ΚΑΙ ΤΟ ΤΥΡΑΚΙ ΕΦΕΡΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ!

 ΚΑΙ ΤΟ ΤΥΡΑΚΙ ΕΦΕΡΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ!

     Μπορεί, χθες το ..."τυράκι" να επέδρασε, αλλά σήμερα θα έπρεπε να φέρει αποτέλεσμα και το ...έφερε και με  το παραπάνω!

     Πολύ χαμηλή θερμοκρασία και σήμερα με τα χέρια παγωμένα, με υετό κατά περιόδους που "αποτέλειωνε" ό,τι απέμενε σε ένα ανεμοδαρμένο, ανοικτό, Ιππευτήριο, αλλά η μεθοδική εκπαίδευση δεν παρουσίασε ούτε "ρωγμή" συνεχείας και ο εκπαιδευόμενος απέδωσε γενναιότατα το αναμενόμενο!

     Όχι, εμείς δεν ζεσταίνουμε εν στάσει τον "κινητήρα", αλλά τον προθερμαίνουμε εν κινήσει! Έτσι, χωρίσαμε την ημερίδα στο εισαγωγικό και στο κυρίως σκέλος κι αρχίσαμε με το πρώτο που ήταν η εκτέλεση αρμονικών όσο κι ελεγχόμενων τροχασμών με τον Ίππο και τον εκπαιδευόμενο σε ένα πλαίσιο διαλειμματικής εκπαιδεύσεως όπως το δίδαξε ο αείμνηστος Δάσκαλός μας, καθηγητής Ιππιατρός, Θεόδωρος Αντίκας, ώστε να αποφύγουμε την όποιαν εφίδρωση του Ίππου η οποία, υπό τις κρατούσες καιρικές συνθήκες θα ήταν πιθανός πρόξενος κρυολογήματος του Ίππου μας. Όσο για τον εκπαιδευόμενο ούτε λόγος, διότι αυτός είχε πάρει τα μέτρα του...

     Με παγωμένα χέρια η διεύθυνση του Ίππου, το κράτημα των ηνιών, ήταν μια δοκιμασία, ωστόσο ο εκπαιδευόμενός μας Κωνσταντίνος τα κατάφερε ...ηρωικότατα! Έχει αποδειχθεί ότι ένα μάθημα υπό αντίξοες, χειμερινές, συνθήκες αξίζει για πολλά και σήμερα το επαληθεύσαμε. Και όταν οι τροχασμοί άγγιξαν και σταθεροποιήθηκαν στο επιθυμητό αρμονικό αποτέλεσμα, ο Εκπαιδευτής προχώρησε στο δεύτερο και σημαντικότατο σκέλος της ημερίδος που δεν ήταν άλλο από την εισαγωγή του Κωνσταντίνου στην ρυταγώγηση με έναν Ίππο ο οποίος έχει την κίνηση προς τα αριστερά ως την δύσκολη πλευρά του.

     Σε μια τέτοια περίπτωση το πρώτο που έχει να θεραπεύσει ο Εκπαιδευτής είναι το δέος που προξενεί το μέγεθος και η δύναμη κινήσεως του Ίππου στην, φυσιολογική, ανθρώπινη φοβικότητα του εκπαιδευομένου. Και αυτό το έλαβε υπ΄ όψη του ο Εκπαιδευτής έχοντας αρχίσει να το "επεξεργάζεται" και να το θεραπεύει στον εκπαιδευόμενο από την προηγουμένη, αφού, όλα στην Σχολή μας γίνονται προσχεδιασμένα και όχι με περιστασιακούς αυτοσχεδιασμούς! Έτσι ξεκίνησε, ενώπιον του εκπαιδευομένου την επίδειξη της συραγωγήσεως του Ίππου προς την καλή του, δεξιά, πλευρά.

     Όταν ο Ίππος εδραίωσε τους βηματισμούς του, ο Εκπαιδευτής ξεκίνησε την συραγώγηση και προς την δύσκολη κατεύθυνση του Ίππου, την αριστερή. Κι όλα τούτα ενώ, εμφανώς, ο εκπαιδευόμενος έδειχνε ζωηρό ενδιαφέρον να αναλάβει την συνέχεια της συραγωγήσεως την οποίαν, ήδη από την προηγουμένη έδειχνε να θέλει να απολαύσει. Και, βεβαίως, ο Εκπαιδευτής παρέδωσε τον συραγωγέα στον Κωνσταντίνο, βέβαιος για την συνέχεια.

     Ο Κωνσταντίνος ξεκίνησε προς την εύκολη κατεύθυνση (δεξιά) την συραγώγησή του δείχνοντας ότι είχε αφομοιώσει πλήρως τους σωστούς χειρισμούς κατόπιν των όσων προηγήθησαν.

     Κατόπιν, με αξιοπρόσεκτην ευκολία, ο Κωνσταντίνος έστρεψε προς την δύσκολη κατεύθυνση (αριστερή) τον Ίππο και αρμονικότατα ξεκίνησε να τον ρυταγωγεί και προς αυτήν χωρίς ο Ίππος να φέρει καμιάν αντίρρηση. 

     Η Ιππική αποκαλύπτει, κυρίως, την πνευματική συγκρότηση του ενασχολουμένου με αυτήν και, εν προκειμένω, ο Κωνσταντίνος, δικαίωσε τις πανεπιστημιακές του σπουδές ως αποφοίτου Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας με μεταπτυχιακό στην Πολιτική Θεωρία και Φιλοσοφία (Πολιτικό Νομικής) με ειδικότητα στις πρωτόγονες φυλές! Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Ιππική; Tι σχέση έχουν όλα αυτά με την συραγώγηση; Xα! Κοινός παρονομαστής όλων, είναι η πνευματική συγκρότηση και όταν ο άνθρωπος την διαθέτει την δείχνει το ίδιο στο πανεπιστημιακό έδρανο και στον στίβο του Ιππευτηρίου! Κι όποιος δεν την διαθέτει, περιορίζεται να λοιδορεί ό,τι δεν καταλαβαίνει, γενόμενος περίγελος αυτού του καταλυτικού μειονεκτήματός του. 

     Ακόμη μία γόνιμη ημερίδα ολοκληρώθηκε με τον Ίππο ξεκούραστο και κατάστεγνο και θριαμβευτή τον εκπαιδευόμενο, ενώ "δεδιδαγμένος" εξήλθε και ο αρχαριότερος των μαθητών, Εκπαιδευτής! Όπως, δηλαδή, πρέπει να καταλήγει κάθε εκπαιδευτική ημερίδα σε μια Σχολή κηδόμενη της ασφαλείας και προόδου των μελών της.

ΙΠΠΙΚΗ ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΙΑ ΕΠΙ ...ΟΡΕΙΝΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ!

 ΙΠΠΙΚΗ ΔΕΞΙΟΤΕΧΝΙΑ 

ΕΠΙ ...ΟΡΕΙΝΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ!

     Όσοι συνδέετε συνειρμικώς την Ιππική Δεξιοτεχνία με τα αναγεννησιακά Βασιλικά Ιππευτήρια των Versailles ή του Chantilly ...χάσατε διότι οι κορυφαίοι Ιππείς της Ιστορίας δεν ήσαν οι Γάλλοι αλλά οι Μογγόλοι οι οποίοι με τους Ίππους τους (και τα Τόξα τους) ανέπτυξαν την μεγαλύτερη αυτοκρατορία της Ιστορίας. Και οι Μογγόλοι δεν μάθαιναν Ιππασία στα Grandes Écuries του Παρισιού αλλά στα φυσικά εδάφη της πανέμορφης Μογγολίας. 

     Έτσι κι εμείς στην πανέμορφη σημερινή ημερίδα, ασκηθήκαμε στην Ιππική Δεξιοτεχνία σε φυσικό ορεινό έδαφος επί του οποίου προορίζεται η Ιππασία και όχι στα αμμοστρωμένα ...παρά φύση Ιππευτήρια όπου μπορεί να φλερτάρει η πλουτοκρατία ενώ οι ...Μογγόλοι μαθαίνουν να ιππεύουν!

     

Με βαθύτατην επίγνωση της κορυφαίας σημασίας της Ιππικής Δεξιοτεχνίας για την Ιππασία και με τον Ιδρυτή των "Ελλήνων Κενταύρων" διπλωματούχο Υψηλής Ιππασίας του Αυτοκρατορικού Ιπποφορβείου της Lipica, αυτός ο καθοριστικός άξονας Ιππασίας καλλιεργείται επιμελώς στη Σχολή μας με ρηξικέλευθες τακτικές οι οποίες, ασφαλώς, προσιδιάζουν στην Φυσική Ιππική που αποτελεί και το πλαίσιο της δικής μας διδασκαλίας, ανεξαρτήτως αν η εκπαίδευση του Ιδρυτή στην Lipica ήταν η κλασικώς διδασκόμενη της ακαδημαϊκής Ιππασίας των αναγεννησιακών Αυλών της Ευρώπης. 

     Το πρώτο πράγμα στο οποίο δίνουμε την βαρύτερη σημασία στην Σχολή μας είναι η αξιοπιστία του Ίππου και πάντοτε ασχολούμεθα με τον σχολικό Ίππο μας ώστε να εμπνέει πλήρη εμπιστοσύνη στον μαθητή. Και ο παρών σχολικός Ίππος είναι κάτι παραπάνω από αξιόπιστος, εκπαιδευόμενος συνεχώς ώστε να εμπνέει στον μαθητήν ασφάλεια. 

     Σήμερα επιχειρήσαμε την βελτίωση του τροχασμού, ένα, θα λέγαμε, τελικό "φινίρισμα" αφού και οι δύο σημερινές εκπαιδευόμενες είναι έτοιμες να καλπάσουν.

     Και αυτό το "φινίρισμα" δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί καλύτερα παρά υπό συνθήκες Φυσικής Ιππικής επί φυσικού εδάφους χωρίς να χάσει τίποτε από την ακρίβεια εκτελέσεως που, τελικώς, αποτυπώθηκε στο σημερινό οπτικοακουστικό υλικό. Και το ασκησιολόγιο απλό όσο και ουσιαστικό!

     Αρχικώς, οι εκπαιδευόμενες χειρίστηκαν το κοντάρι περιστρέφοντάς το ως "στροφείο", απασχολώντας το ένα χέρι στην περιστροφή του και τον νου περισσότερο επικεντρωμένο σε αυτό παρά στον Ίππο με αποτέλεσμα την χαλάρωση του σώματος και την ανάπτυξη υψηλοτέρου ενστίκτου (παρά ελεγχόμενης "λογικής") ασφαλεστέρου "καθίσματος".

     Με το κοντάρι σε συνεχή περιστροφή, οι εκπαιδευόμενες βάδισαν και τρόχασαν επί συγκεκριμένης διαδρομής.

     Κάθε κίνηση με περιστροφή του κονταριού ακολουθούσε ένας έλεγχος αποτελέσματος με κίνηση άνευ περιστροφής και διεύθυνση ακριβείας, ενώ, όταν εξακολουθούσαν να παρατηρούνται ατέλειες, ξανά-καταφεύγαμε στην δοκιμασία της κινήσεως με περιστροφή του κονταριού, ακόμη και με τα δύο χέρια ενώ ο Ίππος εκινείτο ελεύθερος . 

     Αυχένες ανορθώθηκαν, κορμοί ανυψώθηκαν, έδρες κάθισαν βαθύτερα, ώμοι και χέρια χαλάρωσαν, γόνατα "μάκρυναν", αυτοπεποιθήσεις ενισχύθηκαν, κέφια ...φτιάχτηκαν και το ..."ραφινάρισμα" του τροχασμού επετεύχθη κατά τον διασκεδαστικότερο τρόπο, χωρίς κανείς να σκέφτεται ούτε τις πέτρες, ούτε τις ιδιαιτερότητες ενός ορεινού εδάφους διαφορές με συνεχείς υψομετρικές μεταβολές και βλάστηση συχνά ενοχλητική για την τήρηση ευθείας ίχνους διαδρομής. Κι όμως...    

     Και όπως πάντα, τηρουμένων των κανόνων της διαλειμματικής εκπαιδεύσεως δόθηκαν στον Ίππο μας (αλλά και στις εκπαιδευόμενες) ανάπαυλες αποφυγής κοπώσεως.

     Και σε κλίμα απόλυτης χαλαρότητος, ένα ακόμη ωφέλιμο μάθημα ολοκληρώθηκε δίνοντας το σήμα της επιστροφής στον Σταύλο. 

     Και δεν υπάρχει ωραιότερο «φινάλε» για μία ημέρα στο Ιππευτήριο από το να συναντάς ξαφνικά τον συνεπέστερο Έλληνα αλογατάρη και καλύτερο Ιππο-Εκπαιδευτή της χώρας, έναν από τους Συνιδρυτές των «Ελλήνων Κενταύρων» τον αγαπημένο όλων Παντελή Αναστασόπουλο που διευθύνει ένα από τα πλέον δραστήρια Ιππικά Κέντρα της Ελλάδος στη Ναύπακτο, όπου διδάσκει Ιππική Τέχνη και, κυρίως, Ήθος! Τυχεροί όσοι διδάσκονται από τις γνώσεις του και την προσωπικότητά του!

ΛΑΜΠΡΗ ΗΜΕΡΙΔΑ ΠΡΙΝ ΤΗ ...ΛΑΜΠΡΗ!

 ΛΑΜΠΡΗ ΗΜΕΡΙΔΑ ΠΡΙΝ ΤΗ ...ΛΑΜΠΡΗ!

     Μπορεί στην καθιερωμένη εναρκτήρια φωτογραφία αυτής της ημερίδος ο σχολικός Ίππος μας να θέλησε να κρατήσει για τον εαυτό του την Ταξιαρχία μας "κρύβοντάς" την αλλά, στη συνέχεια, έκανε τα πάντα και τελικώς τα κατάφερε να την αναδείξει σε μια πραγματικήν Αμαζόνα διευκολύνοντάς την να εκτελέσει τις πρώτες τοξεύσεις της σε τροχασμό!

     Κι ο ίδιος Ίππος ανέδειξε και τον Μάνο μας σε έναν άριστο Ιππακοντιστή ο οποίος σε καλπασμό εξακόντισε το όπλο του και, μάλιστα, με τέτοιαν άνεση και σε τέτοιαν απόσταση ώστε να μας αναγκάσει να του φωνάξουμε "Πρόσεξε μη τρυπήσεις το τσίγκο της περιφράξεως!". Βεβαίως, σ΄ αυτό δεν βοήθησε μόνον ο Ίππος αλλά και το σωστό ...παντελόνι που αποφάσισε να φορέσει ο Μάνος μας, μετά το φιάσκο της προηγουμένης ιππεύσεώς του!

     Λαμπρή ημερίδα πριν τη ...Λαμπρή και η δική μας Λαμπρή τούτη η ηλιόλουστη αλκυονίδα ημέρα με άνεμο μεν αλλά ...εμπνευσιακή "ατμόσφαιρα", με τροχαστικήν Έφιππη Τοξοβολία και καλπαστικόν Ιππακοντισμό, κυρίως με αρμονία, ακρίβεια εκτελέσεως ασκησιολογίου και ...κέφι, πολύ ...κέφι, με την Ταξιαρχία στο τέλος να λέει "Σήμερα αισθάνθηκα χαρά!" και με τον Εκπαιδευτή να αισθάνεται υπερήφανος για έναν αξιολάτρευτο σχολικό Ίππο και για δυο εκπαιδευόμενους με άριστην απόδοση!  Α υ τ ό  είναι Ιππασία!

     Kαι οι δύο οι σημερινοί εκπαιδευόμενοι εισήχθησαν στον κύριο στόχο των διαφορετικών αντικειμένων τους από, διαφορετικά, βεβαίως, μονοπάτια: Η κατάληξη σε τροχαστικήν Έφιππη Τοξοβολία για την Ταξιαρχία και η ανάκτηση του καλού καλπαστικού "καθίσματος" για τον Μάνο.

     Έτσι, η Ταξιαρχία ξεκίνησε με βαδιστικό Ιππακοντισμό και παρά την γκρίνια της για κοντινό εξακοντισμό, το γυναικείο χέρι της απέδωσε πολύ καλύτερα από το αναμενόμενο.

     Ακολούθως η Ταξιαρχία ασκήθηκε στη διατήρηση του τροχαστικού ρυθμού με το ένα χέρι στην ανάταση ώσδτε να αρχίσει, σιγά-σιγά, να αποδεσμεύεται από την ανάγκη "στηρίξεως" επί των ηνιών.  

     Η Ταξιαρχία συνέχισε με τροχαστικόν Ιππακοντισμό, με ασφαλές "κάθισμα" και πολύ καλούς διευθυντικούς χειρισμούς, ενώ οι εξακοντίσεις της ήσαν κατά πολύ βελτιωμένες.  

     Κι έτσι, φτάσαμε σε μιαν "έτοιμη" Ταξιαρχία για τροχαστικές τοξεύσεις τις οποίες κατάφερε άνετα και με εμφανή μαχητικότητα!

     Ο Μάνος υπεβλήθη, αρχικώς, σε ένα προ-καλπαστικό ασκησιολόγιο το οποίο τον προετοίμασε για έναν καλό καλπασμό επί μεμετρημένης διαδρομής.

     Αρκετά "τεχνάσματα" ανακτήσεως της καλπαστικής αυτοπεποιθήσεως και, κυρίως, της αυτοπεποιθήσεως της αποτελεσματικότητος εντολών, πάντοτε επί στροφής, ενώ ο Μάνος επεδείκνυε γεωμετρική βελτίωση από στιγμή σε στιγμή, από καλπασμό σε καλπασμό!

     Και αφού πήγαν κατ΄ ευχήν ως προς τον καλό καλπασμό, ο Μάνος υπεβλήθη και σε μία διαδικασία βαθύνσεως του "καθίσματός" του και βελτιώσεως της ευσταθούς ισορροπίας του με καλπαστικόν Ιππακοντισμό κατά την διάρκεια του οποίου η μαχητική φύση του Μάνου "έλαμψε" στο Ιππευτήριο, επιτυγχανομένου ούτω πως του αντικειμενικού σκοπού της ημερίδος.

     

Ένα ευπαρουσίαστο πιάτο spaghetti alla puttanesca στο "Ristorante Verona" (πολύ πριν τα δευτεροκλασάτα "μαγείρια" των μοντέρνων πρωινάδικων και των ...27 φύλων -και φτερών...- ανακαλύψουν το ...bagnomaria για να ξαναζεστάνουν τα προμαγειρευμένα του φαστφουντάδικου) προϋπέθετε μιαν ακολουθία υλικών και χειρισμών άνευ των οποίων δεν θα μπορούσε ποτέ να παρουσιασθεί το πιάτο αυτό στον γευσιγνώστη! Ε, το ίδιο προϋποθέτει κι ένα σωστό μάθημα Ιππασίας κι ο chef, είτε ο μεγάλος Angelo Angeli, είτε ο υπογράφων κατέχουν και την "συνταγή" και την υπομονή ώστε η γεύση να υπερκαλύπτεται από την επίγευση, όπως και στην περίπτωση της Ταξιαρχίας η οποία περιέγραψε την "επίγευσή" της από την σημερινή ημερίδα όπως προανεφέρθη! Τον Μάνο μας θα τον ακούσουμε εν συνεχεία.

ΕΥΑ Η ...ΑΣΥΓΚΡΑΤΗΤΗ!

 ΕΥΑ Η ...ΑΣΥΓΚΡΑΤΗΤΗ!

     Μπορεί να μπήκαμε στις Αλκυονίδες ημέρες, αλλά για μας ήταν η πρώτη ψυχρολουσία της χρονιάς όταν διαβάσαμε το μήνυμα της αγαπημένης μας Εύας: "Πάω μόνη μου στο Σταύλο να κ α λ π ά σ ω". Εδώ να δείτε πανικό στον παππού ο οποίος αιφνιδιάστηκε με την ...ασυγκράτητη Εύα η οποία ενώ μέχρι τώρα δεν έχει καλπάσει άξαφνα δηλώνει ότι πάει να  κ α λ π ά σ ε ι και, μάλιστα, μόνη της! Μέχρι να αποκτήσουμε τηλεφωνικήν επαφή μαζύ της και, επιτέλους να συνεννοηθούμε παρ΄ ολίγο να πάρουμε ...υπογλώσσια, άσε που δεν βρίσκαμε και κείνα τα ...δίχτυα των αρχαίων Ρωμαίων μονομάχων για να την μαζέψουμε... Και, τελικώς την ...μαζέψαμε στους πέντε δρόμους να οδηγεί απτόητη το αυτοκίνητό της κατευθυνόμενη στο Σταύλο για να υλοποιήσει την ...απειλή της!

     Ευτυχώς, όμως, που αυτό το συμπαθέστατο κοριτσάκι δεν επιμένει στις ...απειλές της κι ευτυχέστατα που ο παππούς των "Ελλήνων Κενταύρων" λειτουργεί ώσπερ ...διανυκτερεύον φαρμακείο, πάντοτε έτοιμος ενώπιον κάθε ...αβελτερίας και όλα πήγαν όχι απλώς "καλά" αλλά άριστα!

     Στη Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" ποτέ και σε τίποτε δεν βιαζόμαστε! Φροντίζουμε ώστε κάθε "σκαλοπάτι" διδακτέας ύλης να περνά ομαλώς στον εκπαιδευόμενο και να γίνεται κτήμα του τη παρόδω χρόνου, αναλόγως με τις αντιληπτικές ανάγκες ενός εκάστου αλλά και τις φυσικές δυνατότητές του. Έτσι και στην περίπτωση της Εύας, αν και είναι έτοιμη από καιρό να καλπάσει, προτιμήσαμε να την αφήσουμε να εμπεδώσει βαθιά τον τροχασμό πριν την οδηγήσουμε σε υψηλότερες ταχύτητες και για το παρόν μάθημα είχαμε κρατήσει ένα ασκησιολόγιο τροχασμού το οποίο, από μόνο του, θα κατεδείκνυε την αίσθηση του καλπασμού στην Εύα ώστε στο επόμενο μάθημα η Εύα να δοκίμαζε να καλπάσει. Όλα τούτα, βεβαίως, προϋποθέτουν μια σχεδίαση ασκήσεων και η σημερινή της απόφαση να ιππεύσει μπορεί να μας αιφνιδίασε ως προς τον "καλπασμό" όμως, μας βρήκε προετοιμασμένους ως προς το περιεχόμενο της ημερίδος και, μ΄ αυτό το περιεχόμενο κατά νου φθάσαμε στο Ιππευτήριο σε μιαν ηλιόλουστη αλκυονίδα ημέρα, πάντως, με ισχυρόν άνεμο.

     Σήμερα η Εύα, εισερχόμενη στο Ιππευτήριο και χωρίς καμιά προηγούμενη προετοιμασία τόξευσε, για πρώτη φορά σε τροχασμό, 25(!) βέλη, κάθε φορά με άριστο "κάθισμα" και τεχνική, κάτι που έδειξε ότι είναι όντως έτοιμη για ανάπτυξη ..."ταχυτήτων"! 

     Οι τροχαστικές "έξοδοί" της, οι περισσότερες στο "κατώφλι" του καλπασμού, έδειξαν ένα "μαχητικό" πρόσωπο της Εύας η οποία διατηρήθηκε σε όλο το μάθημα επικεντρωμένη στην υποδειγματικήν επιτέλεση της τοξευτικής αποστολής της.

     Παραλλήλως με τους "αέρινους" τροχασμούς της, σήμερα η Εύα βελτίωσε κατά πολύ και την διευθυντική δεξιότητά της φροντίζοντας ώστε οι τοξεύσεις της να γίνονται με σταθερή ταχύτητα, επί σταθερής πορείας και σταθερού σημείου.

     Με επαυξημένη προσοχή και παρατηρητικότητα επιμείναμε να αναζητήσουμε σφάλματα της Εύας κατ΄ αυτό το πρώτο μέρος των τροχαστικών τοξεύσεων της σημερινής εκπαιδευτικής ημερίδος αλλά δεν καταφέραμε να εντοπίσουμε κάτι σοβαρό...  Κατόπιν περάσαμε στη δεύτερη ενότητα ασκήσεων, αυτή του, επίσης τροχαστικού, Ιππακοντισμού ο οποίος "καθίζει" ακόμη ασφαλέστερα τον αναβάτη στη ράχη του ανεπίσακτου ΄Ιππου.

     Κι εδώ, παρά τις δυσκολίες του "κοριτσίστικου χεριού", η Εύα διαχειρίστηκε δυναμικά το ακόντιο και το εκτόξευσε σε τροχασμό, κοντά μεν, αλλά χωρίς διαταραχή της ισορροπίας της.

     Με την ίδιαν ισορροπιστικήν ευστάθεια η Εύα εξακόντισε και υπεράνω βαλβίδων.

    Με ένα υψηλό σκορ στο σημερινό "ταμείο" της, η Εύα μας χάρισε μιαν υπέροχην εκπαιδευτικήν ημερίδα ως το τέλος, όταν αφίππευσε κρατώντας και τις δύο ηνίες στο χέρι και το Τόξο της υψηλά, εξασκούμενη και στην  α σ φ α λ ή  πτώση εκ του Ίππου, εις απάντηση ανοήτων που νομίζουν ότι το προστατευτικό καπέλο Ιππασίας είναι ...πανάκεια! Ένα "ΕΥΓΕ!" είναι λίγο για τέτοιες εκπαιδευτικές ημερίδες.