ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΣΧΟΛΗ ΤΥΦΛΩΝ ΕΦΙΠΠΟΤΟΞΟΤΩΝ

TA ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΔΙΚΑΙΟΤΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΕΣΤΕΡΟΥΣ ΚΑΘΙΣΤΗΣΙΝ

...μυστήριόν σου μη κατείπης τω φίλω, 

κού μη φοβηθής αυτόν εχθρόν γενόμενον,

Μένανδρος

     Οι θρησκείες, δηλαδή, οι υπερβατικές προσεγγίσεις στην εννόηση του Κόσμου και της ζωής, ως μυχίου ανθρωπίνου ενδιαφέροντος, πάντοτε συνετίθεντο από την φανερή και την μυστική τους λατρεία. Σαφής ο Στράβων όταν υπογράμμιζε (Η, 43) ότι τόσον οι Έλληνες όσον και οι μη Έλληνες διέθεταν ταυτοχρόνως φανερά και μυστικά λατρευτικά τελετουργικά! Ειδικώς δε περί των Ελλήνων, ο Ευριπίδης ("Ρήσος", στ. 943-944) θεωρούσε ότι τα μυστήρια, ως λατρευτικά τελετουργικά της πατρώας θρησκείας τα δίδαξε πρώτος ο Ορφέας: "Μυστηρίων τε και απορρήτων φάνας έδειξεν Ορφεύς" Σύμφωνη και η γνώμη του Πρόκλου ("Περί της κατά Πλάτωνα Θεολογίας", βιβλ. Α΄, 27) ο οποίος θεωρεί ότι η θεολογία των Ελλήνων στο σύνολό της εκπηγάζει από την ορφική μυστηριακή μύηση.

     Αλλά, το τι είναι "μυστήριο" μας το ερμηνεύει το λαξικό του Σουίδα: "μυστήρια εκλήθη παρά το τους ακούοντας μύειν και μηδενί ταύτα εξηγείσθαι μύειν δε έστι το κλείειν το στόμα"! Το μυστήριο, λοιπόν, δεν είναι παρά το χρέος της  σ ι ω π ή ς. Και το νεοπλατωνικόν "προικώον" της εισφοράς του ορισμού του "μύστη" είναι, κατά τον Ησύχιο: "Μύσται μύοντες γαρ τας αισθήσεις και έξω των σαρκικών φροντίδων γενόμενοι, ούτω τας θείας αναλάμψεις εδέχοντο"! Και οι μύστες, όπως υπογραμμίζει και ο Ευριπίδης, χαρακτηρίζονται από μία ευδαίμονα κατάσταση εντελώς ξένη στους αμυήτους, αναγνωρίζοντας στην μύηση την μεγάλη ευεργεσία στο να ανελίσσει τον Άνθρωπο σε υψηλότερο επίπεδο δικαιοσύνης κρίσεως αλλά και ευσεβείας!

     Η μυσταγωγία, λοιπόν, δεν αποτελεί μιαν διαδικασία εκπαιδευτική, διδασκαλική ή διαλεκτική, αλλά, τουναντίον, μία τακτικήν ερμητική όπου ο λόγος διερμηνεύεται δια της σιωπής και η "αποκάλυψη" επιτυγχάνεται δια του πάθους. "Ου μαθείν τι αλλά παθείν και διατεθείναι", έλεγε ο Αριστοτέλης υπενθυμίζοντάς μας ότι ουδεμία δογματική ή άλλη διδασκαλία δεν συνιστούσε τη "μύηση", ούτε κα καμία ερμηνεία  ή επεξήγηση συνεχωρείτο προς τον μυούμενο από τον μύστη.

     Στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" υπάρχει "μύηση";, υπάρχουν "μύστες";, υπάρχει "μυστήριον"; Η Σχολή των Τυφλών Εφιπποτοξοτών των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" που διευθύνεται από τον Αρχηγό τους Αθανάσιο Ψωρομύτη αποτελεί απαντητικό τεκμήριο παραδιδόμενο δι έργου και όχι δια λόγου. Άλλωστε, έχουμε πάντα στην "ακοή" της συνειδήσεώς μας την " φωνή" του Νικηφόρου Γρηγορά ("Ρωμαϊκή Ιστορία"): "...παρ ημίν δε, οις ακίβδηλον το της ευσεβείας ομολογείται μυστήριον, ουτωσί βεβηλούσθαι..."!

     Χωρίς να κινδυνεύει διόλου να αντιμετωπίσει τα αυστηρά βλέμματα των έξι παρέδρων του φρικτού Δικαστηρίου των Θεσμοθετών παραβιάζοντας την σιγή, ο Αθανάσιος (αλλά και οι υπόλοιποι...) και αναγνωρίζοντας ότι "αρχής παντός έργον μέγιστον" (Πλάτωνος Πολ. 337 Α) δώσαμε μια στροφή της ανέμης ως συμβολείς Πολιτισμού με αποτέλεσμα, σήμερα, οι καρποί της διπλής προσεγγίσεως μιας Πολεμικής Τέχνης (ορατης και ενστικτώδους) να καταλήγει στην υλοποίηση μιας, αρχήθεν, ουμανιστικής προσδοκίας η οποία άπτεται της βελτιώσεως του ιδίου του Ανθρώπου. 

     Ο Αθανάσιος, παλαιό Μέλος των "Ελλήνων Κενταύρων" ανεκάλυψε, μαζύ με αρκετά άλλα Μέλη μας, πέραν του ορατού και το αθέατο, χωρίς να περιμένει να του προσφέρουν το "μαγικό ραβδάκι" της εφιπποτοξοτικής τελειότητος ή και χωρίς να επιτρέψει σαυτόν την ...ανία ώστε να ηχήσει στην ακοή του η εξόδιος προσταγή "θύρας τοις ωσίν επίβεσθε βεβηλοι" (Πλάτωνος, Συμπ), αισθανόμενος το βρόντημα της πύλης στη ράχη του. 

     Στεφανωμένος με  μ α ύ ρ α  πρόβεια μαλλιά ο Πυθαγόρας κατά την δική του μύηση από τους Ιδαίους Δακτύλους, με το  μ α ύ ρ ο  να συμβολίζει την τυφλότητα του βεβήλου εκ της οποίας ο μυούμενος έχει καθήκον αποδεσμεύσεως. Και στην Ομάδα των "Ελλήνων Κενταύρων" το  μ α ύ ρ ο χρώμα που κυριαρχεί τον ίδιο συμβολισμό έχει, ήτοι, το χρέος υπερβάσεως της αρχαριότητος σε μία διαδικασία η οποία ενθαρρύνει την περίσκεψη καθ΄ όλο το άνυσμα του βίου. Διότι, σκοπός της Ομάδος μας είναι να καταλύσουμε την "τυφλότητα" ψυχής αλλά και οφθαλμών, να δώσουμε φως στην "βιοτή" μας και το ισχυρότερο αλλά, κυρίως, διαυγέστερο φως είναι αυτό της γνώσεως. 

     Όλβιοι οι επιτυγχάνοντες κι εμείς όλβιοι περί αυτών! Δείγμα κορυφαίο η Σχολή Τυφλών Εφιπποτοξοτών, των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" και ο Αρχηγός τους!

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:

     Όλες οι φωτογραφίες προέρχονται από την τελευταία εκπαιδευτικήν ημερίδα τυφλών, με τον Συνασκούμενο Κωνσταντίνο να ιππεύει και να τοξεύει όπως φαίνεται σε αυτές, υπό την διδασκαλία του Αρχηγού του Παραρτήματος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας, Αθανασίου Ψωρομύτη.