ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΦΙΠΠΗ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ

ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΑΣ

     Μεγάλη χαρά μετά από τόσο καιρό να βρεθώ πάλι δίπλα σε Συνασκουμένους που σηκώναμε μαζί ταυτόχρονα το τόξο στο γνωστό μας σημείο, εκεί που είχε λήξει και η τελευταία Προπόνηση της προηγούμενης προπονητικής περιόδου. Ανταμώσαμε και πάλι με ένα κοινό στόχο, να γίνουμε καλύτεροι σε αυτό που αγαπάμε.

     Μετά από τους χαιρετισμούς στήθηκε η Γραμμή Βολής και ανακοινώθηκαν κάποιες οδηγίες ήδη αναρτημένες τις οποίες θα παρακαλούσα να ξαναθυμηθούμε.

     Φανταστείτε μετά τις ανακοινώσεις είχα ξεχάσει ότι κάνουμε και …προθέρμανση πριν την Προπόνηση. Είχα πει σε όλους "τώρα πάμε να πάρουμε τόξα και τα βέλη" και εκεί αισθάνθηκα να με κοιτάνε όλοι με απορία, σκέφτηκα μέσα μου αστραπιαία μα γιατί με κοιτάνε τι περίεργο είπα, και ήρθε ο Κωνσταντίνος και μου το έλυσε αμέσως λέγοντας "προθέρμανση Χρυσούλα; Δεν θα κάνουμε προθέρμανση;"

     Σημείωση πως πρέπει επιτέλους να πάρω και μια σφυρίχτρα. Ευχαριστώ πολύ τον Κωνσταντίνο που μου δάνεισε και πάλι την δική του...

     Πρέπει να αναφέρω πως η απουσία του Πρωτεσίλαου ήταν εμφανής και διαπιστώθηκε από όλους… ‘Όλοι σχολίασαν το γεγονός λέγοντας "τι περίεργο που λείπει ο Σπύρος".

     Δεχτήκαμε με χαρά τα νέα μας Μέλη, την Μαρία και την Κατερίνα εξίσου καλές και οι δύο μετά το εισαγωγικό τους όπου το ανέλαβε ο Κωνσταντίνος και τον ευχαριστώ. Στο εισαγωγικό ήταν και η Δήμητρα καθώς είχε έρθει στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς και δεν της είχε γίνει εισαγωγικό...

     Ξεκινήσαμε με την προθέρμανση λοιπόν την οποία την έκανα εγώ και αμέσως μετά προχωρήσαμε σε βολές πρόσθιες, πλάγίες και πάρθιες για να ξαναβρούμε την τεχνική μας και να ξαναμπούμε στην συχνότητα της ομαδικής Προπόνησης

     Όλοι εξίσου καταπληκτικοί, και έχω να τονίσω πως ήταν εμφανές πως ο Κωνσταντίνος και ο Βαγγέλης δεν σταμάτησαν τις Προπονήσεις το καλοκαίρι...

     Ήταν πολύ δύσκολη η Προπόνηση σήμερα καθώς για στόχο είχαμε μόνο ένα μικρό γαλάζιο …καπάκι φιάλης νερού. Και το αξιοποιήσαμε για να κάνουμε το καλύτερο ξεκίνημα με Τοξοβολία εξ’  επαφής.

     Τα αποτελέσματα ήσαν πολύ καλά.. Υπήρχαν έντονες τοξεύσεις οπότε για να ρυθμίσω (ελαττώσω) το άνοιγμα της χορδής των τόξων των Συνασκουμένων ξαναδιδαχθήκαμε τους κανόνες της Τοξοβολίας εξ’  επαφής με καταπληκτικές βολές από όλους...

     Μεγάλη έκπληξη ο Ορφέας που, παρόλο που κοκκίνισαν τα πόδια του από τα τσιμπήματα των κουνουπιών, δεν έχασε την αυτοσυγκέντρωση του και συνέχισε με καταπληκτικές βολές στην εξ’ επαφής. Και ο στόχος άλλαξε!

     Στόχος μας, αυτή την φορά, ήταν ένα κουκουνάρι πάνω στο καπάκι, πολύ δύσκολα τα πράγματα τα έκανα για τους Συνασκουμένους όπου έπρεπε να ανοίξουν την χορδή σε ένα άνοιγμα όπου θα άγγιζαν τα βέλη το κουκουνάρι αλλά δεν θα το μετακινούσαν.

     Εκεί κάπου φτάσαμε σε ένα όριο κι έτσι γυρίσαμε στις πλάγιες  με πολύ καλύτερες επιδόσεις, δεν έφευγε ούτε ένα βέλος μακριά από τον στόχο και υπήρχαν βέλη που ήταν ακριβώς στο στόχο, που αυτή την φορά ήταν ένα πήλινο κυπελλάκι από γιαούρτι...

     Από προσωπική μου εμπειρία έχω να σημειώσω πως η εξ’ επαφής βελτιώνει την ευστοχία και πολύ χάρηκα και για τους Συνασκουμένους που βίωσαν το ίδιο. Σαφώς και δεν έμεινα μόνο στην «εικόνα» των αποτελεσμάτων αλλά τους ρώτησα έναν-έναν, με όλους να συμφωνούν πως αισθάνονται καλύτερες τις βολές τους.

     Συνεχίσαμε με πάρθιες βολές και εκεί θυμηθήκαμε την ιδιαίτερη κίνηση που έχει η πάρθια στάση ώστε να φέρεις το τόξο μπροστά σου. Ο στόχος ήταν ένα ξύλο και πάνω του το γαλάζιο μας καπάκι... Αυτό που ζήτησα ήταν να καταφέρουν οι Συνασκούμενοι να ρίξουν το καπάκι από το ξύλο. Εντυπωσιακό το αποτέλεσμα που με φέρνει σε θέση να σας ανακοινώσω πως μια φορά τον μήνα τουλάχιστον θα έχουμε τέτοιους ιδιαίτερους στόχους με διαφορετικό επίπεδο δυσκολίας... Δεν θα το κάνω μόνο για βαθμό δυσκολίας ή να ανεβάσω κάποιο level... Θα το κάνω γιατί είδα στα μάτια όλων να τους αρέσει η πρόκληση, και ναι το γαλάζιο καπάκι ήταν σήμερα πρόκληση... Αμέσως προχωρήσαμε σε βολές ντόμινο εκεί ο Ορφέας είχε αποχωρήσει καθώς δεν άντεχε άλλο τα τσιμπήματα...οι βολές έγιναν και από τις δύο πλευρές εναλλάξ.

     Έπειτα αναρωτήθηκα τι ώρα είναι καθώς αισθάνθηκα πως το είχα παρακάνει. Ρωτώντας τον Αριστοτέλη πόσο χρόνο έχω ακόμα, μου είπε ήρεμα και Αριστοτελικά "μέχρι να τελειώσετε".

     Συνεννοήθηκα με τον Κωνσταντίνο που τελείωνε το εισαγωγικό στα καινούργια Μέλη λέγοντας μου πως θα βρίσκονταν στην Γραμμή Βολής μέσα σε 5 λεπτά... Έτσι κι εγώ άφησα ελεύθερους τους Συνασκούμενους όσο περιμέναμε τα νέα μας Μέλη, να κάνουν ότι βολές ήθελαν και βέβαια δεν έχασαν χρόνο...

     Αργότερα που ήρθαν τα νέα Μέλη μαζί μας στην Γραμμή Βολής, κάναμε 3 πρόσθιες και 3 πλάγιες βολές και κλείσαμε μια όμορφη Προπόνηση που διήρκεσε, εν τέλει, 2 ώρες... και, ειλικρινά, δεν είχα καταλάβει, καν, πως είχαν περάσει τόσο γρήγορα αυτές οι 2 ώρες.

     Σας ευχαριστώ όλους για σήμερα!!!

Εφιπποτοξοτικά,

Χρυσή Ηλιάδη

Υστερόγραφο:

     Σ΄ αυτή την Προπόνηση το Σχολείο Σιωπής τηρήθηκε σχολαστικά απ΄ όλους και η κίνηση όλης της Ομάδος έγινε τόσο "στρογγυλή" ώστε, άξαφνα, μια οικογένεια φτερωτών ήρθε και κάθισε στα κλαριά, ακριβώς πάνω από τα κεφάλια μας. Αυτό δεν είναι απλά ένας θετικός οιωνός για τη νέα προπονητική περίοδο που μόλις άρχισε αλλά και μια επιβεβαίωση ότι το Σχολείο σιωπής οδηγεί σε μια τέτοια ομαδική συμπεριφορά που εναρμονίζει με την φύση κάνοντας τον Άνθρωπο αποδεκτό ακόμη κι απ΄ τα ευαίσθητα φτερωτά .