ΤΩΝ ΟΙΚΙΩΝ ΥΜΩΝ ΕΜΠΙΠΡΑΜΕΝΩΝ,  ΥΜΕΙΣ ΑΔΕΤΕ...

     Αυτός ο Ιούλιος αφήνει πίσω του ένα ολοκαύτωμα με δεκάδες καρβουνιασμένους νεκρούς, αμέτρητες περιουσίες σε μορφή ...στάχτης, μία κοινωνία αυτοαφανιζόμενη αυτοθέλητα εμμένοντας στις, εγκληματικώς, λανθασμνένες πολιτικές επιλογές και έχοντας αναδείξει ,μία "κυβέρνηση" η οποία προσέλαβε 5.500 εποχιακούς πυροσβέστες με ουσιαστικά προσόντα ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΑΝΩ ΤΟΥ 50% και ΗΛΙΚΙΑ ΑΝΩ ΤΩΝ 45 ΕΤΩΝ κλπ κλπ με αποτέλεσμα να μην μπορέσουν να επιχειρήσουν καθόλου, κατά την διάρκεια του φονικού εμπρησμού. Και όπως ήταν φυσικό, εμείς που κομπάζαμε ότι κάποτε "πετάξαμε τους Ιταλούς στη θάλασσα", σήμερα πέσαμε απ΄'ο μόνοι μας στη θάλασσα για να σωθούμε από την πύρινη λαίλαπα που άναψε η βλακεία των κατοίκων αυτής της χώρας.

     Αντιθέτως στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" και δη στο Παράρτημα των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας"  οι , εξ ιδρύσεώς της, πολιτικές, Πλατωνικές της επιλογές, διατηρούν την φυσιοκεντρικήν ευταξία με την συνεπαγόμενη ασφάλεια και πρόοδο των Μελών της, τα οποία παρά τον ισχυρό καύσωνα έδειξαν ότι δεν πτοούνται, εκτελώντας μιαν ακόμη δυναμική Προπόνηση Παραδοσιακής Τοξοβολίας στον νοικοκυρεμένο χώρο τους. 

     Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται το αυτονόητο, δηλαδή, ότι εκεί όπου κυριαρχεί η διανοητική ισορροπία ισορροπεί και το άτομο και το περιβάλλον του. Εκεί όπου κυριαρχεί η αρμονία εκεί ο Άνθρωπος εναρμονίζεται με την Φύση την οποία διακονεί, προστατεύει και, κυρίως, σέβεται ώστε μέσα σ΄ αυτή να αναπτύσσει την γόνιμη πολιτισμική του τροχιά.

     Αλλά αυτά τα διόλου μαζοκρατικά που οι πλείστοι -δυστυχώς γι  αυτούς...- δεν εννοούν, οι "Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας" δείχνουν ότι τα κάνουν πράξη κι έτσι και στη τελευταία Προπόνησή τους, παρά τα όποια ελάχιστα κι ευνόητα λάθη που αποτελούν προνόμιο όλων των δρώντων, προχώρησαν ακόμη ένα βήμα μπροστά.

     Μπορεί να είναι θλιβερό να βλέπεις την αυτοκαταστροφικότητα των γύρω σου με ασύγγνωστες "επιλογές" που εκ προοιμίου προορίζονται να τους αφανίσουν, εν τούτοις είναι καθήκον σου να κάνεις τα πάντα ώστε όχι μόνον να επιβιώσεις αλλά και να διασφαλίσεις το "ΕΥ ζειν" της υπάρξεώς σου ώστε να μεταλαμπαδεύσεις Πολιτισμό.

     Και αυτό, οι "Έλληνες Κένταυροι Κερκύρας" δείχνουν ότι όχι μόνον το επιδιώκουν με την ομαδική τους προσπάθεια αλλά και το καταφέρνουν κατά τον αποτελεσματικότερο τρόπο.

     Είθε και οι άλλοι να ευημερούν όπως κι εμείς αν όμως οι άλλοι επιμένουν εμμονικώς στην αυτοκτονία τους άδοντες προ των ..."εμπιπραμένων οικιών τους", ας αποφύγουμε εμείς τον εμπρησμό των δικών μας "οικιών" οι οποίες αποτελούν οικητηρίους χώρους όχι μόνον ημών αλλά και του ιδίου του Πολιτισμού, όπως και ο "οικητήριος" χώρος των "Ελλήνων Κενταύρων Κερκύρας" ο οποίος κοσμεί τον επτανησιακό Πολιτισμό, τον κορυφαίο και δυστυχώς τον  μ ό ν ο   της σημερινής, ούτως ειπείν, ..."Ελλάδος". Διότι, εμείς και την αναπηρία σεβόμαστε και τον ανάπηρο, αλλά δεν βασίζουμε την ύπαρξή μας ούτε στην ...αναπηρία, ούτε στους ...αναπήρους διότι θεωρούμε ότι τα δικά μας, υγιή, "χέρια "είναι ικανά για ό,τι απαιτηθεί.

ΕΦΙΠΠΗ ΔΟΚΙΜΗ ΑΛΥΣΙΔΩΤΟΥ ΘΩΡΑΚΟΣ

     Στην σημερινή μας επίσκεψη στον Σταύλο αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε μια πρώτη εφαρμογή αλυσιδωτού θώρακος στο πλαίσιο μιας απλής έφιππης δοκιμής με κριτήριο το βάρος και την αναπτυσσόμενη θερμοκρασία και, μάλιστα, σε μια καλοκαιρινή ημέρα με ιδιαιτέρως υψηλές θερμοκρασίες.

     Αν και το μέταλλο υπό εξωτερικές συνθήκες υψηλού υδραργύρου συνεπάγεται την, έως και αφόρητην, αύξηση της θερμοκρασίας σώματος, διαπιστώσαμε ότι ο συγκεκριμένος αλυσιδωτός θώρακας διατηρούσε εν μέρει την θερμοκρασία σταθερή. Βεβαίως σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητούμε την αύξηση αυτή μετά από μακρόχρονη εφαρμογή του, ιδιαίτερα σε έφιππο επίπεδο. 

     Το βάρος, ισοκατανεμημένο στο σώμα εμποδίζει την επικέντρωση φορτίων κοπώσεως σε συγκεκριμένα σημεία. Κι εδώ, βέβαια, ο παράγοντας χρόνος παίζει σημαντικό ρόλο καθότι η πολύωρη χρήση απαιτεί έντονη προεκγύμναση ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί ο ανθρώπινος οργανισμός στις συνθήκες βαρέως εξοπλισμού.

Εφιπποτοξότης Γεώργιος Σταυριανόπουλος

Αρχηγός Παραρτήματος "Ελλήνων Κενταύρων Χαλκίδος"

ΑΠΟΤΙΣΗ ΤΙΜΗΣ

     Λακωνική η γραφή για την απότιση Τιμής στη μνήμη Εκείνου που μου χάρισε το "ευ ζειν" μετά το χάρισμα του "ζειν' από τους Γονείς...

     ...Της μνήμης Εκείνου που δεν με "έκανε" μαχητή, διότι κανείς δεν "γίνεται" αλλά όλοι γεννώνται, αλλά με έκανε να ανακαλύψω τον αληθινό εαυτό μου όταν εκείνος παρεπιδημούσε στην Ελλάδα κι εγώ είχα την ευτυχία, ίσως και την ικανότητα, παιδιόθεν, να επιλέγω τον καλύτερο Δάσκαλο. Και πάντα το ιερό χάρισμα είτε σε ξύλο κερασιάς είτε στην ίδια μας την ύπαρξη θα παραμένει ολοζώντανο μπροστά μας όσο ζούμε.

     Δυο συμβολικά κεριά θα παραμένουν αναμμένα στη μνήμη Εκείνου, το ένα για την υπόδειξη του καθήκοντος και το άλλο για την καθοδήγηση στην επιτέλεσή του, γι' αυτά τα δύο για τα οποία θα παραμένω ευγνώμων.

     Κι ας είναι ευλογημένη η στιγμή που κι εγώ θα διαβώ την ιερή Πύλη για ν΄ανταμώσουμε και να απολογηθώ, μόνο σε Σένα, για την επιτυχή ή όχι "βαθμολόγησή" μου στη Διδασκαλία που μου πρόσφερες...

Α.Η.Κ.

23/7/...1988 [sic].

ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥ

ΣΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΑΓΩΝΕΣ 

ΕΦΙΠΠΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ 

"ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ 2018"

Ο "ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ" 

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΧΡΗΣΤΟΥ - ΑΡΠΑΛΥΚΟΣ

     Τα συγχαρητήρια και οι ευχές του Δ.Σ. της "Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας" και όλων των "Ελλήνων Κενταύρων" τον ακολουθούν.

ΙΕΡΑΡΧΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΤΡΙΛΟΓΙΑ

     Η Ιππική είναι τέχνη η οποία απευθύνεται σε ηγετικούς χαρακτήρες όχι για να τους διαμορφώσει σαν τέτοιους [διότι οι Άνθρωποι γεννώνται και δεν "γίνονται"...] αλλά για να τους αναδείξει ως τέτοιου και, μας έρχεται στο νου ως βασικό μάθημα στρατιωτικών ακαδημιών του πλανήτη, γιατί ...άραγε;..., αλλά και ως "σπονδυλική στήλη" όλων των μεγάλων συρράξεων προ της καθιερώσεως των τεθωρακισμένων. Κι όλα τούτα σημαίνουν ότι η Ιππική προϋποθέτει γενναίο ψυχικό υπόστρωμα, επαρκή σωματότυπο και, κυρίως, υψίσυχνη διανοητική λειτουργία. Συνοψίζοντας, θα λέγαμε, ψυχή, σώμα και πνεύμα, εκ των οποίων η Ιππική κρίνεται και τα οποία προάγει. Όμως, όταν ο Εκπαιδευτής μπαίνει στον πειρασμό να ιεραρχήσει τις συνιστώσες αυτής της "τριλογίας" που θα μπορούσε να καταλήξει;

     Ο σημερινός μας μαθητής ο οποίος βρέθηκε κοντά μας για το πρώτο, εισαγωγικό, μάθημα στην Ιππασία δεν εντάσσεται στην χορεία των νεαρών μαθητών μας, με το νεανικό σφρίγος και τα αθλητικά σώματα, αλλά ως φορέας μιας ηλικίας με ό,τι αυτό σημαίνει βρέθηκε στη ράχη ενός Ίππου για να μας βυθίσει σε ακόμη σοβαρότερους προβληματισμούς για την ιεράρχηση των μερών αυτής της βασανιστικής, για τους συλλογισμούς μας, "τριλογίας".

     Αν και στον Κύκλο Προσεγγίσεως ο νεοείσακτος έδειξε ότι ο ψυχισμός του και η διανοητική λειτουργία του ανταποκρίνονται πλήρως στις απαιτήσεις της Ιππικής, στην ρυταγώγηση που ακολούθησε έδειξε μία χειριστική ένταση που απαίτησε αρκετήν ώρα ώστε να καταφέρει να πείσει σωστά τον Ίππο να τον ακολουθήσει. 

     Ο αγαπημένος μας Κωστής είναι Μέλος της Ομάδος μας με πολλές συμμετοχές σε Προπονήσεις Τοξοβολίας και Σπαθασκίας. Η παρουσία του ανάμεσά μας αποπνέει μιαν ιδιαίτερη πνευματική συγκρότηση που συνδυάζεται με μία μαχητική στιβαρότητα στην οποία κυριαρχεί το "εγκεφαλικό" στοιχείο. Στην Ιππική, όμως; Εδώ όπου  κ α ι  η ευκαμψία του σωματοτυπου "μετράει";... Και αυτά ήταν τα ανησυχαστικά ερωτήματα, όπως ήταν φυσικό, του Εκπαιδευτή όταν τον βοηθούσε να εφιππεύσει...  

     Η εκτέλεση των πρώτων διατατικών του ασκήσεων μπορεί να υστερούσαν σε ευκαμψία αλλά η εγκεφαλική πειθαρχία του μαθητή ανεπλήρωνε κάθε υστέρηση και το αποτέλεσμα ήταν άρτιο.

     Ο παρατηρητικός Εκπαιδευτής πρόσεξε αφ΄ ενός την ένταση του μαθητή και, αφ΄ ετέρου, την φιλοτιμότατη προσπάθειά του να την "θεραπεύσει" , ανταποκρινόμενος άμεσα στις οδηγίες του. Όμως και πάλι η απόσταση παρέμενε μεγάλη και στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" καμία ατέλεια δεν αφήνεται "παραμένουσα"  σε ένα μάθημα. Και το "γιατρικό"  ήταν το ...Τόξο.

     Όντως, αυτός ο μαθητής δεν είχε την σωματική ευκαμψία ενός από τους νεαρούς μαθητές μας και όχι μόνον... Η καθημερινή επικέντρωσή του σε ιδιαίτερους προβληματισμούς και το εξ αυτών συνεπαγόμενο άγχος του έχουν προξενήσει μιαν αναπνευστική υστέρηση με συνεπαγόμενες εντάσεις, κάτι που ο εμπειρότατος Ίππος μας αντελήφθη και, με τον δικό του εκφραστικό τρόπο, μας ζήτησε να βοθήσουμε τον Ιππέα του να χαλαρώσει, κάτι που επιχειρήσαμε δια του Τόξου, με άμεσο αποτέλεσμα. 

     Πράγματι, για τον Κωστή μας, το Τόξο με το οποίο έχει άριστη "επίγεια" σχέση, λειτούργησε τόσο πολύ κατευναστικά ώστε μετά από την πλαγία, όταν του ζητήσαμε να εκτελέσει και Παρθία τόξευση επί επιδαπέδιου, συγκεκριμένου στόχου, η βολή του ήταν ευστοχότατη και, τεχνικώς, αρτιότατη.  

     Και στο συγκεκριμένο μάθημα, ο ρόλος της Χρυσούλας μας την οποία "υποψιάζουμε" για τα μελλοντικά εκπαιδευτικά καθήκοντά της, ήταν σημαντικός.

     Σ' αυτό το μάθημα η Χρυσούλα άσκησε πολλές σημαντικές και χρησιμότατες παρεμβάσεις βοηθώντας τον μαθητή μας να βελτιώσει το "κάθισμα" και τους χειρισμούς του και, στο τέλος εξήγαγε συμπεράσματα υπό την "επιφοίτηση" των δυσκολιών που ανεφύησαν.

     Κι εδώ και εκείνη και ο Εκπαιδευτής αναλογίσθηκαν το πόσο πιο ωφέλιμο για την πρόοδο της ίδιας της Ιππικής είναι ένα μάθημα με δυσκολίες, από ένα μάθημα που "ρέει" χωρίς δυσκολίες σε γάργαρο αυλάκι...

     Κάπως έτσι, περνώντας από πολλά "σταυροδρόμια", καταλήξαμε στο προσδοκώμενο αποτέλεσμα κάθε εισαγωγικού μαθήματος που είναι ο ασφαλής, βασικός, χειρισμός του Ίππου μετά από την αποτελεσματική διασύνδεσή του με τον Ίππέα.

     Και όταν αφίππευσε ο Κωστής μας δεν θύμιζε σε τίποτε τον "Κωστή" όταν ...εφίππευε. Αρκεί μια επαφή με την ιππική για να αναδειχθεί η δυνατή πλευρά κάθε χαρακτήρος.

     Στην βασικήν Ιπποκομία που ακολούθησε και πάλι η Χρυσούλα μας χειραγώγησε τον μαθητή μας στις σωστές διαδικασίες που εξασφαλίζουν την ευημερία του Ίππου. 

     Και ο Κωστής μας αντάμειψε γενναία με δροσερό νεράκι τον Sepp μας ο οποίος, πλέον, αφέθηκε δροσερός στη φάτνη του. 

     Mετά το σημερινό μάθημα, το τόσο ιδιαίτερο και πολύπλοκο, το ζήτημα της ιεραρχήσεως των συνιστωσών της ιππικής τριλογίας τείνει να απαντηθεί με την πρόταξη της, προαπαιτούμενης, υψίσυχνης διανοητικής λειτουργίας. Και επ΄ αυτού έχουμε να πούμε πολλά... 

Ο ΣΠΟΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

     Χαρακτηριστικό στοιχείο της ανθρώπινης φύσης είναι η προσδοκία της επιτυχίας και συχνό φαινόμενο στην Ιππασία.  Κάθε μαθητής ερχόμενος στον Σταύλο θέλει να φυτέψει τον σπόρο της διάκρισης. Κανένα δέντρο όμως δεν άνθισε μέσα σε ένα απόγευμα. Καμία πρόοδος δεν είναι δυνατή σε μία κοινωνία χωρίς να περάσει από τον πόνο και τον κόπο, και εκεί είναι που ο υλιστής είναι ανήμπορος.

     Ολοκληρώνοντας έτσι την Ιπποκομία η Χρυσούλα καβάλησε τον βαρβάτο μας Sepp έχοντας δομήσει ένα σχεδιάγραμμα στο μυαλό της χάρη στο οποίο ήταν σίγουρη η επιτυχία μετά την υλοποίηση αυτού. Μην έχοντας προβλέψει όμως  ορισμένους παράγοντες η Μαθήτρια μας κατέληξε σε ένα διαφορετικό τέρμα από αυτό που είχε σχεδιάσει η ίδια για τον εαυτό της. Το αποτέλεσμα ήταν να καλπάζει με έναν βαρβάτο Ίππο στον ίδιο χώρο που Ιππεύονταν μία φοράδα και άλλοι δύο ευνουχισμένοι Ίπποι κατά τελείως φυσικό τρόπο άνευ στομίδος, άνευ σέλλας και άνευ σπιρουνιών απολύτως ελεγχόμενα.

     Η επόμενη μας Μαθήτρια η Δήμητρα η οποία επέδειξε φοβερή πειθαρχία και αυτοσυγκέντρωση σε ότι της ζητήθηκε εκτέλεσε τάχιστα όλο το ασκησιολόγιο του εισαγωγικού της μαθήματος και πέρασε πολύ γρήγορα σε διευθυντικές ασκήσεις απολύτως ελεύθερη πλέον από τον εκπαιδευτή της. Ούτε και εκεί όμως φάνηκε να αντιμετωπίζει το παραμικρό πρόβλημα και με τα πρώτα σημάδια που μας έδειξε θα έχει μία πολύ καλή πορεία εάν αποφασίσει να ασχοληθεί με την Έφιππη Τοξοβολία.

Εφιπποτοξοτικά!

Κωνσταντίνος Δαμιανάκης,

Αρχηγός Ομάδος.

H ΠΟΝΗΡΑ ΑΛΩΠΗΞ 

ΚΑΙ Ο ΚΑΚΟΣ ΓΕΡΟΛΥΚΟΣ

[ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΗ ΚΩΜΩΔΙΑ]

      Είναι γεγονός ότι η Φυσική Ιππική και η Γυμνιππευτική που ακολουθεί η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" επί 16 συνεχή χρόνια, αποτελεί τον ασφαλέστερο και ταχύτερο τρόπο εκμαθήσεως της Ιππικής. Έτσι, οι μαθητές μας, εκπαιδευόμενοι χωρίς σέλλα και αναβολείς, όχι μόνον αποκτούν άριστο "κάθισμα" και ισορροπία αλλά και μπορούν τάχιστα να καλπάσουν και να τοξεύσουν "ακυρώνοντας" και την χρήση των ηνιών. Έτσι και η αγαπημένη μας Χρυσούλα, ήδη έχει καλπάσει και τοξεύσει γυμνιππευτικώς καθισμένη, απλώς, στη ράχη πολλών Ίππων, χωρίς χρήση σέλλας, αναβολέων και ηνιών, ώσπου ήρθε η ώρα, σήμερα, να καλπάσει και με σέλλα και με αναβολείς.

     Όμως, όποιος ξέρει την Χρυσούλα γνωρίζει το πόσο ικανή αλλά και πανέξυπνη είναι κυρίως δε, δεν θέλει να αποκαλύπτει τις -ανύπαρκτες- μαθησιακές αδυναμίες της νομίζοντας ότι ένας μαθητής ξεκινώντας να μαθαίνει κάτι πρέπει εξ αρχής να το καταφέρει ...άψογα. Άτομο περήφανο και μαχητικό αρνείται να εμφανίσει ακόμη και την φυσιολογικότερη αδυναμία εκείνου που μόλις ξεκινά να μαθαίνει κάτι και είναι φυσικό εξ αρχής ακόμη και να μην το καταφέρει αμέσως... Ικανή, λοιπόν, να καλπάζει χωρίς σέλλα, σήμερα, ένοιωσε ότι η σέλλα της έδινε μία εντελώς διαφορετικήν αίσθηση "καθίσματος" και ισορροπίας με αποτέλεσμα, από την πρώτη στιγμή, να θέλει να διακόψει το μάθημα και να αποφύγει μια πιθανή έκθεση αδυναμίας στην, από την πρώτη στιγμή, εκτέλεση ενός άψογου επί σέλλας και αναβολέων καλπασμού. και η ...πονηρά αλώπηξ έβαλε τα μεγάλα μέσα...

     Ενώ ο Εκπαιδευτής της την προετοίμασε και της έδωσε τις κατάλληλε οδηγίες, εκείνη, μετά από ...πεντάλεπτη ίππευση, άρχισε να παριστάνει επί του Ίππου την ασυντόνιστη, την ...ταλαίπωρη, την ...κακομοίρα, δίνοντας μία ωραιότατη παράσταση ατόμου που, το ...δυστυχισμένο..., δεν μπορεί ούτε να σταθεί επάνω στον Ίππο. Ο Εκπαιδευτής της ο οποίος αμέσως μυρίστηκε την ...παράσταση, την πλησίασε ήπια και την ρώτησε τι της συμβαίνει και εκείνη Ω ΘΕΟΙ, ξέροντας ότι ο Εκπαιδευτής διακόπτει το μάθημα όταν ο μαθητής ή ο Ίππος είναι κουρασμένος, γυρίζει ...αναίσχυντα και του λέει με ...τρεμάμενη φωνή: "Είμαι κουρασμένη".

     Τότε ήταν που ο Εκπαιδευτής φόρεσε το τομάρι του κακού γερόλυκου και της είπε ψιθυριστά: "Επειδή πριν κουραστείς εσύ θα το έχω καταλάβει εγώ και επειδή μετά από πέντε λεπτά ιππεύσεως είσαι πολύ πιο ακμαία απ΄ όταν εφίππευσες, αυτοσυγκεντρώσου να βγεις σε καλπασμό διότι θα αφήσεις τα κόκαλά σου στη σέλλα. Εμπρός". Και Ω ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ, η πονηρά αλώπηξ αμέσως αυτοσυγκεντρώθηκε και αμέσως ξεχύθηκε, για πρώτη φορά, σε αμφίδρομους υπέροχους καλπασμούς με άψογο "κάθισμα", άψογη χρήση αναβολέων, άψογο κράτημα ηνιών και με "σωστό πόδι" του Ίππου, χωρίς ούτε μία φορά να κάνει κάποιο λάθος. Και για τιμωρία της πονηράς αλώπεκος αναρτώνται από το μάθημά της φωτογραφίες από τους σημερινούς καλπασμούς της ώστε να γνωρίζει ότι ο κακός γερόλυκος δεν αστειεύεται και δε "νογάει" από "100 η αλεπού κι 110 τ΄αλεπόπουλα". Χρυσουλίνι, μαύρη η μοίρα σ΄ όποιον πάει να κοροϊδέψει τον παππού...

     Κι αν θέλετε, τώρα, να θρηνήσουμε για τη κούραση ενός καημένου κοριτσόπουλου που με τρεμάμενη φωνή έλεγε στα πέντε πρώτα λεπτά του σημερινού της μαθήματος "Είμαι κουρασμένη", ελάτε να τη δούμε πως αφίππευσε μετά από μία ώρα ξέφρενων καλπασμών:

     Σήμερα, όμως, ήταν και μία εκπαιδευτική ημερίδα αφιερωμένη στη σταυλική εργασία, στην υπέρτατη υπηρέτηση του Ανθρώπου προς τον Ίππο, αυτή η οποία τον δικαιώνει ως διάκονο μιας υψηλότατης τέχνης όπως η Ιππική.

     Αυτή την φορά θα έπρεπε να φροντίσουμε μόνοι για τον καθαρισμό των φατνών σε έναν Σταύλο πολύ απαιτητικό για την τήρηση υψηλών κανόνων υγιεινής των Ίππων του.

     Υπό την καθοδήγηση του ...κακού γερόλυκου, οκτώ φάτνες φροντίστηκαν και οκτώ Ίπποι αφέθηκαν να διανυκτερεύσουν σε ένα περιβάλλον ιδανικό για την ευημερία τους.

     Οι φάτνες καθαρίστηκαν από τα κόπρανα τα οποία, εκτός Βουλής, είναι ενδεικτικά της υγείας των Ίππων [ενώ, τα εντός Βουλής είναι ενδεικτικά των κοινωνικών νόσων] τα οποία κόπρανα μετεφέρθησαν στον κοπρώνα ο οποίος, στη δική μας περίπτωση δεν διαθέτει "έδρανα" αλλά ένα φυσικότερο αποστραγγιστικό [και όχι "λιμνάζον" όπως της Βουλής] περιβάλλον. 

     Ακόμη και να μεταφέρεις αυτό τον φυσικό θησαυρό μέχρι το σημείο απορρίψεώς του και να αδειάσεις το καρότσι σωστά απαιτεί όχι μόνον καταβολή μυικής προσπαθείας αλλά και χειριστική επιδεξιότητα.

     Η μάνικα "επιστρατεύθηκε"  για να ξεπλύνει τα όσα έπρεπε να ξεπλυθούν [ευτυχώς οι Σταύλοι είναι καθωσπρέπει και δεν αποτελούν κΕνοβουλευτικούς κοπρώνες όπου τα "άπλυτα" αποτελούν σήμα κατατεθέν...] και οι δύο Γεώργιοι έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους ώστε να αφήσουν πίσω τους φάτνες ..."καθρέπτες".

     Καθ΄ όλη την σταυλική εργασία μάθαμε να επικοινωνούμε καλύτερα με τους Ίππους μέσα στο οικείο τους περιβάλλον και να κινούμεθα ασφαλέστερα γύρω τους.

     Ακόμη, μάθαμε και πως να "ανιχνεύουμε" τον βαθμό ευαισθησίας των Ίππων προκειμένου να εκκενώσουμε την σακούλα με το ροκανίδι χωρίς να τους ενοχλήσουμε, κατά την τελευταία φάση της σταυλικής εργασίας πριν αρχίσουμε να ταίζουμε τους Ίππους.

     Πραγματικά ανεκτίμητη η σημερινή σταυλική εμπειρία για όλους μας, ένα από τα ωραιότερα και χρησιμότερα μαθήματα για κάθε Ιππέα, κάθε αλογατάρη.

     Και κάπως έτσι μπορούν τέσσερα ωφελημένα και χαρούμενα άτομα να κλειδώσουν πίσω τους ένα Σταύλο δίνοντας ραντεβού για την ...επόμενη ημέρα...