ΛΥΚΟΙ, ΛΙΜΝΕΣ, ΤΑΡΑΝΔΟΙ

ΛΥΚΟΙ, ΛΙΜΝΕΣ, ΤΑΡΑΝΔΟΙ 

     Όπως ήδη έχουμε αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτησή μας, αυτό το καλοκαίρι είχαμε την ευτυχία να γνωρίσουμε την "εσωτερική" Φινλανδία διαμένοντας σε ένα σημείο βλέποντας από το παράθυρό μας το υδάτινο αλλά και το ευρύτερα φυσικό περιβάλλον που χαρακτηρίζει αυτή την πανέμορφη βόρεια χώρα.

     Και όπως είμαστε πάντοτε τυχεροί με μία μοίρα υπερβολικώς ευμενή με την ...περίπτωσή μας, η ολιγοήμερη παραμονή μας στο Ελσίνκι σε συνδυασμό με τους εξαιρετικούς εντόπιους φίλους που μας μύησαν σε πολλά, μας επέτρεψε να συνειδητοποιήσουμε πολλά πανέμορφα και χρησιμότατα διδάγματα που εκπέμπει στον επισκέπτη της αυτή η, ενεργειακότατη, βόρεια ευρωπαϊκή περιοχή.

     Μπορεί, οι ημέρες της εκεί παραμονής μας μα ήσαν ελάχιστες, όμως, υπήρξαν πολύ αποδοτικές! 

     Και μπορεί να μην φάγαμε μαγειρευτό κρέας αρκούδας που αποτελεί μια σπουδαία τοπική σπεσιαλιτέ, αλλά και η σούπα σολομού επάνω στο κατάστρωμα ενός παραδοσιακού καραβόσκαρου ήταν ένα αριστούργημα.

      Σ΄ αυτή τη γη που υπήρξε ο ανατολικός αντίπους της Χανσεατικής Ενώσεως κι αναπτύσσεται αργά και παραδοσιακότατα από τον 14ο αιώνα, είχαμε την αίσθηση της διαρκούς συμβιώσεως με λύκους και ταράνδους ανάμεσα σε μαγικές λίμνες που ακόμη και το καλοκαίρι αναδίνουν μια χειμερινή αχλύ που σε ξαφνιάζει, θυμίζοντάς σου ότι δεν είναι απαραίτητος ο μεσογειακός ήλιος για να νιώσεις χαρούμενος! 

     Τι, όμως, το ουσιώδες βιώσαμε εδώ; Και, γιατί από κάτι τέτοια μέρη του πλανήτη δεν "φεύγεις" ποτέ ακόμη κι αν απογειωθεί το αεροπλάνο της επιστροφής σου;  

     Εδώ επιτελείται η ιεροτελεστία της πλήρους αφαιρέσεως του περιττού από την Φύση! Αυτό απεδείχθη ακόμη κι από την κάθαρση του εβραιοχριστιανισμού με μιαν αποεβραιοποίηση η οποία κατέληξε στην πλήρη απογύμνωση του δογματικού περιεχομένου του. Άλλωστε, μια απολαυστική σούπα σολομού διευρύνει τον στοχασμό...!

      Σ΄αυτό το γεωγραφικό μήκος και πλάτος ο διαλογισμός εξαϋλώνει την ...ύλη και επιτρέπει στον λογισμό να κινηθεί προς την εκπαγανιστικήν υπέρβαση του ο,τιδήποτε παρασύρει σε άγονες ...αγωνίες.

     Και χωρίς περιστροφές, κάπου εδώ, η τεγκρική υπόσταση του ...ταράνδου μας επαναφέρει στην αναζήτηση του προτύπου ενός μαχητή φυσικών αντιξοοτήτων που διανύει ορίζοντες χωρίς να υφίσταται την αίσθηση καμάτου ή αποθαρρύνσεως.

     Κι όσο το ταξιδιωτικό μας καπέλλο καταρρέει, γενόμενο αφόρετο, από τα εθνόσημα των χωρών που μας διδάσκουν τον "Κόσμο" και τις αλήθειες του, τόσο η δίψα της διερευνήσεως αμέτρητων πτυχών του δυναμώνει...!