ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ...
...ΜΕΤ΄ ΕΥΓΝΩΜΟΝΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ
"Xωνευτήρια" ερειπίων ψυχών, οι σύγχρονες κοινωνίες, αποφεύγουν να καταδείξουν στους πολίτες τους το χρέος αντιμετωπίσεως των ατελών εαυτών μας!
Εκατόμβες λειψάνων υπάρξεων αθροίζονται ολόγυρα, εξ αιτίας μιας τόσο σημαντικής παραλείψεως που ελάχιστοι καταφέραμε να παρατηρήσουμε μέσα στην δίνη της ζωής.
Και όσοι τα καταφέραμε δεν υπήρξαμε ούτε σοφοί, ούτε φιλόσοφοι, αλλά απλοί μαθητές κάποιας πολεμικής τέχνης της οποίας παραμένουμε ταπεινοί διάκονοι με μόνη αντιμισθία την αυτοβελτίωση.
Δυστυχώς, οι ρέουσες μέχρις εκβολών ποταμού του βίου, μάζες, συμβιβάζονται με την διεκπεραίωση του "περιπάτου" της ζωής χωρίς καμία υψηλότερη διεκδίκηση, χωρίς καμία ανώτερη προσδοκία..., λόγος για τον οποίο, ελάχιστοι αφιερώνονται δια βίου σε μία πολεμική τέχνη αφού μόνον οι πολεμικές τέχνες διδάσκουν την μάχη κατά του ατελούς εαυτού.
Κι έτσι, οι ατελείς εαυτοί επωάζονται και πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο κλωνοποιώντας την παράνοια η οποία, πλέον, εκφράζεται με μαζικές εγκληματικές συμπεριφορές.
Αυτό το κείμενο δεν θα είχε γραφεί αν προσφάτως δεν είχαμε, ως Ομάδα, αντιμετωπίσει περίεργα "κρούσματα" που συνιστούν ...ανατριχιαστικές "συμπτώσεις" και εάν δεν δεχόμασταν από Συνασκούμενο ..."inbox" (όπως, ποτέ, δεν θα έλεγαν οι αρχαίοι ημών Πρόγονοι) ένα σύντομο μήνυμα με τον σύνδεσμο μιας ηλεκτρονικής διευθύνσεως:
Πράγματι, "επισκεφθήκαμε" την ηλεκτρονική διεύθυνση στην οποία μας παρέπεμπε το μήνυμα και βρεθήκαμε "αντιμέτωποι" με μία θλιβερότατη περίπτωση μαζικού δολοφόνου την οποία, ναι μεν είχαμε υπ΄ όψη από τους "τίτλους" αθρόων δημοσιευμάτων, αλλά αγνοούσαμε εν τω βάθει αφού αποφεύγουμε εκ συστήματος να βαρύνουμε το κάρμα μας με παρόμοιες ασκήμιες. Και να τι διαβάσαμε, κατανοώντας τον λόγο της αποστολής του αρχικού μηνύματος του Συνασκουμένου μας:
Λίγο πιο πέρα, ένας ειδικός αστυνομικός συντάκτης, συμπλήρωνε για τον συγκεκριμένο ψυχοπαθή εγκληματία:
Ο "άνθρωπος της διπλανής πόρτας", λοιπόν, αυτός που επικαλείται ...αγάπη και αποχαιρετά μετ΄ ευγνωμώνων δακρύων τον ...αγαπώμενο, στερώντας του τον ατελή εαυτόν του... Ευτυχώς που στα περιβάλλοντα των πολεμικών τεχνών δεν ευδοκιμούν ούτε "ατελείς εαυτοί" ούτε "τεράρια" μέσα στα οποία οι ατέλειες χαρακτήρων θα μπορούσαν να ανθίσουν
Όντως, κι αυτή την φορά "ξυστά πέρασαν οι σφαίρες" αλλ' ευτυχώς π έ ρ α σ α ν! Και ευτυχέστατα, οι "σφαίρες" δεν γυρίζουν πίσω, με τίποτε, μα τ ί π ο τ ε!
Ο ψυχοπαθής είναι ασθενής, μία προσωπικότητα η οποία δικαιούται οίκτου και, όσον ένεστι θεραπευτικής αγωγής παρά την όποια "διάσταση" των πράξεών του αφού, ακόμη και τα δικαστήρια μπορεί να τον κρίνουν ατιμώρητο εάν του καταγνωσθεί το ακαταλόγιστο! Κι εμείς δεν θα θελήσουμε ούτε κατ΄ ελάχιστον να υποδυθούμε τους κήνσορες της ηθικής και να αντιμετωπίσουμε με, από "καθέδρας", αυστηρότητα ψυχικώς βεβαρυμένους...
Απλώς, θα περιορισθούμε να ευγνωμονούμε την ειμαρμένη η οποία μας συνέδεσε δια βίου με μία πολεμική τέχνη η οποία μας βοηθά στην συνεχή μας διαπάλη με τους ατελείς εαυτούς μας, διασφαλίζοντας για εμάς τους ίδιους έναν υγιέστερο βίο και την περιβάλλουσα κοινωνία με μία -έστω!- νησίδα ψυχικής αρτιότητος.
Kαι για να παραμένουμε πάντοτε αισιόδοξοι για τον Άνθρωπο, και τα υψηλά επιτεύγματά του τα οποία είναι δωρήματα της ψυχοπνευματικής του υγείας ας χαρούμε ένα τεκμήριο που μπορεί να είναι πρόσκληση έργου ζωής για τον καθένα μας:
Διότι η εμπειρία της ζωής, όντως,είναι υπέροχη!
Σκοπός της αναρτήσεως είναι η υποβοήθηση συνανθρώπων
να κατηγοριοποιήσουν εγκαίρως την επικινδυνότητα της συμπεριφοράς τους, αποφεύγοντας εγκληματικές περιδινήσεις
και να παροτρύνουμε άλλους
να ασχοληθούν με τις πολεμικές τέχνες, ως ιάματα ψυχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.