Η ΤΑΙΝΙΑ: "ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ"

Η ΤΑΙΝΙΑ:

"ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ"

Αγαπητοί Συνεργάτες,

Ενώ ο Σκηνοθέτης μας Γεώργιος Κλήμης – Καλλίμαχος κινείται προς υλοποίηση τόσο της κινηματογραφικής όσο και της θεατρικής «εκδοχής» του “ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΥ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗ”, ευρισκόμενος και ενώπιον της αντικαταστάσεως του πρωταγωνιστή με λελυμένο και το ζήτημα της εικονοληψίας, θα πρέπει να επισπεύσουμε την απομνημόνευση των κειμένων των σκηνών η οποία, όπως αντιλαμβανόμεθα, παρουσιάζει δυσκολίες για κάθε έναν από σας διότι απαιτεί πειθαρχία αφιερώσεως σε μελέτη ενώ, από την έρευνά μας στα ράφια βιβλιοπωλείων δεν εντοπίσαμε κανένα αξιόλογο βοήθημα.

Κατόπιν των ως άνω και επειδή θα πρέπει να προχωρήσουμε στην προετοιμασία και υλοποίηση και των δύο «εκδοχών» του σεναρίου μας, αποφασίσαμε να βοηθήσουμε τους εμπλεκομένους ηθοποιούς ώστε να απομνημονεύσουν τα κείμενα που τους αφορούν συγκροτώντας ένα «φροντιστήριο» εκμαθήσεως των κειμένων που θα λειτουργήσει κατά ομάδες σκηνών ώστε όλοι οι εμφανιζόμενοι σε μία σκηνή να απομνημονεύσουν όχι μόνον τα ατομικά κείμενά τους αλλά τα κείμενα ολόκληρης της σκηνής ώστε να γνωρίζουν πότε αρχίζουν την επόμενη φράση τους, όπως δηλαδή σε κάθε επαγγελματική παραγωγή.

Έτσι, εντός της εβδομάδος θα ανακοινωθεί η ημέρα, η ώρα και ο τόπος που θα συναντηθούμε για να προγραμματίσουμε την «φροντιστηριακήν ημέρα» κάθε σκηνής ώστε όλοι να είστε σε θέση να παρίστασθε. Οπότε, θα πρέπει να είστε σε επιφυλακή ώστε να ενημερωθείτε γι αυτή την καθοριστική συνάντηση από την οποία θα εξαρτηθεί ο προγραμματισμός της «φροντιστηριακής ημέρας» των εμπλεκομένων σε κάθε σκηνή. Επιπλέον,

Όσοι έχετε παραλάβει υλικό ενδύσεως, θα πρέπει να το ετοιμάσετε διότι οι πρόβες θα γίνουν με τις προβλεπόμενες, για κάθε ρόλο, ενδυμασίες ώστε να καταλήξουμε σε συγκεκριμένες σκηνοθετικές οδηγίες.

Κάποιοι από τους ηθοποιούς ενδεχομένως να χρειασθούν βελτίωση ορθοφωνίας κάτι που θα το δούμε εξατομικευμένα, όπως πρέπει και θα ενημερωθείτε προσωπικώς.

Σεβόμενοι την, εν εξελίξει, αστρολογική συγκυρία τηρήσαμε μία στάση αναμονής (και, πάλι, επιβεβαιωθήκαμε...!) όμως, σιγά-σιγά επανερχόμεθα εργώδεις, όπως υποχρεούμεθα!

Με εκτίμηση και εν όψει προσδιορισμού της, όπως προανεφέρθη, επικείμενης συναντήσεως.

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

 ΟΙ ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

     Οι διαστροφικοί παραχαράκτες της Ιστορίας, αυτοί, π.χ., που χαρακτηρίζουν ως "δικτάτορα" τον Αδόλφο Χίτλερ ο οποίος ανεδείχθη νόμιμος Καγκελάριος  κατόπιν εκλογών και που αναμασούν τα γνωστά περί "Ολοκαυτώματος", δεν άφησαν "ήσυχη" την Βενετία και όσα την αφορούν, αρχής γενομένης από την μετάφραση του επισήμου τίτλου της ως "Republica" τον οποίον αποδίδουν ψευδώς ως ..."δημοκρατία" (Democrazia) ενώ πρόκειται περί "Πολιτείας". Απύθμενο θράσος παραχαράξεως για ένα καθεστώς το οποίο ανεδείκνυε τον Ηγεμόνα του (τον Δόγη) όχι δια της λαϊκής ψήφου, αλλά δια της επιλεκτικής αποφάσεως του δεκάνδρου (Dieci) Ολιγοβουλίου της Βενετικής Πολιτείας! Εν συνεχεία, δε, της όλης παραχαράξεως επιχειρείται το αυτό και στην περίπτωση του ναού του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων στην Βενετία, εμφανίζοντάς τον, απροσδιορίστως, ως ανίδρυμα της τοπικής ελληνικής "Κοινότητος" και αποκρύπτοντας συστηματικώς ότι υπήρξε έργο των Ελλήνων Στρατιωτών της Δύσεως οι οποίοι, δια της ανιδρύσεώς του, επέβαλαν την κοινωνικοπολιτική ισχύ των Ελλήνων επί του Δόγη της Ενετικής Πολιτείας αλλά, κυρίως, του Πάπα της Καθολικής Εκκλησίας ως πολιτικής εξουσίας της Ευρώπης, υπερβαίνοντας ευφυέστατα την πλήρη αντίθεσή τους προς τον εβραιοχριστιανισμό κι επιλέγοντας ένα αποτελεσματικότατο "όπλο" παράλληλης θρησκευτικής επιβολής με την έσωθεν επιδραστικότητα του κοινού χριστιανικού "δακτυλικού αποτυπώματος"!

     Στην εγκυρότερη πηγή, προερχόμενη εκ της Βιβλιοθήκης των "Ελλήνων Κενταύρων", την έκδοση του 1893 (τύποις "Φοίνικος" της Βενετίας) "Ελλήνων Ορθοδόξων Αποικία εν Βενετία"  του Ιωάννου Βελούδου, οι σελίδες που ακολουθούν και παρατίθενται αυτούσιες, αποτυπώνουν τον καθοριστικό ρόλο των Ελλήνων Στρατιωτών της Δύσεως στην ανίδρυση του ναού του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων στην Βενετία. Αξίζουν προσοχής:    

     Όμως, όπως έχει τεκμηριώσει ο εγκυρότερος μεσαιωνοδίφης μας Κωνσταντίνος Σάθας, οι Έλληνες Στρατιώτες της Δύσεως ήσαν συνειδητοί πολέμιοι της εβραιοχριστιανικής εκκλησίας "μειονεκτούντες κατά το χριστιανικόν αίσθημα" και δεν επεδίδοντο σε κοινότυπες "φιλανθρωπίες" μέσα στις οποίες νοούνται και πράξεις δωρεών που αφορούν σε έργα αλλοτρίας σωτηρίας ψυχών κλπ...

     Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Βυζαντινολόγος και φερέφωνο της επιχώριας εβραιοχριστιανικής εκκλησίας, Διονύσης Α. Ζακυθηνός στην τεκμηριωμένη του αναφορά για τον μεγάλο λόγιο και πολεμιστή Μιχαήλ Μάρουλλο Ταρχανιώτη (βλ. "Μεταβυζαντινά και Νέα Ελληνικά", Αθήναι, 1978) δεν μπορεί να αποφύγει την παραδοχή της "ειδωλολατρικής"  προσεγγίσεως του ναού του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων από τον Μιχαήλ Μάρουλλο Ταρχανιώτη ο οποίος υπήρξε ένας εκ των διακεκριμένων Ελλήνων Στρατιωτών της Δύσεως: 

     Eν σμικρώ, οι Έλληνες Στρατιώτες της; Δύσεως, αυτοί που περιγράφονται επακριβώς στο ομότιτλο σύγγραμμα του αειμνήστου Κωνσταντίνου Σάθα, με οξύνοια αντιλήψεως εξωτερικής πολιτικής και κεφαλαιοποιώντας την πολεμική εποποιία τους υπέρ εθνικού συμφέροντος, ευφυέστατα επεβλήθησαν και του Ενετού Δόγη και του Καθολικού Πάπα ανιδρύοντας τον ναό του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων στην Βενετία μέσα στο πλαίσιο της τοπικής Ελληνικής Κοινότητος η οποία άνευ του κλέους των Στρατιωτών της δεν είχε ελπίδες υλοποιήσεως παρόμοιου έργου. 

     ΠΟΛΕΜΟΣ είναι η άσκηση πολιτικής με άλλα μέσα και πράγματι, οι Έλληνες Στρατιώτες της Δύσεως κατέδειξαν δια των όπλων τους, τον σωστότερο τρόπο ασκήσεως εθνικής πολιτικής και, μάλιστα, εξωτερικής! Διότι, όποιος δεν είναι προετοιμασμένος για πόλεμο δεν δικαιούται να απολαμβάνει την ειρήνη και αυτό το γνωρίζουμε και το τηρούμε όσοι Έλληνες από καταβολής αιώνων! 

ΥΦΑΣΜΑ ΑΝΤΙ ΑΛΥΣΙΔΩΤΟΥ

 ΥΦΑΣΜΑ ΑΝΤΙ ΑΛΥΣΙΔΩΤΟΥ

     Aνεκτίμητος υποστηρικτής της Ομάδος μας ο Συνασκούμενος Βασίλειος Κροκίδης-Πολυδεύκης, μεριμνά ακατάπαυστα για την συμπλήρωση των απαιτήσεων οπλισμού της ταινίας μας "Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης" και αυτή την φορά, ερευνώντας το διαδίκτυο, ενετόπισε ένα ύφασμα που μιμείται τον αλυσιδωτό θώρακα σκεπτόμενος ότι θα ήταν χρήσιμο για την πρωταγωνίστριά μας ώστε να μην ταλαιπωρηθεί από το βάρος ενός πραγματικού αλυσιδωτού.

     Έτσι σήμερα μας έφερε το συγκεκριμένο ύφασμα που μιμείται έναν πραγματικό μεταλλικό αλυσιδωτό, όπως κατέφθασε από την Αμερική και ξεκινήσαμε να μελετούμε την "πειστικότητά" του on camera, επάνω στην Αλεξάνδρα μας.

     Παίξαμε με διαφράγματα και φωτισμούς, αποστάσεις και αντανακλάσεις, προσπαθώντας να προσεγγίσουμε την τελικήν αποτύπωσή του επάνω στον φακό μιας κινηματογραφικής κάμερας.

     Αν και ως "όγκος" το συγκεκριμένο υλικό υπήρξε ικανοποιητικό, διαπιστώσαμε ότι, στον φακό, διατηρούσε ένα "λάσπωμα" υπό όσους διαφορετικούς φωτισμούς επιχειρήσαμε. Εν ολίγοις, "ζωντανό" πείθει πολύ περισσότερο απ΄ όσο στον φακό και απομένει να μελετήσουμε την "εικόνα" του και με καταγραφή υπό φυσικόν ημερήσιο φωτισμό.

     

Κοντά μας απόψε και ο φίλτατος Κωνσταντίνος, ένας άνθρωπος της 7ης Τέχνης, με παραγωγή δικών του ταινιών και με τις πολύτιμες συμβουλές του να μας κάνουν σοφούς κάθε φορά που τον συναντούμε. Βεβαίως, με λαμπερό μυαλό, ο Κωνσταντίνος μας προσφέρει κάθε φορά που τον συναντούμε και την ευκαιρία να "ακονίσουμε" την σκέψη μας αφού μας θέτει συνεχώς σημαντικά ερωτήματα και όχι μόνον ...κινηματογραφικού χαρακτήρος αλλά και φιλοσοφικού. Και τέτοιες ευκαιρίες ευρύτερου στοχασμού δεν εννοούμε να τις αφήσουμε να πάνε χαμένες.   

ΤΑΙΝΙΑ "ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ": ΕΝΑΡΞΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΡΟΛΩΝ

 ΤΑΙΝΙΑ "ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ":

ΕΝΑΡΞΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΡΟΛΩΝ

     Αφού τέθηκαν τα θεμέλια, σήμερα, στρώθηκε και το πρώτο στρώμα της λιθοδομής του δικού μας ...ευκτηρίου οίκου, αφιερωμένου στην μνήμη του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη υπό την μορφή της ομότιτλης ταινίας μεγάλου μήκους που προετοιμάζουμε.

     Συγκεκριμένα, σήμερα, ο Σκηνοθέτης Γεώργιος Κλήμης - Καλλίμαχος ξεκίνησε την διδασκαλία τριών, εκ των πολλών, ρόλων του σεναρίου,  του φερώνυμου πρωταγωνιστή, του Ζαχαρία και της Ευφροσύνης.

     Με μία αντισυμβατική όσο και εμπεριστατωμένη διδασκαλία ο Σκηνοθέτης μας συνέβαλε στην κατανόηση των ρόλων αλλά και σε μια πρώτην απόδοσή τους ενώ οι ηθοποιοί που θα τους διεκπεραιώσουν καθοδηγήθηκαν ώστε να μελετήσουν σωστά τους διαλόγους και να τους αποστηθίσουν μέχρι την επόμενη διδασκαλία.

     Εκείνο που διαπιστώθηκε απόψε είναι ότι πέραν του δεδομένου πρωταγωνιστή (Τάκη Βογόπουλου) το σενάριο αναδεικνύει σε πρωταγωνιστές και όσους μετέχουν σε κάθε σκηνή με την γραμμική σημαντικότητά του, κάτι όχι και τόσο σύνηθες σε τέτοιες περιπτώσεις.

     Τέλος, αν και δεν θέλαμε να φανταστούμε ότι έκλεισε το καστ, η σημερινή διδασκαλία απέδειξε ότι όντως το καστ έκλεισε και μάλιστα με τον εντοπισμό των καλύτερων, για το σενάριο, ηθοποιών κι όλη η προσπάθεια δείχνει να κινείται στον "αστερισμό" μιας ώριμης συντροφιάς με κοινή τροχιά που οδηγεί στην παραστατικήν επιτυχία.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΕΝ ΟΨΕΙ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΙΠΠΕΥΤΗΡΙΟΥ

 ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΕΝ ΟΨΕΙ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΙΠΠΕΥΤΗΡΙΟΥ

     Την προσεχή Τρίτη, 4η Φεβρουαρίου 2025 και ώρα 10:00 π.μ. αρχίζουν, στο Ιππευτήριο των "Ελλήνων Κενταύρων", τα προαναγγελθέντα μαθήματα Ιππασίας τα οποία έχουν ως κύριο σκοπό τους την απαραίτητην ιππικήν εκπαίδευση των δύο πρωταγωνιστών της ταινίας μεγάλου μήκους την οποία προετοιμάζουμε, αλλά και την πρόοδο Συνασκουμένου μας ο οποίος έρχεται επί τούτου από την συμπρωτεύουσα για να ασκηθεί! Στο πλαίσιο αυτού του προγραμματισμού και κατ΄ οικονομίαν της ποιότητος διδασκαλίας η οποία, εν προκειμένω απαιτείται, έχουν επιλεγεί να παρακολουθήσουν τα μαθήματα και κάποιοι ολίγιστοι επιπλέον, πρωτοείσακτοι, μαθητές οι οποίοι, όπως ήδη έχουν ενημερωθεί, θα πρέπει να επικοινωνήσουν εγκαίρως στο 6977764737 για τον συντονισμό της μετακινήσεώς τους προς και από το Ιππευτήριο!  

ΣΚΑΡΙΦΗΜΑ ΤΕΛΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ: "ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ"

 ΣΚΑΡΙΦΗΜΑ ΤΕΛΙΚΗΣ ΣΚΗΝΗΣ

 ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ: 

"ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΡΟΥΛΛΟΣ ΤΑΡΧΑΝΙΩΤΗΣ" 

     

Όταν το 1827 εξέδιδε το μνημειακό έργο του στη Φλωρεντία ο παγκόσμιος λαογράφος Giulio Ferrario ο Παρθενώνας σκιάζονταν από τζαμιά κι ολόκληρη η Αθήνα δεν ήταν παρά μια γούβα με λιμνάζοντα έλη και μια μικρή αγορά όπως ο μεγάλος Ιταλός την επιχρωματίζει στη γκραβούρα που φαίνεται παραπάνω. Όχι, τότε οι Έλληνες δεν "έφτιαχναν Παρθενώνες ενώ οι Ευρωπαίοι έτρωγαν βελανίδια πάνω στα δέντρα", όπως αυτάρεσκα αναμασούν οι ανόητοι γραικύλοι αφού, ήδη, προ πολλών αιώνων οι Έλληνες είχαν πάψει να αποτελούν τον κανόνα των κατοίκων της πάλαι Ελλάδος. Παρά ταύτα, ακόμη και με την υπόδουλη Ελλάδα σε πλήρη παρακμή μέχρις αφανισμού της, οι Ευρωπαίοι, όπως κι ο λαμπρός Giulio  Ferrario την σπούδαζαν με επίκεντρο την αρχαιότητά της ανεξαρτήτως εάν ποτέ μέχρι σήμερα εκείνος ο Πολιτισμός δεν ανεπαρήχθη. Και η συνέπεια προς την αυθεντικότητα της ταινίας μας "Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης", μας υπαγορεύει να ανασύρουμε από την Βιβλιοθήκη μας έναν από τους πολλούς τόμους που συνθέτουν το πλήρες έργο "Il costume antico e moderno".

     Στον συγκεκριμένο αυτό τόμο (Εuropa III) ο Giulio Ferrario μας εφοδιάζει με πολύτιμες πληροφορίες οι οποίες σπονδυλώνουν την τελευταία σκηνή της ταινίας μας η οποία θα "επιστρέψει" τον θεατή εκεί απ΄ όπου, χρονικώς, η ταινία ξεκινά: στην Αρχαιότητα, αφού τούτο το παραστατικό έργο αποτελεί μια γέφυρα που συνδέει την ακμή του Ελληνισμού με την ακλόνητη πίστη και την μάχη για την αναζωπύρωσή της. Και, βεβαίως, στις σελίδες του δεν ανακαλύπτουμε μόνον στοιχεία και επιχρωματισμένες εικόνες αρχαίων ενδυμασιών, αλλά πολύ περισσότερα.

     Στις σελίδες αυτές βλέπουμε την αναπαράσταση της ελληνικής αρχαιότητος με κάθε λεπτομέρεια ώστε να καθοδηγηθούμε σκηνογραφικώς. 

     Ο χαράκτης αυτού του έργου θα πρέπει να είναι πολύ υπερήφανος για την εργασία του, της οποίας οι λεπτομέρειες είναι αξιοπρόσεκτες.

     Aρκεί δε μια προσεκτική ματιά για να δούμε όχι μόνον στατικές εικόνες αλλά και "κινούμενες" , όπως αυτές των χορευτριών βακχικών χορών, εκστασιαζόμενοι με την αναρρίπιση της πτυχολογίας των φορεμάτων τους.

     Όμως, εκεί που είναι ανεκτίμητη η συνεισφορά αυτού του έργου στην κατανόηση του αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού είναι στο πεδίο της μουσικής όπου βεβαίως, την πρώτη θέση κατέχει η αναφορά στα όργανα εκείνης της εποχής.

     Και ασφαλώς, πρώτη η λύρα ως το κυρίαρχο έγχορδο της αρχαιότητος, ίδια η "φωνή" του Απόλλωνος όπως μέλπει στα ιερά χέρια του.

     Aλλά, μουσική χωρίς πνευστά δεν νοείται κι έτσι ο Giulio Ferrario με την βοήθεια του χαράκτη του μας δίνουν την εκδοχή κάποιων αρχαϊκών πνευστών. 

     Τέλος, σ΄ αυτές τις σελίδες μνημονεύονται και τα κρουστά τα οποία συνεπλήρωναν την αρχαϊκήν ορχήστρα ώστε να μπορούμε να απολαύσουμε και την εικόνα ενός ολοκληρωμένου συνόλου της, όπως απεικονίζεται σε αυτό το περιγραφικότατο έργο του ανεκτίμητου Giulio Ferrario.

     

Συνιστώσα ακρογωνιαία του κ α λ ο ύ  η Μουσική, επαληθεύει τον ιδρυτή της νεοπλατωνικής φιλοσοφίας Πλωτίνον ο οποίος θεωρούσε ότι αυτό, δηλαδή, το "καλόν", "ένα" κατά την τοποθέτησή του, δεν ήταν αντιληπτόν απλώς από τις αισθήσεις αλλά "δια ψυχής ορώμενον" εάν, βεβαίως, ήταν "απολύτως καλόν". Και η Μουσική εάν είναι απολύτως καλή, δεν γίνεται αντιληπτή, απλώς, δια της ακοής αλλά δια της επέκεινα των φυσικών αισθήσεων "αντιλήψεως της ψυχής" την οποία αδυνατεί να προσδιορίσει η επιστημονική ορολογία της φυσιολογίας των όντων. Και το καλόν υφίσταται στην φύση και στην τέχνη, στον χρόνο και στον χώρο, ώστε η Μουσική να είναι «...η εν χρόνω μετά ρυθμού και αρμονίας υψηλή ευαρέσκεια της ψυχής η παρεχομένη δια της μιμήσεως των εν τη φύσει ηδέων και ευφροσύνων φθόγγων.» (Κωνσταντίνου Γ, Ζησίου: «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ» εν Αθήναις, 1910). Κι έτσι, η Μουσική, υποδιαιρείται κατά τον εξωτερικόν, μεν, τρόπον εκφράσεως σε  φ ω ν η τ ι κ ή  (με την βοήθεια της ανθρώπινης φωνής) και σε   ο ρ γ α ν ι κ ή  (με την βοήθεια των μουσικών οργάνων) ενώ, δε, κατά την εσωτερική σύσταση, οι παλαιότεροι την ανέλυαν κατά το "εναρμόνιον" και κατά το "διάτονον" (ή "χρώμα") ή, όπως κατόπιν επεκράτησε, σε "αρμονία" και "μελωδία". 

     Όμως, μιλώντας για "Μ ο υ σ ι κ ή", τι ακριβώς εννοούμε; Tι, ακριβώς, υποδηλώνει η λέξη αυτή και πού μας παραπέμπει;  

O Συνθέτης της μουσικής της ταινίας μας Γεώργιος Κοχλιός

 

Όπως σημειώνει ο Καθηγητής Μουσικής του Ωδείου Αθηνών Κ. Α. Ψάχος στο συνοπτικό σύγγραμμά του «Δύναμις και επενέργεια της Μουσικής» (Αθήναι, τύποις Διονυσίου Ευστρατίου,1905) η λέξη «Μουσική» παράγεται από το ρήμα «μάω» το οποίο σημαίνει «επινοώ κάτι», «αναζητώ κάτι» διανοητικώς (Πλατ. Κρατυλ. σ. 406), ενώ κατά τον Πλούταρχο, η λέξη «Μούσα», στον πληθυντικό, παράγεται εκ του «ομού ούσαι». Για τους Έλληνες η Μούσα ήταν η θεά της υμνωδίας, του άσματος, της ωδής, της ποιητικής, της ορχήσεως και κάθε επιστήμης που εξημερώνει τα ανθρώπινα ήθη. Επίσης, οι Έλληνες τιμούσαν την Μούσα ως θεά που ενέπνεε αοιδούς και μάντεις και υπ΄ αυτό το πνεύμα συναντούμε την λέξη και στον Όμηρο ο οποίος, τόσο στην Ιλιάδα όσο και στην Οδύσσεια, επικαλείται την Μούσα στις πλέον ποιητικές αναλαμπές και στις πιο κρίσιμες στιγμές των έργων του. Ειδικώς στην Οδύσσεια (Ω 60), ο Όμηρος ορίζει ως εννέα τις Μούσες, ήτοι, Κλειώ, Ευτέρπη, Θάλεια, Μελπομένη, Τερψιχόρη, Ερατώ, Πολύμνια, Ουρανία και Καλλιόπη, έφοροι και προστάτιδες τεχνών κι επιστημών. Οι Μούσες, κατά τις παλαιότατες Πελασγικές δοξασίες διεκρίνοντο ως (α) Π ρ ε σ β υ γ ε ν ε ί ς (Θελξινόη, Αοιδή, Αρχή και Μελέτη, κόρες του δευτέρου Διός ή, κατά Μίμνερμο, του Ουρανού), (β) Ν ε ώ τ ε ρ ε ς (κοινώς καλούμενες "εννέα Μούσες", κόρες του τρίτου Διός και της Μνημοσύνης) και (γ) Ν ε ώ τ α τ ε ς (ή "Πιερίδες", κόρες του Πιέρου και της Αντιόπης [Cic. Nat. deor 3.21.]. O Παυσανίας αριθμεί ως αρχικές μεν, μόνον τρεις Μούσες (Μελέτην, Αοιδήν και Μνημήν) κατόπιν, δε, τις εννέα του Πιέρου του Μακεδόνος (IX. 19.2. cier. Nat.).

Επιπλέον, οι Έλληνες της αρχαιότητος απέδιδαν στον όρο "Μουσική" την σύναψη όλων των γνώσεων που εκπροσωπούσαν οι Μούσες και ο Δειπνοσοφιστής Αθηναίος σημειώνει: «Το δε όλον έοικεν η παλαιά των Ελλήνων σοφία τη μουσική μάλλον δεδομένη», με άλλα λόγια, ως Μουσική νοείται ένα συνολικό εύρος γνώσεων που εμείς θα το αποκαλούσαμε "Παιδεία" δοθέντος ότι, για ό,τι σήμερα εμείς εννοούμε με τον όρο "μουσική" τότε εκαλείτο "αρμονική". Κατόπιν, δε, η λέξη "μουσική" εξελίχθηκε σε έναν τεχνικόν όρο που σημαίνει την φωνητικήν ή την οργανική μελωδία η οποία οροθετεί το απαραίτητο στοιχείο κάθε μορφής παιδεύσεως, ιδιαιτέρως δε, της ποιητικής και της ρητορικής.

Επανερχόμενοι όμως, μετά την μακρά μας, όσον και απαραίτητη, παρέκβαση, στον Giulio Ferrario και στον τόμο "Europa III" του έργου του "Il costume antico e moderno", ανακαλύπτουμε και δύο αναδιπλούμενες παρτιτούρες αρχαίας Ελληνικής Μουσικής, όπως ο συγγραφέας τις θέλει. Αυτές τις παρτιτούρες και κατόπιν παρακλήσεώς μας, ο ευγενής Συνθέτης της μουσικής της ταινίας μας τις "μετέφρασε" οργανικώς στα δύο ηχητικά δείγματα που ακολουθούν και τα οποία μας παραπέμπουν στην ιταλικήν "εκδοχή" περί αντιλήψεως της αρχαίας Ελληνικής Μουσικής η οποία, όμως, δεν παύει να έχει την, αξιοπαρατήρητη, σημαντικότητά της διότι, αυτή η "ιταλική εκδοχή" της αρχαίας Ελληνικής Μουσικής σε συνδυασμό με τα "ιταλικά βιώματα" του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη θα εμπνεύσει τον εξαιρετικό Γεώργιο Κοχλιό ώστε να συνθέσει την πλέον αυθεντική μουσική της τελικής σκηνής της ταινίας μας, πάντοτε, ..."αυθεντικότητος ένεκεν"!

«ΟΡΧΗΣΗ»

Έργο με μολύβι "chiaro scuro" του Αριστοτέλους Ηρ. Καλέντζη

από το μανιφέστο τέχνης του: «ΣΕ ΣΕΝΑ» (1983).

Η τελική σκηνή της ταινίας μας, περί της οποίας και το παρόν "σκαρίφημα", δομείται με δύο "δομικά υλικά", την μουσική του Γεωργίου Κοχλιού και την όρχηση γύρω από το κυρίαρχο, εμβληματικό, γλυπτό του Εξηκία Τριβουλίδη το οποίο επισφραγίζει και την ταινία, υπογραμμίζοντας την νομοτέλεια της πραγματώσεως του οράματος του Μιχαήλ Μαρούλλου Ταρχανιώτη με την επανίδρυση της Ελλάδος κάτι που θα τεκμηριωθεί με εμβόλιμες σκηνές από την σημερινή ανέγερση του περικαλλέστατου Διοπανείου Ναός στην Αρκαδία, τα θυρανοίξια του οποίου οι "Έλληνες Κένταυροι" θα συνεορτάσουμε, αποδίδοντας τα δέοντα στους δύο Θεούς με τοξεύσεις των αρχαίων Ελληνικών Τόξων τα οποία, κατόπιν μακροχρόνιας αρχαιολογικής μελέτης, κατάφερε να ανακατασκευάσει ο Συνασκούμενός μας Περικλής Τελειορίδης!

Ο Έλληνας Στρατιώτης Μιχαήλ Μάρουλλος Ταρχανιώτης, ως πολεμιστής και λόγιος, μας διδάσκει ότι χωρίς πνεύμα ο πόλεμος ευτελίζεται σε βαρβαρότητα και η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" συντάσσεται μ' εκείνο τον λαμπρό Στρατιώτη, συνδυάζοντας την άσκηση στα όπλα με την διακονία των Μουσών καλλιεργώντας την Παιδεία των μαθητών μας. Γι αυτό και η ταινία μας δεν περιορίζεται στην ανάδειξη του πολεμικού κλέους του βιογραφουμένου της αλλά, κυρίως, στην Παιδεία του ως ανθρώπου και πολεμιστή. Έτσι, μια συστηματική εργασία μελέτης και ανασυστάσεως της πνευματικής του υποστάσεως επιχειρείται στα αφανή, πλην εργωδέστατα, "παρασκήνια" της παραγωγής αυτής της ταινίας, όπως αρμόζει σε ένα τόσο σοβαρό εγχείρημα. Και, πιστεύουμε, ότι το αποτέλεσμα θα δικαιώσει τις προσπάθειές μας!