμη και ο καλύτερος θεατρικός σκηνοθέτης είναι καταδικασμένος να αποτύχει εάν δεν είναι  ι π π ο γ ν ώ σ τ η ς! Έτσι, η διδασκαλία στο Ιππικό Θέατρο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υλοποιηθεί από έναν σκηνοθέτη ο οποίος αγνοεί την ψυχολογία και τον τρόπο των βιολογικών λειτουργιών του Ίππου, πρωτίστως, τον τρόπο της εκ μέρους του Ίππου αντιλήψεως της φυσικής πραγματικότητος και της εκ μέρους του αναλύσεως και κατανοήσεως των εξωτερικών ερεθισμάτων.

     Η βασική, λοιπόν, «μαγιά» σε ένα Ιππικό Θέατρο είναι ο Ίππος και με αυτόν ως επίκεντρο και «θεμέλιο λίθο» θα «χτίσουμε» το όλο «οικοδόμημα»!

          Όσο κι αν η δίψα της γρήγορης απολαύσεως με την ολοκλήρωση ενός σκηνικού αποτελέσματος «καταδιώκει» όλους τους συντελεστές μιας, οποιασδήποτε, παραστάσεως, στο Ιππικό Θέατρο ο χρόνος «παγώνει» σε μια προσπάθεια επεξεργασίας μικρών λεπτομερειών που αθροίζονται στο βέλτιστο αποτέλεσμα. Και αυτό το βέλτιστο αποτέλεσμα εδράζεται, πρωτίστως, στην α σ φ ά λ ε ι α των σκηνικών συντελεστών και στην θεατρική απόδοσή τους. Εδώ, όπου καμιά πρόθεση διογκώσεως μιας παραστασιογραφίας δεν υφίσταται αφού τα πάντα αφορμώνται από μία παράμετρο που σε κανένα άλλο είδος θεάτρου δεν είναι τόσο έντονη. 

     Επί παραδείγματι, ένας ανεπαίσθητος ήχος της πόρπης του υποσιαγώνου μπορεί να ανησυχήσει μέχρις αφηνιασμού τον υπερευαίσθητο Ίππο με συνέπεια ένα ατύχημα; Κι εδώ καλείται ο διδάσκων να σταθμίσει την ψυχολογία του Ίππου του, να επαληθεύσει τις «αντοχές» του στη συγκεκριμένη δοκιμασία και σε περίπτωση εμφανίσεως του όποιου προβλήματος να το λύσει.

     Στην Ιππική, η  α π ο φ υ γ ή  α τ υ χ ή μ α τ ο ς και η αλληλένδετη  α σ φ ά λ ε ι α  του Ίππου και του Ιππέως ξεκινά από την γνώση της ψυχολογίας και του τρόπου αντιλήψεως του Ίππου από τον Άνθρωπο. Και, σε κάθε μάθημα, θα πρέπει εξ αρχής να είμαστε βέβαιοι ότι ο τετράποδος συνεργάτης μας δεν υφίσταται καμιάν ενόχληση η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει ανεπιθύμητες αντιδράσεις του. Ούτω πως, ένα μάθημα Ιππικού Θεάτρου θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από την επικέντρωση στη βιωματική διδασκαλία της λεπτομέρειας και όχι στην διεκπεραιωτική γενικότητα, με προτεραιότητα στην ασφάλεια της συνεργασίας Ίππου και Ανθρώπου.

     Εν αρχή, λοιπόν, ην ο …Ίππος-ηθοποιός! Διότι, η «αρχή» του Ιππικού Θεάτρου, εξ ορισμού, είναι ο Ίππος-ηθοποιός και όχι ο Άνθρωπος-ηθοποιός. Και, εν αρχή της …αρχής η ασφάλεια της διδασκαλίας, οπότε, ο Ίππος θα πρέπει να εισαχθεί βαθμιαίως σε ό,τιδήποτε τον αφορά και αφού δείξει συμβατός με το εκάστοτε διδασκόμενο αντικείμενο θα πρέπει να προχωρεί στο επόμενο.

     Αυτά και εφαρμόσαμε με τους μέχρι τώρα σχολικούς Ίππους τους οποίους χειρισθήκαμε με τους κανόνες της Φυσικής Ιππικής που ακολουθούμε στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» παρατηρώντας ότι, όλοι ανεξαιρέτως, επέδειξαν ικανοποιητικότατη προσαρμογή στα σκηνικά τους καθήκοντα. Και σε κάτι τέτοιες στιγμές θυμόμαστε το βιβλίο «Έφιππη Τοξοβολία» του Δασκάλου Kassai Lajos όπου, στην 30ή σελίδα γράφει: «Δεν είναι όλοι οι Ίπποι κατάλληλοι για Έφιππη Τοξοβολία.». Στην δική μας περίπτωση, περιέργως πως και στην Έφιππη Τοξοβολία και στο Ιππικό Θέατρο όσοι Ίπποι βρέθηκαν στα χέρια μας, απεδείχθησαν κατάλληλοι για την αποστολή τους! Σύμπτωση; Μπορεί!... Ασφαλώς και ως μαθητές του Kassai Lajos δεν θεωρούμε εαυτούς σε τίποτε καλύτερους εκείνου!

     Απλώς, από την πρώτη στιγμή της επαφής διαπιστώσαμε ότι ο Ίππος έχει ανάγκη να νιώσει ασφαλής με τον Άνθρωπο ώστε να τον εμπιστευθεί κι ευθύς αμέσως μετατρέπεται σε έναν ασφαλή και πιστό συνεργάτη του κι αυτό ακολουθήσαμε.

     Κατά τα λοιπά, η διδασκαλία του θεατρικού ρόλου στον ίππο είναι υπόθεση τηρήσεως των όρων που τον διατηρούν ήρεμο και επικεντρωμένο στον διδάσκοντα με δεδομένο το ότι η αυτοσυγκέντρωση δεν είναι κάτι που μπορεί να διαρκέσει …επ΄ άπειρον, έχοντας βραχύ χρόνο λήξεως. Γι αυτό και η θεατρική εκπαίδευση ενός Ίππου θα πρέπει να ακολουθεί βήματα εικοσαλέπτων διδασκαλίας με διαλείμματα ανανήψεως κι επαναλήψεων με σύναψη των διδαχθέντων, τουτέστιν: Διδάσκουμε το ¨α¨ επί είκοσι λεπτά, διαμεσολαβεί διάλειμμα μισού χρόνου κι επανερχόμεθα με επανάληψη του ¨α¨ συν το νέο γνωστικό αντικείμενο ¨β¨, καταλήγοντας με ¨α¨ και ¨β¨.  

     Η προϋπόθεση της υπάρξεως θεατρικού σεναρίου έργου το οποίο έχει διαρκώς κατά νου ο Εκπαιδευτής, διευκολύνει την σκηνική εκπαίδευση του Ίππου-ηθοποιού. Υπ΄ αυτή την προϋπόθεση ο Εκπαιδευτής γνωρίζει ανά πάσα στιγμή το διδακτέο αντικείμενο στον Ίππο, την ιπποσαγή, την κίνηση, την παρεμβολή φωτισμών, μουσικής και εφφέ και, τέλος, την ίππευση εκεί όπου αυτή υπάρχει. 

     Ιδανικόν είναι η εκπαίδευση του Ίππου να γίνεται στην πραγματική σκηνή όπου προορίζεται να ανεβεί η παράσταση για την οποία προορίζεται, αυτό, όμως, δεν είναι απαραίτητο και ένας Ίππος-ηθοποιός μπορεί να εκπαιδευθεί οπουδήποτε με την συνδυαστική μνήμη του να «τροφοδοτείται» με «συντεταγμένες» γενικής εφαρμογής ώστε όταν βρεθεί σε διαφορετικό περιβάλλον να συνεχίσει να «καθοδηγείται» από τις δοθείσες εκπαιδευτικές «συντεταγμένες».

     Μία Σχολή Ιππικού Θεάτρου μπορεί να δεχθεί ως μαθητές άτομα με ιππικήν εμπειρία ή και χωρίς αυτή και στην δική μας Σχολή γίνονται δεκτοί μαθητές και των δύο κατηγοριών, όπως και σε μία παράσταση Ιππικού Θεάτρου μετέχουν ιππεύοντες και μη. Είναι αυτονόητο, δε, ότι η «πυξίδα» του σεναρίου του θεατρικού έργου, βάσει του οποίου είναι σωστό να επιχειρείται η όποια διδασκαλία, θα βοηθήσει τον Εκπαιδευτή να εκτιμήσει την ιππικήν επάρκεια του εκπαιδευομένου να ανταποκριθεί στον προβλεπόμενο ρόλο, διότι, εν εναντία περιπτώσει θα πρέπει ο εκπαιδευόμενος να βελτιωθεί, αρχικώς, στις έφιππες απαιτήσεις του ρόλου πριν δοθεί έμφαση στην υποκριτική διδασκαλία του. Το ίδιο ισχύει και για τους εισερχομένους στην Σχολή χωρίς προηγούμενη ιππική εμπειρία και προς τους οποίους, κατά προτεραιότητα θα πρέπει να γίνει ιππική διδασκαλία πριν εισαχθούν στην υποκριτική διδασκαλία. Στις περιπτώσεις αυτές θα πρέπει ο νεοδιδασκόμενος να αφεθεί στην απορρόφηση της ιππικής διδασκαλίας απερίσπαστος από ο,τιδήποτε άλλο και να ληφθεί δάνειο χρόνου ώστε μετά από σχετική πρόοδο στην ιππική, να ακολουθήσει και η υποκριτική διδασκαλία του.

      Κατά έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο, η προϋπόθεση ασφαλείας ενός μαθήματος Ιππικού Θεάτρου θα πρέπει να τηρείται και εν αρχή της εκπαιδεύσεως του Ανθρώπου-ηθοποιού ο οποίος, λόγω πολλών αιτιών, μπορεί να εμφανίσει ακόμη και ακούσια ταραχή ενώπιον ενός συμπαίκτη-ζώου ανεξαρτήτως εάν αυτός είναι ακόμη και έμπειρος Ιππέας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση οι ακούσιες επιφυλάξεις, ακόμη κι εκούσιοι φόβοι έρχονται αυτομάτως στο «προσκήνιο» και μπορεί να επεκταθούν και στον Ίππο με απρόβλεπτες συνέπειες. Έτσι, ο Εκπαιδευτής ο οποίος θα αναλάβει έργο εκπαιδεύσεως Ανθρώπου-ηθοποιού και, βεβαίως, εκεί όπου συνυπάρχει Ίππος, θα πρέπει να ελέγξει, κατ΄ αρχήν, την  α ν α π ν ο ή  του εκπαιδευομένου του και, εάν είναι καλώς ρυθμισμένη και μόνον, μπορεί να συνεχίσει, άλλως θα πρέπει να την ρυθμίσει και για την «ρύθμιση» είναι πολλοί οι τρόποι.

      Μία από τις πλέον αποτελεσματικές μεθόδους ρυθμίσεως της αναπνοής, από την εμπειρία της δικής μας διδασκαλίας, απεδείχθη η βαδιστική αλλά και η έφιππη ανάγνωση κειμένου στην οποία προσδώσαμε ιδιαίτερην έμφαση.

     Η όλη διδασκαλία επεχειρήθη τόσο «in vitro», δηλαδή, μέσα στο ελεγχόμενο περιβάλλον του Ιππευτηρίου, όσο και «in vivo», δηλαδή, σε εξωτερικό, φυσικό περιβάλλον προκειμένου να συγκριθεί το διδακτικό αποτέλεσμα επί των διδασκομένων Ανθρώπων και όχι Ίππων, για τους οποίους, άλλωστε δεν θα ήταν και ενδεδειγμένο για πολλούς λόγους.

     Ως προς την εξωτερική διδασκαλία, αρχικώς, επελέγησαν δημόσια σημεία μετρίας κινήσεως ώστε να μην λειτουργήσει αποτρεπτικώς για τον διδασκόμενο η παρουσία διερχομένων.

    Παραλλήλως, επελέγησαν σημεία με μια κάποιαν «αισθητική σεναρίου» ώστε να ενισχύσουν την έμπνευση της διδασκαλίας και να εμψυχώσουν τον διδασκόμενο.

     Υπό τις παραπάνω προϋποθέσεις απεδείχθη ότι η εξωτερική, «in vivo» διδασκαλία είχε πολύ υψηλότερο διδακτικό αποτέλεσμα. Εδώ, ο διδασκόμενος όχι, απλώς, μαθαίνει ταχύτερα αλλά και, ξεπερνώντας τον πρώτο «κλονισμό», διαμορφώνει μια πειστικότερη σκηνική προσωπικότητα.

     Γενικώς, κατά την παρούσα προκαταρκτική φάση, διδάχθηκαν πολλοί μαθητές Άνθρωποι και Ίπποι με κύριο σκοπό την αποκρυστάλλωση μεθόδων διδασκαλίας στις οποίες και καταλήξαμε χωρίς κανένα δυσάρεστο απρόοπτο και, βεβαίως, όπως πάντοτε, χωρίς κανένα ατύχημα! Και, πέραν των ιδιαιτεροτήτων των ανθρωπίνων συμπεριφορών, οι Ίπποι απεδείχθησαν οι καλύτεροι σκηνικοί «επαγγελματίες» ηθοποιοί, κάτι που μπορούμε να το διατυπώσουμε απεριφράστως!




Συνεχίζεται...