ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΜΕ YUKATA ΠΕΡΙΟΔΟΥ EDO

    Κουβαλώντας στις αποσκευές του πολλά σκαμπρόζικα νέα από την ζωή της ...Δανίας, η έδρα της Ομάδος μας υποδέχθηκε σήμερα τον Δραγόνο της Βασιλικής Φρουράς της Δανίας και, βεβαίως, "Έλληνα Κένταυρο", Δημήτρη μαζύ με τον Μηνά, για να ανταλλάξουμε "ειδήσεις", ενδιαφέροντα "κουτσομπολιά" και, εν γένει, σκέψεις, χωρίς να παραλείπουμε και το δημιουργικό έργο το οποίο σήμερα ήταν ο πειραματισμός μιας ασκήσεως φύσει σπαθιστικής αλλά με σημασία πολύ σημαντικότερη για την καθημερινότητα του Ανθρώπου, ως αναπλήρωμα της αδυναμίας μας να ιππεύσουμε λόγω του ότι σήμερα το Ιππευτήριό μας είχε διατεθεί για την διοργάνωση του πρωταθλήματος της Υπερπηδήσεως Εμποδίων.

     Στην οπλομαχητικήν ορολογία η συγκεκριμένη άσκηση επάνω στην οποία πειραματιστήκαμε, ονομάζεται "Rapier and Cloak" αλλά στην περίπτωσή μας δεν την επιχειρήσαμε ούτε με Rapier, ούτε με Cloak. Ανασύραμε από τα περιεχόμενα της έδρας ένα ζευγάρι ξιφών ασκήσεως κι ένα ολομέταξο, μουσειακό, κομμάτι κιμονό περιόδου Edo για να βοηθήσουμε ακόμη περισσότερο τους Συνασκουμένους Μηνά και Δημήτρη να εντείνουν την προσοχή στους χειρισμούς τους ώστε να μη προξενήσουν ζημία στο πολύτιμο αυτό ύφασμα και, ομολογουμένως, η σκέψη απεδείχθη σοφή διότι οι δύο Κένταυροι, από την πρώτη στιγμή που άγγιξαν αυτό το ύφασμα, ενέτειναν τόσο την προσοχή τους που οι χειρισμοί τους υπήρξαν καρποφόροι σε ελάχιστο χρόνο λόγω του δέους που ένιωσαν για το αντικείμενο.

     Όμως, αυτό το ύφασμα είχε και μία άλλη εκπαιδευτική ευεργεσία έναντι ενός συνηθισμένου Cloak. To Cloak (κάπα) είναι ένα ύφασμα βαρύ, συνήθως από τσόχα, του οποίου η χρήση για να "τυφλώσει" τον αντίπαλο δεν απαιτεί ιδιαίτερη δεξιότητα αφού το ίδιο το ύφασμα, λόγω του βάρους και του μεγέθους του επιτελεί την αποστολή του με την ελάχιστη δυνατή διαχείριση από την χρήστη. Αντιθέτως, το μεγάλο όσο και αραχνούφαντο ιαπωνικό ύφασμα που κινδύνευε να σχιστεί αν σκάλωνε πάνω στα αμέτρητα επικίνδυνα σημεία του χώρου ή στα ξίφη, απαιτούσε και ιδιαίτερα προσεγμένη χρήση του καρπού του χρήστη ώστε να καλύψει την όραση του αντιπάλου αποτελεσματικώς με την τεράστια δυσκολία της εκτελέσεως της κινήσεως της βεντάλιας λόγω του ελάχιστου βάρους του.

     Και για όποιον αναρωτηθεί για την νοοτροπία να χρησιμοποιήσουμε ένα μουσειακό αντικείμενο διακυβεύοντάς το σε έναν τέτοιο πειραματισμό με κίνδυνο να το καταστρέψουμε, η απάντηση είναι ότι τα πραγματικά πολύτιμα αντικείμενα δεν δικαιούται να τα κατέχει εκείνος που δεν μπορεί να αντλήσει από αυτά παιδευτικά διδάγματα και/ή δεν μπορεί να τα προστατεύσει μέσα στον χρόνο! Και στους "Έλληνες Κενταύρους" αυτό είναι μέρος της διδασκαλίας μας!

     Ο όλος πειραματισμός διήρκησε, χρονομετρημένα, σαράντα πέντε λεπτά με τους δύο Συνασκουμένους εναλλασσόμενους σε κάθε μία από τις τρεις φάσεις της ασκήσεως.

     Κατά την πρώτη φάση οι Συνασκούμενοι έμαθαν να ελέγχουν την λαβή του υφάσματος και την κίνηση του καρπού τους ώστε το ύφασμα να κατευθύνεται προς το πρόσωπο του αντιπάλου και να τον "στραβώνει".

     Στην ίδια φάση έμαθαν και την σημασία της αποστάσεως μεταξύ των δύο αντιπάλων αλλά και των βηματισμών ώστε να επιτευχθεί ο αντικειμενικός σκοπός.

     "Χειριστικός στοχασμός", λοιπόν, σ΄ αυτή την πρώτη φάση και κίνηση!

     Επειδή η ασφαλής χρήση των αγχεμάχων ("λευκών") όπλων απαιτεί την χρήση προστατευτικής προσωπίδος και στην περίπτωσή μας η αθροιστική παρεμβολή επικινδυνότητος του υφάσματος απαιτούσε ιδιαίτερη προστασία, η δεύτερη φάση ήταν, ασφαλώς, η ανάληψη των προστατευτικών προσωπίδων και η εξοικείωση της οράσεως των δύο Συνασκουμένων πίσω από την σήτα της προσωπίδας τους.

     Συνοψίζοντας την εμπειρία της προηγουμένης φάσεως (στοχαστικός χειρισμός και κίνηση) με την εξοικείωση της οράσεως που διαμορφώνει η σήτα, σ΄ αυτή την δεύτερη φάση οι Συνασκούμενοι προετοιμάστηκαν για την τρίτη και κυρίως φάση αυτής της ασκήσεως.

     Και τώρα, ήρθε η ώρα της αναλήψεως και των ξιφών για την σύναψη των προηγουμένων εμπειριών στην ολοκληρωμένη εκδοχή της ασκήσεως "Rapier and Cloak", ή, μάλλον, ξίφος ασκήσεως και μεταξωτό yukata!

     Στα χέρια του Δημήτρη και του Μηνά το ιαπωνικό μεταξωτό ύφασμα πέρασε με ασφάλεια της υπάρξεώς του πολλές φορές πλάι από επικίνδυνα σημεία κι ανάμεσα από τα σπαθιά τους χωρίς να το αγγίξει καμιά ...βάσκανη μοίρα.

     Με υπευθυνότητα κι επιδεξιότητα "Ελλήνων Κενταύρων", ο Μηνάς κι ο Δημήτρης χειρίστηκαν ύφασμα και σπαθιά "στραβώνοντας" κι απειλώντας ο ένας τον άλλο με απόλυτην ακρίβεια, ταχύτητα και ασφάλεια.

     Και, σε αυτή την τόσο απαιτητική, τρίτη φάση οι δύο Συνασκούμενοι, χωρίς να το αισθανθούν, επέδειξαν τέτοιαν αυτοσυγκέντρωση ώστε η κίνησή τους είχε την σιγουριά της κινήσεως του υπνοβάτη με την αυτοπεποίθηση ενός ...αιωρούμενου γκουρού!

     Έτσι, στο τέλος, όταν καθίσαμε να κάνουμε "απολογισμό" της ασκήσεως ακούσαμε τον Μηνά να μας λέει ότι ένιωσε ένα ευχάριστο κενό, χαλαρωμένος από την αφαίρεση του στρες της εργασίας του που είχε προηγηθεί και με τέτοια διάθεση που ενώ σκόπευε να φύγει με ταξί τώρα ήθελε να περπατήσει ευχαρίστως, ενώ ο Δημήτρης μας είπε ότι ένιωσε "διαλογισμένος" έχοντας απελευθερωθεί από πολλά διανοητικά "άχρηστα" και καταφέρνοντας ένα κενό "νου", ένα μάθημα "μικρής ευτυχίας"!

     Και μόνη άτυχη η Μέλια, το "κατακτητικό" θηλυκό beagle που λατρεύει τον Μηνά και ο οποίος, πλέον, πιθανώς θα προτιμά την yukata για να χαλαρώσει στο ανάκλιντρο όπου, όταν καταφεύγει, η Μέλια δεν τον αφήνει ποτέ μόνο.